ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ - 452/2016 ΑΠ - Ποινική Δικονομία. Επανάληψη της διαδικασίας. Νέα γεγονότα και αποδείξεις. Καταδίκη για βαρύτερο έγκλημα. Εννοια βαρύτερου εγκλήματος. Οταν τροποποιείται ουσιωδώς ο χαρακτήρας της πράξεως και μεταβάλλεται το είδος αυτής, όχι δε όταν παρέχεται η δυνατότητα επιεικέστερης μεταχειρίσεως του υπαιτίου, λόγω ελαφρυντικών περιστάσεων ή άλλου λόγου μειώσεως της ποινής.

452/2016 ΑΠ (ΠΟΙΝ) ( 678212)
(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Ναρκωτικά. Ποινική Δικονομία. Επανάληψη της διαδικασίας. Νέα γεγονότα και αποδείξεις. Καταδίκη για βαρύτερο έγκλημα. Εννοια βαρύτερου εγκλήματος. Οταν τροποποιείται ουσιωδώς ο χαρακτήρας της πράξεως και μεταβάλλεται το είδος αυτής, όχι δε όταν παρέχεται η δυνατότητα επιεικέστερης μεταχειρίσεως του υπαιτίου, λόγω ελαφρυντικών ....

περιστάσεων ή άλλου λόγου μειώσεως της ποινής. Επιβαρυντικές περιστάσεις. Υποτροπή. Καταδίκη για κατοχή κατ΄ εξακολούθηση και αποθήκευση ναρκωτικών ουσιών τελεσθείσες κατ΄επάγγελμα και κατά συνήθεια και υπό περιστάσεις που μαρτυρούν ότι ο κατηγορούμενος είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και ως "υπότροπος". Καταδίκη για ηθική αυτουργία σε κατοχή ναρκωτικών ουσιών με σκοπό την εμπορία ως "υπότροπος". Πραγματικά περιστατικά. Εννοια υποτρόπου. Αμετάκλητη καταδίκη για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών σε βαθμό κακουργήματος εντός της προηγούμενης δεκαετίας. Καταδίκη για βαρύτερο έγκλημα, αφού καταδικάστηκε ως υπότροπος. Νέες αποδείξεις, η απόφαση (προγενέστερη) στην οποία στηρίχθηκε το Δικαστήριο για το χαρακτηρισμό του ως υποτρόπου εφεσιβλήθηκε και μετ΄ ακύρωση εκδόθηκε νέα απόφαση. Ως εκ τούτου δεν συνέτρεχε η επιβαρυντική περίσταση της υποτροπής. Η μη συνδρομή, ωστόσο, της επιβαρυντικής περιστάσεως της υποτροπής δεν μετέβαλε εν προκειμένω το χαρακτήρα της πράξεως ως κακουργήματος, ούτε άσκησε επιρροή στη βαρύτητα της πράξεως για την επιβλητέα ποινή, αφού συνέτρεχαν οι λοιπές επιβαρυντικές περιστάσεις. Οσον αφορά όμως στην πράξη της ηθικής αυτουργίας η μόνη επιβαρυντική περίσταση που αναγνωρίστηκε ήταν αυτή της υποτροπής. Καταδίκη, ως εκ τούτου, για βαρύτερο έγκλημα. Δέχεται εν μέρει την αίτηση και διατάσσει την επανάληψη της διαδικασίας μόνο ως προς το κεφάλαιο της επιβληθείσας ποινής.

 

Αριθμός 452/2016

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Z` ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δήμητρα Μπουρνάκα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνο Φράγκο, Βασίλειο Καπελούζο, Πάνο Πετρόπουλο - Εισηγητή και Δημήτριο Γεώργα, Αρεοπαγίτες.

Με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Παντελή (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα.

Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 3 Φεβρουαρίου 2016, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αιτούντος S. B. S. του S., κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Πατρών, που παρέστη αυτοπροσώπως χωρίς δικηγόρο, για επανάληψη της διαδικασίας που περατώθηκε με την υπ` αριθμ. 1678-1679/2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ` αυτή, και ο αιτών ζητεί τώρα την επανάληψη της διαδικασίας, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 3 Σεπτεμβρίου 2014 αίτησή του, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1057/2014.

Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Νικόλαος Παντελής εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Θεοφανίας Κοντοθανάση με αριθμό 185/1.12.2015, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα: "Εισάγω, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 525 παρ. 1 περ. 2, 527 παρ. 1, 2, 528 ΚΠΔ, την από 3.9.2014 αίτηση του S. ή B. (όνομα) S. (επων.) του S., κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Πατρών, με την οποία ζητεί την επανάληψη, προς το συμφέρον του, της ποινικής διαδικασίας που περατώθηκε με την έκδοση των κάτωθι αποφάσεων 1) της υπ` αριθ. 1388-1389/24.9.2009 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης και κατά το κεφάλαιο που με αυτή καταδικάσθηκε "ως υπότροπος", για κατοχή κατ` εξακολούθηση και αποθήκευση ναρκωτικών ουσιών, τελεσθείσες κατ` επάγγελμα και κατά συνήθεια και υπό περιστάσεις που μαρτυρούν ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και 2) της υπ`αριθ. 1678-1679/25.6.2012 του ιδίου ως άνω δικαστηρίου και κατά το μέρος που επίσης καταδικάσθηκε "ως υπότροπος", για ηθική αυτουργία σε κατοχή ναρκωτικών ουσιών με σκοπό την εμπορία, στις δύο ως άνω περιπτώσεις του επιβλήθηκε η ποινή της ισοβίου "καθείρξεως και επιπρόσθετα στη δεύτερη 30.000 ευρώ, εκθέτω δε τα ακόλουθα: Κατά το άρθρο 525 παρ. 1 περ. 2 του ΚΠΔ, η ποινική διαδικασία που περατώθηκε με αμετάκλητη απόφαση επαναλαμβάνεται προς το συμφέρον του καταδικασμένου για πλημμέλημα ή κακούργημα, εκτός των άλλων περιπτώσεων που αναφέρονται στο άρθρο αυτό περιοριστικά, και όταν μετά την οριστική καταδίκη του, αποκαλύφθηκαν νέα, άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν, γεγονότα ή αποδείξεις, τα οποία, μόνα τους ή σε συνδυασμό με εκείνα που είχαν προσκομισθεί προηγουμένως, κάνουν φανερό ότι αυτός είναι αθώος ή καταδικάσθηκε για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά τέλεσε. Υπάρχει δε βαρύτερο έγκλημα, κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, όταν τροποποιείται ουσιωδώς ο χαρακτήρας της πράξεως και μεταβάλλεται το είδος αυτής, όχι δε όταν παρέχεται η δυνατότητα επιεικέστερης μεταχειρίσεως του υπαιτίου, λόγω συνδρομής ελαφρυντικών περιστάσεων ή άλλου λόγου μειώσεως της ποινής. Κατά την έννοια της διατάξεως "νέα γεγονότα ή αποδείξεις είναι εκείνα που δεν υποβλήθηκαν στο δικαστήριο και έτσι ήταν άγνωστα στους δικαστές που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση, ανεξάρτητα αν υπήρχαν πριν από την καταδίκη ή προέκυψαν μεταγενέστερα. Τέτοιες αποδείξεις που μπορούν να στηρίξουν αίτηση επανάληψης διαδικασίας, μπορεί να είναι οποιεσδήποτε, όπως καταθέσεις νέων μαρτύρων αλλά και καταθέσεις ήδη εξετασθέντων, συμπληρωματικές ή τροποποιητικές ή διευκρινιστικές εκείνων που είχαν τεθεί υπόψη του δικαστηρίου, νέα έγγραφα, δικαστικές αποφάσεις ή άλλα στοιχεία που διευκρινίζουν αμφίβολα στοιχεία της υποθέσεως, με την προϋπόθεση, όμως, ότι οι αποδείξεις αυτές, εκτιμώμενες είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό με εκείνες που είχαν προσκομισθεί στο δικαστήριο, καθιστούν φανερό και όχι απλώς πιθανό, ότι καταδικασμένος είναι αθώος ή καταδικάσθηκε για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά διέπραξε. Τα νέα άγνωστα στους καταδικάσαντες δικαστές, γεγονότα ή αποδείξεις, πρέπει να αφορούν τα πραγματικά στοιχεία της υποθέσεως, τα οποία συγκροτούν το συλλογισμό του δικαστηρίου με τον οποίο δέχεται ότι συντρέχουν οι αντικειμενικοί και υποκειμενικοί όροι τελέσεως ορισμένου εγκλήματος. Αντιθέτως, δεν περιλαμβάνονται στα άγνωστα στους δικάσαντες γεγονότα, α) όσα είχαν τεθεί ρητά ή εμμέσως στο δικαστήριο και απορρίφθηκαν από αυτό, ή δεν εκτιμήθηκαν προσηκόντως και β) όσα αναφέρονται στο μέρος εκείνο του συλλογισμού του δικαστηρίου, το οποίο αφορά στην ερμηνεία και την εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, η οποία καθιερώνει τους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς όρους του εγκλήματος (ΑΠ 51/2015, ΑΠ 16/2015). Για τη βασιμότητα της αιτήσεώς του, ο αιτών, προβάλλει ότι και στις δύο ως άνω αποφάσεις (για τις οποίες ζητείται η επανάληψη της διαδικασίας), το δικαστήριο δέχθηκε εσφαλμένα ότι η πράξη της κατοχής ναρκωτικών ουσιών έχει τελεσθεί από δράστη, ο οποίος ήταν "υπότροπος", και του επιβλήθηκε η ποινή της ισοβίου καθείρξεως, επειδή στήριξε την κρίση του αυτή στην υπ` αριθ. 1013/13.10.2003 απόφαση του Τριμ. Εφετ. Θεσσ/νίκης Α` βαθμού, με την οποία αυτός είχε καταδικασθεί για κατοχή ινδικής κάνναβης (τελεσθείσα στις 16.8.2002) και του είχε επιβληθεί η ποινή φυλακίσεως 4 ετών. Η απόφαση όμως αυτή ανετράπη εκ των υστέρων, διότι ο αιτών δεν είχε κλητευθεί κατά τη συζήτηση της εφέσεως που είχε ασκήσει κατ` αυτής και μετά από αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας που άσκησε την 5.7.2013, εξεδόθη η υπ` αριθ. 9014/2013 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία ακυρώθηκε η προαναφερθείσα απόφαση (1013/03) και ορίσθηκε νέα δικάσιμος για τη συζήτηση της εφέσεώς του, κατά την οποία αυτός καταδικάσθηκε σε μικρότερη ποινή, με την υπ`αριθ. 1223-1224/2014 απόφαση του Πενταμ. Εφετ. Θεσσ/νίκης. Με τις ως άνω δύο αποφάσεις (1388-1389/09 και 1678-1679/2012) έχει καταδικασθεί για έγκλημα βαρύτερο από αυτό που πράγματι τέλεσε, δηλαδή αυτό της απλής κατοχής ναρκωτικών ουσιών, χωρίς την ως άνω επιβαρυντική περίσταση. Ως νέο στοιχείο επικαλείται την προαναφερθείσα (3014/2013) απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης καθώς και την εκδοθείσα μεταγενεστέρως 1223-1224/3.6.2014 του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσ/νίκης. Ζητάει επίσης ο αιτών να εφαρμοσθεί ο νεότερος νόμος (4139/2013), ο οποίος περιέχει ευμενέστερες διατάξεις για τις ανωτέρω παραβάσεις. Στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία της κρινόμενης δικογραφίας προκύπτουν τα εξής περιστατικά: Ο αιτών ο οποίος παρέστη αυτοπροσώπως στο δικαστήριο, Α) με την υπ` αριθ. 1388-1389/24.2.2009 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσ/νίκης, καταδικάσθηκε κατά πλειοψηφία (5-1) αμετακλήτως (απορριφθείσης της κατ`αυτής αναιρέσεως δια της υπ` αριθ. 2/2012 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου), για τα αδικήματα 1) της κατοχής από κοινού και κατ`εξακολούθηση και 2) αποθήκευσης ναρκωτικών ουσιών (ινδικής κάνναβης), τελεσθείσες κατ`επάγγελμα, κατά συνήθεια και υπό περιστάσεις που μαρτυρούν ότι ο δράστης είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος. Επιπρόσθετα τις άνω πράξεις τέλεσε και ως υπότροπος και δη για το ότι: Στη .., κατά το χρονικό διάστημα από 25.4.2005 έως 28.1.2005, ενεργώντας από κοινού με τον D. M. είχε στη φυσική του εξουσίαση και μπορούσε να διαθέτει κατά την πραγματική του βούληση ποσότητα ινδικής κάνναβης 88.439 γραμμ., η οποία ήταν διαμοιρασμένη σε αυτοτελείς συσκευασίες βάρους έξι από αυτές 1000 γραμμ., εκάστη, τριών εξ αυτών 1010 γραμμ. εκάστη, επίσης 985, 985, 985 γραμ., 980, 980, 980 γραμμ. 988, 988, 988 γραμ., 982, 982, 982 γραμμ., 992, 992, 992 γραμμ. Επίσης 1013, 1013 γραμμ., 1016, 1016 γραμ. 992 gr, 981 γραμμ. 982, 982, 981, 985, 985 γραμμ., (1017), (1017) γραμμ., 1004, 1004 γραμμ., 1002, 1002 γραμμ. 1018, 1018 γραμμ., 994, 994 γραμμ. Περαιτέρω υπήρχαν συσκευασίες των 1029, 1005, 1027, 1014, 1001, 1000, 1008, 1021, 1020, 1015, 1024, 1003, 1011, 1032, 863, 970, 997, 986, 984, 987, 993, 998, 979, 974, 981, 977, 989, 964, 969, 957, 984, 977, 979, 979, 995, 976, 991, 960, 962, 978, 987, 981 και 999 γραμμαρίων . 2) στον ίδιο τόπο ενεργώντας από κοινού με τον D. M. , την 25.1.2005 αποθήκευσε στο διαμέρισμα επί της οδού ... στην ... όπου διέμενε ο 3ος καταδικασθείς (D. M.) την ως άνω ποσότητα ινδικής κάνναβης 88.439 γραμμ. Ο κατηγορούμενος είναι πρόσωπο που τέλεσε τις παραπάνω πράξεις κατ` επάγγελμα... Η υποδομή του καταδικνύεται από την συνεργασία που είχαν μεταξύ τους οι κατηγορούμενοι για τη διακίνηση σημαντικότατων ποσοτήτων ινδικής κάνναβης και ηρωίνη που είχαν υψηλότατη οικονομική αξία από το ότι η ποσότητα των 88.439 γραμμ. Ινδικής κάνναβης ήταν διαμοιρασμένη σε αυτοτελείς συσκευασίες για πώληση, εξ αυτών προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος προέβαινε στις πράξεις αυτές για πορισμό εισοδήματος και ότι έχει σταθερή ροπή προς διάπραξη των συγκεκριμένων εγκλημάτων ως στοιχείο της προσωπικότητας του. Επιπρόσθετα ο κατηγορούμενος στο παρελθόν, με την υπ`αριθ. 1013/13.10.2003 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης έχει καταδικασθεί σε ποινή φυλάκισης 4 ετών και (1) μηνός για κατοχή ινδικής κάνναβης βάρους 2040 γραμμ. από κοινού και ως εκ τούτου τις ως άνω πράξεις τέλεσε ως υπότροπος "Β) Με την υπ` αριθ. 1678-1679/25.6.2012 απόφαση του Πεντ. Εφετ. Θεσσ/νίκης, η οποία κατέστη αμετάκλητη, αφού δεν ασκήθηκε κατ`αυτής το ένδικο μέσο της αναιρέσεως, όπως προκύπτει από την υπηρεσιακή βεβαίωση με ημερομηνία 19.7.2015, κηρύχθηκε ο αιτών (ο οποίος ήταν παρών στο ακροατήριο) ομόφωνα ένοχος, για ηθική αυτουργία σε κατοχή ναρκωτικών ουσιών, τελεσθείσες από δράστη, ο οποίος ήταν υπότροπος. Συγκεκριμένα: "Στο …και στη …αντίστοιχα, στις 13.4.2008, με πρόθεση, ενώ ήταν κρατούμενος στο γενικό κατάστημα κράτησης Α`τύπου …εκτίων ποινή ισόβιας κάθειρξης που του επιβλήθηκε δυνάμει της υπ`αριθ. 320/20.2.2006 αποφάσεως του Τριμ. Εφετ. Κακ/των Θεσσαλονίκης Α`βαθμού, για τις πράξεις της εισαγωγής στην ελληνική επικράτεια, κατοχής και πώλησης ναρκωτικών ουσιών από δράστη που ενεργεί κατ`επάγγελμα, κατά συνήθεια και υπό περιστάσεις που μαρτυρούν ιδιαίτερη επικινδυνότητα, κατόπιν επανειλημμένων τηλεφωνικών επαφών του από το χώρο της φυλακής με τον X. ή Τ. (επων.) G. ή Γ. (ονομ.) του Τ. και της E. , κάτοικοι ... , με πειθώ φορτικότητα, παραινέσεις, προτροπές και υποσχέσεις περί οικονομικών ανταλλαγμάτων, προκάλεσε σε αυτόν την απόφαση να λάβει υπό την κατοχή του ένα (1) δέμα ηρωίνης βάρους (270) γραμμαρίων, το οποίο καθ` υπόδειξή του παρέλαβε από υποσταθμό του ΟΤΕ στην περιοχή του .......Νοσοκομείου ... και ανακαλύφθηκε σε νομότυπη σωματική έρευνα κατά τη σύλληψη του τελευταίου επί της οδού ... . Την ανωτέρω ποσότητα ηρωίνης, έπεισε τον ανωτέρω συγκατηγορούμενό του να λάβει υπό την κατοχή του με σκοπό την εντεύθεν παράνομη εμπορία και καθ`οιονδήποτε τρόπο διακίνηση της συγκεκριμένης ναρκωτικής ουσίας προς τρίτους, ενώ είναι ήδη υπότροπος, καθόσον, εντός της προηγούμενης δεκαετίας, καταδικάσθηκε αμετάκλητα για παραβάσεις της νομοθεσίας περί ναρκωτικών σε βαθμό κακουργήματος και συγκεκριμένα δυνάμει της υπ` αριθ. 1013/13.10.2003 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης Α` βαθμού, που επικυρώθηκε με την υπ`αριθ. 1485- 1486/12.12.2006 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, κρίθηκε ένοχος με ελαφρυντικά και καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης (4) ετών για την πράξη της "κατοχής ναρκωτικών ουσιών". Από το περιεχόμενο των δύο αποφάσεων (3014/2013 το Τριμ.Εφετ. Θεσσ. Και 1223-1224 του Πεντ. Εφετ. Θεσσ.) που προσκομίζει ο αιτών ως νέα αποδεικτικά στοιχεία, σε συνδ. με όλα τα λοιπά αποδεικτικά μέσα που προκύπτουν από τα πρακτικά της πρώτης αποφάσεως (1388-1389/09), για την οποία ζητείται η επανάληψη της διαδικασίας, προκύπτουν τα ακόλουθα: Α) ο ανωτέρω, με την τελευταία αυτή απόφαση, όπως αναλυτικά εκτέθηκε παραπάνω, καταδικάσθηκε για κατοχή από κοινού και κατ`εξακολούθηση και αποθήκευση ναρκωτικών ουσιών (88.499 γραμμ. ινδ.κάνναβης), τελεσθείσες κατ`επάγγελμα, κατά συνήθεια και υπό περιστάσεις που μαρτυρούν αντικοινωνικότητα και ροπή προς διάπραξη νέων εγκλημάτων στο μέλλον και από δράστη ο οποίος ήταν υπότροπος. (Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 5 παρ. 1, 2 και 8 του Ν. 1729/1987, όπως ίσχυε κατά τον χρόνο εκδικάσεως της υποθέσεως, προκύπτει ότι εκείνος, ο οποίος εκτελεί μία ή περισσότερες πράξεις από εκείνες που ορίζονται στο άρθρο 5 παρ. 1 που αφορούν την ίδια ποσότητα ναρκωτικών ουσιών και συγχρόνως του έχει αποδοθεί μία ή περισσότερες από τις επιβαρυντικές περιστάσεις, τιμωρείται με μία ποινή (ισόβια και χρηματική) και αν δεν του αναγνωρισθεί κάποια από τις προβλεπόμενες ελαφρυντικές περιστάσεις, η ποινή της ισόβιας κάθειρξης παραμένει ως έχει και δεν επιτρέπεται να μειωθεί έστω και αν έχει καταδικασθεί για την τέλεση πράξεων είτε με έναν ή με περισσότερους τρόπους από τους αναφερόμενους στην παραγρ. (1) του ως άνω άρθρου (5). Στην προκειμένη περίπτωση, το δικαστήριο δέχθηκε ότι ο αιτών τέλεσε τις προαναφερόμενες πράξεις και ως υπότροπος, στηριζόμενο στην υπ` αριθ. 1013/2003 απόφαση του Τριμ. Εφετ. Θεσσ., η οποία όμως σύμφωνα με τα νέα στοιχεία ακυρώθηκε και κατά συνέπεια δεν συνέτρεχε το αμετάκλητο εντός της προηγούμενης δεκαετίας που απαιτεί ο νόμος για την καταδίκη με την επιβαρυντική αυτή περίσταση. Εφόσον όμως ο αιτών, βαρυνόταν και με έτερες από τις επιβαρυντικές περιστάσεις και δεν του χορηγήθηκε ελαφρυντικό, η ποινή της ισόβιας κάθειρξης δεν επιτρεπόταν να μειωθεί. Η συνδρομή της πιο πάνω επιβαρυντικής περιστάσεως, καθ` υποτροπή τελέσεως της πράξεως της κατοχής ναρκωτικών, ούτε τον χαρακτηρισμό ως κακουργήματος μετέβαλε ούτε άσκησε επιρροή στην βαρύτητα της πράξεως για την επιβλητέα ποινή και συνεπώς αυτός δεν τιμωρήθηκε για βαρύτερο έγκλημα από αυτό που τέλεσε (ΑΠ 2/2012).

Συνεπώς κατά το κεφάλαιο αυτό η αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Β) Ως προς την δεύτερη απόφαση, της οποίας ζητείται η επανάληψη της διαδικασίας (1678-1679/2012 του Πεντ. Εφετ. Θεσσ.), από τα αποδεικτικά μέσα που μνημονεύονται στα πρακτικά της ανωτέρω αποφάσεως, σε συνδ. με τα νέα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία επικαλείται ο αιτών, προκύπτουν τα ακόλουθα: όπως έχει αναφερθεί παραπάνω, ο αιτών, καταδικάσθηκε με την ως άνω απόφαση για ηθική αυτουργία σε κατοχή ναρκωτικών ουσιών (270 gr.ηρωίνη), (ενώ ήταν ήδη κρατούμενος στη φυλακή εκτίων ποινή ισοβίου καθείρξεως), με την επιβαρυντική περίσταση της τελεσθείσης από δράστη που ήταν ήδη υπότροπος, επειδή είχε καταδικασθεί με την 1013/2003 απόφαση του Τριμ. Εφετ. Θεσσ. εντός της προηγούμενης δεκαετίας για κακούργημα. `Όπως όμως εκτέθηκε ανωτέρω, η απόφαση αυτή (1013/2003) ακυρώθηκε μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, (1678-1679/2012), με την υπ` αριθ. 3014/20.11.2013 απόφαση του Πεντ. Εφετ. Θεσσ. και αφού εκδικάσθηκε εκ νέου η έφεσή του, αυτός καταδικάσθηκε για το ίδιο αδίκημα (κατοχή 2040 γραμμ. ινδικής κάνναβης) με το ελαφρυντικό του άρθρου 84 παρ. 2α ΠΚ και του επιβλήθηκε η ίδια ποινή και όχι μικρότερη όπως αβάσιμα υποστηρίζει (βλ. 1223-1224/3.6.2014 απόφ. Πεντ. Εφετ. Θεσσ.). Από τα ανωτέρω επικαλούμενα νεώτερα στοιχεία, τα οποία ήταν άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν, σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα που είχαν προσκομισθεί και συνεκτιμηθεί προηγουμένως από τους δικαστές, γίνεται φανερό ότι ο καταδικασθείς δεν είναι αθώος, πλην καταδικάσθηκε για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που διέπραξε, δηλαδή της ηθικής αυτουργίας σε απλή κατοχή ναρκωτικών, χωρίς την επιβαρυντική περίσταση "από δράστη που ήταν υπότροπος". Η συνδρομή της ανωτέρω επιβαρυντικής περιστάσεως επηρέασε την κρίση του δικαστηρίου ως προς την ποινή που επιβλήθηκε στον αιτούντα ενώ σύμφωνα με το άρθρο 20 παρ. 1 του Ν. 3459/2006 που ίσχυε κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως (1678-1679/2012) το πλαίσιο ποινής ήταν κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και χρημ. Ποινή (2.900) μέχρι (290.000) ευρώ και όχι η ποινή της ισοβίου καθείρξεως και χρημ. 29.412 μέχρι 588.235 ευρώ που προβλεπόταν σύμφωνα με το άρθρο 23 του ιδίου ως άνω νόμου για πράξεις τελεσθείσες με τις επιβαρυντικές περιστάσεις.

Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως κατ` ουσίαν βάσιμη να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση ως προς την επιβληθείσα ποινή και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα επιμέτρηση της ποινής, σύμφωνα με το άρθρο 528 παρ. 1 σε άλλο Δικαστήριο, ομοιόβαθμο με εκείνο που δίκασε και δη στο Πενταμελές Εφετείο Θράκης και να απορριφθεί κατά τα λοιπά η αίτηση.

Για τους λόγους αυτούς Προτείνω: Να γίνει δεκτή εν μέρει η από 3.9.2014 αίτηση του S. ή B. (ονομ.) S. (επων.) του S. κρατουμένου στο κατάστημα κράτησης Πατρών, μόνο ως προς το κεφάλαιο της επιβληθείσας ποινής, να διαταχθεί η επανάληψη της ποινικής διαδικασίας που περατώθηκε σε βάρος του αιτούντος με την υπ` αριθ. 1678-1679/2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης και να παραπεμφθεί η υπόθεση για επανάληψη της συζητήσεως μόνο ως προς το κεφάλαιο της επιβληθείσης ποινής στο Πενταμελές Εφετείο Θράκης. Να απορριφθεί κατά τα λοιπά η αίτηση.

Η Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Θεοφανία Κοντοθανάση".

Αφού άκουσε τον αιτούντα που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά το άρθρο 525 παρ. 1 περ. 2 του ΚΠοινΔ, η ποινική διαδικασία που περατώθηκε με αμετάκλητη απόφαση επαναλαμβάνεται προς το συμφέρον του καταδικασμένου για πλημμέλημα ή κακούργημα, εκτός από άλλες περιπτώσεις, οι οποίες αναφέρονται περιοριστικά στο ίδιο άρθρο, και όταν, μετά την καταδίκη του, αποκαλύφθηκαν νέα, άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν, γεγονότα ή αποδείξεις, τα οποία, μόνα τους ή σε συνδυασμό με εκείνα που είχαν προσκομισθεί προηγουμένως, καθιστούν πρόδηλο ότι αυτός που καταδικάσθηκε είναι αθώος ή καταδικάσθηκε για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά τέλεσε. Κατά την αληθή έννοια της διατάξεως αυτής, "νέα γεγονότα ή αποδείξεις" είναι εκείνες οι οποίες δεν υποβλήθηκαν στο δικαστήριο και έτσι ήταν άγνωστες στους δικαστές που δίκασαν, ανεξαρτήτως αν υπήρχαν πριν από την καταδίκη ή προέκυψαν μεταγενέστερα, και οι οποίες μπορεί να είναι οποιεσδήποτε, υπό την προϋπόθεση ότι, εκτιμώμενες είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό με εκείνες που είχαν προσκομισθεί στο δικαστήριο, καθιστούν φανερό και όχι απλώς πιθανό ότι ο καταδικασμένος είναι αθώος ή καταδικάσθηκε για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά διέπραξε. Ως γεγονότα εκλαμβάνονται, κατά την ιδία διάταξη, περιστατικά, σχέσεις, ιδιότητες, τα οποία είναι δυνατόν να ασκήσουν, αμέσως ή εμμέσως, επιρροή στην ελάσσονα πρόταση της αποφάσεως, η οποία πλήττεται με την αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας. Νέες αποδείξεις ή γεγονότα μπορεί να είναι οποιεσδήποτε, όπως ένορκες βεβαιώσεις που περιέχουν την εκτός δικαστηρίου μαρτυρία κάποιου, καταθέσεις νέων μαρτύρων, ή νεότερες καταθέσεις, συμπληρωματικές ή διευκρινιστικές ή και τροποποιητικές εκείνων που τέθηκαν υπόψη του δικαστηρίου, νέα έγγραφα ή άλλα στοιχεία που διευκρινίζουν αμφίβολα σημεία της υποθέσεως, με την προϋπόθεση όμως ότι οι αποδείξεις αυτές, εκτιμώμενες είτε μόνες είτε σε συνδυασμό με εκείνες που είχαν προσκομιστεί στο δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση, καθιστούν φανερό, σε βαθμό που αγγίζει την βεβαιότητα και όχι απλώς πιθανό, ότι ο καταδικασμένος είναι αθώος ή ότι καταδικάστηκε άδικα για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που πραγματικά τέλεσε. Δεν μπορούν όμως να αποτελέσουν λόγο επαναλήψεως της διαδικασίας γεγονότα τα οποία δεν ήταν άγνωστα στους δικαστές που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση, αλλ` αντίθετα ερευνήθηκαν αμέσως ή εμμέσως και απορρίφθηκαν απ` αυτούς, έστω και μετά από εσφαλμένη εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων που τέθηκαν υπόψη τους, καθώς και εκείνα με τα οποία επιδιώκεται ο από ουσιαστικής και νομικής πλευράς επανέλεγχος της προσβαλλόμενης απόφασης, με βάση το αποδεικτικό υλικό που έλαβαν υπόψη τους οι δικαστές που την εξέδωσαν, εφόσον η αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας, ως στρεφομένη εναντίον αμετάκλητης αποφάσεως, δεν αποτελεί ένδικο μέσο, αλλά έκτακτη διαδικασία. Την σχετική περί αυτού κρίση του σχηματίζει το επιλαμβανόμενο της αιτήσεως επαναλήψεως της διαδικασίας αρμόδιο δικαστήριο από την έρευνα των πρακτικών της δίκης που προηγήθηκε και από τα έγγραφα που υπάρχουν στην δικογραφία. Εξάλλου, κατά τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 527 παρ. 1, 3 και 528 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα, η αίτηση για την επανάληψη της διαδικασίας, υποβάλλεται από τον ίδιο τον καταδικασθέντα ή ορισμένους συγγενείς του, τον συνήγορο του ή τον εισαγγελέα του δικαστηρίου που τον καταδίκασε, στον εισαγγελέα εφετών, αν η αμετάκλητη καταδίκη ή αθώωση απαγγέλθηκε από πλημμελειοδικείο και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, σε κάθε άλλη περίπτωση, ο οποίος την εισάγει στο (αρμόδιο) Δικαστικό Συμβούλιο ή Δικαστήριο (σε Συμβούλιο) που υπηρετεί, που αποφαίνεται σχετικά, αφού ακούσει τον Εισαγγελέα και τον αιτούντα (καλούμενο προς τούτο). Κατά τις ίδιες διατάξεις η αίτηση για επανάληψη της διαδικασίας, πρέπει να περιέχει τους λόγους για τους οποίους ζητείται η επανάληψη, καθώς και τα στοιχεία που τους βεβαιώνουν, διαφορετικά είναι απαράδεκτη. Περαιτέρω, σύμφωνα με τα άρθρα 528 παρ. 1 εδ. α και 527 παρ. 3 ΚΠοινΔ, αρμόδιο να αποφασίσει για την αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας, είναι το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, αν η αμετάκλητη καταδίκη απαγγέλθηκε από Εφετείο. Επομένως, η υπό κρίση από 3-9-2014 αίτηση, με την οποία ο αιτών S. B. S. του S., επικαλούμενος ως νέο στοιχείο την υπ` αριθ. 3014/2013 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης καθώς και την εκδοθείσα μεταγενεστέρως υπ` αριθ. 1223-1224/3.6.2014 του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, επιδιώκει την επανάληψη της ποινικής διαδικασίας, που περατώθηκε με τις α) υπ` αριθ. 1388-1389/24.9.2009 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης και κατά το μέρος που με αυτή καταδικάσθηκε "ως υπότροπος", για κατοχή κατ` εξακολούθηση και αποθήκευση ναρκωτικών ουσιών, τελεσθείσες κατ` επάγγελμα και κατά συνήθεια και υπό περιστάσεις που μαρτυρούν ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και του επιβλήθηκε η ποινή της ισοβίου καθείρξεως και β) υπ` αριθ. 1678-1679/25.6.2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης και κατά το μέρος που επίσης καταδικάσθηκε "ως υπότροπος", για ηθική αυτουργία σε κατοχή ναρκωτικών ουσιών με σκοπό την εμπορία και του επιβλήθηκε η ποινή της ισοβίου καθείρξεως και χρηματική ποινή 30.000 ευρώ, γιατί μετά την καταδίκη του αποκαλύφθηκαν νέες αποδείξεις που καθιστούν φανερό, όπως διατείνεται, ότι καταδικάσθηκε για εγκλήματα βαρύτερα από εκείνα που πραγματικά διέπραξε, είναι νόμιμη και αρμοδίως εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (σε Συμβούλιο), κατά τις προπαρατεθείσες διατάξεις και πρέπει να ερευνηθεί κατ` ουσίαν. Το περιεχόμενο, όμως, στην υπό κρίση αίτηση ειδικότερο αίτημα να εφαρμοσθεί ο νεότερος νόμος (4139/2013), ο οποίος περιέχει ευμενέστερες διατάξεις για τις ανωτέρω παραβάσεις, είναι απαράδεκτο, διότι τούτο δεν αποτελεί αντικείμενο της αιτήσεως επαναλήψεως της διαδικασίας.

Από τις προαναφερθείσες νέες αποδείξεις, εκτιμώμενες καθεαυτές και σε συνδυασμό με εκείνες που έλαβε υπόψη του το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, το οποίο εξέδωσε την ανωτέρω απόφαση, προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο αιτών καταδικάσθηκε με την υπ` αριθ. 1388-1389/24.2.2009 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, για τα αδικήματα 1) της κατοχής από κοινού και κατ` εξακολούθηση ναρκωτικών ουσιών (ινδικής καννάβεως) και 2) της αποθήκευσης ναρκωτικών ουσιών (ινδικής καννάβεως), τελεσθείσες κατ` επάγγελμα, κατά συνήθεια και υπό περιστάσεις που μαρτυρούν ότι ο δράστης είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος και διότι τις άνω πράξεις τέλεσε και ως υπότροπος και ειδικότερα για το ότι: "Στη …..., κατά το χρονικό διάστημα από 25.4.2005 έως 28.1.2005, ενεργώντας από κοινού με τον D. M. είχε στη φυσική του εξουσίαση και μπορούσε να διαθέτει κατά την πραγματική του βούληση ποσότητα ινδικής κάνναβης 88.439 γραμμ., η οποία ήταν διαμοιρασμένη σε 89 αυτοτελείς συσκευασίες... Στην … στις 25.1.2005 ενεργώντας από κοινού με τον D. M. , αποθήκευσε στο διαμέρισμα επί της οδού ... στην ... όπου διέμενε ο ... D. M. την ως άνω ποσότητα ινδικής κάνναβης 88.439 γραμμ. Ο κατηγορούμενος είναι πρόσωπο που τέλεσε τις παραπάνω πράξεις κατ` επάγγελμα... Επιπλέον ο κατηγορούμενος στο παρελθόν, με την υπ` αριθ. 1013/13.10.2003 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης έχει καταδικασθεί σε ποινή φυλάκισης 4 ετών και 1 μηνός για κατοχή ναρκωτικών (ινδικής κάνναβης βάρους 2040 γραμμ. από κοινού) και ως εκ τούτου τις ως άνω πράξεις τέλεσε ως υπότροπος". Η απόφαση αυτή (υπ` αριθ. 1388-1389/24.2.2009) έχει ήδη καταστεί αμετάκλητη, διότι η ασκηθείσα κατ` αυτής αίτηση αναιρέσεως, απορρίφθηκε δια της υπ αριθ. 2/2012 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου. Επίσης ο αυτός αιτών καταδικάσθηκε με την υπ` αριθ. 1678-1679/25.6.2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, για ηθική αυτουργία σε κατοχή ναρκωτικών ουσιών, τελεσθείσα από δράστη, ο οποίος ήταν υπότροπος και ειδικότερα για το ότι: "Στο … και στη … αντίστοιχα, στις 13.4.2008, με πρόθεση... ενώ ήταν κρατούμενος στο γενικό κατάστημα κράτησης Α` τύπου .., εκτίων ποινή ισόβιας κάθειρξης που του επιβλήθηκε δυνάμει της υπ` αριθ. 320/20.2.2006 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης Α` βαθμού, για τις πράξεις της εισαγωγής στην ελληνική επικράτεια, κατοχής και πώλησης ναρκωτικών ουσιών από δράστη που ενεργεί κατ` επάγγελμα, κατά συνήθεια και υπό περιστάσεις που μαρτυρούν ιδιαίτερη επικινδυνότητα, κατόπιν επανειλημμένων τηλεφωνικών επαφών του από το χώρο της φυλακής με τον X. Τ. (επών.) G. Γ. (ονομ.) του T. και της E. , κάτοικο ... , με πειθώ φορτικότητα, παραινέσεις, προτροπές και υποσχέσεις περί οικονομικών ανταλλαγμάτων, προκάλεσε σε αυτόν την απόφαση να λάβει υπό την κατοχή του ένα (1) δέμα ηρωίνης βάρους (270) γραμμαρίων, το οποίο καθ` υπόδειξή του παρέλαβε από υποσταθμό (ΚΑΦΑΟ) του ΟΤΕ στην περιοχή του Θεαγενείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και ανακαλύφθηκε σε νομότυπη σωματική έρευνα κατά τη σύλληψη του τελευταίου επί της οδού ... . Την ανωτέρω δε ποσότητα ηρωίνης, έπεισε τον ανωτέρω συγκατηγορούμενό του να λάβει υπό την κατοχή του με σκοπό την εντεύθεν παράνομη εμπορία και καθ` οιονδήποτε τρόπο διακίνηση της συγκεκριμένης ναρκωτικής ουσίας προς τρίτους, ενώ είναι ήδη υπότροπος, καθόσον, εντός της προηγούμενης δεκαετίας, καταδικάσθηκε αμετάκλητα για παραβάσεις της νομοθεσίας περί ναρκωτικών σε βαθμό κακουργήματος και συγκεκριμένα δυνάμει της υπ` αριθ. 1013/13.10.2003 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης Α` βαθμού, που επικυρώθηκε με την υπ` αριθ. 1485-1486/12.12.2006 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, κρίθηκε ένοχος με ελαφρυντικά και καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης (4) ετών για την πράξη της κατοχής ναρκωτικών ουσιών". Η απόφαση αυτή (υπ` αριθ. 1678-1679/25.6.2012) κατέστη ήδη αμετάκλητη, αφού δεν ασκήθηκε κατ` αυτής το ένδικο μέσο της αιτήσεως αναιρέσεως, όπως προκύπτει από την με υπ` αριθ. 597/15 υπό ημερομηνία 13.7.2015 υπηρεσιακή βεβαίωση της Γραμματέως της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου. Και στις δύο ως άνω αποφάσεις του, για τις οποίες ζητείται η επανάληψη της διαδικασίας, το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης δέχθηκε, ως επιβαρυντική περίσταση, ότι οι πράξεις της παραβάσεως του νόμου περί ναρκωτικών ουσιών, για τις οποίες κηρύχθηκε ένοχος, έχουν τελεσθεί από δράστη, ο οποίος ήταν "υπότροπος", στήριξε δε ευθέως την κρίση του αυτή στην υπ` αριθ. 1013/13.10.2003 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης βαθμού, με την οποία αυτός είχε καταδικασθεί για κατοχή ινδικής κάνναβης (τελεσθείσα στις 16.8.2002) και με την οποία του είχε επιβληθεί για την πράξη αυτή, με τη συνδρομή ελαφρυντικής περιστάσεως, ποινή φυλακίσεως τεσσάρων (4) ετών. Όπως προκύπτει από τα έγγραφα της δικογραφίας ο αιτών είχε ασκήσει κατ` αυτής την υπ` αριθ. 478/2003 έφεση, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ` αριθ. 1485-1486/2006 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, που απέρριψε την έφεση ως ανυποστήρικτη. Μετά από αίτηση ακυρώσεως διαδικασίας που ο αιτών άσκησε στις 5.7.2013, εκδόθηκε η υπ` αριθ. 3014/2013 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία ακυρώθηκε η άνω υπ` αριθ. 1485-1486/2006 απορριπτική απόφαση και ορίσθηκε νέα δικάσιμος για τη συζήτηση της εφέσεώς του, κατά την οποία με την υπ` αριθ. 1223-1224/2014 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης έγινε τυπικά δεκτή η έφεση και αυτός καταδικάσθηκε και πάλι σε ποινή φυλακίσεως τεσσάρων (4) ετών για την άνω πράξη.

Από το περιεχόμενο των αποφάσεων που προσκομίζει ο αιτών ως νέα αποδεικτικά στοιχεία, σε συνδυασμό με όλα τα λοιπά αποδεικτικά μέσα που προκύπτουν από τα πρακτικά της υπ` αριθ. 1388-1389/24.2.2009 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, για την οποία ζητείται η επανάληψη της διαδικασίας, προκύπτει ότι ο αιτών, με την τελευταία αυτή απόφαση καταδικάσθηκε για από κοινού και κατ` εξακολούθηση κατοχή και αποθήκευση ναρκωτικών ουσιών (88.499 γραμμαρίων ινδικής κάνναβης), τελεσθείσες κατ` επάγγελμα, κατά συνήθεια και υπό περιστάσεις που μαρτυρούν αντικοινωνικότητα και ροπή προς διάπραξη νέων εγκλημάτων στο μέλλον, από δράστη ο οποίος ήταν υπότροπος στην ποινή της ισοβίου καθείρξεως. Κατά το άρθρο 5 παρ. 1 περ. α` και ζ` του ν. 1729/1987 (άρθρο 20 του ν. 3459/2006 περί Κώδικα νόμων για τα ναρκωτικά - ΚΝΝ), όπως έχει αντικατασταθεί και ίσχυε κατά το χρόνο τελέσεως των πράξεων για τις οποίες καταδικάσθηκε ο αιτών, με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών και με χρηματική ποινή 2.900 μέχρι 290.000 ευρώ, τιμωρείται όποιος, εκτός άλλων, κατέχει ή αποθηκεύει ναρκωτικά. Στα ναρκωτικά, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 3 πιν. Α` αριθ. 5 του ν. 1729/1987 (άρθρο 1 παρ. 2 Πιν. Α` αριθ. 5 του άνω ΚΝΝ), περιλαμβάνεται και η ινδική κάνναβη. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 23 του ν. 1729/1987, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 10 του ν. 2161/1993 και κωδικοποιήθηκε σε νέο άρθρο 23 δια του ν. 3459/2006 (ΚΝΝ), με τίτλο "επιβαρυντικές περιστάσεις", "με ισόβια κάθειρξη και με χρηματική ποινή είκοσι εννέα χιλιάδων τετρακοσίων δώδεκα (29.412) ευρώ μέχρι πεντακοσίων ογδόντα οκτώ χιλιάδων διακοσίων τριάντα πέντε (588.235) ευρώ τιμωρείται ο παραβάτης των άρθρων 20, 21 και 22 αν είναι υπότροπος ή ενεργεί κατ` επάγγελμα ή κατά συνήθεια, ή ενεργεί με σκοπό να προκαλέσει την χρήση ναρκωτικών ουσιών από ανηλίκους ή χρησιμοποιεί με οποιοδήποτε τρόπο ανήλικα πρόσωπα κατά την τέλεση των παραπάνω πράξεων, ή μετέρχεται κατά την τέλεση των πράξεων αυτών ή προς τον σκοπό διαφυγής του την χρήση όπλων ή οι περιστάσεις τέλεσης μαρτυρούν ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος. Ως υπότροπος θεωρείται όποιος έχει καταδικασθεί αμετάκλητα για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών σε βαθμό κακουργήματος εντός της προηγουμένης δεκαετίας ή σε βαθμό πλημμελήματος εντός της προηγουμένης πενταετίας". Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 5 παρ. 1, 2 και 8 του Ν. 1729/1987, προκύπτει ότι εκείνος, ο οποίος διαπράττει μία ή περισσότερες πράξεις από εκείνες που ορίζονται στο άρθρο 5 παρ. 1 που αφορούν την ίδια ποσότητα ναρκωτικών ουσιών και συγχρόνως του έχει αποδοθεί μία ή περισσότερες από τις επιβαρυντικές περιστάσεις, τιμωρείται με μία ποινή (ισόβια και χρηματική) και αν δεν του αναγνωρισθεί κάποια από τις προβλεπόμενες ελαφρυντικές περιστάσεις, η ποινή της ισόβιας καθείρξεως δεν επιτρέπεται να μειωθεί έστω και αν έχει καταδικασθεί για την τέλεση πράξεων είτε με έναν ή με περισσότερους τρόπους από τους αναφερομένους στην άνω παρ. 1 του ως άνω άρθρου 5. Στην προκειμένη περίπτωση, το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την υπ` αριθ. 1388-1389/24.2.2009 απόφασή του δέχθηκε ότι ο αιτών τέλεσε τις ανωτέρω πράξεις και ως υπότροπος, στηριζόμενο στην υπ` αριθ. 1013/2003 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία όμως, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, εφεσιβλήθηκε και μετ` ακύρωση εκδόθηκε η υπ` αριθ. 1223-1224/2014 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης κατά τα προεκτεθέντα και κατά συνέπεια δεν συνέτρεχε το αμετάκλητο εντός της προηγουμένης δεκαετίας που απαιτεί ο νόμος για την καταδίκη με την επιβαρυντική αυτή περίσταση. Ομως επειδή ο αιτών, βαρυνόταν και με τις άλλες ως άνω επιβαρυντικές περιστάσεις και δεν του χορηγήθηκε ελαφρυντικό, η ποινή της ισόβιας κάθειρξης δεν επιτρεπόταν να μειωθεί. Η συνδρομή της επιβαρυντικής περιστάσεως, της καθ` υποτροπή τελέσεως της πράξεως της κατοχής ναρκωτικών, ούτε τον χαρακτηρισμό ως κακουργήματος μετέβαλε ούτε άσκησε επιρροή στην βαρύτητα της πράξεως για την επιβλητέα ποινή και συνεπώς αυτός δεν τιμωρήθηκε για βαρύτερο έγκλημα από αυτό που τέλεσε και κατά συνέπεια, κατά το κεφάλαιο αυτό η αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Από το περιεχόμενο των αποφάσεων που προσκομίζει ο αιτών ως νέα αποδεικτικά στοιχεία, σε συνδυασμό με όλα τα λοιπά αποδεικτικά μέσα που προκύπτουν από τα πρακτικά της υπ` αριθ. 1678- 1679/2012 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης της οποίας ζητείται η επανάληψη της διαδικασίας, προκύπτουν τα ακόλουθα: Με την υπ` αριθ. 1678-1679/2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης ο αιτών, καταδικάσθηκε για ηθική αυτουργία σε κατοχή 270 γραμμαρίων ηρωίνης, (ενώ ήταν ήδη κρατούμενος στη φυλακή όπου εξέτιε ποινή ισοβίου καθείρξεως), με μόνη την επιβαρυντική περίσταση της τελέσεως από δράστη που ήταν ήδη υπότροπος, με την αιτιολογία ότι είχε καταδικασθεί με την υπ` αριθ. 1013/2003 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης εντός της προηγούμενης δεκαετίας για κακούργημα. Δέχθηκε το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης ότι ο αιτών τέλεσε την ανωτέρω πράξη ως υπότροπος, στηριζόμενο ευθέως στην υπ` αριθ. 1013/2003 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία όμως, σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, εφεσιβλήθηκε και μετ` ακύρωση εκδόθηκε η υπ` αριθ. 1223-1224/2014 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης με την οποία έγινε τυπικά δεκτή η έφεση και αυτός καταδικάσθηκε σε ποινή φυλακίσεως τεσσάρων (4) ετών για την άνω πράξη (κατοχή 2.040 γραμμ. ινδικής κάνναβης) κατά τα προεκτεθέντα και κατά συνέπεια δεν συνέτρεχε το αμετάκλητο εντός της προηγουμένης δεκαετίας που απαιτεί ο νόμος για την καταδίκη με την επιβαρυντική αυτή περίσταση. Από τα ανωτέρω επικαλούμενα νεώτερα στοιχεία, τα οποία ήταν άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν με την υπ` αριθ. 1678-1679/2012 του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα που είχαν προσκομισθεί και συνεκτιμηθεί προηγουμένως από τους δικαστές, γίνεται φανερό ότι ο καταδικασθείς δεν είναι μεν αθώος, πλην καταδικάσθηκε για έγκλημα βαρύτερο από εκείνο που διέπραξε, δηλαδή της ηθικής αυτουργίας σε κατοχή ναρκωτικών, χωρίς την επιβαρυντική περίσταση "από δράστη που ήταν υπότροπος". Η συνδρομή της ανωτέρω επιβαρυντικής περιστάσεως επηρέασε την κρίση του δικαστηρίου ως προς την επιβληθείσα στον αιτούντα ποινή της ισοβίου καθείρξεως και τη χρηματική ποινή 30.000 ευρώ ενώ σύμφωνα με το άρθρο 20 παρ. 1 του ν. 3459/2006 που ίσχυε κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως (1678-1679/2012) το πλαίσιο ποινής ήταν κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και χρηματική ποινή 2.900 μέχρι 290.000 ευρώ και όχι η ποινή της ισοβίου καθείρξεως και χρηματική ποινή 29.412 μέχρι 588.235 ευρώ, που προβλεπόταν σύμφωνα με το άρθρο 23 του ιδίου ως άνω νόμου για πράξη τελεσθείσα με την επιβαρυντική περίσταση.

Συνεπώς, η κρινομένη αίτηση επαναλήψεως της διαδικασίας πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως κατ` ουσίαν βάσιμη, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη υπ` αριθ. 1678-1679/2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης μόνον ως προς την επιβληθείσα ποινή και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα επιμέτρηση της ποινής, σύμφωνα με το άρθρο 528 παρ. 1 του ΚΠοινΔ σε άλλο Δικαστήριο, ομοιόβαθμο με εκείνο που δίκασε και δη στο Πενταμελές Εφετείο Θράκης και να απορριφθεί κατά τα λοιπά η αίτηση.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δέχεται εν μέρει την από 3.9.2014 αίτηση του S. B. (ονομ.) S. (επών.) του S., κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Πατρών.

Διατάσσει την επανάληψη της ποινικής διαδικασίας που περατώθηκε σε βάρος του αιτούντος με την υπ` αριθ. 1678-1679/2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, μόνο ως προς το κεφάλαιο της επιβληθείσας ποινής.

Παραπέμπει την υπόθεση για επανάληψη της συζητήσεως μόνο ως προς το κεφάλαιο της επιβληθείσης ποινής με την υπ` αριθ. 1678-1679/2012 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης στο Πενταμελές Εφετείο Θράκης.

Απορρίπτει κατά τα λοιπά την αίτηση.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 10 Φεβρουαρίου 2016.

Και

Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 18 Φεβρουαρίου 2016.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ