Κληρονομία. Προθεσμία αποποίησης και αποτελέσματα αυτής. Οι ανήλικοι καθίστανται κληρονόμοι με το ευεργέτημα της απογραφής.- Από το συνδυασμό των διατάξεων των..
άρθρων 1710, 1711, 1846, 1847, 1848, 1854 και 1856 ΑΚ προκύπτουν τα ακόλουθα: α') κατά τον χρόνο του θανάτου προσώπου η περιουσία του επάγεται αυτοδικαίως στους κληρονόμους, οι οποίοι μπορούν να την αποποιηθούν μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών, που αρχίζει από τότε που έμαθαν την επαγωγή και το λόγο της, β') η αποποίηση αυτή γίνεται με δήλωση στη γραμματεία του δικαστηρίου της κληρονομίας (βλ. και άρθρο 812 ΚΠολΔ), γ') αν ο κληρονόμος αποποιηθεί την κληρονομία, η επαγωγή σε εκείνον που αποποιήθηκε θεωρείται ότι δεν έγινε και στην περίπτωση αυτή επάγεται σε εκείνον που θα είχε κληθεί, αν εκείνος που αποποιήθηκε δεν ζούσε κατά το χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου και στην τελευταία αυτή περίπτωση η προθεσμία αρχίζει από τη γνώση της αποποίησης του προηγουμένου και της εξαιτίας αυτής κλήσης του κληρονόμου. Η προθεσμία αυτή της αποποίησης τρέχει, εφόσον ο νόμος δεν διακρίνει και κατά προσώπων ανίκανων προς δικαιοπραξία, όμως αυτή αναστέλλεται για όσους λόγους και η παραγραφή (άρθρο 255 επ. ΑΚ), μεταξύ των οποίων και η διάταξη του άρθρου 257 παρ. 2 ΑΚ, η οποία όμως είναι τεσσάρων μηνών. Έτσι, γίνεται δεκτό ότι αποτελεί λόγο ανώτερης βίας, που αναστέλλει τη συμπλήρωση της προθεσμίας, ο χρόνος από τότε που ο νόμιμος αντιπρόσωπος υπέβαλε στο δικαστήριο την αίτηση να του δοθεί η άδεια για αποποίηση, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση. Ειδικότερα ως προς τον ανήλικο, η κληρονομία που επάγεται θεωρείται ότι γίνεται αποδεκτή πάντοτε με το ευεργέτημα της απογραφής (άρθρο 1527 ΑΚ) και η αποποίηση υπόκειται στις διατυπώσεις του άρθρου 1625 ΑΚ. Τα γεγονότα της γνώσης της επαγωγής και του λόγου αυτής ερευνώνται αν συντρέχουν στο πρόσωπο του εκπροσωπούντος τον ανίκανο.Διατάξεις:
ΑΚ: 255, 257, 1527, 1625, 1711, 1846, 1847, 1848, 1854, 1856
ΚΠολΔ: 812
ΚΥΡΙΑΚΗ(Απόσπασμα)
Αριθμός 18579/2007
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Πρόεδρος: Πρεσβεία Χατζή
Δικηγόροι: Ε. Ακριτίδης
(…) Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1710, 1711, 1846, 1847, 1848, 1854 και 1856 ΑΚ προκύπτουν τα ακόλουθα: α') κατά τον χρόνο του θανάτου προσώπου η περιουσία του επάγεται αυτοδικαίως στους κληρονόμους, οι οποίοι μπορούν να την αποποιηθούν μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών, που αρχίζει από τότε που έμαθαν την επαγωγή και το λόγο της, β') η αποποίηση αυτή γίνεται με δήλωση στη γραμματεία του δικαστηρίου της κληρονομίας (βλ. και άρθρο 812 ΚΠολΔ), γ') αν ο κληρονόμος αποποιηθεί την κληρονομία, η επαγωγή σε εκείνον που αποποιήθηκε θεωρείται ότι δεν έγινε και στην περίπτωση αυτή επάγεται σε εκείνον που θα είχε κληθεί, αν εκείνος που αποποιήθηκε δεν ζούσε κατά το χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου και στην τελευταία αυτή περίπτωση η προθεσμία αρχίζει από τη γνώση της αποποίησης του προηγουμένου και της εξαιτίας αυτής κλήσης του κληρονόμου. Η προθεσμία αυτή της αποποίησης τρέχει, εφόσον ο νόμος δεν διακρίνει και κατά προσώπων ανίκανων προς δικαιοπραξία, όμως αυτή αναστέλλεται για όσους λόγους και η παραγραφή (άρθρο 255 επ. ΑΚ), μεταξύ των οποίων και η διάταξη του άρθρου 257 παρ. 2 ΑΚ, η οποία όμως είναι τεσσάρων μηνών. Έτσι, γίνεται δεκτό ότι αποτελεί λόγο ανώτερης βίας, που αναστέλλει τη συμπλήρωση της προθεσμίας, ο χρόνος από τότε που ο νόμιμος αντιπρόσωπος υπέβαλε στο δικαστήριο την αίτηση να του δοθεί η άδεια για αποποίηση, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση. Ειδικότερα ως προς τον ανήλικο, η κληρονομία που επάγεται θεωρείται ότι γίνεται αποδεκτή πάντοτε με το ευεργέτημα της απογραφής (άρθρο 1527 ΑΚ) και η αποποίηση υπόκειται στις διατυπώσεις του άρθρου 1625 ΑΚ. Τα γεγονότα της γνώσης της επαγωγής και του λόγου αυτής ερευνώνται αν συντρέχουν στο πρόσωπο του εκπροσωπούντος τον ανίκανο (ΑΠ 493/2003 δημοσίευση Νόμος, Απ. Γεωργιάδη - Μιχ. Σταθόπουλου, Αστικός Κώδιξ, κατ' άρθρο ερμηνεία, έκδοση 1996, άρθρο 1847-1848 αριθμ. 11, 17). Στην προκείμενη περίπτωση, με την κρινόμενη αίτηση οι αιτούντες, οι οποίοι ασκούν από κοινού τη γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου τους Η., αναφέρουν ότι την 17.6.05 αποβίωσε στη Θεσσαλονίκη ο Μ.Χ. του Δ., κάτοικος όσο ζούσε Θεσσαλονίκης, πατέρας της δευτέρας των αιτούντων και παππούς του ανηλίκου τέκνου των αιτούντων Η., χωρίς να αφήσει κατά το χρόνο του θανάτου του διαθήκη, καταλείποντας πλησιέστερους συγγενείς του τις δύο θυγατέρες του -δεύτερη αιτούσα και τη Μ.Χ. Οι παραπάνω κόρες του αποβιώσαντος αποποιήθηκαν την επαχθείσα σ’ αυτές κληρονομιά του αποβιώσαντος πατέρα τους με τις με αριθμό 626/19.7.05 (δεύτερη αιτούσα) και 625/19.7.05 δηλώσεις απολύτου αποποιήσεως κληρονομιάς, ενώπιον του γραμματέα του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Κατόπιν αυτού, η εν λόγω κληρονομιά ως προς τη δεύτερη αιτούσα υπήχθη στην ανήλικη κόρη των αιτούντων και εγγονή του ανωτέρω θανόντος, η οποία κλήθηκε ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος. Με αυτό το ιστορικό, οι αιτούντες ζητούν να τους επιτραπεί όπως, με την ιδιότητά τους ως ασκούντες τη γονική μέριμνα του ανωτέρω ανηλίκου τέκνου τους, να προβούν στο όνομα και για λογαριασμό του στην αποποίηση της επαχθείσας σ’ αυτό ως άνω κληρονομιάς του αποβιώσαντος παππού του, λόγω του κατάχρεου της ενλόγω κληρονομιάς. Η υπό κρίση αίτηση αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του δικαστηρίου αυτού, κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 739, 740 και 797 ΚΠολΔ), και για το παραδεκτό της συζήτησής της έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 748 παρ. 2 ΚΠολΔ προδικασία (βλ. την με αριθμό 1688/05 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης Ν. Δ., που προσκομίζουν και επικαλούνται οι αιτούντες, από την οποία προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της κρινόμενης αίτησης με πράξη ορισμού δικασίμου επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης). Όμως με αυτό το περιεχόμενο, σύμφωνα με όσα ανωτέρω στη μείζονα σκέψη αναφέρονται, η υπό κρίση αίτηση είναι νομικά αβάσιμη και πρέπει να απορριφθεί, καθόσον αυτή (η αίτηση) υποβλήθηκε μετά την παρέλευση της τετράμηνης προθεσμίας του άρθρου 1847 ΑΚ (η αίτηση κατατέθηκε την 25.5.06, (βλ. έκθεση κατάθεσης του γραμματέα του παρόντος δικαστηρίου), αφού η εν λόγω κληρονομιά επήχθη στο ανήλικο την 20η Ιουλίου του έτους 2005, δηλαδή την επομένη της αποποίησής της από τη μητέρα του ανηλίκου και επομένως η τετράμηνη προθεσμία συμπληρώθηκε την 20ή Νοεμβρίου 2005, δεδομένου ότι η γνώση περί της επαγωγής (θάνατος του κληρονομουμένου) και του λόγου αυτής (επακολουθήσασα αποποίηση εγγύτερου κατιόντος του αποβιώσαντος και εκ του νόμου κλήση του ανηλίκου στην κληρονομία), κρίνεται, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα στη μείζονα πρόταση, στο πρόσωπο των νομίμων αντιπροσώπων του, που είναι οι αιτούντες γονείς του. Επομένως, το ανήλικο τέκνο των αιτούντων έχει ήδη καταστεί κληρονόμος του ανωτέρω θανόντος με το ευεργέτημα της απογραφής. (...)
FOGGS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου