Σύγκρουση Ομορρόπως Κινουμένων
Κτ.ΙΧΦ και μοτοποδηλάτου
Κατ΄ανεπιτυχές προσπέρασμα
Αποκλειστική υπαιτιότητα οδηγού ΙΧΦ ο οποίος κινούμενος επί κατωφέρειας και
πλησιάζοντας σε ισόπεδο οδικό κόμβο και σε φωτεινό σηματοδότη, χωρίς να..
μειώσει την ταχύτητά του, επιχείρησε σε δεξιά στροφή προσπέραση του
μοτοποδηλάτου, χωρίς να κάνει χρήση των δεικτών κατευθύνσεως και χωρίς να
αφήσει αρκετό χώρο παραπλεύρως όπως ήταν υποχρεωμένος.
Αποτέλεσμα της αμελούς αυτής συμπεριφοράς του ήταν να χτυπήσει με τον πίσω
δεξιό τροχό του αυτοκινήτου του το γόνατo του δικυκλιστή ενάγοντα, ο τελευταίος να
χάσει την ισορροπία του και στη συνέχεια ο ίδιος τροχός να πατήσει το κάτω μέρος
του αριστερού ποδιού του ενάγοντος, προκαλώντας τον σοβαρό τραυματισμό του.
(παράβ. διατάξεων άρθρων 12 παρ. 1, 17 παρ. 5, 19 παρ. 1, 2 και 3, 21 παρ. Ι και 2
του ΚΟΚ)
Έλλειψη Άδειας Ικανότητας Οδηγού
∆εν συνδέεται αιτιωδώς με το ατύχημα
Η έλλειψη άδειας ικανότητας οδηγού του ενάγοντος (παθόντος) και το νεαρό της
ηλικίας του (14 ετών) δεν συνδέονται αιτιωδώς με το ατύχημα αφού κι αν ακόμη ο
ενάγων κατείχε την απαιτούμενη άδεια ικανότητας οδηγού μοτοποδηλάτου το
ατύχημα θα επερχόταν λόγω της αμέλειας και της έλλειψης σύνεσης και προσοχής
που επέδειξε ο εναγόμενος υπαίτιος οδηγός περί την οδήγηση του οχήματός του.
Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης
Ακρωτηριασμός δακτύλου κάτω άκρου
Ο παθών διαπιστώθηκε ότι υπέστη συνθλιπτικό τραύμα αριστερού άκρου ποδός και
εκτεταμένη απόσπαση δέρματος ραχιαίας επιφάνειας του αρ. ποδός και έσω
περιμέτρου αρ. ποδός, κάταγμα και εξάρθημα στο ύψος φ-φ αρθρώσεως μεγάλου
δακτύλου, εξαιτίας του οποίου υπεβλήθη σε ακρωτηριασμό του μεγάλου δακτύλου
του αριστερού ποδός. Στη συνέχεια απαιτήθηκε η χειρουργική αποκατάσταση
ελλείμματος δέρματος, παραμένει δε το κάτω άκρο του αριστερού ποδός
παραμορφωμένο με ουλές και με μετατραυματική αρθρίτιδα – δυσλειτουργία.
Κρίθηκε από την πρωτοβάθμιο Υγειονομική επιτροπή ανάπηρος σε ποσοστό 40%.
Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας – ΑΚ 931 (1)
Για την θεμελίωση της αυτοτελούς αξιώσεως από το άρθρο 931 ΑΚ, απαιτείται να
συντρέχουν περιστατικά ιδιάζοντα, εκτός και πέραν εκείνων που απαιτούνται για την
θεμελίωση αξιώσεων με βάση τα άρθρα 929 και 932 ΑΚ, τα οποία θα συνθέτουν την
παραπάνω έννοια της επίδρασης της αναπηρίας ή παραμόρφωσης στο μέλλον του
παθόντος και από τα οποία ειδικά περιστατικά θα πρέπει να προκύπτουν οι ιδιαίτεροι
λόγοι και τρόποι εξαιτίας των οποίων γεννώνται δυσμενείς συνέπειες στην
οικονομική πλευρά της μελλοντικής του ζωής.
Εν προκειμένω κρίθηκε αόριστο το σχετικό αίτημα καθότι δεν προσδιορίζονται στην
αγωγή ειδικότερα ιδιάζοντα πραγματικά περιστατικά από τα οποία να προκύπτουν οι
ιδιαίτεροι λόγοι και οι τρόποι αλλά και οι αιτίες, εξαιτίας των οποίων γεννώνται
δυσμενείς συνέπειες στην οικονομική πλευρά της μελλοντικής ζωής του ενάγοντος
(ΣΣ βλ. κατωτέρω contra Σχόλια – παρατηρήσεις μας και σχετική Αρεοπαγητική
Νομολογία).
Page 2
Ηθική Βλάβη (2)
Επιδικάσθηκε το ποσό των 30.000 ευρώ ως εύλογο.
Αποκλειστική Νοσοκόμος
η μητέρα του παθόντος
Λόγω της φύσεως του τραυματισμού του ο παθών αναγκάσθηκε να χρησιμοποιεί ως
αποκλειστική νοσοκόμα τη μητέρα του, η οποία πρόσφερε στον γιο της τις σχετικές
πρόσθετες υπηρεσίες πέραν της συνήθους ηθικής υποχρεώσεώς της απέναντι τον
γιο της να του συμπαρίσταται και να του παρέχει φροντίδα και βοήθεια. ∆απάνη
επιδικαστέα.
Βελτιωμένη Τροφή (3)
Η κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε, ότι οποιαδήποτε
τυχόν βελτίωση της διατροφής του ενάγοντα έγινε κατόπιν υποδείξεως των
θεραπόντων ιατρών του, αφού δεν προσκόμισε καμιά απόδειξη περί αυτού, ενόψει
του ότι η βελτιωμένη διατροφή δεν χορηγείται σε κάθε σωματική κάκωση, αλλά
μόνο όταν αυτή επιβάλλεται για ιατρικούς λόγους στη συγκεκριμένη περίπτωση.
(ΣΣ Βλ. κατωτέρω contra σχόλια – παρατηρήσεις μας και σχετική Νομολογία)
Απόφ.Μον.Πρ.Ξάνθ.136/2006
Πρόεδρος: Νεκταρία Σουκαρά
∆ικηγόροι: Γεώρ. Παυλακάκης – Βασ. Βελκόπουλος
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1) Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας – ΑΚ 931
ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΙ ∆ΙΚΗΓΟΡΟΙ
Όπως και στο πρόσφατο παρελθόν έχουμε τονίσει ότι μετά από μακρόχρονο αγώνα
από τις στήλες του περιοδικού μας γίνεται πλέον δεκτή ως κρατούσα η άποψη του
Ανώτατου Ακυρωτικού μας ∆ικαστηρίου που δέχεται ως κρατούσα άποψη ότι
ορθότερη κρίνεται η ερμηνεία της ΑΚ 931, που την καθιστά εφαρμόσιμη, σύμφωνα
με την οποία προβλέπεται από τη διάταξη η επιδίκαση στον παθόντα αναπηρία ή
παραμόρφωση ενός εύλογου χρηματικού ποσού ακριβώς λόγω της αναπηρίας ή
παραμορφώσεως, χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, η
οποία άλλωστε και δεν δύναται να προσδιορισθεί. Το ποσό του επιδικαζομένου κατά
την ΑΚ 931 εύλογου χρηματικού ποσού εξευρίσκεται κατ΄αρχήν με βάση το είδος και
τις συνέπειες της αναπηρίας ή παραμορφώσεως αφενός και την ηλικία του παθόντος
αφετέρου. Συνεπώς αναιρετέες κρίνονται οι αποφάσεις κατ΄άρθρ. 559 αρ.1 ΚΠολ∆
αν για την εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 931 αξιώνουν στοιχεία
περισσότερα από όσα κατά νόμο απαιτούνται. ΑΠ 634/2007 ΣΕΣυγκ∆ 2007/472,
ΑΠ 1907/2007 ΣΕΣυγκ∆ 2007/540, ΑΠ 1216/2008 ΣΕΣυγκ∆ 2008/428
Είναι βέβαιο, ότι η αναπηρία ή παραμόρφωση ανάλογα με το βαθμό της και τις
λοιπές συντρέχουσες περιστάσεις (ηλικία, φύλο, κλίσεις και επιθυμίες του παθόντος)
οπωσδήποτε θα έχει δυσμενή επίδραση στην κοινωνική - οικονομική εξέλιξη
τούτου, κατά τρόπο όμως που δεν δύναται επακριβώς να προσδιορισθεί. ΑΠ
514/2007 ΣΕΣυγκ∆ 2007/481.
Page 3
Συνεπώς για το ορισμένο της αγωγής δεν απαιτείται να αναφέρεται στην αγωγή κατά
τρόπο σαφή και ορισμένο ποία και πόση είναι η ζημία που υφίσταται ο παθών εξαιτίας
της αναπηρίας ή παραμόρφωσής του.
2) Ηθική Βλάβη (ΑΚ 932)
Η επιδίκαση του ποσού των 30.000ευρώ ως εύλογης χρηματικής ικανοποίησης
λόγω ηθικής βλάβης σε 14ετή δια βίου ανάπηρο (εφόσον υπέστη ακρωτηριασμό
έστω και ενός δακτύλου του κάτω άκρου) θα πρέπει να θεωρηθεί ως φειδωλή,
ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του τις συνέπειες που θα έχει για τον ανωτέρω
παθόντα ο τραυματισμός του, αλλά και οι λύπη και η ταλαιπωρία που υπέστη και θα
υποστεί από τις συνεχείς απαιτούμενες εγχειρήσεις (παρελθούσες και μέλλουσες).
Εφ.Πειρ. 495/2008 που επιδίκασε για κάταγμα κερκίδας, ωλένης και σκαφοειδούς
καρπού, κάταγμα 3
ου
μετακαρπίου καθώς και πολλαπλά θλαστικά τραύματα
προσώπου το ποσό των 25.000 ευρώ εξ ΑΚ 932.
3) Βελτιωμένη Τροφή
∆εν αντιλαμβανόμεθα το σκεπτικό της απόφασης όσο αφορά την λήψη
βελτιωμένης τροφής που στηρίζεται στην αόριστη παραδοχή ότι η βελτιωμένη
διατροφή δεν χορηγείται σε κάθε σωματική κάκωση, αλλά μόνο όταν αυτή
επιβάλλεται για ιατρικούς λόγους.
Σύμφωνα όμως με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής αλλά και κατά
ιατρική επιταγή η εξειδικευμένη τροφή επιβάλλεται, ειδικά στις περιπτώσεις
πολυτραυματιών, με βαριές οστικές βλάβες, μυοσκελετικές κακώσεις,
παραμορφώσεις ( ακρωτηριασμοί, κατάγματα κ.λ.π), όταν μάλιστα, στα πλαίσια της
θεραπευτικής αγωγής , η μακροχρόνια χορήγηση ισχυρών σχημάτων αντιβιώσεως,
αντιφλεγμονώδους αγωγής, αντιθρομβωτικής αγωγής κ.λ.π, επιτάσσει, κατά
σύσταση της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας, την λήψη της εξειδικευμένης
τροφής (βελτιωμένη τροφή την λένε), συνισταμένης σε συμπληρώματα διατροφής
και όχι μόνο.
∆εν φτάνει στον αναίτιο παθόντα η σωματική και ψυχική ταλαιπωρία του στα
νοσοκομεία, στα χειρουργεία κ.λ.π, , έρχεται τώρα και η απόρριψη της δαπάνης για
την εξειδικευμένη αυτή διατροφή του, η οποία σε κάθε περίπτωση είναι κατά τα
διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής δικαιολογημένη και αποδεδειγμένη, όπως
στην παρούσα περίπτωση πολυτραυματία με ακρωτηριασμό.
( Σ.Σ. μήπως η λαϊκή ρήση «ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ΄αλεύρι
απετέλεσε γνώμονα κριτήριο αυτής της δικανικής πεποίθησης.)
βλ. Μον.Πρ.Αθ. 4738/2002 ΣΕΣυγκ∆ 2002/540 που έκρινε ότι ήταν απαραίτητη η
λήψη ειδικής βελτιωμένης τροφής πέραν της συνηθισμένης για τον μέσο υγιή
άνθρωπο, προς εμπλουτισμό του διαιτολογίου του με θρεπτικές τροφές (πρωτείνες,
βιταμίνες κ.λ.π.) ενόψει του ότι μετά από έναν, τέτοιας έκτασης, τραυματισμό και την
υποβολή πολλαπλών εγχειρίσεων στα οστά και του ακρωτηριασμού του, αλλά και
της εξασθένησης του ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, υπάρχει, κατά τα
κοινώς γνωστά αναγκαιότητα ανασύστασης των κατεστραμένων οστικών ιστών,
καθόσον μάλιστα ο ασθενής υποβάλλεται και σε πρόσθετη φαρμακευτική αγωγή.
Σελ. 540
Κείμενο Απόφ. Μον.Πρ.Ξάνθ. 136/2006
Από τη διάταξη του άρθρου 931 ΑΚ , όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 8 του ν.
1329/1983, σε αντιπαραβολή με τις διατάξεις των άρθρων 298, 299, 914, 929 και 932
ΑΚ, προκύπτει ότι η αναπηρία ή παραμόρφωση που προξενείται σε παθόντα,
ανεξαρτήτου φύλου εκτός από την επίδραση που μπορεί να ασκήσει τόσο στο ύψος
Page 4
των οποιονδήποτε τμηματικών ποσών που θα στερείται ο παθών στο μέλλον ή θα
ξοδεύει επιπλέον εξαιτίας της αύξησης των δαπανών του σε περίπτωση βλάβης του
σώματος ή της υγείας του, όσο και στο ύψος της χρηματικής ικανοποίησης που θα
επιδικαστεί για την ηθική βλάβη (932 ΑΚ), μπορεί να θεμελιώσει και αυτοτελή αξίωση
για αποζημίωση, αν επιδρά στο μέλλον του. Η διατύπωση της διάταξης του άρθρου
931 ΑΚ, παρέχει βάση για τέτοια αξίωση, αν και εφόσον, κατά την αληθή έννοιά της,
η αναπηρία ή η παραμόρφωση επιδρά στα οικονομικό μέλλον του παθόντος, που
δεν μπορεί να καλυφθεί εντελώς με τις παροχές που προβλέπονται από τις
προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 929 και 932 ΑΚ. Επομένως, για την
θεμελίωση της αυτοτελούς αξιώσεως από το άρθρο 931 ΑΚ, απαιτείται να
συντρέχουν περιστατικά ιδιάζοντα, εκτός και πέραν εκείνων που απαιτούνται για την
θεμελίωση αξιώσεων με βάση τα άρθρα 929 και 932 ΑΚ, τα οποία θα συνθέτουν την
παραπάνω έννοια της επίδρασης της αναπηρίας ή παραμόρφωσης στο μέλλον του
παθόντος και από τα οποία ειδικά περιστατικά θα πρέπει να προκύπτουν οι ιδιαίτεροι
λόγοι και τρόποι εξαιτίας των οποίων γεννώνται δυσμενείς συνέπειες στην
οικονομική πλευρά της μελλοντικής του ζωής (βλ. ΑΠ 849/1998 ΝοΒ 48, 34, ΑΠ
510/1996 Ελλ∆νη 38, 67, ΑΠ 839/1993 Ελλ∆νη 36, 134, ΑΠ 567/1992 Ελλ∆νη 36,
134, ΑΠ 275/1990, ΝοΒ 1996, 809, ΑΠ 839/1993, Ελλ∆ικ 36, 134, ΕΑ 2598/1999,
Ελλ∆ικ 42, 176, ΕΑ1541/1996, Ελλ∆ικ 37, 1382, Κρητικός, αποζημ. από τροχ. Ατυχ.,
1998 παρ. 318 επ., σελ 122 επ.).
Ο ενάγων εκθέτει ότι ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας το υπ’ αριθμ. κυκλοφ. …….
ΙΧΦ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγομένης, που είναι ασφαλισμένο για την
έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, του
προκάλεσε από υπαιτιότητά του σωματικές βλάβες στο ατύχημα, που έλαβε χώρα
στη διασταύρωση των οδών Περικλέους και Πραξιτέλους στην Ξάνθη, κάτω από τις
συνθήκες, οι οποίες λεπτομερώς περιγράφονται στην αγωγή. Ενόψει δε τούτων ζητεί
να εκδοθεί προσωρινώς εκτελεστή απόφαση του ∆/ρίου, που να υποχρεώνει τους
εναγομένους να του καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος και νομιμοτόκως από της
επιδόσεως της αγωγής, το συνολικό ποσό των 2173,81 ευρώ, ως αποζημίωση για
την περιουσιακή του ζημία, κατά τα εκτιθέμενα λεπτομερώς στο δικόγραφο, το ποσό
των 90.000 ευρώ, ως χρηματική της ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης, που
υπέστη από το ατύχημα και εφ άπαξ το ποσά των 50.000 ευρώ, ως αποζημίωση για
την αποκατάσταση της μελλοντικής περιουσιακής της ζημίας λόγω της μόνιμης
σωματικής αναπηρίας, που υπέστη συνεπεία του ατυχήματος, όπως αυτή
προσδιορίζεται στην αγωγή και η οποία θα προκαλέσει στο μέλλον βάσιμες
δυσχέρειες στην κοινωνική, επαγγελματική και οικονομική της εξέλιξη, όπως αυτές
ειδικότερα αναλύονται στην αγωγή (ΑΚ 931). Τέλος, ζητεί να καταδικαστούν
αμφότεροι οι εναγόμενοι στα δικαστικά της έξοδα.
Η αγωγή, με το ανωτέρω περιεχόμενο και αίτημα, αρμοδίως καθ’ ύλη και κατά
τόπον φέρεται για να δικαστεί από το ∆/ριο αυτό με την προκειμένη ειδική διαδικασία
των άρθρων 666, 667 και 670 - 676 ΚΠολ∆ (άρθρα 16 αριθμ.12 σε συνδ. προς 14
παρ. 2, 40Α και 681 Α΄ ΚΠολ∆) και είναι επαρκώς ορισμένη, πλην της αυτοτελούς
αγωγικής αξιώσεως του ενάγοντα για την αποζημίωσή του εκ του άρθρου 931 ΑΚ,
διότι δεν προσδιορίζονται στην αγωγή ειδικότερα ιδιάζοντα πραγματικά περιστατικά
από τα οποία να προκύπτουν οι ιδιαίτεροι λόγοι και οι τρόποι αλλά και οι αιτίες,
εξαιτίας των οποίων γεννώνται δυσμενείς συνέπειες στην οικονομική πλευρά της
μελλοντικής ζωής του ενάγοντος και επομένως η αγωγή κατά το προαναφερόμενο
μέρος της είναι αόριστη (βλ. και ΕφΑθ 9974/1989 ΕΣ∆ 1993, 123) και πρέπει ν’
απορριφθεί (άρθρο 216 παρ. 1 ΚΠολ∆). Περαιτέρω, η αγωγή είναι νόμιμη,
στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330, 346, 914, 929, 930 παρ.
3, 932 εδ. ά ΑΚ, 2, 4, 9, 10 του ν. ΓπΝ /1911, 2, 10 παρ. 1 ν. 489/76, 68, 176, 907,
908 παρ.1 εδ. δ΄ ΚΠολ∆. Επομένως, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν,
κατά το μέρος που κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη, δεδομένου ότι ο ενάγων, κατέβαλε
το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου με τ’ αντιστοιχούντα σ’ αυτό ποσοστά υπέρ
Page 5
του ΤΑΧ∆ΙΚ και του ΤΝ (βλ. το υπ’ αριθμ. _____ σειρά __________ ∆ιπλότυπο
είσπραξης τύπου Α΄ της Α΄ ∆ΟΥ Ξάνθης και την υπ’ αριθμ. ______απόδειξη της
Ε.Τ.Ε., που προσκομίζει).
Συνθήκες Ατυχήματος - Υπαιτιότητα
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων αποδείξεως και ανταποδείξεως, από
την εκτίμηση των νομίμως και με επίκληση εκατέρωθεν προσκομιζομένων δημοσίων
και ιδιωτικών εγγράφων, άλλα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση
απόδειξη και άλλα, (άρθρ. 339 σε συνδ. προς 395 ΚΠολ∆), για τη συναγωγή
δικαστικών τεκμηρίων, (μεταξύ των τελευταίων περιλαμβάνονται και τα δημόσια
έγγραφα της προηγηθείσας ποινικής προδικασίας - βλ. σχεΑΠ 154/1992 Ελλ∆νη 33,
814, ΑΠ 1034/1977 Νο8 26, 921), τις προσκομιζόμενες από τον ενάγοντα δέκα (10)
φωτογραφίες, στις οποίες αποτυπώνονται οι σωματικές του βλάβες η γνησιότητα των
οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αρ. 3, 446 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚΠολ∆), από
τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το
∆/ριο, (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολ∆), σε συνδυασμό και με την, επ’ ακροατηρίου
προφορική διαδικασία, αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά για την
υπόθεση αυτή:
Την 30-3-2000 και περί ώρα 12.30, ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας το υπ’ αριθμ.
κυκλοφ. …….. ΙΧΦ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγομένης και
ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική του ευθύνη στην τρίτη εναγομένη
ασφαλιστική εταιρία, κινούνταν επί της κατωφέρειας της οδού Περικλέους,
προερχόμενο από την οδό Σάρδεων με κατεύθυνση προς την οδό Ανδρέου
∆ημητρίου. Κατά τον ίδιο χρόνο, ο ενάγων, που οδηγούσε το υπ’ αριθμ. ……..
δίκυκλο μοτοποδήλατο, ιδιοκτησίας του πατέρα του, κινούμενος στην ίδια
κατεύθυνση, επί της οδού Περικλέους και στο δεξιό άκρο της οδού με προορισμό την
οδό Πραξιτέλους, που είναι κάθετη στην οδό Περικλέους, είχε σταματήσει κανονικά
επί της οδού Περικλέους, στο δεξιό άκρο αυτής και στη διασταύρωση των οδών
Περικλέους και Πραξιτέλους, προ του ερυθρού φωτεινού σηματοδότη, όπου ανέμενε
να ανάψει το πράσινο φως προκειμένου να εισέλθει δεξιά στην οδό Πραξιτέλους. Η
ανωτέρω οδός Περικλέους, της οποίας το οδόστρωμα χωρίζεται με διαχωριστική
νησίδα, είναι διπλής κατευθύνσεως, το προοριζόμενο και χρησιμοποιούμενο για την
κίνηση των ανωτέρω οδηγών οδόστρωμα έχει πλάτος 5,70μ. και πεζοδρόμιο στο
δεξιό άκρο του οδοστρώματος ένα (1) μέτρο, η δε διασταυρούμενη με αυτή οδός
Πραξιτέλους, στο σημείο αυτό έχει πλάτος 6,10 μ. και πεζοδρόμιο 2 μ. Κατά τον ως
άνω χρόνο, κατέφθασε, κατηφορίζοντας την οδό Περικλέους το ως άνω ΙΧΦ όχημα
που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος ο οποίος, ενώ πλησίαζε στον ισόπεδο οδικό
κόμβο και στον φωτεινό σηματοδότη, δεν μείωσε την ταχύτητά του, αλλά
πλησιάζοντας των φωτεινό σηματοδότη κατά τη στιγμή που ο τελευταίος άναψε
πράσινο και ο ενάγων ξεκίνησε να στρίψει δεξιά προς την οδό Πραξιτέλους,
επιχείρησε πάνω στην στροφή υπέρβαση – προσπέραση του δίκυκλου
μοτοποδηλάτου, χωρίς να αφήσει αρκετό χώρο παραπλεύρως και ενεργώντας
απερίσκεπτα χωρίς να λάβει υπόψη του τη θέση και την κίνηση του
(μοτοποδηλάτου), αλλά απροειδοποίητα και χωρίς να καταστήσει γνωστή την
πρόθεσή του, ήτοι χωρίς να χρησιμοποιήσει τους δείκτες κατεύθυνσης φλας του
οχήματός του, πραγματοποίησε απότομα και κλειστά, ελιγμό προς τα δεξιά, ήτοι
προς την οδό Πραξιτέλους, με αποτέλεσμα με τον πίσω δεξιό τροχό του αυτοκινήτου
του να χτυπήσει το γόνατo του δικυκλιστή ενάγοντα, ο τελευταίος να χάσει την
ισορροπία του και στη συνέχεια ο ίδιος τροχός να πατήσει το κάτω μέρος του
αριστερού ποδιού του ενάγοντος, προκαλώντας τον σοβαρό τραυματισμό του.
Υπό τα περιστατικά αυτά το ∆/ριο κρίνει ότι το επίδικο ατύχημα και ο συνεπεία
αυτού, σοβαρός τραυματισμός του ενάγοντος, οφείλεται στην υπαιτιότητα του
πρώτου εναγομένου, οδηγού του ΙΧΦ αυτοκινήτου, ο οποίος δεν κατέβαλε την
προσοχή και την επιμέλεια που θα κατέβαλε κάθε συνετός οδηγός υπό ανάλογες
Page 6
περιστάσεις (ΕΑ 3706/1989 ΕπΣυγκ∆ 1992, 175). Ειδικότερα, οδηγώντας το
προαναφερόμενο ΙΧΦ αυτοκίνητο και κινούμενος επί της προαναφερομένης οδού
πλησιάζοντας σε ισόπεδο οδικό κόμβο κατά προφανή παράβαση των διατάξεων των
άρθρων 12 παρ. 1, 17 παρ. 5, 19 παρ. 1, 2 και 3, 21 παρ. Ι και 2 του ΚΟΚ, δεν
οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του και επιπροσθέτως δεν
ασκούσε τον έλεγχο και την εποπτεία του οχήματός του, ώστε να δύναται σε κάθε
στιγμή να εκτελεί τους απαιτουμένους χειρισμούς, δεν μείωσε την ταχύτητά του ενώ
κινούνταν επί κατωφέρειας κι ενώ πλησίασε σε ισόπεδο οδικό κόμβο και σε φωτεινό
σηματοδότη, επιχείρησε σε δεξιά στροφή προσπέραση του μοτοποδηλάτου χωρίς να
κάνει χρήση των δεικτών κατευθύνσεως και χωρίς να αφήσει αρκετό χώρο
παραπλεύρως όπως ήταν υποχρεωμένος, με αποτέλεσμα την πρόκληση του
επίδικου ατυχήματος και τον βαρύτατο τραυματισμό του ενάγοντα. Ισχυρίζονται οι
εναγόμενοι, ότι ο ενάγων στερούνταν αδείας ικανότητας οδηγού μοτοποδηλάτου και
λόγω του νεαρού της ηλικίας του (14 ετών) δεν είχε την εμπειρία περί το οδηγείν,
πλην, όμως, κατά την κρίση του δικαστηρίου, ο εν λόγω ισχυρισμός δεν ευσταθεί,
καθόσον η έλλειψη άδεις ικανότητας οδηγού του ενάγοντος και το νεαρό της ηλικίας
του δεν συνδέονται αιτιωδώς με το ατύχημα αφού κι αν ακόμη ο ενάγων κατείχε την
απαιτούμενη άδεια ικανότητας οδηγού μοτοποδηλάτου το ατύχημα θα επερχόταν
λόγω της αμέλειας και της έλλειψης σύνεσης και προσοχής που επέδειξε ο πρώτος
εναγόμενος περί την οδήγηση του οχήματός του.
Σωματικές Βλάβες
Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, αμέσως μετά το ατύχημα, ο ενάγων διακομίσθηκε στο
Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Ξάνθης, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη συνθλιπτικό
τραύμα αριστερού άκρου ποδός και εκτεταμένη απόσπαση δέρματος ραχιαίας
επιφάνειας του αρ. ποδός και έσω περιμέτρου αρ. ποδός, κάταγμα και εξάρθημα στο
ύψος φ-φ αρθρώσεως μεγάλου δακτύλου, νοσηλεύτηκε δε στην ορθοπεδική κλινική
επί 22 ημέρες από 30-3-2000 έως 21-4-2000, όπου υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό
μεγάλου δακτύλου του αρ. ποδός και σε χειρουργικούς καθαρισμούς τραύματος και
ανάταξη του εξαρθήματος. Στη συνέχεια, επί ένα μήνα και ανά διήμερο (24-4-2000,
26-4-2000, 28-4-2000, 1-5-2000, 3-5-2000, 5-5-2000, 8-5-2000, 10-5-2000, 12-5-
2000, 19-5-2000, 24-5-2000) ο ενάγων επισκεπτόταν το ως άνω Νοσοκομείο για τις
αναγκαίες ιατρικές φροντίδες (αλλαγή ΚW, οστεοσύνθεση, χειρουργικούς
καθαρισμούς). Στο διάστημα από 25-5-2000 μέχρι 5-6-2000 νοσηλεύθηκε, μετά από
παραπομπή από το Νοσοκομείο Ξάνθης, στο Τμήμα Πλαστικής Χειρουργικής του
Γενικού Περ. Νοσοκομείου «Γ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ» Θεσ/νίκης, όπου έγινε χειρουργική
αποκατάσταση του ελλείμματος δέρματος με αυτομοσχεύματα μερικού πάχους,
παραμένει όμως παραμορφωμένο το κάτω μέρος του αριστερού ποδιού του με ουλές
και ερυθρίαση του δέρματος της ραχιαίας και της έσω περιμέτρου αυτού. Μετά την
έξοδό του από το Νοσοκομείο στις 5-6-2000 παρέμεινε κλινήρης στην οικία του μέχρι
την 25-6-2000, ενώ στις 5-4-2001, όταν εξετάσθηκε εκ νέου στο Γ.Ν.Ν.Ξάνθης
διαπιστώθηκε αναμενόμενη μεταταρσοαλγία, συνεχείς εξελκώσεις στην περιοχή του
τραύματος και προβλέφθηκε επανεγχείρηση για την αποκατάσταση του μεγάλου
δακτύλου αρ. ποδός και σε επανεξέτασή του στις 20-3-2005 διαπιστώθηκε
μετατραυματική αρθρίτιδα και δυσλειτουργία αρ. άκρου ποδός με ευαίσθητο τραύμα.
Στις 19-10-2005 η Α΄ Βάθμια Υγειονομική Επιτροπή βάσει των ανωτέρω γνωμάτευσε
ότι ο ενάγων πάσχει από αναπηρία σε ποσοστό 40%. Εξάλλου, στις 6-4-2006
νοσηλεύθηκε στο ως άνω Νοσοκομείο Θεσ/νίκης με διάγνωση «κοκκίωμα ξένου
σώματος σε έλλειμμα δέρματος πέλματος αρ.», ενώ στις 4-5-2006 έγινε νέα εξέταση
στο Γ.Π.Ν. «Γ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ» Θεσ/νίκης και νέος προγραμματισμός για
εισαγωγή στο Τμήμα Εγκαυμάτων και Πλαστικής Χειρουργικής λόγω του ότι
διαπιστώθηκαν μικρά ελλείμματα δέρματος στο αρ. πέλμα και έντονες
υπερκερατώσεις που καθιστούσαν τη βάδιση του ενάγοντος προβληματική.
Νοσηλεύθηκε εκ νέου στο ίδιο Νοσοκομείο, από τις 16-5-2006 μέχρι 22-5-2006, με
διάγνωση «ασταθείς μετατραυματικές ουλές αρ. πέλματος, οι οποίες μπορούν να
Page 7
προκύψουν εκ νέου και στο μέλλον λόγω του ότι έχει καταστραφεί η φυσιολογική
ανατομική δομή του πέλματος που είναι ειδική για να αντέχει έντονες τριβές και
πιέσεις. Τα δερματικά μοσχεύματα μπαίνουν από ανάγκη για να επιτύχουν την
κάλυψη των τραυμάτων, δεν είναι ανθεκτικά στις βίαιες συνθήκες φόρτισης που
παρατηρούνται στα πέλματα, ιδίως σε ένα νέο και υπέρβαρο άτομο. Περαιτέρω,
αποδείχθηκε ότι ο ενάγων βρισκόταν κλινήρης στην οικία του για χρονικό διάστημα
πενήντα εννέα ημερών (34 ημέρες γιο το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία
εξόδου από το Γ.Ν.Ν. Ξάνθης στις 21-4-2000 μέχρι την 25-5-2000 και 25 ημέρες για
το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία εξόδου του από το Νοσοκομείο
«ΠΑΠΑΝΙΚ0ΛΑΟΥ Θεσ/νίκης στις 5-6-2000 μέχρι 30 6-2000) σύμφωνα με τις
συστάσεις των ιατρών των ανωτέρω Νοσοκομείων, όπως προαναφέρθηκε.
Αποκλειστική Νοσοκόμος
Κατά το χρονικό αυτό διάστημα αναγκάσθηκε να χρησιμοποιεί ως αποκλειστική
νοσοκόμα τη μητέρα του, η οποία πρόσφερε στον γιο της τις σχετικές πρόσθετες
υπηρεσίες πέραν της συνήθους ηθικής υποχρεώσεώς της απέναντι τον γιο της να
του συμπαρίσταται και να του παρέχει φροντίδα και βοήθεια. Οι υπηρεσίες αυτές
αποτιμώνται, κατά την κρίση του ∆/ρίου, στο ποσά των 29,35 ευρώ ημερησίως.
Επομένως, πρέπει να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν το ποσό των
χιλίων επτακοσίων τριάντα ενός ευρώ και σαράντα επτά λεπτά (1731,47) ευρώ
(29,35Χ59 (34+25) ημέρες =1731,47), για την ανωτέρω αιτία. Αποδείχθηκε ακόμη ότι
αναγκαία κατέστη η αγορά από τον ενάγοντα ειδικού θεραπευτικού πιεστικού
ενδύματος (κάλτσας) αυξημένης ελαστικότητας για φλεβική ανεπάρκεια για την οποία
κατέβαλε το ποσό των 182,62 ευρώ, ποσό το οποίο πρέπει να υποχρεωθούν οι
εναγόμενοι να του καταβάλουν. ∆εν αποδείχθηκε, όμως, ότι οποιαδήποτε τυχόν
βελτίωση της διατροφής του ενάγοντα έγινε κατόπιν υποδείξεως των θεραπόντων
ιατρών του, αφού δεν προσκόμισε καμιά απόδειξη περί αυτού, ενόψει του ότι η
βελτιωμένη διατροφή δεν χορηγείται σε κάθε σωματική κάκωση, αλλά μόνο όταν
αυτή επιβάλλεται για ιατρικούς λόγους στη συγκεκριμένη περίπτωση (βλ. Αθ.
Κρητικού «Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα», 1998 παρ. 221,
ΜΙΙρΑθ 3058/1993 και 4695/1995 αδημ.). Ως εκ τούτου απορριπτέο κρίνεται το
σχετικό κονδύλι (δεν επιδικάζεται, εξάλλου για το διάστημα που νοσηλεύθηκε σε
νοσοκομείο ΕΚρ 283/85 ΕΣ∆ ΣΤ, 86). Συνακόλουθα, το σύνολο της περιουσιακής
ζημίας του ενάγοντος, που είναι επιδικαστέα σε κεφάλαιο εφάπαξ, ανέρχεται στο
ποσό των 1914,09 (1731,47 + 182,62).
Ηθική Βλάβη
Τέλος, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, συνεπεία του βαρύτατου τραυματισμού του,
υπέστη ηθική βλάβη λόγω της στενοχώριας που δοκίμασε, της ταλαιπωρίας στην
οποία υποβλήθηκε και θα υποβληθεί, μελλοντικώς χωρίς να μπορεί να προβλεφθεί
βελτίωση της καταστάσεώς του. Επομένως δικαιούται χρηματικής ικανοποιήσεως,
την οποία τo ∆/ριο καθορίζει στο, εύλογο κατά την κρίση του, ποσό των 30.000 ευρώ,
λαμβάνοντας προς τούτο υπόψη του: α) την αποκλειστική υπαιτιότητα του
αδικοπραγήσαντος για τον τραυματισμό του δικαιούχου - παθόντος (ενάγοντος), β)
τις συνέπειες που είχε και θα έχει για τον ανωτέρω ο τραυματισμός του, γ) το νεαρό
της ηλικίας του, (14 ετών κατά την ημέρα του τραυματισμού του) και δ) την
κοινωνικοοικονομική θέση και κατάσταση των εμπλεκομένων φυσικών προσώπων –
μερών (η οικονομική κατάσταση της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας δεν
υπολογίζεται γιατί η ευθύνη της είναι εγγυητική και η ίδια δεν υπήρξε συνυπαίτια για
τις συνέπειες του ατυχήματος (άρθρ. 7 παρ. 1, 4 παρ. 1, 6 παρ. 1, 10 παρ. 1 και 11
ν. 489/76, ΕφΑθ 14234/1987, Ελλ∆νη 1989, 118). Επομένως το σύνολο της
περιουσιακής και μη ζημίας αυτού που είναι αποκαταστατέα γιατί τελεί σε άμεσο
αιτιώδη αντικειμενικό σύνδεσμο με το επίδικο ατύχημα και καταβλητέα σε κεφάλαιο
εφάπαξ, ανέρχεται στο ποσό των 31.914,09 (1.914,09+30.000) ευρώ, το οποίο
Page 8
οφείλουν να του το καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας οι εναγόμενοι. Κατόπιν των
ανωτέρω, καθίσταται προφανές ότι, απορριπτομένης της ενστάσεως των
εναγομένων περί συνυπαιτιότητας του ενάγοντος στην επέλευση του επίδικου
ατυχήματος και του τραυματισμού του πρέπει η κρινόμενη αγωγή να γίνει, εν μέρει,
δεκτή ως ουσιαστικώς βάσιμη κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό, να κηρυχθεί δε η
απόφαση προσωρινώς εκτελεστή, για μέρος του συνολικά επιδικαζομένου ποσού,
διότι η επιβράδυνση της εκτελέσεως θα επιφέρει κατά την κρίση του ∆/ριου
σημαντική ζημία στον ενάγοντα (άρθρ. 908 παρ. 1 εδ. δ΄ ΚΠολ∆). Τέλος, οι
εναγόμενοι πρέπει να καταδικαστούν στα, εν μέρει, δικαστικά έξοδα του αντιδίκου
τους, που αντιστοιχούν στο ποσοστό της ήττας τους, (άρθρ. 178 παρ. 1 σε συνδ.
προς άρθρα 180 παρ. 3 ΚΠολ∆), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
∆ΙΚΑΖΟΝΤΑΣ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ότι στο σκεπτικό κρίθηκε απορριπτέο.
∆ΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγόμενους να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των
τριάντα ενός χιλιάδων και εννιακοσίων δέκα τεσσάρων ευρώ και εννέα λεπτών
(31.914,09), νομιμοτόκως από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρις
ολοσχερούς εξοφλήσεων.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ την απόφαση αυτή, κατά την αμέσως ανωτέρω διάταξή της, προσωρινά
εκτελεστή, για το ποσό των 10.000 ευρώ.
ΚΑΤΑ∆ΙΚΑΖΕΙ τους εναγόμενους σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος
ποσού πεντακοσίων (500) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ
-----------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου