Κτήση κυριότητας παρά μη κυρίου. Εκείνος προς τον οποίο μεταβιβάστηκε ξένο ακίνητο δεν αποκτά κυριότητα, αν ο μεταβιβάζων δεν ήταν κύριος. Αρνητική αναγνωριστική αγωγή. Για την αναγνώριση της έλλειψης παρά του μη κυρίου και της μη κτήσης εν συνεχεία από τρίτο κυριότητας ακινήτου...139/2012 ΜΠΡ ΡΟΔ.

139/2012 ΜΠΡ ΡΟΔ ( 607985) 

(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Κτήση κυριότητας παρά μη κυρίου. Εκείνος προς τον οποίο μεταβιβάστηκε ξένο ακίνητο δεν αποκτά κυριότητα, αν ο μεταβιβάζων δεν ήταν κύριος. Αρνητική αναγνωριστική αγωγή. Για την αναγνώριση της έλλειψης παρά του μη κυρίου και της μη ...

κτήσης εν συνεχεία από τρίτο κυριότητας ακινήτου μπορεί να σωρευθεί με τη διεκδικητική και αναγνωριστική αρνητική αγωγή. Στην περίπτωση που ζητηθεί εσφαλμένα η αναγνώριση της ακυρότητας του παραπάνω μεταβιβαστικού συμβολαίου η αγωγή ναι μεν υπάγεται στην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου όμως δεν παραπέμπεται αλλά απορρίπτεται.

  

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ 139/2012

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΔΟΥ ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Μαρίνα Κρανίτη, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος Πρωτοδικών και το Γραμματέα Χαράλαμπο Θεοδώρου. 

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του την 11η Οκτωβρίου 2012 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ: 

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: (…), κατοίκου Αυστραλίας, η οποία κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το οικείο πινάκιο παραστάθηκε στη δίκη δια της πληρεξουσίας ..

ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1)…2), αμφοτέρων κατοίκων Μεγίστης Δωδεκανήσου, εκ των οποίων ο μεν πρώτος παραστάθηκε ..... ο δε δεύτερος δεν εμφανίστηκε ούτε και εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο. 

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 16-02-2010 και με αριθμό κατάθεσης 104/18-02-2010 αγωγή της, η οποία προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 24ης-03-2011 και κατόπιν αναβολής για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσης και γράφτηκε στο πινάκιο. 

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των παριστάμενων διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις που κατέθεσαν. 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Οπως προκύπτει από την από 10-05-2010 έκθεση επίδοσης του Αστυνομικού του Α.Τ. Μεγίστης, (…), ο οποίος τέλεσε την παρούσα επίδοση ελλείψει δικαστικού επιμελητή, κατ` άρθρον 122 § 2 ΚΠολΔ, ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση αγωγής με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στον δεύτερο εναγόμενο, (…), για την αρχική δικάσιμο της 24-03-2011, κατά την οποία η υπόθεση αναβλήθηκε -εκ του πινακίου για την παρούσα δικάσιμο, οπότε δεν ήταν αναγκαία εκ νέου κλήση αυτού για την παρούσα δικάσιμο, εφόσον κατ` άρθρο 226 § 4 ΚΠολΔ η αναγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων. Ο τελευταίος όμως δεν εμφανίστηκε κατά την παραπάνω δικάσιμο κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συνεπώς πρέπει να δικαστεί ερήμην (άρθρο 271 § 2 εδ. β ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με το ν. 3994/2011 και έχει εφαρμογή και στην παρούσα δίκη δυνάμει του άρθρου 72 § 2 αυτού).

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 369, 1033, 1192 αριθ. 1 και 1198 ΑΚ, προκύπτει ότι το εμπράγματο δικαίωμα της κυριότητας ακινήτου μεταβιβάζεται με σύμβαση, που γίνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο και μεταγράφεται. Για να μεταβιβασθεί όμως με σύμβαση η κυριότητα ακινήτου, για οποιαδήποτε αιτία, χαριστική ή επαχθή, απαιτείται να υπάρχει το δικαίωμα σ` εκείνον, ο οποίος το μεταβιβάζει, κατά το χρόνο μεταγραφής της σχετικής συμβάσεως (ΑΠ 934/2000 ΑρχΝ 2001.490, ΑΠ 888/1977 ΝοΒ 1978.703, ΕφΑθ 4562/1992 ΑρχΝ 1992.464, Γεωργιάδη - Σταθόπουλου, ΑΚ, υπ` άρθρο 1033 αριθ. 2). Εάν, συνεπώς, εκείνος που μεταβιβάζει δεν είναι κύριος του μεταβιβαζομένου ακινήτου, δεν μεταβιβάζεται στον αγοραστή η κυριότητα αυτού, σύμφωνα με τη γενική αρχή του β.ρ.δ «ουδείς μετάγει πλέον ου έχει δικαιώματος» (Πανδ. 50 . 17.54 - Βασ 2.3.54), η οποία έχει διατηρηθεί και υπό την ισχύ του Αστικού Κώδικα (ΕφΔωδ 82/2007 Νόμος, ΕφΠειρ 503/1997 ΕλλΔνη 1997.1901, ΕφΑθ 7217/1991 ΕλλΔνη 1993.637, Μπαλής, ΓενΑρχ, 8η έκδ., παρ. 30, σελ. 95 και ΕμπρΔικ, 4η έκδ., παρ.61, σελ. 160 επ., Απ. Γεωργιάδης, Εμπρ Δικ, τ. ΙΙ.1, σελ124). Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι είναι άκυρη η δικαιοπραξία και μάλιστα τόσο η υποσχετική, όσο και η εκποιητική, η οποία καταρτίζεται σε εκτέλεση της υποσχετικής (ΕφΠειρ 503/1997 ΕλλΔνη 38.1900, ΕφΘεσ 2462/1990 ΕλλΔνη 33.1224, ΕφΑθ 1008/1982 Αρμ ΛΣΤ.718, Γαζής στην ΕρμΑΚ, υπ` άρθρο 513, Ζέπος, ΕνοχΔικ, Β` έκδ., σελ. 57), είναι δε αδιάφορο το γεγονός ότι η εκποιητική δικαιοπραξία δεν επιφέρει, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, το αποτέλεσμα που ήθελαν οι συμβαλλόμενοι, δηλαδή τη μεταβίβαση της κυριότητος του μεταβιβαζομένου ακινήτου (ΕφΑθ 7217/1991 ΕλλΔνη 34.637, ΕφΘεσ 142/79 Αρμ ΛΕ. 207). Επομένως, όπως συνάγεται και από τις διατάξεις των άρθρων 239, 513 επ., 1033, 1191 ΑΚ, η πώληση, ή για την ταυτότητα του νομικού λόγου η μεταβίβαση κυριότητας με γονική παροχή, ξένου ακινήτου είναι έγκυρη, δηλαδή μόνη η έλλειψη κυριότητας στο ακίνητο δεν έχει ως συνέπεια την ακυρότητα της σύμβασης (βλ. ΑΠ 729/2011 ΕλλΔνη 2011.1027, ΑΠ 1199/1989 ΕλλΔνη 1991.531, ΕφΑθ 2077/2009 ΕλλΔνη 2010.785, ΕφΔωδ 305/2007 Νόμος, ΕφΠειρ 503/1997 ΕλλΔνη 1997. 1901). Εναντι όμως του αληθινού κυρίου δεν είναι ισχυρή η μεταβίβαση της κυριότητας του ακινήτου, καθόσον για τη μεταβίβαση αυτήν απαιτείται (1033 ΑΚ) αυτός που μεταβιβάζει να είναι κύριος. Συνεπώς, εκείνος προς τον οποίο μεταβιβάστηκε ξένο ακίνητο δεν αποκτά την κυριότητα, εφόσον του μεταβιβάστηκε από μη κύριο (ΕφΠειρ 503/1997 ό.π., ΠΠρΑθ 3746/2011 Νόμος). Ο αληθής κύριος έχει τη δυνατότητα να σωρεύσει και την αγωγή «ακυρότητας του συμβολαίου» (βλ. Κ. Παπαδόπουλου, ό.π., παρ. 117, 4δ, σελ. 308), με την οποία βεβαίως δεν μπορεί, σύμφωνα με τα όσα προαναφέρθηκαν, να ζητηθεί η ακυρότητα της σύμβασης, λόγω της έλλειψης κυριότητας του μεταβιβάσαντος, αφού, όπως προαναφέρθηκε, αυτή είναι έγκυρη, αλλά μπορεί να ζητηθεί να αναγνωριστεί ότι ο μεν μεταβιβάσας δεν ήταν κύριος του ακινήτου που μεταβιβάστηκε, ο δε αποκτών, λόγω της έλλειψης αυτής του δικαιοπαρόχου, δεν έγινε κύριος αυτού. Πρόκειται δηλαδή για αναγνωριστική αγωγή (70 ΚΠολΔ), με την αρνητική της μορφή, της αναγνώρισης της ανυπαρξίας δικαιώματος κυριότητας των εναγομένων στο επίδικο (Κ. Παπαδόπουλος, ό.π., 117, 4ζ, ΕφΠειρ 503/1997 ό.π.).

Στην προκειμένη περίπτωση η ενάγουσα εκθέτει ότι δυνάμει του υπ` αριθ. ....../24-07-1979 συμβολαίου δωρεάς εν ζωή του ασκούντος καθήκοντα συμβολαιογράφου (…), Συμβούλου Πρεσβείας Α`, του Γενικού Προξενείου του Σιδνεϋ, που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Μεγίστης, περιήλθε στην αποκλειστική κυριότητα και νομή της από την Α. χήρα Φ. Α., το κάτωθι ακίνητο, ήτοι διώροφη οικία, που βρίσκεται στην περιφέρεια του Δήμου Μεγίστης, στην παραλιακή οδό στη θέση «Aγιος Γεώργιος», εμβαδού 50 τ.μ. εκάστου ορόφου, επί οικοπέδου 85 τ.μ., το οποίο εμφαίνεται στο από Σεπτέμβριο του έτους 2002 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού (…), σύμφωνα με το οποίο συνορεύει (…). Οτι στην τελευταία είχε περιέλθει λόγω δωρεάς από τη μητέρα της Μ. Σ., η δε τελευταία το είχε αγοράσει, δυνάμει του υπ` αριθ. ...../1928 συμβολαίου του εκτελούντος χρέη συμβολαιογράφου γενικού γραμματέα της Δημαρχίας Καστελλορίζου. Οτι τόσο η ίδια όσο και οι δικαιοπάροχοί της ασκούσαν επ` αυτού τις προσιδιάζουσες πράξεις νομής, χωρίς ουδέποτε να ενοχληθούν από κανέναν. Οτι στις 09-05-1978 η δικαιοπάροχός της Α. Α. εξεμίσθωσε το επίδικο στον πρώτο εναγόμενο Ε. Μ., μετά δε το θάνατο αυτής, συνήφθη νέα μίσθωση μεταξύ της ιδίας και του ως άνω. Πλην όμως, ο τελευταίος δολίως, προκειμένου να διευκολύνει την ιδιοποίηση του επιδίκου από τον δεύτερο εναγόμενο και εν γνώσει αυτού μεταβίβασε δια γονικής παροχής, δυνάμει της υπ` αριθ. ....../2006 πράξης γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Ρόδου, (…), νομίμως μεταγεγραμμένου, σ` αυτόν το επίδικο ακίνητο. Ο δε πρώτος των εναγομένων εξακολουθεί να διαμένει στο επίδικο και μάλιστα αναζητεί υποψήφιους αγοραστές. Με βάση αυτό το ιστορικό και κατ` ορθή εκτίμηση του δικογράφου, ζητεί: α) να αναγνωριστεί ότι είναι κυρία του λεπτομερώς περιγραφόμενου στην αγωγή ακινήτου της και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι και κάθε τυχόν τρίτος που έλκει δικαιώματα εξ αυτών να της αποδώσουν αυτό, β) να κηρυχθεί άκυρη, ανυπόστατη και ως ουδέν αποτέλεσμα επάγουσα η υπ` αριθ. ......./2006 πράξη γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Ρόδου, (…), λόγω της έλλειψης κυριότητας του μεταβιβάσαντος, γ) να απαγγελθεί κατά των εναγομένων προσωπική κράτηση διάρκειας έξι μηνών και χρηματική ποινή 3.000 ευρώ για κάθε παράβαση της εκδοθησομένης απόφασης και μη συμμόρφωσης προς αυτήν, και για κάθε μελλοντική διατάραξη της κυριότητας από τους εναγόμενους, δ) να κηρυχθεί η παρούσα προσωρινά εκτελεστή και δ) να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στη δικαστική της δαπάνη. Με αυτό το ιστορικό και αυτά τα αιτήματα, η ένδικη αγωγή, στην οποία σωρεύονται διεκδικητική αγωγή και αγωγή ακύρωσης συμβολαίου, αρμοδίως καθ` ύλην και κατά τόπο φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία (α. 7, 9, 11 περ. 1, 14 § 2, όπως αυτό ίσχυε πριν το ν. 3994/2011 και το οποίο εφαρμόζεται στην παρούσα δίκη δυνάμει του άρθρου 72 § 2 αυτού και 29 ΚΠολΔ), όσον αφορά την διεκδικητική αγωγή. Πλην όμως όσον αφορά την αγωγή ακύρωσης της ως άνω πράξεως γονικής παροχής, αυτή αναρμοδίως εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, δεδομένου ότι το αίτημα περί αναγνώρισης της ακυρότητας της συμβάσεως γονικής παροχής του επιδίκου ακινήτου, που αφορά το κύρος της δικαιοπραξίας αυτής, συνιστά διαφορά μη αποτιμητή σε χρήμα, η οποία υπάγεται, σύμφωνα με το άρθρο 18 αρ. 1 του ΚΠολΔ, στην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, αφού εν προκειμένω δεν έχει έδαφος εφαρμογής το άρθρο 9 του ίδιου ως άνω Κώδικα (ΑΠ 137/1971 ΝοΒ 22.926, ΠΠρΘηβ 203/1986 ΕΕΝ 1986.481, ΠΠρΙωαν 335/1996 ΑρχΝ 1997.190, ΠΠρΙωαν 19/1997 Αρμ 1997.773). Επομένως θα έπρεπε να διαταχθεί ο χωρισμός της αγωγής αυτής και η παραπομπή της στο αρμόδιο (καθ` ύλην και κατά τόπο) Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου για να δικαστεί κατά την προσήκουσα διαδικασία (ΕφΠειρ 285/1998 ΕλλΔνη 39.894, ΕφΘεσ 57/1991 Αρμ 45.876). Ωστόσο πρέπει να επισημανθεί ότι, όπως προκύπτει και από τη προηγηθείσα νομική σκέψη, δεν είναι νόμιμο το αίτημα ακυρότητας συμβολαίου λόγω έλλειψης κυριότητας, αλλά νόμιμο μόνο ως αρνητική αναγνωριστική κυριότητας (ΕφΔωδ 305/2007), και επομένως η αγωγή αυτή, βασιζόμενη στην ως άνω βάση, είναι μη νόμιμη. Τυχόν δε παραπομπή της υπόθεσης σε άλλη συζήτηση προκειμένου να απορριφθεί για το λόγο αυτό, θα επέφερε αδικαιολόγητα έξοδα και καθυστερήσεις. Επομένως επιβάλλεται για λόγους οικονομίας της δίκης, να μην παραπεμφθεί η υπόθεση, αλλά να απορριφθεί από το Δικαστήριο τούτο η σχετική αγωγή (ΕφΔωδ 128/2007 ό.π., ΠΠρΘηβ 75/2004 Δίκη 2004.1101). Κατά τα λοιπά η αγωγή, είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 180, 974, 1094 ΑΚ, 176, 907 και 908 ΚΠολΔ. Ωστόσο, απορριπτέο ως μη νόμιμο είναι το αίτημα επαπείλησης εις βάρος των εναγομένων προσωπικής κράτησης διάρκειας έξι (6) μηνών και χρηματικής ποινής ύψους τριών χιλιάδων ευρώ (3.000,00€), για κάθε παράβαση της εκδοθησομένης αποφάσεως και μη συμμόρφωσης προς αυτήν, και για κάθε μελλοντική διατάραξη της κυριότητας της ενάγουσας από αυτούς, διότι το αίτημα αυτό συνιστά αίτημα των αγωγών διατάραξης της νομής, με αξίωση παραλείψεως ή ανοχής εκ μέρους του οφειλέτη, ενώ η απόδοση εξασφαλίζεται με την άμεση εκτέλεση του άρθρου 943 Κ.Πολ.Δ (βλ. Παπαδόπουλο, ό.π. σελ. 307, παρατ. β`). Πρέπει, επομένως, η κρινόμενη αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη να εξεταστεί περαιτέρω στην ουσία, δεδομένου ότι ενεγράφη νομότυπα και εμπρόθεσμα κατ` άρθρο 220 ΚΠολΔ στα οικεία βιβλία διεκδικήσεων του Υποθηκοφυλακείου Μεγίστης στον τόμο δεκαεπτά (17) και με αύξοντα αριθμό πενήντα τέσσερα (54). Ο πρώτος εναγόμενος παρέστη στο ακροατήριο μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, Κ. Βαϊνά, και με τις προτάσεις του, που κατέθεσε εμπρόθεσμα, συνομολογεί τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν την αγωγή. Δυνάμει δε του άρθρου 352 ΚΠολΔ η γραπτή ομολογία του διαδίκου ενώπιον του Δικαστηρίου που δικάζει τη δίκη αποτελεί πλήρη απόδειξη εναντίον εκείνου που ομολόγησε ως προς τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν την αγωγή και ως εκ τούτων πρέπει η αγωγή να γίνει δεκτή και ως ουσία βάσιμη ως προς αυτόν. Οσον δε αφορά τον δεύτερο εναγόμενο, λόγω της ερημοδικίας αυτού, οι λοιποί περιεχόμενοι στην αγωγή πραγματικοί ισχυρισμοί του ενάγοντος θεωρούνται ομολογημένοι και ως προς αυτόν, σύμφωνα με το άρθρο 271 § 3, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 29 το ν. 3994/2011 και έχει εφαρμογή και στην παρούσα δίκη σύμφωνα με το άρθρο 72 § 2 αυτού. Επομένως, και επειδή δεν υπάρχει ένσταση που να εξετάζεται αυτεπαγγέλτως και πρόκειται για γεγονότα για τα οποία επιτρέπεται ομολογία, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ ουσία και να αναγνωριστεί η ενάγουσα αποκλειστική κυρία, νομέας και κάτοχος του επιδίκου ακινήτου, όπως λεπτομερώς αναφέρεται αυτό στο διατακτικό της παρούσας. Οσον αφορά το αίτημα για την κήρυξη της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, το Δικαστήριο κρίνει ότι η επιβράδυνση της εκτέλεσης είναι δυνατόν να επιφέρει σημαντική ζημία στην ενάγουσα (άρθρο 908 § 1 ΚΠολΔ), γι` αυτό το σχετικό αίτημα θα πρέπει να γίνει δεκτό στην ουσία του. Τέλος, πρέπει να ορισθεί παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας (άρθρα 501, 502, 505 παρ. 2 ΚΠολΔ) όσον αφορά στον δεύτερο εναγόμενο, και να καταδικαστούν οι εναγόμενoι στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας λόγω της ήττας τους (άρθρο 176 ΚΠολΔ) σύμφωνα με το διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην του δεύτερου εναγόμενου και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων. 

ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο για την άσκηση ανακοπής ερημοδικίας εκ μέρους του δεύτερου εναγόμενου σε διακόσια πενήντα ευρώ (250,00€). 

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή. 

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε απορριπτέο. 

ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η ενάγουσα είναι αποκλειστική κυρία, νομέας και κάτοχος μιας διώροφης οικίας, κείμενης στη νήσο Κατελλορίζου, αποτελούμενη εξ ενός ισογείου και πρώτου ορόφου και συνορευόμενη (…), όπως αυτό λεπτομερώς περιγράφεται στο υπ` αριθ. ......./24-07-1979 συμβόλαιο δωρεάς εν ζωή του ασκούντος καθήκοντα συμβολαιογράφου (…), Συμβούλου Πρεσβείας Α`, του Γενικού Προξενείου του Σιδνεϋ, που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Μεγίστης, στον τόμο ... και με αριθμό .... 

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την αποβολή των εναγομένων και παντός τρίτου έλκοντος από αυτούς δικαιώματα από το παραπάνω ακίνητο και την απόδοσή του στην ενάγουσα. 

ΚΗΡΥΣΣΕΙ την απόφαση προσωρινώς εκτελεστή ως προς την αμέσως προαναφερομένη διάταξη. 

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγόμενους στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων διακοσίων ευρώ (1.200,00€). 

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Ρόδο, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση την 27-12-2012.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ε.Φ.