Τροχαία Ατυχήματα με
Ενοικιαζόμενα Οχήματα - Ευθύνη (1)
ΑΓΩΓΗ του παθόντος, ΚΑΤΑ
1) του Οδηγού (του ενοικιασμένου - Ζημιογόνου ΙΧΕ),
2) του Ιδιοκτήτου - Εκμισθωτού (της εκμισθώτριας εταιρίας) και
3) κατα του ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ (ως διαδόχου του ασφαλίζοντος το ζημιογόνο όχημα, το οποίον ΥΠΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ αυτοδικαίως στη θέση του..
Ασφαλιστού (2).
Νόμιμη η Προσεπίκληση και η ενωμένη σ’ αυτή Παρεμπίπτουσα αγωγή
αποζημίωσης (3)
ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Ευθύνη επί ΑΝΑΚΛΗΣΕΩΣ ΑΔΕΙΑΣ
λειτουργίας του Ασφαλιστού.
Υπεισέρχεται αυτοδικαίως στη θέση της Ασφαλιστικής Εταιρίας (2).
ΔΕΚΤΗ ΠΡΟΣΕΠΙΚΛΗΣΗ μετ’ ΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΣ του ΕΚΜΙΣΘΩΤΟΥ
(της εκμισθώτριας εταιρίας) ΚΑΤΑ του ΜΙΣΘΩΤΟΥ, ΑΙΤΗΜΑ; Να υποχρεωθεί ο
εκμισθωτής (Ενοικιαστής) Να Καταβάλει στην Προσεπικαλούσα - Ενάγουσα
εταιρία, Ο,τι αυτή θα αναγκαστεί να πληρώσει στον κυρίως ενάγοντα, με το νόμιμο
τόκο από τότε που θα γίνει η καταβολή, ΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΥ διά ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΟΡΟΥ
της ΜΙΣΘΩΣΕΩΣ (1).
Το παρεπόμενο αίτημα για απαγγελία προσωπικής κράτησης κατά του
προσεπικαλουμένου και παρεμπιπτόντος εναγομένου, είναι μη νόμιμο, γιατί η
απαίτηση της προσεπικαλούσας και παρεμπιπτόντος εναγομένης εταιρείας, δεν
απορρέει από αδικοπραξία (3).
Παράσυρση Πεζού
Ο Πεζός, καθ’ όν χρόνο διέσχιζε το οδόστρωμα, εκ ΔΕΞΙΩΝ προς τ’ αριστερά της
πορείας του αυτοκινήτου, κινούμενος εντός των ΔΙΑΒΑΣΕΩΝ των Πεζών, με
ΠΡΑΣΙΝΟΝ τον ΦΩΤΕΙΝΟΝ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΝ, και είχε περάσει τις τρείς (3)
λωρίδες, βρισκόταν δε στη 4η Αριστερή Λωρίδα και ετοιμαζόταν να ανέλθη στη
Διαχωριστική νησιδα, ΠΑΡΕΣΥΡΘΗ διά του εμπροσθίου μέρους του ΙΧΕ
αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα τον σοβαρό Τραυματισμό του (5).
Εν όψει των αποδειχθέντων ως άνω περιστατικών, ΕΚΡΙΘΗ (έπειτα από επιτυχή
υπεράσπιση του Παθόντος) Αποκλειστικός Υπαίτιος, ο Οδηγός του ζημιογόνου
αυτοκινήτου, και Αποριπτέοι ως ΟΥΣΙΑ αβάσιμοι οι αντίθετοι Ισχυρισμοί και
Ενστάσεις των εναγομένων (5).
Page 2
ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΕΠΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ
Τί επεδικάσθησαν (9).
Δαπάναι θεραπείας και αναρρώσεως ΚΑΙ Αποθετική Ζημία (εκ της απωλειας των εκ
της εργασίας του ως επαγγελματίου Οδηγού αυτοκινήτου) προσόδων του, μείον των
υπό του ΙΚΑ καταβληθέντων (ως επιδότηση μισθών ασθενείας) εις ά ποσά
Υποκατεστάθη το ΙΚΑ (10).
ΗΘΙΚΗ ΒΛΑΒΗ, 800.000 δρχ, (11).
Αποκλειστικής Υπαιτιότητος του τραυματίσαντος αυτόν Οδηγού, υποστάντος
ΒΑΡΕΙΑΝ ΣΩΜΑΤΙΚΗΝ ΒΛΑΒΗΝ, ής ένεκεν, μετά νοσηλεία (Εγχειρίσεις κλπ σε
Κρατικά Νοσοκομεία επί 1 1/2 (ενάμιση χρόνο), ο ηλικίας 45 ετών παθών ούτος,
καταστάς ανίκανος δι’εργασίαν, ως Επαγγελματίας Οδηγός Λεωφορείου,
ΕΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΗ υπό του ΙΚΑ) !! (11)
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ (των νικησάντων) 160.000 του κυρίως ενάγοντος
(Παθόντος)(12)
ΚΑΙ 130.000 της Παρεμπιπτούσης εναγούσης-Ενοικιάστριας) (12)
Απόφ Εφετ Αθην 6872/1997
Πρόεδρος : Παύλος Μεϊδάνης ήδη Αρεοπαγίτης
Εισηγητής: Αθαν.Πολυζωγόπουλος Δικηγόροι : Ν.Παπανδρινόπουλος
-Βασ. Δαφνομήλης-Γ.Βενέτης-Δ.Τούρης
Παρατηρήσεις
1) Για Ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, βλ προχείρως, στο προσφάτως κυκλοφορήσαν νέο
Βιβλίο του Ον. Ονουφριάδου, υπό τον τίτλον “ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ” σ.509 επ.
2) Αφού ο Ασφαλιστής Ανύπαρκτος, (είχε ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ η ΑΔΕΙΑ λειτουργίας του,
λόγω παραβάσεως νόμου, γι’αυτό, Επειδή το ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, (ως
διάδοχο του ασφαλίζοντος το ζημιογόνο όχημα, ΥΠΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ αυτοδικαίως σε
όλες τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα του Ασφαλιστού, Ευθυνομένου κατ’άρθρ
25 παρ 4 του νόμου 476/76 που προστέθηκε με το άρθρο 50 παρ 13 του ν. 1569/1985
Πλουσίαν σχετικήν ύλην βλ στο προσφάτως κυκλοφορήσαν νέο Βιβλίο του Ον.
Ονουφριάδου υπό τον τίτλον “ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ” εν σ 759.
3) Για την ΠΡΟΣΕΠΙΚΛΗΣΗ. Σφαιρικήν προβολήν του φλέγοντος τούτου θέματος
(της ΠΡΟΣΕΠΙΚΛΗΣΕΩΣ μετ’ ΑΓΩΓΗΣ αποζημιώσεως), βλ στο προσφάτως
κυκλοφορήσαν νέο Βιβλίο του Ον. Ονουφριάδου, υπό τον τίτλον “ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ
ΑΤΥΧΗΜΑ” εν σελ 884 α/1870 επ.
3α) Εν σχέσει με τήν ΠΡΟΣΕΠΙΚΛΗΣΗ και την ενωμένη μ’ αυτήν ΑΓΩΓΗ
ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΣ,
Page 3
ΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΥ του Προσεπικαλουμένου, διά ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΟΡΟΥ της
ΜΙΣΘΩΣΕΩΣ, καθ’ όν ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η χρησιμοποίησης του υτοκινήτου από
κάθε Τρίτου πρόσωπο άνευ προηγουμένης εγκρίσεως της εκμισθωτρίας και
αναγραφή του Ονόματος αυτού στο σχετικό χώρο του υπήρχε στο ΜΙΣΘΩΤΗΡΙΟ
Συμβόλαιο (3).
3β) ΔΕΚΤΟΝ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ: Να υποχρεωθεί ο Προσεπικαλούμενος Μισθωτής
(Ενοικιαστής), Να Καταβάλει στην Προσεπικαλούσα-Ενάγουσα εταιρία,
οποιοδήποτε ποσό που θα υποχρεωθεί να πληρώσει στον κυρίως ενάγοντα (παθόντα)
(3),
με το νομιμο ΤΟΚΟ απο τοτε που θα γινει η καταβολη (8),
3γ) Η παρούσα απόφαση (ΕΑ 6872/1997) αντιμετωπίζει εξόχως το ενδιαφέρον τούτο
θέμα, (Προσεπίκληση μετ’ Αγωγής Αποζημιώσεως) εν όψει της συνδρομής εν
προκειμένω, σχέσεως δικονομικής εγγυήσεως μεταξύ της προσεπικαλούσας και του
προσεπικαλουμένου, υποχρέου να αποζημιώσει την ενοικιάστρια, λόγω παραβάσεως
σχετικού όρου της συμβάσεως των, περί μισθώσεως του επιμάχου αυτοκινήτου.
4) Εν σχέσει με την Υπαιτιότητα επί Παρασύρσεως ΠΕΖΟΥ, βλ σχετική ύλη στο νέο
Βιβλίο του Ον. Ονουφριάδου υπό τον τιτλον ΚΩΔΙΚΑΣ ΟΔΙΚΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Εκδόσεως Ιουνίου 2000 εν σελ 1295 επ. Ιδικώς δε επί Παρασυρθέντος ΠΕΖΟΥ ό
οποίος είχε διανύσει το μείζων του πλάτους του δρόμου και ήθελε 1.2. βήματα για να
ανέλθη εις το προς ό κατευθύνετο πεζοδρόμιο, βλ προχείρως εν σελ 1296
6) Ο δράστης Οδηγός ευθύνεται κατ’άρθρ 2 & 4 ν.ΓπΝ/1911 και άρθρ 914 ΑΚ).
Πλουσίαν σχετικήν ύλην (Βιβλιογραφία και Νομολογία) βλ στο προσφάτως
κυκλοφορήσαν νέο Βιβλίο του Ον. Ονουφριάδου υπό τον τίτλον “ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ
ΑΤΥΧΗΜΑ”, υπ’άρθρ 2 & 4 ν.ΓπΝ/1911 εν σελ 21 και 28 και άρθρ 914 ΑΚ) εν σελ
152 επ.
7) Εν σχέσει με την ευθύνη του Ιδιοκτήτου του ζημιογόνου αυτοκινήτου βλ Ον.
Ονουφριάδη ενθ’ ανωτέρω εν Σελ 28 α/70
8) Εν σχέσει με το ΑΙΤΗΜΑ των ΤΟΚΩΝ (από τότε που θα γίνει η καταβολή), Βλ
σφαιρική προβολή του ενδιαφέροντος τούτου θέματος (Περί ΤΟΚΩΝ), στο
προσφάτως κυκλοφορήσαν νέο Βιβλίο του Ον. Ονουφριάδου υπό τον τίτλον “ΤΟ
ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ” εν σελ 991 α/2037 επ.
9) Εν σχέσει με τήν Αποζημίωση επί ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ βλ σφαιρική
αντιμετώπιση του φλέγοντος τούτου θέματος στο ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ του προσφάτως
κυκλοφορήσαντος νέου Βιβλίου του Ονουφρίου Ονουφριάδου εν σελ 389 επ όπου
δίνεται απάντηση σ’ όλα σχεδόν τα σχετικά προβλήματα της Πρακτικής.
10) Το Ι.Κ.Α παρεμβάλεται στο χώρο των Αποζημιώσεων των παθόντων ως
Δικαιούχον εξ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ των αξιώσεων των παθόντων και σε
πάμπολες περιπτώσεις, η Νομολογία μας εξ ευνοίας εναντι των οικονομικών του
δυσχερειών, έδωσε λύσεις ευθέως αντιβάνουσαι προς την αληθή έννοια του δικαίου.
Λύσεις επί των συνήθων περιπτώσεων των δυσκολιών της Πρακτικής, κατά
την αντιμετώπιση των εν λόγω προβλημάτων, παρατίθενται στο προσφάτως
Page 4
κυκλοφορήσαν νέο Βιβλίο του Ονουφρίου Ονουφριάδου, εν σελ 480 επ α/1262 επ.
και ευριτηριάζονται εν σελ 1395 επ.
11)Για ΗΘΙΚΗ ΒΛΑΒΗ η απόφαση επεδίκασε 800.000 δρχ ως Εύλογον !!, υπέρ του
τραυματισθέντος, (εξ αποακλειστικής Υπαιτι’ότητος του Οδηγούντος το Ζημιογόνο
αυτοκίνητο), ο οποίος παθών, μετά νοσηλεία (Εγχειρίσεις κλπ σε Κρατικά
Νοσοκομεία επί 1 1/2 (ενάμιση χρόνο), ο ηλικίας 45 ετών παθών ούτος, καταστάς
ανίκανος δι’εργασίαν, ως Επαγγελματίας Οδηγός Λεωφορείου,
ΕΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΗ υπό του ΙΚΑ) !! (11)
12) ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ (υπέρ του νικήσαντος παθόντος, 160.000 του κυρίως
ενάγοντος δρχ 160.000 !
ΚΑΙ 130.000 υπέρ της Παρεμπιπτούσης εναγούσης-Ενοικιάστριας) που και
αυτή πλήρως ενίκησε !
Εν σχέσει με τήν υπό της προσφάτου Νομολογίας μας διαμορφωθείσαν
Ερμηνείαν και εφαρμογήν των σχετικών διατάξεων περί δικαστικής δαπάνης των
άρθρ 100 επ. 107 επ. του Κώδικος περί Δικηγόρων, βλ στο προσφάτως
κυκλοφορήσαν νέο Βιβλίο του Ονουφρίου Ονουφριάδου, υπό τον τίτλον ΤΟ
ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ εν σελ 834 επ α/1760
Κείμενον της Απόφ.Εφετ Αθην 6872/1997
Το άρθρο 88 Κ.Πολ.Δικ. ορίζει ότι:” Ο ενάγων, ο εναγόμενος και όποιος άσκησε
κύρια παρέμβαση έχουν δικαίωμα να προσεπικαλέσουν στη δίκη εκείνους από τους
οποίους έχουν δικαιώματα να απαιτήσουν αποζημίωση σε περίπτωση ήττας”.
Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, για το παραδεκτό της προσεπίκλησης του
δικονομικού εγγυητή, πρέπει ο προσεπικαλών να ισχυρίζεται ότι μεταξύ αυτού και
του προσεπικαλουμένου υπάρχει δυνάμει του νόμου ή συμβάσεως έννομη σχέση, η
οποία, σε περίπτωση ήττας του στην κύρια δίκη, του παρέχει δικαίωμα
αποζημιώσεως κατά του προσεπικαλουμένου.
Απαιτείται δηλαδή στην περίπτωση της προσεπικλήσεως να υπάρχουν δύο έννομες
σχέσεις, μία η επίδικη στην εκκρεμή δίκη και μία η ασκούμενη με την προσεπίκληση,
επιπλέον δε απαιτείται η δεύτερη να εξαρτάται από την πρώτη, υπό την έννοια ότι
μόνο αν ο προσεπικαλών ηττηθεί ως προς αυτή (την πρώτη) αποκτά δικαίωμα
αποζημιώσεως, βάσει της δεύτερης, κατά του προσεπικαλουμένου.
Αντιθέτως, αν η έννομη σχέση είναι μία, ο ενάγων όμως αμφιβάλλει (εκ λόγων
νομικών ή πραγματικών) ως προς το πρόσωπο του οφειλέτη, ή αν οι επικαλούμενες
έννομες σχέσεις στηρίζονται σε αντίθετα πραγματικά περιστατικά ή σε αντίθετη
ερμηνεία του νόμου, έτσι ώστε η παραδοχή της μιάς να αποκλείει την άλλη, οπότε
και πάλι μόνο μία έννομη σχέση υπάρχει προσεπίκληση δεν επιτρέπεται, όπως δεν
επιτρέπεται και διαζευκτική αναγωγή.
Στις περιπτώσεις αυτές, αν υπάρχει ευθύνη τρίτου, η ευθύνη αυτή στηρίζεται σε
αιτία αυτοτελή και όχι εξαρτημένη από την τύχη της έννομης σχέσης που αποτελεί
αντικείμενο της κύριας δίκης, όπως απαιτεί το άρθρο 88 Κ.Πολ.Δικ. (ΑΠ 1202/1994
Δ. 26, 362).
Τέλος, μαζί με την προσεπίκληση του δικονομικού εγγυητή, μπορεί να ενωθεί και
αγωγή για την άσκηση του δικαιώματος αναγωγής, παρόλο που η αξίωση από την
Page 5
αναγωγή εξαρτάται από την καταβολή. Κι’ αυτό γιατί σύμφωνα με το άρθρο 69 παρ.
1 δ. ε’ μπορεί να ζητηθεί δικαστική προστασία και αν το δικαίωμα εξαρτάται από
την επέλευση κάποιου γεγονότος πριν από την επέλευσή του. (ΑΠ 1115/1991 Δ/νη
33. 1592. ΕΑ 117/1987 Αρχ. Ν. 40,40).
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων, που περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με
την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως του Πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, καθώς
και από όλα τα έγγραφα, τα οποία νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι
διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στις 27-9-1991 και περί ώρα 14.30 ο πρώτος εναγόμενος οδηγούσε ενταύθα και επί
της λεωφόρου Αλεξάδρας με κατεύθυνση προς τη λεωφόρο Κηφισίας το υπ’ αριθμ.
ΗΡΖ- ____ Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, που ανήκε κατά κυριότητα στη δεύτερη εναγομένη και
ήταν ασφαλισμένο για τις ζημίες προς τρίτους στην τρίτη εναγομένη ασφαλιστική
εταιρεία. Ομως, από αμέλειά του δεν ήταν προσηλωμένος στην οδήγηση. Ετσι όταν
έφθασε στη συμβολή της λεωφόρου Αλεξάνδρας με την οδό Λουκάρεως δεν
ακινητοποίησε το όχημα που οδηγούσε, όπως είχε υποχρέωση, πριν από το φωτεινό
σηματοδότη που είχε στην πορεία του και ο οποίος έδειχνε εκείνη τη στιγμή Ερυθρό,
απαγορευτικό της διελεύσεώς του, σήμα.
Αντίθετα, συνέχισε την πορεία του και με το εμπρόσθιο τμήμα του αυτοκινήτου του
παρέσυρε και τραυμάτισε τον ενάγοντα, ο οποίος διέσχιζε το οδόστρωμα από την
υφισταμένη στο σημείο εκείνο διάβαση πεζών από δεξιά προς τα αριστερά σε σχέση
με την πορεία του αυτοκινήτου.
Ειδικότερα, κατά το χρόνο του ατυχήματος, ο ενάγων είχε διασχίσει τις τρείς λωρίδες
κυκλοφορίας, βρισκόταν δε στην τέταρτη αριστερή λωρίδα και ήταν έτοιμος ν’
ανέλθει στην Διαχωριστική νησίδα.
Οι εκκαλούσες - εναγόμενες ισχυρίζονται ότι συνυπαίτιος για το ατύχημα είναι και ο
ενάγων, διότι δεν χρησιμοποίησε τις διαβάσεις για να διασχίσει το οδόστρωμα αλλά
κινήθηκε, εκτός διαβάσεων, και ανάμεσα από ακινητοποιημένα αυτοκίνητα. Ομως,
από τα στοιχεία που προαναφέρθηκαν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων κινήθηκε κανονικά
χρησιμοποιώντας τις διαβάσεις και τη στιγμή που οι φωτεινοί σηματοδότες
εξέπεμπαν γι’ αυτόν πράσινο σήμα.
Ενόψει τούτων, το δικαστήριο κρίνει ότι αποκλειστικά υπαίτιος για το ατύχημα είναι
ο πρώτος εναγόμενος, οδηγός του ζημιογόνου ΙΧΕ.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων κατά το ατύχημα, υπέστη κάταγμα 3ου
οσφυικού σπονδύλου και θλαστικό τραύμα αριστερού αγκώνα και αριστερού
ημιθωρακίου. Αμέσως, μετά τον τραυματισμό του, μεταφέρθηκε στο “Ιατρικό Κέντρο
Αθηνών” όπου νοσηλεύτηκε μέχρι τη 1-10-1991, οπότε εξήλθε και συνέχισε τη
νοσηλεία στην οικία του.
Επανήλθε στην εργασία του, ως οδηγός αστικού λεωφορείου της ΕΑΣ στις 1-1-1992
εργάσθηκε δε μέχρι 15 Αυγούστου 1992, οπότε λόγω του κατάγματος που είχε
υποστεί κατά το ατύχημα, εμφάνισε στένωση του σπονδυλικού σωλήνα και
σημειολογία ριζίτιδας Ο4 και Ο5 ριζών άμφω με σημεία κινητικής και αισθητικής
παρέσεως, αντίστοιχα.
Ετσι, αναγκάσθηκε να σταματήσει την εργασία του και στις 6-5-1992 εισήχθη στο
ΚΑΤ όπου υποβλήθηκε σε εγχείρηση ευρείας πετατεκτομής Ο2, Ο3 και Ο4
σπονδύλων. Από το ανωτέρω νοσοκομείο εξήλθε στις 16-10-1992 με τη σύσταση των
Page 6
θεραπόντων ιατρών του ν’ απέχει από οποιαδήποτε εργασία για τρείς (3) μήνες (βλ.
σχετικά ιατρικά πιστοποιητικά).
Ομως και μετά την παρέλευση του ανωτέρω χρονικού διαστήματος ο ενάγων δεν
ήταν σε θέση να επαναλάβει την εργασία του, μέχρι την άσκηση της αγωγής, γιατί
παρουσίαζε ιππουριδικό σύνδρομο λόγω του παλαιού κατάγματος Ο3 σπονδύλου με
στένωση του σπονδυλικού σωλήνα. Γι’ αυτό από 15-5-1993 έλαβε από το ΙΚΑ
σύνταξη αναπηρίας (βλ. σχετικές αποφάσεις). Ετσι, ο ενάγων, λόγω του
τραυματισμού του ζημιώθηκε τα ακόλουθα χρηματικά ποσά:
α) 25.000 δραχμές που κατέβαλε για αμοιβή ιατρών, β) 10.000 δραχμές που πλήρωσε
για την αγορά διαφόρων φαρμάκων, γ)20.000 δραχμές που δαπάνησε για τη μίσθωση
ΤΑΧΙ, προκειμένου να μεταβεί στο νοσοκομείο και για ιατρικές εξετάσεις, δ)70.000
δραχμές για την αγορά ορθοπεδικού κηδεμόνα και ε)15.000 δραχμές, λόγω
καταστροφής κατά το ατύχημα των ενδυμάτων του.
Συνολικά ο ενάγων ζημιώθηκε από τις παραπάνω αιτίες 25.000 + 10.000 + 20.000 +
70.000 + 15.000 = 140.000 δραχμές. Επίσης ο ενάγων ζημιώθηκε, λόγω της
ανικανότητάς του για εργασία, κατά το πρώτο χρονικό διάστημα από 28-9-1991 μέχρι
31-12-1991, ήτοι επί τρείς μήνες ποσό 155.000 δραχμών μηνιαίως, που ήταν ο μισθός
του ως οδηγού αστικού λεωφορείου και συνολικά 3Χ155=465.000 δραχμές.
Ομως, από την προσκομιζομένη 3405/21-6-1994 απόφαση του Διοικητή του ΙΚΑ
προκύπτει ότι ο ενάγων έλαβε ως επιδότηση 375.267 δραχμές. Κατά συνέπεια, ο
ενάγων μετά την υποκατάσταση του ΙΚΑ για το ανωτέρω χρηματικό ποσό, δικαιούται
να λάβει λόγω της ανικανότητός του για εργασία μέχρι 31-12-1991 :465.000-
375.267=89.733 δραχμές.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, αν δεν συνέβαινε το ατύχημα, θα συνέχιζε την
εργασία του ως οδηγός είτε σε λεωφορείο είτε σε άλλο όχημα, μετά την καταγγελία
της συμβάσεως εργασίας του από την ΕΑΣ. Από την εργασία του δε αυτή θα κέρδιζε
μηνιαίως με πιθανότητα και σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων
170.000 δραχμές. Ετσι, κατά το χρονικό διάστημα από 15-8-1992 μέχρι την άσκηση
της αγωγής (15-5-1993), ήτοι επί 13 μήνες, εζημιώθηκε συνολικά 170.000Χ13=
2.210.000 δραχμές.
Εξάλλου, λόγω της εις βάρος του αδικοπραξίας ο ενάγων ηλικίας κατά το χρόνο του
ατυχήματος 45 ετών υπέστη ηθική βλάβη γιατί ένιωσε μεγάλη στενοχώρια εξαιτίας
του τραυματισμού του και της αναπηρίας του. Για τη χρηματική αυτή ικανοποίηση το
δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του ατυχήματος, της βαρύτητας του
τραυματισμού του ενάγοντος και την έκταση και το είδος των ζημιών που υπέστη
καθώς και την κοινωνική και οικονομική κατάστασή του, κρίνει ότι πρέπει να
επιδικασθεί σ’ αυτόν το εύλογο ποσό των 800.000 δραχμών. Ετσι, ο ενάγων
δικαιούται συνολικά για τις αιτίες που προαναφέρθηκαν
140.000+89.733+2.210.000+800.000=3.239.733 δραχμές.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το ζημιογόνο αυτοκίνητο, κατά το χρόνο του
ατυχήματος είχε εκμισθωθεί για τριάντα ημέρες από την ιδιοκτήτρια αυτού
εναγομένη και παρεμπιπτόντως ενάγουσα τουριστική εταιρεία με την επωνυμία “Ο.Ε.
ΑΕ” στον προσεπικαλούμενο και παρεμπιπτόντως εναγόμενο Π.Ρ.
Για τη σύμβαση αυτή καταρτίσθηκε το προσαγόμενο υπ’ αριθμ. 37-21-17567 /29-8-
1991 μισθωτήριο, με το οποίο συμφωνήθηκε ρητά ότι ο ανωτέρω μισθωτής δεν θα
έχει καμία ευθύνη για ζημίες που θα προκληθούν από το αυτοκίνητο, εφόσον, όμως
τηρήσει τους όρους του ανωτέρω συμφωνητικού.
Page 7
Μεταξύ των όρων αυτών ήταν και η απαγόρευση της χρησιμοποίησης του
αυτοκινήτου από κάθε τρίτο πρόσωπο, αν προηγουμένως δεν είχε εγκριθεί τούτο από
την εκμισθώτρια εταιρεία και δεν είχε αναγραφεί στο σχετικό χώρο που υπήρχε στο
μισθωτήριο συμβόλαιο.
Ομως, ο προσεπικαλούμενος, κατά παράβαση της πιο πάνω συμφωνίας, παραχώρησε
το ζημιογόνο αυτοκίνητο για οδήγηση στον πρώτο εναγόμενο οδηγό D.M., χωρίς
προηγούμενη έγκριση της εκμισθώτριας.
Βέβαια, ο προσεπικαλούμενος μισθωτής του ανωτέρω αυτοκινήτου, ισχυρίζεται ότι
είχε γνωστοποιήσει στην παραπάνω εταιρεία, ότι το αυτοκίνητο θα οδηγείται και από
τον πρώτο εναγόμενο.
Η εκμισθώτρια εταιρεία, συνομολογεί με τις προτάσεις της το πραγματικό αυτό
περιστατικό, περαιτέρω,
όμως ισχυρίζεται, ότι δεν ενέκρινε την οδήγηση του μισθίου αυτοκινήτου από τον εν
λόγω οδηγό, γιατί αυτός δεν ήταν ηλικίας 22 ετών και η σχετική άδεια οδηγήσεως
είχε εκδοθεί πριν περίπου από ένα έτος.
Γι’ αυτό και διαγράφηκε το όνομα του εν λόγω οδηγού από την οικεία θέση που
υπήρχε στο μισθωτήριο συμβόλαιο.
Ο προσεπικαλούμενος αρνείται το γεγονός αυτό, χωρίς να προσκομίζει κανένα
αποδεικτικό στοιχείο και, κυρίως, το αντίγραφο του συμφωνητικού μισθώσεως, το
οποίο οπωσδήποτε, παρέλαβε κατά την κατάρτιση της σύμβασης.
Από τα παραπάνω συνάγεται ότι, ο προσεπικαλούμενος δεν τήρησε τους όρους του
μισθωτηρίου συμβολαίου και παραχώρησε το ζημιογόνο αυτοκίνητο για οδήγηση
στον πρώτο εναγόμενο, χωρίς προηγούμενη έγκριση της εκμισθώτριας.
Τούτο ενισχύεται, άλλωστε, και από την προσκομιζόμεη υπεύθυνη δήλωση
ατυχήματος που υπέγραψε ο προσεπικαλούμενος, στην οποία αναφέρεται ότι κατά το
χρόνο του ατυχήματος είχε παραχωρήσει το αυτοκίνητο για οδήγηση στον πρώτο
εναγόμενο.
Κατά συνέπεια, ο προσεπικαλούμενος μισθωτής του ζημιογόνου αυτοκινήτου, είναι
υποχρεωμένος, βάσει της παραπάνω σύμβασης, να αποζημιώσει την εκμισθώτρια για
τη ζημιά που θα υποστεί από την καταβολή της αποζημιώσεως στον κυρίως ενάγοντα
και, ως εκ τούτου, σύμφωνα με τα όσα εκτέθηκαν στην αρχή, υπάρχει μεταξύ αυτών
σχέση δικονομικής εγγυήσεως.
Επομένως, έσφαλε κατά την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων,
το Πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του, αφενός μεν
επιδίκασε στον κυρίως ενάγοντα για αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω
ηθικής βλάβης συνολικά 1.840.233 δραχμές, αντί του ποσού 3.239.733 δραχμών,
αφετέρου δε απέρριψε ως μη νόμιμη την προσεπίκληση και την ενωμένη σ’ αυτή
παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης, κρίνοντος ότι δεν υπάρχει σχέση δικονομικής
εγγυήσεως μεταξύ προσεπικαλούσας και προσεπικαλουμένου.
Ετσι, πρέπει ν’ απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη η από 9-2-1996 έφεση των
εκκαλούντων - εναγομένων κατά του κυρίως ενάγοντος και να καταδικασθούν, λόγω
της ήττας τους στα δικαστικά έξοδα αυτού για το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας (176
και 183 Κ.Πολ.Δικ.).
Αντίθετα, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση του εκκαλούντος ενάγοντος κατά του
ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, το οποίο υπεισήλθε στη θέση της εφεσίβλητης
ασφαλιστικής εταιρίας “Μ.ΑΕΓΑ” μετά την ανάκληση της άδειας λειτουργίας αυτής.
Επίσης, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση της εκκαλούσας τουριστικής εταιρίας με την
επωνυμία “Ο.Ε.ΑΕ” κατά του εφεσίβλητου Ρ.Π.
Κατά συνέπεια, πρέπει ως προς τους ανωτέρω, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη
απόφαση που εκδόθηκε τόσο επί της κυρίας όσο και επί της παρεμπίπτουσας αγωγής.
Page 8
Στη συνέχεια, αφού κρατηθεί η υπόθεση για κατ’ ουσίαν εκδίκαση από το
δισκαστήριο τούτο (άρθρ. 535 παρ. 1 Κ. Πολ. Δικ.), πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η
αγωγή και υποχρεωθεί το εναγόμενο ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ να καταβάλει
στον κυρίως ενάγοντα 3.239.733 δραχμές με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της
αγωγής εως την εξόφληση. Επίσης, πρέπει να καταδικασθεί αυτό σε μέρος από τα
δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας,
ανάλογα με την έκταση της νίκης αυτού (άρθρ. 178 παρ. 1 και 183 Κ.Πολ.Δικ.).
Περαιτέρω, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η προσεπίκληση και η ενωμένη σ’ αυτή
παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημιώσεως και υποχρεωθεί ο προσεπικαλούμενος -
εναγόμενος Π.Ρ να καταβάλει στην προσεπικαλούσα-ενάγουσα εταιρεία με την
επωνυμία “Ο.Ε. ΑΕ” ό,τι αυτή θα αναγκαστεί να πληρώσει στον κυρίως ενάγοντα με
το νόμιμο τόκο από τότε που θα γίνει η καταβολή, πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι
το παρεπόμενο αίτημα για απαγγελία προσωπικής κράτησης κατά του
προσεπικαλουμένου και παρεμπιπτόντος εναγομένου είναι μη νόμιμο, γιατί η
απαίτηση της προσεπικαλούσας και παρεμπιπτόντος εναγομένης εταιρείας δεν
απορρέει από αδικοπραξίας.
Τέλος, ο προσεπικαλούμενος εναγόμενος πρέπει, λόγω της εν μέρει ήττας του, να
καταδικασθεί σε μέρος από τα δικαστικά έξοδα της προσεπικαλούσας-ενάγουσας και
για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, ανάλογα με την έκταση της νίκης αυτής (άρθρ.
178 παρ. 1 και 183 Κ.Πολ. Δικ.)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της από 3-5-1996 έφεσης του εκκαλούντος Ν. Κ
κατά το μέρος που αυτή απευθύνεται εναντίον των απολειπομένων εφεσιβλήτων:
1)D.M. και 2) της εταιρείας “Ο.Ε. ΑΤΤΕ”.
Συνεκδικάζει κατά τα λοιπά αντιμωλία των διαδίκων τις από 9-2- 1996 και 3-3-1996
εφέσεις κατά της εκκαλουμένης 1926/1995 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς
Πρωτοδικείου Αθηνών.
Δέχεται τυπικά τις εφέσεις.
Απορρίπτει ουσιαστικά την από 9-2-1996 έφεση των εκκαλούντων - εναγομένων
κατά το μέρος που αφορά την απόφαση που εκδόθηκε επί της κυρίας αγωγής.
Καταδικάζει τους εκκαλούντες στην δικαστική δαπάνη του εφεσιβλήτου-ενάγοντος
Ν.Κ, που καθορίζει για το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας εξήντα χιλιάδες (60.000)
δραχμές.
Δέχεται ουσιαστικά την από 3-3-1996 αντίθετη έφεση του εκκαλούντος -ενάγοντος
κατά του ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
Εξαφανίζει ως προς αυτό την εκκαλουμένη απόφαση που εκδόθηκε επί της κυρίας
αγωγής.
Κρατώντας την υπόθεση και δικάζοντας επί της από 15-9-1993 κυρίας αγωγής.
Δέχεται κατά ένα μέρος την αγωγή.
Υποχρεώνει τον εναγόμενο να καταβάλει στον ενάγοντα τρία εκατομμύρια διακόσιες
τριάντα εννέα χιλιάδες επτακόσιες τριάντα τρείς (3.239.733) δραχμές με το νόμιμο
τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση.
Καταδικάζει τον εναγόμενο στα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος, που καθορίζει και
για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας σε εκατόν εξήντα χιλιάδες (160.000) δραχμές.
Δέχεται, επίσης, ουσιαστικά την από 9-2-1996 έφεση της εκκαλούσας εταιρείας με
την επωνυμία “Ο.Ε. Α.Ε” κατά του εφεσιβλήτου Π.Ρ.
Εξαφανίζει την εκκαλουμένη απόφαση που εκδόθηκε επί της από 7-1- 1994
προσεπικλήσεως και της ενωμένης σ’ αυτή παρεμπίπτουσας αγωγής.
Page 9
Κρατώντας την υπόθεση και δικάζοντας επί της προσεπικλήσεως και της
παρεμπίπτουσας αγωγής αποζημιώσεως.
Δέχεται αυτές κατά ένα μέρος.
Υποχρεώνει τον προσεπικαλούμενο και παρεμπιπτόντως εναγόμενο Π.Ρ να
καταβάλει στην προσεπικαλούσα και παρεμπιπτόντως ενάγουσα εταιρεία με την
επωνυμία “Ο.Ε.Α.Ε” ό,τι αυτή θα πληρώσει ως αποζημίωση στον κυρίως ενάγοντα
Ν.Κ, νομιμότοκα από τότε που θα γίνει σ’ αυτόν η καταβολή.
Καταδικάζει τον προσεπικαλούμενο - εναγόμενο στα δικαστικά έξοδα της
προσεπικαλούσας - ενάγουσας που καθορίζει και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας
σε εκατόν τριάντα χιλιάδες (130.000) δραχμές.
――――――――――――――――
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου