Απόφαση ΑΠ 566/2020 - Προθεσμία άσκησης αναίρεσης χωρίς προηγούμενη κοινοποίηση απόφασης

Απόφαση ΑΠ 566/2020 - Προθεσμία άσκησης αναίρεσης χωρίς προηγούμενη κοινοποίηση απόφασης
 
Εντός προθεσμίας δύο ετών από την δημοσίευση της απόφασης εφόσον από τα προσκομιζόμενα έγγραφα δεν προκύπτει, ούτε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση αυτής

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ασπασία Μαγιάκου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Παρασκευή Καλαϊτζή, Αναστασία Περιστεράκη, Λάμπρο Καρέλο, Ζαμπέτα Στράτα -Εισηγήτρια Αρεοπαγίτες.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, την 4η Δεκεμβρίου 2019 με την παρουσία και της γραμματέως Σπυριδούλας Τζαβίδη, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:

Των αναιρεσειόντων: 1.Γ. Κ. του Κ., κατοίκου ..., 2.Ε. Κ. του Κ., κατοίκου ..., 3.Ι. Κ. του Κ., κατοίκου ..., 4.Μ. Κ. του Κ., κατοίκου ..., 5. Δ. χήρας Κ. Κ. κατοίκου ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο .....

Του αναιρεσίβλητου: Χ. Χ. του Ν., κατοίκου ... ο οποίος εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο ......, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 27-7-2015 αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 8738/2016 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου, 2149/2018 Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 11-11-2018 αίτησή τους. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω.

Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης και να καταδικασθεί το αντίδικο μέρος στη δικαστική δαπάνη του.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

1. Η κρινόμενη από 11-11-2018 (με αριθμό κατάθεσης 307/2018) αίτηση αναίρεσης κατά της με αριθμό 2149/2018 οριστικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, η οποία εκδόθηκε αντιμολία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα με την κατάθεση του δικογράφου αυτής στη γραμματεία του ως άνω δικαστηρίου (άρθρο 495 παράγραφος 1 ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα, ήτοι εντός της διετούς προθεσμίας από τη δημοσίευση της (άρθρο 564 παράγραφος 3 ΚΠολΔ), εφόσον από τα προσκομιζόμενα έγγραφα δεν προκύπτει, ούτε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση αυτής. Ωσαύτως, έχει κατατεθεί από τους αναιρεσείοντες το παράβολο ποσού τετρακοσίων πενήντα (450) ευρώ, που προβλέπεται από την παράγραφο 3 του άρθρου 495 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 35 παράγραφος 2 του νόμου 4446/2016.

Συνεπώς, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 552, 553 παρ. 1β, 556,558 και 577 του ΚΠολΔ, είναι παραδεκτή και πρέπει να εξεταστεί το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της.

2. Από τις διατάξεις των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ, και 1,2 παράγραφος 1,3 παράγραφος 1,4 παράγραφος 1,5 και 13 του νόμου 3741/1929 προκύπτει ότι επί ιδιοκτησίας κατ' ορόφους δημιουργείται χωριστή κυριότητα επί ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου και αναγκαστική συγκυριότητα, που αποκτάται αυτοδικαίως, κατ' ανάλογη μερίδα, επί του εδάφους και επί των μερών της οικοδομής, που χρησιμεύουν στην κοινή χρήση όλων των οροφοκτητών. Όροφος ή διαμέρισμα ορόφου, κατά την έννοια των παραπάνω διατάξεων, είναι το αναποχώριστο τμήμα της οικοδομής ή του ορόφου με τα συστατικά του και τον μέσα σ' αυτό χώρο, που περικλείεται τεχνικά, από κάτω, από τα πλάγια και από πάνω, με τοίχους ή άλλα οικοδομικά στοιχεία, ώστε να διαχωρίζεται σαφώς από τα λοιπά ( διαιρετά ή αδιαίρετα ) τμήματα της οικοδομής και να έχει αναχθεί σε συγκεκριμένο και ανεξάρτητο τμήμα αυτής, που είναι κατάλληλο για χωριστή και αυτοτελή οικιστική εν γένει χρήση. Μόνον οι όροφοι και τα διαμερίσματα ορόφων, με την πιο πάνω έννοια, καθώς και τα εξομοιούμενα από το νόμο με ορόφους, υπόγεια και δωμάτια κάτω από τη στέγη, μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο οριζόντιας ιδιοκτησίας.

Συνεπώς δεν είναι δυνατόν να συσταθεί διαιρεμένη ιδιοκτησία σε ανοιχτό χώρο, εκτός αν προβλέπεται στην συστατική πράξη της οροφοκτησίας ή σε μεταγενέστερη συμφωνία όλων των οροφοκτητών, που έχει μεταγραφεί νόμιμα, ότι ο χώρος αυτός πρόκειται να οικοδομηθεί, οπότε η σύσταση διαιρεμένης ιδιοκτησίας αναφέρεται στους μελλοντικούς ορόφους ή διαμερίσματα και τελεί υπό την αναβλητική αίρεση της κατασκευής τους (άρθρο 201 ΑΚ). Εξάλλου αν ληφθεί υπόψη, ότι η θεσπιζόμενη με τα άρθρα 1002 ΑΚ και 1 του νόμου 3741/1929 αποκλειστική ( χωριστή ) κυριότητα ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα "superficies solo cedit", που έχει περιληφθεί στο άρθρο 1001 εδάφιο α' του ΑΚ, οποιοδήποτε μέρος του όλου ακινήτου, το οποίο δεν ορίστηκε ή δεν ορίστηκε έγκυρα, με το συστατικό τίτλο της οροφοκτησίας, ότι αποτελεί αντικείμενο της αποκλειστικής κυριότητας κάποιου συνιδιοκτήτη, υπάγεται αυτοδίκαια, από το νόμο, κατ' εφαρμογή του παραπάνω κανόνα, στα αντικείμενα της αναγκαστικής συγκυριότητας επί του εδάφους και θεωρείται γι' αυτό κοινόκτητο και κοινόχρηστο μέρος του ακινήτου. Περαιτέρω, τα άρθρα 22 παράγραφος 9 και 32 παράγραφος 4 του νομοθετικού διατάγματος 8/1973 "περί Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού", όπως αντικαταστάθηκαν από τις παραγράφους 22 και 33 του άρθρου 1 του νομοθετικού διατάγματος 205/1974, πρόβλεψαν για πρώτη φορά την κατασκευή της οικοδομής επί υποστυλωμάτων για τη δημιουργία στο ισόγειο ανοικτού στεγασμένου χώρου, ο οποίος αφήνεται εξ ολοκλήρου κενός και χρησιμεύει για τη στάθμευση αυτοκινήτων. Ο κενός αυτός χώρος του ισογείου, που ονομάστηκε πιλοτή (PILOTIS), είναι εξ ορισμού ανοικτός και κατά συνέπεια ισχύουν γι αυτόν όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, δηλαδή η συμφωνία των μερών να συστήσουν, σε τμήματα της πιλοτής, που θα παραμείνουν ανοιχτά, αυτοτελείς ( διαιρεμένες ) ιδιοκτησίες θα είναι άκυρη, ως αντικείμενη, στις αναγκαστικού δικαίου διατάξεις, που καθορίζουν τις θεμελιακές αρχές του θεσμού της οριζόντιας ιδιοκτησίας (άρθρο 174 ΑΚ) και συνακόλουθα τα τμήματα αυτά είναι κοινόκτητα και κοινόχρηστα. Αν όμως προβλέπεται στην αναφερθείσα συμφωνία, ότι στα πιο πάνω τμήματα της πιλοτής θα κατασκευαστούν κλειστοί χώροι, δημιουργούνται έγκυρα διαιρεμένες ιδιοκτησίες στους περίκλειστους χώρους, που θα κατασκευαστούν, παρά το γεγονός, ότι η κατασκευή τους επάγεται τυχόν υπέρβαση του ορίου κάλυψης ή του συντελεστή δόμησης και είναι πάντως αντίθετη με τις παραπάνω διατάξεις του ΓΟΚ/1973, αφού η παραβίαση των διατάξεων αυτών μόνο διοικητικές κυρώσεις συνεπάγεται και δεν θίγει το κύρος της μεταξύ των οροφοκτητών συμφωνίας (OΛ ΑΠ 583/1983). Η προεκτεθείσα έννοια των διατάξεων για την οροφοκτησία δεν είναι αντίθετη προς τις ειδικές ρυθμίσεις του άρθρου 1 παράγραφος 5 εδάφια α' και β' του νόμου 960/1981, αλλά επιβεβαιώνεται ουσιαστικά από αυτές, οι οποίες προβλέπουν, ότι προκειμένου για θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων, που βρίσκονται σε στεγασμένους χώρους κτιρίου, το οποίο έχει υπαχθεί στο σύστημα της διαιρεμένης ιδιοκτησίας, κάθε θέση στάθμευσης αποτελεί διαιρεμένη ιδιοκτησία, της οποίας επιτρέπεται η αυτοτελής μεταβίβαση και σε τρίτους, που δεν έχουν σχέση με το κτίριο. Με τις διατάξεις αυτές, δηλαδή, αναγνωρίζεται χωριστή κυριότητα και επί των θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτων, που δεν είναι περίκλειστοι, αλλ' απλώς στεγασμένοι, κατ' εξαίρεση του κανόνα, ότι αντικείμενο διαιρεμένης ιδιοκτησίας αποτελούν μόνο οι κλειστοί χώροι ορόφου ή διαμερισμάτων ορόφων. Ειδικά, όμως, για την πιλοτή, το εδάφιο γ' της παραγράφου 5 του παραπάνω άρθρου ορίζει, ότι οι δημιουργούμενες στην πιλοτή θέσεις στάθμευσης δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο διαιρεμένης ιδιοκτησίας. Οι ρυθμίσεις αυτές θα ήταν ασφαλώς περιττές, αν ήταν δυνατό, με βάση τις ισχύουσες μέχρι τότε διατάξεις, να συσταθεί οριζόντια ιδιοκτησία επί ορισμένων ανοικτών χώρων του κοινού ακινήτου για να χρησιμοποιηθούν ως θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων. Ενόψει αυτών γίνεται φανερό, ότι ο χώρος της πιλοτής ή ανοικτά τμήματα του χώρου αυτού δεν είναι δυνατό ούτε πριν από τους νόμους 960/1979 και 1221/1981 να αποτελέσουν αντικείμενο διαιρεμένης ιδιοκτησίας και, κατά συνέπεια, οι χώροι της πιλοτής ανήκαν και τότε στα κοινόκτητα και κοινόχρηστα μέρη της οικοδομής, επί των οποίων μπορούσε μόνο να παραχωρηθεί με τη συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία ή με μεταγενέστερη συμφωνία όλων των συνιδιοκτητών,- η οποία πρέπει να καταρτιστεί με συμβολαιογραφικό έγγραφο και να μεταγραφεί - δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης σε ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων της ίδιας οικοδομής, κατ' εφαρμογή των άρθρων 4 παράγραφος 1 και 13 του νόμου 3741/1979 (OΛ ΑΠ 23/2000). Εξάλλου, ο προβλεπόμενος από τον αριθμό 1 άρθρο 559 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης για παράβαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου, εσωτερικού η διεθνούς, στοιχειοθετείται όταν ο κανόνας αυτός, με βάση τις ουσιαστικές παραδοχές της απόφασης, δεν εφαρμόζεται, παρότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του ή όταν εφαρμόζεται χωρίς να συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του, καθώς και όταν εφαρμόζεται εσφαλμένα, η δε σχετική παραβίαση εκδηλώνεται είτε με εσφαλμένη ερμηνεία, είτε με εσφαλμένη εφαρμογή αυτού, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (Ολ.ΑΠ 7/2006, 4/2005). Με αυτόν τον λόγο αναίρεσης ελέγχονται τα σφάλματά του δικαστηρίου κατά την αξιολόγηση της νομικής βασιμότητας της αγωγής ή των ισχυρισμών των διαδίκων και τα νομικά σφάλματα κατά την ουσιαστική διερεύνηση της επίδικης διαφοράς. Δηλαδή, ελέγχεται αν η αγωγή και κάθε ισχυρισμός, που ασκεί έννομη επιρροή στη διαγνωστέα έννομη σχέση ή έννομη συνέπεια (ένσταση, αντένσταση κλπ.) απορρίφθηκαν ορθά ως μη νόμιμα ή αν, κατά παράβαση ουσιαστικού κανόνα δικαίου η αγωγή ή η ένσταση κλπ. έγινε δεκτή ως νόμιμη ή απορρίφθηκε ή έγινε δεκτή κατ' ουσίαν (Ολ ΑΠ 27-28/1998). Περαιτέρω, ο από το άρθρο 559 αριθμ. 19 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης για έλλειψη νόμιμης βάσης ιδρύεται όταν από τις αιτιολογίες της αποφάσεως δεν προκύπτουν σαφώς τα περιστατικά που είναι αναγκαία για την κρίση του δικαστηρίου, στη συγκεκριμένη περίπτωση, περί της συνδρομής των νομίμων όρων και προϋποθέσεων της διατάξεως που εφαρμόστηκε ή περί της μη συνδρομής τούτων, που αποκλείει την εφαρμογή της, καθώς και όταν η απόφαση έχει ανεπαρκείς ή αντιφατικές αιτιολογίες ως προς το νομικό χαρακτηρισμό των περιστατικών, που έγιναν δεκτά και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης (Ολ.ΑΠ 28/1997, Ολ.ΑΠ3/1997). Ως αιτιολογίες όμως νοούνται στη διάταξη αυτή μόνο οι ουσιαστικές παραδοχές, η έλλειψη, αντίφαση ή ανεπάρκεια των οποίων καθιστά ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου (ΑΠ 353/2004 και ΑΠ 1486/1997) και, ως εκ τούτου, δεν ιδρύεται ως άνω λόγος αναιρέσεως όταν η προσβαλλόμενη απόφαση δεν εισήλθε στην ουσιαστική έρευνα της αγωγής ή του ισχυρισμού. Τέλος, αν το διατακτικό της απόφασης στηρίζεται αυτοτελώς σε δύο ή περισσότερες αιτιολογίες, κυρίες ή επικουρικές, και η μια από αυτές δεν πλήττεται ή πλήττεται ανεπιτυχώς, οι λόγοι αναίρεσης με τους οποίους προσβάλλεται η άλλη αιτιολογία είναι απορριπτέοι ως αλυσιτελείς, διότι οι προβαλλόμενες πλημμέλειες δεν επιδρούν στο διατακτικό της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης (ΑΠ 1975/2009). Στην προκειμένη περίπτωση, με την ένδικη από 27-7-2015 (αριθμ. εκθ. κατάθεσης 15854/5-8-2015) αγωγή, το δικόγραφο της οποίας παραδεκτά επισκοπείται από τον 'Αρειο Πάγο (άρθ. 561 παρ. 2 ΚΠολΔ), οι ενάγοντες και ήδη αναιρεσείοντες ιστορούσαν ότι ο πατέρας των πρώτου, δεύτερης, τρίτου και τετάρτης και σύζυγος της πέμπτης αυτών, Κ. Κ., δυνάμει του υπ' αριθμόν .../10-12-1975 συμβολαίου σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας, διανομής διαμερισμάτων και χώρων και κανονισμού πολυκατοικίας, του τότε συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Χ. Β., που μεταγράφηκε νόμιμα, απέκτησε, κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή, πλην άλλων οριζόντιων ιδιοκτησιών μιας πολυώροφης οικοδομής που βρίσκεται στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, επί της οδού ..., η οποία κατασκευάστηκε επί υποστυλωμάτων (PILOTIS) και το περιγραφόμενο στην αγωγή τμήμα του ανοικτού στεγασμένου ισογείου χώρου (πιλοτής) εμβαδού 98 τ.μ., όπως ειδικότερα περιγράφεται στην αγωγή, στο οποίο αναλογεί ποσοστό συγκυριότητας επί των κοινοχρήστων και κοινοκτήτων χώρων και εγκαταστάσεων της οικοδομής, 10 χιλιοστά εξ αδιαιρέτου. Ότι ο ανωτέρω δικαιοπάροχός τους απεβίωσε στις 30/7/2001 χωρίς να αφήσει διαθήκη και κληρονομήθηκε, κατά τους κανόνες της εξ αδιαθέτου κληρονομικής διαδοχής, από τους ίδιους, οι οποίοι αποδέχθηκαν την επαχθείσα σ' αυτούς κληρονομία, δυνάμει της υπ' αριθμόν .../24-10-2014 δήλωσης αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Σ. Σ., που καταχωρίστηκε νόμιμα στα οικεία κτηματολογικά φύλλα του Κτηματολογικού Γραφείου Θεσσαλονίκης και έτσι, έγιναν συγκύριοι, κατά τα αναφερόμενα εξ αδιαιρέτου ποσοστά, του ως άνω τμήματος της πιλοτής. Ότι, ακολούθως οι ίδιοι, δυνάμει της υπ'αριθμόν .../2015 πράξης της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Σ. Σ., περί συμπλήρωσης του ως άνω υπ'αριθμ. .../10/12/1975 συμβολαίου σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας, η οποία καταχωρίστηκε νόμιμα στα οικεία κτηματολογικά φύλλα του Κτηματολογικού Γραφείου Θεσσαλονίκης, ως συγκύριοι του ως άνω τμήματος της πιλοτής, προέβησαν στον ακριβή προσδιορισμό του εμβαδού του. Ότι ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος, ο οποίος είναι ένοικος της ως άνω πολυώροφης οικοδομής, αμφισβητεί τη συγκυριότητά τους επί του εν λόγω διαιρεμένου τμήματος της πιλοτής και σταθμεύει τη δίκυκλη μοτοσικλέτα του σ' αυτό, αρνείται δε να την απομακρύνει, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις τους. Με βάση το ιστορικό αυτό και επικαλούμενοι, ότι, εγκύρως συστάθηκε οριζόντια ιδιοκτησία επί της πιλοτής της οικοδομής, δυνάμει του ανωτέρω, υπ' αριθμ. .../10-12-1975 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης Χ. Β., ζήτησαν να αναγνωριστούν συγκύριοι, κατά τα προαναφερόμενα εξ αδιαιρέτου ποσοστά, του ως άνω αυτοτελούς και διαιρεμένου χώρου της πιλοτής και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να απομακρύνει τη δίκυκλη μοτοσικλέτα του από αυτόν, άλλως, σε περίπτωση μη συμμόρφωσής του, να επιτραπεί στους ίδιους να την απομακρύνουν, με δαπάνες του, να απαγορευτεί δε σ' αυτόν να διαταράσσει την κυριότητα τους επί της επίδικης ιδιοκτησίας τους και να απειληθεί σε βάρος του προσωπική κράτηση και χρηματική ποινή για κάθε μελλοντική διατάραξη. Με τις προτάσεις τους δε, που κατέθεσαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, επικαλέστηκαν ότι με την ως άνω συστατική της οροφοκτησίας πράξη προβλέφθηκε ότι το επίδικο τμήμα της πυλωτής πρόκειται να οικοδομηθεί και να δημιουργηθεί αυτοτελής οριζόντια ιδιοκτησία. Η αγωγή, με το περιεχόμενο που προεκτέθηκε, είναι απορριπτέα, ως μη νόμιμη, διότι, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, ο ανοικτός στεγασμένος ισόγειος χώρος της οικοδομής (πιλοτή), δεν ήταν δυνατό, ούτε πριν από την ισχύ των νόμων 960/1979 και 1221 /1981, να αποτελέσει αντικείμενο διαιρεμένης ιδιοκτησίας και, συνεπώς, οι χώροι της πιλοτής ανήκαν και τότε, δηλαδή, προ της ισχύος των νόμων 960/1979 και 1221/1981, όπως και μετά, στα κοινόκτητα και κοινόχρηστα μέρη της οικοδομής, επί των οποίων μπορούσε μόνο να παραχωρηθεί, με τη συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία ή με μεταγενέστερη συμφωνία όλων των συνιδιοκτητών, δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης, σε ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων της ίδιας οικοδομής, ενώ ο προβληθείς με τις προτάσεις τους ως άνω ισχυρισμός, δεν καθιστά νόμιμη την αγωγή, διότι, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στο δικόγραφο της, το επίδικο, ανοικτό τμήμα της πιλοτής, δεν έχει ακόμη οικοδομηθεί και, ως εκ τούτου, δεν έχει συσταθεί η αντίστοιχη διαιρεμένη ιδιοκτησία, δεδομένου ότι η σύστασή της, κατά τα διαλαμβανόμενα στη νομική σκέψη, τελεί υπό την αναβλητική αίρεση της κατασκευής της, μέχρι την πλήρωση της οποίας, το επίδικο τμήμα θεωρείται κοινόκτητο και κοινόχρηστο και οι ενάγοντες έχουν μόνο δικαίωμα προσδοκίας πλήρους κυριότητας επί της μελλοντικής διαιρεμένης ιδιοκτησίας.

Συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση με την απόρριψη της κατ'αυτής ασκηθείσας εφέσεως των εναγόντων, απέρριψε την ένδικη αναγνωριστική (συγ)κυριότητας και τη σωρευόμενη αρνητική αγωγή ως μη νόμιμη, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προαναφερθείσες διατάξεις ουσιαστικού δικαίου, τις οποίες δεν παραβίασε και απορριπτέοι, ως αβάσιμοι, τυγχάνουν οι πρώτος, κατά το πρώτο σκέλος αυτού και τρίτος, κατά το πρώτο, επίσης, σκέλος αυτού, λόγοι αναίρεσης από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα. Περαιτέρω, όλοι οι λόγοι αναίρεσης, κατά το δεύτερο σκέλος αυτών, από τον αριθμό 19 του ίδιου, ως άνω, άρθρου, είναι, σύμφωνα με όσα έχουν αναφερθεί στη μείζονα σκέψη της παρούσας, αβάσιμοι και απορριπτέοι, εφόσον η αγωγή απορρίφθηκε ως μη νόμιμη χωρίς το δικαστήριο να εισέλθει στην ουσία της διαφοράς και να διατυπώσει αποδεικτικό πόρισμα, να καταρτίσει, δηλαδή, ελάσσονα πρόταση εκτίμησης αποδείξεων, που αποτελεί μια από τις προϋποθέσεις ίδρυσης του από το άρθ. 559 αρ. 19 λόγου αναίρεσης. Τέλος, ο δεύτερος, κατά το πρώτο σκέλος αυτού, λόγος αναίρεσης από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, που συνίσταται στο ότι το Εφετείο παρά το νόμο κήρυξε απαράδεκτη τη συμπλήρωση της ένδικης αγωγής με την προβολή για πρώτη φορά με τις προτάσεις στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο του προαναφερθέντος ισχυρισμού (δηλαδή της πρόβλεψης με τη συστατική της οροφοκτησίας πράξη της μελλοντικής οικοδόμησης και δημιουργίας αυτοτελούς οριζόντιας ιδιοκτησίας στο επίδικο τμήμα της πυλωτής), είναι απορριπτέος, ως αλυσιτελής, διότι η προβαλλόμενη αναιρετική πλημμέλεια δεν επιδρά στο διατακτικό της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από την επισκόπηση της προσβαλλόμενης απόφασης, το Εφετείο απέρριψε την αγωγή ως μη νόμιμη, με τη μη πληττόμενη επιτυχώς επάλληλη αιτιολογία ότι, ακόμη και αν θεωρηθεί ότι παραδεκτά προβλήθηκε ο ως άνω ισχυρισμός, η αγωγή είναι μη νόμιμη διότι κατά τα εκτιθέμενα σε αυτή το επίδικο ανοικτό τμήμα της πιλοτής δεν έχει ακόμη οικοδομηθεί, ότι, ως εκ τούτου, δεν έχει συσταθεί η αντίστοιχη διαιρεμένη ιδιοκτησία και ότι άρα εξακολουθεί το τμήμα αυτό να θεωρείται κοινόκτητο και κοινόχρηστο. Μετά ταύτα, μη υπάρχοντος άλλου λόγου αναίρεσης, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο, λόγω της ήττας των αναιρεσειόντων (άρθρο 495 παράγραφος 3 ΚΠολΔ) και να καταδικαστούν οι αναιρεσείοντες, λόγω της ήττας τους, στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου (άρθρα 176,183,191 παράγραφος 2 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την από 11-11-2018 αίτηση για αναίρεση της 2149/2018 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο, και

Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 29 Απριλίου 2020.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 21 Μαΐου 2020.

H ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ