ΕΦΕΣΗ ΓΙΑ ΖΗΜΙΑΣ-ΑΝΤΕΦΕΣΗ ΓΙΑ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ – ΠΑΡΑ∆ΕΚΤΗ Και αντιστρόφως Λόγοι: Θεωρείται μετά της υπαιτιότητος και αντιστρόφως αύτη μετά τούτου, ως εν κεφάλαιον, ούτως ώστε η προσβολή του ενός δι’εφέσεως να καθιστά δυνατήν και την δι’αντεφέσεως προσβολήν του ετέρου . ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΕ ∆ΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΜΕ ΣΤΟΠ Συνυπαιτιότης 80% του παραβάντος το ΣΤΟΠ και 20% του μη εκ του ΣΤΟΠ ως παραβάτου της υποχρεώσεως αναστολής της ταχύτητος και ελέγχου της διασταυρώσεως εις ην μάλιστα ο εκ του ΣΤΟΠ εισήλθε πρώτος

ΕΦΕΣΗ ΓΙΑ ΖΗΜΙΑΣ-ΑΝΤΕΦΕΣΗ ΓΙΑ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ

– ΠΑΡΑ∆ΕΚΤΗ

Και αντιστρόφως

Λόγοι:

Θεωρείται μετά της υπαιτιότητος και αντιστρόφως αύτη μετά

τούτου, ως εν κεφάλαιον, ούτως ώστε η προσβολή του ενός

δι’εφέσεως να καθιστά δυνατήν και την δι’αντεφέσεως προσβολήν του ετέρου.....

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΕ ∆ΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΜΕ ΣΤΟΠ

Συνυπαιτιότης 80% του παραβάντος το ΣΤΟΠ και 20% του μη

εκ του ΣΤΟΠ ως παραβάτου της υποχρεώσεως αναστολής της

ταχύτητος και ελέγχου της διασταυρώσεως εις ην μάλιστα ο εκ του ΣΤΟΠ εισήλθε πρώτος

ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ∆ΙΑΤΡΗΤΑ-ΠΑΡΑ∆ΕΚΤΑ

ΠΑΡΑ∆ΕΚΤΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ, τα οποία τυγχάνουν διάτρητα και

πληρούν τους όρους του Π.∆/τος 99/1977 κατ’εφαρμογήν της ως άνω διατάξεως του άρθρου 8 παρ.6 εδ. 2ον του ν.1882/90 (βλ. σχ.Ονουφριάδην Επιθ.Συγκ.∆ικ. 1990, σελ.65 επ.)

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΕΠΙ ΥΛΙΚΩΝ ΖΗΜΙΩΝ-Τι επεδικάσθησαν (με τα

ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ) εν όψει και της ΚΠολ∆ 106

∆απάνη ανταλλακτικών-αίτημα (Αγωγής) μικρότερον του δαπανηθέντος ∆απάνη εργατικών-Αίτημα αγωγής μεγαλύτερον

του δαπανηθέντος. Συνεπώς υπέρ αυτού θα υπολογισθούν ενταύθα δι’υλικάς φθοράς μόνον τα ποσά των 345.752 δρχ. και 580.500 (βλ.σχ.άρθρ.106 ΚΠολ∆) ήτοι εν όλω διά τας αιτίας αυτάς το ποσόν των 906.252 δρχ.(345.752+560.500).

Επιδίκαση ΥΠΑΞΙΑΣ-επισκευασθέντος οχήματος με ΚΑΙΝΟΥΡΓΗ ανταλ/κά (4).

ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ(5)

Ευθύνη του, διά ζημίας από ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟ όχημα (5) ΚΑΙ

ΑΝΑΓΩΓΗ του Επικ.Κεφαλαίου κατά του ιδιοκτήτου και του οδηγού του ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥ ζημιογόνου οχήματος (6)

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΡΑΤΗΣΗ-Το σχετικό αίτημα του Επικ. Κεφαλαίου

ΜΗ Νόμιμο «καθόσον η ως άνω απαίτησις του Επικ. Κεφαλαίου

απορρέει ουχί από αδικοπραξίαν, αλλά από το νόμο»

(7

∆ΗΛΩΣΗ του ιδιοκτήτου περί ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΩΣ του αυτοκινήτου

του στο ενάγων ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ προς απαλλαγήν του εκ της προς αποζημίωσιν Ευθύνης του ΜΗ νόμιμος «καθόσον την διαζευκτικήευχέρειαν της κατ’άρθρον 4 του Ν.Γ.Ν.1911 παραχωρήσεως του ζημιογόνου αυτοκινήτου, νομιμοποιείται να προβάλη ο ιδιοκτήτης κατά του θύματος, ουχί όμως εναντίον άλλου συνοφειλέτου, ο οποίος δικαιούται εις αναγωγήν, οίον εν προκειμένω τυγχάνει το Επικουρικόν Κεφάλαιον».

∆ΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ∆ΑΠΑΝΗΣ-Συμψηφισμός εν μέρει, λόγω της μερικής ήττης και της ευλόγου αμφιβολίας των περί την έκβασιν της δίκης, ως εκ του δυσερμηνεύτου ή ελάχιστα γνωστού ωρισμένων εκ των ανωτέρω διατάξεων του νόμου (άρθρ.178 παρ.1, 179 και 183 ΚΠολ∆).

Απόφ. Εφετ.Πειρ. 564/1994

Πρόεδρος: Στυλ. Μοσχολέας

Εισηγητής: Απ. Βλάχος

∆ικηγόροι: Ανδρ. Κουτσαντώνης-Νολ. Ανδραβιτσανέας-Κ.

Φεταλίδης

Παρατηρήσεις

(1).

ΕΦΕΣΗ

ΓΙΑ

ΖΗΜΙΑΣ-ΑΝΤΕΦΕΣΗ

ΓΙΑ

ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ-

ΠΑΡΑ∆ΕΚΤΗ βλ.ομοίως (προχείρως) Εφετ.Αθην. 3339/1989 ΕΣυγκ∆

1990 σελ.431

(2).

ΠΑΡΑΒΑΣΗ του ΣΤΟΠ. Η Νομολογία μας ανάλογα με τη

συγκεκριμένη περίπτωση έλαβε αντίστοιχη θέση και είπεν (βλ.

προχείρως):

Page 3

Α). αποκλειστική υπαιτιότης του παραβάντος το ΣΤΟΠ

Ανυπαίτιος ο αιφνιδιασθείς εκ μικράς αποστάσεως, μη δυνάμενος να

ενεργήσει αποφευκτικώς. Εφετ.Αθηνών 69456/1988 (Αθ. Κρητικός)

ΕΣυγκ∆ 1990, σελ.24

Β). Αποκλειστική υπαιτιότης του ΜΗ εκ του ΣΤΟΠ Ανυπαίτιος

ο εκ του ΣΤΟΠ.

Αποδεικτικά στοιχεία και η χωρίς όρκο κατάθεση του διαδίκου

και οι Φωτογραφίες και η Έκθεση

Πραγματογνωμοσύνης του

πραγματογνώμονος Ασφαλιστού. Εφετ. Αθην. 3208/92 ΕΣυγκ∆ 1993,

σελ.155.

Γ). ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ σε ∆ΙΑΣΑΤΑΥΡΩΣΗ με ΣΤΟΠ που ΕΙΧΕ ΠΕΣΕΙ.

Υπαίτιος ο καθένας από τους συγκρουσθέντας για τη ζημία του

άλλου ΚΑΙ Συνυπαίτιος κατά 80% για τις ζημίες του δικού του

αυτοκινήτου. Λόγοι: ο μεν εκ του ΣΤΟΠ, ως εκ ∆ΕΞΙΩΝ κινούμενος,

πίστευε δικαιολογημένα ότι έχει ο ίδιος προτεραιότητα, ο δε έτερος ο

μη εκ του ΣΤΟΠ, γνωρίζοντας την ύπαρξιν του ΣΤΟΠ και αγνοώντας ότι

έχει καταπέσει στο έδαφος πίστευσε δικαιολογημένα ότι έχει ο ίδιος

προτεραιότητα. Όμως έσφαλε Εφετ.Αθην. 13271/88 (Ε. Τούντας)

ΕΣυγκ∆ 1992 σελ.53

∆). ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

ΣΕ

∆ΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ

ΜΕ

ΣΤΟΠ

Ι∆ΙΩΤΟΥ

πρόχειρης κατασκευής. Συνυπαιτιότης 60% ο εκ του ΣΤΟΠ αυτό, ως

μη παραχωρήσαντος προτεραιότητα εις τον εκ δεξιών ΚΑΙ 40% διά

ταχύτητα εν όψει διασταυρώσεως (ΚΟΚ 26 παρ.1).

Ε). Σύγκρουση σε διασταύρωση με ΣΤΟΠ- Υπαιτιότης 80% του

εξελθόντος εκ του ΣΤΟΠ και Συνυπαιτιότης κατά 20% και του ΜΗ εκ

του ΣΤΟΠ (προερχομένου εκ παρόδου της κεντρικής Αρτηρίας με

ανεπτυγμένη ταχύτητα) (ΚΟΚ 26 παρ.1) Μη ενέργεια οιουδήποτε

αποφευκτικού ελιγμού καίτοι δυνατού. Εφετ. Λαρίσης 85/1991 ΕΣυγκ∆

1992 σελ.165. Πλείονα με ανεξάντλητες περιπτώσεις, βλ. στο έργο

μας ΚΩ∆ΙΚΑΣ Ο∆ΙΚΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ-Σεπτεμβρίου 1993 υπ’αρθρ. 26

σελ.311-330.

Page 4

(3)

. ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ∆ΙΑΤΡΗΤΑ-ΠΑΡΑ∆ΕΚΤΑ. Βλ. ομοίως Εφετ. Πειρ.

877/1993 ΕΣυγκ∆ 1994 σελ.261

(4).

Επιδίκαση

ΥΠΑΞΙΑΣ-επισκευασθέντος

οχήματος

με

ΚΑΙΝΟΥΡΓΗ ανταλ/κά βλ. σφαιρικήν προβολήν του θέματος της

ΥΠΑΞΙΑΣ ανωτέρω εν σελ.420 επ. ενθα και η εν σελ.423 Εφετ.Αθην.

5002/1993

(5)

. ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ-Ευθύνη του διά ζημίας από

ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟ όχημα Βλ σχετική Νομολογία στο έργο μας ΚΩ∆ΙΚΑΣ

Ο∆ΙΚΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ-Σεπτεμβρίου 1993 υπ’αρθρ.43,6 και 100 εν

σελ.510,516,509,754.

(6)

. ΑΝΑΓΩΓΗ του Επικ. Κεφαλαίου κατά του ιδιοκτήτου και του

οδηγού του ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥ ζημιογόνου οχήματος. Βλ. Εφετ. Αθ.

8903/89 ΕΣυγκ∆ 1990 σελ.517 και υπ’αυτήν σχετικές παραπομπές,

επίσης Μον. Πρωτ.Αθην. 3705/90 (Βασιλική Χάσκαρη) ΕΣυγκ∆ 1991

σελ.113

(7).

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΡΑΤΗΣΗ- Το σχετικό αίτημα του Επικ.

Κεφαλαίου –ΜΗ νόμιμο «καθόσον η ως άνω απαίτησις του Επικ.

Κεφαλαίου απορρέει ουχί από αδικοπραξίαν, αλλά από το νόμο.

Βλ. και Μον.Πρωτ.Αθην. 3705/90 (Βασιλική Χάσκαρη) ΕΣυγκ∆ 1991

σελ.113

∆ΗΛΩΣΗ του Ι∆ΙΟΚΤΗΤΟΥ (του ζημιογόνου αυτοκινήτου), περί

ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΩΣ του αυτοκινήτου του εις το Επικουρικόν Κεφάλαιον

ίνα ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ, απορριπτέα ως ΜΗ νόμιμος, καθόσον «την

διαζευκτική

ευχέρειαν

της

κατ’άρθρον

4

του

ν.ΓπΝ/1911

παραχωρήσεως του ζημιογόνου αυτοκινήτου, νομιμοποιείται να

προβάλη ο ιδιοκτήτης κατά του θύματος ουχί όμως εναντίον άλλου

συνοφειλέτου, ο οποίος δικαιούται εις αναγωγήν, οίον εν προκειμένω

τυγχάνει το Επικουρικόν Κεφάλαιον (βλ. σχετ. εις «Αποζημίωση»

Κρητικού, έκδοσις 1992, αρ.1333 in fin).

Ιδού το κείμενον της εξόχου εν λόγω Εφετ. Πειρ. 564/1994

Επειδή διά των από 7/7 και 31/8/93 κλήσεων των εκ των διαδίκων

Μ.Φ. και

Επικουρικού

Κεφαλαίου, επαναφέρονται

ενώπιον

του

Page 5

∆ικαστηρίου προς συζήτηση η από 15.10.90 κυρία αγωγή του πρώτου

περί αποζημιώσεώς του λόγω τροχαίου ατυχήματος (συγκρούσεως

αυτοκινήτων) στρεφομένη κατά του υπαιτίου του ατυχήματος οδηγού

του ζημιογόνου οχήματος Ν.Η. και του ως άνω Επικουρικού Κεφαλαίου,

ως και η από 4.12.90 αγωγή (αναγωγή) του τελευταίου κατά του ως

άνω Ν.Η. και της ιδιοκτήτριας του εν λόγω οχήματος Ε. σύζ. Ν.Η. μετά

την έκδοσιν και εις εκτέλεσιν της εν μέρει οριστικής υπ’αριθμόν 349/93

αποφάσεως του παρόντος ∆ικαστηρίου, διά της οποίας γενομένων

δεκτών των από 14/5 και 5/10/92 αντιστοίχων εφέσεων των καλούντων

και των αντεφέσεων του ως άνω Ν.Η. και εξαφανισθείσης ούτω της

εκκληθείσης

Πειραιώς, εκδοθείσης

κατά

την

διαδικασίαν

της

εκδικάσεως

των

αυτοκινητικών

διαφορών, το

μεν

εκηρύχθη,

κατ’εφαρμογή της μη τηρηθείσης πρωτοδίκως διατάξεως του άρθρου 8

παρ.6 εδ.2

ον

του νόμου 1882/90 «περί μέτρων δια την περιστολήν της

φοροδιαφυγής κλπ» απαρ΄δεκτος η συζήτησις επί της ως άνω κυρίας

αγωγής, το

δε

κατ’άρθρ.249

ΚΠολ∆

διετάχθη

η

αναβολήτης

συζητήσεως επί της δευτέρας αγωγής (αναγωγής) του Επικ. Κεφαλαίου

έως περατώσεως της δίκης επί της κυρίας αγωγής. Η παρούσα δίκει

εκτίνεται κατ’άρθρ.522 του ΚΠολ∆ εις τα όρια των ως άνω εφέσεων και

της αντεφέσεως του Ν.Η. κατά της εκκαλουμένης και του Μ.Φ.

καταλαμβάνουσα τοιουτοτρόπως τα κεφάλαια της υπαιτιότητας, της

νομιμοποιήσεως του Επικουρικού Κεφαλαίου, ως και εκείνο της

υπάρξεως και εκτάσεως των εκ του αδικήματος προκληθεισών υλικών

ζημιών, το οποίον, ως γίνεται δεκτόν θεωρείται μετά της υπαιτιότητος

και αντιστρόφως αύτη μετά τούτου ως εν κεφάλαιον, ούτως ώστε η

προσβολή

του

ενός

δι’εφέσεως

να

καθιστά

δυνατή

και

την

δι’αντεφέσεως προσβολήν του ετέρου (βλ. Σαμουήλ Η έφεση, εκδ.1993

αρ.653, Κρητικόν Αποζημίωση, εκδ.1987, αρ.1300 ΑΠ368/92 ∆ίκη 23,

796, ΑΠ670/67 ΝοΒ 16,260, ΕΑ 2891/83 Ελλ.∆/νη 24, 1061 επ. με

υπ’αυτήν συμφ. Σημειώσεις Ευαγ. Ρίκου και Ευάγ. Κρουσταλλάκη κ.α.)

Επειδή εκ της ενόκου επ’ακροατηρίου καταθέσεως του μάρτυρος

του εναγομένου Ν.Η. της ανωμοτί εξετάσεως του εκ των κυρίως

Page 6

εναγόντων Μ.Τ. των νομίμως επικαλουμένων και προσκομιζομένων

εγγράφων, μεταξύ τωνοποίων και τα εις εκτέλεσιν της υπέρθεν

αποφάσεως 349/93 του παρόντος ∆ικαστηρίου, υπ’άριθ. Α). 2695/93

τιμολογίων πωλήσεως ανταλλακτικών της ΟΕ «Α. Καραχάλιας-Γ.

Αλληγιάννης ΟΕ» και β). 234/94 και 97/93 τιμολόγια παροχής

υπηρεσιών της ΟΕ «Γ. Καραχάλιας & ΣΙΑ ΟΕ» και του ∆.Μ.

αντιστοίχως, τα οποία τυγχάνουν διάτρητα και πληρούν τους όρους του

Π.∆/τος 99/77 κατ’εφαρμογήν της ως άνω διατάξεως του άρθρου 8

παρ.6 εδ.2

ον

του ν.1882/90 (βλ. σχ. Ονουφριάδην Επιθ.Συγκ.∆ικ. 1990

σελ.65 επ), αποδείχθηκαν τα εξής:

Την 5.4.90 και περί ώρα 18.30’ ο πρώτος των διά της κυρίας

αγωγής εναγομένων Ν.Η. οδηγών το υπό στοιχεία κυκλοφορίας ΒΑ

5361 ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της συζύγου του Ε.Η., δευτέρας των

εναγομένων διά της προαναφερομένης αναγωγής, εκινείτο επί της οδού

Υπαπαντής εις την περοιχήν Αγίας Σοφίας Πειραιώς με κατεύθυνση

από ∆ραπετσώνα προς Αμφιάλη. Όταν ούτος έφθασεν εις την

διασταύρωσιν της εν λόγω οδού με την οδό Σαλαμίνος και ενώ προ της

εισόδου του εις την διασταύρωσιν ταύτην υπήρχεν πινακίς με την

ένδειξιν «STOP» διά τους κινδύνους δι’οχημάτων επί της οδού

Υπαπαντής, ο οδηγός αυτός δεν διέκοψε την πορεία τους, ως

υποχρεούτο κατ’άρθρο 4 παρ.3 του ΚΟΚ (1977) (ως και του ν.209/92)

και ηδύνατο να πράξη, αλλ’ εισήλθεν εις την διασταύρωσιν αυτήν. Κατά

τον ίδιον χρόνον εισήλθε εις την εν λόγω διασταύρωσιν καιτ ο υπό

στοιχεία κυκλλοφορίας ΑΖ.8147 ΙΧΦ αυτοκίνητον του ενάγοντος Μ.Φ.,

όπερ ωδήγει ο ανωτέρω Μ.Τ., κινούμενος επί της οδού Σαλαμίνος με

κατεύθυνσιν από Μανιάτικα προς Κερατσίνι (βλ. εις τα μετ’επικλήσεως

προσκομιζόμενα από 5.4.90 σχεδιαγράμματα και την έκθεσιν απλής

αυτοψίας του ΤΟΤΑ Πειραιώς). Αμεσος συνέπεια της τοιαύτης

παρανόμου και υπαιτίου οδικής συμπεριφοράς του εναγομένου Ν.Η.

υπήρξεν

η

επακολουθήσασα

πλαγιομετωπική

σύγκρουσις

του

οδηγουμένου υπ’αυτού ΙΧΕ αυτοκινήτου με το προανφαερόμενον ΙΧΦ

αυτοκίνητον του ενάγοντος Μ.Φ. Μέρος όμως της υπαιτιότητος της

Page 7

τοιαύτης

συγκρούσεως

βαρύνει

και

τον

ανωτέρω

οδηγόν

του

αυτοκινήτου του ενάγοντος, καθόσον οδηγών το αυτοκίνητον του

τελευταίου, όταν επλησίαζεν εις τον ως άνω ισόπεδον οδικόν κόμβον,

δεν ανέκοψεν την ταχύτητα του οχήματός του διά να ελέγξη την κίνησιν

άλλων οχημάτων εντός αυτού, έλεγχον τον οποίον ηδύνατο και ώφειλε

να πραγματοποιήση, διότι δεν περιορίζετο η ορατότης του και το

ζημιογόνον αυτοκίνητο με οδηγόν τον Ν.Η. είχε αρχίσει να εισέρχεται

εις την ιδίαν διασταύρωσιν πριν αρχίσει η είσοδος εις αυτήν του

αυτοκινήτου Μ.Φ. περιστατικόν το οποίον προκύπτει τόσον από το

ανωτέρω σχεδιάγραμμα, όπερ τελευταίον δεν αμφισβητείται και εις το

οποίον εμφανίζεται το σημείον συγκρούσεως να ευρίσκεται εις το

δεξιόν τμήμα της οδού Σαλαμίνος, πλάτους αυτής 9 μέτρων, όσον και

από την νομ΄μιμως επικαλουμένην και προσκομιζομένην έγχρωμον

φωτογραφίαν του ζημιογόνου αυτοκινήτου, το οποίο εμφανίζεται

κτυπημένον εις το μέσον της δεξιάς πλευράς του με την επίπτωσιν

επ’αυτού του αυτοκινήτου του ενάγοντος Μ.Φ. (βλ. εις αυτήν.) Η

έλλειψις της επιβαλλομένης και δυναμένης να καταβληθή υπ’αυτού

προσοχής του οδηγού Μ.Τ. επιβεβαιούται και από το γεγονός ότι δεν

αντελήφθη εγκαίρως το άλλο αυτοκίνητον, ούτως ώστε να τροχοπεδήση

ενωρίτερον, αλλα την τελευταίαν στιγμήν με συνέπεια τούτου να αφήση

ίχνη τροχοπεδήσεως μόνον 2 μέτρων (βλ. σχεδ/μα ΤΟΤΑ). Πέραν από

τας καταθέσεις του μάρτυρος του εναγομένου και την προανακριτικήν

κατάθεσιν του τελευταίου (Ν.Η.) αποδεικνύεται ότι ο ως άνω δεύτερος

ενάγων ωδήγει το αυτοκίνητό του με ταχύτητα μεγαλυτέρα της

επιτρεπομένης

εντός

κατοικημένης

περιοχής

και

ειδκώτερον

υπερβαίνουσαν

τα

60 χιλ/τρα

ωριαίως, γεγονός

το

οποίον

προσεπιβεβαιούται και από την σφοδρότητα της συγκρούσεως των

ενδίκων οχημάτων, ένεκα της οποίας προεκλήθησαν σοβαραί βλάβαι

εις αμφότερα, το δε εξ αυτών αυτοκίνητον, όπερ ωδηγείτο παρά του

Ν.Η. επέπεσαν εν συνεχεία εις παρακείμενο κατάστημα, εις το οποίον

προξένησεν υλικάς ζημίας (βλ. 4

ην

σελίδα της εκθέσεως αυτοψίας).

Τοιουτοτρόπως παρεβίασεν ο εν λόγω προστηθείς υπό του ενάγοντος

Page 8

οδηγός, τας διατάξεις των άρθρων 12,19 και 20 παρ.1 του ΚΟΚ 1977

(και των ιδίων του ΚΟΚ 1992) η δε εντεύθεν συνυπαιτιότης του,

ανήλθεν εν όψει των προεκτιθεμένων, εις ποσοστόν 20%, του δευτέρου

ως άνω υπαιτίου οδηγού ανέρχεται εις ποσοστόν 80% ως έκρινεν το

παρόν ∆ικαστήριο εις την έρευναν της κυρίας ως άνω αγωγής, καθόσον

αφορά εις τον έτερον των εις αυτήν εναγόντων Μ.Τ. τραυματισθένα,

συνεπεία του προπεριγραφομένου ενδίκου ατυχήματος και υποστάντα,

ειδικώτερον, κάκωσιν κεφαλής και εγκεφαλική διάσεισιν, άμα δε και

ηθικήν εξ αυτού βλάβην, δι’ην και μόνον ήγειρεν την ως άνω κυρίαν

αγωγήν του, περί ης απεφάνθη οριστικώς το παρόν δικαστήριον, με

την προλαβούσα υπ’αρ. 349/93 απόφασιν του (βλ. αυτόθι).

Περαιτέρω απεδείχθη ότι το ζημιογόνο ΙΧΕ αυτοκίνητον ήτο

ανασφάλιστον (βλ. το μετ’επικλήσεως προσκομιζόμενον υπ’αριθ.

411/5.4.90 δελτίου του ΤΟΤΑ και έκθεσιν αυτοχίας αυτού). Εκ της

προπεριγραφομένης συγκρούσεως, το ΙΧΦ αυτοκίνητο του ενάγοντος

Μ.Φ. υπέστη κυρίως φθοράς εις το αμάξωμά του, ως και ωρισμένας

μηχανικάς βλάβας, διά την αποκατάστασιν των οποίων ούτος

εδαπάνησεν ήδη τα αναφερόμενα εις τα ρηθέντα τιμολόγια χρηματικά

ποσά και δη ειδικώτερον α). 395.908 δρχ. δι’αγοράν ανταλλακτικών και

β). διά παροχήν των σχετικών εργασιών 560.500 δρχ. εις τα οποία

πάντα συμπεριλαμβάνεται και ο αναλογών ΦΠΑ (18%).

Όπως όμως προκύπτει από τη σχετική μελέτη του αγωγικού

δικογράφου, ο ενάγων ζητεί, διά μεν δαπάνην αγοράς ανταλλακτικών,

κατ’ορθόν λογιστικόν υπολογισμόν ενός εκάστου των κατ’ιδίαν

τιμημάτων αγοράς μόνον 347.752 δρχ. ενώ διά δαπάνην πληρωμής

εργατικών το μεγαλύτερον του δαπανηθέντος, κατά τα σχετικά ως άνω

2 τιμολόγια, ποσόν των 581.200 δρχ. (βλ. σελ. 1

ην

και 2αν της αγωγής

του).

Συνεπώς υπέρ αυτού θα υπολογισθούν ενταύθα δι’υλικάς φθοράς,

μόνον τα ποσά των 345.752 δρχ. και 560.500 (βλ. σχ. Άρθρ.106

ΚΠολ∆) ήτοι εν όλω διά τας αιτίας αυτάς, το ποσόν των 906.252 δρχ.

(345.752+560.500). Εξ άλλου απεδείχθη ότι το βλαβέν αυτοκίνητόν

Page 9

του, εργοστασίου κατασκευής ΤΟΥΟΤΑ τύπου 1000, ανοικτόν μη

ανατρεπόμενον, έτους πρώτης κυκλοφορίας 1980 και χρηματικής αξίας

κατά τον χρόνον της συγκρούσεως του 1.000.000 δρχ., υπέστη μείωσιν

της αξίας του κατά ποσόν των 50.00 δρχ. εν όψει και της

τοποθετήσεως επ’αυτού καινούργιων, κατά το πλείστον ανταλλακτικών.

Κατόπιν όλων αυτών και μη υπάρχοντος ετέρου κονδυλίου της

κυρίας αγωγής προς έρευναν κατά την παρούσαν στάσιν της δίκης,

προκύπτει ότι το συνολικό ποσόν των υλικών ζημιών, τας οποίας κατά

τ’ανωτέρω εκτιθέμενα υπέστη και ζητεί αντιστοίχως ο ενάγων,

ανέρχεται

εις

το

ύψος

των

956.252

δραχμών

(ήτοι:

345.752+560.500+50.000=956.252).

Εν

όψει

όμως

της

προδιαληφθείσης συνυπαιτιότητος του προστηθέντος οδηγού Μ.Τ. το

τελικώς υπέρ του ενάγοντος Μ.Φ. ποσόν χρημάτων, εις την πληρωμήν

του οποίου πρέπει να υποχρεωθούν εις ολόκληρον έκαστος οι

υπ’αυτού εναγόμενοι ανέρχεται εις 765.000 δραχμάς (δηλ. 956.252

χ80%=765.000) δεκτής τοιουτοτρόπως καθισταμένης ως εν μέρει

κατ’ουσίαν βασίμουτης κυρίας ως άνω αγωγής του εν λόγω ενάγοντος

Μ.Φ. κατ’αμφοτέρων των δι’αυτής εναγομένων Ν.Η. και Επικουρικού

Κεφαλαίου και της σχετικής περί συνυπαιτιότητας του άλλου οδηγού

ενστάσεως των τελευταίων.

Περαιτέρω κατ’εφαρμογήν της διατάξεως του άρθρου 19 παρ.4

του νόμου 489/76 κατά την

οποία «το Επικουρικόν Κεφάλαιον,

καταβαλόν την αποζημίωσιν, υποκαθίσταται εις πάντα τα εξ αιτίας του

ατυχήματος δικαιώματα του ζημιωθέντος προσώπου έναντι του

υποχρέου προς αποζημίωσιν ή του ασφαλιστού αυτού» ως και του

άρθρ.927

ΑΚ

οι

εναγόμενοι

υπό

του

Επικουρικού

Κεφαλαίου

αναγωγικώς Ν.Η. και Ε.Η. πρέπει να υποχρεωθούν ως υπαίτιος οδηγός

ο πρώτος τούτων του ζημιογόνου αυτοκινήτου και ως ιδιοκτήτρια του

τοιούτου οχήματος κατά τον χρόνον του ατυχήματος η δευτέρα εξ

αυτών να πληρώσουν εις το Επικουρικόν Κεφάλαιον το ανωτέρω

ποσόν των 765.000 δρχ., εντόκως, νομίμως από της ημέρας καταβολής

υπό του Επικουρικού Κεφαλαίου εις τον ως άνω ενάγοντα Μ.Φ.

Page 10

Εξάλλου το παρεπόμενον αγωγικόν αίτημα του Επικουρικού

Κεφαλαίου περί απαγγελίας προσωπικής κρατήσεως κατά του οδηγού

του ζημιογόνου αυτοκινήτου Ν.Η., ως μέσον αναγκαστικής εκτελέσεως

της παρούσης, πρέπει να απορριφθή ως μη νόμιμον καθ’όσον η ως

άνω απαίτησις του Επικουρικού Κεφαλαίου, απορρέει ουχί από

αδικοπραξίαν, αλλά από το νόμο (βλ. σχετ. Α. Φλούδα Αποζημίωση

από αυτ/κά ατυχήματα εκδ. Β’ παρ.156, ΕΑ 3569/84 Αρχ.Νομολ.

35,514 πρβλ. ΑΠ 639/70 ΝοΒ 19,45) ως εκρίθη σχετικώς και υπό της

ως άνω 349/93 αποφάσεως του παρόντος ∆ικαστηρίου (βλ. φύλλον 6β

αυτης).

Εξάλλου, η προς απαλλαγήν της εναγομένης ως άνω ιδιοκτήτριας

του ζημιογόνου αυτοκινήτου Ε.Η., δήλωσις περί παραχωρήσεως του

τελευταίου εις το Επικ. Κεφάλαιον, πρέπει ν’απορριφθή ως μη νόμιμος,

καθόσον την διαζευτική ευχέρειαν της κατ’άρθρον 4 του ν.ΓπΝ/1911

παραχωρήσεως

του

ζημιογόνου

αυτοκινήτου

νομιμοποιείται

να

προβάλη ο ιδιοκτήτης κατά του θύματος, ουχί όμως εναντίον άλλου

συνοφειλέτου, ο οποίος δικαιούται εις αναγωγήν, οίον εν προκειμένω

τυγχάνει το Επικουρικόν Κεφάλαιον (βλ. σχετ. εις

Αποζημίωση

Κρητικού, έκδοσις 1992, αρ.1333 in fin).

Κατόπιν όλων τούτων πρέπει να γίνη μερικώς δεκτή και η ένδικος

αγωγή του Επικ. Κεφαλαίου κατά των εν αυτή εναγομένων, όπως

ειδικώτερον αναφέρεται εις το διατακτικόν.

Επειδή, λόγω της μερικής ήττης των ως άνω εναγομένων, και της

ευλόγου αμφιβολίας των περί την έκβασιν της δίκης, ως εκ του

δυσερμηνεύτου ή ελάχιστα γνωστού ωρισμένων εκ των ανωτέρω

διατάξεων του νόμου, θα πρέπει να καταδικασθούν ούτοι

εις την

πληρωμήν

της

μερκής

δαπάνης

αμφοτέρων

των

βαθμών

των

εναγόντων αντιστοίχως (άρθρ.178 παρ.1, 179 και 183 ΚΠολ∆)

∆ΙΑ ΤΑΥΤΑ

∆ικάζον κατ’αντιμωλίαν των διαδίκων.

Απορρίπτει τα ως απορριπτέα κριθέντα

∆έχεται εν μέρει τας υπό κρίσιν αγωγάς.

Page 11

Α). Υποχρεοί τους εναγομένους εις την από 15.10.90 αγωγήν

ΝΠΙ∆ με την επωνυμίαν Επικουρικόν κεφάλαιον και τον Ν.Η., να

πληρώσουν, εις ολόκληρον έκαστος εις τον ενάγοντα Μ.Φ. το ποσό

των επτακοσίων εξήντα πέντε χιλιάδων (765.000) δραχμών μετα των

νομίμων τόκων από της επιδόσεως της αγωγής του πρώτου κατά των

εναγομένων τούτων έως εξοφλήσεως

Β). Υποχρεοί τους εναγομένους εις την από 4.12.90 αγωγήν Ν.Η.

και Ε.Η., να καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος, εις το ενάγον

Επικουρικόν Κεφάλαιον κάθε ποσόν από κεφάλαιον μέχρις επτακοσίων

εξήντα πέντε χιλιάδων (765.000) δραχμών, πλέον τόκων και εξόδων,

τα οποία θα καταβάλη το ενάγον εις εκτέλεσιν της ως άνω υπό το

γράμμα (Α) διατάξεως της παρούσης, μετά των νομίμων τόκων από της

πληρωμής των ποσών αυτών εις τον ως άνω Μ.Φ., έως εξοφλήσεγως

και

Καταδικάζει α). Το Επικουρικόν Κεφάλαιον και τον Ν.Η. εις την

πληρωμήντ ης μερικής δικαστικής ηδαπάνης του Μ.Φ., δι’αμφοτέρους

τους βαθμούς, ποσού αυτής εξήκοντα χιλιάδων (60.000) δραχμών και

β). τους Ν.Η. και Ε.Η., εις την πληρωμήν της μερικής δικαστικής

δαπάνης του Επικουρικού Ταμείου δι’αμφοτέρουςτους βαθμούς, ποσού

εξήκοντα χιλιάδων (60.000) δραχμών.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 2 Ιουνίου 1994 και

δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του ∆ικαστηρίου τούτου την 13 Ιουνίου

1994, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.