Παράσυρση Ανήλικης Πεζής
Αποκλειστική υπαιτιότης του οδηγού που παρέσυρε την ανήλικο πεζή καθόν χρόνον
αυτή είχε διανύσει το μέσον του πλάτους του οδοστρώματος και ενώ είχε ελέγξει το
το όχημα του υπαιτίου είχε ήδη διακόψει την πορεία του.
Απορριπτέα η ένσταση συνυπαιτιότητος της πεζής για μη χρησιμοποίηση της..
δάβασης πεζών, καθότι δεν ευρίσκεται σε αιτιώδη σύνδεσμο με την πρόκληση του
ατυχήματος.
Εποπτεία Ανηλίκου
Απορρίπτεται η ένσταση για παραμέληση εποπτείας ανηλίκου γιατί για το μέτρο της
εποπτείας που απαιτείται προς ανήλικους της ηλικίας που είχε η παθούσα κατά το
χρόνο του ατυχήματος, δεν είναι απαραίτητο ούτε να συνοδεύει αυτούς κάποιος
γονέας στο σχολείο, ούτε να τους κρατάει από το χέρι κατά τη διάβαση της οδού (αν
και στη συγκεκριμένη περίπτωση η μητέρα της παθούσας τη συνόδευε μέχρι το
σχολείο της).
Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας
Εξαιτίας του τραυματισμού, το σκέλος της παθούσας είναι δύσμορφο, έχει
αγκύλωση του γόνατος, οστεομυελίτιδα και θα έχει διά βίου σοβαρά λειτουργικά και
κοσμητικά προβλήματα, εκρίθη δε, ανάπηρη σε ποσοστό 67%
Αποκλειστική Νοσοκόμος - Οικιακή Βοηθός
Ελλείψει χρημάτων τις υπηρεσίες της αποκλειστικής νοσοκόμου και της οικιακής
βοηθού πρόσφεραν στην παθούσα οι γονείς της και τις οποίες δικαιούται να
απαιτήσει η παθούσα κατ’άρθρ. 930 παρ. 3 ΑΚ.
Αποζημίωση εξ ΑΚ 931 50.000.000 δρχ.
(εξ ων 40.000.000 δρχ. καταψηφιστικά και 10.000.000 δρχ. αναγνωριστικά)
Η αναπηρία και η παραμόρφωση αυτή με πιθανότητα κατά τη συνηθισμένη πορεία
των πραγμάτων θα επιδράσει δυσμενώς στο μέλλον της, ήτοι στην επαγγελματική,
οικονομική και προσωπική της εξέλιξη, αφού θα της αποκλείσει τη δυνατότητα να
ασκήσει ορισμένα επαγγέλματα που απαιτούν σωματική αρτιότητα.
Ηθική Βλάβη 60.000.000 δρχ.
(εκ των οποίων 40.000.000 δρχ. καταψηφιστικά και
20.000.000 δρχ αναγνωριστικά)
Ηθική Βλάβη της Μητρός και του αδελφού της παθούσης
λόγω Ψυχικού κλονισμού
Ενόψει του ότι το ατύχημα έγινε μπροστά στα μάτια της δεύτερης και του τέταρτου
εναγόντων (μητέρας και αδελφού της παθούσας), αλλά και του γεγονότος ότι η
Page 2
μητέρα της αμέσως έσπευσε προς βοήθειά της και προσπαθούσε να συγκεντρώσει
τις σάρκες του ποδιού της κόρης της από το οδόστρωμα και ανάμεσα στους τροχούς
του ζημιογόνου οχήματος, αυτοί υπέστησαν ισχυρό ψυχικό κλονισμό και
συνακόλουθη ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας πρέπει να επιδικαστεί
υπέρ αυτών χρηματική ικανοποίηση ανερχόμενη στο εύλογο ποσό των 5.000.000
δρχ. για τη μητέρα και 4.000.000 δρχ. για τον αδελφό της παθούσας, από τα οποία τα
μισά καταψηφιστικά και τα υπόλοιπα μισά εντόκως αναγνωριστικά αντίστοιχα.
Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών - Αριθμός:6168/2001
Δικαστής: Βενιζέλος Μουράτογλου
Δικηγόροι:Κωνσταντίνος Λουίζος, Λίνα (Σταμούλα) Κατσαρίδη
Κείμενο της Απόφασης Μον.Πρ.Αθ. 6168/2001
Από τις ένορκες επ’ακροατηρίου καταθέσεις των μαρτύρων, οι οποίες περιέχονται
στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου,
από τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν με επίκληση και από την
1814/04.10.2001 ένορκη βεβαίωση της Ε.Μ ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αχαρνών, που
λήφθηκε μετά από προηγούμενη νόμιμη κλήτευση των εναγομένων (βλ. τις 7504β’,
7505β’ και 7506β’/02.10.2001 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του
Πρωτοδικείου Αθηνών Τερέζας Παντουβέρη), αποδείχθηκαν τα παρακάτω: στις
30.04.1999 και ώρα 07:40 περίπου, ο πρώτος εναγόμενος, οδηγώντας το υπ’αριθ.
κυκλ. ΡΝΙ ―― Δ.Χ.Φ. αυτοκίνητο της κυριότητας του δεύτερου εναγομένου, που
ήταν ασφαλισμένο για την προς τρίτους αστική ευθύνη των κατά νόμο
ασφαλιζόμενων προσώπων από την κυκλοφορία του στην ασφαλιστική εταιρία
“Λ―――-”, η οποία απορροφήθηκε από (συγχωνεύτηκε με) την τρίτη εναγομένη
σύμφωνα με την Κ3/679/16.08.1999 απόφαση του Υπουργείου Ανάπτυξης, εκινείτο
στην οδό Φυλής του Καματερού Αττικής, με κατεύθυνση από Ανω Λιόσια προς
Αγ.Αναργύρους. Οταν έφθασε στο ύψος της διασταύρωσης (ισόπεδου οδικού
κόμβου) της οδού αυτής με την προς τα δεξιά του κάθετη οδό Κολοκοτρώνη,
διέκοψε, την πορεία του αμέσως πριν τη διασταύρωση, δεδομένου ότι σε απόσταση
περίπου 25 μέτρων υπήρχε κατά την πορεία του φωτεινός σηματοδότης στην οδό
Φυλής, ο οποίος έδειχνε ερυθρό σταθερό κυκλικό φως για τους κινούμενους στην
οδό Φυλής και ήδη είχαν διακόψει την πορεία τους μπροστά απ’αυτόν άλλα
αυτοκίνητα, ενώ επιπλέον από την αντίθετη κατεύθυνση πλησίαζε ένα μηχάνημα
έργων, ο οδηγός του οποίου πιθανώς θα εισερχόταν με αριστερή αλλαγή
κατεύθυνσης στη οδό Κολοκοτρώνη. Εκείνη την ώρα περίμενε στο δεξιό κατά την
πορεία του Δ.Χ.Φ. αυτοκινήτου πεζοδρόμιο της οδού Φυλής η δεύτερη ενάγουσα, η
οποία συνόδευε τα ανήλικα παιδιά της Α. και Μ, γεννημένα στις 30.03.1989 και
18.04.1985 αντίστοιχα, στο σχολείο τους. Εκμεταλλευόμενος ο Μ. τη διακοπή
πορείας του φορτηγού αυτοκινήτου, διέσχισε κάθετα την οδό Φυλής μπροστά από
αυτό από δεξιά προς τα αριστερά του πρώτου εναγομένου και αμέσως μετά
επιχείρησε το ίδιο και η Α., κάτω από το βλέμμα της μητέρας της, που παρέμεινε στο
δεξιό πεζοδρόμιο, και του Μ., που βρισκόταν στο απέναντι πεζοδρόμιο. Τη στιγμή
που η Α. έφθασε περίπου στο μέσο της οδού και πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη
διάβασή της, ο πρώτος εναγόμενος έθεσε σε κίνηση το όχημα που οδηγούσε, με
συνέπεια να παρασύρει την Α.Δ με το μπροστινό αριστερό φτερό και τροχό και στη
συνέχεια με το μεσαίο αριστερό τροχό και να συνθλίψει το δεξιό κάτω άκρο της.
Υπαίτιος της παράσυρσης και του σοβαρού τραυματισμού της παθούσας είναι ο
Page 3
πρώτος εναγόμενος, γιατί από αμέλεια, που συνίσταται στην έλλειψη της επιμέλειας
που όφειλε από τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει ως μέσος συνετός
οδηγός, δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη προσοχή και δεν επέδειξε
ιδιαίτερη προσοχή στην παιδίσκη Α, ούτε απέφυγε να συμπεριφερθεί με τρόπο που
μπορούσε να θέσει αυτήν σε κίνδυνο ως πεζή, όπως υποχρεούται από τις διατάξεις
των άρθρ. 12 παρ. 1 και 39 παρ. 1 Ν.2696/1999 (ΚΟΚ), ενόψει και του ότι ο ίδιος
ως άνω νόμος προβλέπει τη δυνατότητα διάβασης των οδών από πεζούς απο σημεία
του οδοστρώματος όπου δεν υπάρχουν διαβάσεις πεζών (άρθρ. 38 παρ. 4 ΚΟΚ),
καθορίζοντας τον τρόπο και τις προυποθέσεις επιχείρησής της. Ειδικότερα, ο πρώτος
εναγόμενος δεν είχε τεταμμένη την προσοχή του κατά τη στιγμή που επιχείρησε τη
διάσχιση του οδοστρώματος η Α.Δ, με συνέπεια να μην προσέξει ότι αυτή
βρισκόταν στο οδόστρωμα μπροστά από το όχημα που οδηγούσε, ενώ επιπλέον ήταν
απασχολημένος με το να μιλάει στο κινητό του τηλέφωνο και έτσι έθεσε σε κίνηση
το όχημα πριν απομακρυνθεί από μπροστά του η παθούσα. Στην παθούσα δεν μπορεί
να αποδοθεί οποιοδήποτε ποσοστό αμέλειας, γιατί αυτή κατήλθε στο οδόστρωμα
αφού βεβαιώθηκε ότι δεν θα παρεμποδιζε την κυκλοφορία των οχημάτων και εύλογα
πίστεψε ότι μπορούσε να το διασχίσει κάθετα προς τον κατά μήκος άξονά του (βλ.
και ΜπρΑθ 1719/1989 ΕΣυγκΔ 1990. 422 επ. και ιδίως 424), αφού μάλιστα το
ζημιογόνο αυτοκίνητο είχε διακόψει την πορεία του και αφού αμέσως
προηγουμένως είχε διασχίσει το οδόστρωμα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο
αδελφός της Μ. Επιπλέον κρίνεται ότι το γεγονός ότι η παθούσα δεν χρησιμοποίησε
τη διάβαση πεζών που υπήρχε στο σημείο του φωτεινού σηματοδότη που
προαναφέρθηκε δεν τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με την πρόκληση του ατυχήματος.
Συνεπώς οι νόμιμες ενστάσεις συνυπαιτιότητας της παθούσας (ΑΚ 300 για τους
πρώτο και τρίτη εναγόμενους) και αποκλειστικής υπαιτιότητας αυτής (άρθρ. 5 παρ. 1
Ν.ΓΠΝ/1920 για τον δεύτερο εναγόμενο), που στηρίζονται στον αναπόδεικτο
ισχυρισμό τους ότι η παθούσα επιχείρησε τη διάβαση πολύ κοντά στο μπροστινό
μέρος του αυτοκινήτου ενώ αυτό εκινείτο με πολύ μικρή ταχύτητα, με συνέπεια να
στερήσει τη δυνατότητα στον οδηγό του να την αντιληφθεί, και στο ότι δεν
χρησιμοποίησε τη διάβαση πεζών πρέπει ν’απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμες.
Επίσης πρέπει ν’απορριφθεί αφενός ως απαράδεκτη έναντι του Β.Δ και ως μη νόμιμη
έναντι της Β.Δ η ένσταση του πρώτου ενάγοντος που στρέφεται κατ’αυτών για
παραμέληση εποπτείας της παθούσας ανήλικης κόρης τους, στηριζόμενη στο
γεγονός ότι αυτή επιχείρησε τη διάβαση του οδοστρώματος χωρίς την εποπτεία των
γονέων της, ως προς τον πρώτο μεν γιατί αυτός δεν είναι διάδικος στην παρούσα
δίκη, αλλά εκπροσωπεί τα ανήλικα τέκνα του Α. και Μ., που δεν μπορούν να
παρασταθούν με το δικό τους όνομα (64 παρ. 1 ΚΠολΔ σε συνδ. με 1510 παρ. 1
ΑΚ), ενώ ως προς τη δεύτερη γιατί για το μέτρο της εποπτείας που απαιτείται προς
ανήλικους της ηλικίας που είχε η παθούσα κατά το χρόνο του ατυχήματος δεν είναι
απαραίτητο ούτε να συνοδεύει αυτούς κάποιος γονέας στο σχολείο, ούτε να τους
κρατάει από το χέρι κατά τη διάβαση της οδού (αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση
η μητέρα της παθούσας τη συνόδευε μέχρι το σχολείο της) (πρβλ. ΜΠρΑθ
6711/1995 ΕΣυγκΔ 1997. 396 επ. και ιδίως 399).
Από την παράσυρση αυτή η Α.Δ υπέστη σύνθλιψη του δεξιού κάτω άκρου με μεγάλη
αιμορραγία, με εκτεταμένη βλάβη δέρματος και μυικών μαζών, καθώς και
συντριπτικά κατάγματα των οστών του γόνατος, ενώ παρουσίαζε και σημαντική
αιμορραγία. Η τραυματίας διακομίστηκε στο Γ.Π.Νοσοκομείο Παίδων “Π. & Α.
Κυριακού”, όπου νοσηλεύτηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας για 11 ημέρες, και
όπου αφενός αντιμετωπίστηκε η ολιγαιμική καταπληξία με χορήγηση αρχικά
αδιασταύρωτου αίματος και κατόπιν πολλών μονάδων ερυθρών αιμοσφαιρίων και
Page 4
πλάσματος, και αφετέρου έγινε χειρουργική αντιμετώπιση του τραύματος με
αφαίρεση των νεκρωμένων ιστών, ανάταξη των καταγμάτων των οστών με βελόνες
και συρραφή δέρματος, που ήταν αποκολλημένο από το κάτω τριτημόριο του μηρού
μέχρι την ποδοκνημική. Στη συνέχεια διακομίστηκε στο Τμήμα Πλαστικής
Χειρουργικής του Π.Γ.Νοσοκομείου Παίδων “Αγία Σοφία” για περαιτέρω θεραπεία.
Στα πλαίσια αυτά στις 11 και στις 14.05.1999 έγινε με γενική νάρκωση χειρουργικός
καθαρισμός του άκρου με αφαίρεση νεκρωμένων μυικών και δερματικών ιστών
μηρού και κνήμης, στις 02.06.1999 και στις 07.06.1999 έγιναν κάλυψη της
τραυματικής επιφάνειας του δεξιού μηρού με μοσχεύματα από τον αριστερό μηρό
και αλλαγή των τραυματικών επιφανειών. Στη συνέχεια στις 05.07.1999 και στις
27.08.1999 έγιναν συμπληρωματικές αλλαγές και κάλυψη του τραύματος της κνήμης
με μοσχεύματα και κάλυψη του γόνατος με τοπικό μυικό κρημνό. Εκτοτε
νοσηλεύεται μία φορά την εβδομάδα κατά κανόνα για μία ημέρα και κατά
περίπτωση για περισσότερες ημέρες για χειρουργικές αλλαγές του τραύματος στο
πρώτο παραπάνω νοσοκομείο. Ηδη το σκέλος είναι δύσμορφο, έχει αγκύλωση του
γόνατος, οστεομυελίτιδα και θα έχει διά βίου σοβαρά λειτουργικά και κοσμητικά
προβλήματα, λόγος για τον οποίο η Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή της
Νομαρχίας Δυτικής Αττικής χαρακτήρισε την παθούσα ανάπηρη με ποσοστό
αναπηρίας πάνω από 67% λόγω βαριάς κάκωσης δεξιού κάτω άκρου το οποίο έχει
συνθλιβεί σε τροχαίο.
Συνεπεία του σοβαρού αυτού τραυματισμού της η παθούσα υπέστη και θα υποστεί
τις παρακάτω θετικές και αποθετικές ζημίες: 1. για λήψη βελτιωμένης διατροφής,
πλούσιας σε περιεκτικότητα σε πρωτείνες και βιταμίνες (κρέας, ψάρια, φρούτα,
λαχανικά) για το χρονικό διάστημα από 23.09.1999 μέχρι 23.09.2003 (ήτοι για 4
χρόνια) 2.190.000 δρχ. με υπολογισμό της αύξησης της δαπάνης κατά 1.500
δρχ/ημέρα, 2. για φιλοδωρήματα σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό για τη
διευκόλυνση των πολύ συχνών μετακινήσεων της ασθενούς μέσα στα νοσοκομεία
κατά την πολύμηνη νοσηλεία της 300.000 δρχ., 3. για αποζημίωση λόγω της
καταστροφής των ενδυμάτων της κατά το ατύχημα (μπλούζα, φούστα, υποδήματα)
36.000 δραχμές, 4. ενόψει του ότι η παθούσα παρακολουθούσε μαθήματα αγγλικής
σε φροντιστήριο τα οποία διέκοψε λόγω του ατυχήματος, για τα οποία δαπανούσε
6.000 δρχ/μήνα και για να τα επαναλάβει απαιτείται η διενέργεια ιδιαίτερων
μαθημάτων για δύο ώρες την εβδομάδα επί εννιά μήνες το χρόνο επί τρία χρόνια
τουλάχιστον (λόγω αδυναμίας της να παρακολουθήσει πλέον φροντιστήριο), το δε
κόστος κάθε ιδιαίτερου μαθήματος ανέρχεται σε 6.000 δρχ/ώρα, ήτοιι δαπανώνται
και θα δαπανηθούν επιπλέον 42.000 δρχ/μήνα για το χρονικό διάστημα από
15.09.2001 και για τρία χρόνια, η παθούσα δικαιούται μηνιαίας αποζημίωσης στο
άνω ποσό των 42.0000 δρχ. για το διάστημα αυτό. Επίσης η παθούσα, η οποία
φοιτούσε σε δημόσιο σχολείο της περιοχής κατοικίας της, υποχρεώθηκε να
παρακολουθεί πλέον μαθήματα στο Ειδικό Γυμνάσιο Ιλίου, ήτοι σχολείο για
μαθητές με ειδικές ανάγκες. Επειδή όμως το επίπεδο διδασκαλίας σ’αυτό είναι
χαμηλό λόγω των μαθησιακών ιδιαιτεροτήτων των μαθητών, η παθούσα θα
χρειαστεί ενίσχυση στα βασικά μαθήματα (μαθηματικά, φυσική, χημεία, αρχαία
ελλληνικά, νέα ελληνικά και έκθεση) με ιδιαίτερα μαθήματα επί εννιά ώρες την
εβδομάδα επί εννιά μήνες το χρόνο επί τρία τουλάχιστον χρόνια, το δε κόστος της
κάθε ώρας διδασκαλίας ανέρχεται σε 6.000 δρχ., και έτσι η παθούσα ζημιώνεται και
θα ζημιωθεί από 15.09.2001 και για τουλάχιστον τρία χρόνια κατά το ποσό των
216.000 δρχ/μήνα, ήτοι για πραγματοποίηση ιδιαίτερων μαθημάτων η παθούσα
δικαιούται συνολική αποζημίωση ύψους 42.000 δρχ. + 216.000 δρχ. = 258.000
δρχ/μήνα επί 27 μήνες για το άνω διάστημα, καταβλητέα την 15η ημέρα κάθε μήνα
Page 5
με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση της κάθε δόσης, κατά μερική παραδοχή του
σχετικού επικουρικού αιτήματος, απορριπτόμενου του κύριου αιτήματος για την
εφάπαξ καταβολή ως αόριστου, επειδή δεν μνημονεύεται στην αγωγή ο σπουδαίος
λόγος για τούτο που απαιτείται κατ’άρθρ. 930 παρ. 1 ΑΚ, 5. ακόμη, η παθούσα
υπέστη μόνιμη και διαρκή αναπηρία στο δεξιό κάτω άκρο της, που αφενός την
υποχρεώνει να μετακινείται με αναπηρικό αμαξίδιο, αφού μάλιστα και το γόνατο
λόγω της σύνθλιψης παρουσιάζει μεγάλου βαθμού δυσκαμψία, ενώ επιπλέον το άκρο
αυτό παρουσιάζει μεγάλη παραμόρφωση λόγω απώλειας μεγάλης ποσότητας μυικής
μάζας και καταστροφής του δέρματος στην περιοχή, η οποία παρά τις
επανειλημμένες πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν και θα
πραγματοποιηθούν στο μέλλον, δεν πρόκειται να αποκατασταθεί. Η αναπηρία και η
παραμόρφωση αυτή με πιθανότητα κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων θα
επιδράσει δυσμενώς στο μέλλον της, ήτοι στην επαγγελματική, οικονομική και
προσωπική της εξέλιξη, αφού θα της αποκλείσει τη δυνατότητα να ασκήσει ορισμένα
επαγγέλματα που απαιτούν σωματική αρτιότητα, όπως μανεκέν, αεροσυνοδός,
ιδιαίτερη γραμματέας, υπάλληλος δημοσίων σχέσεων, πωλήτρια καταστήματος,
καθηγήτρια φυσικής αγωγής, επίσης θα της καταστήσει απαγορευτική την
ενασχόληση με αθλητικές δραστηριότητες σε επαγγελματικό επίπεδο, ενώ και στην
άσκηση άλλων επαγγελμάτων θα επιδράσει δυσμενώς στην απόκτηση πελατών,
όπως σ’αυτά της γιατρού, της δικηγόρου κλπ., με αντίστοιχο δυσμενή αντίκτυπο
στην οικονομική της ανέλιξη. Κατ’ ακολουθίαν, από την αιτία αυτή υπέστη ζημία
ύψους 50.000.000 δραχμών, που πρέπει να επιδικαστεί με τη μορφή πρόσθετου προς
τη λοιπή αποζημίωση συνολικού κεφαλαίου (βλ.Κρητικό, αποζημ. Από Τροχ. αυτ/ά
Ατυχήμ., έκδ. Γ’, Αθήνα 1998, π.αρ.333), από το οποίο 40.000.000 δρχ.
καταψηφιστικά και 10.000.000 δρχ. αναγνωριστικά εντόκως από την επίδοση της
αγωγής, 6. κατά το διάστημα που η παθούσα νοσηλεύτηκε και θα νοσηλευτεί μέχρι
τις 16.04.2002, οι εκπροσωπούντες αυτήν γονείς της, οι οποίοι της παραστάθηκαν
σωματικά και ψυχικά και μερίμνησαν για όλες τις ανάγκες της νοσηλείας της και της
μέχρι τώρα θεραπείας της, δαπάνησαν και θα δαπανήσουν για λογαριασμό της για τις
μετακινήσεις τους με ταξί από το Καματερό (τόπο κατοικίας τους) μέχρι τα
Νοσοκομεία Παίδων και την παρουσία τους δίπλα της το ποσό των 1.355.000 δρχ.,
ήτοι 271 μετακινήσεις προς 3.000 δδρχ. ανά απλή διαδρομή επί δύο διαδρομές κάθε
φορά, ενώ κατά το χρόνο νοσηλείας της των 156 ημερών αυτοί δαπάνησαν για
λογαριασμό της για τη διατροφή τους το ποσό των 312.000 δραχμών (ήτοι 156 φορές
προς 2.000 δρχ. τη φορά) (βλ. και ΕφΑθ 4705/1994 ΕσυγκΔ 1999. 390), 7.
περαιτέρω κατά τη νοσηλεία της παθούσας επί 138 ημέρες στα Νοσοκομεία Παίδων
που προαναφέρθηκαν, για τις ολιγοήμερες νοσηλείες της των 21 ημερών και για τις
μονοήμερες νοσηλείες που πραγματοποιήθηκαν και θα πραγματοποιηθούν ανά
εβδομάδα μέχρι τςι 16.04.2002 απαιτήθηκαν και θα απαιτηθούν οι υπηρεσίες
αποκλειστικών νοσοκόμων, τις οποίες ελλείψει χρημάτων τις πρόσφεραν στην
παθούσα οι γονείς της και τις οποίες δικαιούται να απαιτήσει η παθούσα κατ’άρθρ.
930 παρ. 3 ΑΚ (ΜΠρΑθ 1384/2001 προσαγόμενη), οι οποίες ανέρχονται σε 37.500
δρχ. ανά ημέρα για τις τρείς βάρδιες των πολυήμερων νοσηλείων επί 159 ημέρες και
σε 22.500 δρχ. ανά ημέρα για τις δύο βάρδιες των μονοήμερων νοσηλείων επί 115
ημέρες, ήτοι συνολικά ανέρχονται σε 8.550.000 δραχμές, 8. κατά το διάστημα της
οίκοι νοσηλείας της παθούσας οι γονείς της πρόσφεραν σ’αυτήν υπηρεσίες οικιακής
βοηθού, αποζημίωση για τις οποίες δικαιούται να απαιτήσει η ανήλικη κατ’άρθρ.
930 παρ. 3 ΑΚ. Αυτές για το διάστημα μέχρι 23.09.2000 (318 ημέρες) ανήλθαν σε
6.360.000 δρχ., ήτοι για δύο βάρδιες ημερησίως προς 10.000 δρχ. ανά βάρδια, και
για το μετέπειτα διάστημα μέχρι 16.04.2002, κατά το οποίο δεν είναι απαραίτητη η
Page 6
πρωινή βάρδια επειδή η παθούσα παρακολουθεί σχολείο, δαπανήθηκαν και θα
δαπανηθούν 4.910.000 δρχ., ήτοι 491 ημέρες προς 10.000 δρχ/ημέρα, και 9. η
παθούσα λόγω της σοβαρότητας του τραυματισμού της, του βαθμού του πταίσματος
του εναγόμενου οδηγού της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των μερών
πλην της ασφαλιστικής εταιρίας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική και των
λοιπών κατά νόμο στοιχείων (ΑΚ 932) υπέστη ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της
οποίας πρέπει να επιδικαστεί σ’αυτήν το εύλογο ποσό των 60.000.000 δραχμών, από
το οποίο 40.000.000 δρχ. καταψηφιστικά και τα υπόλοιπα εντόκως αναγνωριστικά.
Επίσης, ενόψει του ότι το ατύχημα έγινε μπροστά στα μάτια της δεύτερης και του
τέταρτου εναγόντων (μητέρας και αδελφού της παθούσας), αλλά και του γεγονότος
ότι η μητέρα της αμέσως έσπευσε προς βοήθειά της και προσπαθούσε να
συγκεντρώσει τις σάρκες του ποδιού της κόρης της από το οδόστρωμα και ανάμεσα
στους τροχούς του ζημιογόνου οχήματος, αυτοί υπέστησαν ισχυρό ψυχικό κλονισμό
και συνακόλουθη ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας πρέπει να
επιδικαστεί υπέρ αυτών χρηματική ικανοποίηση ανερχόμενη στο εύλογο ποσό των
5.000.000 δρχ. για τη μητέρα και 4.000.000 δρχ. για τον αδελφό της παθούσας, από
τα οποία τα μισά καταψηφιστικά και τα υπόλοιπα μισά εντόκως αναγνωριστικά
αντίστοιχα.
Κατ’ακολουθίαν όλων των παραπάνω, και αφού απορριφθούν ως αβάσιμες οι
ενστάσεις τόσο της τρίτης εναγομένης για περιορισμό της ευθύνης της μέχρι το
ασφαλιστικό ποσό των 150.000.000 δρχ. για σωματικές βλάβες και συναφή
σύμμετρη ικανοποίηση των εναγόντων, γιατί το επιδικαζόμενο ποσό δεν υπερβαίνει
το άνω ασφαλιστικό ποσό, όσο και του δεύτερου ενάγοντος για απαλλαγή του με
την παραχώρηση στους ενάγοντες του ζημιογόνου αυτοκινήτου ιδιοκτησίας του με
την άδειά του, αξίας 50.000.000 δρχ., γιατί ο ισχυρισμός του αυτός είναι αόριστος,
αφού δεν αναφέρει οτι κατά το χρόνο του ατυχήματος αυτός δεν ήταν και κάτοχος
του οχήματος (βλ. Κρητικό, ό.π., π.αρ. 1408), πρέπει η αγωγή να γίνει εν μέρει
δεκτή ως και κατ’ουσίαν βάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, ευθυνόμενοι εις
ολόκληρον, να καταβάλουν στους πρώτο και δεύτερη ενάγοντες που εκπροσωπούν
την τρίτη ενάγουσα 104.013.000 δραχμές ή 305.247,2 Ευρώ καθώς και περιοδικές
δόσεις ύψους 258.000 δραχμών ή 757,15 Ευρώ καταβλητέες τη 15η ημέρα κάθε
μήνα αρχίζοντας από τις 15.09.2001 και για διάστημα 27 μηνών κατά την επόμενη
τριετία και να αναγνωριστεί ότι οφείλουν να καταβάλουν σ’αυτούς υπό την ίδια
ιδιότητά τους περαιτέρω 30.000.000 δραχμές ή 88.041,09 Ευρώ για λογαρισμό της
τρίτης ενάγουσας με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, επίσης να
καταβάλουν στους ίδιους ως νόμιμους εκπροσώπους του τέταρτου ενάγοντος και για
λογαριασμό του 2.000.000 δραχμές ή 5.869,41 Ευρώ και να αναγνωριστεί ότι
περαιτέρω οφείλουν στον ίδιο ενάγοντα ακόμη 2.000.000 δραχμές ή 5.869,41 Ευρώ
με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, και τέλος να καταβάλουν 2.500.000
δραχμές ή 7.336,76 Ευρώ στη δεύτερη ενάγουσα ατομικά και να αναγνωριστεί ότι
της οφείλουν ίσο επιπλέον ποσό με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
Επίσης το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει η καταψηφιστική διάταξη της παρούσας να
κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, γιατί η καθυστέρηση στην εκτέλεση μπορεί να
προκαλέσει σημαντική ζημία στους ενάγοντες και συνεπώς τα σχετικά αγωγικά
αιτήματα πρέπει να γίνουν δεκτά για τα μισά των άνω καταψηφιζόμενων ποσών.
Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να συμψηφιστούν κατά ένα μέρος
της εν μέρει νίκης και ήττας του (άρθρ. 178 παρ. 1 ΚΠολΔ) και να επιβληθεί μέρος
των δικαστικών εξόδων των εναγόντων εις βάρος των εναγομένων, όπως ορίζεται
ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας.
Page 7
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζοντας κατ’αντιμολίαν των διαδίκων.
Απορρίπτει όσα κρίθηκαν απορριπτέα στο σκεπτικό.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Υποχρεώνει τους εναγόμενους, ευθυνόμενους εις ολόκληρον, να καταβάλουν:
α)στους πρώτο και δεύτερη ενάγοντες ως νόμιμους εκπροσώπους και για
λογαριασμό της τρίτης ενάγουσας, εκατόν τέσσερα εκατομμύρια δεκατρείς χιλιάδες
(104.013.000) δραχμές ή τριακόσιες πέντε χιλιάδες διακόσια σαράντα επτά Ευρώ και
είκοσι λεπτά (305.757,20 Ευρώ) με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής,
περαιτέρω διακόσιες πενήντα οκτώ χιλιάδες (258.000) δραχμές ή επτακόσια πενήντα
επτά Ευρώ και δεκαπέντε λεπτά (757,15 Ευρώ) το μήνα επί είκοσι επτά (27) μήνες
με έναρξη την 15η Σεπτεμβρίου 2001 και τη δέκατη πέμπτη (15η) ημέρα κάθε μήνα
με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής για τις ήδη ληξιπρόθεσμες δόσεις
και από την καθυστέρηση της κάθε δόσης για τις μεταγενέστερες της επίδοσης
δόσεις, β)στους ίδιους παραπάνω ενάγοντες ως νόμιμους εκπροσώπους και για
λογαριασμό του τέταρτου ενάγοντος δύο εκατομμύρια (2.000.000) δραχμές ή πέντε
χιλιάδες οκτακόσια εξήντα εννιά Ευρώ και σαράντα ένα λεπτά (5.869,41 Ευρώ) με
το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και γ)στη δεύτερη ενάγουσα ατομικά
δύο εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες (2.500.000) δραχμές ή επτά χιλιάδες
τριακόσια τριάντα έξι Ευρώ και εβδομήντα έξι λεπτά (7.336,76 Ευρώ) με το νόμιμο
τόκο από την επίδοση της αγωγής.
Αναγνωρίζει ότι οι εναγόμενοι, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον οφείλουν α)στη δεύτερη
ενάγουσα, όπως εκπροσωπείται στην παρούσα, τριάντα εκατομμύρια (30.000.000)
δραχμές ή ογδόντα οκτώ χιλιάδες σαράντα ένα Ευρώ και εννιά λεπτά (88.041,09
Ευρώ), στον τέταρτο ενάγοντα, όπως εκπροσωπείται στην παρούσα, δύο
εκατομμύρια (2.000.000) δραχμές ή πέντε χιλιάδες οκτακόσια εξήντα εννιά Ευρώ
και σαράντα ένα λεπτά (5.869,41 Ευρώ) και γ)στη δεύτερη ενάγουσα ατομικά δύο
εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες (2.500.000) δραχμές ή επτά χιλιάδες τριακόσια
τριάντα έξι ευρώ και εβδομήντα έξι λεπτά (7.336,76 Ευρώ), όλα με το νόμιμο τόκο
από την επίδοση της αγωγής.
Κηρύσσει την άνω διάταξη προσωρινά εκτελεστή για τα μισά (1/2) όλων των
καταψηφιζόμενων με την αμέσως προηγούμενη διάταξη ποσών.
Καταδικάζει τους εναγόμενους σε μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων,
ύψους τεσσάρων εκατομμυρίων πεντακοσίων χιλιάδων (4.500.000) δραχμών ή
δεκατριών χιλιάδων διακοσίων έξι Ευρώ και δεκαέξι λεπτών (13.206,16 Ευρώ).
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο
ακροατήριό του στην Αθήνα στις 4 Δεκεμβρίου 2001.
―――――――――――-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου