Η μη δικαιολογημένη και μακράς διάρκειας καθυστέρηση άσκησης της αίτησης ή η αναβολή της συζήτησης σε απώτερο μέλλον ή μετά από ματαίωσή της επαναφορά προς συζήτηση μετά από ικανό χρόνο υποδηλώνει έλλειψη επείγουσας... περίπτωσης. (ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΛΟΓΩ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ) - Ο επικείμενος κίνδυνος, δηλαδή αυτός που ήδη επίκειται με την επικείμενη επέλευση βλάβης, αφορά στην επερχόμενη ματαίωση του ασφαλιστέου δικαιώματος, οπότε αν δεν αποτραπεί θα καταστεί ανέφικτη η πραγμάτωση της αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του καθού-οφειλέτη, μετά την περάτωση της διαγνωστικής δίκης και την απόκτηση εκτελεστού τίτλου από τον αιτούντα-δανειστή. Και στην αίτηση προσωρινής επιδίκασης διατροφής συζύγου σε περίπτωση διακοπής της εγγάμου συμβιώσεως (αρθρ. 1391§1 ΑΚ), απαιτείται να υπάρχει ως στοιχείο του ορισμένου αυτής, η επείγουσα περίπτωση ή ο επικείμενος κίνδυνος, με αναφορά έστω και συνοπτικά των πραγματικών περιστατικών που πιθανολογούν τη συνδρομή του επικείμενου κινδύνου ή της επείγουσας περίπτωσης, μη αρκούσης της στερεότυπης διατύπωσης του νόμου, αλλά απαιτουμένης της παράθεσης συγκεκριμένων περιστατικών του εννοιολογικού προσδιορισμού των προϋποθέσεων αυτών. Η αίτηση δε στην οποία δεν αναφέρονται επαρκή περιστατικά που συνιστούν επείγουσα περίπτωση ή επικείμενο κίνδυνο, είναι απορριπτέα λόγω αοριστίας. Η συμπλήρωση τέλος των στοιχείων της επείγουσας περίπτωσης ή του επικειμένου κινδύνου με το σημείωμα είναι απαράδεκτη.
Η υπό κρίση αίτηση είναι αόριστη, γιατί ..., περιορίζεται μόνον στη στερεότυπη διατύπωση του νόμου. Πέραν τούτων, η αιτούσα, παρότι αναφέρει ότι η έγγαμη συμβίωσή της με τον καθού διεκόπη ... την 17.06.2011, δεν προέβη έγκαιρα στην άσκηση αίτησης προσωρινής επιδίκασης διατροφής λόγω διακοπής της, κατ΄ άρθρον 1391 § 1 ΑΚ, αλλά κατέθεσε αυτήν μετά την παρέλευση διαστήματος σχεδόν τριών (3) ετών από τη διακοπή ...
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ιωάννη Λαμπρινόπουλο, Πρόεδρο Πρωτοδικών, ο οποίος ορίστηκε κατόπιν κληρώσεως, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3327/2005.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις 11 Νοεμβρίου 2014, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέως, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της αιτούσας: ..................... η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου Γερασιμούλας Λίτσου.
Του καθού η αίτηση: ...................... ο οποίος παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου Μαρίας Κολύβα.
Η αιτούσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 01.04.2014 αίτησή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθ. κατ. δικ. 829/2014 προσδιορίστηκε το πρώτον για τη δικάσιμο της 05.06.2014, κατά την οποία αναβλήθηκε για την 17.09.2014 και περαιτέρω για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο έκθεμα.
Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως αυτής, οι διάδικοι παριστάμενοι ως άνω ανέπτυξαν και προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 682§1 ΚΠολΔ, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 683 έως 703 τα δικαστήρια, σε επείγουσες περιπτώσεις ή για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος, μπορούν να διατάζουν ασφαλιστικά μέτρα για την εξασφάλιση ή διατήρηση ενός δικαιώματος ή τη ρύθμιση μιας κατάστασης και να μεταρρυθμίζουν ή να τα ανακαλούν. Το δικαίωμα είναι δυνατό να εξαρτάται από αίρεση ή προθεσμία. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων για την εξασφάλιση ή διατήρηση ενός δικαιώματος ή τη ρύθμιση μιας κατάστασης ή για την ανάκληση ή μεταρρύθμιση απόφασης, απαιτεί ο νόμος ως απαραίτητες προϋποθέσεις, την ύπαρξη δικαιώματος και τη συνδρομή επείγουσας περίπτωσης ή επικειμένου κινδύνου, η έλλειψη των οποίων καθιστά απορ ριπτέα την αίτηση. Επείγουσα περίπτωση συντρέχει όταν υπάρχει ανάγκη προσωρινής απόλαυσης του ασφαλιστέου δικαιώματος από τον φερόμενο ως δικαιούχο αυτού, γιατί με την πάροδο του χρόνου πρόκειται να επέλθει βλάβη οποιασδήποτε φύσης στην υλική φύση του αντικειμένου, είτε στο δικαιούχο (ΕφΘεσ 1284/2008 Αρμ 2009,250, ΜΠρΘεσ 1705/2014 Νόμος, ΜΠρΑθ 1120/2008 ΕΔΠΟΛ 2009,534, ΜΠρΑθ 1146/2002 ΑρχΝ 2002,647).
Έτσι η μη δικαιολογημένη και μακράς διάρκειας καθυστέρηση άσκησης της αίτησης ή η αναβολή της συζήτησης σε απώτερο μέλλον ή μετά από ματαίωσή της επαναφορά προς συζήτηση μετά από ικανό χρόνο υποδηλώνει έλλειψη επείγουσας περίπτωσης. Ο επικείμενος κίνδυνος, δηλαδή αυτός που ήδη επίκειται με την επικείμενη επέλευση βλάβης, αφορά στην επερχόμενη ματαίωση του ασφαλιστέου δικαιώματος, οπότε αν δεν αποτραπεί θα καταστεί ανέφικτη η πραγμάτωση της αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του καθού-οφειλέτη, μετά την περάτωση της διαγνωστικής δίκης και την απόκτηση εκτελεστού τίτλου από τον αιτούντα-δανειστή (ΑΠ 129/73 ΝοΒ 21,889, ΑΠ 130/71 ΝοΒ 19,619, ΑΠ 422/70 ΝοΒ 18,1197, ΕφΘεσ 1284/2008 ο.π., Β. Βαθρακοκοίλη ΚΠολΔ, άρθρο 682,σ. 23,25,30, όπου περαιτέρω παραπομπές στη νομολογία και στους συγγραφείς). Και στην αίτηση προσωρινής επιδίκασης διατροφής συζύγου σε πε ρίπτωση διακοπής της εγγάμου συμβιώσεως (αρθρ. 1391§1 ΑΚ), απαιτείται να υπάρχει ως στοιχείο του ορισμένου αυτής, η επείγουσα περίπτωση ή ο επικείμενος κίνδυνος, με αναφορά έστω και συνοπτικά των πραγματικών περιστατικών που πιθανολογούν τη συνδρομή του επικείμενου κινδύνου ή της επείγουσας περίπτωσης, μη αρκούσης της στερεότυπης διατύπωσης του νόμου, αλλά απαιτουμένης της παράθεσης συγκεκριμένων περιστατικών του εννοιολογικού προσδιορισμού των προϋποθέσεων αυτών.Η αίτηση δε στην οποία δεν αναφέρονται επαρκή περιστατικά που συνιστούν επείγουσα περίπτωση ή επικείμενο κίνδυνο, είναι απορριπτέα λόγω αοριστίας. Η συμπλήρωση τέλος των στοιχείων της επείγουσας περίπτωσης ή του επικειμένου κινδύνου με το σημείωμα είναι απαράδεκτη (ΑΠ 129/73 ο.π., ΜΠρωτΚω 349/1988 ΕλλΔνη 31,616, ΜΠρΑθ 20368/1987 ΕλλΔνη 29,580, ΜΠρΑθ 12407/1985 Δ 16,725, Β. Βαθρακοκοίλη ΚΠολΔ, ο.π. σ. 23, 25).
Στην προκειμένη περίπτωση, η αιτούσα με την υπό κρίση αίτηση, επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, ζητεί, ως ασφαλιστικό μέτρο, να υποχρεωθεί ο καθού η αίτηση-σύζυγός της, ο οποίος διέκοψε από εύλογη αιτία την έγγαμη συμβίωσή τους, να της καταβάλλει διατροφή σε χρήμα, ποσού 660 ευρώ για λογαριασμό της, επειδή αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις ανάγκες διατροφής της από τα εισοδήματα ή την περιουσία της, αρχής γενομένης από την επίδοση της αίτησης, προκαταβολικά εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα και να καταδικασθεί στα δικαστικά της έξοδα.
Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν ανωτέρω, η υπό κρίση αίτηση είναι αόριστη, γιατί η αιτούσα ουδόλως επικαλείται περιστατικά, που να θεμελιώνουν την επείγουσα περίπτωση ή τον επικείμενο κίνδυνο, έστω και συνοπτικά, όπως η έννοιά τους αναλύθηκε ανωτέρω, περιορίζεται δε μόνον στη στερεότυπη διατύπωση του νόμου. Πέραν τούτων, η αιτούσα, παρότι αναφέρει ότι η έγγαμη συμβίωσή της με τον καθού διεκόπη με την αποχώρηση του τελευταίου από τη συζυγική στέγη την 17.06.2011, δεν προέβη έγκαιρα στην άσκηση αίτησης προσωρινής επιδίκασης διατροφής λόγω διακοπής της, κατ΄ άρθρον 1391 § 1 ΑΚ, αλλά κατέθεσε αυτήν μετά την παρέλευση διαστήματος σχεδόν τριών (3) ετών από τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής της με τον καθού.
Περαιτέρω, ενώ η υπό κρίση αίτηση προσδιορίσθηκε το πρώτον να συζητηθεί την 05.06.2014, αναβλήθηκε κατόπιν σχετικού αιτήματός της για τη δικάσιμο της 17.09.2014, όπου και πάλι αιτήσει της αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 11.11.2014, κατά την οποία συζητήθηκε επτά μήνες μετά από τη κατάθεσή της.
Εν όψει τούτων, και αφού συνεκτιμηθεί και το γεγονός ότι η υπ΄αριθ. 2479/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία λύθηκε ο γάμος των διαδίκων και η οποία επιδόθη κε στην αιτούσα την 25.06.2014, κατόπιν ασκήσεως αγωγής διαζυγίου από τον καθού λόγω διετούς διαστάσεως που συζητήθηκε την 28.03.2014 ερήμην της, καθίσταται αμετάκλητη την 25.01.2015, ήτοι με την παρέλευ ση επτά μηνών από την επίδοση της απόφασης (άρθρα 518§1, 564§1, 605 ΚΠολΔ), οπότε η ένδικη αξίωσή της, στηριζόμενη στη διακοπή της έγγαμης συμβίωσής τους, θα εκλείψει εντός δυόμιση μηνών από τη συζήτηση της υπό κρίση αίτησης, είναι φανερό ότι παρήλθε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι την άσκησή της, χωρίς να προβάλλονται πειστικά οι επικαλούμενοι οικονομικοί λόγοι ώστε να δικαιολογείται η καθυστέρηση άσκησης αυτής. Κατ΄ακολουθίαν των ανωτέρω, η ένδικη αίτηση πρέπει να απορριφθεί, κατά παραδοχή του σχετικού ισχυρισμού του καθού.
Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να συμψηφιστούν, λόγω της ιδιότητάς τους ως συζύγων (αρθρ. 179 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αίτηση.
Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά τους έξοδα.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη και δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, με απόντες τους διαδίκους και τις πληρεξούσιες δικηγόρους τους, στις ... με την παρουσία και τ Γραμματέως
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου