262/2012 ΕΦ ΛΑΡ ( 590056)
(ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ 2012/593)
Αίτηση αναγνώρισης κυριότητας ακινήτου και διόρθωσης αρχικής εγγραφής στα κτηματολογικά
βιβλία με συνένωση δύο γεωτεμαχίων...
υπό ένα ΚΑΕΚ. Κατ΄ εφαρμογή του β.δ. 330/60 περί
αποκαταστάσεως αστών προσφύγων, επί θανάτου του δικαιούχου αποκατάστασης πριν την
έκδοση του παραχωρητηρίου, η αρξάμενη διαδικασία συνεχίζεται υπέρ των λοιπών δικαιούχων
μελών της οικογενείας του, επ΄ ονόματι των οποίων πρέπει να εκδοθεί αυτό, άλλως το εκδοθέν
στο όνομα του αποβιώσαντος εξομοιούται με μη εκδοθέν και ανακαλείται με νομαρχιακή απόφαση.
Επί δημοσίου κτήματος ανεπίδεκτου χρησικτησίας, αλλά αποβαλόντος αργότερα την ιδιότητά του
αυτή, μη κτήση κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία εφόσον, αφότου κατέστη νομικά δυνατή η
χρησικτησία του, δεν συμπληρώθηκε 20ετία.
Η περίληψη αυτή ελήφθη από το περιοδικό "ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ", εκδόσεως του Δ.Σ. Λάρισας.
262/2012 Εφ. Λαρ.
Πρόεδρος: Ναπολέων Ζούκας Εισηγήτρια: Μαρία - Μάριον Δερεχάνη Δικηγόροι: Δήμητρα Μαραθιώτου, Αχιλ. Θεοχάρης
{...} Η ήδη εκκαλούσα - ενάγουσα, με την από 29.8.2006 αγωγή της, την οποία απηύθυνε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου (αριθ. εκθ. κατ. 311/30.8.2006) κατά των εναγομένων και ήδη εφεσίβλητων, αφού ισχυρίστηκε ότι έχει καταστεί αποκλειστική κυρία του ευρισκόμενου στη Σ. και λεπτομερώς περιγραφόμενου στην αγωγή ακινήτου (οικοπέδου μετά οικίας), εκτάσεως 307 τμ, το οποίο κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης έχει κατατμηθεί σε δύο γεωτεμάχια, το ένα εκτάσεως 211 τμ με ΚΑΕΚ ..., στο οποίο φέρεται η ίδια δικαιούχος αποκλειστικής κυριότητας, και το άλλο εκτάσεως 96 τμ με ΚΑΕΚ ..., στο οποίο δικαιούχοι συγκυριότητας φέρονται οι εναγόμενοι και η Φ. Κ., που έχει ήδη αποβιώσει και κληρονομήθηκε από τους τρεις πρώτους εναγόμενους και το οποίο συνιστά το επίδικο και ότι απέκτησε την κυριότητα της αυτή επί του επιδίκου κυρίως μεν κατά παράγωγο τρόπο (μεταβίβαση αιτία γονικής παροχής από τον κύριο αυτού, με συμβολαιογραφικό έγγραφο, που μεταγράφηκε νομίμως), επικουρικώς δε με τα προσόντα της τακτικής, άλλως της έκτακτης χρησικτησίας, με την προσμέτρηση και του χρόνου νομής των δικαιοπαρόχων της, κατά τις διακρίσεις της αγωγής, ζήτησε να αναγνωριστεί η κυριότητα της επί του επιδίκου και να γίνει η σχετική διόρθωση της αρχικής εγγραφής στα οικεία κτηματολογικά βιβλία, με τη συνένωση των δύο γεωτεμαχίων κυριότητας της υπό ένα ΚΑΕΚ. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, η οποία, αφού έκρινε νόμιμη αυτή, την απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη, αφού έκανε δεκτή στην ουσία της και την ένσταση των εναγομένων περί πράγματος ανεπίδεκτου χρησικτησίας. Κατά της αποφάσεως αυτής, παραπονείται με την κρινόμενη έφεση και τους λόγους που διαλαμβάνονται σ` αυτή η ενάγουσα για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και αναφορικώς με αυτές εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, επιδιώκοντας την εξαφάνιση της, ώστε να γίνει εξολοκλήρου δεκτή η αγωγή.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων ... αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του υπ` αριθμ. .../16.5.1929 πωλητηρίου συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Γ. Κ., που μεταγράφηκε νομίμως, αυθημερόν, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ. στον τόμο ...με αριθμό ..., ο Α. Ι. του Π. μεταβίβασε, αιτία πωλήσεως, κατά κυριότητα, στο Ν. Κ. του Σ. ένα οικόπεδο εκτάσεως εκατό (100) τετραγωνικών βασιλικών πήχεων, το οποίο βρίσκεται στη θέση «Α.» της πόλεως της Σ. και συνορεύει, σύμφωνα με τον τίτλο αυτό, με ιδιοκτησίες Δ. Δ., Ρ. Δ., με κοινοτικό οικόπεδο και με δρόμο. Στις 14.7.1974, απεβίωσε ο ανωτέρω Ν. Κ. και με την υπ` αριθμ. ...Π3.12.1972 δημόσια διαθήκη του, που συντάχθηκε ενώπιον του συμβολαιογράφου Χ. Γ. και δημοσιεύθηκε με τα υπ` αριθμ. 117/1.6.1976 πρακτικά του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, εγκατέστησε κληρονόμο του, μεταξύ των άλλων, και τον υιό του Γ. Κ. και κατέλειπε σε αυτόν, μεταξύ άλλων, την κυριότητα ενός οικοπέδου εντός της πόλεως της Σ. και στην ειδικότερη θέση «Κ.», όσης εκτάσεως και αν είναι, συνορευόμενο γύρωθεν με δρόμο και με ιδιοκτησίες κληρονόμων Μ. Α., Δ. P., A. Α. και Δήμου Σ. Ο ανωτέρω τετιμημένος Γ. Κ., με την υπ` αριθμ. .../1.8.1978 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς ενώπιον του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου, που μεταγράφηκε νομίμως, στις 12.12.1978, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο... με αριθμό ..., αποδέχθηκε την επαχθείσα σε αυτόν κληρονομιά. Στη δήλωση αποδοχής κληρονομιάς αυτή το ως άνω καταλειπόμενο ακίνητο περιγράφεται ως «οικόπεδον, κείμενον εντός της πόλεως Σ., κατά την ενορίαν των Τ. Ι. και εις θέσιν «Α.» ή «Κ.», εκτάσεως κατά την υπό του ως άνω εμφανισθέντος γενομένην νεωτέραν και ακριβή καταμέτρησιν μέτρων τετραγωνικών εκατόν ενενήκοντα ενός και 60% (191,60) και συνορευόμενον γύρωθεν νοτίως επί πλευράς μήκους μέτρων δέκα τριών και 20% (13,20) με Δημοτικήν οδόν, ανατολικώς επί πλευράς μήκους μέτρων δέκα τριών και 50% (13,50) με ακίνητον ιδιοκτησίας Ρ. Δ., βορείως επί πλευράς μήκους μέτρων δέκα τριών και 10% (13,10) με ακίνητον ιδιοκτησίας του Δήμου Σ. και δυτικώς επί πλευράς μήκους μέτρων δέκα πέντε και 85% (15,85) με ακίνητα ιδιοκτησίας Δ. Α. και Α. Δ.» και γίνεται ρητή μνεία σ` αυτή ότι το ακίνητο αυτό είχε περιέλθει στον κληρονομούμενο δυνάμει του προαναφερόμενου υπ` αριθμ. ..71929 συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Γ. Κ. Μετά πάροδο επτάμισυ περίπου ετών, με την υπ` αριθμ. .../27.2.1986 πράξη διόρθωσης πράξης αποδοχής κληρονομιάς ενώπιον του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου, που μεταγράφηκε νομίμως, στις 26.2.1987, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., ο ανωτέρω Γ. Κ. προέβη στη διόρθωση της προαναφερόμενης συμβολαιογραφικής πράξεως αποδοχής κληρονομιάς (.../1.8.1978) ως προς την περιγραφή των ορίων και την έκταση του παραπάγω κληρονομιαίου ακινήτου, στην οποία (πράξη διορθώσεως) το ακίνητο - οικόπεδο αυτό περιγράφεται πλέον ως εκτάσεως (κατά νεώτερη μέτρηση) 307 τμ, ευρισκόμενο μέσα στην πόλη της Σ., στο 22ο οικοδομικό τετράγωνο του σχεδίου αυτής, στην ενορία των Τ. Ι., στη θέση «Α. ή Κ.» και συνορευόμενο νοτίως επί πλευράς μήκους 20,20 μέτρων με δημοτικό δρόμο, ανατολικώς επί πλευράς μήκους 12,30 μέτρων και πάλι με δημοτικό δρόμο, βορείως επί τεθλασμένης πλευράς μήκους 13,50 μέτρων με ιδιοκτησία Π. Τ. και Γ. Π., πρώην ιδιοκτησία του Δήμου Σ. και 9,35 μέτρων με ιδιοκτησία Β., ομοίως πρώην ιδιοκτησία του Δήμου Σ. και δυτικώς επί πλευράς μήκους 20,65 μέτρων με ιδιοκτησία Μ.
Παράλληλα, με το υπ` αριθμ. ..727.2.1986 συμβόλαιο γονικής παροχής του ίδιου συμβολαιογράφου, που μεταγράφηκε νομίμως στα αυτά βιβλία μεταγραφών στον τόμο ... με αριθμό ..., στις 26.2.1987, ο ανωτέρω Γ. Κ. μεταβίβασε, κατά κυριότητα, αιτία γονικής παροχής, το ανωτέρω ακίνητο, όπως αυτό περιγράφεται στην προαναφερόμενη πράξη διορθώσεως της πράξεως αποδοχής κληρονομιάς, στην ενάγουσα, θυγατέρα του, με την επιπρόσθετη μνεία ότι ο μεταβιβάσας, επί του οικοπέδου αυτού, έχει κατασκευάσει οικία συνολικού εμβαδού 134 τμ. Η οικία αυτή κατασκευάστηκε δυνάμει της υπ` αριθμ. ..727.11.1978 άδειας οικοδομής, που εκδόθηκε στο όνομα του ανωτέρω από τη Διεύθυνση Τ.Υ Ν. Μ. για ανέγερση ισογείου οικοδομής, καλυπτόμενης επιφάνειας 132,50 τμ, επί οικοπέδου εκτάσεως 191,60 τμ με πρόσωπο 13,20 μ., το οποίο (οικόπεδο) "στο τοπογραφικό σκαρίφημα της εν λόγω αδείας αποτυπώνεται να συνορεύει νοτίως επί πλευράς μήκους 13,20 μ. με οδό (καλυπτόμενη η πλευρά αυτή σε όλο το μήκος της με τη νότια πλευρά της υπό ανέγερση οικοδομής) και οι λοιπές πλευρές του να έχουν μήκος ως εξής: η ανατολική 13,50 μ. (καλυπτόμενη σε μήκος 9,70 μ. από την ανατολική πλευρά της υπό ανέγερση οικοδομής), η βόρεια 13,10 μ., η δυτική 15,85 μ. (καλυπτόμενη σε μήκος 10,30 μ. από τη δυτική πλευρά της υπό ανέγερση οικοδομής), δηλαδή, όπως ακριβώς αναφέρεται, ως προς την έκταση και τις διαστάσεις, στην προαναφερόμενη υπ` αριθμ. ..71978 συμβολαιογραφική δήλωση αποδοχής κληρονομιάς (προ της διορθώσεως της).
Κατόπιν, το έτος 1993, μετά από αίτηση της ενάγουσας, εκδόθηκε, στο όνομα της, από το Πολεοδομικό Γραφείο Σ., η υπ` αριθμ. ..71993 άδεια περίφραξης οικοπέδου, στο τοπογραφικό σκαρίφημα της οποίας, ως και το συνοδεύον αυτή τοπογραφικό διάγραμμα του αρχιτέκτονος μηχανικού Γ. Σ., το ακίνητο, στο οποίο αυτή αφορά, αποτυπώνεται να συνορεύει νοτίως επί πλευράς μήκους 20,20 μ. (η οποία αποτελείται από 13,20 μ. που καλύπτονται από ισόμετρη πλευρά οικοδομής και από 7,00 μ. ακαλύπτου οικοπέδου) με οδό, ανατολικώς επί πλευράς μήκους 12,30 μ. με άλλη οδό, βορείως επί τεθλασμένης πλευράς μήκους 13,50 μ. με ιδιοκτησία Π. Τ. και 9,35 μ. με ιδιοκτησία Β. και δυτικώς επί πλευράς μήκους 20,65 μ. (η οποία αποτυπώνεται να αποτελείται από 10,30 μ. που καλύπτονται από ισόμετρη πλευρά οικοδομής και από 10,35 μ. ακαλύπτου οικοπέδου) με ιδιοκτησία Μ., δηλαδή, όπως ακριβώς αναφέρεται, ως προς την έκταση και την περιγραφή των ορίων, στο συμβόλαιο γονικής παροχής και στη διορθωτική δήλωση αποδοχής κληρονομιάς. Ομοίως αποτυπώνεται αυτό και στο τοπογραφικό σκαρίφημα της υπ` αριθμ. ..731.3.1995 άδειας οικοδομής, που εκδόθηκε από το ίδιο ως άνω πολεοδομικό γραφείο στο όνομα της ενάγουσας και αφορά προσθήκη ορόφου 132,50 τμ στην ήδη υπάρχουσα ισόγειο οικία, ως και το συνοδεύον αυτή τοπογραφικό διάγραμμα του ιδίου ως άνω αρχιτέκτονος μηχανικού.
Το ως άνω οικόπεδο, όπως αυτό περιγράφεται στο προαναφερόμενο συμβόλαιο γονικής παροχής (..727.2.1986), και με βάση τον τίτλο αυτό, ως έχον εμβαδό 307 τμ και με τη μνεία ότι επ` αυτού υφίσταται ισόγειος οικοδομή και υπό κατασκευή πρώτος όροφος, η ενάγουσα δήλωσε, στις 31.02.1997, στη διαδικασία κτηματογράφησης του Δήμου Σ. Όμως, κατά τις πρώτες εγγραφές, το ακίνητο αυτό καταχωρίσθηκε ως δύο γεωτεμάχια, ανήκοντα σε διαφορετικούς ιδιοκτήτες το καθένα και συγκεκριμένα: α) το γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ ..., εμβαδού 211 τμ, του οποίου κυρία, κατά την πρώτη αυτή εγγραφή, φέρεται η ενάγουσα, με τίτλο το προαναφερόμενο συμβόλαιο γονικής παροχής του συμβολαιογράφου Χ. Γ. (..727.2.1986), και το οποίο στο από Ιουνίου 2006 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφος μηχανικού Α. Μ. εμφαίνεται, υπό τα στοιχεία Γ-Δ-Ε-Ζ-Η- Θ-Γ, να συνορεύει βορείως σε πλευρά Ζ-Η μήκους 9,55 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (Β.) και σε πλευρά Η-Θ μήκους 5,07 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (Χ. και Ι), ανατολικώς σε πλευρά Γ-Θ μήκους 13,50 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (επίδικο), νοτίως σε πλευρά Δ-Γ μήκους 13,21 μ. με δημοτική οδό και δυτικώς σε πλευρά Δ-Ε-Ζ συνολικού μήκους (13,46 + 7,19 =) 20,65 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (Μ.) και β) το γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ ... εμβαδού 96 τμ, που αποτελεί το επίδικο, του οποίου συγκύριοι, κατά την πρώτη αυτή εγγραφή, φέρονται οι εναγόμενοι, κατά ποσοστό 8,33% εξ αδιαιρέτου ο καθένας από τους τρεις πρώτους, 33,33% εξ αδιαιρέτου ο καθένας από τους τέταρτο και πέμπτη (δύο τελευταίοι) και κατά το έτερο ποσοστό 8,33% εξ αδιαιρέτου η μητέρα των τριών πρώτων εναγομένων Φ. Κ., που απεβίωσε στις 14.5.2000 και κληρονομήθηκε από τους τρεις πρώτους των εναγομένων. Το δεύτερο αυτό γεωτεμάχιο, εμβαδού, όπως προαναφέρθηκε, 96 τμ, στο αμέσως ανωτέρω τοπογραφικό διάγραμμα εμφαίνεται υπό τα στοιχεία Α-Β-Γ-Θ-Α να συνορεύει βορείως σε πλευρά Α-Θ μήκους 8,07 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (Χ. και Τ.), ανατολικώς σε πλευρά Α-Β μήκους 12,29 μ. με δημοτική οδό, νοτίως σε πλευρά 6,92 μ. με άλλη δημοτική οδό και δυτικώς σε πλευρά Γ-Θ μήκους 13,50 μ. με το ανωτέρω με ΚΑΕΚ ... γεωτεμάχιο που καταχωρίσθηκε στο όνομα της ενάγουσας. Κατά το κτηματολογικό φύλλο του ως άνω επίδικου γεωτεμαχίου, ως αιτία κτήσεως των τριών πρώτων εναγομένων όπως και της μητέρας τους αναφέρεται, στις αρχικές αυτές εγγραφές, «κληρονομιά», με την παρατήρηση ότι εκκρεμεί αποδοχή κληρονομιάς (σημειωτέον ότι ήδη οι τρεις πρώτοι εναγόμενοι, με την υπ` αριθμ. ..711.4.2009 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς του συμβολαιογράφου Μ. Μ., που καταχωρίσθηκε στο κτηματολογικό φύλλο του ως άνω ακινήτου, αποδέχθηκαν την κληρονομιά της ως άνω μητρός τους και για λογαριασμό αυτής όσο και των ιδίων του, κατωτέρω αναφερομένου, προαποβιώσαντος, συζύγου αυτής και πατρός τους Ν. Κ.), ενώ ως αιτία κτήσεως των δύο τελευταίων εναγομένων αναφέρεται «παραχώρηση από δημόσιο φορέα» και ως τίτλος κτήσεως αυτών το υπ` αριθμ. .../26.3.1990 παραχωρητήριο της Νομαρχίας Μ., που μεταγράφηκε νομίμως, στις 29.3.1990, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό....
Συγκεκριμένα, με το αμέσως προαναφερόμενο παραχωρητήριο της Διεύθυνσης Πρόνοιας της Νομαρχίας Μ., κατ` εφαρμογή του β.δ/τος 330/1960 περί αποκαταστάσεως αστών προσφύγων, παραχωρήθηκε κατά πλήρες δικαίωμα κυριότητας στους Α. Κ. (τέταρτο εναγόμενο), Ν. Κ. (πατέρα των τριών πρώτων εναγομένων) και Σ. σύζυγο Π. Μ. το γένος Α. Κ. (πέμπτη εναγόμενη), κατ` ισομοιρία, το με αριθμό 9 οικόπεδο του Α. Π. Σ. Κ. Σ., εμβαδού 169,36 τμ, όπως αυτό εμφαίνεται στο υπ` αριθμ. .../1976 διάγραμμα εφαρμογής του τέως Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, το οποίο, κατά τον τίτλο αυτό και το σχετικό διάγραμμα εφαρμογής, συνορεύει βορείως με το υπ` αριθ. 8 οικόπεδο επί πλευράς 13,55 μ., νοτίως με δημοτική οδό επί πλευράς 11,20 μ., ανατολικώς με δημοτική οδό επί πλευράς 12,60 μ. και δυτικώς με το οικόπεδο υπ` αριθ. 10 επί πλευράς 15 μ., ενώ γινόταν μνεία στον εν λόγω τίτλο ότι το παραχωρούμενο οικόπεδο είχε περιέλθη στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου από δωρεά δυνάμει της, νομίμως μεταγεγραμμένης, υπ` αριθμ. .../1972 συμβολαιογραφικής πράξεως.
Ειδικότερα, με την υπ` αριθμ. .../10.6.1972 δήλωση ενώπιον του συμβολαιογράφου Χ. Γ, ο Δήμος Σ., νομίμως εκπροσωπούμενος από τον τότε Δήμαρχο του, κατόπιν της υπ` αριθμ. 26/1972 αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου, επιθυμώντας να αποκαταστήσει στεγαστικά τους εγκατεστημένους στη Νήσο Σ. άστεγους πρόσφυγες εκ της Μικράς Ασίας, δώρησε στο Ελληνικό Δημόσιο και συγκεκριμένα στο Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών τον ανήκοντα σε αυτόν οικοπεδικό χώρο στη θέση «Κ.» της ενορίας των Τ. Ι. της πόλεως της Σ. και με την υπ` αριθμ. ...II7.11.1972 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, που εκδόθηκε κατόπιν της από 10.11.1972 σύμφωνης γνωμοδότησης της Επιτροπής των άρθρων 32 και 101 του α.ν. 2039/1939 και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 200/1.12.1972 (Παράρτημα) και μεταγράφηκε μαζί με τη δήλωση δωρεάς, νομίμως, στις 19.2.1973 στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., έγινε αποδεκτή η προαναφερόμενη δωρεά της παραπάνω οικοπεδικής εκτάσεως 5.453,31 τμ. Η οικοπεδική αυτή έκταση αποτυπωνόταν αρχικά στο υπ` αριθμ. .../17.5.1971 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Ι. Π., κατά το οποίο το υπ` αριθ. 9 οικόπεδο είχε έκταση 127,07 τμ και συνόρευε βορείως σε πλευρά 9,70 μ. με το υπ` αριθ. 8 οικόπεδο, νοτίως σε πλευρά 9,70 μ. με δημοτική οδό, ανατολικώς σε πλευρά 13,10 με άλλη δημοτική οδό και δυτικώς σε πλευρά 13,10 μ. με το υπ` αριθ. 10 οικόπεδο και στο οποίο (διάγραμμα) δυτικότερα του οικοπέδου αυτού αποτυπώνονταν ιδιοκτησία Ν. Κ. και στη συνέχεια Σ. Σε συμφωνία με την αρχική αυτή αποτύπωση εκδόθηκε, αναφορικά με το οικόπεδο αυτό (αριθμ. 9), στις 14.1.1975, το υπ` αριθμ. .../14.1.1975 παραχωρητήριο της Νομαρχίας Μ., που μεταγράφηκε νομίμως, στις 27.2.1975, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., στο όνομα της Ζ. χήρας Α. Κ., το γένος Θ. και Μ. Μ., μητέρας των τέταρτου και πέμπτης των εναγομένων και γιαγιάς (εκ της πατρικής γραμμής) των τριών πρώτων εξ αυτών, η οποία, όμως, είχε ήδη αποβιώσει στις 17.11.1974. Έτσι, το ανωτέρω παραχωρητήριο ανεκλήθη με την υπ` αριθμ. ..71.10.1975 απόφαση του Νομάρχη Μ. Κατόπιν, εκδόθηκε το υπ` αριθμ. ..727.6.1989 παραχωρητήριο της Διεύθυνσης Πρόνοιας της Νομαρχίας Μ., που μεταγράφηκε νομίμως, στις 9.8.1989, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., με το οποίο παραχωρήθηκε στους Α. Κ. (τέταρτο εναγόμενο), Ν. Κ. (πατέρα των τριών πρώτων εναγομένων) και Σ. Μ. το γένος Κ. (πέμπτη εναγόμενη), κατά κυριότητα και κατ` ισομοιρίαν, το ανωτέρω οικόπεδο, το οποίο, κατά το παραχωρητήριο αυτό, έχει εμβαδό 108,60 τμ, εμφαίνεται στο υπ` αριθμ. ..71972 διάγραμμα εφαρμογής του τότε Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών και συνορεύει βορείως επί πλευράς 9,35 μ. με το υπ` αριθ. 8 οικόπεδο, ανατολικώς επί πλευράς 12,60 μ. με δημοτική οδό, νοτίως επί πλευράς 7,00 μ. με άλλη δημοτική οδό και δυτικώς επί πλευράς 14,20 μ. με το υπ`αριθ. 10 οικόπεδο.
Μετά την έκδοση του παραπάνω παραχωρητηρίου, οι παραχωρησιούχοι ανέθεσαν στον πολιτικό μηχανικό Δ. Μ. να προβεί σε νεότερη εμβαδομέτρηση του ως άνω παραχωρηθέντος σ` αυτούς οικοπέδου και, σύμφωνα με το από Αυγούστου 1989 τοπογραφικό διάγραμμα, που ο τελευταίος συνέταξε, βρέθηκε να έχει εμβαδόν 97,80 τμ και να συνορεύει βορείως επί πλευράς 8,11 μ. με ιδιοκτησία Π. Τ., ανατολικώς επί πλευράς 12,45 μ. με δημοτική οδό, νοτίως επί πλευράς 7,03 μ. με άλλη δημοτική οδό και δυτικώς επί πλευράς 13,52 μ. με ιδιοκτησία Κ. (ταυτιζόμενο έτσι ουσιαστικά με την, αναφερόμενη παραπάνω, πλέον πρόσφατη καταμέτρηση του επιδίκου της Α. Μ.), και εν συνεχεία, με την υπ` αριθμ. πρωτ. .../12.2.1990 αίτηση τους ζήτησαν από τη Διεύθυνση Πρόνοιας της Νομαρχίας Μαγνησίας τη διόρθωση του παραχωρητηρίου και του σχετικού διαγράμματος εφαρμογής ως προς το εμβαδό αυτού. Η αίτηση τους αυτή τέθηκε στο αρχείο, αφού ήδη, με την υπ` αριθμ. ..75.12.1989 απόφαση του Νομάρχη Μ., που μεταγράφηκε νομίμως, στις 18.12.1989, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., ανακλήθηκε το παραπάνω παραχωρητήριο που είχε εκδοθεί στο όνομα τους, για το λόγο ότι έπρεπε να προηγηθεί τροποποίηση του αναφερόμενου σ` αυτό διαγράμματος εφαρμογής (..71972). Εν συνεχεία δε, εκδόθηκε, στο όνομα των ανωτέρω, το προαναφερόμενο υπ` αριθμ. .....3.1990 παραχωρητήριο, που, όπως ανωτέρω αναφέρεται, στα κτηματολογικά φύλλα του επιδίκου γεωτεμαχίου αποτελεί τον τίτλο κτήσεως κυριότητος του τέταρτου και πέμπτης των εναγομένων και στο οποίο, το παραχωρηθέν οικόπεδο με αριθμό 9 φέρεται να έχει εμβαδό 169,36 τμ και νότια πλευρά μήκους 11,20 μ., σύμφωνα με το προαναφερόμενο υπ` αριθμ...71972 διάγραμμα εφαρμογής του τέως Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, προσμετρουμένου στο μήκος της νότιας αυτής πλευράς και το μήκος των 4,20 μ., στο οποίο εκτείνεται εντός του ανωτέρω οικοπέδου (με αριθμό 9), σύμφωνα με το διάγραμμα αυτό, αλλά και την αυτοψία που διενήργησε στις 31.3.1089 ο αρχιμηχανικός της Νομαρχίας Μ., Β. Χ. (βλ. το υπό την αυτή ημερομηνία σχετικό υπηρεσιακό σημείωμα αυτού), το κτίσμα της ενάγουσας, εν αντιθέσει με το μήκος αυτής των 7 μ. ή 7,03 μέτρων, που αναφέρεται στο αμέσως προηγούμενο υπ` αριθμ. ..71989 παραχωρητήριο και στο τοπογραφικό διάγραμμα του Δ. Μ. αντιστοίχως.
Εκ των ανωτέρω, σαφώς προκύπτει ότι το επίδικο ακίνητο, εμβαδού 96 τμ (ΚΑΕΚ ...), δεν εμπεριέχεται στα όρια του ακινήτου που περιγράφεται στο τίτλο κυριότητας του αμέσου δικαιοπαρόχου της ενάγουσας Γ. Κ. και συγκεκριμένα στον πράγματι αληθινό τίτλο αυτού, ήτοι την υπ` αριθμ. ..71.8.1978 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς του συμβολαιογράφου Χ. Γ, αλλά ούτε και στα όρια του ακινήτου που περιγράφεται στον τίτλο κυριότητος του αμέσου δικαιοπαρόχου του τελευταίου Ν. Κ., ήτοι το υπ` αριθμ. ..716.5.1929 συμβόλαιο του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Γ. Κ., εκ των οποίων η ενάγουσα, κατά τα ιστορούμενα στον πρωτότυπο τρόπο κτήσεως κυριότητος της αγωγής, αρύεται το δικαίωμα κυριότητος της. Ειδικότερα, το εμπεριεχόμενο στον ανωτέρω τίτλο του αμέσου δικαιοπαρόχου της ενάγουσας (..71.8.1978 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς) ακίνητο, μετά από «νεωτέραν και ακριβή καταμέτρησιν», όπως ρητώς σ` αυτό αναφέρεται, ήταν εκτάσεως 191,60 τμ με νότια πλευρά μήκους 13,20 μέτρων, γεγονός το οποίο σαφώς επιβεβαιώνεται και από την υπ` αριθμ. .../1978 οικοδομική άδεια, στην οποία ως έκταση του οικοπέδου αναφέρεται το αυτό εμβαδό και στο τοπογραφικό σκαρίφημα αυτής και πάλι σημειώνεται το μήκος της νότιας πλευράς σε 13.20 μέτρα. Ταυτίζεται δε το ακίνητο αυτό με τμήμα εμπεριεχόμενο στο γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ ..., που εμφαίνεται στο προαναφερόμενο από Ιουνίου 2006 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφου μηχανικού Α. Μ. με εμβαδό 211 τμ και με νότια πλευρά 13.21 τμ, ευρισκόμενο δυτικά του επιδίκου. Είναι δε προφανές ότι η σύνταξη της διορθωτικής της ανωτέρω πράξεως δηλώσεως αποδοχής κληρονομιάς, υπ` αριθμ. .../27.2.1986 πράξεως του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου, έλαβε χώρα ενόψει της συντάξεως, την ίδια ημέρα, του υπ` αριθμ. .../27.2.1986 συμβολαίου γονικής παροχής του ίδιου συμβολαιογράφου, που συνιστά τον τίτλο κυριότητος της ενάγουσας, ώστε, με την επέκταση της νότιας πλευράς του μεταβιβαζόμενου ακινήτου κατά επτά (7) μέτρα, δηλαδή από τα 13,20 μέτρα της ακριβούς καταμετρήσεως του έτους 1978 στα 20,20 μέτρα της αναφερόμενης νέας καταμετρήσεως του έτους 1986, και τη συναρτώμενη με αυτήν επαύξηση του εμβαδού αυτού από τα 191,60 τμ στα 307 τμ, να περιληφθεί σ` αυτό και το επίδικο ακίνητο.
Το γεγονός ότι στον προαναφερόμενο τίτλο κτήσεως κυριότητος του δικαιοπαρόχου της ενάγουσας (.../1978 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς) αναφέρεται ότι το περιλαμβανόμενο σ` αυτόν ακίνητο συνορεύει με ιδιοκτησία του Δήμου Σ. μόνο βορείως και όχι και ανατολικώς, πλευρά ως προς την οποία σ` αυτόν αναφέρεται ότι συνορεύει με ιδιοκτησία Ρ. Δ., δεν αναιρεί τα ανωτέρω, όπως αβασίμως ισχυρίζεται η ενάγουσα, επικαλούμενη επιπροσθέτως ότι το προς ανατολάς αυτό όμορο ακίνητο ιδιοκτησίας Ρ. Δ. κατελήφθη από μετέπειτα διανοιγείσα οδό και έτσι το ακίνητο της κατέστη γωνιακό, ενόψει του ότι στον ως άνω τίτλο, η αναφορά των ομόρων ιδιοκτητών δεν είναι καθοριστική, αφού αναφέρονται σ` αυτόν ρητώς τα μήκη των ορίων σε μέτρα και, επί τη βάσει αυτών, το εμβαδό του ακινήτου (191,60 τμ), η δε νότια πλευρά του ακινήτου, όπως προαναφέρθηκε, κατά ακριβή καταμέτρηση, ήταν 13,20 μ. και, προκειμένου αυτό να εφάπτεται ανατολικώς με δρόμο, επεκτάθηκε το πρώτον με τη διορθωτική πράξη του ανωτέρω τίτλου κατά 7 μ. και επαυξήθηκε αντιστοίχως το εμβαδό αυτού από τα 191,60 τμ στα 307 τμ. Από δε τα προαναφερόμενα, προγενέστερα του ανωτέρω τίτλου, υπ` αριθμ. .../17.5.1971 και .../18.3.1976 διαγράμματα εφαρμογής ως και το, μεταγενέστερο αυτού, διάγραμμα του ρυμοτομικού σχεδίου της πόλεως Σ., που εγκρίθηκε από το Νομάρχη Μ. στις 6.8.1987 ως παράρτημα της ΕΠΑ 253, προκύπτει σαφώς ότι το επίδικο ακίνητο συνόρευε ανέκαθεν ανατολικώς με δρόμο. Αλλά και στον τίτλο κυριότητος του απώτερου δικαιοπαρόχου της ενάγουσας Ν. Κ. (.../16.5.1929 πωλητήριο συμβόλαιο), αναφέρεται ότι, το περιελθόν σ` αυτόν οικόπεδο, έχει έκταση 100 τετραγωνικών βασιλικών πήχεων, ίση δηλαδή με 100 τετραγωνικά μέτρα, δεδομένου ότι, με το διάταγμα της 28.09.1836 «περί μέτρων και σταθμών» (ΦΕΚ 56/16.10.1836), εισήχθη στην Ελλάδα ως νόμιμο το μετρικό σύστημα με μονάδα μήκους το (γαλλικό) μέτρο, αποκληθέν βασιλικός πήχυς και μονάδα επιφανείας το τετραγωνικό μέτρο, αποκληθέν βασιλικός τετραγωνικός πήχυς (άρθ. 1 παρ. 2 και 3 και άρθ. 3 του δ/τος αυτού), υπολειπόμενη δηλαδή σαφώς από εκείνη των 307 τμ του τίτλου της ενάγουσας. Επομένως, ο δικαιοπάροχος της ενάγουσας Γ. Κ., με το προαναφερόμενο υπ` αριθμ. ..727.2.1986 συμβόλαιο γονικής παροχής του συμβολαιογράφου Χ. Γ, μεταβίβασε στην ενάγουσα κυριότητα μόνο στο ανήκον σ` αυτόν ακίνητο που εμπεριέχετο στον τίτλο του και καταλαμβάνεται ήδη από το γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ ... και όχι και στην επίδικη έκταση, που ταυτίζεται με το ΚΑΕΚ ... γεωτεμάχιο, που, όπως προαναφέρθηκε δεν εμπεριέχετο στους τίτλους του, αλλά αποτελεί τμήμα της προαναφερόμενης μείζονος εκτάσεως, κυριότητος αρχικά του Δήμου Σ., που την παραχώρησε στο Ελληνικό Δημόσιο, ενόψει του ότι, ναι μεν, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 369,1033,1192 και 1198 ΑΚ συνάγεται ότι η κυριότητα ενός ακινήτου μεταβιβάζεται με σύμβαση που καταρτίζεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο που μεταγράφεται, όμως για να γίνει η, κατ` αυτόν τον τρόπο, μεταβίβαση της κυριότητας του ακινήτου πρέπει, πριν από κάθε άλλο, ο μεταβιβάζων να είναι κύριος αυτού, διότι, σύμφωνα με τον κανόνα του προϊσχύσαντος βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, που διατήρησε και ο Αστικός Κώδικας, «ουδείς μετάγει πλέον ου έχει δικαιώματος» (Μπαλής, ΓενΑρχ. παρ. 30, ΕμπρΔ παρ. 61, ΕφΑΘ 12/60 Δνη 1960. 680), ενώ, διαφορετικά, εάν δηλαδή ο μεταβιβάζων, κατά παράγωγο τρόπο, δεν είναι κύριος του ακινήτου που φέρεται ότι μεταβιβάζει, όπως εν προκειμένω, η κυριότητα δεν μεταβιβάζεται στον αντισυμβαλλόμενο.
Περαιτέρω, προέκυψε ότι ο άμεσος δικαιοπάροχος της ενάγουσας Γ. Κ., περί το έτος 1986, οπότε και προέβη στη διόρθωση της αρχικής πράξεως αποδοχής κληρονομιάς (.../1.8.1978), δια της υπ` αριθμ. .../27.2.1986 διορθωτικής αυτής πράξεως του συμβολαιογράφου Χ. Γ, προέβη στην καταπάτηση του επιδίκου ακινήτου, την οποία και εκδήλωσε με την πράξη αυτή, επαυξάνοντας, σύμφωνα με τα ανωτέρω, το εμβαδό του κληρονομιαίου ακινήτου, με την ενσωμάτωση και του επιδίκου, από τα 191,60 τμ στα 307 τμ. Σε κάθε όμως περίπτωση, στην κατάληψη αυτή προέβη το νωρίτερο το έτος 1978, και δη μετά τη σύνταξη της υπ` αριθμ. .../1.8.1978 δηλώσεως αποδοχής κληρονομιάς του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου, οπότε, όπως ρητώς σ` αυτή αναφέρεται, αυτός προέβη σε ακριβή καταμέτρηση όλης της έκτασης που κατείχε τότε και αυτή ανέρχονταν σε 191,60 τμ, δηλαδή σαφώς μεγαλύτερη της αποκτηθείσας από τον άμεσο δικαιοπάροχο αυτού, με το ανωτέρω υπ` αριθμ. ........ πωλητήριο συμβόλαιο, των 100 τμ. Όμως, κατά τον ως άνω χρόνο της καταλήψεως του επιδίκου (1978-1986), αυτό ήταν ανεπίδεκτο χρησικτησίας, ενόψει του ότι, όπως προαναφέρθηκε, ανήκε κατά κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο (ν. ΔΞΗ/1912 και τα σε εκτέλεση αυτού διατάγματα, ν.δ/μα από 21.4.1926 «περί διοικητικής αποβολής από κτημάτων της αεροπορικής αμύνης κλπ», άρθρο 1054 ΑΚ) ως τμήμα μεγαλύτερος εκτάσεως, καθόσον είχε μεταβιβαστεί σ` αυτό, από το έτος 1972, από τον έως τότε κύριο αυτού Δήμο Σ.
Και δεν είχε αποβάλει την ιδιότητα του δημοσίου κτήματος με την έκδοση και μεταγραφή (στις 27.02.1975) του οριστικού τίτλου κτήσεως κυριότητας υπ` αριθμ. .../14.1.1975 παραχωρητηρίου της Νομαρχίας Μ., ενόψει του ότι, όπως προαναφέρθηκε, αυτό εκδόθηκε, κατ` εφαρμογήν του β.δ/τος 330/1960 περί αποκαταστάσεως αστών προσφύγων, στο όνομα της Ζ. χήρας Α. Κ., το γένος Θ. και Μ. Μ., [μητέρας των τέταρτου και πέμπτης των εναγομένων και γιαγιάς (εκ της πατρικής γραμμής) των τριών πρώτων εξ αυτών], μεταγενεστέρως του θανάτου αυτής, αφού η τελευταία είχε ήδη αποβιώσει στις 17.11.1974 και, επομένως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 11 παρ. 1, 15 και 23 παρ. 4 του β.δ/τος αυτού, αφού δεν είχε εκδοθεί οριστικός τίτλος κυριότητος (παραχωρητήριο) μέχρι το θάνατο αυτής, που έλαβε χώρα μετά την έναρξη ισχύος του α.ν. 1822/1951, (οπότε έκτοτε ο νόμιμος τίτλος συμπίπτει προς τον οριστικό τίτλο κυριότητος), η αρξαμένη διαδικασία συνεχίστηκε υπέρ των υπολοίπων δικαιούχων μελών της οικογενείας της θανούσης αρχικής δικαιούχου, επ` ονόματι των οποίων έπρεπε να εκδοθεί το σχετικό παραχωρητήριο (ΣτΕ 2809/91, ΣτΕ 1307/90 Νόμος) και, επομένως, το ως άνω εκδοθέν στο όνομα αυτής, μη ευρισκομένης στη ζωή, παραχωρητήριο εξομοιούτο με μη εκδοθέν και ανεκλήθη με την υπ` αριθμ. .../1.10.1975 απόφαση του Νομάρχη Μ. Το ακίνητο αυτό εξακολούθησε να φέρει την ιδιότητα του δημοσίου κτήματος έως τη μεταγραφή του εκδοθέντος, επ` ονόματι των τέταρτου και πέμπτης των εναγομένων και του πατέρα των τριών πρώτων εναγομένων Ν. Κ., υπ` αριθμ. .../26.3.1990 παραχωρητηρίου (οριστικού τίτλου κτήσεως κυριότητας) στις 29.3.1990, οπότε το ελληνικό Δημόσιο αποξενώθηκε από την κυριότητα αυτού και όχι από τη μεταγραφή, στις 9.8.1989, του εκδοθέντος στο όνομα των ανωτέρω, υπ` αριθμ. .../27.6.1989 παραχωρητηρίου της Διεύθυνσης Πρόνοιας της Νομαρχίας Μ., το οποίο, ως βασιζόμενο επί χρήζοντος τροποποιήσεως διαγράμματος εφαρμογής (με αριθμό .../1972), όπως προαναφέρθηκε, ανακλήθηκε με την, νομίμως μεταγραφείσα, υπ` αριθμ. .../5.12.1989 απόφαση του Νομάρχη Μ. Επομένως έως την ανωτέρω ημερομηνία (29.3.1990), ούτε ο άμεσος δικαιοπάροχος της ενάγουσας, από τον ανωτέρω αναφερόμενο χρόνο της καταλήψεως του επιδίκου (1986), άλλως τον απώτερο χρόνο της καταλήψεως αυτού, δηλαδή το έτος 1978 (μετά την κατάρτιση της υπ` αριθμ. ..71.8.1978 δηλώσεως αποδοχής κληρονομιάς) (προ του χρόνου αυτού τόσο αυτός, όσο και οι δικαιοπάροχοι του δεν κατείχαν το επίδικο, ώστε να τίθεται θέμα νομής και εντεύθεν χρησικτησίας) μέχρι την κατάρτιση του υπ` αριθμ. .../1986 μεταβιβαστικού στην ενάγουσα συμβολαίου και την παράδοση στην τελευταία της νομής του ακινήτου στις 27.2.1986, ούτε η ίδια η ενάγουσα έκτοτε έως τις 29.3.1990 (χρόνος, κατά τον οποίο το επίδικο, σύμφωνα με τα ανωτέρω, απέβαλε την ιδιότητα του δημοσίου κτήματος), ήταν δυνατόν να χρησιδεσπόσουν, ενόψει του ότι αυτό, σύμφωνα με τα ανωτέρω, ήταν ανεπίδεκτο χρησικτησίας, κατά τη βάσιμο περί τούτου ένσταση των εναγομένων, η οποία, όπως αυτή εκτιμάται από το Δικαστήριο, αναφέρεται στο χρονικό διάστημα από τις 2.12.1968 (ως ανήκον στην κυριότητα του δήμου Σ. έως το 1972 και έκτοτε ως ανήκον στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου) έως το έτος 1990, που εκδόθηκε το ανωτέρω τελικό παραχωρητήριο, ενόψει του ότι για τη μεταβίβαση της κυριότητας του επιδίκου από το ελληνικό δημόσιο προς αυτούς και την εντεύθεν αποβολή της ιδιότητος του δημοσίου κτήματος, επικαλούνται διαζευκτικώς τα ως άνω παραχωρητήρια.
Κατά το χρονικό διάστημα που ακολούθησε τη μεταγραφή του αμέσως προαναφερόμενου παραχωρητηρίου (.../26.3.90, στις 29.3.1990), οπότε το επίδικο ήταν πλέον δεκτικό χρησικτησίας, η ενάγουσα νεμόταν μεν αυτό, διαθέτοντας μεταγεγραμμένο νόμιμο τίτλο το υπ` αριθμ. .. ./27.2.1986 συμβόλαιο γονικής παροχής, που, κατά τα ανωτέρω, περιελάμβανε και αυτό, πλην όμως δεν συνέτρεχε στο πρόσωπο της το στοιχείο της καλής πίστεως, αφού κατά την απόκτηση της νομής, στις 27.2.1986, γνώριζε τη γενόμενη καταπάτηση του επιδίκου, που αποτυπώθηκε συμβολαιογραφικά δια της διορθωτικής της δηλώσεως αποδοχής κληρονομιάς πράξεως την ίδια ημέρα με το προς αυτή ανωτέρω συμβόλαιο γονικής παροχής, η οποία και ρητώς μνημονεύεται στο τελευταίο, δηλαδή γνώριζε ότι το μεταβιβαζόμενο σ` αυτή ακίνητο κατά το μέρος που περιελάμβανε το επίδικο μεταβιβαζόταν σ` αυτή παρά μη κυρίου. Ούτε βέβαια στις 29.3.1990, οπότε το επίδικο κατέστη δεκτικό χρησικτησίας, η ενάγουσα ήταν καλόπιστη νομέας, ενόψει του ότι δεν αποδείχθηκε κανένα περιστατικό που να άρει την κακή της πίστη, αντιθέτως, όταν στις 30.3.1989 ο αρχιμηχανικός της Κοινωνικής Πρόνοιας Β. Χ. διενήργησε αυτοψία στο επίδικο, προκειμένου να διαπιστώσει την κατάληψη ή μη αυτού, κατά τη συνομιλία που είχε με την ενάγουσα, την ενημέρωσε για το σκοπό της εκεί μετάβασης του, η τελευταία δε του δήλωσε ότι είχε πρόθεση να προβεί σε περιτοίχιση και του υπολοίπου εναπομείναντος ακαλύπτου τμήματος του υπ` αριθ. 9 οικοπέδου, δηλαδή του επιδίκου.
Επομένως, ούτε η ίδια η ενάγουσα, ούτε κάποιος δικαιοπάροχος της κατέστη κύριος του επιδίκου με τα προσόντα της τακτικής ή της έκτακτης χρησικτησίας, αφού κατά το χρόνο της καταλήψεως του (προ αυτού δεν το νέμονταν οι δικαιοπάροχοι της) αυτό ήταν ανεπίδεκτο χρησικτησίας και όταν κατέστη νομικά δυνατή η χρησικτησία του (το έτος 1990) δεν συνέτρεχε στο πρόσωπο της ενάγουσας το, αναγκαίο για την κτήση κυριότητος με τακτική χρησικτησία, κατ` άρθρα 1041 και 1042 ΑΚ, στοιχείο της καλής πίστεως, ενώ δεν επαρκεί ο χρόνος προς συμπλήρωση της έκτακτης χρησικτησίας (20ετία - άρθρο 1045 ΑΚ) από το έτος αυτό (1990) μέχρι την άσκηση της ενδίκου αγωγής το έτος 2006. Συνεπώς, η ενάγουσα δεν κατέστη κυρία του επιδίκου ακινήτου κατά κανένα τρόπο, δηλαδή παράγωγο ή πρωτότυπο και έπρεπε να απορριφθεί η αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη. Εφόσον η εκκαλούμενη απόφαση έκρινε όμοια με τα παραπάνω, έστω και με διαφορετική εν μέρει αιτιολογία και απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, δεχόμενη και την ένσταση των εναγομένων περί πράγματος ανεπίδεκτου χρησικτησίας, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις που προσκομίστηκαν και ερμήνευσε και εφήρμοσε αναφορικά με αυτές τις ανωτέρω αναφερόμενες διατάξεις νόμου και πρέπει, αφού αντικατασταθούν οι αιτιολογίες της δια της παρούσης (534 ΚΠολΔ), να απορριφθούν οι σχετικοί λόγοι εφέσεως (1ος, 2ος, 3ος και 4ος), με τους οποίους η εκκαλούσα παραπονείται ότι εσφαλμένως απορρίφθηκε τόσο η κύρια, όσο και οι επικουρικές βάσεις της αγωγής της περί κτήσεως της κυριότητος του επιδίκου με παράγωγο, άλλως πρωτότυπο τρόπο κτήσεως κυριότητος κατά τις εκεί διακρίσεις.
Πρέπει να σημειωθεί ότι με τον πέμπτο λόγο εφέσεως η ενάγουσα προσάπτει στην εκκαλουμένη την αιτίαση ότι «παρά το νόμο και κατά κακή εκτίμηση των αποδείξεων απέρριψε την αγωγή της και επιδίκασε εις βάρος της τη δικαστική δαπάνη από ευρώ 600». Η αιτίαση, όμως, αυτή δεν μπορεί να εκτιμηθεί ότι αποτελεί αυτοτελή λόγο εφέσεως, προσβάλλοντα τη διάταξη της εκκαλουμένης αναφορικά με τα δικαστικά έξοδα, ενόψει του ότι αυτή, όπως εκτίθεται στο εφετήριο, αναφέρεται κυρίως στην, εκ της εσφαλμένης, κατ` αυτή, απορρίψεως της αγωγής, καταδίκη της στα δικαστικά έξοδα, τα οποία, εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 176 ΚΠολΔ επιβάλλονται σε βάρος του ηττηθέντος διαδίκου.
Κατόπιν των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος εφέσεως, πρέπει να απορριφθεί η έφεση στο σύνολο της...
Α.Σ.
Πρόεδρος: Ναπολέων Ζούκας Εισηγήτρια: Μαρία - Μάριον Δερεχάνη Δικηγόροι: Δήμητρα Μαραθιώτου, Αχιλ. Θεοχάρης
{...} Η ήδη εκκαλούσα - ενάγουσα, με την από 29.8.2006 αγωγή της, την οποία απηύθυνε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου (αριθ. εκθ. κατ. 311/30.8.2006) κατά των εναγομένων και ήδη εφεσίβλητων, αφού ισχυρίστηκε ότι έχει καταστεί αποκλειστική κυρία του ευρισκόμενου στη Σ. και λεπτομερώς περιγραφόμενου στην αγωγή ακινήτου (οικοπέδου μετά οικίας), εκτάσεως 307 τμ, το οποίο κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης έχει κατατμηθεί σε δύο γεωτεμάχια, το ένα εκτάσεως 211 τμ με ΚΑΕΚ ..., στο οποίο φέρεται η ίδια δικαιούχος αποκλειστικής κυριότητας, και το άλλο εκτάσεως 96 τμ με ΚΑΕΚ ..., στο οποίο δικαιούχοι συγκυριότητας φέρονται οι εναγόμενοι και η Φ. Κ., που έχει ήδη αποβιώσει και κληρονομήθηκε από τους τρεις πρώτους εναγόμενους και το οποίο συνιστά το επίδικο και ότι απέκτησε την κυριότητα της αυτή επί του επιδίκου κυρίως μεν κατά παράγωγο τρόπο (μεταβίβαση αιτία γονικής παροχής από τον κύριο αυτού, με συμβολαιογραφικό έγγραφο, που μεταγράφηκε νομίμως), επικουρικώς δε με τα προσόντα της τακτικής, άλλως της έκτακτης χρησικτησίας, με την προσμέτρηση και του χρόνου νομής των δικαιοπαρόχων της, κατά τις διακρίσεις της αγωγής, ζήτησε να αναγνωριστεί η κυριότητα της επί του επιδίκου και να γίνει η σχετική διόρθωση της αρχικής εγγραφής στα οικεία κτηματολογικά βιβλία, με τη συνένωση των δύο γεωτεμαχίων κυριότητας της υπό ένα ΚΑΕΚ. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, η οποία, αφού έκρινε νόμιμη αυτή, την απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη, αφού έκανε δεκτή στην ουσία της και την ένσταση των εναγομένων περί πράγματος ανεπίδεκτου χρησικτησίας. Κατά της αποφάσεως αυτής, παραπονείται με την κρινόμενη έφεση και τους λόγους που διαλαμβάνονται σ` αυτή η ενάγουσα για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και αναφορικώς με αυτές εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, επιδιώκοντας την εξαφάνιση της, ώστε να γίνει εξολοκλήρου δεκτή η αγωγή.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων ... αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του υπ` αριθμ. .../16.5.1929 πωλητηρίου συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Γ. Κ., που μεταγράφηκε νομίμως, αυθημερόν, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ. στον τόμο ...με αριθμό ..., ο Α. Ι. του Π. μεταβίβασε, αιτία πωλήσεως, κατά κυριότητα, στο Ν. Κ. του Σ. ένα οικόπεδο εκτάσεως εκατό (100) τετραγωνικών βασιλικών πήχεων, το οποίο βρίσκεται στη θέση «Α.» της πόλεως της Σ. και συνορεύει, σύμφωνα με τον τίτλο αυτό, με ιδιοκτησίες Δ. Δ., Ρ. Δ., με κοινοτικό οικόπεδο και με δρόμο. Στις 14.7.1974, απεβίωσε ο ανωτέρω Ν. Κ. και με την υπ` αριθμ. ...Π3.12.1972 δημόσια διαθήκη του, που συντάχθηκε ενώπιον του συμβολαιογράφου Χ. Γ. και δημοσιεύθηκε με τα υπ` αριθμ. 117/1.6.1976 πρακτικά του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, εγκατέστησε κληρονόμο του, μεταξύ των άλλων, και τον υιό του Γ. Κ. και κατέλειπε σε αυτόν, μεταξύ άλλων, την κυριότητα ενός οικοπέδου εντός της πόλεως της Σ. και στην ειδικότερη θέση «Κ.», όσης εκτάσεως και αν είναι, συνορευόμενο γύρωθεν με δρόμο και με ιδιοκτησίες κληρονόμων Μ. Α., Δ. P., A. Α. και Δήμου Σ. Ο ανωτέρω τετιμημένος Γ. Κ., με την υπ` αριθμ. .../1.8.1978 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς ενώπιον του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου, που μεταγράφηκε νομίμως, στις 12.12.1978, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο... με αριθμό ..., αποδέχθηκε την επαχθείσα σε αυτόν κληρονομιά. Στη δήλωση αποδοχής κληρονομιάς αυτή το ως άνω καταλειπόμενο ακίνητο περιγράφεται ως «οικόπεδον, κείμενον εντός της πόλεως Σ., κατά την ενορίαν των Τ. Ι. και εις θέσιν «Α.» ή «Κ.», εκτάσεως κατά την υπό του ως άνω εμφανισθέντος γενομένην νεωτέραν και ακριβή καταμέτρησιν μέτρων τετραγωνικών εκατόν ενενήκοντα ενός και 60% (191,60) και συνορευόμενον γύρωθεν νοτίως επί πλευράς μήκους μέτρων δέκα τριών και 20% (13,20) με Δημοτικήν οδόν, ανατολικώς επί πλευράς μήκους μέτρων δέκα τριών και 50% (13,50) με ακίνητον ιδιοκτησίας Ρ. Δ., βορείως επί πλευράς μήκους μέτρων δέκα τριών και 10% (13,10) με ακίνητον ιδιοκτησίας του Δήμου Σ. και δυτικώς επί πλευράς μήκους μέτρων δέκα πέντε και 85% (15,85) με ακίνητα ιδιοκτησίας Δ. Α. και Α. Δ.» και γίνεται ρητή μνεία σ` αυτή ότι το ακίνητο αυτό είχε περιέλθει στον κληρονομούμενο δυνάμει του προαναφερόμενου υπ` αριθμ. ..71929 συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Γ. Κ. Μετά πάροδο επτάμισυ περίπου ετών, με την υπ` αριθμ. .../27.2.1986 πράξη διόρθωσης πράξης αποδοχής κληρονομιάς ενώπιον του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου, που μεταγράφηκε νομίμως, στις 26.2.1987, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., ο ανωτέρω Γ. Κ. προέβη στη διόρθωση της προαναφερόμενης συμβολαιογραφικής πράξεως αποδοχής κληρονομιάς (.../1.8.1978) ως προς την περιγραφή των ορίων και την έκταση του παραπάγω κληρονομιαίου ακινήτου, στην οποία (πράξη διορθώσεως) το ακίνητο - οικόπεδο αυτό περιγράφεται πλέον ως εκτάσεως (κατά νεώτερη μέτρηση) 307 τμ, ευρισκόμενο μέσα στην πόλη της Σ., στο 22ο οικοδομικό τετράγωνο του σχεδίου αυτής, στην ενορία των Τ. Ι., στη θέση «Α. ή Κ.» και συνορευόμενο νοτίως επί πλευράς μήκους 20,20 μέτρων με δημοτικό δρόμο, ανατολικώς επί πλευράς μήκους 12,30 μέτρων και πάλι με δημοτικό δρόμο, βορείως επί τεθλασμένης πλευράς μήκους 13,50 μέτρων με ιδιοκτησία Π. Τ. και Γ. Π., πρώην ιδιοκτησία του Δήμου Σ. και 9,35 μέτρων με ιδιοκτησία Β., ομοίως πρώην ιδιοκτησία του Δήμου Σ. και δυτικώς επί πλευράς μήκους 20,65 μέτρων με ιδιοκτησία Μ.
Παράλληλα, με το υπ` αριθμ. ..727.2.1986 συμβόλαιο γονικής παροχής του ίδιου συμβολαιογράφου, που μεταγράφηκε νομίμως στα αυτά βιβλία μεταγραφών στον τόμο ... με αριθμό ..., στις 26.2.1987, ο ανωτέρω Γ. Κ. μεταβίβασε, κατά κυριότητα, αιτία γονικής παροχής, το ανωτέρω ακίνητο, όπως αυτό περιγράφεται στην προαναφερόμενη πράξη διορθώσεως της πράξεως αποδοχής κληρονομιάς, στην ενάγουσα, θυγατέρα του, με την επιπρόσθετη μνεία ότι ο μεταβιβάσας, επί του οικοπέδου αυτού, έχει κατασκευάσει οικία συνολικού εμβαδού 134 τμ. Η οικία αυτή κατασκευάστηκε δυνάμει της υπ` αριθμ. ..727.11.1978 άδειας οικοδομής, που εκδόθηκε στο όνομα του ανωτέρω από τη Διεύθυνση Τ.Υ Ν. Μ. για ανέγερση ισογείου οικοδομής, καλυπτόμενης επιφάνειας 132,50 τμ, επί οικοπέδου εκτάσεως 191,60 τμ με πρόσωπο 13,20 μ., το οποίο (οικόπεδο) "στο τοπογραφικό σκαρίφημα της εν λόγω αδείας αποτυπώνεται να συνορεύει νοτίως επί πλευράς μήκους 13,20 μ. με οδό (καλυπτόμενη η πλευρά αυτή σε όλο το μήκος της με τη νότια πλευρά της υπό ανέγερση οικοδομής) και οι λοιπές πλευρές του να έχουν μήκος ως εξής: η ανατολική 13,50 μ. (καλυπτόμενη σε μήκος 9,70 μ. από την ανατολική πλευρά της υπό ανέγερση οικοδομής), η βόρεια 13,10 μ., η δυτική 15,85 μ. (καλυπτόμενη σε μήκος 10,30 μ. από τη δυτική πλευρά της υπό ανέγερση οικοδομής), δηλαδή, όπως ακριβώς αναφέρεται, ως προς την έκταση και τις διαστάσεις, στην προαναφερόμενη υπ` αριθμ. ..71978 συμβολαιογραφική δήλωση αποδοχής κληρονομιάς (προ της διορθώσεως της).
Κατόπιν, το έτος 1993, μετά από αίτηση της ενάγουσας, εκδόθηκε, στο όνομα της, από το Πολεοδομικό Γραφείο Σ., η υπ` αριθμ. ..71993 άδεια περίφραξης οικοπέδου, στο τοπογραφικό σκαρίφημα της οποίας, ως και το συνοδεύον αυτή τοπογραφικό διάγραμμα του αρχιτέκτονος μηχανικού Γ. Σ., το ακίνητο, στο οποίο αυτή αφορά, αποτυπώνεται να συνορεύει νοτίως επί πλευράς μήκους 20,20 μ. (η οποία αποτελείται από 13,20 μ. που καλύπτονται από ισόμετρη πλευρά οικοδομής και από 7,00 μ. ακαλύπτου οικοπέδου) με οδό, ανατολικώς επί πλευράς μήκους 12,30 μ. με άλλη οδό, βορείως επί τεθλασμένης πλευράς μήκους 13,50 μ. με ιδιοκτησία Π. Τ. και 9,35 μ. με ιδιοκτησία Β. και δυτικώς επί πλευράς μήκους 20,65 μ. (η οποία αποτυπώνεται να αποτελείται από 10,30 μ. που καλύπτονται από ισόμετρη πλευρά οικοδομής και από 10,35 μ. ακαλύπτου οικοπέδου) με ιδιοκτησία Μ., δηλαδή, όπως ακριβώς αναφέρεται, ως προς την έκταση και την περιγραφή των ορίων, στο συμβόλαιο γονικής παροχής και στη διορθωτική δήλωση αποδοχής κληρονομιάς. Ομοίως αποτυπώνεται αυτό και στο τοπογραφικό σκαρίφημα της υπ` αριθμ. ..731.3.1995 άδειας οικοδομής, που εκδόθηκε από το ίδιο ως άνω πολεοδομικό γραφείο στο όνομα της ενάγουσας και αφορά προσθήκη ορόφου 132,50 τμ στην ήδη υπάρχουσα ισόγειο οικία, ως και το συνοδεύον αυτή τοπογραφικό διάγραμμα του ιδίου ως άνω αρχιτέκτονος μηχανικού.
Το ως άνω οικόπεδο, όπως αυτό περιγράφεται στο προαναφερόμενο συμβόλαιο γονικής παροχής (..727.2.1986), και με βάση τον τίτλο αυτό, ως έχον εμβαδό 307 τμ και με τη μνεία ότι επ` αυτού υφίσταται ισόγειος οικοδομή και υπό κατασκευή πρώτος όροφος, η ενάγουσα δήλωσε, στις 31.02.1997, στη διαδικασία κτηματογράφησης του Δήμου Σ. Όμως, κατά τις πρώτες εγγραφές, το ακίνητο αυτό καταχωρίσθηκε ως δύο γεωτεμάχια, ανήκοντα σε διαφορετικούς ιδιοκτήτες το καθένα και συγκεκριμένα: α) το γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ ..., εμβαδού 211 τμ, του οποίου κυρία, κατά την πρώτη αυτή εγγραφή, φέρεται η ενάγουσα, με τίτλο το προαναφερόμενο συμβόλαιο γονικής παροχής του συμβολαιογράφου Χ. Γ. (..727.2.1986), και το οποίο στο από Ιουνίου 2006 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφος μηχανικού Α. Μ. εμφαίνεται, υπό τα στοιχεία Γ-Δ-Ε-Ζ-Η- Θ-Γ, να συνορεύει βορείως σε πλευρά Ζ-Η μήκους 9,55 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (Β.) και σε πλευρά Η-Θ μήκους 5,07 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (Χ. και Ι), ανατολικώς σε πλευρά Γ-Θ μήκους 13,50 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (επίδικο), νοτίως σε πλευρά Δ-Γ μήκους 13,21 μ. με δημοτική οδό και δυτικώς σε πλευρά Δ-Ε-Ζ συνολικού μήκους (13,46 + 7,19 =) 20,65 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (Μ.) και β) το γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ ... εμβαδού 96 τμ, που αποτελεί το επίδικο, του οποίου συγκύριοι, κατά την πρώτη αυτή εγγραφή, φέρονται οι εναγόμενοι, κατά ποσοστό 8,33% εξ αδιαιρέτου ο καθένας από τους τρεις πρώτους, 33,33% εξ αδιαιρέτου ο καθένας από τους τέταρτο και πέμπτη (δύο τελευταίοι) και κατά το έτερο ποσοστό 8,33% εξ αδιαιρέτου η μητέρα των τριών πρώτων εναγομένων Φ. Κ., που απεβίωσε στις 14.5.2000 και κληρονομήθηκε από τους τρεις πρώτους των εναγομένων. Το δεύτερο αυτό γεωτεμάχιο, εμβαδού, όπως προαναφέρθηκε, 96 τμ, στο αμέσως ανωτέρω τοπογραφικό διάγραμμα εμφαίνεται υπό τα στοιχεία Α-Β-Γ-Θ-Α να συνορεύει βορείως σε πλευρά Α-Θ μήκους 8,07 μ. με ιδιοκτησία με ΚΑΕΚ ... (Χ. και Τ.), ανατολικώς σε πλευρά Α-Β μήκους 12,29 μ. με δημοτική οδό, νοτίως σε πλευρά 6,92 μ. με άλλη δημοτική οδό και δυτικώς σε πλευρά Γ-Θ μήκους 13,50 μ. με το ανωτέρω με ΚΑΕΚ ... γεωτεμάχιο που καταχωρίσθηκε στο όνομα της ενάγουσας. Κατά το κτηματολογικό φύλλο του ως άνω επίδικου γεωτεμαχίου, ως αιτία κτήσεως των τριών πρώτων εναγομένων όπως και της μητέρας τους αναφέρεται, στις αρχικές αυτές εγγραφές, «κληρονομιά», με την παρατήρηση ότι εκκρεμεί αποδοχή κληρονομιάς (σημειωτέον ότι ήδη οι τρεις πρώτοι εναγόμενοι, με την υπ` αριθμ. ..711.4.2009 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς του συμβολαιογράφου Μ. Μ., που καταχωρίσθηκε στο κτηματολογικό φύλλο του ως άνω ακινήτου, αποδέχθηκαν την κληρονομιά της ως άνω μητρός τους και για λογαριασμό αυτής όσο και των ιδίων του, κατωτέρω αναφερομένου, προαποβιώσαντος, συζύγου αυτής και πατρός τους Ν. Κ.), ενώ ως αιτία κτήσεως των δύο τελευταίων εναγομένων αναφέρεται «παραχώρηση από δημόσιο φορέα» και ως τίτλος κτήσεως αυτών το υπ` αριθμ. .../26.3.1990 παραχωρητήριο της Νομαρχίας Μ., που μεταγράφηκε νομίμως, στις 29.3.1990, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό....
Συγκεκριμένα, με το αμέσως προαναφερόμενο παραχωρητήριο της Διεύθυνσης Πρόνοιας της Νομαρχίας Μ., κατ` εφαρμογή του β.δ/τος 330/1960 περί αποκαταστάσεως αστών προσφύγων, παραχωρήθηκε κατά πλήρες δικαίωμα κυριότητας στους Α. Κ. (τέταρτο εναγόμενο), Ν. Κ. (πατέρα των τριών πρώτων εναγομένων) και Σ. σύζυγο Π. Μ. το γένος Α. Κ. (πέμπτη εναγόμενη), κατ` ισομοιρία, το με αριθμό 9 οικόπεδο του Α. Π. Σ. Κ. Σ., εμβαδού 169,36 τμ, όπως αυτό εμφαίνεται στο υπ` αριθμ. .../1976 διάγραμμα εφαρμογής του τέως Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, το οποίο, κατά τον τίτλο αυτό και το σχετικό διάγραμμα εφαρμογής, συνορεύει βορείως με το υπ` αριθ. 8 οικόπεδο επί πλευράς 13,55 μ., νοτίως με δημοτική οδό επί πλευράς 11,20 μ., ανατολικώς με δημοτική οδό επί πλευράς 12,60 μ. και δυτικώς με το οικόπεδο υπ` αριθ. 10 επί πλευράς 15 μ., ενώ γινόταν μνεία στον εν λόγω τίτλο ότι το παραχωρούμενο οικόπεδο είχε περιέλθη στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου από δωρεά δυνάμει της, νομίμως μεταγεγραμμένης, υπ` αριθμ. .../1972 συμβολαιογραφικής πράξεως.
Ειδικότερα, με την υπ` αριθμ. .../10.6.1972 δήλωση ενώπιον του συμβολαιογράφου Χ. Γ, ο Δήμος Σ., νομίμως εκπροσωπούμενος από τον τότε Δήμαρχο του, κατόπιν της υπ` αριθμ. 26/1972 αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου, επιθυμώντας να αποκαταστήσει στεγαστικά τους εγκατεστημένους στη Νήσο Σ. άστεγους πρόσφυγες εκ της Μικράς Ασίας, δώρησε στο Ελληνικό Δημόσιο και συγκεκριμένα στο Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών τον ανήκοντα σε αυτόν οικοπεδικό χώρο στη θέση «Κ.» της ενορίας των Τ. Ι. της πόλεως της Σ. και με την υπ` αριθμ. ...II7.11.1972 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, που εκδόθηκε κατόπιν της από 10.11.1972 σύμφωνης γνωμοδότησης της Επιτροπής των άρθρων 32 και 101 του α.ν. 2039/1939 και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 200/1.12.1972 (Παράρτημα) και μεταγράφηκε μαζί με τη δήλωση δωρεάς, νομίμως, στις 19.2.1973 στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., έγινε αποδεκτή η προαναφερόμενη δωρεά της παραπάνω οικοπεδικής εκτάσεως 5.453,31 τμ. Η οικοπεδική αυτή έκταση αποτυπωνόταν αρχικά στο υπ` αριθμ. .../17.5.1971 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Ι. Π., κατά το οποίο το υπ` αριθ. 9 οικόπεδο είχε έκταση 127,07 τμ και συνόρευε βορείως σε πλευρά 9,70 μ. με το υπ` αριθ. 8 οικόπεδο, νοτίως σε πλευρά 9,70 μ. με δημοτική οδό, ανατολικώς σε πλευρά 13,10 με άλλη δημοτική οδό και δυτικώς σε πλευρά 13,10 μ. με το υπ` αριθ. 10 οικόπεδο και στο οποίο (διάγραμμα) δυτικότερα του οικοπέδου αυτού αποτυπώνονταν ιδιοκτησία Ν. Κ. και στη συνέχεια Σ. Σε συμφωνία με την αρχική αυτή αποτύπωση εκδόθηκε, αναφορικά με το οικόπεδο αυτό (αριθμ. 9), στις 14.1.1975, το υπ` αριθμ. .../14.1.1975 παραχωρητήριο της Νομαρχίας Μ., που μεταγράφηκε νομίμως, στις 27.2.1975, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., στο όνομα της Ζ. χήρας Α. Κ., το γένος Θ. και Μ. Μ., μητέρας των τέταρτου και πέμπτης των εναγομένων και γιαγιάς (εκ της πατρικής γραμμής) των τριών πρώτων εξ αυτών, η οποία, όμως, είχε ήδη αποβιώσει στις 17.11.1974. Έτσι, το ανωτέρω παραχωρητήριο ανεκλήθη με την υπ` αριθμ. ..71.10.1975 απόφαση του Νομάρχη Μ. Κατόπιν, εκδόθηκε το υπ` αριθμ. ..727.6.1989 παραχωρητήριο της Διεύθυνσης Πρόνοιας της Νομαρχίας Μ., που μεταγράφηκε νομίμως, στις 9.8.1989, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., με το οποίο παραχωρήθηκε στους Α. Κ. (τέταρτο εναγόμενο), Ν. Κ. (πατέρα των τριών πρώτων εναγομένων) και Σ. Μ. το γένος Κ. (πέμπτη εναγόμενη), κατά κυριότητα και κατ` ισομοιρίαν, το ανωτέρω οικόπεδο, το οποίο, κατά το παραχωρητήριο αυτό, έχει εμβαδό 108,60 τμ, εμφαίνεται στο υπ` αριθμ. ..71972 διάγραμμα εφαρμογής του τότε Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών και συνορεύει βορείως επί πλευράς 9,35 μ. με το υπ` αριθ. 8 οικόπεδο, ανατολικώς επί πλευράς 12,60 μ. με δημοτική οδό, νοτίως επί πλευράς 7,00 μ. με άλλη δημοτική οδό και δυτικώς επί πλευράς 14,20 μ. με το υπ`αριθ. 10 οικόπεδο.
Μετά την έκδοση του παραπάνω παραχωρητηρίου, οι παραχωρησιούχοι ανέθεσαν στον πολιτικό μηχανικό Δ. Μ. να προβεί σε νεότερη εμβαδομέτρηση του ως άνω παραχωρηθέντος σ` αυτούς οικοπέδου και, σύμφωνα με το από Αυγούστου 1989 τοπογραφικό διάγραμμα, που ο τελευταίος συνέταξε, βρέθηκε να έχει εμβαδόν 97,80 τμ και να συνορεύει βορείως επί πλευράς 8,11 μ. με ιδιοκτησία Π. Τ., ανατολικώς επί πλευράς 12,45 μ. με δημοτική οδό, νοτίως επί πλευράς 7,03 μ. με άλλη δημοτική οδό και δυτικώς επί πλευράς 13,52 μ. με ιδιοκτησία Κ. (ταυτιζόμενο έτσι ουσιαστικά με την, αναφερόμενη παραπάνω, πλέον πρόσφατη καταμέτρηση του επιδίκου της Α. Μ.), και εν συνεχεία, με την υπ` αριθμ. πρωτ. .../12.2.1990 αίτηση τους ζήτησαν από τη Διεύθυνση Πρόνοιας της Νομαρχίας Μαγνησίας τη διόρθωση του παραχωρητηρίου και του σχετικού διαγράμματος εφαρμογής ως προς το εμβαδό αυτού. Η αίτηση τους αυτή τέθηκε στο αρχείο, αφού ήδη, με την υπ` αριθμ. ..75.12.1989 απόφαση του Νομάρχη Μ., που μεταγράφηκε νομίμως, στις 18.12.1989, στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σ., στον τόμο ... με αριθμό ..., ανακλήθηκε το παραπάνω παραχωρητήριο που είχε εκδοθεί στο όνομα τους, για το λόγο ότι έπρεπε να προηγηθεί τροποποίηση του αναφερόμενου σ` αυτό διαγράμματος εφαρμογής (..71972). Εν συνεχεία δε, εκδόθηκε, στο όνομα των ανωτέρω, το προαναφερόμενο υπ` αριθμ. .....3.1990 παραχωρητήριο, που, όπως ανωτέρω αναφέρεται, στα κτηματολογικά φύλλα του επιδίκου γεωτεμαχίου αποτελεί τον τίτλο κτήσεως κυριότητος του τέταρτου και πέμπτης των εναγομένων και στο οποίο, το παραχωρηθέν οικόπεδο με αριθμό 9 φέρεται να έχει εμβαδό 169,36 τμ και νότια πλευρά μήκους 11,20 μ., σύμφωνα με το προαναφερόμενο υπ` αριθμ...71972 διάγραμμα εφαρμογής του τέως Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, προσμετρουμένου στο μήκος της νότιας αυτής πλευράς και το μήκος των 4,20 μ., στο οποίο εκτείνεται εντός του ανωτέρω οικοπέδου (με αριθμό 9), σύμφωνα με το διάγραμμα αυτό, αλλά και την αυτοψία που διενήργησε στις 31.3.1089 ο αρχιμηχανικός της Νομαρχίας Μ., Β. Χ. (βλ. το υπό την αυτή ημερομηνία σχετικό υπηρεσιακό σημείωμα αυτού), το κτίσμα της ενάγουσας, εν αντιθέσει με το μήκος αυτής των 7 μ. ή 7,03 μέτρων, που αναφέρεται στο αμέσως προηγούμενο υπ` αριθμ. ..71989 παραχωρητήριο και στο τοπογραφικό διάγραμμα του Δ. Μ. αντιστοίχως.
Εκ των ανωτέρω, σαφώς προκύπτει ότι το επίδικο ακίνητο, εμβαδού 96 τμ (ΚΑΕΚ ...), δεν εμπεριέχεται στα όρια του ακινήτου που περιγράφεται στο τίτλο κυριότητας του αμέσου δικαιοπαρόχου της ενάγουσας Γ. Κ. και συγκεκριμένα στον πράγματι αληθινό τίτλο αυτού, ήτοι την υπ` αριθμ. ..71.8.1978 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς του συμβολαιογράφου Χ. Γ, αλλά ούτε και στα όρια του ακινήτου που περιγράφεται στον τίτλο κυριότητος του αμέσου δικαιοπαρόχου του τελευταίου Ν. Κ., ήτοι το υπ` αριθμ. ..716.5.1929 συμβόλαιο του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Γ. Κ., εκ των οποίων η ενάγουσα, κατά τα ιστορούμενα στον πρωτότυπο τρόπο κτήσεως κυριότητος της αγωγής, αρύεται το δικαίωμα κυριότητος της. Ειδικότερα, το εμπεριεχόμενο στον ανωτέρω τίτλο του αμέσου δικαιοπαρόχου της ενάγουσας (..71.8.1978 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς) ακίνητο, μετά από «νεωτέραν και ακριβή καταμέτρησιν», όπως ρητώς σ` αυτό αναφέρεται, ήταν εκτάσεως 191,60 τμ με νότια πλευρά μήκους 13,20 μέτρων, γεγονός το οποίο σαφώς επιβεβαιώνεται και από την υπ` αριθμ. .../1978 οικοδομική άδεια, στην οποία ως έκταση του οικοπέδου αναφέρεται το αυτό εμβαδό και στο τοπογραφικό σκαρίφημα αυτής και πάλι σημειώνεται το μήκος της νότιας πλευράς σε 13.20 μέτρα. Ταυτίζεται δε το ακίνητο αυτό με τμήμα εμπεριεχόμενο στο γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ ..., που εμφαίνεται στο προαναφερόμενο από Ιουνίου 2006 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφου μηχανικού Α. Μ. με εμβαδό 211 τμ και με νότια πλευρά 13.21 τμ, ευρισκόμενο δυτικά του επιδίκου. Είναι δε προφανές ότι η σύνταξη της διορθωτικής της ανωτέρω πράξεως δηλώσεως αποδοχής κληρονομιάς, υπ` αριθμ. .../27.2.1986 πράξεως του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου, έλαβε χώρα ενόψει της συντάξεως, την ίδια ημέρα, του υπ` αριθμ. .../27.2.1986 συμβολαίου γονικής παροχής του ίδιου συμβολαιογράφου, που συνιστά τον τίτλο κυριότητος της ενάγουσας, ώστε, με την επέκταση της νότιας πλευράς του μεταβιβαζόμενου ακινήτου κατά επτά (7) μέτρα, δηλαδή από τα 13,20 μέτρα της ακριβούς καταμετρήσεως του έτους 1978 στα 20,20 μέτρα της αναφερόμενης νέας καταμετρήσεως του έτους 1986, και τη συναρτώμενη με αυτήν επαύξηση του εμβαδού αυτού από τα 191,60 τμ στα 307 τμ, να περιληφθεί σ` αυτό και το επίδικο ακίνητο.
Το γεγονός ότι στον προαναφερόμενο τίτλο κτήσεως κυριότητος του δικαιοπαρόχου της ενάγουσας (.../1978 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς) αναφέρεται ότι το περιλαμβανόμενο σ` αυτόν ακίνητο συνορεύει με ιδιοκτησία του Δήμου Σ. μόνο βορείως και όχι και ανατολικώς, πλευρά ως προς την οποία σ` αυτόν αναφέρεται ότι συνορεύει με ιδιοκτησία Ρ. Δ., δεν αναιρεί τα ανωτέρω, όπως αβασίμως ισχυρίζεται η ενάγουσα, επικαλούμενη επιπροσθέτως ότι το προς ανατολάς αυτό όμορο ακίνητο ιδιοκτησίας Ρ. Δ. κατελήφθη από μετέπειτα διανοιγείσα οδό και έτσι το ακίνητο της κατέστη γωνιακό, ενόψει του ότι στον ως άνω τίτλο, η αναφορά των ομόρων ιδιοκτητών δεν είναι καθοριστική, αφού αναφέρονται σ` αυτόν ρητώς τα μήκη των ορίων σε μέτρα και, επί τη βάσει αυτών, το εμβαδό του ακινήτου (191,60 τμ), η δε νότια πλευρά του ακινήτου, όπως προαναφέρθηκε, κατά ακριβή καταμέτρηση, ήταν 13,20 μ. και, προκειμένου αυτό να εφάπτεται ανατολικώς με δρόμο, επεκτάθηκε το πρώτον με τη διορθωτική πράξη του ανωτέρω τίτλου κατά 7 μ. και επαυξήθηκε αντιστοίχως το εμβαδό αυτού από τα 191,60 τμ στα 307 τμ. Από δε τα προαναφερόμενα, προγενέστερα του ανωτέρω τίτλου, υπ` αριθμ. .../17.5.1971 και .../18.3.1976 διαγράμματα εφαρμογής ως και το, μεταγενέστερο αυτού, διάγραμμα του ρυμοτομικού σχεδίου της πόλεως Σ., που εγκρίθηκε από το Νομάρχη Μ. στις 6.8.1987 ως παράρτημα της ΕΠΑ 253, προκύπτει σαφώς ότι το επίδικο ακίνητο συνόρευε ανέκαθεν ανατολικώς με δρόμο. Αλλά και στον τίτλο κυριότητος του απώτερου δικαιοπαρόχου της ενάγουσας Ν. Κ. (.../16.5.1929 πωλητήριο συμβόλαιο), αναφέρεται ότι, το περιελθόν σ` αυτόν οικόπεδο, έχει έκταση 100 τετραγωνικών βασιλικών πήχεων, ίση δηλαδή με 100 τετραγωνικά μέτρα, δεδομένου ότι, με το διάταγμα της 28.09.1836 «περί μέτρων και σταθμών» (ΦΕΚ 56/16.10.1836), εισήχθη στην Ελλάδα ως νόμιμο το μετρικό σύστημα με μονάδα μήκους το (γαλλικό) μέτρο, αποκληθέν βασιλικός πήχυς και μονάδα επιφανείας το τετραγωνικό μέτρο, αποκληθέν βασιλικός τετραγωνικός πήχυς (άρθ. 1 παρ. 2 και 3 και άρθ. 3 του δ/τος αυτού), υπολειπόμενη δηλαδή σαφώς από εκείνη των 307 τμ του τίτλου της ενάγουσας. Επομένως, ο δικαιοπάροχος της ενάγουσας Γ. Κ., με το προαναφερόμενο υπ` αριθμ. ..727.2.1986 συμβόλαιο γονικής παροχής του συμβολαιογράφου Χ. Γ, μεταβίβασε στην ενάγουσα κυριότητα μόνο στο ανήκον σ` αυτόν ακίνητο που εμπεριέχετο στον τίτλο του και καταλαμβάνεται ήδη από το γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ ... και όχι και στην επίδικη έκταση, που ταυτίζεται με το ΚΑΕΚ ... γεωτεμάχιο, που, όπως προαναφέρθηκε δεν εμπεριέχετο στους τίτλους του, αλλά αποτελεί τμήμα της προαναφερόμενης μείζονος εκτάσεως, κυριότητος αρχικά του Δήμου Σ., που την παραχώρησε στο Ελληνικό Δημόσιο, ενόψει του ότι, ναι μεν, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 369,1033,1192 και 1198 ΑΚ συνάγεται ότι η κυριότητα ενός ακινήτου μεταβιβάζεται με σύμβαση που καταρτίζεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο που μεταγράφεται, όμως για να γίνει η, κατ` αυτόν τον τρόπο, μεταβίβαση της κυριότητας του ακινήτου πρέπει, πριν από κάθε άλλο, ο μεταβιβάζων να είναι κύριος αυτού, διότι, σύμφωνα με τον κανόνα του προϊσχύσαντος βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, που διατήρησε και ο Αστικός Κώδικας, «ουδείς μετάγει πλέον ου έχει δικαιώματος» (Μπαλής, ΓενΑρχ. παρ. 30, ΕμπρΔ παρ. 61, ΕφΑΘ 12/60 Δνη 1960. 680), ενώ, διαφορετικά, εάν δηλαδή ο μεταβιβάζων, κατά παράγωγο τρόπο, δεν είναι κύριος του ακινήτου που φέρεται ότι μεταβιβάζει, όπως εν προκειμένω, η κυριότητα δεν μεταβιβάζεται στον αντισυμβαλλόμενο.
Περαιτέρω, προέκυψε ότι ο άμεσος δικαιοπάροχος της ενάγουσας Γ. Κ., περί το έτος 1986, οπότε και προέβη στη διόρθωση της αρχικής πράξεως αποδοχής κληρονομιάς (.../1.8.1978), δια της υπ` αριθμ. .../27.2.1986 διορθωτικής αυτής πράξεως του συμβολαιογράφου Χ. Γ, προέβη στην καταπάτηση του επιδίκου ακινήτου, την οποία και εκδήλωσε με την πράξη αυτή, επαυξάνοντας, σύμφωνα με τα ανωτέρω, το εμβαδό του κληρονομιαίου ακινήτου, με την ενσωμάτωση και του επιδίκου, από τα 191,60 τμ στα 307 τμ. Σε κάθε όμως περίπτωση, στην κατάληψη αυτή προέβη το νωρίτερο το έτος 1978, και δη μετά τη σύνταξη της υπ` αριθμ. .../1.8.1978 δηλώσεως αποδοχής κληρονομιάς του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου, οπότε, όπως ρητώς σ` αυτή αναφέρεται, αυτός προέβη σε ακριβή καταμέτρηση όλης της έκτασης που κατείχε τότε και αυτή ανέρχονταν σε 191,60 τμ, δηλαδή σαφώς μεγαλύτερη της αποκτηθείσας από τον άμεσο δικαιοπάροχο αυτού, με το ανωτέρω υπ` αριθμ. ........ πωλητήριο συμβόλαιο, των 100 τμ. Όμως, κατά τον ως άνω χρόνο της καταλήψεως του επιδίκου (1978-1986), αυτό ήταν ανεπίδεκτο χρησικτησίας, ενόψει του ότι, όπως προαναφέρθηκε, ανήκε κατά κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο (ν. ΔΞΗ/1912 και τα σε εκτέλεση αυτού διατάγματα, ν.δ/μα από 21.4.1926 «περί διοικητικής αποβολής από κτημάτων της αεροπορικής αμύνης κλπ», άρθρο 1054 ΑΚ) ως τμήμα μεγαλύτερος εκτάσεως, καθόσον είχε μεταβιβαστεί σ` αυτό, από το έτος 1972, από τον έως τότε κύριο αυτού Δήμο Σ.
Και δεν είχε αποβάλει την ιδιότητα του δημοσίου κτήματος με την έκδοση και μεταγραφή (στις 27.02.1975) του οριστικού τίτλου κτήσεως κυριότητας υπ` αριθμ. .../14.1.1975 παραχωρητηρίου της Νομαρχίας Μ., ενόψει του ότι, όπως προαναφέρθηκε, αυτό εκδόθηκε, κατ` εφαρμογήν του β.δ/τος 330/1960 περί αποκαταστάσεως αστών προσφύγων, στο όνομα της Ζ. χήρας Α. Κ., το γένος Θ. και Μ. Μ., [μητέρας των τέταρτου και πέμπτης των εναγομένων και γιαγιάς (εκ της πατρικής γραμμής) των τριών πρώτων εξ αυτών], μεταγενεστέρως του θανάτου αυτής, αφού η τελευταία είχε ήδη αποβιώσει στις 17.11.1974 και, επομένως, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 11 παρ. 1, 15 και 23 παρ. 4 του β.δ/τος αυτού, αφού δεν είχε εκδοθεί οριστικός τίτλος κυριότητος (παραχωρητήριο) μέχρι το θάνατο αυτής, που έλαβε χώρα μετά την έναρξη ισχύος του α.ν. 1822/1951, (οπότε έκτοτε ο νόμιμος τίτλος συμπίπτει προς τον οριστικό τίτλο κυριότητος), η αρξαμένη διαδικασία συνεχίστηκε υπέρ των υπολοίπων δικαιούχων μελών της οικογενείας της θανούσης αρχικής δικαιούχου, επ` ονόματι των οποίων έπρεπε να εκδοθεί το σχετικό παραχωρητήριο (ΣτΕ 2809/91, ΣτΕ 1307/90 Νόμος) και, επομένως, το ως άνω εκδοθέν στο όνομα αυτής, μη ευρισκομένης στη ζωή, παραχωρητήριο εξομοιούτο με μη εκδοθέν και ανεκλήθη με την υπ` αριθμ. .../1.10.1975 απόφαση του Νομάρχη Μ. Το ακίνητο αυτό εξακολούθησε να φέρει την ιδιότητα του δημοσίου κτήματος έως τη μεταγραφή του εκδοθέντος, επ` ονόματι των τέταρτου και πέμπτης των εναγομένων και του πατέρα των τριών πρώτων εναγομένων Ν. Κ., υπ` αριθμ. .../26.3.1990 παραχωρητηρίου (οριστικού τίτλου κτήσεως κυριότητας) στις 29.3.1990, οπότε το ελληνικό Δημόσιο αποξενώθηκε από την κυριότητα αυτού και όχι από τη μεταγραφή, στις 9.8.1989, του εκδοθέντος στο όνομα των ανωτέρω, υπ` αριθμ. .../27.6.1989 παραχωρητηρίου της Διεύθυνσης Πρόνοιας της Νομαρχίας Μ., το οποίο, ως βασιζόμενο επί χρήζοντος τροποποιήσεως διαγράμματος εφαρμογής (με αριθμό .../1972), όπως προαναφέρθηκε, ανακλήθηκε με την, νομίμως μεταγραφείσα, υπ` αριθμ. .../5.12.1989 απόφαση του Νομάρχη Μ. Επομένως έως την ανωτέρω ημερομηνία (29.3.1990), ούτε ο άμεσος δικαιοπάροχος της ενάγουσας, από τον ανωτέρω αναφερόμενο χρόνο της καταλήψεως του επιδίκου (1986), άλλως τον απώτερο χρόνο της καταλήψεως αυτού, δηλαδή το έτος 1978 (μετά την κατάρτιση της υπ` αριθμ. ..71.8.1978 δηλώσεως αποδοχής κληρονομιάς) (προ του χρόνου αυτού τόσο αυτός, όσο και οι δικαιοπάροχοι του δεν κατείχαν το επίδικο, ώστε να τίθεται θέμα νομής και εντεύθεν χρησικτησίας) μέχρι την κατάρτιση του υπ` αριθμ. .../1986 μεταβιβαστικού στην ενάγουσα συμβολαίου και την παράδοση στην τελευταία της νομής του ακινήτου στις 27.2.1986, ούτε η ίδια η ενάγουσα έκτοτε έως τις 29.3.1990 (χρόνος, κατά τον οποίο το επίδικο, σύμφωνα με τα ανωτέρω, απέβαλε την ιδιότητα του δημοσίου κτήματος), ήταν δυνατόν να χρησιδεσπόσουν, ενόψει του ότι αυτό, σύμφωνα με τα ανωτέρω, ήταν ανεπίδεκτο χρησικτησίας, κατά τη βάσιμο περί τούτου ένσταση των εναγομένων, η οποία, όπως αυτή εκτιμάται από το Δικαστήριο, αναφέρεται στο χρονικό διάστημα από τις 2.12.1968 (ως ανήκον στην κυριότητα του δήμου Σ. έως το 1972 και έκτοτε ως ανήκον στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου) έως το έτος 1990, που εκδόθηκε το ανωτέρω τελικό παραχωρητήριο, ενόψει του ότι για τη μεταβίβαση της κυριότητας του επιδίκου από το ελληνικό δημόσιο προς αυτούς και την εντεύθεν αποβολή της ιδιότητος του δημοσίου κτήματος, επικαλούνται διαζευκτικώς τα ως άνω παραχωρητήρια.
Κατά το χρονικό διάστημα που ακολούθησε τη μεταγραφή του αμέσως προαναφερόμενου παραχωρητηρίου (.../26.3.90, στις 29.3.1990), οπότε το επίδικο ήταν πλέον δεκτικό χρησικτησίας, η ενάγουσα νεμόταν μεν αυτό, διαθέτοντας μεταγεγραμμένο νόμιμο τίτλο το υπ` αριθμ. .. ./27.2.1986 συμβόλαιο γονικής παροχής, που, κατά τα ανωτέρω, περιελάμβανε και αυτό, πλην όμως δεν συνέτρεχε στο πρόσωπο της το στοιχείο της καλής πίστεως, αφού κατά την απόκτηση της νομής, στις 27.2.1986, γνώριζε τη γενόμενη καταπάτηση του επιδίκου, που αποτυπώθηκε συμβολαιογραφικά δια της διορθωτικής της δηλώσεως αποδοχής κληρονομιάς πράξεως την ίδια ημέρα με το προς αυτή ανωτέρω συμβόλαιο γονικής παροχής, η οποία και ρητώς μνημονεύεται στο τελευταίο, δηλαδή γνώριζε ότι το μεταβιβαζόμενο σ` αυτή ακίνητο κατά το μέρος που περιελάμβανε το επίδικο μεταβιβαζόταν σ` αυτή παρά μη κυρίου. Ούτε βέβαια στις 29.3.1990, οπότε το επίδικο κατέστη δεκτικό χρησικτησίας, η ενάγουσα ήταν καλόπιστη νομέας, ενόψει του ότι δεν αποδείχθηκε κανένα περιστατικό που να άρει την κακή της πίστη, αντιθέτως, όταν στις 30.3.1989 ο αρχιμηχανικός της Κοινωνικής Πρόνοιας Β. Χ. διενήργησε αυτοψία στο επίδικο, προκειμένου να διαπιστώσει την κατάληψη ή μη αυτού, κατά τη συνομιλία που είχε με την ενάγουσα, την ενημέρωσε για το σκοπό της εκεί μετάβασης του, η τελευταία δε του δήλωσε ότι είχε πρόθεση να προβεί σε περιτοίχιση και του υπολοίπου εναπομείναντος ακαλύπτου τμήματος του υπ` αριθ. 9 οικοπέδου, δηλαδή του επιδίκου.
Επομένως, ούτε η ίδια η ενάγουσα, ούτε κάποιος δικαιοπάροχος της κατέστη κύριος του επιδίκου με τα προσόντα της τακτικής ή της έκτακτης χρησικτησίας, αφού κατά το χρόνο της καταλήψεως του (προ αυτού δεν το νέμονταν οι δικαιοπάροχοι της) αυτό ήταν ανεπίδεκτο χρησικτησίας και όταν κατέστη νομικά δυνατή η χρησικτησία του (το έτος 1990) δεν συνέτρεχε στο πρόσωπο της ενάγουσας το, αναγκαίο για την κτήση κυριότητος με τακτική χρησικτησία, κατ` άρθρα 1041 και 1042 ΑΚ, στοιχείο της καλής πίστεως, ενώ δεν επαρκεί ο χρόνος προς συμπλήρωση της έκτακτης χρησικτησίας (20ετία - άρθρο 1045 ΑΚ) από το έτος αυτό (1990) μέχρι την άσκηση της ενδίκου αγωγής το έτος 2006. Συνεπώς, η ενάγουσα δεν κατέστη κυρία του επιδίκου ακινήτου κατά κανένα τρόπο, δηλαδή παράγωγο ή πρωτότυπο και έπρεπε να απορριφθεί η αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη. Εφόσον η εκκαλούμενη απόφαση έκρινε όμοια με τα παραπάνω, έστω και με διαφορετική εν μέρει αιτιολογία και απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, δεχόμενη και την ένσταση των εναγομένων περί πράγματος ανεπίδεκτου χρησικτησίας, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις που προσκομίστηκαν και ερμήνευσε και εφήρμοσε αναφορικά με αυτές τις ανωτέρω αναφερόμενες διατάξεις νόμου και πρέπει, αφού αντικατασταθούν οι αιτιολογίες της δια της παρούσης (534 ΚΠολΔ), να απορριφθούν οι σχετικοί λόγοι εφέσεως (1ος, 2ος, 3ος και 4ος), με τους οποίους η εκκαλούσα παραπονείται ότι εσφαλμένως απορρίφθηκε τόσο η κύρια, όσο και οι επικουρικές βάσεις της αγωγής της περί κτήσεως της κυριότητος του επιδίκου με παράγωγο, άλλως πρωτότυπο τρόπο κτήσεως κυριότητος κατά τις εκεί διακρίσεις.
Πρέπει να σημειωθεί ότι με τον πέμπτο λόγο εφέσεως η ενάγουσα προσάπτει στην εκκαλουμένη την αιτίαση ότι «παρά το νόμο και κατά κακή εκτίμηση των αποδείξεων απέρριψε την αγωγή της και επιδίκασε εις βάρος της τη δικαστική δαπάνη από ευρώ 600». Η αιτίαση, όμως, αυτή δεν μπορεί να εκτιμηθεί ότι αποτελεί αυτοτελή λόγο εφέσεως, προσβάλλοντα τη διάταξη της εκκαλουμένης αναφορικά με τα δικαστικά έξοδα, ενόψει του ότι αυτή, όπως εκτίθεται στο εφετήριο, αναφέρεται κυρίως στην, εκ της εσφαλμένης, κατ` αυτή, απορρίψεως της αγωγής, καταδίκη της στα δικαστικά έξοδα, τα οποία, εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 176 ΚΠολΔ επιβάλλονται σε βάρος του ηττηθέντος διαδίκου.
Κατόπιν των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος εφέσεως, πρέπει να απορριφθεί η έφεση στο σύνολο της...
Α.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου