ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ - ΑΠ Απόφαση 1092 / 2015 Θέμα Αναιρέσεως απόρριψη, Ναρκωτικά. Περίληψη: Ναρκωτικά. Απλή συνέργεια σε διακίνηση ( (αγορά και κατοχή ) ναρκωτικών ουσιών. Νόμος 3459/2006 και τροποποίηση του με το ν. 4139/2013. Επιεικέστερος νόμος ο 4139/2013 για τη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, αφού προβλέπει μικρότερη ποινή. Πραγματικά περιστατικά. Ποινική Δικονομία. Αναίρεση. Λόγοι. Έλλειψη αιτιολογίας

 

Απόφαση 1092 / 2015    (Ζ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)
Θέμα
Αναιρέσεως απόρριψη, Ναρκωτικά.
Περίληψη:
Ναρκωτικά. Απλή συνέργεια σε διακίνηση ( (αγορά και κατοχή ) ναρκωτικών ουσιών. Νόμος 3459/2006 και τροποποίηση του με το ν. 4139/2013. Επιεικέστερος νόμος ο 4139/2013 για τη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, αφού...

προβλέπει μικρότερη ποινή. Πραγματικά περιστατικά. Ποινική Δικονομία. Αναίρεση. Λόγοι. Έλλειψη αιτιολογίας. Αιτιολογημένη η κύρια επί της ενοχής απόφαση. Απέλαση αλλοδαπού καταδικασθέντος για ναρκωτικά σε ποινή κάθειρξης (άρθ. 35 παρ. 2 του ν. 3459/2006). Εκτέλεση της απελάσεως σύμφωνα με το άρθ. 74 ΠΚ. Αντικατάσταση του άρθ. 74 παρ. 1 ΠΚ με το άρθ. 23 του ν. 4055/2012. Επιεικέστερη η νεότερη διάταξη, αφού προβλέπει δυνητική απέλαση. Αιτιολογημένη η απόφαση περί απέλασης, μετά από απόρριψη του ισχυρισμού του αναιρεσείοντα περί συνδρομής περιστατικών που δικαιολογούν τη μη απέλασή του από τη χώρα. Απορρίπτει αναίρεση.



Αριθμός 1092/2015

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Φράγκο Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη - Εισηγήτρια, Βασίλειο Καπελούζο, Πάνο Πετρόπουλο και Δημήτριο Γεώργα, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 7 Οκτωβρίου 2015, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνου Παρασκευαΐδη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Κ. (K.) Π. P. του Γ., κατοίκου ... και ήδη Αλβανίας, που εκπροσωπήθηκε από τον ...., για αναίρεση της υπ'αριθ. 1486/2014 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Mε συγκατηγορούμενο τον V. T. του J.
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 24 Φεβρουαρίου 2015 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 326/2015.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 24-2-2015 (υπ’ αριθμό γενικού πρωτοκόλλου 1627/24-2-2015) αίτηση αναιρέσεως, που ασκήθηκε με δήλωση, ενώπιον του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στρεφομένη κατά της υπ’ αριθμό 1486/2014 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, είναι παραδεκτή (άρθρα 473 παρ. 2, 474 παρ. 2 και 3, Κ.Π.Δ. ) και πρέπει να ερευνηθεί κατ’ ουσία. Η προϊσχύουσα διάταξη του άρθρου 20 παρ. 1 του ΚΝΝ 3459/2006, όριζε ότι: 1. Με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και με χρηματική ποινή δύο χιλιάδων εννιακοσίων (2.900) μέχρι διακοσίων ενενήντα χιλιάδων (290.000) ευρώ τιμωρείται όποιος: " .... β) Πωλεί, αγοράζει ναρκωτικά ή μεσολαβεί σε κάποια από τις πράξεις αυτές...... ζ) Κατέχει ή μεταφέρει ναρκωτικά με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο είτε στο έδαφος της επικράτειας είτε παραπλέοντας ή διασχίζοντας την αιγιαλίτιδα ζώνη είτε ιπτάμενος στον ελληνικό εναέριο χώρο".
Με το νέο νόμο περί ναρκωτικών 4139/20-3-2013, "νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις", (με το άρθρο 100 του οποίου καταργήθηκε από την έναρξη της ισχύος του (20-3-2013), ο ανωτέρω ν. 3459/2006, εκτός από τα άρθρα 1 παρ.1, 58 και 61 αυτού) ρυθμίζονται οι παραβάσεις διακίνησης ναρκωτικών με νέες διατάξεις και ειδικότερα διατηρούνται τα ενδιαφέροντα τη συγκεκριμένη ένδικη υπόθεση άρθρα 20 και 23 με τους ίδιους αριθμούς. Έτσι με το άρθρο 20 παρ. 1 του νέου αυτού νόμου, τυποποιείται ως βασικό έγκλημα η παράνομη διακίνηση ναρκωτικών, ως τοιαύτης νοούμενης, κατά την παράγραφο 2, κάθε πράξης με την οποία συντελείται η κυκλοφορία ναρκωτικών ουσιών ή πρόδρομων ουσιών που αναφέρονται στους πίνακες της παραγράφου 2 του άρθρου 1 αυτού. Ειδικότερα κατά το άρθρο 20 παρ. 1 του παραπάνω ν. 4139/2013, "όποιος, εκτός από τις περιπτώσεις που προβλέπονται στα άρθρα 21, 22 και 23, διακινεί παράνομα ναρκωτικά, τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον οκτώ (8) ετών και με χρηματική ποινή μέχρι τριακόσιες χιλιάδες (300.000) ευρώ". Με την παράγραφο 2 καθορίσθηκαν ενδεικτικά οι τρόποι τέλεσης, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η εισαγωγή, αγορά, κατοχή, μεταφορά και πώληση. Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων προκύπτει ότι ευμενέστερη διάταξη, είναι η διάταξη του άρθρου 20 παρ. 1 του ν. 4139/2013, ως προβλέπουσα μικρότερη ποινή και συνεπώς τυγχάνει εφαρμογής, στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Π.Κ. η διάταξη αυτή, καίτοι δεν ίσχυε κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης.
Περαιτέρω, κατά μεν τη διάταξη του άρθρου 46 παρ. 1 εδ. β' Π.Κ, με την ποινή του αυτουργού τιμωρείται όποιος με πρόθεση παρέσχε άμεση συνδρομή στο δράστη κατά τη διάρκεια της πράξεως και στην εκτέλεση της κυρίας πράξεως, κατά δε τη διάταξη του άρθρου 47 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα όποιος, εκτός από την περίπτωση της παρ. 1 στοιχ. β' του προηγουμένου άρθρου, παρέσχε με πρόθεση σε άλλον οποιαδήποτε συνδρομή πριν από την τέλεση ή κατά την τέλεση της άδικης πράξεως που διέπραξε, τιμωρείται ως συνεργός με ποινή ελαττωμένη κατά το άρθρο 83 Π.Κ. Για τη στοιχειοθέτηση επομένως απλής συνέργειας απαιτείται οποιαδήποτε συνδρομή υλική ή ψυχική, θετική ή αποθετική, που παρέχεται στον αυτουργό ορισμένης αξιοποίνου πράξεως πριν από την τέλεση αυτής ή κατά την τέλεση της, εφόσον εκείνος που την παρέχει με θετική ή αρνητική μορφή ενεργεί από πρόθεση και ειδικότερα με τον οικείο δόλο που απαιτείται για τον αυτουργό αυτής. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σ’ αυτήν, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις, τα προκύψαντα από την αποδεικτική διαδικασία πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την πληρότητα, επομένως, της αιτιολογίας καταδικαστικής για παράβαση καθήκοντος αποφάσεως, δεν είναι αναγκαίο να αναφέρονται σ’ αυτήν, εκτός από τα ανωτέρω, άλλα περαιτέρω στοιχεία. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του σκεπτικού της αποφάσεως με το διατακτικό της, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα, πρέπει να προκύπτει από την απόφαση με βεβαιότητα , ότι έχουν ληφθεί υπόψη και εκτιμηθεί όλα στο σύνολό τους και όχι μόνο ορισμένα από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες έγγραφα κ.λ.π.) χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας του τι προέκυψε χωριστά από καθένα από αυτά, ενώ το γεγονός ότι εξαίρονται ορισμένα αποδεικτικά μέσα δεν υποδηλώνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα. Δεν αποτελεί, όμως, λόγο αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ειδικότερα η εσφαλμένη εκτίμηση των μαρτυρικών καταθέσεων, η παράλειψη αξιολογήσεως και αναφοράς κάθε αποδεικτικού μέσου χωριστά και η παράλειψη συσχετίσεως των αποδεικτικών μέσων μεταξύ τους, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές, με την επίφαση της ελλείψεως αιτιολογίας, πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας.
Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλομένη υπ’ αριθμό 1486/2014 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, και μετά από συνεκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων, που κατ’ είδος μνημονεύονται, ο αναιρεσείων καταδικάστηκε, για την πράξη της απλής συνέργειας σε διακίνηση ναρκωτικών ουσιών και συγκεκριμένα στις πράξεις αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών που τέλεσε ο συγκατηγορούμενός του V. T., σε ποινή κάθειρξης οκτώ (8) ετών και χρηματική ποινή δέκα πέντε (15.000) ευρώ, ενώ διατάχθηκε και η απέλασή του από τη χώρα μετά την οριστική έκτιση της ποινής. Ειδικότερα το Δικαστήριο δέχθηκε, κατά το ενδιαφέρον μέρος, ανελέγκτως, τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά: Στην υποδιεύθυνση δίωξης Ναρκωτικών περί το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου 209 είχε περιέλθει ανώνυμη πληροφορία ότι Αλβανός με το όνομα "Β.", με χαρακτηριστικά 1,70 με 1,75 μ. ύψος, φουσκωτά μάγουλα, μελαχρινός με κοντά μαλλιά και αριθμό κινητού τηλεφώνου "..." διακινεί σημαντικές ποσότητες ακατέργαστης κάνναβης. Ότι σύχναζε στο καφέ "..." οδό ... στο ... - Αττικής. Επίσης ότι κυκλοφορούσε είτε με ένα αυτοκίνητο δικό του, μάρκας BMW cabrio, με αριθμό κυκλοφορίας ..., είτε με ένα PEUGEOT ασημί, με αριθμό κυκλοφ. ... ... Πράγματι κοντά στο άνω καφέ εντόπισαν οι αστυνομικοί το PEUGEOT παρκαρισμένο στην οδό .... Λίγα λεπτά αργότερα πλησίασε εκεί μία μοτοσυκλέτα στην οποία επέβαιναν οι δύο κατ/νοι. Κατέβηκαν και οι δύο άνοιξαν το πορτ - μπαγκάζ του αυτοκινήτου (PEUGEOT) και κοίταζαν και οι δύο μέσα. Στη συνέχεια ο ένας μπήκε στο PEUGEOT και οδηγώντας το έφυγε από το σημείο αυτό, ενώ ο άλλος οδηγώντας τη μοτ/τα ακολούθησε το PEUGEOT. Οι αστυνομικοί στη συνέχεια έχασαν τα ίχνη των άνω και τους εντόπισαν λίγο αργότερα να κάθονται σε ένα τραπεζάκι έξω από το καφέ "...". Τότε δόθηκε εντολή στους αστυνομικούς να επιτηρούν τους κατ/νους και παράλληλα και το αυτοκίνητο PEUGEOT που ήταν κοντά σταθμευμένο. Σε κάποια στιγμή δόθηκε πάλι εντολή να ακινητοποιήσουν τους κατ/νους ... Ακολούθησε έρευνα στο σπίτι του δευτέρου κατ/νου όπου δεν βρέθηκε τίποτε ...Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο πρώτος κατ/νος την άνω ποσότητα ακατέργαστης κάνναβης αγόρασε στην περιοχή της Αττικής, σε χρόνο και τόπο μη εισέτι προσδιορισθέντα, ευρισκόμενο όμως κοντά στο χρόνο σύλληψής του (14-11-2009) από άγνωστα άτομα, άγνωστες ποσότητες κάνναβης αντί αγνώστου τιμήματος, μέρος της οποίας αποτελεί η κατασχεθείσα ποσότητα συνολικού μικτού βάρους 29 κιλών και 60 γραμ. περίπου με σκοπό την εμπορία σε τρίτους ... Περαιτέρω όσον αφορά τον δεύτερο κατ/νο όπως και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε αυτός αποδείχθηκε ότι παρέσχε απλή συνδρομή στον πρώτο κατ/νο κατά την τέλεση υπ'αυτού των άνω πράξεων, ήτοι της αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών και ειδικότερα ότι ο δεύτερος κατ/νος συνόδευε αυτόν κατά τις μετακινήσεις του με μία λευκή μηχανή μεγάλου κυβισμού, είτε ως συνεπιβάτης, ούτε οδηγώντας ο ίδιος την άνω μηχανή, καθόν χρόνο ο συγκατηγορούμενός του (πρώτος κατ/νος) οδηγούσε το άνω PEUGEOT, προκειμένου ο τελευταίος να αγοράσει τις άνω ποσότητες ινδικής κάνναβης με σκοπό την εμπορία, τις οποίες (ποσότητες) κατείχε επίσης αυτός (α'κατ/νος) εντός του αυτοκινήτου αυτού κατά την σύλληψή του με σκοπό την εμπορία, γεγονότα τα οποία εγνώρισε καλώς ο δεύτερος κατ/νος και τα αντίθετα υποστηριζόμενα είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Πρέπει κατ'ακολουθίαν όλων των ανωτέρω να κηρυχθούν ένοχοι οι κατ/νοι ως και πρωτοδίκως ήτοι ο πρώτος αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών ήτοι διακίνησης του άρθρου 20 του Ν. 4139/2013 χωρίς την επιβαρυντική περίσταση του αρθ. 23Α § 1 του Ν. 3459/2006 εφόσον ο πρώτος νεώτερος νόμος δεν προβλέπει την επιβαρυντική αυτή περίσταση και άρα είναι επιεικέστερος ... ο δε δεύτερος ένοχος απλής συνέργειας στις πράξεις αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών ... Με βάση τις παραπάνω παραδοχές, το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του Κ.Π.Δ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ’ αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του άνω εγκλήματος, της απλής συνέργειας στη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, και ειδικότερα αγοράς και κατοχής αυτών, για το οποίο καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε τα περιστατικά αυτά και τους συλλογισμούς, με βάση τους οποίους έκανε την υπαγωγή τους στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων, 1,14, 26 παρ.1α, 27παρ.1, 47, 74, Π.Κ. 1 παρ.1, 2 Πιν.Α'αρ.6 του Ν.3459/2006 και 20 του ν. 4139/2013, τις οποίες ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε και δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου, με ελλιπή δηλαδή, ή αντιφατική αιτιολογία. Ειδικότερα, ως προς τις επί μέρους αιτιάσεις του αναιρεσείοντος: α) προκύπτει με βεβαιότητα ότι η προσβαλλομένη απόφαση αιτιολογεί πλήρως τη στοιχειοθέτηση της απλής συνέργειας στις παραπάνω πράξεις, αναφέροντας τις υλικές διευκολυντικές πράξεις του κατηγορουμένου. Ειδικότερα αναφέρεται στην απόφαση ότι ο αναιρεσείων με τον συγκατηγορούμενό του V. T., επιβαίνοντες και οι δύο σε μοτοσικλέτα στις 14-11-2009 πλησίασαν το σταθμευμένο στην οδό ... στο ..., Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο με αριθμό κυκλοφορίας ... μέσα στο Πόρτ - μπαγκάζ του οποίου, ο συγκατηγορούμενός του, κατείχε τις ποσότητες ναρκωτικών που αναφέρθηκαν, με σκοπό την εμπορία τις οποίες είχε αγοράσει πριν από τη σύλληψή του, ότι άνοιξαν το Πόρτ - μπαγκάζ και κοίταξαν μέσα σε αυτό και οι δύο, ότι στη συνέχεια ο συγκατηγορούμενός του οδηγώντας το αυτοκίνητο με τα ναρκωτικά απομακρύνθηκε ακολουθούμενος από τον αναιρεσείοντα που οδηγούσε την μοτοσικλέτα, ότι λίγη ώρα αργότερα εντοπίστηκαν από Αστυνομικά όργανα να κάθονται και οι δύο μαζί στην καφετέρια "..." στο ... και μετά από έρευνα στο παραπάνω αυτοκίνητο, τα κλειδιά του οποίου είχε ο συγκατηγορούμενός του βρέθηκαν και κατασχέθηκαν οι παραπάνω ποσότητες ναρκωτικών ουσιών και ότι η απλή συνέργεια του αναιρεσείοντα κατά την τέλεση των ως άνω πράξεων της αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών του συγκατηγορουμένου του συνίσταται στο ότι συνόδευε το συγκατηγορούμενό του κατά τις μετακινήσεις του με μοτοσικλέτα άλλοτε ως συνεπιβάτης και άλλοτε ως οδηγός αυτής, κατά το χρόνο που οδηγούσε το αυτοκίνητο ο συγκατηγορούμενός του για να αγοράσει τα ναρκωτικά με σκοπό την εμπορία, τα οποία κατείχε μέσα στο αυτοκίνητο με σκοπό την εμπορία, γεγονός που γνώριζε ο αναιρεσείων, αιτιολογώντας πλήρως το δόλο του. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, ο ερειδόμενος στο άρθρο 510 παρ. 1 Δ' Κ.Π.Δ., 1ος λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως, περί έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας της απόφασης αναφορικά με τη στοιχειοθέτηση της απλής συνέργειας, είναι αβάσιμος και απορριπτέος.
Κατά το άρθρο 35 παρ. 2 του προϊσχύοντος Κώδικα Νόμων για τα Ναρκωτικά, για αλλοδαπούς που καταδικάζονται για παράβαση του νόμου αυτού σε ποινή καθείρξεως το δικαστήριο διατάσσει την ισόβια απέλασή τους από τη Χώρα, εκτός αν συντρέχουν σπουδαίοι λόγοι, ιδίως οικογενειακοί, που δικαιολογούν την παραμονή τους, οπότε ισχύουν και γι’ αυτούς οι ρυθμίσεις της παρ. 1 (για την απαγόρευση διαμονής σε ορισμένους τόπους). Για την εκτέλεση της απελάσεως εφαρμόζεται το άρθρο 74 του ΠΚ, με επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις οι οποίες έχουν κυρωθεί από την Ελλάδα. Από τη διάταξη αυτή και το συνδυασμό της μ’ εκείνη του άρθρου 74 του ΠΚ, προκύπτει ότι, σε περίπτωση καταδίκης αλλοδαπού, υπηκόου Κράτους μη μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, σε ποινή καθείρξεως για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, το δικαστήριο που τον καταδίκασε οφείλει να διατάξει την ισόβια απέλασή του από τη Χώρα, εκτός αν συντρέχουν σπουδαίοι λόγοι, ιδίως οικογενειακοί, που δικαιολογούν την παραμονή του σ’ αυτήν τους οποίους προβάλλει ο κατηγορούμενος. Κατά την διάταξη του άρθρου 74 παρ. 1 του ΠΚ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της με το άρθρ. 23 του ν. 4055/2012 (η οποία κατ’ άρθρ. 113 αυτού ισχύει από 2 Απριλίου 2012): "Με την επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη χώρα, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την απέλαση αλλοδαπού που καταδικάσθηκε σε κάθειρξη, εάν κρίνει ότι η παραμονή του αλλοδαπού στη χώρα δεν συμβιβάζεται προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως το είδος του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε, το βαθμό της υπαιτιότητας του αλλοδαπού, τις ειδικές συνθήκες τέλεσης της πράξης, τις συνέπειες αυτής, το χρόνο παραμονής του αλλοδαπού στο ελληνικό έδαφος, τη νομιμότητα ή μη της παραμονής του, την εν γένει συμπεριφορά, τον επαγγελματικό προσανατολισμό, την ύπαρξη οικογένειας και γενικότερα το βαθμό ένταξης αυτού στην ελληνική κοινωνία....". Η διάταξη αυτή που προβλέπει τη δυνητική απέλαση είναι ευνοϊκότερη της προηγουμένης και εφαρμόζεται και για την κρινομένη πράξη που τελέσθηκε προ της ισχύος της, ίσχυε δε και κατά τον χρόνο εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως. Ενόψει αυτών, η απόφαση που διατάσσει την απέλαση κατ’ εφαρμογή του ανωτέρω άρθρου, έχει κατά τούτο την επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρει ότι πρόκειται για αλλοδαπό μη υπήκοο Κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και ότι αυτός καταδικάσθηκε σε ποινή καθείρξεως για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, αν δε προβληθεί απ’ αυτόν, με αυτοτελή ισχυρισμό, ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις που δικαιολογούν την παραμονή του στη Χώρα, ότι δηλαδή η παραμονή του αλλοδαπού στη χώρα δεν είναι ασυμβίβαστη προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης, καθώς και τις λοιπές κατά τα άνω προϋποθέσεις (χρόνος παραμονής του στο Ελληνικό έδαφος, νομιμότητα ή μη της παραμονής του κ.λ.π.), η αιτιολογία της αποφάσεως που απορρίπτει τον ισχυρισμό αυτό πρέπει να εκτείνεται και στην εν λόγω απόρριψη. Στην προκειμένη περίπτωση, από τα πρακτικά της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, τα οποία παραδεκτά επισκοπούνται, προκύπτει ότι μετά την απαγγελία της ποινής, ο κατηγορούμενος, δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου, προέβαλε και εγγράφως, τον ισχυρισμό ότι συντρέχουν στο πρόσωπο του σοβαροί λόγοι, οι οποίοι δικαιολογούν τη μη απέλασή του από την Χώρα, επικαλούμενος τα παρακάτω, κατά πιστή μεταφορά:
"Σε περίπτωση που το δικαστήριο Σας αχθεί σε καταδικαστική κρίση, δεν συντρέχουν οι όροι του άρθρου 74 Π.Κ, για την επιβολή της παρεπόμενης ποινής της δικαστικής απέλασης αφού:
Είναι τέκνο Ελλήνων γονέων. Όπως αποδεικνύεται από τα προσαγόμενα έγγραφα, ο πατέρας, η μητέρα, η αδερφή και ο αδερφός μου, είναι κάτοχοι Αστυνομικών Ταυτοτήτων, που έχουν εκδοθεί από τις Ελληνικές Αρχές (σχετ. 1- 4). Έχουν δηλαδή λάβει με απόφαση του Ελληνικού Κράτους την Ελληνική Ιθαγένεια.
Ο ίδιος ήταν κάτοχος Ειδικού Δελτίου Ταυτότητας Ομογενούς (σχετ.5), ενώ βρίσκεται σε εκκρεμότητα γραφειοκρατικού χαρακτήρα, η απόδοση και σε αυτόν της Ελληνικής Ιθαγένειας.
Από ηλικίας 20 ετών εργάζονταν συστηματικά και αδιάλειπτα, όπως μαρτυρούν οι προσκομιζόμενες φορολογικές δηλώσεις των ετών από 2002 έως 2007, αλλά και οι καταστάσεις των ενσήμων του Ι.Κ.Α, οι οποίες βρίσκονται εντός της δικογραφίας και έχουν συμπεριληφθεί στα πρακτικά της πρωτοδίκου αποφάσεως. Έχει μόνιμη κατοικία επί της οδού ... στην Πετρούπολη Αττικής. Αυτό αποδεικνύεται από το μισθωτήριο συμφωνητικό κατοικίας το οποίο προσκομίζω (σχετ.6) ".
Στην αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως περί της απελάσεως, δέχθηκε το Εφετείο ανελέγκτως, μετά από εκτίμηση των μνημονευομένων αποδεικτικών μέσων, ότι ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος είναι αλλοδαπός και δη υπήκοος Αλβανίας, (βλ. διατακτικό προσβαλλομένης απόφασης σελ.25), η οποία δεν είναι κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Περαιτέρω, σε σχέση με τον απορριφθέντα ως άνω ισχυρισμό, διέλαβε επί λέξει τα εξής: "Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 74 Π.Κ., ως ισχύει, πρέπει να διαταχθεί η απέλαση των παραπάνω καταδικασθέντων κατηγορουμένων από τη χώρα, μετά την απόλυση τους από τις φυλακές και η επ’ αόριστον απαγόρευση επανεισόδου τους στη χώρα. Ειδικότερα το δικαστήριο κρίνει ότι η παραμονή των κατ/νων που καταδικάστηκαν για διακίνηση ακατέργαστης κάνναβης 30 κιλών, είναι ασυμβίβαστη προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης. Λαμβάνοντας δε υπόψη την ποσότητα αυτή και τις ειδικές συνθήκες τέλεσης ης πράξης όσον αφορά τον πρώτο κατηγορούμενο που κρίθηκε ως αυτουργός της πράξης αυτής, κρίνει ότι η παραμονή του θα έχει δυσμενείς συνέπειες για την Ελληνική χώρα και κοινωνία, λόγω της ηθικής απαξίας της πράξης του και την επικινδυνότητα που απορρέει από αυτήν για τον πληθυσμό της. Όσον αφορά τον δεύτερο κατ/νο εκτός των ανωτέρω, αυτός με την εν γένει συμπεριφορά του έχοντας καταδικαστεί και για το αδίκημα αρπαγής από κοινού ανηλίκου σε συνολική ποινή κάθειρξης 5 ετών και 2 μηνών έχει πλήξει ομοίως τους όρους κοινωνικής συμβίωσης πολλαπλώς. Έτσι πρέπει να απορριφθούν οι περί μη απελάσεώς τους ισχυρισμοί των κατηγορουμένων ως αβάσιμοι ουσιαστικά". Κατ’ ακολουθία τούτων διέταξε την ισόβια απέλασή του δευτέρου κατηγορουμένου και ήδη αναιρεσείοντα καθώς και του συγκατηγορουμένου του , μετά την έκτιση της επιβληθείσης ποινής. Με το παραπάνω περιεχόμενο η προσβαλλομένη έχει την απαιτουμένη από τις προαναφερθείσες διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, διότι το δικαστήριο που την εξέδωσε αιτιολογεί ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που δικαιολογούν την παραμονή του αναιρεσείοντα στη Χώρα, τη συνδρομή των οποίων προέβαλε ο συνήγορός του, ως διακωλυτικά της απελάσεώς του περιστατικά, αφού δέχθηκε η προσβαλλομένη απόφαση ότι η παραμονή του στη χώρα δεν συμβιβάζεται προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης λαμβάνοντας υπόψη το είδος του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε τις ειδικές συνθήκες τέλεσης της πράξης τις δυσμενείς συνέπειες της παραμονής του για την Ελληνική κοινωνία και την εν γένει συμπεριφορά του αφού είχε καταδικαστεί και για άλλο αδίκημα.
Συνεπώς, δεν πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας, η παραπάνω απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε ο αυτοτελής ισχυρισμός του αναιρεσείοντα, περί συνδρομής περιστατικών που δικαιολογούν τη μη απέλαση του από τη χώρα. Επομένως, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ 2ος λόγος αναιρέσεως, περί ελλείψεως αιτιολογίας της παραπάνω περί απέλασης απόφασης. Οι λοιπές αιτιάσεις του αναιρεσείοντα περί του ότι η παρουσία του ήταν εντελώς συμπτωματική και τυχαία ότι ο μάρτυρας κατηγορίας Αστυνομικός δεν κατέθεσε σε βάρος του και ότι ο συγκατηγορούμενός του κατέθεσε ότι δεν είχε εμπλοκή είναι απαράδεκτες, καθόσον με την επίφαση της έλλειψης αιτιολογίας πλήττεται η περί τα πράγματα ουσιαστικά ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας. Κατόπιν αυτών, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, στο σύνολό της, και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων, στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 24-2-2015 υπ’ αριθμό γεν. πρωτ. 1627/24-2-2015 αίτηση του Κ. ( K. ) Π. (P.) του Γ., κατοίκου ... οδός ...) και ήδη Αλβανίας, περί αναιρέσεως της υπ’ αριθ. 1486/2014 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων πενήντα (250) Ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 21 Οκτωβρίου 2015.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 11 Νοεμβρίου 2015.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ