Αναγνώριση δεδικασμένου αλλοδαπής απόφασης σύμφωνα με τις διατάξεις του υπ΄αριθ. 2201/2003 Κανονισμού του Συμβουλίου της Ε.Ε. Διεθνής δικαιοδοσία-αρμοδιότητα ημεδαπού δικαστηρίου. Συναινετικό..1121/2015 ΜΠΡ ΑΘ.

1121/2015 ΜΠΡ ΑΘ ( 658104) 

Αναγνώριση δεδικασμένου αλλοδαπής απόφασης σύμφωνα με τις διατάξεις του υπ΄αριθ. 2201/2003 Κανονισμού του Συμβουλίου της Ε.Ε. Διεθνής δικαιοδοσία-αρμοδιότητα ημεδαπού δικαστηρίου. Συναινετικό διαζύγιο στη Μεγ. Βρετανία. Μη προσκομιδή της αλλοδαπής...

απόφασης αλλά μόνο πιστοποιητικό τελεσιδικίας της λύσης του γάμου. Διατάσσει επανάληψη για προσκομιδή επικυρωμένου αντιγράφου ή Νομικής Πληροφορίας του Ελληνικού Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου γαι την ισχύ του προσκομιζομένου εγγράφου. Βλ. σχετ. και την 2393/2015 ΜΠρΑθ. Η απόφαση αυτή εισήχθη στη ΝΟΜΟΣ με επιμέλεια της συνδρομήτριάς μας κας Ειρήνης Κοντραφούρη, δικηγόρου Αθηνών.

  

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΜΗΜΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

1121/2015

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή.................., Δικαστική Πάρεδρο, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου της Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών και από τη Γραμματέα»

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ στο ακροατήριό του δημόσια στις 10 Μαρτίου 2015 για να δικάσει την υπόθεση.

ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: ......................του κατοίκου ................» Αττικής, οδός.............., αρ...... οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Ειρήνης Κοντραφούρη.

Ο αιτών ζητεί να γίνει δεκτή η από 12.01.2015 αίτησή του, με αντικείμενο την αναγνώριση δεδικασμένου αλλοδαπής απόφασης, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με Αριθμό Κατάθεσης Δικογράφου.........προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και εγγράφηκε στο οικείο πινάκιο με αριθμό......

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, η πληρεξούσια δικηγόρος του αιτούντος ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε να γίνουν δεκτό όσα αναφέρονται στην αίτηση και στις νόμιμα κατατεθειμένες έγγραφες προτάσεις του.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Επειδή, τα οριζόμενα στη διάταξη του άρθρ. 780 ΚΠολΔ και προκειμένου για τις υποθέσεις προσωπικής κατάστασης στις ειδικότερες διατάξεις των άρθρων 905 παρ. 1, 2, 3 και 4 ΚΠολΔ, για την αναγνώριση στην Ελλάδα του δεδικασμένου από απόφαση αλλοδαπού δικαοτηρίου που αφορά την προσωπική κατάσταση, η οποία κηρύσσεται με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου της κατοικίας ή της διαμονής των ενδιαφερομένων και ελλείψει τέτοιας της πρωτεύουσας του κράτους, εφόσον συντρέχουν οι όροι του άρθρ. 323 παρ. 2 έως και 5 ΚΠολΔ, τελούν υπό την επιφύλαξη όσων ορίζουν οι διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες κατ` αρθρ. 28 του Συντάγματος υπερέχουν των άρθρων 905 και 323 ΚΠολΔ, τα οποία τότε δεν εφαρμόζονται, παρά μόνο συμπληρωματικά και μόνο εφόσον δεν έρχονται σε αντίθεση με τις διατάξεις των διεθνών αυτών συμβάσεων (βλ. Ολ. ΑΠ 8/1997, ΕλΔ 1998.1007, Μιχαήλ Μαργαρίτη, Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, II, σελ. 524). Ετσι, με την έναρξη ισχύος του με αριθμό 2201/2003 Κανονισμού του Συμβουλίου της Ε.Ε. «περί της διεθνούς δικαιοδοσίας αναγνώρισης και εκτέλεσης αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας», ο οποίος κατήργησε τον Κανονισμό (ΕΚ) 1347/2000, επέρχεται μεταξύ των κρατών που συνέπραξαν στην αποδοχή του αυτεπάγγελτη υποκατάσταση του εσωτερικού τους δικαίου από τις διατάξεις του, σύμφωνα και με τα ανωτέρω, προκειμένου για τη χώρα μας. Στον εν λόγω κανονισμό του Συμβουλίου της Ε.Ε., ο οποίος, κατ` αρθρ. 72 αυτού, τέθηκε σε ισχύ από την 1η Μαρτίου 2005, καθορίζονται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση στην ημεδαπή απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αφορά θέματα ακύρωσης γάμου, διαζυγίου και δικαστικού χωρισμού. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 παρ.1 και 3 του κανονισμού, οι αποφάσεις που εκδίδονται σε ένα κράτος μέλος αναγνωρίζονται στα υπόλοιπα κράτη μέλη χωρίς να απαιτείται κάποια ιδιαίτερη διαδικασία, την αναγνώριση δε αυτή μπορεί να ζητήσει οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος. Η αναγνώριση αυτή αποκλείεται όταν συντρέχει κάποιος από τους λόγους - κωλύματα που αναφέρονται ρητά στις διατάξεις των άρθρου 22 του ίδιου κανονισμού και είναι, συνοπτικά, οι εξής: α) η πρόδηλη αντίθεση της απόφασης προς τη δημόσια τάξη του κράτους αναγνώρισης, β) η μη έγκαιρη και κατά τρόπο που επιτρέπει στον ερημοδικήσαντα εναγόμενο να αμυνθεί επίδοση ή κοινοποίηση του εισαγωγικού της δίκης ή ισοδύναμου εγγράφου, γ) το ασυμβίβαστο της απόφασης με απόφαση που έχει εκδοθεί στο κράτος αναγνώρισης μεταξύ των ίδιων διαδίκων, δ) το ασυμβίβαστο της απόφασης με προγενέστερη απόφαση που εκδόθηκε προγενέστερα σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτο κράτος, εφόσον η προγενέστερη απόφαση συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις αναγνώρισής της στο κράτος εισαγωγής, ενώ η δικαιοδοσία του εκδώσαντος την απόφαση Δικαστηρίου δεν ερευνάται (άρθρο 24). Σύμφωνα δε με την παράγραφο 3 του άρθρου 30 του ως άνω Κανονισμού στην αίτηση επισυνάπτονται τα έγγραφα που αναφέρονται στα άρθρα 37 και 39, ήτοι: α) αντίγραφο της απόφασης, το οποίο να συγκεντρώνει τις αναγκαίες προϋποθέσεις γνησιότητας και β) το πιστοποιητικό που αναφέρεται στο άρθρο 39, και εφόσον πρόκειται για ερήμην απόφαση το πρωτότυπο ή κυρωμένο αντίγραφο του εγγράφου που αποδεικνύει ότι το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον ερημοδικήσαντα διάδικο ή οποιοδήποτε έγγραφο στο οποίο να δηλώνεται ότι ο εναγόμενος έχει αποδεχθεί την απόφαση κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση (άρθρο 37). Αναφορικά δε με το πιστοποιητικό του άρθρου 39 που πρέπει να προσκομισθεί από τον αιτούντα, αυτό εκδίδεται από το αρμόδιο δικαστήριο ή την αρμόδια αρχή του κράτους μέλους προέλευσης, στο έντυπο που επισυνάπτεται στο παράρτημα I του ως άνω Κανονισμού. Από το πιστοποιητικό πρέπει να προκύπτει ότι η απόφαση είναι εκτελεστή, χωρίς να απαιτείται να είναι τελεσίδικη (βλ. Γέσιου - Φαλτσή, Δίκαιο Αναγκαστικής Εκτελέσεως. Η Διεθνής Αναγκαστική Εκτέλεση, 2006, § 86111 β, αρ. 23). Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 38 του Κανονισμού, αν δεν προσάγονται τα έγγραφα που μνημονεύονται στο άρθρο 37 παράγραφος 1 στοιχείο β) ή στο άρθρο 37 παράγραφος 2, το δικαστήριο μπορεί είτε να ορίσει προθεσμία προσαγωγής τους είτε να δεχθεί ισοδύναμα έγγραφα είτε, εφόσον κρίνει ότι έχει επαρκώς ενημερωθεί, να απαλλάξει τον αιτούντα από το βάρος αυτά. Ητοι, από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι το δικαστήριο μπορεί ακόμα και απαλλάξει τον αιτούντα από την υποχρέωση προσκόμισης: α) του πιστοποιητικού του άρθρου 39 και β) των μνημονευόμενων στο άρθρο 37 παρ. 2 εγγράφων, για την περίπτωση της ερήμην απόφασης, εφόσον κρίνει ότι έχει επαρκώς ενημερωθεί. Συνεπώς, τέτοια δυνατότητα του Δικαστηρίου απαλλαγής του αιτούντα δεν υφίσταται σε περίπτωση που ο ενάγων δεν προσκομίζει την απόφαση της οποίας αιτείται η αναγνώριση, την οποία πρέπει, όπως αναφέρθηκε, κατά το άρθρο 37 παρ. 1 στοιχείο α`, να προσκομίζει ο αιτών σε αντίγραφο που συγκεντρώνει τις αναγκαίες προϋποθέσεις γνησιότητας, καθώς πρόκειται για το σώμα του εγγράφου επί του οποίου καλείται το Δικαστήριο να κρίνει και να αναγνωρίσει. Τέλος, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 21 παρ. 3, 29 και 30 παρ. 1 του Κανονισμού και του άρθρου 905 παρ. 1 και 4 του ΚΠολΔ, αρμόδιο δικαστήριο για την υποβολή της αίτησης αναγνώρισης αποφάσεων άλλου κράτους που αφορούν την προσωπική κατάσταση στην Ελλάδα είναι το Μονομελές Πρωτοδικείο (διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας) της κατοικίας ή διαμονής του προσώπου, του οποίου η κατάσταση καθορίζεται (Κιουπτσίδου, Ζητήματα των Κανονισμών 2201/2003 και 1347/2000 σχετικά με την διεθνή δικαιοδοσία και αναγνώριση αποφάσεων στις γαμικές διαφορές, ΕλλΔνη 2005.668).

Με την κρινόμενη αίτηση, ο αιτών, επικαλούμενος έννομο συμφέρον, ζητεί να αναγνωριστεί ότι έχει αποκτήσει στην Ελλάδα δεδικασμένο η από 28.06.1984 και με αριθμό αναφοράς «...... αλλοδαπή απόφαση του Περιφερειακού Δικαστηρίου του ..................στο...... Αγγλίας, με την οποία λύθηκε ο γάμος του με την.................... που τελέσθηκε στις 30.11.1968 στο Ληξιαρχείο της Περιφέρειας .................στο Δημοτικό Διαμέρισμα ..............του Λονδίνου. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η κρινόμενη αίτηση παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου που είναι καθ` ύλην και κατά τόπον αρμόδιο (άρθρα 21 παρ. 3, 29 παρ. 1 και 2, 30 παρ. 1 του ως άνω Κανονισμού, 740 παρ. 1, 905 παρ. 1 και 4 ΚΠολΔ, αρ. 3 παρ. 4 ΕισΝΚΠολΔ) για την εκδίκασή της, κατά τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας (άρθρα 30 παρ. 1 του Κανονισμού, αρθρ. 739 επ. ΚΠολΔ). Είναι δε νόμιμη, ερειδόμενη στις αναφερθείσες διατάξεις του Κανονισμού 2201/2003 και πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Από τα έγγραφα που προσκομίζει νόμιμα ο αιτών αποδεικνύεται ότι: Στις 30.11.1968 ο αιτών τέλεσε νόμιμο πολιτικό γάμο με ...............στο Ληξιαρχείο της Περιφέρειας............... στο Δημοτικό Διαμέρισμα (Camden) (βλ. το με αριθμ. πρωτ. ...........απόσπασμα της υπ` αριθμ. ...............ληξιαρχικής πράξης γάμου). Ο πιο πάνω γάμος λύθηκε με τη με αριθμό αναφοράς....................απόφαση του Περιφερειακού δικαστηρίου του ...................που εκδόθηκε στις 10.05.1984 και κατέστη τελεσίδικη και αμετάκλητη στις 28.06.1984, όπως προκύπτει από το από 28.06.1984 προσκομιζόμενο σε επίσημη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα πιστοποιητικό που καθιστά την προσωρινή απόφαση τελεσίδικη, σε συνδυασμό με το προσκομιζόμενο σε επίσημη μετάφραση πιστοποιητικό του άρθρου 39 του Κανονισμού 2201/2003, σχετικά με αποφάσεις που εκδίδονται σε γαμικές διαφορές, το οποίο εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο στο ......... Από τα ως άνω δε έγγραφα αποδεικνύεται ότι η σύζυγος του αιτούντος, .....................αιτήθηκε την έκδοση της απόφασης προκειμένου να λυθεί ο γάμος της με τον αιτούντα, ενώ σε κάθε περίπτωση παραστάθηκε στη συνεδρίαση προκειμένου να εκδοθεί η ως άνω απόφαση, αφού η τελευταία δεν εκδόθηκε ερήμην των διαδίκων (βλ. προσκομιζόμενο πιστοποιητικό του άρθρου 39 Κανονισμού) και επομένως αυτή δεν στερήθηκε τα δικαιώματα υπεράσπισής της και γενικώς τη συμμετοχής της στη δίκη, και έλαβε γνώση της απόφασης. Εξάλλου, η αλλοδαπή απόφαση δεν είναι ασυμβίβαστη προς τελεσίδικη απόφαση ημεδαπού Δικαστηρίου που εκδόθηκε για την ίδια υπόθεση μεταξύ των ανωτέρω συζύγων, όπως προκύπτει από το με αριθμό 301/2015 πιστοποιητικό του Γραμματέα αυτού του Δικαστηρίου, δεν προέκυψε δε η έκδοση προγενέστερης απόφασης από δικαστήριο άλλου κράτους μέλους ή τρίτου κράτους. Ωστόσο, ο αιτών, επικαλούμενος ότι το ανωτέρω από 28.06.1984 πιστοποιητικό που καθιστά την προσωρινή απόφαση τελεσίδικη επέχει θέση τελεσίδικης και αμετάκλητης απόφασης λύσης του γάμου, δεν προσκομίζει αντίγραφο της με αριθμό αναφοράς......απόφασης του Περιφερειακού δικαστηρίου του ........................το οποίο να συγκεντρώνει τις αναγκαίες προϋποθέσεις γνησιότητας, ως απαιτείται κατά το άρθρο 37 παρ. 1 στοιχείο α του Κανονισμού 2201/2003, η έλλειψη του οποίου δε συγχωρείται, κατά το άρθρο 38 του Κανονισμού, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στη μείζονα σκέψη, καθώς από το περιεχόμενο της εν λόγω απόφασης κρίνεται και η τυχόν αντίθεση αυτής στη δημόσια τάξη της χώρας μας, ή οποία αποτελεί κώλυμα για την αναγνώρισή της, σύμφωνα με το άρθρο 22 του Κανονισμού. Εξάλλου, από τα προσκομιζόμενα από τον αιτούντα έγγραφα και ειδικότερα από την επίσημη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα των παραγράφων 1 και 2 εδάφια α` και β` του άρθρου 67 των υπ` αριθμ. 344/1977 Κανόνων Γαμικών Διαφορών του Ανώτατου Περιφερειακού Δικαστηρίου Αγγλίας, το Δικαστήριο δεν μπορεί να οδηγηθεί σε ασφαλή κρίση περί του ισχυρισμού του αιτούντος ότι η ως άνω απόφαση της οποίας ζητείται η αναγνώριση δεν δημοσιεύεται και ότι το ως άνω πιστοποιητικό αποτελεί το μοναδικό έγγραφο που δυνάμει των διατάξεων του αγγλικού δικαίου χορηγείται από το αρμόδιο δικαστήριο και επέχει θέση απόφασης. Ειδικότερα, από την προσκομιζόμενη μετάφραση της παραγράφου 1 του άρθρου 67 του ως άνω αγγλικού νομοθετήματος προκύπτει ότι μόλις μία προσωρινή απόφαση, ως η επίδικη, καταστεί τελεσίδικη, ο ληξίαρχος προβαίνει σε σημείωση για την τελεσιδικία αυτής, επί της προσωρινής απόφασης. Συνεπώς, η τελευταία προσωρινή απόφαση επί της οποίας ο ληξίαρχος προβαίνει στην ως άνω σημείωση είναι υφιστάμενη. Τούτο δε είναι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ανεξάρτητο από την κατά την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου υποχρέωση του ληξιάρχου να αποστείλει στους διαδίκους πιστοποιητικό τελεσιδικίας επικυρωμένο με τη σφραγίδα του περιφερειακού δικαστηρίου γαμικών διαφορών, ως είναι το ως άνω προσκομισθέν από τον αιτούντα πιστοποιητικό. Από δε την τελευταία αυτή υποχρέωση του ληξιάρχου, το Δικαστήριο δεν μπορεί να συναγάγει με ασφάλεια ότι η προσωρινή απόφαση λύσης του γάμου δεν υφίσταται ή δεν δημοσιεύεται ή ότι το αναφερθέν πιστοποιητικό επέχει θέση απόφασης, αφού κάτι τέτοιο δεν ορίζεται στην ως άνω διάταξη που ο αϊτών προσκομίζει, ενώ άλλο έγγραφο δεν προσκομίζει προς απόδειξη του ισχυρισμού του. Ούτε εξάλλου από κάποιο από τα προσκομισθέντα έγγραφα αποδεικνύεται ότι για την έκδοση της επίδικης απόφασης ακολουθήθηκε η διαδικασία συναινετικού διαζυγίου, επί του οποίου εφαρμόζεται το ως άνω νομοθέτημα, κατά τους ισχυρισμούς του. Συνεπεία των ανωτέρω, πρέπει να διαταχθεί η επανάληψη της συζητήσεως κατ` άρθρ. 254 παρ. 1 ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται και στη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρ. 741 ΚΠολΔ), προκειμένου ο αϊτών να προσκομίσει τα ανωτέρω έγγραφα για να κριθεί η ουσιαστική βασιμότητα της κρινόμενης αιτήσεως, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Διατάσσει την επανάληψη της συζητήσεως προκειμένου να προσκομιστεί με επιμέλεια του αιτούντος: α) επικυρωμένο αντίγραφο σε επίσημη μετάφραση της με αριθμό αναφοράς απόφασης του Περιφερειακού δικαστηρίου του ......................... εκδόθηκε στις 10.05.1984 και κατέστη τελεσίδικη και αμετάκλητη στις 28.06.1984 περί λύσεως του τελεσθέντος στις 30.11.1968 γάμου του αιτούντος και συζύγου του............................ή Νομική Πληροφορία του Ελληνικού Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου, από την οποία να προκύπτει ότι κατά τις διατάξεις του δικαίου του τόπου εκδόσεως της ανωτέρω αποφάσεως διαζυγίου, η απόφαση διαζυγίου δεν δημοσιεύεται και το εκδοθέν πιστοποιητικό του άρθρου 67 παράγραφος 2 των υπ` αριθμ. 344/1977 Κανόνων Γαμικών Διαφορών του Ανώτατου Περιφερειακού Δικαστηρίου Αγγλίας είναι το μοναδικό έγγραφο που εκδίδεται προκειμένου να πιστοποιήσει τη λύση του γάμου και επέχει θέση και ισχύ απόφασης λύσης γάμου.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στην Αθήνα, στις 9.4.15.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

Ν.Σ.