Διακατοχικές πράξεις επί συνιδιόκτητου δάσους – Πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής - ΓνωμΝΣΚ 328/2012 Τμ. Α΄

ΓνωμΝΣΚ 328/2012 Τμ. Α΄ [Διακατοχικές πράξεις επί συνιδιόκτητου δάσους - Πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής]

Επί συγκυριότητας δάσους με το Δημόσιο, εφαρμογή έχουν οι ειδικότερες διατάξεις του άρθ. 152 του ΝΔ 86/1969, με τις οποίες καθορίζεται αναλυτικά ο τρόπος διαχείρισης του κοινού πράγματος τόσο στις περιπτώσεις που...

στο Δημόσιο ανήκει η πλειονότητα των μεριδίων όσο και στις περιπτώσεις που στο Δημόσιο ανήκει η μειονότητα αυτών, ώστε η εφαρμογή των περί κοινωνίας διατάξεων του ΑΚ να χωρεί μόνο συμπληρωματικά προς τις διατάξεις του άρθ. 152 του ΝΔ 86/1969. Έτσι, επί συνιδιοκτήτου δάσους, του οποίου η διαχείριση ασκείται από το Δημόσιο, σύμφωνα με το άρθ. 152 του ΝΔ 86/1969, το τελευταίο δύναται να εκδώσει πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και πρωτόκολλο καθορισμού αποζημίωσης χρήσης έναντι συγκυρίου, ο οποίος επιχειρεί διακατοχικές πράξεις επί του συνιδιόκτητου δάσους.

Περίληψη ερωτήματος

Αν επί συνιδιοκτήτου δασοκτήματος δύναται να ληφθούν κατασταλτικά μέτρα προστασίας (έκδοση πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής και πρωτοκόλλου καθορισμού αποζημίωσης χρήσης), κατά εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτητών, οι οποίοι έχουν προβεί σε διακατοχικές πράξεις.

Α. Από το ερώτημα που υποβλήθηκε και τα στοιχεία που το συνοδεύουν, προκύπτουν τα εξής:

1. Με το υπ΄ αριθ. πρωτ. …/13.5.2010 έγγραφο της η Κτηματική Υπηρεσία Ν. … απευθυνόμενη στη Γεν. Δ/νση Δημόσιας Περιουσίας και Εθνικών Κληροδοτημάτων, φέρει σε γνώση της ότι:

α) το δασόκτημα «…», έκτασης 10.531.816,96 τ.μ., ανήκει στην εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου με ιδιώτες,

β) ότι το έτος 2005, ορισμένοι συνιδιοκτήτες, προέβησαν στη σύναψη συμβολαίων μεταβίβασης διαιρετών τμημάτων επί του ενιαίου και αδιαιρέτου κτήματος και ότι μεταξύ των μεριδούχων έχουν προκύψει δικαστικές διαφορές εξ αυτής της αιτίας,

γ) ότι σε προηγούμενη αλληλογραφία είχε δοθεί, με το υπ΄ αριθ. πρωτ. …/31.3.2010 έγγραφο της Γεν. Δ/νσης Δημόσιας Περιουσίας, η οδηγία να ληφθούν κατασταλτικά μέτρα σε βάρος των καταπατητών, σύμφωνα με τις υπ΄ αριθ. Δ2983/960/Πολ. 13/10.7.1984 και 1060572/6513/Α0010 Πλ. 1179/27.6.2001 διαταγές.

Ωστόσο, επειδή κατά την άποψη της Κτηματικής Υπηρεσίας Ν. … «οι φερόμενοι ως καταπατητές είναι μεριδούχοι ιδιοκτήτες με συμβόλαια στην εξ αδιαιρέτου έκταση του ενιαίου κτήματος και δεν είναι απλώς αυθαίρετοι καταπατητές και επειδή από τις παραπάνω διαταγές οδηγιών δεν προκύπτει σαφώς, αν έχουμε το δικαίωμα να προχωρήσουμε σε κατασταλτικά μέτρα σε βάρος εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτητών Δημοσίου και ανταλλαξίμου κτήματος», ζητήθηκαν σαφείς οδηγίες για την καλύτερη προστασία των συμφερόντων του Δημοσίου.

2. Με το υπ΄ αριθ. …/15.6.2010 έγγραφό της η Κτηματική Υπηρεσία Ν. … απευθυνόμενη προς την ΚΥ του ΝΣΚ, ζήτησε γνωμοδότηση περί του «εάν έχει τη δυνατότητα η υπηρεσία (μας) να προχωρήσει σε κατασταλτικά μέτρα προστασίας στο Δασόκτημα, σύμφωνα με τις διατάξεις των ανταλλαξίμων και Δημοσίων Κτημάτων, δεδομένου ότι οι καταγγελίες καταπάτησης αφορούν τους εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτήτες (μεριδούχους) και όχι απλώς αυθαίρετους καταπατητές».

3. Με το υπ΄ αριθ. πρωτ. οικ. /18.2.2011 έγγραφο της Γενικής Δ/νσης Δημόσιας Περιουσίας και Κληροδοτημάτων, που υπογράφεται από τον Γεν. Γραμματέα Φορολογικών και Τελωνειακών Θεμάτων, ζητήθηκε η γνωμοδότηση του ΝΣΚ επί του ως άνω ερωτήματος της Κτηματικής Υπηρεσίας Ν. …

4. Από την υπ΄ αυξ΄ αριθ. κατάθεσης 72/2011 αγωγή του ελληνικού Δημοσίου, ενώπιον του πολυμελούς Πρωτοδικείου Έδεσσας, η οποία στρέφεται κατά 17 μεριδούχων – συνιδιοκτητών του δασοκτήματος … προκύπτουν τα εξής:

α) Το ελληνικό Δημόσιο είναι συγκύριο κατά ποσοστό 59,36% εξ αδιαιρέτου, του συνιδιόκτητου δασοκτήματος … που βρίσκεται στον νομό … και έχει έκταση σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση, που διενεργήθηκε από την Κτηματική Υπηρεσία Ν. … 10.531.816,96 τ.μ.

β) Το δασόκτημα ήταν αρχικά τσιφλίκι και ανήκε εξ ολοκλήρου σε Τούρκο υπήκοο, όπως προκύπτει από το υπ΄ αριθ. 44/1927 έγγραφο ερμηνέως του Πρωτοδικείου Έδεσσας, που εκδόθηκε μετά την υπ΄ αριθ. 156656/14.11.1927 διαταγή Υπουργείου Γεωργίας.

Το έτος 1930 μετά από προσφυγή των ενδιαφερομένων στο διοικητικό Δικαστήριο του Υπουργείου Γεωργίας και μετά από την εισηγητική έκθεση για αναγνώριση του, τότε Δασάρχη Έδεσσας, το δασόκτημα αναγνωρίστηκε με τις υπ΄ αριθ. 15 και 109/1930 αποφάσεις του ως άνω δικαστηρίου ως ιδιωτικό, ανήκον κατά τα 2/7 στην ανταλλάξιμη περιουσία του Δημοσίου και κατά τα 5/7 στους ιδιώτες και στο Δημόσιο και ειδικότερα, κατά τα 4/5 των 5/7 στους ιδιώτες και κατά το 1/5 των 5/7 στο Δημόσιο. Το έτος 1940 αναχώρησαν από την Ελλάδα για τη Ρουμανία 52 ρουμανικής καταγωγής συνιδιοκτήτες του δασοκτήματος, με αποτέλεσμα τα 52/72 του κατά τα 2/7 μεριδίου αυτών, να καταληφθούν από την Οικονομική Εφορία με το από 30.11.1956 πρωτόκολλο καταλήψεως και να καταχωρηθούν στο από 16.1.1957 φύλλο Γενικού Βιβλίου Καταγραφής ως εγκαταλελειμμένη περιουσία (ΒΚ 1309).

γ) Έως σήμερα δεν έχει γίνει διαχωρισμός του δασοκτήματος, αυτό παραμένει κοινό και αδιαίρετο και όσον αφορά στο ιδιοκτησιακό καθεστώς το ελληνικό Δημόσιο έχει 14,29%, η Δ/νση Ανταλλάξιμης Περιουσίας (ομοίως ελληνικό Δημόσιο) 28,57%, η Κτηματική Υπηρεσία (πρώην Οικονομική Εφορία, ομοίως ελληνικό Δημόσιο) 16,50% και οι διάφοροι ιδιώτες 40,64%.

δ) Επειδή το ποσοστό συγκυριότητας του Δημοσίου, στην προκειμένη περίπτωση, είναι μεγαλύτερο του 50%, ανερχόμενο σε 59,36%, η διαχείριση του όλου Δασοκτήματος, κατ΄ άρθ. 152 Ν 86/1969 (Δασικού Κώδικα) έχει περιέλθει σε αυτό (Δημόσιο), αρμόδια δε υπηρεσία είναι το Δασαρχείο Έδεσσας (σχετ. υπ΄ αριθ. 918/1968 γνωμοδότηση ΝΣΚ).

ε) Μερίδα ιδιωτών, συνιδιοκτητών του Δασοκτήματος, τον Δεκέμβριο του 2005 προέβη, σε συμβολαιογραφική μεταβίβαση λόγω γονικής παροχής ή λόγω δωρεάς της πλήρους κυριότητας «αγροτεμαχίων (χορτολίβαδα)», που βρίσκονται, όπως αναγράφεται και στα οικεία συμβόλαια, στο Δασόκτημα … Ν. …, μεταβίβασαν δηλαδή διαιρετά και αυτοτελή τμήματα του ενιαίου και αδιαίρετου δασοκτήματος. Τα συμβόλαια αυτά μεταγράφηκαν στο οικείο Υποθηκοφυλακείο, ενώ οι μεταβιβάζοντες – δικαιοπάροχοι προέβησαν στις ανωτέρω μεταβιβάσεις επικαλούμενοι πλήρη και αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή επί των συγκεκριμένων εκτάσεων που μεταβιβάσθηκανμε τα προσόντα της τακτικής, άλλως της έκτακτης χρησικτησίας.

στ) Εν όψει των ανωτέρω, ασκήθηκε από το ελληνικό Δημόσιο η υπ΄ αριθ. καταθ. 72/2011 αγωγή του, με την οποία ζητείται η αναγνώριση της ακυρότητας συγκεκριμένων μεταβιβαστικών της κυριότητας δικαιοπραξιών και η αναγνώριση της συγκυριότητας του Δημοσίου επί των εκτάσεων, που αφορούν οι ως άνω δικαιοπραξίες. Η συζήτηση της αγωγής προσδιορισθείσα για την 1.3.2012 πρόκειται να διεξαχθεί, μετ΄ αναβολή, την 6.12.2012.

5. Από το ιστορικό που προπαρατέθηκε προκύπτουν τα εξής:

α) Το δασόκτημα … ανήκει εξ αδιαιρέτου στην κυριότητα του Δημοσίου και ιδιωτών και στο Δημόσιο ανήκει εξ αδιαιρέτου μερίδιο πλέον του ημίσεως του όλου δασοκτήματος.

β) Το εν λόγω μερίδιο περιήλθε στην κυριότητα του Δημοσίου κατά διαφορετικά ποσοστά, με τη συνδρομή διαφόρων ουσιαστικών προϋποθέσεων, ως έννομη συνέπεια διαφορετικών κανόνων δικαίου και δη:

αα) του άρθ. 34 Ν 86/1969 (Δασικός Κώδικας),

ββ) του άρθ. 1 επ. ΒΔ της 24-31 Οκτωβρίου 1940 «Περί διοικήσεως, διαχειρίσεως και εκκαθαρίσεως των ανταλλαξίμων μουσουλμανικών κτημάτων διατάξεων» και

γγ) του άρθ. 13 Ν 1073/1917 συνδ. με άρθ. 13 ΝΔ 2958/1959 και 7 του ΝΔ 2536/1953 και

γ) Η διαχείριση του όλου δασοκτήματος ανήκει και ασκείται από το Δημόσιο δυνάμει της παρ. 1 εδάφ. πρώτο άρθ. 152 ΝΔ 86/1969 (βλ. ΓνωμΝΣΚ 918/1968).

Β1α) Σύμφωνα με τις παρ. 1 και 4 του άρθ. 2 AΝ 263/1968 (ΦΕΚ Α΄ 12): «1α. Κατά του αυτογνωμόνως επιλαμβανομένου οιουδήποτε δημοσίου Κτήματος συντάσσεται παρά του αρμοδίου Οικονομικού Εφόρου Πρωτόκολλον διοικητικής αποβολής κοινοποιούμενον προς τον καθ΄ ου απευθύνεται … 4. Πρωτόκολλον διοικητικής αποβολής συντάσσεται παρά του Οικονομικού Εφόρου και κατά παντός αυτογνωμόνως επιλαμβανομένου οιουδήποτε κτήματος ανήκοντος εις την δημοσίαν περιουσίαν του Κράτους (κοινοχρήστων χώρων αιγιαλού, παραλίας οδών κ.λπ.)».

β) Σύμφωνα με την παρ. 1 άρθ. 23 ΑΝ 1538/1938 (ΦΕΚ Α΄ 488), όπως η παράγραφος αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 άρθ. 1 AN 263/1968: «1. Ο αυτογνωμόνως επιλαμβανόμενος οιουδήποτε δημοσίου κτήματος ευρισκομένου αναμφισβητήτως υπό την κατοχήν του Δημοσίου, τιμωρείται, διωκόμενος αυτεπαγγέλτως, διά φυλακίσεως τουλάχιστον εξ (6) μηνών, ης δεν συγχωρείται η μετατροπή και διά χρηματικής ποινής τουλάχιστον, εκατόν χιλιάδων (100.000) δρχ.».

γ) Σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο του άρθ. 115 ΠΔ της 11-12 Νοεμβρίου 1929 «Περί Διοικήσεων Δημοσίων Κτημάτων»: «Εις βάρος των οπωσδήποτε άνευ συμβατικής σχέσεως καρπουμένων ή ποιουμένων χρήσιν δημοσίων κτημάτων ή τοιούτων ων την νομήν ή την χρήσιν έχει διά συμβάσεως οιασδήποτε το Δημόσιον ή η ΔΔΚ βεβαιούται αποζημίωσις δι΄ ο χρονικόν διάστημα εποιήσαντο χρήσιν».

2α) Σύμφωνα με την παρ. 7 άρθ. 1 ΒΔ 24-31 Οκτωβρίου 1940 (ΦΕΚ Α΄ 349): «7. Επί των δυνάμει του παρόντος υπαγομένων εις την διαχείρισιν της ΥΔΑΜΚ κτημάτων (παραδοθέντων αυτή είτε μη) νομεύς θεωρείται μόνον το Δημόσιον, έστω και αν ουδεμίαν πράξιν νομής ενήργησε επ΄ αυτών ή και εάν δεν έλαβε χώραν υλική παράδοσις του κτήματος, αποκλειομένης της αναγνωρίσεως μόνον ως νομέων οιουδήποτε τρίτου και καθ΄ οιανδήποτε διαδικασίαν. Τα επί των ακινήτων τούτων δικαιώματα του Δημοσίου εις ουδεμίαν υπόκεινται παραγραφήν. Επί των παραδοθέντων κτημάτων η ΥΔΑΜΚ έχει απόλυτον δικαίωμα δικαστικής ή διοικητικής καταλήψεως δι΄ αποβολής των κατεχόντων άνευ μισθωτικής σχέσεως μετά της ΥΔΑΜΚ ή των δικαιοπαρόχων αυτής, εκτελουμένης άνευ άλλης τινός διατυπώσεως παρά τω κατά τόπους αρμοδίων αστυνομικών οργάνων τη αιτήσει της».

β) Σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο της παρ. 3 άρθ. 7 του ιδίου ως άνω διατάγματος: «3. Εις βάρος παντός φυσικού ή νομικού προσώπου οπωσδήποτε χρησιμοποιούντος ή χρησιμοποιήσαντος ανταλλάξιμον ακίνητον άνευ μισθωτικής σχέσεως καθορίζεται αποζημίωσις διά την χρήσιν ή κάρπωσιν του ακινήτου …».

3α) Σύμφωνα με την παρ. 1 άρθ. 61 ΝΔ 86/1969 (ΦΕΚ Α΄ 7): «1. Κατά του επιχειρούντος εκχέρσωσιν, υλοτομίαν, σποράν ή οιανδήποτε ετέραν διακατοχικήν πραξιν επί δημοσίων, δημοτικών, κοινοτικών, μοναστηριακών ή ανηκόντων εις ιδρύματα εν γένει δασών, αναδασωτέων εκτάσεων, χορτολιβαδικών εδαφών και μερικώς δασοσκεπών εκτάσεων ή μερικώς δασοσκεπών λιβαδιών και χορτολιβαδικών εδαφών και ασχέτως του χρόνου καθ΄ ον αι πράξεις αύται επεχειρήθησαν, συντάσσεται και κοινοποιείται παρά του αρμοδίου διευθυντού δασών ή νομοδασάρχου ή δασάρχου πρωτόκολλον διοικητικής αποβολής. Διά του πρωτοκόλλου, προκειμένου περί δημοσίων δασών, μερικώς δασοσκεπών εκτάσεων και χορτολιβαδικών εδαφών, βεβαιούται υπό του διευθυντού δασών ή νομοδασάρχου ή δασάρχου κατά του καταβάλλοντος και υπέρ του κεντρικού ταμείου Γεωργίας, Κτηνοτροφίας και δασών, η εις βάρος του δημοσίου τυχόν επελθούσα ζημία, το ποσόν αποκαταστάσεως ταύτης, ως και το ποσόν της οφειλομένης αποζημιώσεως χρήσεως …».

β) Σύμφωνα με το άρθ. 152 παρ. 1 ΝΔ 86/1969: «1. Η διαχείρισις των δασών, των οποίων το Δημόσιον είναι εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτήτης μετά φυσικών ή νομικών προσώπων, ενεργείται υπό του Δημοσίου κατά τας περί διαχειρίσεως των δημοσίων δασών διατάξεις, εφ΄ όσον το μερίδιον τούτο είναι το ήμισυ ή πλέον του όλου δάσους, αποδιδομένης υπό του Δημοσίου κατ΄ έτος ή εξαμηνίαν εις τους συνιδιοκτήτας αυτού της εις αυτούς ανηκούσης μερίδος του εισοδήματος, διά πράξεως του Υπουργού Γεωργίας, κατά τα ειδικώτερον διά διατάγματος καθοριζόμενα. Εφ΄ όσον το μερίδιον του Δημοσίου είναι έλαττον του ημίσεως; εάν μεν οι μετά του Δημοσίου συνιδιοκτήται είναι τρεις ή ολιγώτεροι, η διαχείρησις ενεργείται κεχωρισμένως υπό του Δημοσίου και των συνιδιοκτητών, εκάστου δυναμένου να διαθέση το αναλογούν εις τo μερίδιον του ποσόν δασικών προϊόντων, εάν δε οι συνιδιοκτήται είναι πλείονες των τριών, η διαχείρισις ενεργείται υπό μεν του Δημοσίου διά το εις το μερίδιον του αναλογούν ποσόν προϊόντων, υπό επιτροπής δε ή πληρεξουσίων, εκλεγομένων υπό των συνιδιοκτητών διά το υπόλοιπον ποσόν».

4α) Σύμφωνα με την ΑΚ 787: «Έκαστος των κοινωνών δικαιούται εις χρήσιν του κοινού αντικειμένου εφόσον εξ αυτής δεν παρακωλύται η σύγχρησις των λοιπών».

β) Σύμφωνα με την ΑΚ 788 εδάφ. πρώτο: «Η διοίκησις του κοινού ανήκει εις πάντας ομού τους κοινωνούς».

Γ. Από τις ανωτέρω διατάξεις ερμηνευόμενες αυτοτελώς και σε συνδυασμό μεταξύ τους, προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα, τα οποία αποτελούν τη βάση για την απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε:

1. Γίνεται δεκτό ότι το πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και κατά μείζονα λόγο το πρωτόκολλο αποζημίωσης για αυθαίρετη χρήση τόσο από δημόσιο δάσος όσο και από δημόσιο κτήμα εν γένει (δηλ. από ακίνητο που ανήκει στη δημόσια περιουσία ή στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου), ναι μεν φέρουν τα εξωτερικά στοιχεία διοικητικής πράξης, ωστόσο κινούνται σε κύκλο σχέσεων του ιδιωτικού δικαίου και δημιουργούν διαφορές που ανήκουν στη γενική, σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθ. 94 παρ. 3), δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων, όταν με την έκδοσή τους προσβάλλονται ιδιωτικά δικαιώματα (βλ. ΑΕΔ 85/1991). Οι ως άνω προβλεπόμενες από τις προπαρατεθείσες διατάξεις, πράξεις των διοικητικών οργάνων, εκδιδόμενες κατά τον λόγο αρμοδιότητος τους, σκοπούν να προστατεύσουν, να διασφαλίσουν και να αποκαταστήσουν, το δικαίωμα διαχείρισης του Δημοσίου στην ακίνητη περιουσία του.

2. Περαιτέρω από την γραμματική εκφορά των ως άνω διατάξεων («οιουδήποτε δημοσίου κτήματος», «εις βάρος παντός φυσικού και νομικού προσώπου οπωσδήποτε χρησιμοποιήσαντος», «κατά του επιχειρούντος») προκύπτει ότι η έκδοση του πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής και του πρωτοκόλλου καθορισμού αποζημίωσης χρήσης, δεν προϋποθέτει αποκλειστική κυριότητα του Δημοσίου επί του όλου ακινήτου, εφ΄ όσον ο νόμος δεν διακρίνει σχετικώς, αλλά η έκδοσή τους επιτρέπεται και στις περιπτώσεις εκείνες, κατά τις οποίες το Δημόσιο είναι συγκύριο κατά ποσοστό εξ αδιαιρέτου επί του ακινήτου και δη τόσο κατά τρίτων όσο και κατά συγκυρίου, εφ΄ όσον ο συγκύριος προσβάλλει τις εξουσίες που απορρέουν από τις προπαρατεθείσες διατάξεις υπέρ του Δημοσίου και αφορούν το δικαίωμα διαχείρισης επί της ιδανικής του μερίδας και επέκεινα το δικαίωμα συγκυριότητάς του στο ακίνητο.

3. Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθ. 1113 ΑΚ, και 785, 787 και 788 ΑΚ, προκύπτει περαιτέρω, ότι όταν η κυριότητα πράγματος ανήκει σε περισσότερους εξ αδιαιρέτου κατά ιδανικά μέρη, εφαρμόζονται οι διατάξεις για την κοινωνία δικαιώματος, σύμφωνα με τις οποίες κάθε κοινωνός δικαιούται σε χρήση του κοινού πράγματος, εφ΄ όσον εξ αυτής δεν παρακωλύεται η σύγχρηση των λοιπών, η δε διοίκηση του κοινού ανήκει σε όλους μαζί τους κοινωνούς.

Ωστόσο επί συγκυριότητος δάσους με το Δημόσιο, εφαρμογή έχουν οι ειδικότερες διατάξεις του άρθ. 152 ΝΔ 86/1969, με τις οποίες καθορίζεται αναλυτικά ο τρόπος διαχείρισης του κοινού πράγματος τόσο στις περιπτώσεις που στο Δημόσιο ανήκει η πλειονότητα των μεριδίων όσο και στις περιπτώσεις που στο Δημόσιο ανήκει η μειονότητα αυτών, ώστε η εφαρμογή των περί κοινωνίας διατάξεων του ΑΚ να χωρεί μόνον συμπληρωματικώς προς τις διατάξεις του άρθ. 152 ΝΔ 86/1969.

4. Εντεύθεν παρέπεται ότι η έκδοση πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής και καθορισμού αποζημίωσης χρήσης έναντι συγκυρίου επιτρέπεται στις περιπτώσεις εκείνες, κατά τις οποίες το Δημόσιο είναι συγκύριο κατά ποσοστό εξ αδιαιρέτου και το δικαίωμα διαχείρισης του κοινού πράγματος έχει εκ του νόμου ανατεθεί αποκλειστικώς σe αυτό. Και τούτο αφ΄ ενός μεν διότι όπως προεκτέθηκε, το πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και το πρωτόκολλο καθορισμού αποζημίωσης χρήσης, προβλέπονται και σκοπούν στην προστασία του δικαιώματος διαχείρισης (ή διοίκησης) του ακινήτου, αφ΄ ετέρου δε διότι στις περιπτώσεις αυτές (δηλ. στις περιπτώσεις που εκ του νόμου η διαχείριση του πράγματος έχει ανατεθεί στο Δημόσιο, όπως όταν αυτό είναι εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτήτης δάσους κατά ποσοστό 50% και πλέον του όλου δάσους), τόσο το δικαίωμα χρήσης όσο και το δικαίωμα διαχείρισης (διοίκησης) καθενός εκ των λοιπών συγκυρίων – κοινωνών έχει αποκλειστεί εκ του νόμου, υπέρ του Δημοσίου, ώστε ο κοινωνός – συγκύριος να μην δύναται να αντιτάξει έναντι του Δημοσίου δικαίωμα σύγχρησης εκ της ΑΚ 787 ή δικαίωμα συνδιοίκησης εκ της AΚ 788, τα οποία δήθεν προσβάλλονται με την έκδοση του πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής ή την έκδοση του πρωτοκόλλου καθορισμού αποζημίωσης χρήσης.

Δ. Κατόπιν των ανωτέρω, επί του υποβληθέντος ερωτήματος, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Τμήμα Α΄) γνωμοδοτεί ομόφωνα ότι επί συνιδιοκτήτου δάσους, του οποίου η διαχείριση ασκείται από το Δημόσιο, σύμφωνα με το άρθ. 152 ΝΔ 86/1969, το τελευταίο δύναται να εκδώσει τόσο πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής όσο και πρωτόκολλο καθορισμού αποζημίωσης χρήσης έναντι συγκυρίου, ο οποίος επιχειρεί διακατοχικές πράξεις επί του συνιδιοκτήτου δάσους.

Πηγή: ΠερΔικ 3/2012, 581