Παράγωγη κτήση κυριότητας επί ακινήτου. Προϋποθέσεις. Έκτακτη χρησικτησία. Άσκηση νομής σε ακίνητο, συνιστούν οι εμφανείς υλικές ενέργειες επάνω σ’ αυτό που προσιδιάζουν στη φύση και τον προορισμό του, με τις οποίες εκδηλώνεται η βούληση του νομέα να το εξουσιάζει. Ο ισχυρισμός περί ακυρότητας μεταβίβασης της κυριότητας ακινήτου λόγω..1203/2014 ΑΠ

1203/2014 ΑΠ ( 640399) 

Παράγωγη κτήση κυριότητας επί ακινήτου. Προϋποθέσεις. Έκτακτη χρησικτησία. Άσκηση νομής σε ακίνητο, συνιστούν οι εμφανείς υλικές ενέργειες επάνω σ’ αυτό που προσιδιάζουν στη φύση και τον προορισμό του, με τις οποίες εκδηλώνεται η βούληση του νομέα να το...

εξουσιάζει. Ο ισχυρισμός περί ακυρότητας μεταβίβασης της κυριότητας ακινήτου λόγω της δημιουργίας μη άρτιων οικοπέδων πρέπει να έχει προταθεί στο δικαστήριο της ουσίας και να είναι ορισμένος, ώστε να θεμελιώσει παραδεκτά τον σχετικό λόγο αναίρεσης. Απόρριψη αναίρεσης κατά της υπ’ αριθμ. 10/2011 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καστοριάς, που δίκασε ως Εφετείο.

  

Αριθμός 1203/2014 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Γ` Πολιτικό Τμήμα 

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Σίδερη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Ρουμπή, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 5 Μαρτίου 2014, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:

Της αναιρεσείουσας: ......... , κατοίκου .... , η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Δημοσθένη Λιόντο.

Των αναιρεσιβλήτων: 1) Θ. Γ. του Α., κατοίκου ..., 2)Α. Γ. του Α., κατοίκου ..., και 3)Ε. συζ. Β. Κ., κατοίκου ..., οι οποίοι δεν παραστάθηκαν, ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 16/5/2006 αγωγή των ήδη 1ου και 2ου των αναιρεσιβλήτων, που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Καστοριάς. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 182/2007 του ίδιου Δικαστηρίου και 10/2011 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καστοριάς. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 2/5/2011 αίτησή της. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Ερωτόκριτος Καλούδης ανέγνωσε την από 19/9/2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης. Ο πληρεξούσιος της αναιρεσείουσας ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και την καταδίκη των αντιδίκων της στη δικαστική δαπάνη της.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 575, 226 παρ. 4 εδ. α`, γ`και δ`, 568 παρ. 4 και 576 ΚΠολΔ προκύπτει, ότι, αν η συζήτηση της αίτησης αναίρεσης αναβλήθηκε με επισημείωση στο πινάκιο, είναι δε απών, κατά τη νέα μετά την αναβολή δικάσιμο, κάποιος από τους διαδίκους, ο Άρειος Πάγος ερευνά αυτεπαγγέλτως αν ο απών διάδικος είχε επισπεύσει την αρχική συζήτηση ή είχε κλητευθεί σ` αυτή νόμιμα και εμπρόθεσμα, αν δε συντρέχει η μια ή η άλλη από τις προϋποθέσεις αυτές, είναι περιττή νέα κλήτευση του απόντος, κατά τη νέα μετ` αναβολή διαδίκου. Στην προκείμενη περίπτωση, από τις 7337Β`/5.10.20-12, 7343Β`/10.10.2012 και 29498/28.11.2012 εκθέσεις επίδοσης των δικαστικών επιμελητών Α. Μ. του Πρωτοδικείου Καστοριάς οι δύο πρώτες και Ε. Λ. του Πρωτοδικείου Ιωαννίνων η τρίτη, προκύπτει, ότι, κατόπιν έγγραφης παραγγελίας της δικηγόρου Καστοριάς Λουκίας Καραγεωργίου, ως πληρεξουσίας της αναιρεσείουσας .... ........ , δυνάμει του 5177/1.10.2013 πληρεξούσιου της συμβολαιογράφου Καστοριάς ........... , που επισπεύδει τη συζήτηση, ακριβές αντίγραφο της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης με πράξη ορισμού δικασίμου για την αρχική δικάσιμο της 2.10.2013 και κλήση προς συζήτηση της αναίρεσης, κατά την αρχική αυτή δικάσιμο επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στους αναιρεσίβλητους. Κατ` αυτήν, η συζήτηση της αναίρεσης, με σχετική επισημείωση στο οικείο πινάκιο, αναβλήθηκε- μετά από κοινό αίτημα των διαδίκων-για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης. Κατά τη νέα μετ` αναβολή δικάσιμο και κατά την εκφώνηση της υπόθεσης στη σειρά της από το οικείο πινάκιο, οι αναιρεσίβλητοι δεν εμφανίστηκαν, ούτε εκπροσωπήθηκαν με δήλωση πληρεξούσιου δικηγόρου τους, κατά τα άρθρα 242 παρ. 2 και 573 παρ. 1 ΚΠολΔ. Εφόσον, όμως, κατά τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη, δεν χρειαζόταν νέα κλήση, πρέπει, παρά την απουσία τους, να προχωρήσει η συζήτηση της αναίρεσης (άρθρο 576 παρ. 2 εδ. α`και γ` ΚΠολΔ).

ΙΙ. Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 1192 παρ. 1, 1194, 1198 και 1033 ΑΚ, συνάγεται ότι η κυριότητα ακινήτου αποκτάται παραγώγως, με συμφωνία, μεταξύ του κυρίου και εκείνου που την αποκτά, ότι μετατίθεται σ` αυτόν η κυριότητα για κάποια νόμιμη αιτία, η οποία γίνεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο που υποβάλλεται σε μεταγραφή. Για τη μεταβίβαση, με τον τρόπο αυτό, της κυριότητας του ακινήτου, προϋπόθεση είναι εκείνος που συμφώνησε τη μεταβίβασή της να ήταν κύριος του ακινήτου. Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 974, 1045, 1051 ΑΚ, συνάγεται ότι, για την κτήση της κυριότητας ακινήτου με έκτακτη χρησικτησία, απαιτείται άσκηση νομής επί συνεχή εικοσαετία, με τη δυνατότητα, εκείνου που απέκτησε τη νομή αυτού με καθολική ή με ειδική διαδοχή να συνυπολογίσει στο χρόνο της δικής του νομής και το χρόνο νομής του δικαιοπαρόχου του. Ασκηση νομής, προκειμένου για ακίνητο, συνιστούν εμφανείς υλικές ενέργειες επάνω σ` αυτό που προσιδιάζουν στη φύση και τον προορισμό του, με τις οποίες εκδηλώνεται η βούληση του νομέα να το εξουσιάζει. Εξάλλου, ο λόγος αναίρεσης από το άρθρο 560 αριθ. 1 ΚΠολΔ ιδρύεται, αν για την εφαρμογή κανόνα ουσιαστικού δικαίου, το δικαστήριο απαίτησε περισσότερα στοιχεία ή αρκέστηκε σε λιγότερα στοιχεία από εκείνα που απαιτεί ο νόμος, καθώς και αν το δικαστήριο προσέδωσε στον εφαρμοστέο κανόνα έννοια διαφορετική από την αληθινή. Στην περίπτωση που το δικαστήριο έκρινε κατ` ουσία την υπόθεση, η παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου κρίνεται ενόψει των πραγματικών περιστατικών που ανελέγκτως δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν το δικαστήριο της ουσίας και της υπαγωγής αυτών στο νόμο, ιδρύεται δε ο λόγος αυτός όταν το δικαστήριο εφάρμοσε το νόμο, παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ότι αποδείχτηκαν δεν ήταν αρκετά για την εφαρμογή του ή αν εφάρμοσε το νόμο, παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε αρκούσαν για την εφαρμογή του, καθώς και όταν προέβη σε εσφαλμένη υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών σε διάταξη στο πραγματικό της οποίας αυτά δεν υπάγονται. Στην προκείμενη περίπτωση, το Πολυμελές Πρωτοδικείο, που δίκασε ως Εφετείο, δέχθηκε ως αποδειχθέντα, τα ακόλουθα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά "Δυνάμει του αριθ. ... συμβολαίου αγοραπωλησίας ακινήτου του συμβολαιογράφου Καστοριάς ..... ....... ... , νομίμως μετεγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καστοριάς στις ..., στον τόμο … και με αριθμό μεταγραφής …, οι ενάγοντες (και ήδη αναιρεσίβλητοι) απέκτησαν με αγορά από την Ε. Κ. την πλήρη κυριότητα και κατά ποσοστό 1/2 ή 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος ενός ακινήτου κείμενου στην κτηματική περιφέρεια του Δημοτικού Διαμερίσματος Οξυάς του Δήμου Βιτσίου Νομού Καστοριάς, εντός των ορίων του ομώνυμου οικισμού και ειδικότερα ενός οικοπέδου εμβαδού 123,66 τ.μ., μετά της επ` αυτού παλαιάς πέτρινης και άνευ στέγης εγκαταλελειμμένης διώροφης οικίας εμβαδού 84 τ.μ., που εμφαίνεται στο συνημμένο στο προαναφερθέν συμβόλαιο με ημερομηνία Ιανουαρίου 2005 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού Κ. Τ., το οποίο περικλείεται με κεφαλαία γράμματα Α-Β-Γ-Δ-Α και συνορεύει Βόρεια με κοινοτική έκταση επί πλευράς Α-Β μήκους γραμμικών μέτρων 12,22, Νότια με δημοτική οδό επί πλευράς Γ-Δ μήκους μέτρων γραμμικών 12,22, Ανατολικά με ακίνητο ιδιοκτησίας Κ. Κ. επί πλευράς Β-Γ μήκους μέτρων γραμμικών 10,12 και Δυτικά με υπόλοιπο ακίνητο ιδιοκτησίας Ε. Κ. επί πλευράς Α-Δ μήκους μέτρων 10,12. Το εν λόγω οικόπεδο αποτελεί κατά το προαναφερθέν συμβόλαιο διαιρετό άρτιο και οικοδομήσιμο τμήμα ενός μείζονος οικοπέδου συνολικής έκτασης 349,475 τ.μ., το οποίο περιήλθε στην κυριότητα της κατά τα ανωτέρω δικαιοπαρόχου των εναγόντων από δωρεά εν ζωή του πατέρα της Α. Κ. του Η., δυνάμει του υπ` αριθμ. ... συμβολαίου δωρεάς εν ζωή της πρώην συμβολαιογράφου Μακροχωρίου Καστοριάς ...... ... ......... ....... , νομίμως μετεγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καστοριάς στις ... στον τόμο … και με αριθμό μεταγραφής …. Ακολούθως, στην κυριότητα του πατέρα της δικαιοπαρόχου των εναγόντων Α. Κ. το άνω μείζον ακίνητο είχε περιέλθει μετά από άτυπη δωρεά από τον Α. Κ. το 1950, ως ευγνωμοσύνη για τη φροντίδα που ο πρώτος πρόσφερε στο δεύτερο και ο οποίος (Α. Κ.) μέχρι και το θάνατό του ...-βλ. την υπ` αριθμ. ... ληξιαρχική πράξη θανάτου του ληξίαρχου Οξυάς Καστοριάς) διέμενε μόνιμα στην πετρόκτιστη διώροφη οικία εμβαδού 84 τ.μ., την οποία εξάλλου είχε κτίσει με δικιές του δαπάνες. Εκτοτε και μέχρι και το 2003, οπότε ο Α. Κ. μεταβίβασε το εν λόγω μείζον ακίνητο στη θυγατέρα του Ε. Κ., ο ίδιος νεμόταν τούτο συνεχώς και αδιαλείπτως διάνοια κυρίου, ασκώντας σε αυτό τις προσιδιάζουσες στη φύση του διακατοχικές πράξεις, ειδικότερα δε -μετά το θάνατο του ως άνω απώτατου δικαιοπαρόχου- χρησιμοποιούσε τα εντός αυτού κτίσματα και τη διώροφη οικία, ως αποθηκευτικούς χώρους εναποθέτοντας προς φύλαξη διάφορους γεωργικούς καρπούς, όπως πατάτες και κρεμμύδια, αλλά και γεωργικά εργαλεία, τροφή για τα ζώα του και άλλα συναφή είδη, ενώ το συμπεριέλαβε και στη συνημμένη στην ατομική δήλωση περιουσιακής κατάστασης του έτους 1997 δήλωση ακινήτων (Ε9), χωρίς μάλιστα ποτέ να οχληθεί από τρίτους, καθιστάμενος με αυτό τον τρόπο αποκλειστικός κύριος αυτού με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας. Στη συνέχεια, η Ε. Κ. από το 2003 που περιέλαβε στη νομή και κυριότητά της το παραπάνω μείζον ακίνητο ως και το 2005, οπότε πώλησε ένα διαιρετό άρτιο και οικοδομήσιμο τμήμα αυτού στους ενάγοντες, νεμόταν τούτο συνεχώς και αδιαλείπτως, ασκώντας σε αυτό διάφορες υλικές πράξεις νομής, όπως για παράδειγμα το επόπτευε, το φρόντιζε καθαρίζοντάς το από τα αγριόχορτα και χρησιμοποιούσε καθημερινά τα εντός αυτού κείμενα κτίσματα, συμπεριλαμβανομένης και της πετρόκτιστης οικίας ως αποθήκες, φυλάσσοντας διάφορα γεωργικά προϊόντα, όπως μπάλες χόρτου, πατάτες, φασόλια, βρίζα και σιτάρι...Στη συνέχεια, το 2005 οπότε μεταβιβάστηκε στους ενάγοντες η κυριότητα του προπεριγραφέντος διαιρετού τμήματος των 123,66 τ.μ., εντός του οποίου βρίσκεται και η παραπάνω παλαιά πετρόκτιστη εγκαταλελειμμένη και άνευ σκεπής διώροφη οικία εμβαδού 84 τ.μ., αυτοί παρέλαβαν τη νομή του και αμέσως ξεκίνησαν τις εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης της οικίας. Ωστόσο, οι εργασίες αυτές διακόπησαν το Μάιο του 2005 μετά από καταγγελία της εναγομένης (και ήδη αναιρεσείουσας) προς την αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία, λόγω υπέρβασης της χορηγηθείσας στους αντιδίκους της έγκρισης εκτέλεσης εργασιών μικρής κλίμακας στην παραπάνω πετρόκτιστη οικία (βλ. το υπ` αριθμ. ... έγγραφο διακοπής εργασιών και το υπ` αριθμ. ... έγγραφο αμφότερα της Διεύθυνσης Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Περιβάλλοντος Ν. Καστοριάς προς την εναγομένη- ενάγουσα, με τη σημείωση ότι "για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της παραπάνω οικίας θα πρέπει να απευθυνθείτε στις αρμόδιες υπηρεσίες (Δ/νση Γεωργίας-Τοπογραφική)"). Τελικά, οι εν λόγω οικοδομικές εργασίες συνεχίστηκαν μετά την άρση της διακοπής τους λόγω της έκδοσης της υπ`αριθμ. .... οικοδομικής άδειας με τίτλο: Αντικατάσταση στέγης διώροφου κτιρίου και επισκευή φέρουσας τοιχοποιίας" (βλ. ομότιτλη άδεια οικοδομής της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Ν. Καστοριάς και το υπ` αριθμ. .. .. έγγραφο άρσης διακοπής εργασιών της ίδιας ως άνω υπηρεσίας). Με τον ανωτέρω περιγραφέντα τρόπο οι ενάγοντες κατέστησαν συγκύριοι του ως άνω ακινήτου (διαιρετό τμήμα του οικοπέδου με την επ` αυτού οικία) κατά 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος τόσο με παράγωγο τρόπο (λόγω πώλησης) όσο και με πρωτότυπο (με έκτακτη χρησικτησία), νεμόμενοι αυτό με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας για περισσότερα από είκοσι συνεχή χρόνια προσμετρώντας στο δικό τους χρόνο νομής και το χρόνο νομής των δικαιοπαρόχων τους, κατά τα προαναφερθέντα". Ακολούθως, το Δικαστήριο της ουσίας δέχθηκε, "ότι το (πιο πάνω) ακίνητο που διεκδικούν οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες (και ήδη αναιρεσίβλητοι) είναι διαφορετικό στο σύνολό του από το ανήκον στην εκκαλούσα εναγομένη (και ήδη αναιρεσείουσα) με αριθμό 359...Επομένως, η αγωγή τους θα έπρεπε να γίνει εν όλω δεκτή...Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ωστόσο, την δέχθηκε εν μέρει(όπως εν μέρει δέχτηκε και την αντίθετη περί κυριότητας ακινήτου αγωγή της αναιρεσείουσας), καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι πράγματι τα ακίνητα που ανήκουν στους διαδίκους είναι διαφορετικά, πλην του τμήματος του αύλιου χώρου, εμβαδού 13,44 τ.μ. ..το οποίο δέχτηκε ότι ανήκει κατά κυριότητα στην εκκαλούσα εναγομένη ενάγουσα (και ήδη αναιρεσείουσα). Ενόψει, όμως, της διατάξης του άρθρου 536 παρ. 1 ΚΠολΔ, που απαγορεύει στο δευτεροβάθμιο Δικαστήριο να χειροτερεύσει με την απόφασή του τη θέση της εκκαλούσας εναγομένης-ενάγουσας, καθόσον δεν έχει ασκηθεί από τους εφεσίβλητους-ενάγοντες-εναγομένους (και ήδη αναιρεσιβλήτους) αυτοτελής έφεση ή αντέφεση επί της κρινόμενης υπόθεσης), το Δικαστήριο δεν δύναται να εκδώσει απόφαση που να οδηγεί σε αφαίρεση από αυτήν του εδαφικού τμήματος, που το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα αναγνώρισε ως ανήκον σε αυτή κατά κυριότητα και κατά συνεπεία, δεν είναι επιτρεπτή η κατά τούτο εξαφάνιση της προσβαλλόμενης απόφασης". Με βάση τις παραδοχές αυτές το πιο πάνω Δικαστήριο απέρριψε την έφεση της αναιρεσείουσας, επικυρώνοντας, έτσι, την απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου. Ετσι που έκρινε το Δικαστήριο της ουσίας δεν παραβίασε ευθέως τις προαναφερθείσες ουσιαστικού δικαίου διατάξεις που αφορούν στην απόκτηση της κυριότητας ακινήτου παραγώγως, με συμφωνία, και τον πρωτότυπο τρόπο της έκτακτης χρησικτησίας, και, συνεπώς, ο τρίτος λόγος της αναίρεσης, από το άρθρου 560 αριθ. 1 ΚΠολΔ, με τον οποίο, υπό την επίκληση της παραπάνω πλημμέλειας, υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί. Οι περιλαμβανόμενες στον ίδιο αναιρετικό λόγο περαιτέρω αιτιάσεις, επίσης, από το άρθρο 560 αριθ. 1 ΚΠολΔ, ότι το Δικαστήριο της ουσίας κατέληξε στην προεκτεθείσα κρίση του, αν και η αναιρεσείουσα είχε, ωστόσο, ισχυρισθεί και αποδείξει ενώπιον των Δικαστηρίων της ουσίας, ότι το επίδικο ακίνητο είχε παραχωρηθεί σ` αυτήν το έτος 1994 από την επιτροπή απαλλοτριώσεων Καστοριάς και έκτοτε νεμόταν αυτό, άλλως κατά πλάσμα δικαίου ήταν νομέας αυτού, όταν μάλιστα με βάση την υπ` αριθμ. 22/2006 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καστοριάς αναγνωρίστηκε προσωρινά νομέας και κάτοχος του επίδικου ακινήτου, απορρίπτοντας την ασκηθείσα έφεση από τον πρώτο αναιρεσίβλητο κατά της υπ` αριθμ. 149/2005 απόφασης του Ειρηνοδικείου Καστοριάς (δικάσαντος κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων) που είχε εκφέρει όμοια κρίση, ενόψει άλλωστε και του ότι η ανωτέρω απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων εκδόθηκε στις 29.11.2005 επί της από 16.11.2005 αντίστοιχης γενόμενης δεκτής αίτησής της, δηλαδή πριν από την έκδοση των υπ` αριθμ. πρωτ. ... και ... αποφάσεων του Νομάρχη Καστοριάς, με βάση τις όποιες ανακλήθηκε στην ουσία η προαναφερθείσα υπ` αριθμ. 56/1994 απόφαση της επιτροπής απαλλοτριώσεων Καστοριάς, που σημαίνει ότι το επίδικο ακίνητο είναι αυτό που παραχωρήθηκε σε αυτήν από την επιτροπή απαλλοτριώσεων, η έκθεση δε πραγματογνωμοσύνης, στην οποία το Δικαστήριο της ουσίας στήριξε την αντίθετη κρίση του, είναι ασαφής και ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης, είναι απορριπτέες, προεχόντως, ως απαράδεκτες, εφόσον αφορούν αποκλειστικά στην περί τα πράγματα κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, η οποία, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 561 παρ. 1 ΚΠολΔ, είναι αναιρετικά ανέλεγκτη.

ΙΙΙ. Κατά το άρθρο 562 παρ. 2 ΚΠολΔ, είναι απαράδεκτος λόγος αναίρεσης που στηρίζεται σε ισχυρισμό ο οποίος δεν προτάθηκε νόμιμα στο δικαστήριο της ουσίας, εκτός αν πρόκειται, μεταξύ άλλων, για ισχυρισμό που αφορά τη δημόσια τάξη. Και ναι μεν η διάταξη του άρθρου 2 του ν.δ. 690/1948, με την οποία απαγορεύεται, με ποινή την αυτοδικαίως επερχόμενη ακυρότητα, η μεταβίβαση της κυριότητας οικοπέδων που συνεπάγεται τη δημιουργία μη άρτιων οικοπέδων, είναι δημόσιας τάξης, δεδομένου όμως ότι- και μετά το Π.Δ. της 14/27.7.1999 "Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας- οι όροι της αρτιότητας δεν ορίζονται ενιαίως, αλλά ποικίλλουν όχι μόνο κατά πόλεις αλλά και κατά θέση στην ίδια πόλη (βλ. λ.χ. το άρθρο 85 αρ. 1α, εδαφ. β` του άνω Π.Δ/τος, ότι μπορεί να ορίζονται τομείς με διαφορετική αρτιότητα οικοπέδων, προκειμένου να διασφαλιστεί ο τυχόν ιδιαίτερος χαρακτήρας του οικισμού στους τομείς αυτούς, ο ισχυρισμός περί ακυρότητας μεταβίβασης κυριότητας ακινήτου λόγω της δημιουργίας μη άρτιων οικοπέδων πρέπει να έχει προταθεί στο δικαστήριο της ουσίας και να είναι ορισμένος, ώστε να είναι σε θέση το δικαστήριο να εφαρμόσει την παραπάνω διάταξη και να είναι παραδεκτός ο σχετικός λόγος αναίρεσης. Επομένως, οι πρώτος και δεύτερος λόγοι αναίρεσης, με τους οποίους αποδίδεται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια του άρθρου 560 αρ. 1 ΚΠολΔ, για ευθεία παραβίαση του ουσιαστικού δικαίου διάταξης του άρθρου 2 του άνω ν. δ/τος, πρέπει να απορριφθούν, προεχόντως, ως απαράδεκτοι, εφόσον σαφής και συγκεκριμένος σχετικός ισχυρισμός δεν προβλήθηκε από την αναιρεσείουσα στο Δικαστήριο της ουσίας, δεδομένου, ότι, όπως προκύπτει από την παραδεκτή (άρθρο 561 παρ. 2 ΚΠολΔ) επισκόπηση των δικογράφων της έφεσής της (βλ. τη σελ. 20 αυτής) και των προτάσεών της της συζήτησης μετά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση (βλ. τη σελ. 15 αυτών), ζήτησε την εξαφάνιση της εκκληθείσας απόφασης του πρωτοβάθμιου Ειρηνοδικείου Καστοριάς, γιατί το Δικαστήριο αυτό "δέχθηκε ότι από ένα οικόπεδο συνολικού εμβαδού 349,475 τ.μ. έγινε κατάτμηση ενός διαιρετού τμήματος έκτασης 123,66 τ.μ., μέσα στο οποίο μάλιστα υπάρχει παλαιά εγκαταλελειμμένη οικία, γεγονός που δεν αποδείχθηκε από κανένα στοιχείο ότι είναι εγκαταλελειμμένη, χωρίς να μνημονεύει, εάν αυτό είναι άρτιο και οικοδομήσιμο, απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση για τη μεταβίβασή του και τη σύνταξη συμβολαιογραφικού εγγράφου", το άνω δε οικόπεδο εμβαδού 349,475 τ.μ. "κατατμήθηκε σε δύο τμήματα, χωρίς να ελεγχθεί, εάν και τα δύο ή το ένα εξ αυτών είναι άρτιο και οικοδομήσιμο και εάν επιτρεπόταν ή όχι η κατάτμησή του σε διαιρετό τμήμα έκτασης 123,66 τ.μ., χωρίς περαιτέρω να μνημονεύει, εάν νομικά και τεχνικά μπορούσε να διαιρεθεί και αποτελέσει διαιρετό τμήμα", χωρίς δηλαδή να προτείνει ευθέως ισχυρισμό περί ακυρότητας του παραπάνω συμβολαίου από τη διάταξη του άρθρου 2 του άνω ν. δ/τος και να αναφέρει συγκεκριμένα, γιατί η κατάτμηση του μείζονος οικοπέδου σε δύο τμήματα, το ένα τα οποία αποτελεί το επίδικο, συνεπάγεται τη δημιουργία μη άρτιων οικοπέδων.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 2.5.2011 αίτηση της Α. Κ. του Ι., για αναίρεση της 10/2011 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καστοριάς, που δίκασε ως Εφετείο.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, την 30 Απριλίου 2014.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, την 3 Ιουνίου 2014.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ρ.Κ.