ΑΠ 691 / 2013 (Γ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ) Θέμα Αγωγή διεκδικητική, Κυριότητα. Περίληψη: Λόγος από 19 – Απορρίπτεται ως αόριστος αφού δεν αναφέρει τις ουσιαστικές παραδοχές του Εφετείου υπό τις οποίες συντελέστηκε η παραβίαση της ουσιαστικής διατάξεως. Ούτε αναφέρεται το κρίσιμο ζήτημα, η επιρροή που ασκεί και οι αιτιολογίες που λείπουν, ούτε σε τι συνίστανται ή αντιφατικότητα. Λόγος από 8β – Απορρίπτει αφού το Εφετείο έλαβε υπόψη τους ισχυρισμούς.

Απόφαση 691 / 2013    (Γ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)
Θέμα
Αγωγή διεκδικητική, Κυριότητα.
Περίληψη:
Λόγος από 19 – Απορρίπτεται ως αόριστος αφού δεν αναφέρει τις ουσιαστικές παραδοχές του Εφετείου υπό τις οποίες συντελέστηκε η παραβίαση της ουσιαστικής διατάξεως. Ούτε αναφέρεται το κρίσιμο ζήτημα, η επιρροή που ασκεί και οι αιτιολογίες που λείπουν, ούτε σε τι συνίστανται ή αντιφατικότητα. Λόγος από 8β – Απορρίπτει αφού το Εφετείο έλαβε υπόψη τους ισχυρισμούς...

Αριθμός 691/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 23 Ιανουαρίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:

Των αναιρεσειόντων: 1) Δήμου Ηγουμενίτσας, που έχει έδρα την Ηγουμενίτσα και εκπροσωπείται νόμιμα, και 2) Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου με την επωνυμία "Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ηγουμενίτσας" (Δ.Ε.Υ.Α.Η.) που έχει έδρα την Ηγουμενίτσα και εκπροσωπείται νόμιμα, τα οποία εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Γεώργιο Πατρικουνάκο.
Του αναιρεσιβλήτου: Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου με την επωνυμία "Σώμα Ελλήνων Προσκόπων" (ΣΕΠ) και έδρα την Αθήνα, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θεόδωρο Ιακώβου, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 19/7/2006 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσπρωτίας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 96/2008 του ιδίου Δικαστηρίου και 108/2010 του Εφετείου Κέρκυρας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν τα αναιρεσείοντα νομικά πρόσωπα με την από 14/7/2010 αίτησή τους.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Δημήτριος Μαζαράκης ανέγνωσε την από 8/11/2011 έκθεση του κωλυομένου να μετάσχει στη σύνθεση Αρεοπαγίτη και ήδη Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Χαράλαμπου Δημάδη, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της ενδίκου αιτήσεως αναιρέσεως.
Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου τους στη δικαστική δαπάνη τους.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή, κατά την έννοια του αριθμού 19 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ λόγος αναιρέσεως για έλλειψη νομίμου βάσεως της αποφάσεως ιδρύεται, όταν από τις αιτιολογίες δεν προκύπτουν σαφώς τα περιστατικά που είναι αναγκαία για να κριθεί αν στην συγκεκριμένη περίπτωση συντρέχουν οι νόμιμοι όροι της ουσιαστικής διατάξεως που εφαρμόσθηκε ή δεν συντρέχουν, ώστε να αποκλείεται η εφαρμογή της, καθώς και όταν η απόφαση δεν έχει καθόλου αιτιολογίες ή έχει αιτιολογίες ελλειπείς και αντιφατικές ως προς τον νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών, τα οποία έγιναν δεκτά και έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης (Ολ.ΑΠ 12-13/1995). Για να είναι, όμως, ορισμένος και άρα παραδεκτός ο από την ανωτέρω διάταξη προβλεπόμενος λόγος αναιρέσεως, πρέπει, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 118 αρ. 4, 559 αρ. 19 και 566 του ΚΠολΔ, να αναφέρεται στο αναιρετήριο το ζήτημα, η επιρροή που ασκεί στην έκβαση της δίκης και οι αιτιολογίες που λείπουν, ή σε τι συνίσταται η αντιφατικότητα. Σε κάθε δε περίπτωση πρέπει να αναφέρονται στο αναιρετήριο οι ουσιαστικές παραδοχές του δικαστηρίου της ουσίας, υπό τις οποίες και συντελέσθηκε η εκ πλαγίου παραβίαση της ουσιαστικής διατάξεως (Ολ.ΑΠ 32/1996).
Στην προκείμενη περίπτωση με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, κατά το πρώτο μέρος, προβάλλεται ως αναιρετικός λόγος η εκ πλαγίου παραβίαση της ουσιαστικής διατάξεως του άρθρου 281 του ΑΚ, διότι το Εφετείο κατ' εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων απέρριψε την ένσταση της καταχρηστικής ασκήσεως του επίδικου δικαιώματος ως κατ' ουσίαν αβάσιμη. Ο λόγος αυτός αναιρέσεως, στον οποίο δεν γίνεται καμία αναφορά, έστω και συνοπτικώς, στις πραγματικές παραδοχές της αποφάσεως υπό τις οποίες συντελέστηκε η άνω παραβίαση, ούτε και σε τι συνίσταται η ανεπάρκεια ή η αντιφατικότητα στις αιτιολογίες, πληττομένης μόνον, υπό την επίκληση της εκ πλαγίου παραβιάσεως της εν λόγω ουσιαστικής διατάξεως της περί των πραγμάτων αναιρετικώς ανελέγκτου κρίσεως του Εφετείου, είναι απαράδεκτος και απορριπτέος.
Επειδή, κατά την διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 8 ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται και αν το δικαστήριο έλαβε υπόψη πράγματα που δεν προτάθηκαν ή δεν έλαβε υπόψη του πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Ως "πράγματα" δε κατά την έννοια του νόμου θεωρούνται οι αυτοτελείς πραγματικοί ισχυρισμοί των διαδίκων που συγκροτούν την ιστορική βάση (και συνεπώς θεμελιώνουν το αίτημα) αγωγής, ανταγωγής κυρίας παρεμβάσεως, ενστάσεως ή αντενστάσεως (Ολ.ΑΠ 3/1997).
Συνεπώς δεν είναι πράγματα με την πιο πάνω έννοια, η αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής, ανακοπής κ.λ.π. ή τα επιχειρήματα ή συμπεράσματα από την εκτίμηση των αποδείξεων (Ολ.ΑΠ 469/1984), ενώ αντιθέτως, αποτελούν "πράγματα" οι λόγοι εφέσεως και αντεφέσεως και οι πρόσθετοι λόγοι εφέσεως (Ολ.ΑΠ. 11/1996). Δεν στοιχειοθετείται, όμως, ο λόγος αυτός αναιρέσεως εάν το δικαστήριο έλαβε υπόψη του προταθέντα ισχυρισμό και τον απέρριψε για οποιοδήποτε λόγο, τυπικό η ουσιαστικό (Ολ.ΑΠ. 25/2003).
Στην προκείμενη περίπτωση, με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση η αιτίαση για παραβίαση του άρθρου 559 αρ. 8 περ. β' ΚΠολΔ, γιατί το Εφετείο δεν έλαβε υπόψη του τους πρωτοδίκως προταθέντες και με λόγο εφέσεως επαναφερθέντες στο Εφετείο υπό των αναιρεσειόντων εναγομένων ισχυρισμούς, α) περί ιδίας κυριότητος επί του επιδίκου, κτηθείσας με έκτακτη χρησικτησία, β) περί της εικοσαετούς παραγραφής της διεκδικητικής αγωγής του αναιρεσιβλήτου. Όπως, όμως, προκύπτει από την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, το Εφετείο που την εξέδωσε, έλαβε υπόψη τους ισχυρισμούς αυτούς, τους οποίους απέρριψε ως κατ' ουσίαν αβασίμους. Επομένως, ο άνω λόγος αναιρέσεως είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Περαιτέρω με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, κατά το δεύτερο μέρος, πλήττεται η προσβαλλομένη απόφαση για πλημμέλεια από τον αριθμό 8 περ. β' του ΚΠολΔ, γιατί το Εφετείο, που απέρριψε την προταθείσα από τους αναιρεσείοντες ένσταση της καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος, δεν έλαβε υπόψη του περιστατικά που αυτοί επικαλέσθηκαν προς θεμελίωση της εν λόγω ενστάσεως και ειδικότερα την μακροχρόνια αδράνεια του αναιρεσιβλήτου να ασκήσει το επίδικο δικαίωμα, και τις δαπάνες στις οποίες αυτοί υπεβλήθησαν για την ανακαίνιση του επιδίκου. Όπως, όμως, προκύπτει από την προσβαλλομένη απόφαση το Εφετείο, κρίνοντας αποφατικώς περί της βασιμότητος της εν λόγω ενστάσεως, έλαβε υπόψη του και τα ανωτέρω στοιχεία. Επομένως, ο λόγος αυτός αναιρέσεως (δεύτερος, δεύτερο μέρος), είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθούν οι αναιρεσείοντες (Δήμος και Δημοτική Επιχείρηση με κοινή υπεράσπιση), λόγω της ήττας τους, στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου, μειωμένα όμως κατ' άρθρο 281 παρ. 2 του Ν. 3463/2006, όπως στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 14-7-2010 αίτηση των Δήμου Ηγουμενίτσας κ.λ.π. για αναίρεση της 108/2010 αποφάσεως του Εφετείου Κερκύρας.
Καταδικάζει τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσιβλήτου, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 19 Μαρτίου 2013.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 16 Απριλίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ