Αναγωγή του εταίρου ΟΕ, που πλήρωσε το χρέος της εταιρείας, κατά του συνεταίρου του. Αξίωση που έχει ως βάση τον εταιρικό δεσμό, υπόκειται, ελλείψει ειδικών διατάξεων, στην εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 249 ΑΚ. Ο ομόρρυθμος εταίρος που πλήρωσε χρέος της εταιρείας, στο στάδιο της εκκαθάρισης έχει αξίωση από αναγωγή κατά του συνεταίρου του. Ο καθού η αναγωγή είναι υποχρεωμένος σύμφωνα νε τις διατάξεις των άρθρων 22 ΕμπΝ, 759, 481, 487, 488 και 436 ΑΚ να καταβάλει στον εταίρο που πλήρωσε το χρέος της εταιρείας, το ποσό που αναλογεί στο ποσοστό της εταιρικής του συμμετοχής, εφόσον δεν υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας από τα οποία θα μπορούσε να καλυφθεί στα πλαίσια της εκκαθάρισης. Η παραγραφή της αξίωσης, ελλείψει ειδικών διατάξεων, είναι η εικοσαετής παραγραφή του άρθρου 249 ΑΚ και όχι η πενταετής παραγραφή του άρθρου 64 ΕΚ..Αριθμός 2400/2005 Εφετείο Θεσσαλονίκης.

 

Αναγωγή του εταίρου ΟΕ, που πλήρωσε το χρέος της εταιρείας, κατά του συνεταίρου του. Αξίωση που έχει ως βάση τον εταιρικό δεσμό, ..

υπόκειται, ελλείψει ειδικών διατάξεων, στην εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 249 ΑΚ. Ο ομόρρυθμος εταίρος που πλήρωσε χρέος της εταιρείας, στο στάδιο της εκκαθάρισης έχει αξίωση από αναγωγή κατά του συνεταίρου του.
Ο καθού η αναγωγή είναι υποχρεωμένος σύμφωνα νε τις διατάξεις των άρθρων 22 ΕμπΝ, 759, 481, 487, 488 και 436 ΑΚ να καταβάλει στον εταίρο που πλήρωσε το χρέος της εταιρείας, το ποσό που αναλογεί στο ποσοστό της εταιρικής του συμμετοχής, εφόσον δεν υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας από τα οποία θα μπορούσε να καλυφθεί στα πλαίσια της εκκαθάρισης.
Η παραγραφή της αξίωσης, ελλείψει ειδικών διατάξεων, είναι η εικοσαετής παραγραφή του άρθρου 249 ΑΚ και όχι η πενταετής παραγραφή του άρθρου 64 ΕΚ.(Απόσπασμα)

Αριθμός 2400/2005

Εφετείο Θεσσαλονίκης

Πρόεδρος: Α. Σαμαρτζής, Πρόεδρος Εφετών
Εισηγητής: Γ. Γεωργέλλης, Εφέτης
Δικηγόροι: Ι. Σαχινίδης – Α. Ρουμελιώτης

...Με την με αριθμ. καταθ. 1524/1998 αγωγή που απευθύνθηκε στο Δικαστήριο που προαναφέρθηκε, αφού επικαλέστηκε ο ενάγων τη λύση της μεταξύ αυτού και του εναγομένου ομόρρυθμης εταιρείας και το πέρας της εκκαθάρισης αυτής καθώς και ότι ο ίδιος εξόφλησε χρέος της εταιρείας ύψους 16.202.100 δρχ., ζήτησε αναγωγικά να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει σ' αυτόν το ποσό των 8.101.099 δραχμών με τους νομίμους τόκους κατά τα εν αυτή που αναλογεί στο ποσοστό (50%) της συμμετοχής του στην εταιρεία. Η αγωγή έγινε δεκτή με την εκκαλουμένη οριστική απόφαση. Κατά της απόφασης αυτής και της προεκδοθείσης ως άνω μη οριστικής παραπονείται ήδη ο εναγόμενος με την έφεσή του και ζητεί να γίνει δεκτή, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και ν' απορριφθεί η αγωγή. Αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά: Με το από 23.7.1973 ιδιωτικό συμφωνητικό συστάσεως ομόρρυθμης εταιρείας, που δημοσιεύτηκε νόμιμα με αύξοντα αριθμό 96/24.7.1973 στα βιβλία εταιρειών του Πρωτοδικείου Κατερίνης, οι διάδικοι αδελφοί είχαν συστήσει την ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «Αδελφοί Χ.Κ. Οικ. Επιχ. Ο.Ε.». Έδρα της εταιρείας αυτής ορίσθηκε η Κατερίνη. Η εταιρεία σκοπό είχε την επί κέρδει ανέγερση και εμπορία διαφόρων οικοδομημάτων επί ιδιόκτητων οικοπέδων ή με αντιπαροχή και γενικώς την άσκηση οικοδομικών επιχειρήσεων. Κάθε εταίρος συμμετείχε στα κέρδη και τις ζημίες της εταιρείας με ποσοστό 50%, με το ίδιο δε ποσοστό εισφέρθηκε και το κεφάλαιο αυτής που αποτελούνταν από 100.000 δρχ. Διαχειριστές και εκπρόσωποι της εταιρείας αυτής είχαν ορισθεί και οι δύο εταίροι. Η ως άνω εταιρεία, της οποίας η διάρκεια είχε ορισθεί για αόριστο χρόνο, λύθηκε στις 28.5.1990 με την από 23.5.1990 καταγγελία του ενάγοντος, η οποία επιδόθηκε στον εναγόμενο, όπως προκύπτει από την 120γ/28.5.1990 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Σ.Γ., και η λύση της καταχωρήθηκε στα βιβλία εταιρειών του ως άνω Πρωτοδικείου με αύξοντα αριθμό 321/28.5.1990. Με τη λύση της εταιρείας αυτή τέθηκε αυτοδικαίως σε εκκαθάριση, η οποία και περατώθηκε συνταχθείσης, από τον ορισθέντα με την 147/4.5.1992 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κατερίνης προσωρινό εκκαθαριστή Ι.Π. (λογιστή - υπάλληλο της Αγροτικής Τραπέζης), της με αριθμ. 200/5.11.1992 έκθεσης εκκαθάρισης, την οποία αυτός κατέθεσε στο Πρωτοδικείο Κατερίνης στις 9.11.1992. Σύμφωνα και με το περιεχόμενο της έκθεσης εκκαθάρισης αυτής δεν υφίσταται ζημία ή κέρδος (αποτέλεσμα εκκαθάρισης) της ως άνω εταιρείας εκτός από μία οικονομική διαφορά μεταξύ των εταίρων της (εννοεί την επίδικη για την οποία γίνεται λόγος πιο κάτω). Στο πόρισμα αυτό κατέληξε ο εκκαθαριστής από τον έλεγχο των φορολογικών βιβλίων της εταιρείας, σύμφωνα με τα οποία η εταιρεία δεν είχε καμία οικοδομική δραστηριότητα και κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της δεν προέβη σε καμία εγγραφή εσόδων ή εξόδων και δεν εκδόθηκαν ποτέ στο όνομά της φορολογικά στοιχεία (τιμολόγια, αποδείξεις κ.λπ.). Χαρακτηριστικά αναφέρονται στην έκθεση της εκκαθάρισης και τα εξής: "Επίσης φορολογικά στοιχεία (τιμολόγια, αποδείξεις κ.λπ.) δεν εκδόθηκαν στο όνομα της εταιρείας, όπως μου ανέφεραν και οι δύο εταίροι, λόγω του ότι η εταιρεία δεν λειτούργησε καθόλου, εκτός από το γεγονός της λήψεως δανείου από την Τράπεζα Μ.-Θ., όπως παρακάτω αναφέρεται. Οι οικοδομικές δραστηριότητες που είχαν οι αδελφοί Κ. αφορούσαν τους ίδιους σαν άτομα και όχι την εταιρεία.... Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η εταιρεία χρησιμοποιήθηκε από τους εταίρους της μόνο για τη σύναψη δανείου ύψους 21.500.000 δρχ.....". Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι πράγματι η εταιρεία συνήψε με την προαναφερθείσα Τράπεζα την με αριθμ. 707/10.4.1985 σύμβαση πίστωσης με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό για ποσό πίστωσης 9.000.000 δρχ., το οποίο με τις 707/1/22.11.1985 και 707/2/6.5.1989 πρόσθετες πράξεις αυξήθηκε κατά 3.000.000 και 6.000.000 αντίστοιχα καθώς και την 877/28.3.1986 όμοια σύμβαση για ποσό πίστωσης 3.500.000. Η δανείστρια τράπεζα, με βάση τις συμβάσεις αυτές και λόγω μη πληρωμής του δανείου, ζήτησε και εκδόθηκε σε βάρος της εταιρείας αλλά και των διαδίκων ομορρύθμων εταίρων η με αριθμ. 150/1988 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κατερίνης για το ποσό των 29.815.915 δραχμών, πλέον τόκων και εξόδων, και με την από 17.10.1988 επιταγή προς πληρωμή επιτάχθηκαν να καταβάλουν το ποσό των 30.528.330 δραχμών. Παράλληλα η δανείστρια Τράπεζα, με βάση την ως άνω διαταγή πληρωμής, ενέγραψε υποθήκη για το ποσό των 30.000.000 δρχ. σε ισόγειο κατάστημα ιδιοκτησίας του ενάγοντος. Κατόπιν αυτών οι εταίροι κατέβαλαν από κοινού στη δανείστρια τράπεζα το συνολικό ποσό των 34.000.000 δρχ. ως εξής: 1) στις 16.5.1990 το ποσό των 5.000.000 δρχ., 2) στις 12.10.1990 το ποσό των 1.000.000 δρχ., 3) στις 10.12.1990 το ποσό των 15.000.000 δρχ., όπως προκύπτει από τα προσκομιζόμενα 80017/16.5.1990, 180014/12.10.1990 και 621518/10.12.1990 γραμμάτια είσπραξης και 4) στις 30.1.1991 το ποσό των 13.000.000 δρχ. μέσω της Τραπέζης Ε., όπως προκύπτει από το 519070/30.1.1991 γραμμάτιο είσπραξης. Επίσης αποδείχθηκε ότι ο ενάγων Β.Κ., προκειμένου ν' αποφύγει την απειλούμενη σε βάρος της ακίνητης περιουσίας του αναγκαστική εκτέλεση, κατέβαλε από δικά του χρήματα για λογαριασμό της πιστούχου εταιρείας το συνολικό ποσό των 16.202.199 δρχ. ως εξής: 1) στις 16.5.1990 το ποσό των 2.500.000 δρχ., όπως προκύπτει από το 80018/16.5.1990 γραμμάτιο είσπραξης και 2) στις 28.12.1990 το συνολικό ποσό των 13.702.199 δρχ., όπως προκύπτει από τα 635494, 635495 και 635497/28.12.1990 γραμμάτια είσπραξης ποσών 1.526.621, 1.599.864 και 10.576.074 δρχ. αντίστοιχα. Με τις ως άνω καταβολές εξοφλήθηκε ολοσχερώς το συνολικό χρέος της εταιρείας προς την Τράπεζα Μ.-Θ., το οποίο τελικά μαζί με τους τόκους και τα έξοδα ανήλθε στο συνολικό ποσό των 50.202.199 δρχ. Συνεπώς, την ημέρα που περατώθηκε η εκκαθάριση της ως άνω εταιρείας και συντάχθηκε η έκθεση του ως άνω εκκαθαριστή (5.11.1992) κανένα χρέος της δεν υπήρχε. Υπήρχε μόνο η επίδικη οικονομική διαφορά μεταξύ των εταίρων της, η οποία και συνίσταται στην απαίτηση του ενάγοντος κατά του εναγομένου προς καταβολή σ' αυτόν αναγωγικά του μισού του καταβληθέντος απ' αυτόν συνολικού ποσού 16.202.199 δρχ. ήτοι 8.101.099 δρχ., που αναλογεί στο ποσοστό της εταιρικής του συμμετοχής (50%). Το ποσό τούτο με τους νόμιμους τόκους από της επίδοσης της αγωγής (άρθρο 346 ΑΚ) είναι υποχρεωμένος να καταβάλει ο εναγόμενος στον ενάγοντα σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 22 ΕμπΝ, 759,481,487, 488 και 346 ΑΚ, ενόψει του ότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου της εταιρείας, από το οποίο και θα μπορούσε να καλυφθεί στα πλαίσια εκκαθάρισης. Η ένσταση παραγραφής της αξίωσης του ενάγοντος, που πρόβαλε ο εναγόμενος, είναι απορριπτέα, για τον λόγο ότι η επίδικη αξίωση του ενάγοντος, που έχει ως βάση τον εταιρικό δεσμό, υπόκειται, ελλείψει ειδικών διατάξεων, στην εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 249 ΑΚ, η οποία και δεν έχει συμπληρωθεί, και όχι στην πενταετή, όπως αβάσιμα υποστηρίζει ο εναγόμενος (ΑΠ 318/1969 ΝοΒ 17. 1114, ΕφΑθ 3266/1977 Αρμ 1977. 753)...

FOGGS