ΠΟΙΝΙΚΟ - Απόφαση ΑΠ 1755/2018 - Ψευδής Υπεύθυνη Δήλωση

Απόφαση ΑΠ 1755/2018 - Ψευδής Υπεύθυνη Δήλωση

Δεν αρκεί η απλή επανάληψη του κειμένου της διάταξης που προβλέπει τον λόγο αναίρεσης, χωρίς παράθεση των περιστατικών που θεμελιώνουν την ...

προβαλλόμενη αιτίαση και προσδιορίζουν την επικαλούμενη νομική πλημμέλεια. Ούτε επιτρέπεται η συμπλήρωση αόριστου λόγου αναίρεσης με παραπομπή σε άλλα έγγραφα ή με άσκηση προσθέτων λόγων αναίρεσης.

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αρτεμισία Παναγιώτου, Γεώργιο Αναστασάκο, Μαρία Γεωργίου-Εισηγήτρια και Ευφροσύνη Καλογεράτου-Ευαγγέλου, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 24 Απριλίου 2018, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Κωνσταντινόπουλου (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντα - κατηγορουμένου Π. Κ. του Δ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Εμμανουήλ Σχινά, περί αναιρέσεως της υπ' αριθ.43019/2017 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην υπ' αριθμ. πρωτ. 1924/21-2-2018 αίτησή του αναίρεσης, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 312/2018.

Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντα, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης,

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

H κρινόμενη υπ' αριθμ. πρωτ. 1924/21-2-2018 αίτηση του Π. Κ. του Δ., κατοίκου ... (οδός ...) που υποβλήθηκε με δήλωση προς την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για αναίρεση της υπ' αριθμ. 43019/2017 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών η οποία καταχωρήθηκε στο κατά το άρθρο 473 παρ. 3 εδ. α' του Κ.Ποιν.Δ. βιβλίο στις 2 Φεβρουαρίου 2018 έχει ασκηθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα κατά το άρθρο 473 παρ. 1,2 και 3 Κ.Ποιν.Δ. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ. 2, 474 παρ. 1-2, 476 παρ. 1, 484, 509 παρ. 1-2, 510 και 513 παρ. 1 ΚΠΔ προκύπτει ότι, για να είναι παραδεκτή η αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης ή βουλεύματος, πρέπει στη δήλωση άσκησής της να περιέχονται, κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, οι λόγοι αναίρεσης. Διαφορετικά, αν δεν περιέχει έναν τουλάχιστον σαφή και ορισμένο λόγο αναίρεσης από όσους αναφέρονται περιοριστικά στα άρθρα 484 και 510 ΚΠΔ, η αίτηση αναίρεσης απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Δεν αρκεί η απλή επανάληψη του κειμένου της διάταξης που προβλέπει τον λόγο αναίρεσης, χωρίς παράθεση των περιστατικών που θεμελιώνουν την προβαλλόμενη αιτίαση και προσδιορίζουν την επικαλούμενη νομική πλημμέλεια. Ούτε επιτρέπεται η συμπλήρωση αόριστου λόγου αναίρεσης με παραπομπή σε άλλα έγγραφα ή με άσκηση προσθέτων λόγων αναίρεσης, οι οποίοι, κατά το άρθρο 509 παρ. 2 ΚΠΔ προϋποθέτουν την ύπαρξη παραδεκτής αίτησης αναίρεσης έστω και αν πρόκειται για λόγους που λαμβάνονται και αυτεπαγγέλτως υπόψη κατά το άρθρο 501 ΚΠΔ. Ειδικότερα, για να είναι ορισμένος ο λόγος αναίρεσης από τα άρθρα 484 παρ. 1 στοιχ. δ' και 510 παρ. 1 στοιχ. Δ ΚΠΔ, δηλαδή της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που επιβάλλεται από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ απαιτείται

α) αν δεν υπάρχει καθόλου αιτιολογία να προβάλλεται με την αίτηση αναίρεσης ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ή το προσβαλλόμενο βούλευμα δεν έχει καμία αιτιολογία, ως προς το συγκεκριμένο κεφάλαιο ή τα κεφάλαια που αφορά η σχετική αιτίαση και

β) αν υπάρχει αιτιολογία που δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη (απαιτείται) να προσδιορίζεται επί πλέον στο αναιρετήριο σε τι συνίσταται η προβαλλόμενη αιτιολογική πλημμέλεια (έλλειψη, ασάφεια ή αντίφαση αιτιολογίας), ως προς το συγκεκριμένο κεφάλαιο ή τα κεφάλαια της απόφασης ή του βουλεύματος που πλήττονται, ποιες ουσιαστικές παραδοχές εμφανίζουν την προβαλλόμενη πλημμέλεια και σε τι αυτές συνίστανται ή ποια αποδεικτικά μέσα δεν λήφθηκαν υπόψη ή δεν εκτιμήθηκαν από το δικαστήριο της ουσίας (Ολ. Α.Π. 2/2002, Α.Π. 23/2017).

Στην προκείμενη υπόθεση το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών που δίκασε ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο ήδη αναιρεσείοντα με την ελαφρυντική περίσταση της διάταξης του άρθρου 84 παρ. 2β ΠΚ της αξιόποινης πράξης που θεσπίζεται με τις διατάξεις του άρθρου 8, 22 παρ. 6 εδ. α' του ν. 1599/1986 όπως η παράγρ. 6 αντικ. με το άρθρ. 2 παρ. 13 του ν.2479/1997 (ψευδούς υπεύθυνης δήλωσης) και του επέβαλε ποινή φυλάκισης τεσσάρων (4) μηνών την οποία ανέστειλε επί τρία έτη με την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 43019/2017 απόφασή του. Ειδικότερα, το δικάσαν δικαστήριο, δέχθηκε κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη κρίση του, ότι από τα αποδεικτικά μέσα που κατ' είδος αναφέρει, (έγγραφα που αναγνώσθηκαν στο ακροατήριο, καταθέσεις μαρτύρων υπεράσπισης που εξετάσθηκαν νομότυπα στο ακροατήριο, απολογίες κατηγορουμένων) αποδείχθηκαν σε σχέση με τον αναιρεσείοντα τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά: "Ο Π. Κ. την 5-4-2013 με την αυτή ημερομηνία υπεύθυνη δήλωση που υπέβαλλε στο τμήμα μητρώου μελετητών του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, υπό την ιδιότητα του αρχιτέκτονα μηχανικού, για την ανανέωση του ατομικού μελετητικού πτυχίου του, δήλωσε ψευδώς ότι δεν εργάζεται σε αναθέτουσα αρχή με σχέση εξαρτημένης εργασίας (Δημόσιο, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης όλων των βαθμίδων, Δημοτικές, Νομαρχιακές και Δημόσιες Επιχειρήσεις κάθε νομικής μορφής Οργανισμούς Δημοσίου Δικαίου και κατά την έννοια της παρ. 9 του άρθρ. 1 του Ν. 3316/2005 και σε ενώσεις κάθε νομικής μορφής, που συγκροτούνται από τα άνω νομικά πρόσωπα), ενώ η αλήθεια την οποία γνώριζε ο εν λόγω κατηγορούμενος, είναι ότι είναι υπάλληλος με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου της δ/νσης τεχνικών έργων της Περιφέρειας Αττικής, έχοντας, την 27-6-2014, συνολικό χρόνο υπηρεσίας δώδεκα (12) έτη, δύο (2) μήνες και δώδεκα (12) ημέρες. Ο εν λόγω κατηγορούμενος δεν αμφισβητεί την ανακρίβεια της δήλωσής του, πλην όμως την αποδίδει σε παραδρομή, λόγω της μη σχολαστικής ανάγνωσης του σχετικού εντύπου, όπου υπήρχε προσυμπληρωμένο το περιεχόμενο της δήλωσης του. Πλην όμως, ο ισχυρισμός του αυτός δεν είναι πειστικός και ελέγχεται αβάσιμος, δεδομένου του εύληπτου, ευκρινούς, σαφούς και ευσύνοπτου περιεχομένου της δήλωσης, που έχει περιορισμένη έκταση και μάλιστα το επίμαχο χωρίο εντοπίζεται αμέσως ακολούθως από το κενό και συμπληρωθέν από τον ίδιο σημείο της χρονικής διάρκειας κτήσης του δίπλωμα του (11 έτη) οπότε είναι αδιανότητο να υπέπεσε στη σχετική αβλεψία". Με τον μόνο λόγο της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης προβάλλεται η αιτίαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Ειδικότερα στην αίτηση αναίρεσης διαλαμβάνονται τα εξής: "Διότι η προσβαλλόμενη Απόφαση δεν έχει

α) ειδική και ανεπτυγμένη αιτιολογία, όπως επιβάλλουν τα άρθρα 93 του Συντάγματος και 139 του Κωδ. Ποιν. Δικον.,

β) δεν εκθέτει με σαφήνεια και πληρότητα τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από τη διαδικασία και τα οποία συνιστούν τα αντικειμενικά και τα υποκειμενικά στοιχεία του εγκλήματος που προβλέπει και τιμωρεί το άρθρο 292 παρ. 1 και 2 Π.Κ.,

γ) δεν περιέχει τις αποδείξεις στις οποίες στηρίχτηκε η κρίση του δικαστηρίου, καθώς και τους νομικούς λόγους που δικαιολογούν την υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών στην παραπάνω ποινική διάταξη και

δ) κυρίως δεν εκτιμήθηκε ότι προ της ανανέωσης της Άδειας Μελετητού, την οποία είχα προ του διορισμού μου, ως Υπαλλήλου ΟΤΑ, ζητήσει, προκάλεσα με Αίτησή μου την έγκριση από την υπηρεσία μου, αλλά όταν έπρεπε να μου χορηγηθεί η αιτηθείσα έντυπη έγκριση, αποκλειστικά μάλιστα για την καταμέτρηση κατ'επιταγήν του Ν.3208/03 της οικογενειακής κατασκήνωσης ..., είχε προκύψει η δίωξη όσων άλλων συγκατηγορουμένων και γι' αυτό η υπηρεσία μου επιφυλάχθει.

Επίσης η αναιρεσιβαλλόμενη, δεν αιτιολόγησε ειδικά την απόρριψη του αυτοτελούς ισχυρισμού εμού του αναιρεσείοντα και αυτό καταδεικνύεται με τους εν συνέχεια ισχυρισμούς μου, αποτελούντων ως λόγους αναίρεσης, ακύρωσης και εξαφάνισης της υπόθεσης, ήτοι":

Στη συνέχεια με τίτλο "ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΜΕΝΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ" αναφέρονται τα της πορείας της εναντίον του (αναιρεσείοντος) πειθαρχικής δίωξης χωρίς ουδεμία αναφορά στην προσβαλλόμενη απόφαση, με τίτλο "ΛΟΓΟΙ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΝΟΜΩ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ ΑΒΑΣΙΜΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ" όπου επαναλαμβάνονται τα της πειθαρχικής διαδικασίας και αναφέρονται μόνον οι ενέργειές του στα πλαίσια της εναντίον του πειθαρχικής διαδικασίας, με τίτλο "ΛΟΓΟΙ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΔΟΛΟΥ - ΣΥΓΓΝΩΣΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ" επαναλαμβάνονται αυτά που εκθέτει στα προαναφερθέντα τμήματα της αίτησης χωρίς ουδεμία αναφορά στην προσβαλλόμενη, με τίτλο "ΛΟΓΟΙ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΠΛΑΝΗΣ-ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΔΟΛΟΥ όπου ουδεμία αναφορά λαμβάνει χώρα σχετικά με την προσβαλλόμενη απόφαση και τέλος με τον τίτλο "ΛΟΓΟΙ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΑΡΧΗΣ ΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ-ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ όπου και πάλι αναφέρονται τα της πειθαρχικής εις βάρος του διαδικασίας και όχι μόνον δεν αποδίδεται πλημμέλεια της προσβαλλόμενης απόφασης που να θεμελιώνει έναν από τους θεσπιζόμενους με την διάταξη του άρθρου 510 του Κ.Π.Δ. λόγους αναίρεσης αλλά αναφέρει γι' αυτήν (προσβαλλόμενη) "μάλιστα εξεδόθη η απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών υπ' αριθμ. 43019/07 απόφαση, με την οποία κηρύχθηκα ένοχος με τα ελαφρυντικά του άρθρου 84 παρ. 2β ΠΚ δηλαδή το Ποινικό Δικαστήριο αναγνώρισε την έλλειψη ταπεινών αιτίων" αναφέροντας στη συνέχεια και άλλα γεγονότα που αφορούν την συμπεριφορά του ως δημοσίου υπαλλήλου (ότι δεν έχει λάβει αναρρωτικές άδειες καίτοι είχε δικαίωμα ότι παρέχει την εργασία του και εκτός ωραρίου) ζητά να κηρυχθεί από το αρμόδιο όργανο αθώος του πειθαρχικού παραπτώματος που του αποδόθηκε.

Ο λόγος αυτός της αίτησης αναίρεσης, σύμφωνα και με όσα έγιναν δεκτά στην προηγηθείσα σκέψη, είναι αόριστος, αφού με αυτόν προβάλλεται ως αναιρετική αιτίαση η έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας (και όχι εντελώς ανύπαρκτης αιτιολογίας), χωρίς να αναφέρονται πραγματικά περιστατικά που θα θεμελιώνουν τη σχετική αιτίαση, και χωρίς να προσδιορίζεται σε τι συνίσταται η έλλειψη ειδικής αιτιολογίας, δηλαδή αν αφορά ελλείψεις, ασάφειες ή αντιφάσεις των ουσιαστικών παραδοχών της προσβαλλόμενης απόφασης, που προεκτέθηκαν και στήριξαν την κρίση ενοχής του κατηγορούμενου για την πράξη που καταδικάστηκε ήτοι για παράβαση του αρ. 8, 22 παρ. 6 εδ. α του ν.1599/1986 - ψευδής υπεύθυνη δήλωση, ώστε να είναι δυνατό να αξιολογηθεί, με βάση το αναιρετήριο, η νομιμότητα της προβαλλόμενης αιτίασης και η στοιχειοθέτηση ή μη της επικαλούμενης αναιρετικής πλημμέλειας. Ειδικότερα στην αίτηση αναίρεσης δεν αναφέρεται καμία περικοπή από το σκεπτικό και το διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν προσδιορίζονται ποιες συγκεκριμένες ουσιαστικές παραδοχές της εμφανίζουν την προβαλλόμενη έλλειψη ειδικής αιτιολογίας και δεν παρατίθενται σ' αυτή οι σχετικές ουσιαστικές παραδοχές ούτε αναφέρει το περιεχόμενο του αυτοτελούς ισχυρισμού του καθώς και την παραδοχή της προσβαλλόμενης σχετικό μ' αυτόν για να είναι δυνατόν να κριθεί από το Δικαστήριο τούτο τι συνιστά ο ισχυρισμός αυτός και αν πράγματι η αιτιολογία της προσβαλλόμενης με την οποία αυτός κατά τα εκτιθέμενα στην αίτηση απορρίφθηκε είναι ανεπαρκής. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω αφού ο μοναδικός λόγος αναίρεσης είναι αόριστος, η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης είναι απαράδεκτη λόγω αοριστίας και πρέπει να απορριφθεί και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθρο 583 παρ. 1 Κ.Π.Δ.).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την υπ' αρ. πρωτ. 1924/21/2/2018 αίτηση του Π. Κ. του Δ., κατοίκου ... (οδ. ...), που υποβλήθηκε με δήλωση προς την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για αναίρεση της υπ' αριθμ. 43019/2017 απόφασης του Τριμελούς Πλημ/κείου Αθηνών. Και.

Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, τα οποία ανέρχονται στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Μαΐου 2018.

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 30 Οκτωβρίου 2018.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ