Σωματική βλάβη επικίνδυνη, Φθορά ξένης ιδιοκτησίας.

ΑΠ 730 / 2010 .Θέμα.

Αιτιολογίας επάρκεια, Αιτιολογίας ανεπάρκεια, Ποινή, Αναίρεση μερική, Σωματική βλάβη επικίνδυνη, Φθορά ξένης ιδιοκτησίας.
Περίληψη:

Καταδικαστική απόφαση για επικίνδυνη σωματική βλάβη και για φθορά ξένης ιδιοκτησίας. Αναιρείται εν μέρει η προσβαλλόμενη, ως προς την καταδικαστική της διάταξη περί επικίνδυνης σωματικής βλάβης, κατά παραδοχή του από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε του ΚΠΔ λόγου αναιρέσεως περί ελλείψεως νομίμου βάσεως, λόγω αναφοράς στο σκεπτικό και στο διατακτικό, διαζευκτικώς των εννόμων αγαθών του παθόντος, των οποίων επήλθε διακινδύνευση (κίνδυνος για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη), και συνακόλουθα και για τη διάταξη της περί συνολικής ποινής, και παραπέμπεται ως προς τα κεφάλαια αυτά, ενώ απορρίπτεται ο άλλος λόγος της αιτήσεως για έλλειψη αιτιολογίας, όσον αφορά την πράξη της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας.


Αριθμός 730/2010

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Ε' Ποινικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Δημάδη, Βιολέττα Κυτέα, Γεώργιο Αδαμόπουλο, και Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Μαρτίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστασίου Κανελλόπουλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση
του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Απόστολο Κοτζιά-Σοφατζή, περί αναιρέσεως της 8850/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών.
Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του, διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητά την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 4 Δεκεμβρίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1723/09.

Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή εν μέρει η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως, ως προς το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και συνακόλουθα ως προς τη συνολική ποινή.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά τη διάταξη του άρθρου 308 παρ. 1 α του ΠΚ " όποιος με πρόθεση προξενεί σε άλλον σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών", και κατά την όμοια του άρθρου 309 του ίδιου κώδικα, " αν η πράξη του άρθρου 308 τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη( άρθρο 310 παρ. 2 του ΠΚ), επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών". Εν όψει της διαζευκτικής διατυπώσεως της δεύτερης των διατάξεων αυτών , είναι απαραίτητο στη καταδικαστική απόφαση για επικίνδυνη σωματική βλάβη να καθορίζεται ποια από τις δύο ως άνω δύο διακινδυνεύσεις δέχεται το δικαστήριο ότι συνέτρεξε στη συγκεκριμένη περίπτωση , δηλαδή διακινδύνευση για τη ζωή ή για βαριά σωματική βλάβη. Αυτό δεν στερείται εννόμων συνεπειών, διότι η παραδοχή της μιας ή της άλλης περιπτώσεως, αν και στις δύο περιπτώσεις η πράξη τιμωρείται με τα αυτά όρια ποινής, πρακτικώς άγει σε διαφοροποίηση της ποινικής μεταχειρίσεως του δράστη, αφού στη πρώτη πλήττεται έννομο αγαθό υπέρτερο από τη σωματική υγεία και ακεραιότητα και η ποινή θα καθορισθεί βάσει των κατ' άρθρο 79 του ΠΚ κριτηρίων. Αν υπάρχει ασάφεια, αναφορικά με το είδος της διακινδυνεύσεως, τότε συντρέχει περίπτωση εκ πλαγίου παραβάσεως της ανωτέρω διατάξεως του άρθρου 309 του ΠΚ και ιδρύεται ο από το άρθρο 510 παρ. 1 Ε του ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως , διότι ο Αρειος Πάγος αδυνατεί να ελέγξει ακυρωτικά την απόφαση για το αν το δικαστήριο της ουσίας, εφάρμοσε σωστά ή μη το νόμο, με αποτέλεσμα η απόφαση να στερείται νόμιμης βάσης.
Εξ άλλου, κατά το άρθρο 381 παρ. 1 του ΠΚ, " όποιος με πρόθεση καταστρέφει ή βλάπτει ξένο ( ολικά ή εν μέρει) πράγμα..., τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο(2) ετών". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει , ότι για την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος απαιτείται η καταστροφή αλλότριου, κατά τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, πράγματος, υποκειμενικά δε απαιτείται δόλος, συνιστάμενος στη γνώση του δράστη ότι το πράγμα ήταν ξένο και στη βούληση ή αποδοχή της καταστροφής του, αρκεί δε και ο ενδεχόμενος δόλος.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση με την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 8850/2009 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, ο αναιρεσείων κρίθηκε ένοχος επικίνδυνης σωματικής βλάβης και φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και του επιβλήθηκε συνολική ποινή φυλάκισης έξι (6) μηνών και δέκα( 10) ημερών, η εκτέλεση της οποίας ανεστάλη επί τριετία. Ειδικότερα, το παραπάνω δικαστήριο, μετά από εκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων, τα οποία προσδιορίζει κατ' είδος, δέχθηκε κατά την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του , τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο εγκαλών Ξ κατοικεί στην περιοχή Κάτω ... στον 4° όροφο πολυκατοικίας επί της ...87, στο ισόγειο της οποίας η μητέρα του κατηγορουμένου Χ διατηρεί κατάστημα πωλήσεως ( κάβα ) ποτών και ξηρών καρπών. Το τέκνο του ως άνω εγκαλούντος Ν, ο οποίος είναι χρήστης ναρκωτικών ουσιών και εξαρτημένος απ' αυτές, δημιουργούσε προβλήματα στην οικογένεια του κατηγορουμένου. Τέτοιο πρόβλημα δημιούργησε ο ως άνω Ν την 16-8-2003, κατά το οποίο έφτυσε το αυτοκίνητο των τελευταίων. Ο κατηγορούμενος διαμαρτυρήθηκε έντονα για το γεγονός αυτό και δημιουργήθηκε επεισόδιο στο ως άνω διαμέρισμα του εγκαλούντος. Το επεισόδιο αυτό έλαβε έκταση και μάλιστα κλήθηκε από το Ν και η Αστυνομία. Την επόμενη ημέρα 17-8-2003 και περί ώρα 09.50' ο κατηγορούμενος, πιστεύοντας εσφαλμένα ότι είχε υποβληθεί μήνυση εναντίον του για τα συμβάντα της προηγούμενης ημέρας, επιτέθηκε χωρίς να προκληθεί από τον εγκαλούντα Ξ εναντίον του στην είσοδο της πιο πάνω πολυκατοικίας, καταφέροντάς του επανειλημμένα γρονθοκοπήματα στο πρόσωπο και το κεφάλι. Αποτέλεσμα των πιο πάνω βίαιων κτυπημάτων του κατηγορουμένου ήταν να προκληθούν στον εν λόγω παθόντα κάταγμα ζυγωματικού ( ΔΕ ) και κάταγμα ρινικών οστών. Ο τρόπος με τον οποίο τελέστηκε η ως άνω πράξη σε βάρος του παθόντος, λόγω της έντασης των κτυπημάτων και των σημείων του σώματος στα οποία επλήγη, μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη. Επίσης, ο κατηγορούμενος, αμέσως μετά τα παραπάνω κτυπήματα, ανέβηκε στον τέταρτο όροφο της πολυκατοικίας και, ευρισκόμενος σε έξαλλη κατάσταση, κατέστρεψε ολοσχερώς την πόρτα εισόδου της οικίας του πιο πάνω εγκαλούντος. Ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου ότι δεν δημιούργησε κανένα απολύτως επεισόδιο σε βέρος του εγκαλούντος, ενόψει μάλιστα και του ότι τη συγκεκριμένη ημέρα (17-8-2003 ) απουσίαζε στο εξοχικό των γονέων του στη ..., δεν αποδεικνύεται ως βάσιμος. Οι επικαλούμενες για τη θεμελίωση αυτού μαρτυρικές καταθέσεις και λοιπά αποδεικτικά μέσα δεν κρίνονται πειστικά. Αντίθετα, θεωρούνται πειστικές οι καταθέσεις των μαρτύρων Ξ και ..., οι οποίοι με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα καταθέτουν για τα παραπάνω. Εξάλλου, κατά την κρίση του Δικαστηρίου αυτού και με βάση τα ως άνω υπάρχοντα αποδεικτικά στοιχεία, δεν συντρέχει λόγος αναβολής της συζητήσεως της υπόθεσης προκειμένου να κληθεί η μάρτυρας ... και συνεπώς το σχετικό αίτημα του κατηγορουμένου πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμο. Κατόπιν αυτών πρέπει να κηρυχθεί ένοχος ο κατηγορούμενος για τις αποδιδόμενες σ' αυτόν αξιόποινες πράξης της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, όπως αυτές ειδικότερα αναφέρονται στο διατακτικό της παρούσας. Περαιτέρω, αποδεικνύεται, ενόψει και των λοιπών περιστάσεων και των ειδικών συνθηκών της συγκεκριμένης περιπτώσεως, η ύπαρξη θετικής κοινωνικής και γενικότερης δραστηριότητας του κατηγορουμένου. Επομένως, το αίτημα αυτού για την αναγνώριση της συνδρομής στο πρόσωπο του της ελαφρυντικής περίστασης της καλής συμπεριφοράς μετά την τέλεση των πράξεων ( άρθρου 84 παρ. 2ε' του ΠΚ ), πρέπει να γίνει δεκτό ως βάσιμο. Επίσης, αποδεικνύεται ότι αυτός, ενόψει των ως άνω ιδιαιτέρων συνθηκών της συγκεκριμένης εγκληματικής του δραστηριότητας, έζησε μέχρι την τέλεση της έντιμο βίο ως εκ τούτου το αίτημα του για την αναγνώριση της συνδρομής στο πρόσωπο τους της σχετικής ελαφρυντικής περίστασης ( άρθρου 84 παρ. 2α' του ΠΚ )5 πρέπει να γίνει δεκτό ως βάσιμο. Περαιτέρω, στο διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, διαλαμβάνεται ότι " ο κατηγορούμενος στην ... στις 17/8/2003 , με πρόθεση προξένησε από κοινού σε άλλον σωματική κάκωση και βλάβη της υγείας αυτού με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο της ζωής του παθόντα ή βαριά σωματική βλάβη αυτού, και πιο συγκεκριμένα από κοινού επιτέθηκε κατά του εγκαλούντος.....Η πράξη του δε αυτή τελέστηκε κατά τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα, λόγω της έντασης των χτυπημάτων και των σημείων του σώματος στα οποία επλήγη, κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη". Ετσι όμως που έκρινε το Εφετείο, για το έγκλημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης , λόγω αναφοράς στο σκεπτικό όσο και στο διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης , διαζευκτικώς των εννόμων αγαθών του παθόντος, των οποίων επήλθε η διακινδύνευση, δημιούργησε ασάφεια, ως προς το είδος της διακινδύνευσης, που δέχθηκε, δηλαδή παραβίασε εκ πλαγίου τη διάταξη του άρθρου 309 του ΠΚ και η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται νόμιμης βάσης. Επομένως, ο σχετικός, από το άρθρο 510 παρ. 1 στιοιχ. Ε του ΚΠΔ πρώτος λόγος αναιρέσεως, περί ελλείψεως νομίμου βάσεως ,είναι ουσιαστικά βάσιμος.
Εξ άλλου, στην απόφαση εκτίθενται τα πραγματικά περιστατικά από. τα οποία προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι το διαμέρισμα, την πόρτα του οποίου κατέστρεψε ολοσχερώς ευρισκόμενος σε έξαλλη κατάσταση, ανήκε στην κυριότητα του παθόντος, και ήθελε την καταστροφή αυτής, η μνεία δε τόσο στο αιτιολογικό όσο και στο διατακτικό, ότι ο κατηγορούμενος " κατέστρεψε ολοσχερώς την πόρτα εισόδου της οικίας του εγκαλούντος", αποσαφηνίζει ότι κύριος του διαμερίσματος και εντεύθεν της καταστραφείσας πόρτας αυτού, ήταν ο εγκαλών, ο οποίος ήθελε την καταστροφή της. Επομένως, ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως περί ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της αποφάσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, ως προς την αξιόποινη πράξη της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, και κατά τα δύο σκέλη αυτού, ήτοι της μη παραθέσεως περιστατικών, από τα οποία να προκύπτει 1) ότι ο εγκαλών ήταν κύριος της οικίας ,και 2) ότι ο αναιρεσείων γνώριζε ότι αυτή ανήκε στον εγκαλούντα και ήθελε ή αποδεχόταν την καταστροφή της, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί.
Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, και κατά παραδοχή του πρώτου λόγου αναιρέσεως, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση , ως προς την καταδικαστική διάταξη της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και συνακόλουθα η διάταξη περί επιβολής συνολικής ποινής, και παραπεμφθεί μόνο ως προς αυτά τα κεφάλαια η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο που την εξέδωσε, αφού είναι δυνατή η σύνθεση του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως( άρθρο 519 του ΚΠΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί εν μέρει την υπ' αριθμ. 8850/2009 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών ως προς την καταδικαστική διάταξη της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και συνακόλουθα τη διάταξη περί επιβολής συνολικής ποινής.

Παραπέμπει την υπόθεση, μόνο ως προς αυτά τα κεφάλαια ,για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 26 Μαρτίου 2010. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 16 Απριλίου 2010.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ