ΑΠ 1554 / 2012 (Α2, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ) Θέμα Αδικοπραξία (αστική ευθύνη) Δημοσίου, Αποζημίωση, Παραγραφή αξιώσεων. Περίληψη: Χρόνος γεννήσεως της αξιώσεως του ζημιωθένος από αδικοπραξία, για ζημία παρούσα ή μέλλουσα χρόνος ενάρξεως παραγραφής. Ανίαρεση. Συζήτησ. παραίτηση από το δικόγραφο της αναίρεσης. Θεωρείται ότι η αναίρεση δεν ασκήθηκε ως προς τους παραιτηθέντες. Κλήση αναιρεσείοντος με επίδοση του σχετικού δικογράφου στον πληρεξούσιο δικηγόρο του που υπογράφει το αναιρετήριο νόμιμη. Συζήτηση αναιρέσεως παρά την απουσία του κλήτευθέντος ως ανωτέρω αναιρεσείοντος. Αναιρετικοί λόγοι από το άρθρο 559 αρ. 1 του Κ.Πολ.Δ., αβάσιμοι. Επικυρώνει ως προς μη παραιτηθέντα αναιρεσείοντα την ΕΑ 1692/2009 Θεωρεί ότι δεν ασκήθηκε η αναίρεση ωβς προς παραιτηθέντες αναιρεσείοντες- δικαστική δαπάνη υπέρ αναιρεσιβλήτου.

Απόφαση 1554 / 2012    (Α2, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)
Θέμα
Αδικοπραξία (αστική ευθύνη) Δημοσίου, Αποζημίωση, Παραγραφή αξιώσεων.
Περίληψη:

Χρόνος γεννήσεως της αξιώσεως του ζημιωθένος από αδικοπραξία, για ζημία παρούσα ή μέλλουσα χρόνος ενάρξεως παραγραφής. Αναίρεση. Συζήτησ. παραίτηση από το δικόγραφο της αναίρεσης. Θεωρείται ότι η αναίρεση δεν ασκήθηκε ως προς τους παραιτηθέντες. Κλήση αναιρεσείοντος με επίδοση του σχετικού δικογράφου στον πληρεξούσιο δικηγόρο του που υπογράφει το αναιρετήριο νόμιμη. Συζήτηση αναιρέσεως παρά την απουσία του κλήτευθέντος ως ανωτέρω αναιρεσείοντος. Αναιρετικοί λόγοι από το άρθρο 559 αρ. 1 του Κ.Πολ.Δ., αβάσιμοι. Επικυρώνει ως προς μη παραιτηθέντα αναιρεσείοντα την ΕΑ 1692/2009 Θεωρεί ότι δεν ασκήθηκε η αναίρεση ωβς προς παραιτηθέντες αναιρεσείοντες- δικαστική δαπάνη υπέρ αναιρεσιβλήτου.


Αριθμός 1554/2012

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Α2' Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Αθανάσιο Κουτρομάνο, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Δήμητρα Παπαντωνοπούλου, Χρυσόστομο Ευαγγέλου, Ευφημία Λαμπροπούλου και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 23 Απριλίου 2012, με την παρουσία και της γραμματέως Αικατερίνης Σιταρά, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Των αναιρεσειόντων: 1. Χ. συζ. Γ. Δ., το γένος Α. Π., 2. Γ. Δ. του Μ., 3. Γ. Γ. του Ν., 4. Μ. Κ. του Μ., 5. Μ. Μ. του Ε., 6. Ε. συζ. Μ. Μ., το γένος Π. Λ., 7. Ε. Τ. του Γ., 8. Β. Κ. του Π., κατοίκων ..., που εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους ...., και 9. Ε. Ν. του Χ., κατοίκου ..., η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
Του αναιρεσιβλήτου: Ι. Λ., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του ...., με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.

Στο σημείο αυτό ο πληρεξούσιος των παραστάντων αναιρεσειόντων δήλωσε ότι οι 1η, 2ος, 3ος, 4η, 5ος, 6η, 7ος και 8η αναιρεσείοντες παραιτούνται από το δικόγραφο της από 5-10-2009 αίτησης αναίρεσης τους κατά του παραπάνω αναιρεσιβλήτου και κατά της 1692/2009 απόφασης του Εφετείου Αθηνών και κατέθεσε το υπ'αριθ. 716/20-4-2012 πληρεξούσιο.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 15-5-2001 αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 6117/2006 του ίδιου Δικαστηρίου και 1692/2009 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 5-10-2009 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 29-10-2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από τις διατάξεις των άρθρων 294, 295 και 297 του ΚΠολΔ, που εφαρμόζονται, σύμφωνα με τα άρθρα 299 και 573 του ίδιου ΚΠολΔ, και στην αναίρεση προκύπτει ότι ο αναιρεσείων μπορεί, με δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά (ή με δικόγραφο που επιδίδεται στον αναιρεσίβλητο), να παραιτηθεί από το δικόγραφο της αναίρεσης χωρίς συναίνεση του αντιδίκου του πριν αυτός προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης, η παραίτηση δε αυτή έχει ως αποτέλεσμα ότι η αναίρεση θεωρείται πως δεν ασκήθηκε. Εξάλλου, από το άρθρο 576 παρ.2 του ΚΠολΔ προκύπτει ότι αν ο αντίδικος εκείνου που επισπεύδει τη συζήτηση της αναίρεσης έχει κληθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα στη συζήτησή της και δεν εμφανιστεί κατ' αυτήν, ο Άρειος Πάγος προχωρεί στη συζήτηση παρά την απουσία εκείνου που έχει κλητευθεί.
Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά, οι αναιρεσείοντες υπό τους αριθμούς 1 έως και 8 του αναιρετηρίου, όπως ειδικότερα αναφέρονται στο διατακτικό, με δήλωση του παραστάντος πληρεξουσίου τους, η οποία καταχωρίστηκε στα ίδια πρακτικά, παραιτήθηκαν από το δικόγραφο της υπό κρίση αιτήσεώς τους για αναίρεση της υπ' αριθμ. 1692/2009 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών πριν από την έναρξη της συζήτησης, η δε ένατη από τους αναιρεσείοντες Ε. Ν. δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο κατά την εκφώνηση της υποθέσεως από το πινάκιο και δεν έλαβε μέρος στη συζήτηση. Όπως δε προκύπτει από την υπ' αριθμ .9953/8-1-2010 έκθεση επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών ..., την οποία προσκομίζει και επικαλείται ο αναιρεσίβλητος, που επισπεύδει τη δίκη, η απούσα ως άνω αναιρεσείουσα κλήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα για τη συζήτηση της υποθέσεως κατά την προαναφερόμενη δικάσιμο, με επίδοση της σχετικής κλήσης κάτω από αντίγραφο της αιτήσεως στον πληρεξούσιο δικηγόρο της (αναιρεσείουσας) που υπογράφει το δικόγραφο της αιτήσεως (αναιρέσεως) και ο οποίος τεκμαίρεται ότι είναι αντίκλητος της αναιρεσείουσας για την ανωτέρω επίδοση κατά το άρθρο 143 του ΚΠολΔ (ΑΠ 897/2011, 1379/2009). Μετά από αυτά και σύμφωνα με την προηγηθείσα μείζονα σκέψη πρέπει α)να θεωρεί ότι η αίτηση αναιρέσεως δεν ασκήθηκε ως προς ρηθέντες οκτώ πρώτους αναιρεσείοντες και β)να προχωρήσει κατά τα λοιπά η συζήτηση παρά την απουσία της ως άνω κλητευθείσης ένατης αναιρεσείουσας.
ΙΙ. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 247, 251, 298, 914 και 937 του ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση αδικοπραξίας, αφότου εκδηλώθηκε το ζημιογόνο γεγονός, γεννάται υπέρ του ζημιωθέντος αξίωση αποζημιώσεως για την όλη ζημία, θετική και αποθετική, παρούσα ή μέλλουσα, αν είναι προβλεπτή κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων και εφόσον η δικαστική της επιδίωξη είναι δυνατή, η δε παραγραφή της αξιώσεως αυτής είναι πενταετής και αρχίζει να τρέχει για όλες τις ζημίες ενιαίως, από τότε που ο ζημιωθείς έλαβε γνώση των πρώτων επιζήμιων συνεπειών και του υποχρέου προς αποζημίωση (Ολομ.ΑΠ 24/2003).
Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση και την ένδικη αγωγή των αναιρεσειόντων μεταξύ των οποίων και η προαναφερθείσα ενάτη, ως προς την οποία συζητείται η υπόθεση, οι τελευταίοι εξέθεταν σ'αυτήν μεταξύ των άλλων ότι έλαβαν γνώση της υπ' αριθμ. 30/12/12-11-1996 τεχνικής έκθεσης επικίνδυνης οικοδομής του Τμήματος Ελέγχου Κατασκευών της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Τομέα Ανατολικής Αθήνας, όπου αναφέρονται οι διαπιστωθείσες από τους αρμόδιους υπαλλήλους κακοτεχνίες και ελλείψεις της αναφερόμενης στην αγωγή οικοδομής τους, το αργότερο την 8-3-1996, οπότε, κατά την αγωγή, γνωστοποίησαν στους εναγομένους, μεταξύ των οποίων και ο αναιρεσίβλητος, με εξώδικη δήλωσή τους την ως άνω τεχνική έκθεση επικίνδυνης οικοδομής και τους κάλεσαν να αποκαταστήσουν τις κακοτεχνίες. Τη μελέτη του φέροντος οργανισμού της οικοδομής είχε συντάξει κατόπιν συμφωνίας του με τον μη διάδικο ήδη εργολάβο της οικοδομής, ο αναιρεσίβλητος, πολιτικός μηχανικός, στις ελλείψεις δε αυτές και τις κακοτεχνίες, που καθιστούσαν επικίνδυνη την οικοδομή, είχαν στηρίξει οι αναιρεσείοντες τις αξιώσεις τους από αδικοπραξία κατά του αναιρεσίβλητου, με τον οποίο δεν τους συνέδεε συμβατική σχέση, για τη ζημία που υπέστησαν λόγω των ελλείψεων και κακοτεχνιών της οικοδομής κατά τους σεισμούς της 7-9-1999. Ενόψει του ιστορικού αυτού της αγωγής και του γεγονότος ότι, όπως αναφέρεται και στην αναιρεσιβαλλομένη, από την ανωτέρω ημερομηνία (8-3-1996), οπότε οι ενάγοντες έλαβαν γνώση της ζημίας και των υποχρέων προς αποζημίωσή τους εναγομένων, μέχρι την άσκηση κατά των τελευταίων της ένδικης αγωγής (11-6-2001), παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας, χωρίς να μεσολαβήσει οποιοδήποτε διακοπτικό της παραγραφής γεγονός, ορθώς, σύμφωνα με την προηγηθείσα μείζονα σκέψη, το Εφετείο δέχθηκε ότι οι ένδικες από αδικοπραξία αξιώσεις των αναιρεσειόντων μεταξύ των οποίων και εκείνη της ένατης αναιρεσείουσας (δρχ. 11.409,365) που ενδιαφέρει εδώ, κατά του αναιρεσιβλήτου έχουν υποπέσει στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 937 εδ.α' του ΑΚ και απέρριψε, κατά παραδοχήν της σχετικής ένστασης του αναιρεσιβλήτου-εναγομένου, την εναντίον του τελευταίου αγωγή, μη υποπίπτοντας (το Εφετείο) στην εκ του άρθρου 559 αρ.1 αναιρετική πλημμέλεια της παραβιάσεως, με εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή, των ειρημένων ουσιαστικών διατάξεων των άρθρων 914 και 937 του ΑΚ. Έτσι οι πρώτος και δεύτερος λόγοι του αναιρετηρίου, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι, όπως απορριπτέα είναι μετά ταύτα και η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, που δεν περιέχει άλλον λόγο, ως προς την δικαζόμενη ως άνω ένατη αναιρεσείουσα. Τέλος, και αφού υπάρχει σχετικό αίτημα του αναιρεσιβλήτου, που παρέστη και υπέβαλε και προτάσεις, πρέπει να καταδικασθούν οι αναιρεσείοντες στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη του πρώτου, οι μεν παραιτηθέντες κατά τα άρθρα 188 παρ.1 και 192 του ΚΠολΔ, η δε ένατη (δικαζόμενη) αναιρεσείουσα κατά τα άρθρα 176, 183, 191 παρ.2 του ίδιου ΚΠολΔ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Θεωρεί ότι δεν ασκήθηκε η από 5-10-2009 αίτηση για αναίρεση της υπ'αριθ.1692/2009 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών ως προς τους υπ' αριθμ. 1 έως και 8 του αναιρετηρίου αναιρεσείοντες Χ. Δ., Γ.Δ., Γ.Γ., Μ.Κ., Μ.Μ., Ε.Μ., Ε.Τ. και Β. Κ..
Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως ως προς την ένατη αναιρεσείουσα Ε. Ν.. Και
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 4 Ιουλίου 2012.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 2 Νοεμβρίου 2012.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ