ΑΠ 1175 / 2013 (Γ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ) Θέμα Αγωγή αναγνωριστική, Κυριότητα. Περίληψη: Αναγνωριστική αγωγή κυριότητας. Τρόπος κτήσης κυριότητας – παράγωγος –πρωτότυπος. Λόγοι αναίρεσης: ο μοναδικός του κυρίου δικογράφου αίτησης αναίρεσης: από 14, πρώτος του δικογράφου προσθέτων λόγων: από 10, δεύτερος του δικογράφου προσθέτων λόγων: από 8α , τρίτος του δικογράφου προσθέτων λόγων: από 11α...

Απόφαση 1175 / 2013    (Γ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)
Θέμα
Αγωγή αναγνωριστική, Κυριότητα.

Περίληψη:
Αναγνωριστική αγωγή κυριότητας. Τρόπος κτήσης κυριότητας – παράγωγος –πρωτότυπος. Λόγοι αναίρεσης: ο μοναδικός του κυρίου δικογράφου αίτησης αναίρεσης: από 14, πρώτος του δικογράφου προσθέτων λόγων: από 10, δεύτερος του δικογράφου προσθέτων λόγων: από 8α , τρίτος του δικογράφου προσθέτων λόγων: από 11α...

Αριθμός 1175/2013

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Γ' Πολιτικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Δημήτριο Μαζαράκη, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα και κωλύματος του αρχαιοτέρου Αρεοπαγίτη), Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη, Αργύριο Σταυράκη και Ελένη Διονυσοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 17 Απριλίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:

Του αναιρεσείοντος: Ι. Η. του Σ., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του..., με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.
Των αναιρεσιβλήτων: 1) Α. χήρας Ν. Α., το γένος Δ. Κ., και 2) Α. Α. του Ν., κατοίκων ..., οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους .....

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 31/7/1991 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Χίου. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 32/1992 μη οριστική, 101/2009 οριστική του ιδίου Δικαστηρίου και 124/2011 του Εφετείου Αιγαίου (Μεταβατική έδρα Χίου). Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 16/12/2011 αίτηση και τους από 14/3/2013 προσθέτους λόγους του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Νικόλαος Μπιχάκης ανέγνωσε την από 2/4/2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης και των προσθέτων λόγων αυτής.
Ο πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων ζήτησε την απόρριψη της αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου τους στη δικαστική δαπάνη τους.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με το άρθρο 527 Κ.Πολ.Δ., είναι απαράδεκτη η προβολή στην κατ' έφεση δίκη πραγματικών ισχυρισμών που δεν προτάθηκαν στην πρωτόδικη δίκη, εκτός αν 1) προτείνονται από τον εφεσίβλητο, ενάγοντα, εναγόμενο ή εκείνον που είχε παρέμβει, ως υπεράσπιση κατά της έφεσης και δεν μεταβάλλεται με τους ισχυρισμούς αυτούς η βάση της αγωγής ή της παρέμβασης, ή προτείνονται από εκείνον που παρεμβαίνει με κύρια παρέμβαση για πρώτη φορά στην κατ' έφεση δίκη ή παρεμβαίνει με πρόσθετη παρέμβαση, θεωρείται όμως αναγκαίος ομόδικος του αρχικού διαδίκου, 2) γεννήθηκαν μετά την τελευταία συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, 3) συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 269. Το απαράδεκτο λαμβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως. Εξάλλου κατά το άρθρο 559 αριθ. 14 ΚΠολΔ ιδρύεται λόγος αναίρεσης αν το δικαστήριο παρά το νόμο κήρυξε ή δεν κήρυξε ακυρότητα, έκπτωση από δικαίωμα ή απαράδεκτο.
Στην προκειμένη περίπτωση με το μοναδικό λόγο αναίρεσης του κυρίου δικογράφου της αίτησης αναίρεσης προβάλλεται η από τον αριθ. 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ αιτίαση, διότι το Εφετείο παρά το νόμο δεν κήρυξε απαράδεκτο τον ισχυρισμό των αναιρεσιβλήτων, που το πρώτον προτάθηκε στο Εφετείο με τις προτάσεις τους, για εκμίσθωση του επιδίκου ακινήτου από το δικαιοπάροχό τους Σ. Α. στο δικαιοπάροχο του αναιρεσείοντος Ι. Α., ο οποίος και προέκυπτε από το επικαλούμενο και προσκομιζόμενο από 14-3-1967 ιδιωτικό συμφωνητικό του οποίου δεν αμφισβητείται η γνησιότητα, που καταρτίσθηκε μεταξύ των αδελφών Σ. και Ι. Α.. Ο εξεταζόμενος λόγος αναίρεσης είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, αφού ο ανωτέρω ισχυρισμός των αναιρεσιβλήτων δεν αποτελεί νέο ισχυρισμό, αλλά διευκρινιστικό της ένστασης ιδίας κυριότητάς τoυς, σε κάθε δε περίπτωση εφ' όσον αποδεικνυόταν εγγράφως, ήταν παραδεκτή η προβολή του το πρώτον στο Εφετείο κατά το άρθρο 527 σε συνδυασμό με το άρθρο 269 παρ. 2 περ. δ' ΚΠολΔ και επομένως το Εφετείο που δεν κήρυξε τον ισχυρισμό αυτόν απαράδεκτο, δεν υπέπεσε στην ως άνω επικαλουμένη πλημμέλεια. Με τον πρώτο λόγο αναίρεσης του δικογράφου προσθέτων λόγων αναίρεσης προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η από τον αριθ. 10 του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια, διότι το Εφετείο με το να δεχθεί ότι αποδείχθηκε ότι ο Ν. Α. του Δ. με άτυπη δωρεά πριν το θάνατό του δώρισε το επίδικο ακίνητο στον υιό του Σ. Α., καθόσον αυτός στήριξε οικονομικά την μέχρι το θάνατο του Ν. Α. άγαμη αδελφή του Α., αλλά και τη χήρα αδελφή του Σ. Π. και τα τρία τέκνα της Ν., Κ. και Α., έσφαλε αφού ουδέποτε αποδείχθηκε κάτι τέτοιο, ενώ αντίθετα αποδείχθηκε ότι ο Σ. Α. προίκισε την Α. Π. το έτος 1932. Ο εξεταζόμενος λόγος αναίρεσης είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, αφού με αυτόν πλήττεται η εκτίμηση πραγματικών γεγονότων, που είναι αναιρετικά ανέλεγκτη (άρθρο 561 παρ.1 ΚΠολΔ). Με το δεύτερο λόγο αναίρεσης του δικογράφου προσθέτων λόγων αναίρεσης ψέγεται η προσβαλλομένη απόφαση διότι το Εφετείο με το να δεχθεί ότι αποδείχθηκαν τα αναφερόμενα στον αμέσως ανωτέρω λόγο αναίρεσης περιστατικά, που αναφέρονται σε άτυπη δωρεά, υπέπεσε στην πλημμέλεια του άρθρου 559 αριθ. 8α ΚΠολΔ, αφού έλαβε υπόψη του πράγματα που δεν προτάθηκαν από τους αναιρεσιβλήτους. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, αφού όπως προκύπτει από το εφετήριο οι αναιρεσίβλητοι με τον πέμπτο λόγο της έφεσής τους παραπονούνταν για κακή εκτίμηση των αποδείξεων, αφού το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε την προταθείσα ένσταση ιδίας κυριότητας με το να δεχθεί ότι από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι ο Σ. Α. απέκτησε το επίδικο με άτυπη δωρεά της ψιλής κυριότητας από τον πατέρα του κατά το έτος 1926.
Με τον τρίτο λόγο αναίρεσης του δικογράφου προσθέτων λόγων αναίρεσης ο αναιρεσείων προβάλλει την από τον αριθ. 11α' του άρθρου 559 ΚΠολΔ αιτίαση, επειδή το Εφετείο έλαβε υπόψη του το από 1-11-1975 ιδιωτικό συμφωνητικό μισθώσεως, το οποίο το πρώτον προσκομίσθηκε από τους αναιρεσιβλήτους με τις προτάσεις στο Εφετείο προς απόδειξη της ένστασης ιδίας κυριότητάς τους. Ο εξεταζόμενος λόγος αναίρεσης είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, αφού στην κατ' έφεση δίκη κατά το άρθρο 529 παρ.1 ΚΠολΔ είναι επιτρεπτή η προσκομιδή νέων αποδεικτικών μέσων, εκτός αν αποκρουστεί η προσκομιδή του κατά την παράγραφο 2 του άρθρου αυτού, πράγμα που δεν συνέβη στην προκειμένη περίπτωση. Αφού απορρίπτεται η αίτηση αναίρεσης πρέπει ο ηττηθείς αναιρεσείων να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 16-12-2011 αίτηση και τους από 14.3.2013 πρόσθετους λόγους αυτής του Ι. Η. για αναίρεση της 124/2011 απόφασης του Εφετείου Αιγαίου (Μεταβατική έδρα Χίου).
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 4 Ιουνίου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 11 Ιουνίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ