∆ΙΚΗΓΟΡΙΚΑ ΦΛΕΓΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ
ΤΟΥ ΚΑΘ’ΗΜΕΡΑΝ ΒΙΟΥ
ΣΧΕΣΙΣ ∆ΙΚΗΓΟΡΩΝ & ΑΣΦΑΛΙΣΤΩΝ
Εξ αφορμής της Εφετ.Αθην. 6010/92 και των
επακολουθησάντων υπ’αριθ.930 και 931/94 αποφάσεων του Αρείου
Πάγου
Ιστορικόν
Σε ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ.....
ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ (ΙΧΕ &
ΙΧΦ που επιχείρησε περνώντας την ∆ΙΠΛΗ διαχωριστική γραμμή και
αποφράσσον την κανονικήν πορείαν του αντιθέτως κινουμένου ΙΧΕ επί
της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας (παρά την Γέφυραν Αταλάντης)
επεχείρησε να εισέλθη στον αυτόθι χωματόδρομο, ετραυματίσθη
σοβαρώς η επιβαίνουσα στο ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίον υπέστη
σοβαρές Υλικές Ζημίες.
Την υπόθεσιν (των αποζημιώσεων) ανέθεσαν οι ζημιωθέντες
(παθόντες) σε γνωστό ∆ικηγόρον των Αθηνών, ο οποίος (1). Κατέθεσε
και εδίκασε ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ με αίτημα α). προσωρινήν
επιδίκασιν μέρους των αξιώσεων της τραυματισθείσης (επιβάτιδος του
ΙΧΕ), και β). να διαταχθεί ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΧΕΣΙΣ εις βάρος της
περιουσίας των υποχρέων αποζημιώσεως των, προς εξασφάλισιν και
των αξιώσεων (εξ Υλικών Ζημιών τουιδιοκτήτου του ΙΧΕ) και (2).
Κατέθεσεν την τακτικήν Αγωγήν, προσδιορισθείσα να δικασθεί μετά
τινά μήνας (κατά την ειδικήν βεβαίως διαδικασίαν).
Ολίγον
προ
της
ημέρας
της
συζητήσεως
της
Αγωγής
επληροφορήθησαν οι ενάγοντες (παθόντες) ότι ο ∆ικηγόρος τους
αυτοκτόνησε. Εμβρόντητοι οι παθόντες επληροφορήθησαν από την
ασφαλιστική εταιρία που ασφαλίζει το ζημιογόνο φορτηγό αυτοκίνητο
ότιο αυτοκτονήσας δικηγόρος τους είχε εισπράξει παρ’αυτής (Ασφαλ.
Εταιρ) 1). Εκ δρχ. ++++++ προσωρινώς επιδικασθέν υπέρ της
ρηθείσης τραυματισθείσης και 2). ∆ρχ. 3.000.000 υπέρ του υποστάντος
Page 2
τις υλικές ζημίες, Συμβιβασθείς με την οφειλέτιδα Ασφ. Εταιρεία της
οποίας η ευθύνη (για υλικές ζημίες) ανήρχετο στο ποσόν τούτο (των
3.000.000) εξοφλήσας έτσι ολοσχερώς τις έναντι αυτής αξιώσεις του
ρηθέντος ιδιοκτήτου του βλαβέντος αυτοκινήτου του.
Κατά την επακολουθήσασαν συζήτησιν της ως άνω Αγωγής των
παθόντων (παραστάντες ο καθένας εξ αυτών με δικό του δικηγόρο, ο
μεν μνησθείς Ασφαλιστής προέβαλε την ένσταση εξοφλήσεως οι
δε παθόντες την αντέσταση της μη εγκύρου καταβολής των οφειλών
(του ασφαλιστού) σε τρίτον, μη δικαιούχον, αφού ο ρηθείς ∆ικηγόρος
δεν είχε τας προς είσπραξιν και εξόφλησιν πληρεξουσιότητάς των.
Το πρωτόδικο ∆ικαστήριο (Μον.Πρωτ.Αθην) διά της υπ’αριθ.
3890/91 αποφάσεως του, απέρριψε τις εν λόγω ενστάσεις του
ασφαλιστού.
Ιδού απόσπασμα των Πρωτοδίκων Προτάσεων (Ενώπιον του
Μον.Πρ. Αθ) εφ’ων η ρηθείσα Μον.Πρωτ. Αθ.3890/91
ΠΡΟΣΘΗΚΗ
ΚΑΙ
ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ
Αλ.Ζ.-αξιολόγησις
των
αποδείξεων
Αντικρούουσα
τους
αβασίμους
ισχυρισμούς
των
αντιδίκων
επάγομαι τα κάτωθι:
1. Εν σχέσει με την υπαιτιότητα:
Ενταύθα
ως
προανέφερα,
πρόκειται
περί
συγκρούσεως
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ κινουμένων οχημάτων, λαβούσα χώραν επί της εθνικής
οδού Αθηνών-Λαμίας στο ύψος του 137,500 χλμ την 24 Φεβρουαρίου
1990 ημέραν ΣΑΒΒΑΤΟΝ και ώρα 13.15’ (βλ. Έκθεση Αυτοψίας της
Τροχαίας σελ.1
η
).
Όπως είναι γνωστό, η μεσημβρία του ΣΑΒΒΑΤΟΥ είναι ημέρα και
ώρα αιχμής της κυκλοφορίας στην εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας-
θεσ/νίκης λόγω ης εξόδου των μηρίων από την τσιμεντούπολη των
καυσαερίων της πόλεώς μας αλλά και των μεγάλων αστικών κέντρων,
ενόψει της αργίας.
Η Εθνιή οδός εις το σημείο του ενδίκου ατυχήματος, διαχωρίζεται
εις δύο ΑΝΤΙΘΕΤΑ ρεύματα κυκλοφορίας διά της εις το μέσον αυτής
Page 3
∆ΙΠΛΗΣ ∆ΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ (πρβλ Έκθεση Αυτοψίας σελ.2
παράγρ.13 και το Σχεδιάγραμμα της τροχαίας).
Κατά το άρθρ.5 παράγρ.8 εδ.α του ν.δ. 614/77 περί ΚΟΚ, εις τους
οδηγούς των οδικών οχημάτων, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να διαβαίνουν την εκ
μιας ή δύο συνεχών γραμμών κατά μήκος διαγράμμισιν, ως και να
κινούνται επί της αριστεράς πλευράς αυτής. Κατά δε την διάταξιν του
άρθρ.16 παράγρ.5 του ιδίου ΚΟΚ, ουδείς οδηγός επιτρέπεται να
καταλαμβάνει το οδόστρωμα το προοριζόμενον διά την ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ
προς την κατεύθυνσιν του κυκλοφορίαν.
Κατά την τελευταίαν παράγραφον εκάστης των ως είρηται
διατάξεων του ΚΟΚ, απειλείται η εν αυταίς αναφερομένη ποινική
κήρωσις κατά του παραβάτου εκάστης των δ/ξεων τούτων, και
επιβάλλεται επίσης το εν άρθρ.108 του ΚΟΚ ∆ιοικητικόν μέτρον της
χρεώσεως με πέντε (5) μονάδες ΠΟΙΝΤ-ΣΥΣΤΕΜ καθώς επίσης και το
της αφαιρέσεως της αδείας οδηγού και των πινακίδων κυκλοφορίας επί
20 ημέρες, σύμφωνα με το άρθρο 103 ιδίου ΚΟΚ.
Εξ άλλου εν περιπτώσει καθ’ην η παραβίασις των ανωτέρω
δ/ξεων, εγένετο αιτία ανθρωποκτονίας ή σωματικής βλάβης εξ
αμελείας, συντρέχει αληθής κατ’ιδέαν συρροή της παραβιάσεως των
διατάξεων τούτων μετά του αδικήματος της διαταράξεως της ασφαλείας
των Συγκοινωνιων (άρθρ.209 και 302, 314 Ποιν.Κώδ).
Περί πάντων τούτων, βλ. Ον.Ονουφριάδην Ο ΝΕΟΣ ΚΩ∆ΙΞ
Ο∆ΙΚΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ Ερμηνεία-Νομολογία (έκδοσις 4
η
Οκτωβρίου
1990) υπότ ας ως είρηται δ/ξεις.
Ο εναγόμενος οδηγός Απ.Β. παρέβη αμφοτέρας τας δ/ξεις αυτάς
(πρβλ την ρηθείσαν έκθεσιν αυτοψίας σελ.2 (ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΕΙΣΤΗΡΙΩΝ
ΚΑΙ ΙΧΝΩΝ) βλ. επίσης το μνησθέν Σχεδιάγραμμα της αστυνομίας και
βεβαίως και τας ως είρηται προανακριτικάς καταθέσεις.
Εξ άλλου ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ότι ο ένδικος τραυματισμός μου
έλαβε χώραν κατά την ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΝ των ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ
οχημάτων
όταν
το
αυτοκίνητον
του
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ
κινουμένου
εναγομένου έστριψε ΑΡΙΣΤΕΡΑ, εισήλθε στο ΑΝΤΙΘΕΤΟ γι’αυτόν
Page 4
ρεύμα κυκλοφορίας, με ΣΚΟΠΟΝ να διαπεραιωθεί εις τον έναντι
ΧΩΜΑΤΟ∆ΡΟΜΟΝ, αποφράξαν ούτω το ρεύμα της κανονικής μας
πορείας, όπου εκινείτο το εφ’ου επέβαινα ως ΕΠΙΒΑΤΗΣ αυτοκίνητο
έχον
απόλυτον
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ
διελεύσεως
(προβλ. Και
την
μνησθείσαν έκθεσιν Αυτοψίας σελ.2 παράγρ.22 επίσης το ρηθέν
σχεδιάγραμμα και βεβαίως τας ως είρηται προανακριτικάς καταθέσεις).
Ούτω απεδείχθη ότι ο εναγόμενος οδηγός είναι ΑΠΟΚΕΙΣΤΙΚΩΣ
ΥΠΑΙΤΙΟΣ της ενδίκου συγκρούσεως και του εξ αυτού τραυματισμού
μου. Βλ. ομοίως Εφ.Αθ. 8533/84 (Εμ. Αντωνίου) ΕΣυγκ∆ 1988 σελ.456
ήτις δέχεται «Σύγκρουσις αντιθέτως κινουμένων ΙΧ Φορτηγό και ΙΧΕ.
Αποκλειστική υπαιτιότης του ΙΧΦ, επιχειρήσαντος να στρίψει
αποτόμως και ανελέγκτως (το φορτηγόν αυτοκίνητον του) για να
κατευθυνεθεί προς το ΠΡΑΤΗΡΙΟ ΒΕΝΖΙΝΗΣ, ΑΠΟΦΡΑΞΑΣ ούτω
αποτόμως την κανονικήν πορείαν του εγγύς ευρισκομένου ΙΧΕ, ούτινος
την ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ παρεβίασε, καθώς και την δ/ξιν του ΚΟΚ 21.1
και 23.2.3.» Ομοία και η Εφ.Αθ. 377/85 (Γ. Σμηρναίος) ΕΣυγκ∆ ΙΓ 316,
Ομοία και η Αρ.Πάγου 931/81 ΕΣυγκ∆ ΙΓ 331, Ομοία και η Εφ.Αθ.
10285/84 (Γ. Παπαδημητρίου) ΕΣυγκ∆ ΙΓ 333.
Η Εφ.Αθ. 10998/88 (Αθ. Κρητικός) ΕΣυγκ∆ ΙΖ(1989) σελ.328
εδέχθη εις Σύγκρουσιν αντιθέτως κινουμένων, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΝ
ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ του εισελθόντος εις το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας
(ταχύτης, έλλειψις προσοχής) του ενάγοντος, μη δυνηθέντος να
αντιδράσει με οποιοδήποτε τρόπο (τροχοπέδη-αποφευκτικό ελιγμό)
στην ΑΙΦΝΙ∆ΙΑΣΤΙΚΗ ενέργεια του εναγομένου οδηγού».
Και η Εφ. Θεσ/νίκης 177/87 (Λάζαρος Κεομτζόπουλος) εδέχθη εις
Συγκρουσιν Αντιθέτως κινουμένων, Αποκλειστιή υπαιτιότητα του
ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟΥ (ΚΟΚ 16.1) ∆ΙΟΤΙ δεν έβαινε στο δεξιό, ΑΠΟ∆ΕΙΚΤΙΚΑ
ΣΤΟΙΧΕΙΑ (ορθός λόγος-διδάγματα κοινής πείρας).
Και η Μον.Πρ. Θεσ/νίκης 2187/86 ΕΣυγκ∆ 1990 σελ.165 δέχεται το
αυτό (παράβ. 19.3 και 16.5 ΚΟΚ, ΑΠΟ∆ΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ), Έκθεσις
Αυτοψίας και Σχεδιάγραμμα της Αστυνομίας, Μαρτυρικαί καταθέσεις εν
συνδυασμώ με τα διδάγματα κοινής πείρας.
Page 5
Εν σχέσει με το ∆ΙΚΑΙΟΝ του ΑΙΦΝΙ∆ΙΑΣΜΟΥ, βλ. ΕΣυγκ∆
ΙΓ(1985) σελ.304 επ., ένθα πλουσία σχετική νομολογία.
Η
αντιδικία, παραβλέπουσα
όλας
τας
ως
άνω
βασικάς
κυκλοφοριακάς δ/ξεις που ρυθμίζουν την κίνησιν των αντιθέτως
κινουμένων επι της Εθνικής οδού ήτις ενταύθα διαχωρίζεται με την
∆ΙΠΛΗΝ
∆ΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗΝ
γραμμήν,
ήτις
αποτελεί
ΤΟΙΧΟΣ
ΑΠΡΟΣΠΕΡΑΣΤΟΝ, προσπαθεί να καταλογίσει ευθύνην εις τον
οδηγούντα το εφ’ου επέβαινα ως επιβάτης αυτοκινήτου, αλλά πώς:
Γιατί δήθεν έτρεχε το αυτοκίνητον (μας) με ταχύτητα 180 Χ/Ω!
Ξεχνούν όμως οι εναγόμενοι ότι αι υπερβολαί βλάπτουν.
Η ταχύτης μας, ήτο σύννομος, ως απεδείχθη εκ
της ενόρκου
καταθέσεως του ενώπιον σας ενόρκως εξετασθέντος μάρτυρος μας
∆.Σ. όστις ηκολούθη το αυτοκίνητόν μας για αρκετή ώρα προ του
ατυχήματος, βαίνων με την αυτήν ως και εμείς ταχύτητα.
Η αντιδικία, αμφισβήτησε την εκεί παρουσίαν του μάρτυρος μας
τούτου, όμως τούτος εξητάσθη και προανακριτικώς και είναι αυτός
όστις μας εβοήθησε κατά τον τραυματισμόν μας, ηδ ε κατάθεσις του
επιβεβαιούται και από την έκθεσιν αυτοψίας της Αστυνομίας, οπου εις
μεν την 1
ην
σελίδα, εν παραγράφω 6 (Μάρτυρες), αναγράφεται επί λέξει
«οι αναφερόμενοι στη ∆ικογραφία» οίος και ο μάρτυς ούτος (του
μάρτυρος του αντιδίκου ΑΠΟΥΣΙΆΖΟΝΤΟΣ!! Καίτοι παρόντος!! Κατά
την άφιξιν της αστυνομίας!!)
Για το όριο ταχύτητος, εις την 2αν σελ. η έκθεσις αυτοψίας εις μεν
την παράγραφον 13 αναφέρει ότι το όριον ταχύτητος διά της εκεί
ΠΙΝΑΚΙ∆ΟΣ, ορίζεται σε 90 Χ/Ω (διαψεύδουσα ούτω τον περίεργον
μάρτυρα των εναγομένων, όστις κατέθεσε ότι η πινακίδα αυτή όριζε
όριο 80 Χ/Ω, που ήδη η πινακίδα αυτή κατά τον μάρτυρα αυτόν
κατηργήθη (και ορθώς, οπότε σήμερα το όριο είναι 120 Χ/Ω κατά ΚΟΚ
20.2
α
).
Επίσης ο μάρτυς αυτός των εναγομένων διαψεύδεται και από την
παράγρ.24 της εκθέσεως αυτοψίας, όπου διεπιστώθη εκ των ιχνών
τροχοπεδήσεως μήκους 21 μ. ότι η ταχύτης μας ήτο 80 Χ/Ω με κάποιο
Page 6
περιθώριο λόγω της παρεμβολής του εναγομένου, οπότε και πάλιν δεν
φθάνουμε τα 90 της πινακίδας.
Αλλά περαιτέρω ο μάρτυς των εναγομένων διαψεύδεται από τον
εαυτόν του, όταν καταθέτει ότι εκ δεξιών του προήρχετο ο εναγόμενος
πουείχε την τάδε πορείαν, την τάδε ταχύτητα, τα τάδε ΦΛΑΣ, ενώ
συμπληρώνει ότι εκ της θέσεως του δεν είχε ορατότητα εν σχέσει με
την εκ δεξιών του έλευσιν του εναγομένου!.
Πρόκειται περί της κλασικής περιπτώσεως που προβλέπεται
αυτεπαγγέλτως υπό του ∆ικαστηρίου Σας παραπομπή στον αρμόδιο
Εισαγγελέα για ψευδορκία. Γι’αυτούς ακριβώς τους λόγους και ο
δικάσας την Αίτησιν των Ασφαλιστικών Μέτρων επί της προκειμένης
υποθέσεως δεν έλαβε καν υπόψη του την κατάθεσιν του μάρτυρος
τούτου.
Θέλω επίσης να αναφερθώ και στην ορθή σκέψη της Μον.Πρ.Βόλ.
222/89 ΕΣυγκ∆ 1990 σελ.30, ήτις δέχεται ότι και η τυχόν παράβασις
του ορίου ταχύτητος του κατά ΚΟΚ κινουμένου στο ρεύμα πορείας του,
δεν ευρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με το ατύχημα, αφού και με
μικρότερη ταχύτητα δεν μπορούσε να ενεργήσει αποφευκτικώς «και
ενταύθα, εν όψει της εν τω σχεδιαγράμματι της Αστυνομίας
διαγραφομένη πορεία του αντιδίκου, διασχίσαντος λοξώς αριστερά
εκ μικράς αποστάσεως από την θέσιν μας στο αντίθετο ρεύμα, και
βεβαίως
επεχείρησε
να
εισέλθη
στο
ΧΩΜΑΤΟ∆ΡΟΜΟ
ΤΟΥ
ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ ρεύματος, ΟΧΙ από το σημείον που διακόπτεται η διπλή
διαχωριστική γραμμή, αλλά καταπατώντας αυτήν, που θεωρείται
ΤΟΙΧΟΣ, και που φυσικά δεν μπορούσε να αναμείνει κανείς αυτή την
ΑΙΦΝΙ∆ΙΑΣΤΙΚΗΝ και αλόγιστον κίνησιν του αντιθέτως κινουμένου, τον
οποίον βλέπαμε από μακριά εν όψει του μήκους της αυτόθι
ορατότητος, προσδιοριζομένης από την έκθεση αυτοψίας σελ.1
η
εν
τέλει, σε 500 μέτρα εκατέρωθεν του σημείου του ατυχήματος.
Και βεβαίως όπως γίνεται δεκτόν υπό πλουσίας σχετικής
νομολογίας
(των
ήδη
Αεροπαγητών) (πρβλ
ΚΟΚ
Ονουφριάδη
υπ’αρθρ.16) «δεν ήτο υποχρεωμένος ο οδηγός μου, να θεωρεί έστω
Page 7
και πιθανήν την αντικανονικήν κίνησιν του μεθ’ου συνεκρούσθη
οδηγού.
Μετά ταύτα απορριπτέα εισίν ταναντία εν σχέσει με την
υπαιτιότητα.
ΙΙ. Εν σχέσει με την έκτασιν των ενδίκων ζημιών μου, αι μεν
δαπάναι θεραπείας και αναρρώσεως μου αποδεικνύονται εκ των
μνησθέντων
αποδείξεων
Νοσηλείας, αποκλειστικής
Νοσοκόμου,
Φαρμάκων, αμοιβών ιατρών κλπ εν συνδυασμώ προς τα διδάγματα
κοινής πείρας.
Ειδικώς εν σχέσει με την αποθετικήν μου ζημίαν, αναφέρομαι εις
την κατάθεσιν της ενώπιον Σας εξετασθείσης ως μάρτυρός μου,
συναδέλφου μου αεροσυνοδού με την οποίαν τον ίδιο χρόνο
προσελήφθημεν
από
την
Ολυμπιακήν
αεροπορίαν
(προ
3ετίας
περίπου) με τα ίδια καθήκοντα, τον ίδιο βαθμόν και τις ίδιες απολαυές
είχαμε μέχρι του ενδίκου τραυματισμού μου, οπότε έκτοτε, έχασα
πλέον των 100.000 μηναίως κατά τον επίδικο χρόνο, καθ’όν επανήλθα
μετά την μερικήν αποθεραπείαν μου στη δουλειά μου, μη δυναμένη
όμως να πραγματοποιώ τα νυκτερινά, δρομολόγια, τα υπερωριακά
κλπ., αφού μάλιστα δι’αιτήσεως μου προς την Ολ. Αεροπορία εζήτησα
την εξαίρεσίν μου από τα δρομολόγια αυτά.
Η Επιδότησις μου από το ΙΚΑ αποδεικνύεται εκ του προσαγομένου
και επικαλουμένου βιβλιαρίου μου του ΙΚΑ. Πάντα δε τα ανωτέρω
αποδεικνύονται εκ της αντιπαραβολής των μισθολογικών εγγράφων της
ρηθείσης μάρτυρός μου και των ιδικών μου τοιούτων, εξ ων προκύπτει
η ρηθείσα διαφορά, όπως επίσης και η μειωμένη (κατά τον βασικόν
μου μισθόν επιδότησις μου από το ΙΚΑ κατά τον χρόνο της πληρους
ανικανότητος μου προς εργασίαν.
Η σοβαρότης του ενδίκου τραυματισμού μου αποδεικνύεται
προεχόντως από την προσαγομένην σημερινήν ιατρικήν Γνωμάτευσιν
του θεράποντος μου ιατρού καθηγητού Α. Μεταξά, όστις βεβαιοί την
αθλίαν κατάστασιν της υγείας εμού της νεαράς και αγάμου γυναικός,
ων ένεκεν δέον να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτόν το περί Ηθικής μου
Page 8
βλάβης κονδύλιον της αγωγής μου, ενόψει μάλιστα της τάσεως της
Νομολογίας να επιδικάζει πλέόν σοβαρά χρηματικά ποσά δι’Ηθικήν
Βλάβην και ψυχικήν οδύνη, περί ων βλ. ενδεικτικώς εις τεύχος
Ιανουαρίου 1991 της Επιθ.Συγκ.∆ικαίου σελ.38 & 45.
ΙΙΙ. Εν σχέσει με την ένστασιν της εναγομένης ασφαλιστικής
εταιρείας περί εξοφλήσεως πλήρως μεν της απαιτήσεως του
ομοδίκου μου και μερικώς των δαπανών νοσηλείας μου κλπ, διά
καταβολής των σχετικών χρηματικών ποσών προς τον δικηγόρον Π.
(τον ασκήσαντα την ένδικον αγωγήν μας) ρητέα τα εξής. ∆υστυχώς ο
δικηγόρος ούτος άνευ ειδικής εντολής μας και άνευ οιασδήποτε
πληροφόρησης
μας, εισέπραξε
όπως
νυν
διαπιστώνουμε
δρχ.
3.000.000 προς πλήρη εξόφλησιν των 5πλασίων αυταποδείκτων
απαιτήσεων του ομοδίκου μου και τα διά της αποφάσεως των
ασφαλιστικών μέτρων προσωρινώς επιδικασθέντα εις εμέ, πράγμα το
οποίον αγνοούσαμε μέχρι της ημέρας καθ’ην είχε προσδιορισθεί
αρχικώς να εκδικασθή η ένδικος αγωγή μας, ήτις ανεβλήθη, εν όψει της
επισυμβάσεις την προτεραίαν ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ του ρηθέντος δικηγόρου
(Κρεμάστηκε στο πολυτελές ξενοδοχείον ΤΙΤΑΝΙΑ των Αθηνών όπου
ζούσε χωριστά από την οικογένειά του, όπως ταύτα επληροφορήθημεν
κατά τον θάνατον του.
Όταν επομνένως δεν είχαμε δώσει καμιά σχετική εντολή,
εξουσιοδότηση,
και
πληρεξουσιότητα
προς
είσπραξιν
και
ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΝ, πράξεις ενεργηθείσαι από τον αυτοκτονήσαντα
∆ΙΚΗΓΟΡΟΝ (λόγω οφειλών του προς τρίτους πλέον των 80
εκατομμηρίων
δραχ.),
όταν
περί
τούτων
πληροφορούμεθα
αιφνιδιαστικώς μετά από μήνας και μετά από την αυτοκτονία του, είναι
απαράδεκτος
ο
ισχυρισμός
της
αντιδικίας
περί
καταχρηστικής
ασκήσεως του δικαιώματος μας να θεωρούμε τας μη συννόμους
(δικονομικώς) πράξεις του ρηθέντος δικηγόρου ως ακύρους, αφού αι
πράξεις αύται (είσπραξις, εξόφλησις, συμβιβασμός) εγένοντο άνευ
οποιασδήποτε
σχετικής
εντολής
και
πληρεξουσιότητος
μας,
παρανόμως, και επομένως αύται ούσαι άκυροι, δέον μετά ταύτα να
Page 9
απορριφθούν οι σχετικές ενστάσεις και ισχυρισμοί της αντιδικίας ως μη
νόμιμοι.
Κατά
τις
ως
είρηται
υπ’αριθ. 3890/91 αποφάσεως
του
Μον.Πρωτ.Αθηνών ησκήθησαν Εφέσεις, η μεν παθούσα Αλ.Ζορ. για μη
πλήρη επεδίκαση των αγωγικών αξιώσεων της, ο δε Ασφαλιστής ∆ΙΟΤΙ
η απόφαση (ΜονΠρ Αθην. 3890/91) εδέχθη ότι κακώς επλήρωσε ο
Ασφαλιστής
στον
κρεμασθέντα
κατά
τα
άνω
δικηγόρο
την
επιδικασθείσα
προσωρινώς
απαίτηση
της
Αλ.Ζ.
και
κακώς
συνεβιβάσθη και εξόφλησε το εκ δρχ. 3.000.000 ασφάλισμα των
υλικω΄ν ζημιών του Γ.Β. άνευ της προς τούτο πληρεξουσιότητος των
δικαιούχων.
Ευθύς κατωτέρω παραθέτομε αποσπάσματα των σχετικών
∆ΙΚΟΓΡΑΦΩΝ προς εξυπηρέτησιν της πρακτικής
Ενώπιον του Εφετείου Αθηνών
Ε Φ Ε Σ Ι Σ Αλ. Ζορ. Κατοίκου Παλ. Φαλήρου Αττική Οδός
ΚΑΤΑ
1. Της εν Αθήναις και επί της λεωφ. Συγγρού 163 εδρευούσης
ανωνύμου ελληνικής εταιρίας Γενικών Ασφαλειών υπό την επωνυμίαν
«ΑΓΡΟΤΙΚΗ»- ΑΕΓΑ νομίμως εκπροσωπουμένης. 2. Της εν Αθήναις
και
επί
της
οδού Πέτρου Ράλλη
αριθ.8 εδρευούσης
εταιρίας
περιορισμένης ευθύνης, υπό την επωνυμίαν «Π.-ΕΠΕ», νομίμως
εκπροσωπουμένης. 3. Α. Αρ. Βαφ. Κατοίκου Περιστερίου Αττικής,
Οδός…
Και ΚΑΤΑ
Της υπ’αριθ. 3890/91 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς
Πρωτοδικείου Αθηνών (∆ιαδικασία άρθρου 681 Α’ ΚΠολ∆-Εκδικάσεως
διαφορών εξ αυτοκινήτων).
Την άνω υπ’αριθ. 3890/91 οριστικήν απόφασιν του Μονομελούς
Πρωτοδικείου Αθηνών, εκδοθείσαν επί της υπ’αριθ. 6154/91 από
31.5.90 αγωγής μου κατά των ως άνω εφεσιβλήτων-εναγομένων
Εκκαλώ για τους κάτωθι νομίμους, βασίμους και αληθείς λόγους και
για όσους άλλους είφυλάσσομαι να προσθέσω νόμιμα και εμπρόθεσμα.
Page 10
1). ∆ΙΟΤΙ η εκκαλουμένη κατ’εσφαλμένην εκτίμησιν του εν γένει
αποδεικτικού υλικού και κατ’εσφαλμένην εφαρμογήν του νόμου, μου
επεδίκασεν εν μέρει το κονδύλιον της αγωγής μου το αναφερόμενος εις
την πλήρως αποδειχθείσαν αγωγικήν μου αξίωσιν δι’αποθετικήν μου
ζημίαν,
η
οποία
ειρήσθω
εν
παρόδω,
λόγω
εσφαλμένης
πληροφορήσεως
του
συντάξαντος
την
αγωγήν
μου
∆ικηγόρου,
υπελείπετο
τουλάχιστον
κατά
100.000 των
εκ
δρχ. 270.000
τουλάχιστον ανερχομένων κατά μέσον όρον, μηνιαίων προσόδων μου,
η δε πλήρης αποθεραπεία μου ουδέποτε επετεύθχη, αλλ’ απλώς ο
χρόνος ανικανότητός μου προς εργασίαν περιορίσθη τύποις (στα
χαρτιά) εις 8μηνον από του ενδίκου τραυματισμού μου, εκ μόνου του
λόγου ότι ήθελα να αποφύγω προβλήματα με την υπηρεσία μου ως
Αεροσυνοδού της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Ούτω η εκκαλουμένη μοι
επεδίκασεν δι’αποθετικήν μου ζημίαν δρχ. 123.232 μηνιαίως επί 8
μήνας ήτοι συνολικά δρχ. 985.856 εξ ων αφηρέθησαν δρχ. 552.106
ποσόν αντιστοιχούν εις την επιδότησιν μου από το ασφαλιστικόν μου
ταμείον ΙΚΑ, εις ο και επεδικάσθη το ποσόν τούτο κατ’αποδοχήν υπό
της εκκαλουμένης, σχετικής αγωγής του ΙΚΑ, ήτις συνεκδικάσθη μετά
της ενδίκου αγωγής μου, ενώ έδει να μοι επιδικασθείως αποθετικήν
μου ζημίαν το αιτηθέν και πλήρως αποδειχθέν ποσόν των δρχ. 170.000
μηνιαίως και επί 8μηνον ίσον δρχ. 1.360.000
2). ∆ΙΟΤΙ η εκκαλουμένη, κατ’εσφαλμένην εκτίμησιν του εν γένει
αποδεικτικού υλικού και κατ’εσφαλμένην εφαρμογήν του νόμου, μοι
επεδίκασεν διά χρηματικήν ικανοποίησιν λόγω Ηθικής μου βλάβης το
ποσό των δρχ. 80.000 ενώ έδει να μοι επιδικάση το αιτηθέν ποσόν των
δρχ. 1.000.000 όπερ και τούτο υπελείπετο κατά πολύ του προσήκοντος
ως ευλόγου εν προκειμένω ποσού, εν όψει της αποδειχθείσης
αποκλειστικής υπαιτιότητος του εναγομένου οδηγού, της εκτάσεως της
εκ της προκειμένης αδικοπραξίας προσγενομένης μοι σωματικής
βλάβης και της κοινωνικής και οικονομικής μου θέσεως έναντι της των
εναγομένων-εφεσιβλήτων.
3). ∆ΙΟΤΙ η εκκαλουμένη εσφαλμένων προς παρά τον νόμον,
Page 11
επεδίκασεν διά δικαστικήν δαπάνην εις αμφοτέρους ημάς τους εν τη
παρούση δίκη ενάγοντας, το ποσό των δρχ. 160.000 παρ’ότι
παρέστημεν έκαστος εξ ημών κατά την συζήτησιν της αγωγής μας
κεχωρισμένως και αυτοτελώς (δι’ ιδίου Πληρεξουσίου δικηγόρου και με
ξεχωριστές προτάσεις) και περαιτέρω, αφ’ενός μέν δεν προσδιορίζεται
η αντιστοιχούσα εις έκαστον εξ ημών δικαστική δαπάνη, αφ’ετέρου δε,
δεν καλύπτει αύτη την έκτασιν της συμφώνως τω νόμω αναλογούσης
μοι δικαστικής δαπάνης.
Επειδή η έφεσις μου είναι νόμιμος, βάσιμος και αληθής και πρέπει
να γίνει δεκτή
∆ΙΑ ΤΑΥΤΑ
Και τα κατά την συζήτησιν της παρούσης εφέσεως μου νομίμως
προστεθησόμενα, συν τη ρητή επιφυλάξει των εν γένει δικαιωμάτων
μου,
ΕΞΑΙΤΟΥΜΑΙ
Να γίνει δεκτή η έφεσις μου, επί τω τέλει όπως μεταρρυθμιζομένης
της εκκαλουμένης, γίνει δεκτή η εφ’ης αύτη ως άνω αγωγή μου και
καταδικασθούνοι αντίδικοι εις την εν γένει δικαστικήν μου δαπάνην και
την αμοιβήν του πληρεξουσίου μου δικηγόρου αμφοτέρων των βαθμών
δικαιοδοσίας.
Εν Αθήναις τη 14 Νοεμβρίου 1991
Ο Πληρεξούσιος δικηγόρος
Ονούφριος Ονουφριάδης
Α∆Τ 991 ∆ΣΑ
Ενώπιον του Εφετείου Αθηνών
Π Ρ Ο Τ Α Σ Ε Ι Σ Αλ. Ζορ. Κατοίκου Παλ.Φαλήρου Αττικής οδό…
ΚΑΤΑ
1.της εν αθήναις και επί της λεωφ. Συγγρού εδρευούσης
ανωνύμου ελληνικής εταιρίας γενικών ασφαλειών υπό την επωνυμίαν
«ΑΓΡΟΤΙΚΗ» ΑΕΓΑ, νομίμως εκπροσωπουμενης
2. Της εν Αθήναις και επί της οδού… εδρευούσης εταιρίας
περιορισμένης ευθύνης υπό την επωνυμίαν «Π.-ΕΠΕ» νομίμως
Page 12
εκπροσωπουμένης
3. Α. Αρ. Βαφ. Κατοίκου Περιστερίου Αττικής, οδός..
ΚΑΙ ΚΑΤΑ
Της υπ’αριθ. 3890/91 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς
Πρωτοδικείου Αθηνών (∆ιαδικασία άρθρου 681 Α’ ΚΠολ∆ – Εκδικάσεως
διαφορών εξ αυτοκινήτων).
Συζητείται σήμερον ενώπιον σας η από 14 Νοεμβρίου 1991
Εφεσις μου κατά των αντιδίκων και κατά της υπ’αριθ. 3890/91
οριστικής
αποφάσεως
του
Μονομελούς
πρωτοδικείου
Αθηνών
(∆ιαδικασία άρθρου 681 Α’ ΚΠολ∆ –Εκδικάσεως διαφορών εξ
αυτοκινήτων) ήτις ως νόμω και ουσία βάσιμος δέον να γίνη δεκτή και
εφ’ης επάγομαι τα ακόλουθα.
1
ος
λόγος εφέσεως: ∆ιά του 1
ου
λόγου εφέσεως παραπονούμαι
1. ∆ΙΟΤΙ η εκκαλουμένη κατ’εσφαλμένην εκτίμησιν του εν γένει
αποδεικτικού υλικού και κατ’εσφαλμένην εφαρμογήν του νόμου, μου
επεδίκασεν εν μέρει το κονδύλιον της αγωγής μου το αναφερόμενον εις
την πλήρως αποδειχθείσαν αγωγικήν μου αξίωσιν δι’αποθετικήν μου
ζημίαν,
η
οποία
ειρήσθω
εν
παρόδω,
λόγω
εσφαλμένης
πληροφορήσεως
του
συντάξαντος
την
αγωγήν
μου
δικηγόρου,
υπελείπετο
τουλάχιστον
κατά
100.000 των
εκ
δρχ. 270.000
τουλάχιστον ανερχομένων κατά μέσον όρον, μηνιαίων προσόδων μου,
η δε πλήρης αποθεραπεία μου ουδέποτε επετεύχθη, αλλ’απλώς ο
χρόνος ανικανότητος μου προς εργασίαν περιορίσθη τύποις (στα
χαρτιά) εις 8μηνον από του ενδίκου τραυματισμού μου, εκ μόνου του
λόγου ότι ήθελα να αποφύγω προβλήματα με την υπηρεσία μου ως
Αεροσυνοδού της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Ούτω η εκκαλουμένη μοι
επεδίκασεν δι’αποθετικήν μου ζημίαν δρχ. 123.232 μηνιαίως επί 8
μήνας ήτοι συνολικά δρχ. 985.856 εξ ων αφηρέθησαν δρχ. 552.106,
ποσόν αντιστοιχούν ει ςτην επιδότησιν μου από το ασφαλιστικόν μου
ταμείον ΙΚΑ, εις ο και επεδικάσθη το ποσόν τούτο, κατ’αποδοχήν υπό
της εκκαλουμένης, σχετικής αγωγής του ΙΚΑ, ήτις συνεκδικάσθη μετά
της ενδίκου αγωγής μου, ενώ έδει να μοι επιδικασθεί ως αποθετικήν
Page 13
μου ζημίαν το ποσό των δρχ. 807.894, ήτοι το αιτηθέν και πλήρως
αποδειχθέν ποσόν των δρχ. 170.000 μηνιαίως και επί 8μηνον ίσον δρχ.
1.360.000 μείον το υπό του ΙΚΑ καταβληθέν μοι ποσόν ως επιδότηση
ασθενείας εκ δρχ. 552.106, ήτοι υπόλοιπον δρχ. 807.894.
Εν σχέσει με τηναπόδειξιν των ως είρηται μηνιαίων προσόδων μου
προσάγω και επικαλούμαι και αύθις φωτοαντίγραφα του Φακέλου
πληρωμής
αποδοχών
(μου) της
εργοδότιδός
μου
(Ολυμπιακή
Αεροπορία –ΑΕ) εξ ων προκύπτει ότι το σύνολον των αποδοχών μου
μηνός Φεβρουαρίου 1990 (καθ’όν έλαβε χώραν ο ένδικος τραυματισμός
μου), το σύνολο των αποδοχών μου ανήλθε στο ποσό των 188.329 ενώ
το αντίστοιχο ποσόν των μηνών Ιουνίου, Νοεμβρίου 1990 και
Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου 1991 ανήλθε στο ποσό των δρχ. 190.510,
267.488, 268.808, 263.396 αντιστοίχως.
Ως γνωστόν, η αποθετική ζημία των παθόντων, διαμορφούται διά
του συνυπολογισμού εις το σύνολον των ακαθαρίστων αποδοχών και
των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, και της ετησίας άδειας
αναπαύσεως, ήτοι εις το σύνολον των υπό του εργοδότου και υπέρ του
εργαζομένου, καταβαλλομένων χρηματικών ποσών εν όψει και της
διατάξεως του άρθρου 930.3 ΑΚ (πρβλ. προχείρως την Εφ.Πειρ.
1151/91 ΕΣυγκ∆ 1991 σελ.371 εκδοθείσαν εις εκτέλεσιν της Αρ.Πάγου
1005/90, βλ. επίσης εις το αυτό τεύχος της ΕΣυγκ∆ μηνός Αυγούστου
1991 εν σελ.374 την Εφ.Αθ. 839/90, και ιδία την ΜονΠρΑθ. 4170/91
ΕΣυγκ∆ 1991 εν σελ.376, αφορώσαν Ανώτατον ∆ημόσιον Λειτουργόν,
ήτις όπως πληροφορούμεθα εγκύρως εγένετο αμοιβαίως δεκτή,
καταστάσα ούτω τελεσίδικος
2
ος
λόγος
εφέσεως: ∆ιά
του
λόγου
τούτου
εφέσεως
παραπονούμαι ∆ΙΟΤΙ η εκκαλουμένη κατ’εσφαλμένην εκτίμησιν του εν
γένει αποδεικτικού υλικούκαι κατ’εσφαλμένην εφαρμογήν του νόμου,
μοι επεδίκασεν διά χρηματικήν ικανοποίησιν λόγω ΗΘΙΚΗΣ μου
ΒΛΑΒΗΣ, το ασήμαντο ποσόν των δρχ. 80.000, ενώ έδει να μοι
επιδικάση το αιτηθέν ελάχιστο ποσόν των δρχ. 1.000.000 (εν όψει των
ήδη
επιδικαζομένων
υπό
της
νομολογίας
μας
εις
παρομοίας
Page 14
περιπτώσεις, αντιστοίχων
χρηματικών
ποσών, τα
οποία
ηγνόη
προφανώς ο αποβιώσας συντάκτης της ενδίκου αγωγής μου, όπερ και
τούτο υπελείπετο κατά πολύ του προσήκοντος ως ευλόγου εν
προκειμένω ξποσού, εν όψεις της αποδειχθείσης αποκλειστικής
υπαιτιοτητος του εναγομένου οδηγού, της εκτάσεως της εκ της
προκειμένης αδικοπραξίας προσγενομένης μοι σωματικής βλάβης και
της
κοινωνικής
και
οικονομικής
μου
θέσεως
έναντι
της
των
εναγομένων-εφεσιβλήτων
(πρβλ. προχείρως
την
προμνησθείσαν
(τελεσίδικον ήδη καταστάσα κατά άνω Μον.Πρ.Αθ. 4170/91 ΕΣυγκ∆
1991 εν σελ.376, επεδικάσασα δι’ηθικήν βλάβην του επί 114 ημέρες
κριθέντος ανικάνου προς εργασίαν ποσόν δρχ. 3510, και δρχ.
8.000.000
υπέρ
τους
επιβαινούσης
του
αυτού
αυτοκινήτου
(απωλεσάσης τον δεξιόν οφθαλμόν και δυσμόρφου καταστάσης) επίσης
και η Εφ.Αθ. 6914/90 ΕΣυγκ∆ 1991 σελ.388 επιδικάσασα διά την αυτήν
αιτίαν δρχ. εν εκατομμύριο (1.000.000) δι’ηθικήν βλάβην (βλ. αυτόθι
όμοιες παραπομπές).
Ούτω εν σχέσει με την έκτασιν του ενδίκου τραυματισμού μου,
αναφέρομια και αύθις εις την από 19.4.91 ιατρικήν έκθεσιν του
θεράποντος ιατρού μου καθηγητού της ορθοπεδικής Γερ. Μεταξά εις
την οποία αναφέρονται τα μέχρι τούδε στάδια της εξελίξεως της νόσου
μου, η οποία και μέχρι τούδε με υποχρεώνει να υποβάλομαι εις
σχετικήν θεραπευτικήν αγωγήν, λόγω δε της φύσεως του επαγγέλματος
μου ως Αεροσυνοδού, η άσκησις του οποίου με υποχρεώνει να ίσταμαι
ορθία εις το κλιδονιζόμενον αναλόγως των καιρικών συνθηκών
αεροπλάνο, όπερ συνεπάγεται φρικτούς πόνους, εκ λόγων δε
οικονομικών αναγκών, εξακολουθώ παρά ταύτα να εργάζομαι.
Εν σχέσει δε με το εύλογον ύψος της ην δικαιούμαι εν προκειμένω
χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ΗΘΙΚΗΣ μου ΒΛΑΒΗΣ πρβλ επίσης
ΑΝΑΛΟΓΟΝ σχετικήν νομολογίαν (ως οιονεί ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ εκ των τόμων
της Επιθ.Συγκ. ∆ικαίου. Ούτω επεδίκασε προ ετών (όπερ επισημαίνομε
εν όψει της αυξήσεως του τιθμαρίθμου και της υποτιμήσεως εν τω
μεταξύ της δραχμής) δι’ ηθικήν βλάβην, η Εφετ.Αθ.3712/89 ΕΣυγκ∆
Page 15
Σεπτεμβρίου 1991 και εν σελ.423 δρχ. 1.000.000. Επίσης η Εφ.Αθ.
6914/90 ΕΣυγκ∆ 1991 σελ.388 δρχ. 1.000.000, επίσης η Εφετ.Αθ.
9971/90 ΕΣυγκ∆ 1991 σελ.16 δρχ. 40.000 Μάρκα ∆υτικής Γερμανίας.
Επίσης η Αρ.Πάγου 10577/878 ΕΣυγκ∆ 1990 σελ.294 δρχ. 800.000,
επίσης επεδικάσθησαν (δι’ηθικήν βλάβην) δρχ.1.200.000 ΕΣυγκ∆ 1988
σελ.188 και δρχ. 3.000.000 εν ΕΣυγκ∆ 1991 σελ.376 επί προσκαίρου
αναπηρίας 114 ημερών.
Ούτω εσφαλμένως η εκκαλουμένη μοι επεδίκασεν ως εύλογον
δήθεν χρηματικήν ικανοποίησιν μου δι’ΗΘΙΚΗΝ μου ΒΛΑΒΗΝ, το
ασήμαντο ποσό των δρχ. 80.000 ενώ έδει να μοι επιδικάση το αιτηθέν
ελάχιστο
ποσόν
των
δρχ. 1.000.000 εν
όψει
της
ρηθείσης
αποκλειστικής υπαιτιότητος του αντιδίκου και της εκτάσεως του
τραυματισμού εν συνδυασμώ και προς την κοινωνικήν και οικονομικήν
μου θέσιν έναντι της των αντιδίων.
3
ος
λόγος εφέσεως μου: ∆ιά του λόγου τούτου εφέσεως μου,
παραπονούμαι διότι η εκκαλουμένη εσφαλμένως και παρά τον νόμον
επεδίκασεν διά δικαστικήν δαπάνη εις αμφοτέρους ημάς τους εν τη
παρούση δίκη ενάγοντας, το ποσό των δρχ. 160.000, παρότι
παρέστημεν έκαστος εξ ημών κατά την συζήτησιν της αγωγής μας
κεχωρισμένως και αυτοτελώς (δι’ιδίου Πληρεξουσίου δικηγόρου και με
ξεχωριστές προτάσεις) και περαιτέρω, αφενός μεν δεν προσδιορίζεται
η αντιστοιχούσα εις έκαστον εξ ημών δικαστική δαπάνη, αφετέρου δε,
δεν καλύπτει αύτη την έκτασιν της συμφώνως τω νόμω αναλογούσης
μοι δικαστικής δαπάνης. Πράγματι κατά το άρθρον 101 του Ν∆.3026/54
περί Κώδικος των ∆ικηγόρων ως νυν ισχύει, «Εάν πλείονες αγωγαί
ενωθώσιν εν τω αυτώ δικογράφω, δι’εκάστην τούτων οφείλεται
ιδιαιτέρα αμοιβή επί τη βάσει του ποσού ή του αιτήματος, ως εάν αι
αγωγαί αυταί συνετάσσοντο κεχωρισμένως εν ιδιαιτέροις δικογράφοις».
Εξάλλου κατά την παράγραφον 1 του άρθρου 189 του ΚΠολ∆
«Μόνον τα αναγκαία προς διεξαγωγήν και υπεράσπισιν της δίκης
δικαστικά και εξώδικα έξοδα αποδίδονται ιδία δε α). τα τέλη
χαρτοσήμου διά την σύνταξιν των αποφάσεων, των δικογράφων.. β). το
Page 16
τέλος του δικαστικού ενσήμου, γ).η κατά τας ισχυούσας διατιμήσεις,
αμοιβή των δικηγόρων και των δικαστικών υπαλλήλων κλπ κλπ.
Περαιτέρω, κατά το άρθρο 100 του άνω Κώδικος περί δικηγόρων
το ελάχιστον όριον της αμοιβής διά την σύνταξιν κυρίας αγωγής
ορίζεται εις ποσοστον 2% επί του αντικειμένου της αγωγής.
Κατά δε το άρθρον 107 του ιδίου Κώδικος περί ∆ικηγόρων «∆ιά
την σύνταξιν προτάσεων επί της πρώτης συζητήσεως της υποθέσεως,
το ελάχιστον όριον της αμοιβής του δικηγόρου του εναγομένου είναι
ίσον προς το διά την σύνταξιν της αγωγής οριζόμενον εν άρθρ.100 επ.
του δε δικηγόρου του ενάγοντος, είναι το ήμισυ ταύτης».
Εν όψει τούτων είναι προφανές ότι κατ’εσφαλμένην εφαρμογήν του
νόμου
(των
ενδεικτικώς
αναφερομένων
ως
άνω
διατάξεων) η
εκκαλουμένη επεδίκασεν διά δικαστικήν δαπάνην εις αμφοτέρους ημάς
τους ενάγοντας τους παραστάντας κεχωρισμένως και αυτοτελώς
(δι’ιδίου Πληρεξουσίου δικηγόρου και με ξεχωριστές προτάσεις) το
ασήμαντον ποσόν των δρχ. 160.000 ενώ έδει να μου επιδικάσει
ατομικώς την δέουσαν δικαστικήν μου δαπάνην περι ης ο ευθύς
κατωτέρω παρατιθέμενος συμφώνως το νόμω (ΚΠολ∆ 190) ΠΙΝΑΞ
ΠΙΝΑΞ ΑΠΟ∆ΟΤΕΩΝ ΕΞΟ∆ΩΝ (ΚΠολ∆ 190)
Επειδή διά την διεξαγωγήν του παρόντος δικαστικού αγώνος
υπεβλήθην εις τα εν τω παρόντι καταλόγω αναφερόμενα δαπανήματα
τα οποία δέον εκκαθαριζόμενα συμφώνως τω άρθρ.190 ΚΠολ∆ να μοι
επιδικασθούν εις βάρος των αντιδίκων ως νόμω υποχρέων (ΚΠολ∆
176).
Επειδή σύμφωνα με τα άρθρ. 189 ΚΠολ∆ εν συνδυασμώ και με τα
άρθρ.100, 101,107,125.2,110, 111 του Ν∆3026/54 περί του κώδικος
των δικηγόρων ως νυν ισχύει, τα εν προκειμένω προβλεπόμενα
ελάχιστα όρια των αποδοτέων μοι εξόδων, έπειτα και από την υπ’αριθ.
12398/9/21.2.89 απόφασιν του Υπουργού ∆ικαιοσύνης (ΦΕΚ Β’131,
ΕΣυγκ∆ 1989.587) είναι τα εξής:
1). ∆ιά την σύνταξιν της αγωγής μου, ήτοι 2% επί του εκ δρχ.
3.432.506 αντικειμένου της αγωγής, σύμφωνα με το άρθρ.100 παρ.1
Page 17
του Κώδικος περί δικηγόρων (ισχύον σύμφωνα με το άρθρ.101 ιδίου
κώδικος και «εάν ενωθώσιν εν τω αυτώ δικογράφω πλείονες αγωγαί»
ίσον δρχ. 68.650
2). ∆ιά 3 επιδόσεις της αγωγής επί 1.500 δρχ. τουλάχιστον
εκάστη, ίσον δρχ.4.500
3). ∆ιά σύνταξιν προτάσεων (άρθρ.107.1 Κωδ. ∆ικηγ.) το ½ της ως
άνω αμοιβής διά την σύνταξιν της αγωγής ήτοι δρχ.34235
4). ∆ιά δικαστικόν ένσημο (ΚΠολ∆ 189.1β) επί του εκ δρχ.
3.432.506 αντικειμένου της αγωγής, πλέον τόκων ίσον δρχ. 38.000
5). ∆ιά παράστασιν προς συζήτησιν της αγωγής (άρθρ.109
Κώδ.∆ικηγ) 40χ140=5.600 δρχ. εξ ων δρχ. 1.500 τουλάχιστον
παρακρατεί η Υπηρεσία εκδόσεως των γραμματίων προεισπράξεως του
∆ικηγορικού Συλλόγου διά λειτουργικά της έξοδα και απομένει
υπόλοιπον δρχ. 4.100 (όμως υπάρχει δικηγόρος για να μεταβή στο
∆ικαστήριο (στη Σχολή Ευελπίδων) και παραστή όταν έλθη η ώρα
συζητήσεως της υποθέσεώς του, καταβάλων άμα και την εκ δρχ.1.000
δαπάνην των ενσήμων της παραστάσεως του?).
6). ∆ιά σύνταξιν Εφέσεως (άρθρ.125.2 Κωδ.∆ικηγ.) δρχ.40χ140
ίσον δρχ. 5.600 (και ενταύθα ρητέον, τι άραγε καλύπτει η εν λόγω
αμοιβή? Πονευματική ή χειρονακτική εργασία διά την σύνταξιν της
εφέσεως και κατάθεσιν της στη Γραμματεία του εκδόντος την απόφασιν
∆ικαστηρίου, λήψιν αντιγράφου, σύνταξιν παραγγελίας προς επίδοσιν,
επικοινωνία με τον δικαστικόν επιμελητήν για την εμπρόθεσμον
επίδοσιν?)
7). ∆ιά 3 επιδόσεις της Εφέσεως επί 1.500 δρχ. τουλάχιστον
εκάστη, ίσον δρχ.4.500
8). ∆ιά
σύνταξιν
προτάσεων
(ως
εναγούσης-εκκαλούσης)
κατ΄άρθρ.110.1 Κωδ. δικηγ. (όσο δηλαδή και διά την σύνταξιν της
αγωγής) ίσον δρχ.68.650
9). ∆ιά σύνταξιν προτάσεων (ως εφεσιβλήτου επί της εφέσεως της
ως άνω 1
ης
εφεσιβλήτου (Ασφαλ. Εταιρ. ΑΓΡΟΤΙΚΗ) κατ’άρθρ.110.1
Κώδ.∆ικηγ. ίσον δρχ. 68.650
Page 18
10). ∆ιά σύνταξιν προτάσεων (ως εφεσιβλήτου επί της εφέσεως
των ως άνω 2ας και 3
ου
των αντιδίκων μου (κατ’άρθρ.110.1 Κωδ.∆ικηγ.
ίσον) δρχ. 68.650
11). ∆ιά παράστασινκατά την συζήτησιν της εφέσεώς μου
κατ’άρθρ.111 κωδ.δικηγ. (50χ140) ίσον δρχ. 7000. Και ενταύθα ρητέα
τα ρηθέντα υπό την αντίστοιχον ως άνω παράγραφον 5
12). ∆ιά παράστασιν κατά την συζήτησιν της εφέσεως της
ανωτέρω 1
ης
των αντιδίκων μου (ΑΕΓΑ-ΑΓΡΟΤΙΚΗ) κατ’άρθ.111
κωδ.δικηγ. (50χ140) ίσον δρχ.7.000
13). ∆ιά παράστασιν κατά την συζήτησιν της εφέσεως των ως άνω
2ας και 3
ου
των αντιδίκων μου κατ’άρθρ.111 κωδ.δικηγ. (50χ140) ίσον
δρχ.7000
Α). ούτω τα ελάχιστα όρια του υπό του Κώδικος περί δικηγόρων
προσδιοριζομένη ως άνω αμοιβή του πληρεξουσίου μου δικηγόρου
ανέρχεται συμφώνως προς την ανωτέρω (προ 3ετίας ήδη εκδοθείσαν)
υπ’αριθ. 12398/9/21.2.89 απόφασιν του Υπουργού ∆ικαιοσύνης (ΦΕΚ
Β’131 ΕΣυγκ∆ 1989.587) εις δρχ.385.035
Το ποσόν τούτον δέον προσαρμοζόμενον προς τα επελθούσας εν
τω μεταξύ αυξήσεις του κόστους λειτουργίας των δικηγορικών
γραφείων (και του τοιούτου του ώδε Πληρεξουσίου μου δικηγόρου)
καθώς και του κόστους της ζωής εν γένει, δέον να προσαυξηθεί κατά
50% τουλάχιστον. Ούτω η επιδικαστέα κατά τα άνω αμοιβή του
πληρεξουσίου μου δικηγόρου ανέρχεται εις δρχ. (385.000χ50%)=δρχ.
770.000
Υπόψιν ότι εκ του ποσού τούτου έχουν ήδη καταβληθεί
Β). η δαπάνη επιδόσεων της αγωγής μου και της εφέσεως μου
(ανωτέρω κονδύλια 2 και 7) που ανέρχεται εις δρχ.9.000
Γ). η δαπάνη διά το δικαστικόν ένσημον (ανωτέρω κονδύλιον 4)
ανέρχεται εις δρχ. 38.000
∆). εις το ποσόν τούτο, δέον να προστεθούν και αι δαπάναι: (αα).
Τελών Σημάνσεως και (ββ). Αντιγραφικών (κατ’άρθρ.136 του Κώδ.περί
∆ικηγόρων) των δικογράφων της τε Αγωγής και της εφέσεως, καθώς
Page 19
και των δικογράφων των πρωτοδίκων και των κατ’έφεσιν προτάσεων,
ως εκκαλούσης και ως εφεσιβλήτου εκ δρχ. 20.000 τουλάχιστον.
Ε). ιδού εις απλούστερες περιπτώσεις και χωρίς να ασκηθούν ως
εν προκειμέω παράλληλες εφέσεις με τις συνακόλουθες δαπάνες των
και χωρίς να παρατεθεί ο συμφώνως το νόμω Πίναξ εκκαθαρίσεως της
δικαστικής δαπάνης).
Η σύγχρονος Νομολογία μας, ξεφεύγουσα από την μέχρι τούδε
παγίαν τακτικήν, της επιδικάσεως του αυτού ασήμαντου ποσού, για
δικαστική δαπάνη σε όλες τις σχετικές υποθέσεις!!, επιδικάζει νυν,
κάποιο ποσόν, που επιτέλους αν δεν αμοίβει πλήρως την επί της
υποθέσεως
αντίστοιχον
πνευματικήν
προσφοράν
του
δικηγόρου
(γνωστή άλλωστε και η αναγνώρισις της Νομολογίας ως παράγοντος
διαμορφώσεως του δικαίου) και αν ακόμη αγνοήσομεν το αγχώδες
σκέλος της αναγκαίας προσφοράς του δικηγόρου, προς υλοποίησιν του
ρόλου
του, προς
υποστήριξιν
της
δικαζομένης
υποθέσεως, η
επιδικαζομένη εσχάτως δικαστική δαπάνη δεν προσβάλλει και την
επιβαλλομένην αξιοπρεπή άσκησιν την δικηγορικού λειτουργήματος
(πρβλ. προχείρως την ανωτέρω Μον.Πρ.Αθ. 4170/91 ΕΣυγκ∆ σελ.373
(τελεσίδικος
καταστάσα)
δικ.δαπάνη
760.000
(ήτοι
δρχ.
260.000+500.000
αντιστοίχως
είς
έκαστον
των
εναγόντων
σωρευομένων εν τω αυτώ δικογράφω της αγωγής, ως εν προκειμένω).
Επίσης η Μον.Πρ.Αθ. 3285/90 ΕΣυγκ∆ 1990 σελ.310 δρχ. 1.000.000, η
Εφ.Αθ. 5959/90 ΕΣυγκ∆ 1990 σ.472 δρχ. 220.000 η Μον.Πρ.Αθ.
5344/91 ΕΣυγκ∆ 1991 σ.391 δρχ. 500.000 η Μον.Πρ.Χαλκίδος 5311/91
εσυγκδ 1991 σελ.345 δρχ. 230.000, η Μον.Πρ.Εδέσσης 286/90 ΕΣυγκ∆
1990 σελ.39 δρχ. 250.000, η Μον.Πρ.Αθ.3597/90 ΕΣυγκ∆ 1991 σελ.46
δρχ. 250.000 η Εφ.Αθ. 299/91 ΕΣυγκ∆ 1991 σελ.127 δρχ. 250.000
Σχετικές παρατηρήσεις μας βλ. υπό του Αρ. Πάγου 89/1989 που
επεδίκασε προ 3ετίας δικ. δαπάνη δρχ. 200.000
Αυτόθι αναφέρομε μεταξύ των άλλων και ότι η κάθε υπόθεσις έχει
τα δικά τηςέξοδα και τη δική του πνευματική και σωματική προσφορά
υπό του κουράτορος δικηγόρου. Επομένως η επιδικαστέα δικαστική
Page 20
δαπάνη, δεν είναι η αυτή για κάθε υπόθεση και συνακόλουθα, δεν
μπορεί η επιδικαστέα δικαστική δαπάνη κάθε υποθέσεως, να μπη στο
ίδιο καλούπι και μάλιστα τόσο ασφυκτικό. Αυτά εντελώς προχείρως.
Επειδή αρνούμαι και αποκρούως τας προτάσεις ενστάσεις και
πάντας εν γένει τους αντιθέτους ισχυρισμούς των αντιδίκων μου καθώς
και τις εφέσεις των, ως νόμω και ουσία αβασίμων, αορίστων
αναποδείκτων και απαραδέκτων και δη τους το πρώτον νυν εν τη
εκκλήτω δίκη προβαλλομένων τοιούτων.
Επειδή αναφέρομαι εις τας προτάσεις του ομοδίκου μου Γ.
Βαμβακούρα καθ’ο μέρος με ωφελούν αύται.
Επειδή προσάγω και επικαλούμαι εν επισήμω αντιγράφω τας
πρωτοδίκους προτάσεις μου μετά των εν αυταίς αναφερομένων
εγγράφων και ας προτάσεις μου θεωρώ εν όλον μετά των παρουσών
μου τοιούτων και δέον όπως συνεκτικηθώσι δεόντως.
Επειδή η παρούσα έφεσις μου δέον να συνεκδικασθεί μετά των
αντιθέτων
εφέσεων
των
εκκαλούντων-εναγομένων
(της
εταιρίας
ΠΑΡΝΩΝ και του Απ. Βαφειάδη) και της εκκαλούσης-εναγομένης ΑΕΓΑ
Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ως συναφείς.
Επειδή αναφέρομαι εις τας προτάσεις μου εφ’ων αι συνεκδικαστέαι
κατά τα άνω εφέσεις μας
∆ΙΑ ΤΑΥΤΑ –ΑΙΤΟΥΜΑΙ
Να γίνουν δεκταί αι παρούσαι προτάσεις μου. να απορριφθούν αι
των αντιδίκων, επί τω τέλει να γίνη εξ ολοκλήρου δεκτή η κρινομένη
έφεσίς μου και να καταδικασθούν οι αντίδικοι εις την εν γένει
δικαστικήν μου δαπάνην και την αμοιβήν τουπληρεξουσίου μου
δικηγόρου κατά τον ευθύς ανωτέρω παρατιθέμενον συμφώνως το νόμω
Πίνακα εκ δρχ.770.000 πλέον των δαπανών αντιγραφικών δικαιωμάτων
και τελών σημάνσεως των ως είρηται δικογράφων (άνω παράγρ.ε’)
Εν Αθήναις τη 26
η
Μαρτίου 1992
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος
Ονούφριος Ονουφριάδης
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Page 21
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Αλ.Ζ. κατοίκου…
ΚΑΤΑ
Της εν Αθήναις εδρευούσης ανωνύμου ασφαλιστικής εταιρίας υπό
την επωνυμίαν «ΑΓΡΟΤΙΚΗ» ΑΕΓΑ, νομίμως εκπροσωπουμένης
Συζητείται σήμερον ενώπιον σας η από 4 Σεπτεμβρίου 1991
έφεσις της αντιδίκου κατ’εμού και του ομοδίκου μου Γ.Β. κατά της
υπ’αριθ.3890/91 οριστικής αποφάσως του Μονομελούς Πρωτοδικείου
Αθηνών (διαδικασία άρθρου 681 Α’ ΚΠολ∆ περί εκδικάσεως διαφορών
εξ αυτοκινήτων), ήτις ως νόμω και ουσία αβάσιμος, αόριστος,
αναπόδεικτος και απαράδεκτος δέον όπως απορριφθεί και εφ’ης
επάγομαι τα ακόλουθα:
1
ος
λόγος εφέσεως: ∆ιά του 1
ου
λόγου εφέσεως, παραπονείται η
αντίδικος
Ασφαλιστική
εταιρία, ότι
η
εκκαλουμένη
απόφασις
κατ’εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου (ποίου νόμου?)
απέρριψε τας κάτωθι ενστάσεις της α). για τον 1
ον
εφεσίβλητον
(ομόδικόν μου Γ.Β. περί εξαντλήσεως της ασφαλιστικής καλύψεως (εκ
δρχ. 3.000.000 δι’υλικάς ζημίας τρίτων) και β).για την 2
α
εφεσίβλητη
Αλ.Ζ. (εμένα) ένταση μερικής εξοφλήσεως των αγωγικών μου
απαιτήσεων επί τω λόγω ότι είχε καταβάλει εις τον αποβιώσαντα
δικηγόρον Π. υπέρ μεν του ομοδίκου μου Β., το εκ δρχ. 3.000.000
ασφάλισμα που αφορούσε υλικάς ζημίας του βλαβέντος αυτοκινήτου
του που προεκλήθησαν υπό του ησφαλισμένου παρ’αυτή (εκκαλούσα)
ζημιογόνου αυτοκινήτου, ΕΞΟΦΛΗΣΑΣΑ ούτω την έναντι αυτού (Β)
ευθύνη της, υπέρ εμού δε (Ζ.) το έναντι των αγωγικών αξιώσεων μου
προσωρινώς επιδικασθέν μοι (κατά την διαδικασίαν των ασφαλιστικών
μέτρων) ποσόν των δρχ. 758.700 πλέον δρχ. 12.000 διά δικαστικήν
δαπάνην.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι σύμφωνα με εγκύρους πληροφορίας μας,
τον εν λόγω δικηγόρο (∆ημ.Π.) τον βρήκαν κρεμασμένον στο δωμάτιο
τουενταύθα ξενοδοχείου ΤΙΤΑΝΙΑ, όπου ζούσε πολυδάπανον ζωήν,
εγκαταλείψας την οικογένειά του –Σύζυγος και τέκνα- η δε αυτοκτονία
του ήτο αποτέλεσμα της πιέσεως του υπό των πελατών του, παρά των
Page 22
οποίων υπεξήρεσε τας εισπραχθείσας από τους οφειλέτας των,
απαιτήσεις των, ύψους πλέον των 80.000.000. Ο νεκρός δεδικαίωται,
όμως η ζω ή συνεχίζεται.
Η ατυχής αυτή περίπτωσις, δεν κοσμεί βεβαίως το λειτούργημα
τουδικηγόρου και βεβαίως υπάγεται εις τας εξαιρέσεις εκείνας, για τις
οποίας το Πειθαρχικό Συμβούλιο του δικηγορικού Συλλογου Αθηνων
αλλά και το Ποινικό Εφετείο Αθηνών ησχολήθη ουχί άπαξ.
Η εκκαλουμένη, ορθώς απέρριψε τας εν λόγω ενστάσεις της
εκκαλούσης, αφού απεδείχθη ότι ο εν λόγω δικηγόρος, ενήργησε χωρις
την απαιτουμένη «ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑ για την εξόφληση απαιτήσεων,
παραίτηση από το ∆ΙΚΑΙΩΜΑ και το ∆ΙΚΟΓΡΑΦΟ της εν λόγω αγωγής
για λογαριασμό των εναγόντων, και κατά συνέπεια οι υπ’αυτού
επιχειρηθείσαι πράξεις είναι ΑΚΥΡΕΣ».
Η καθιερωθείσα πρακτική της εξοφλήσεως υπό των δικηγόρων
δικαστικώς επιδικαζομένων απαιτήσεων ιδία εκ τροχαίων ατυχημάτων
εις βάρος των ασφαλιστικών εταιριών, και ουχί των άνευ εντολής και
πληρεξουσιότητος
συμβιβαστικώς
ρυθμιζομένων
και
ΕΞΟΦΛΟΥΜΕΝΩΝ, αποσκοπεί στην εξασφάλισιν των συμφερόντων
των δικηγόρων από αγνώμονας πελάτας των (που δεν είναι σπάνιον
είδος) οι οποίοι εισπράττοντες τας μετά πολλού κόπου και αγώνων των
δικηγόρων των επιδικαζομένας απαιτήσεις των, παραλείπουν τας
έναντι των δικηγόρων των υποχρεώσεις των (ιδία επί εργολαβικών
υποθέσεων).
Αυτή είναι η μία όψις του θέματος
Βεβαίως
ο
σοφός
νομοθέτης
προς
αντιμετώπισιν
των
ανακυπτόντων σχετικών προβλημάτων και προς εξυπηρέτησιν των
αναγκών της πρακτικής, καθιέρωσε σειρά δικονομικών αλλά και
ουσιαστικών διατάξεων τας οποίας ερμηνεύει η μακρά και ομοιόμορφος
θεωρία και νομολογία μας (περί ων εν τοις κατωτέρω).
Αι διατάξεις αύται παρέχουν στο δικηγόρο, τα μέσα ομαλούς
διεξαγωγής του λειτουργήματος του. Αι διατάξεις αύται, γνωσταί
άλλωστε και περί ων εν τοις κατωτέρω, και απλαί είναι και
Page 23
εξασφαλιστικαί
των
εκατέρωθεν
δικαιωμάτων
και
υποχρεώσεων
(εντολέων, εντολοδόχων και συναλλασσομένων τρίτων).
Προχείρως πρβλ. τας ευθύς κατωτέρω δικαστικάς αποφάσεις αι
οποίαι ερμήνευσαν και εφήρμόσαν τας εν λόγω σαφείς κατά τα άλλα
σχετικάς διατάξεις, αι οποίαι αφορούν την υπό των δικηγόρων
εκπροσώπησιν των πελατών των, τόσον εις τας εξωδίκους όσον και εις
τας δικαστικάς πράξεις των, και ειδικώτερον εν σχέσει με τηνείσπραξιν
των απαιτήσεων των εντολέων των, και εξόφλησιν (απαλλοτρίωσιν)
των δικαιωμάτων των εντολέων των.
Ούτω η Εφ.Αθ. 15125/88 πρόεδρος ο ήδη Αρεοπαγιτης Αγ.
Μπακόπουλος, Εισηγητής Ι. Ανδρεοπούλης, ΕΣυγκ∆ 1990 σελ.370
εδέχθη
ότι
είσπραξη
από
∆ικηγόρο
άνευ
ΕΙ∆ΙΚΗΣ
ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΟΣ προς ΕΙΣΠΡΑΞΙΝ αλλά και προς ΑΠΟ∆ΟΧΗΝ
της αποφάσεως, (πολλλώ μάλλον εν ελλείψει αποφάσεως, όπως στην
περίπτωση του ομοδίκου μου Β.) ∆ΕΝ επάγεται ΑΠΟ∆ΟΧΗΝ της
αποφάςσεως.
Ούτω και η Εφετ.Αθην.3085/87 Πρόεδρος ο ήδη Αρεοπαγίτης
Στεφ. Ματθίας και εισηγητής ήδη Αρεοπαγίτης ∆ημ.Σπύρου ΕΣυγκ∆
1988 σελ.148.
Ούτω και η Αρ.Πάγου 1288/79, 878/76, ΑρχΝομ ΚΗ 165,
ΕΑ977/82, ΕΠειρ. 622/87 και πλείσται άλλαι που αναφέρονται στις
προτάσεις μου εφ’ων η εκκαλουμένη απόφασις.
Εις την περίπτωσίν μας, ο δικηγόρος ∆. Πιεράκος παρέστη στα ως
είρηται ασφαλιστικά μέτρα χωρις την παρουσία μας παρέστη διά …και
επομένως διά μόνης αυτής της παραστάσεως του δεν νομιμοποιείται
ούτε να εισπράττει ούτε να εξοφλεί ούτε και να παραιτείται των
αγωγικών μας αξιώσεων. Μόνη δε η ρηθείσα παράστασις στα
ασφαλιστικά μέτρα, και η εξυπακοουμένη πληρεξουσιότης μας διά την
εν λόγω παράστασιν, κατ’ουδεμίαν διάταξιν και λογικήν μπορεί πλέον
της
πληρεξουσιότητος
διά
την
εν
λόγω
διαδικαστικήν
πράξιν
(παράστασιν) μπορεί να προσδιορίζει και την υπό της αντιδίκου
επικαλουμένην εσφαλμένως έκτασιν της πληρεξουσιότητος του αυτής
Page 24
εξικνουμένης μάλιστα μέχρι απαλλοτριώσεως των δικαιωμάτων μας διά
της εισπράξεως εξοφλήσεως και αποδοχής συμβιβαστικώς των
αγωγικών αξιώσεν μας.
Τέλος και ο Γ’ λόγος εφέσεως είναι απορριπτέος ως νόμω και
ουσία αβάσιμος όπως ειδικότερα εκθέτω εις τας προτάσεις μου επί της
αντιθέτου εφέσεως μου, εις ας και αναφέρομαι.
Επειδή κατά τα λοιπά αναφέρομαι εις τας προτάσεις του ομοδίκου
μου Γ. Βαμβακούλα, καθ’ο μέρος με ωφελούν αύται
Επειδή αναφέρομαι εις τας προτάσεις μου εφ’ων αι συνεκδικαστέαι
κατά τα άνω εφέσεις μας
∆ΙΑ ΤΑΥΤΑ- ΑΙΤΟΥΜΑΙ
Να γίνουν δεκταί αι παρούσαι προτάσεις μου. Να απορριφθούν αι
των αντιδίκων, επί τω τέλει να απορριφθεί η κρινομένη έφεσις της
αντιδίκου ΑΕΓΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗ και να καταδικασθή αύτη εις την εν γένει
δικαστικήν μου δαπάνην και την αμοιβήν του πληρεξουσίου μου
δικηγόρου
Εν Αθήναις τη 26
η
Μαρτίου 1992
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος
Ονούφριος Ονουφριάδης
Α∆Τ 954/92 ∆ΣΑ
Ενώπιον του Εφετείου Αθηνών
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ Αλ. Γρ.Ζορ. κατοίκου
ΚΑΤΑ
1. Της εν Αθήναις και επί της οδού Πέτρου Ράλλη αριθ.8
εδρευούσης εταιρίας περιορισμένης ευθύνης υπό την επωνυμίαν «Π.
ΕΠΕ» νομίμως εκπροσωπουμένης
2. Απ. Αρ. Βαφ. ….. κατοίκου Περιστερίου Αττικής, οδός…
Συζητείται σήμερον ενώπιον σας η από 14 Οκτωβρίου 1991
υπ’αριθ. 10379/14.10.91 έφεσις των αντιδίκων κατ’εμού και του
ομοδίκου μου Γ.Β. κατά της υπ’αριθ. 3890/91 οριστικής αποφάσεως
του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (διαδικασία άρθρου 681 Α’
ΚΠολ∆ περί εκδικάσεως διαφορών εξ αυτοκινήτων), ήτις ως νόμω και
Page 25
ουσία αβάσιμος, αόριστος, αναπόδεικτος και απαράδεκτος δέον όπως
απορριφθεί και εφ’ης επάγομαι τα ακόλουθα:
1
ος
λόγος
εφέσεως:
∆ιά
του
1
ου
λόγου
εφέσεως
των
παραπονούνται οι αντίδικοι ότι εσφαλμένως η εκκαλουμένη μας
επιδίκασε τα εν αυτή ποσά, χωρίς να αναφέρονται γιατί τάχα ήτο
εσφαλμένη η τοιαύτη κρίσις της εκκαλουμένης. Επομένως ο λόγος
ούτος εφέσεως είναι απορριπτέος ως αόριστος αλλά και ως αβάσιμος,
δι’ους λόγουςυ εκτίθημι εις την συνεκδικαζομένην αντίθετον έφεσιν μου
εις ην και αναφέρομαι.
2
ος
λόγος εφέσεως: Περαιτέρω οι αντίδικοι παραπονούνται διότι
δήθεν εσφαλμένως η εκκαλουμένη απεφήνατο ότι διά την ένδικον
σύγκρουσιν, ήτο αποκλειστικός υπαίτιος ο 2
ος
των αντιδίκων Απ.
Βαφειάδης, οδηγός του ενδίκου φορτηγού αυτοκινήτου (κλούβα) ενώ
έδει να δεχθεί (κατά τους αντιδίκους) αποκλειστικήν υπαιτιότητα άλλως
συνυπαιτιότητα κατά το μεγαλύτερο μέρος, του οδηγούντος το εφ’ου
επέβαινον ΙΧΕ αυτοκινήτου, δι’ανεπίτρεπτον δήθεν ταχύτητα. Οι
ισχυρισμοί εφ’ων στηρίζουν οι αντίδικοι τον λόγον εφέσεως των
τούτων, είναι αναληθείς αλά και νόμω αβάσιμοι, διά τους εις το
συναφές κεφάλαιον των πρωτοδίκων προτάσεων μου αναφερομένους
λόγους εις ους και αύθις αναφέρομαι, τονίζουσα και αύθις τας εξής
αυτόθι επικαίρους επισημάνεις μου.
1. Εν σχέσει με την υπαιτιότητα:
Ενταύθα, ως
προανέφερα, πρόκειται
περί
συγκρούσεως
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ κινουμένων οχημάτων, λαβούσα χώραν επί της εθνικής
οδού Αθηνών-Λαμίας στο ύψος του 137,500 χλμ την 24 Φεβρουαρίου
1990 ημέραν ΣΑΒΒΑΤΟΝ και ώραν 13.15’ (βλ. έκθεση αυτοψίας της
τροχαίας σελ.1
η
).
Όπως είναι γνωστόν, η μεσημβρία του ΣΑΒΒΑΤΟΥ είναι ημέρα και
ώρα αιχμής της κυκλοφορίας στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας-
Θεσ/νίκης λόγω της εξόδου των μηρίων από την Τσιμεντούπολη των
καυσαερίων της πόλεως μας αλλά και των μεγάλων αστικών κέντρων,
εν όψει της αργίας.
Page 26
Η εθνική οδός εις το σημείο του ενδίκου ατυχήματος, διαχωρίζεται
εις δύο ΑΝΤΙΘΕΤΑ ρεύματα κυκλοφορίας διά της εις το μέσον αυτής
∆ΙΠΛΗΣ ∆ΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ (πρβλ. έκθεση αυτοψίας σελ.2
παράγρ.13 και το Σχεδιάγραμμα της τροχαίας).
Κατά το άρθρ.5 παράγρ.8 εδ.α’ του ν.δ. 614/77 περί ΚΟΚ, εις τους
οδηγούς των οδικών οχημάτων ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να διαβαίνουν την εκ
μιας ή δύο συνεχών γραμμών κατά μήκος διαγράμμισιν, ως και να
κινούνται επί της αριστεράς πλευράς αυτής. Κατά δε την διάταξιν του
άρθρ.16 παράγρ.5 του ιδίου ΚΟΚ ουδείς οδηγός επιτρέπεται να
καταλαμβάνει το οδόστρωμα το προοριζόμενον διά την ΑΝΤΙΘΕΤΟΝ
προς την κατεύθυνσιν του κυκλοφορίαν.
Κατά την τελυεταίαν παράγραφον εκάστης των ως είρηται δ/ξεων
του ΚΟΚ, απειλείται η εν αυταίς αναφερομένη ποινική κύρωσις κατά
του παραβάτου εκάστης των δ/ξεων τούτων, και επιβάλλεται επίσης το
εν άρθρ.108 του ΚΟΚ ∆ιοικητικόν μέτρον της χρεώσεως με πέντε (5)
μονάδες ΠΟΙΝΤ-ΣΥΣΤΕΜ, καθώς επίσης καιτο της αφαιρέσως της
αδείας οδηγού και των πινακίδων κυκλοφορίας επί 20 ημέρες,
σύμφωνα με το άρθρ.103 ιδίου ΚΟΚ.
Εξάλλου εν περιπτώσει καθ’ην η παραβίασις των ανωτέρω δ/ξεων,
εγένετο αιτία ανθρωποκτονίας ή σωματικής βλάβης εξ αμελείας,
συντρέχει αληθής κατ’ιδέαν συρροή της παραβιάσεως των διατάξεων
τούτων μετά του αδικήματος της διαταράξεως της ασφαλείας των
Συγκοινωνιών (άρθρ.209 και 302, 314 Ποιν.Κωδ).
Περί πάντων τούτων, βλ. Ον.Ονουφριάδην Ο ΝΕΟΣ ΚΩ∆ΙΞ
Ο∆ΙΚΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ, ερμηνεία-Νομολογία (έκδοσις 4
η
Οκτωβρίου
1990) υπότας ως είρηται δ/ξεις.
Ο εναγόμενος οδηγός Απ. Βαφειάδης, παρέβη αμφοτέρας τας
δ/ξεις αυτάς (πρβλ. την ρηθείσαν έκθεσιν αυτοψίας σελ.2 (ΕΡΜΗΝΕΙΑ
ΠΕΙΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΙΧΝΩΝ) βλ. επίσης το μνησθέν σχεδιάγραμμα της
αστυνομίας και βεβαίως και τας ως είρηται προανακριτικάς καταθέσεις.
Εξ άλλου ΣΥΝΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ότι ο ένδικος τραυματισμός μου
έλαβε χώραν κατά την ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΝ των ΝΑΤΙΘΕΤΩΣ ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ
Page 27
οχημάτων
όταν
το
αυτοκ΄8ινητον
του
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ
κινουμένου
εναγομένου, έστριψε ΑΡΙΣΤΕΡΑ εισήλθε στο ΑΝΤΙΘΕΤΟ γι’αυτόν
ρεύμα κυκλοφορίας, με ΣΚΟΠΟΝ να διαπεραιωθεί εις τον έναντι
ΧΩΜΑΤΟ∆ΡΟΜΟΝ, αποφράξαν ούτω το ρεύμα της κανονικής μας
πορείας, όπου εκινείτο το εφ’ου επέβαινα ως ΕΠΙΒΑΤΗΣ αυτοκίνητο
έχον
απόλυτον
ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ
διελεύσεως
(πρβλ. και
την
μνησθείσαν έκθεσιν αυτοψίας σελ.2 παράγρ.22 επίσης το ρηθέν
σχεδιάγραμμα και βεβαίως τας ως είρηται προανακριτικάς καταθέσεις).
Ούτω απεδείχθη ότι ο εναγόμενος οδηγός είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ
ΥΠΑΙΤΙΟΣ της ενδίκου συγκρούσεως και του εξ αυτού τραυματισμού
μου. Βλ. ομοίως Εφ. Αθ. 8533/84 (Εμ. Αντωνίου) ΕΣυγκ∆ 1988 σελ.456
ήτις δέχεται «Σύγκρουσις αντιθέτως κινουμένων ΙΧ φορτηγό και ΙΧΕ-
Αποκλειστική υπαιτιότης του ΙΧΦ επιχειρήσαντος να στρίψει αποτόμως
και ανελέγκτως το φορτηγόν αυτοκίνητον του για να κατευθυνθεί προς
το ΠΡΑΤΗΡΙΟ ΒΕΝΖΙΝΗΣ, ΑΠΟΦΡΑΞΑΣ ούτω αποτόμως την κανονικήν
πορείαν του εγγύς ευρισκομένου ΙΧΕ ούτινος την ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ
παρεβίασε καθώς και την δ/ξιν του ΚΟΚ 21.1 και 23.2.3». Ομοία και η
Εφ.Αθ. 3727/85 (Γ. Σμηρναίος) ΕΣυγκ∆ ΙΓ.316, Ομοία και η Αρ.Πάγου
931/81
ΕΣυγκ∆
ΙΓ
331, Ομοία
και
η
Εφ.Αθ.
10285/84 (Γ.
Παπαδημητρίου) ΕΣυγκ∆ ΙΓ 333.
Η Εφ.Αθ. 10998/88 (Αθ. Κρητικός) ΕΣυγκ∆ ΙΖ(19890 σελ.328
εδέχθη
εις
σύγκρουσιν
αντιθέτως
κινουμένων
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΝ
ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ του εισελθόντος εις το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας
(ταχύτης, έλλειψις προσοχής), του ενάγοντος μη δυνηθέντος να
αντιδράσει με οποιοδήποτε τρόπο (τροχοπέδη-αποφευκτικό ελιγμό)
στην ΑΙΦΝΙ∆ΙΑΣΤΙΚΗ ενέργεια του εναγομένου οδηγού.
Και η Εφ. Θεσ/νίκης 177/87 (Λάζ. Κοεμτζόπουλος) εδέχθη εις
σύγκρουσιν αντιθέτως κινουμένων, αποκλειστικήν υπαιτιότητα του
ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟΥ (ΚΟΚ 16.1) δεν έβαινε στο δεξιό ΑΠΟ∆ΕΙΚΤΙΚΑ
ΣΤΟΙΧΕΊΑ (ορθός λόγος-διδάγματα κοινής πείρας). Και η Μον.Πρ.
Θεσ/νίκης 2187/86 ΕΣυγκ∆ 1990 σελ.165 δέχεται τα αυτά (παράβ. 19.3
και 16.5. ΚΟΚ ΑΠΟ∆ΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ) Έκθεσις Αυτοψίας και
Page 28
Σχεδιάγραμμα της αστυνομίας, Μαρτυρικαί καταθέσεις εν συνδυασμώ
με τα διδάγματα κοινής πείρας.
Εν σχέσει με το δίκαιον του ΑΙΦΝΙ∆ΙΑΣΜΟΥ βλ. ΕΣυγκ∆ ΙΓ(1985)
σελ.304 επ. ένθα πλουσία σχετική νομολογία.
Η
αντιδικία, παραβλπέπουσα
όλας
τας
ως
ανω
βασικάς
κυκλοφοριακάς δ/ξεις που ρυθμίζουν την κίνησιν των αντιθέτως
κινουμένων επι της εθνικής οδύ, ήτις
ενταύθα διαχωρίζεται με την
∆ΙΠΛΗΝ
∆ΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗΝ
γραμμήν
ήτις
αποτελεί
ΤΟΙΧΟΣ
ΑΠΡΟΣΠΕΡΑΣΤΟΝ
προσπαθεί
να
καταλογίσει
ευθύνην
εις
τον
οδηγούντα το εφ’ου επέβαινα ως επιβάτης αυτοκινήτου, αλλά πώς:
Γιατί δήθεν έτρεψε το αυτοκίνητον (μας) με ταχύτητα 180 Χ/Ω!
Ξεχνούν όμως οι εναγόμενοι ότι αι υπερβολαί βλάπτουν.
Η ταχύτης μας ήτο σύννομος, ως απεδείχθη εκ της ενόρκου
καταθέσεως του ενώπιον σας ενόρκως εξετασθέντος μάρτυρος μας
∆ημ.Σαραντόπουλου όστις ηκολούθη το αυτοκίνητον μας για αρκετή
ώρα προ του ατυχήματος, βαίνων με την αυτήν ως και εμείς ταχύτητα.
Η αντιδικία, αμφισβήτησε την εκεί παρουσίαν του μάρτυρος μας
τούτου, όμως ούτος εξητάσθη και προανακριτικώς και είναι αυτός όστις
μας εβοήθησε κατά τον τραυματισμόν μας η δε κατάθεσις του
επιβεβαιούται και από την έκθεσιν αυτοψίας της αστυνομίας όπου εις
μεν την 1
ην
σελίδα εν παραγράφω 6 (μάρτυρες) αναγράφει επί λέξει «οι
αναφερόμενοι στη δικογραφία» οίος και ο μάρτυς ούτος (του μάρτυρος
του αντιδίκου ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΝΤΟΣ!! Καίτοι παρόντος!! Κατά την άφιξιν
της αστυνομίας!!). Για το όριο ταχύτητος εις την 2αν σελ. η έκθεσις
αυτοψίας εις μεν την παράγραφον 13 αναφέρει ότι το όριον ταχύτητος
διά της εκείσε ΠΙΝΑΚΙ∆ΟΣ ορίζεται σε 90 Χ/Ω (διαψεύδουσα ούτω τον
περίεργον μάρτυρα των εναγομένων όστις κατέθεσε ότι η πινακίδα
αυτή ώριζε όριο 80 Χ/Ω που ήδη κατά τον μάρτυρα κατηργήθη (και
ορθώς οπότε σήμερα το όριο είναι 120 Χ/Ω κατά ΚΟΚ 20.2
α
). Επίσης ο
μάρτυς αυτός των εναγομένων διαψεύδεται και από την παράγρ. 24 της
εκθέσεως αυτοψίας όπου διειστώθη εκ των ιχνών τροχοπεδήσεως
μήκους 21 μ. ότι η ταχύτης μας ήτο 80 Χ/Ω με κάποιο περιθώριο λόγω
Page 29
της παρεμβολής του εναγομένου, οπότε και πάλιν δεν φθάνουμε τα 90
της πινακίδος.
Αλλά περαιτέρω ο μάρτυς των εναγομένων διαψεύδεται από τονε
αυτόν του όταν καταθέτει ότι εκ δεξιών του προήρχετο ο εναγόμενος
που είχε την τάδε πορείαν, την τάδε ταχύτητα, τα τάδε ΦΛΑΣ, ενώ
συμπληρώνει ότι εκ της θέσεως του δεν είχε ορατότητα εν σχ΄σει με
την εκ δεξιών του έλευσιν του εναγομένου!
Πρόκειται περί της κλασικής περιπτώσεως που προβλέπεται
αυτεπάγγελτος υπό του ∆ικαστηρίου Σας παραπομπή στον αρμόδιο
Εισαγγελέα για ψευδορκία. Γι’αυτούς ακριβώς τους λόγους και ο
δικάσας την αίτησιν των Ασφαλιστικών Μέτρων επί της προκειμένης
υποθέσεως δεν έλαβε καν υπόψη του την κατάθεσιν του μάρτυρος
τούτου.
Θέλω
επίσης
να
αναφερθώ
και
στην
ορθή
σκέψη
της
Μον.Πρ.Βόλ.222/89 ΕΣυγκ∆ 1990 σελ.30, ήτι δέχεται ότι και η τυχόν
παράβασις του ορίου ταχύτητος του κατά ΚΟΚ κινουμένου στο ρεύμα
πορείας του δεν ευρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με το ατύχημα, αφού
και με μικρότερη ταχύτητα δεν μπορούσε να ενεργήσει αποφευκτικώς,
και ενταύθα εν όψει της εν τω σχεδιαγράμματι της αστυνομίας
διαγραφομένη πορεία του αντιδίκου διασχίσαντος λοξώς αριστερά εκ
μικράς αποστάσεως από την θέσιν μας στο αντίθετο ρεύμα, και
βεβαίως επεχείρησε να εισέλθη στο ΧΩΜΑΤΟ∆ΡΟΜΟ του ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ
ρεύματος ΟΧΙ από το σημείο που διακόπτεται η διπλή διαχωριστική
γραμμή αλλά καταπατώντας αυτήν που είναι ΤΟΙΧΟΣ και που φυσικά
δεν μπορούσε να αναμείνει κανείς αυτή την ΑΙΦΝΙ∆ΙΑΣΤΙΚΗΝ και
αλόγιστον κίνησιν του αντιθέτως κινουμένου τον οποίον βλέπαμε από
μακριία εν όψει του μήκους της αυτόθι ορατότητος, προσδιοριζομένης
από την έκθεση αυτοψίας σελ.1
η
εν τέλει σε 500 μέτρα εκατέρωθεν του
σημείου του ατυχήματος.
Και βεβαίως όπως γίνεται δεκτόν υπό πλουσίας σχετικής
νομολογίας
(των
ήδη
Αεροπαγητών
(πρβλ. ΚΟΚ
Ονουφριάδη
υπ’αρθρ.16) «δεν ήτο υποχρεωμένος ο οδηγός μου, να θεωρή έστω
Page 30
και πιθανήν την αντικανονικήν κίνησιν του μεθ’ου συνεκρούσθη
οδηγού.
Μετά ταύτα απορριπτέα εισίν ταναντία εν σχέσει με την
υπαιτιότητα».
Επομένως, οι λόγοι εφέσεως των αντιδίκων οι αναφερόμενοι εις το
φλέγον τούτο θέμα της υπαιτιότητος, είναι απορριπτέοι ως αόριστοι,
αναπόδεικτοι και αβάσιμοι.
Ως 3
ος
λόγος εφέσεως αναέρεται ο ισχυρισμός ότι την ένδικον
ζημίαν μας έχει αναλάβη η ασφαλιστική εταιρία ΑΓΡΟΤΙΚΗ.
Πράμγατι και η εν λόγω ασφαλιστική εταιρία ευθύνεται νόμω προς
αποζημίωσιν μου ως ασφαλίζουσα το εν λόγω ζημιογόνο αυτοκίνητον.
Τούτο όμως δεν αποτελεί λόγον απαλλαγής και των ώδε αντιδίκων μας
ως εις ολόκληρον ευθυνομένων κατά τα εν τη αγωγή μου αναφερόμενα
και δη ότι ο εναγόμενος εκκαλών 1
ος
ευθύνεται ως ο υπαίτιος οδηγός
του ζημιογόνου αυτοκινήτου, η αντίδικος εταιρία ΠΑΡΝΩΝ ως
ιδιοκτήτρια, νομεύς και κάτοχος του εν λόγω ζημιογόνου αυτοκινήτου
αλλά και ως προστήσασα τον μνησθέντα οδηγόν εις την οδήγησιν
αυτού. Επομένως τάναντα εισιν απορριπτέα ως αβάσιμα.
Τέλος, οι ισχυρισμοί των αντιδίκων-εκκαλούντων ότι δήθεν η
εκκαλουμένη
εξετίμησε
εσφαλμένα
τις
αποδείξεις, ότι
είναι
αναιτιολόγητη και εξαφανιστέα και συνακόλουθα απορριπτέα η αγωγή
μου, οι ισχυρισμοί αυτοί είναι απορριπτέοι ως αόριστοι αφού δεν
εκτίθενται οι σχετικοί λόγοι εφ΄ων ερείδονται (οι εν λόγω ισχυρισμοί).
Επειδή αρνούμαι και αποκρούω τας προτάσεις ενστάσεις και
πάντας εν γένει τους αντιθέτους ισχυρισμούς των αντιδίκων μου καθώς
και τις εφέσεις των, ως νόμω και ουσία αβασίμων, αορίστων,
αναποδείκτων και απαραδέκτων και δη τους το πρώτον νυν εν τη
εκκλήτω δίκη προβαλλομένων τοιούτων.
Επειδή αναφέρομαι εις τας προτάσεις του ομοδίκου μου Γ.
Βαμβακούρα καθ’ο μέρος με ωφελούν αύται.
Επειδή προσάγω και επικαλούμαι εν επισήμω αντιγ΄ραφω τας
πρωτοδίκους προτάσεις μου μετά των εν αυταίς αναφερομένων
Page 31
εγγράφων και ας προτάσεις μου θεωρώ εν όλον μετά των παρουσών
μου τοιούτων και δέον όπως συνεκτιμηθώσι δεόντως.
Επειδή παρούσα έφεσις των αντιδίκων (εναγομένων) δέον να
συνεκδικασθεί μετά των αντιθέτων εφέσεων ημών των εναγόντων-
εκκαλούντων και της εκκαλούσης-εναγομένης ΑΕΓΑ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ως
συναφείς.
Επειδή αναφέρομαι εις τας προτάσεις μου εφ’ων αι συνεκδικαστέαι
κατά τα άνω εφέσεις μας
Επειδή η παρούσα έφεσις μου δέον να συνεκδικασθεί μετά των
αντιθέτων εφέσεων των εκκαλούντων-εναγομένων (της εταιρίας Π. και
του Απ.Β) και της εκκαλούσης-εναγομένης ΑΕΓΑ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ως
συναφείς.
Επειδή αναφέρομαι εις τας προτάσεις μου εφ’ων αι συνεκδικαστέαι
κατά τα άνω εφέσεις μας
∆ΙΑ ΤΑΥΤΑ – ΑΙΤΟΥΜΑΙ
Να γίνουν δεκταί αι παρούσαι προτάσεις μου. Να απορριφθούν αι
των αντιδίκων, επί τω τέλει όπως απορριπτομένης της κρινομένης
εφέσεως των αντιδίκων ως νόμω και ουσία αβασίμου, αορίστου,
αναποδείκτου και απαραδέκτου, γίνη εξ ολοκλήρου δεκτή η κρινομένη
έφεσις μου και καταδικασθούν οι αντίδικοι εις την εν γένει δικαστικήν
μου δαπάνην και την αμοιβήν του πληρεξουσίου μου δικηγόρου.
Εν Αθήναι τη 26 Μαρτίου 1992
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος
Α∆Τ 954/92 ∆ΣΑ
Ονούφριος Ονουφριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου