Αγωγή κυριότητας ακινήτου.
- Αγωγή κυριότητας ακινήτου. Στοιχεία αγωγής. Έκτακτη χρησικτησία. Μη λήψη υπόψη πραγμάτων.
- Κατ' άρθρο 216 παρ. 1 του ΚΠολΔ, το δικόγραφο της αγωγής, εκτός από τα άλλα, πρέπει να περιέχει:
α) σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο την αγωγή... β) ακριβή περιγραφή το αντικειμένου της διαφοράς και γ) ορισμένο αίτημα. Ειδικότερα επί διεκδικητικής ή αναγνωριστικής κυριότητας ακινήτου αγωγής, που στηρίζεται σε έκτακτη χρησικτησία, για την οποία απαιτείται κατά το άρθρο 1045 ΑΚ νομή του ακινήτου για μια εικοσαετία, πρέπει ο ενάγων να αναφέρει σ' αυτή και τις υλικές πράξεις νομής πάνω στο ακίνητο, με τις οποίες φανερώνεται η βούλησή του να το έχει σαν δικό του, αλλιώς απορρίπτεται η αγωγή ως αόριστη.
- Κατά τον αριθμό 8 εδάφ. β' του άρθρου 559 ΚΠολΔ, λόγος αναιρέσεως ιδρύεται και όταν το δικαστήριο παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Πράγματα, υπό την έννοια της άνω διατάξεως, είναι οι ασκούντες ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης αυτοτελείς ισχυρισμοί των διαδίκων, που, υπό την προϋπόθεση της νόμιμης προτάσεώς τους, θεμελιώνουν ιστορικώς το αίτημα της αγωγής, ανταγωγής, ενστάσεως ή αντενστάσεως. Πράγμα, επομένως, είναι, υπό την έννοια αυτή, και ο λόγος εφέσεως που περιέχει παράπονο κατά της πρωτοβάθμιας κρίσεως (ΟλΑΠ 11/1996).
Διατάξεις:
ΑΚ: 1045,
ΚΠολΔ: 216,
Αριθμός 1695/2008
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Ελισάβετ Μουγάκου - Μπρίλλη, Προεδρεύουσα Αρεοπαγίτη (κωλυομένου του Αντιπροέδρου) Μίμη Γραμματικούδη, Λεωνίδα Ζερβομπεάκο και Χαράλαμπο Παπαηλιού και Μιχαήλ Θεοχαρίδη, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 7 Μαΐου 2008, με την παρουσία και της γραμματέως Φωτεινής Σαμέλη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της αναιρεσείουσας: Χ, για τον εαυτό της και ως κληρονόμου της αποβιωσάσης μητρός της ΧΧ, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Βαρσάμη ΓιοβανούδΑ με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 ΚΠολΔ.
Της αναιρεσίβλητης: Ψ, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Κωνσταντίνο Πλεύρη με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 ΚΠολΔ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 20-11-1994 αγωγή της ήδη αναιρεσίβλητης που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 22/1998 προδικαστική, 21/2004 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 3323/2004 του Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 12-12-2006 αίτησή της.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Χαράλαμπος Παπαηλιού ανέγνωσε την από 19-4-2008 έκθεσή, του με την οποία εισηγήθηκε να γίνει δεκτή η αίτηση αναιρέσεως για τους πρώτο και δεύτερο λόγους και να απορριφθεί για τους υπόλοιπους.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατ' άρθρο 216 παρ. 1 του ΚΠολΔ, το δικόγραφο της αγωγής, εκτός από τα άλλα, πρέπει να περιέχει: α) σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο την αγωγή... β) ακριβή περιγραφή το αντικειμένου της διαφοράς και γ) ορισμένο αίτημα. Ειδικότερα επί διεκδικητικής ή αναγνωριστικής κυριότητας ακινήτου αγωγής, που στηρίζεται σε έκτακτη χρησικτησία, για την οποία απαιτείται κατά το άρθρο 1045 ΑΚ νομή του ακινήτου για μια εικοσαετία, πρέπει ο ενάγων να αναφέρει σ' αυτή και τις υλικές πράξεις νομής πάνω στο ακίνητο, με τις οποίες φανερώνεται η βούλησή του να το έχει σαν δικό του, αλλιώς απορρίπτεται η αγωγή ως αόριστη.
Στην προκείμενη περίπτωση, από την επισκόπηση της ένδικης αναγνωριστικής κυριότητας αγωγής, προκύπτει ότι σ' αυτή εκτίθετο από την αναιρεσίβλητη - ενάγουσα ότι νέμεται διανοία κυρίου ολόκληρο έναν αγρό, εκτάσεως 15.138 τ.μ., στη θέση "ΧΧΧ" της κτηματικής περιοχής της Κοινότητας ΧΧΧ από το 1944, που απεβίωσε η μητέρα της Α, που ήταν κυρία αυτού, μέχρι το 1991, που απεβίωσε και ο πατέρας της Β, μετά του οποίου ήσαν συγκληρονόμοι, κατά ποσοστό 3/4 εξ αδιαιρέτου αυτή και 1/4 ο πατέρας της, ως επίσης και έναν άλλο αγρό, της κυριότητας της μητέρας της, εκτάσεως 2000 τ.μ., στη θέση "ΧΧΧ", στην ίδια κτηματική περιοχή και επί του οποίου αγρού ήσαν με τον πατέρα της συγκληρονόμοι, κατά το ίδιο ως άνω ποσοστό εξ αδιαιρέτου. Και ότι οι αρχικώς εναγόμενες από τις οποίες η πρώτη είναι θυγατέρα του πατέρα της από δεύτερο γάμο, η δε δεύτερη σύζυγός του από αυτόν τον γάμο και συγχρόνως και οι δύο κληρονόμοι αυτού από διαθήκη, αμφισβητούν την κυριότητα αυτής (αναιρεσίβλητης) επί των εν λόγω αγρών. Ζητούσε δε η αναιρεσίβλητη να αναγνωριστεί η αποκλειστική της κυριότητα επί του πρώτου αγρού και η συγκυριότητά της, κατά ποσοστό 3/4 εξ αδιαιρέτου επί του δεύτερου αγρού, ως γενόμενη κυρία με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας. Με αυτό το περιεχόμενο η αγωγή είναι αόριστη, διότι δεν προσδιορίζονταν σ' αυτή οι υλικές πράξεις νομής της αναιρεσίβλητης επί των επιδίκων αγρών, κατά το χρονικό διάστημα από 1944 έως 1991. Με την έφεσή τους, όπως προκύπτει από την επισκόπησή της, κατά της πρωτόδικης αποφάσεως, η οποία έκανε δεκτή την αγωγή, οι αρχικώς εναγόμενες παραπονούνταν κατά της πρωτόδικης αποφάσεως, ότι δεν απέρριψε ως αόριστη την αγωγή για τον προαναφερόμενο λόγο. Το Εφετείο, με την προσβαλλόμενη απόφασή του απέρριψε σιωπηρά τον λόγον αυτόν της εφέσεως. 'Ετσι, όμως που έπραξε το Εφετείο, παρά το νόμο δεν απέρριψε την αγωγή ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας και ο από το άρθρο 559 αριθμ. 14 ΚΠολΔ πρώτος λόγος αναιρέσεως είναι βάσιμος.
Κατά τον αριθμό 8 εδάφ. β' του άρθρου 559 ΚΠολΔ, λόγος αναιρέσεως ιδρύεται και όταν το δικαστήριο παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Πράγματα, υπό την έννοια της άνω διατάξεως, είναι οι ασκούντες ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης αυτοτελείς ισχυρισμοί των διαδίκων, που, υπό την προϋπόθεση της νόμιμης προτάσεώς τους, θεμελιώνουν ιστορικώς το αίτημα της αγωγής, ανταγωγής, ενστάσεως ή αντενστάσεως. Πράγμα, επομένως, είναι, υπό την έννοια αυτή, και ο λόγος εφέσεως που περιέχει παράπονο κατά της πρωτοβάθμιας κρίσεως (ΟλΑΠ 11/1996).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση της ως άνω εφέσεως των αρχικώς εναγομένων κατά της πρωτόδικης αποφάσεως, αυτές παραπονούνταν, ότι εσφαλμένα η αρχικώς εκδοθείσα 22/1998 προδικαστική απόφαση του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου απέρριψε ως μη νόμιμη την προβληθείσα από αυτές ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος της ενάγουσας. Το Εφετείο, με την προσβαλλόμενη απόφασή του, δεν έλαβε υπόψη τον ως άνω λόγο εφέσεως, τον οποίο και δεν εξέτασε. 'Ετσι, όμως, που έπραξε το Εφετείο, παραβίασε τη διάταξη του άρθρου 559 αριθμ. 8 εδαφ. β' ΚΠολΔ και ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως είναι βάσιμος.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την 3323/2004 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο ως άνω δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που εξέδωσαν την απόφαση που αναιρέθηκε. Και
Καταδικάζει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων (2000) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Ιουνίου 2008.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 25 Σεπτεμβρίου 2008.
Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου