222/2017 ΕΙΡ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ ( 713455) (Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Προσβολή κυριότητας ακινήτου. Τοποθέτηση από Δήμο κάδων απορριμμάτων και ανακύκλωσης απέναντι από την κεντρική είσοδο της κατοικίας των εναγόντων. Ισχυρισμοί των εναγόντων περί διατάραξης των εμπραγμάτων δικαιωμάτων τους επί του ακινήτου τους λόγω της αναδυόμενης δυσοσμίας. Πεδίο εφαρμογής της διάταξης του αρ. 1003 ΑΚ. Η υπό κρίση διαφορά δεν υπαγόταν στη νομοτυπική μορφή του αρ. 1003 ΑΚ, διότι οι εκπομπές των ρύπων από τους κάδους απορριμμάτων του εναγόμενου Δήμου, δεν προέρχονταν από «άλλο ακίνητο», όπως απαιτούσε η εν λόγω διάταξη. Απορρίπτει την αγωγή ως νόμω αβάσιμη.

222/2017 ΕΙΡ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ ( 713455)
(Α` ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ)
Προσβολή κυριότητας ακινήτου. Τοποθέτηση από Δήμο κάδων απορριμμάτων και ανακύκλωσης απέναντι από την κεντρική είσοδο της κατοικίας των εναγόντων. Ισχυρισμοί των εναγόντων περί διατάραξης των εμπραγμάτων δικαιωμάτων τους επί του ακινήτου τους λόγω της αναδυόμενης δυσοσμίας. Πεδίο εφαρμογής της διάταξης του αρ. 1003 ΑΚ. Η υπό κρίση διαφορά δεν υπαγόταν στη νομοτυπική μορφή του αρ. 1003 ΑΚ, διότι οι εκπομπές των ρύπων από τους κάδους απορριμμάτων του εναγόμενου Δήμου, δεν προέρχονταν από «άλλο ακίνητο», όπως απαιτούσε η εν λόγω διάταξη. Απορρίπτει την αγωγή ως νόμω αβάσιμη....

Αριθμός απόφασης: 222/2017

                                                     ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ
                                                           [Τακτική διαδικασία]

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δόκιμη Ειρηνοδίκη Μαρία-Νεφέλη Βασιλείου και τη Γραμματέα Κωνσταντία Χαραλαμπογιάννη-Δράκου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 22 Φεβρουάριου 2017 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΩΝ ΚΑΛΟΥΝΤΩΝ - ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ: 1) ....... συζ. ......., το γένος ..... και ......., με Α.Φ.Μ. ....., Δ.Ο.Υ. ...., 2) ........ του .... και της ...., με Α.Φ.Μ. ....., Δ.Ο.Υ. ...., αμφοτέρων κατοίκων ..... Πειραιώς, οδός ...., αρ. ..., εκ των οποίων η μεν πρώτη παραστάθηκε μετά, ο δε δεύτερος δια του πληρεξουσίου τους δικηγόρου του ......

ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΚΛΗΣΗ - ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) με την επωνυμία «ΔΗΜΟΣ ......» που εδρεύει στη Δημοτική Κοινότητα ........., του Καλλικράτειου Δήμου ......, της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας, της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, όπως νόμιμα εκπροσωπείται, με Α.Φ.Μ. ......., Δ.Ο.Υ. ...., το οποίο παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας του δικηγόρου ......

Οι καλούντες - ενάγοντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 7-4-2014 αγωγή τους, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λαμίας (αρ. κατ. δικογρ. 544/ΤΠ/18/14), συζητήθηκε κατ’ αντιμωλία των διαδίκων στη μετ’ αναβολών δικάσιμο της 16-1-2015 και εκδόθηκε η υπ’ αρ. 26/2015 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λαμίας, με την οποία η υπόθεση παραπέμφθηκε λόγω καθ’ ύλην αναρμοδιότητας προς εκδίκαση στο παρόν Δικαστήριο. Ήδη η υπόθεση εισάγεται να συζητηθεί με την από 29-5-2015 αίτηση - κλήση των εναγόντων που κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου με αύξοντα αριθμό κατάθεσης 21/2015, προσδιορίστηκε να συζητηθεί στη δικάσιμο της 14-10-2015 και γράφτηκε στο πινάκιο, κατά την οποία αναβλήθηκε η συζήτηση της υπόθεσης για τη δικάσιμο της 16-3-2016, κατά την οποία αναβλήθηκε η συζήτηση της υπόθεσης λόγω αποχής των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους για τη δικάσιμο της 15-6- 2016, κατά την οποία αναβλήθηκε η συζήτηση της υπόθεσης για τον ίδιο ως άνω λόγο για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως παραπάνω σημειώνεται και αφού ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις που κατέθεσαν.

                                                ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
                                               ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

I. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1000 ΑΚ, ο κύριος του πράγματος μπορεί, εφόσον δεν προσκρούει στο νόμο ή σε δικαιώματα τρίτων, να το διαθέτει κατ’ αρέσκειαν και να αποκλείει κάθε ενέργεια άλλου πάνω σ’ αυτό, ενώ κατά τη διάταξη του άρθρου 1003 του ίδιου Κώδικα, ο κύριος ακινήτου έχει υποχρέωση να ανέχεται την εκπομπή καπνού, αιθάλης, αναθυμιάσεων, θερμότητας, θορύβου, δονήσεων ή άλλες παρόμοιες επενέργειες που προέρχονται από άλλο ακίνητο, εφόσον αυτές δεν παραβλάπτουν σημαντικά τη χρήση του ακινήτου του ή προέρχονται από χρήση συνήθη για ακίνητα της περιοχής του κτήματος από το οποίο προκαλείται η βλάβη. Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων προς εκείνων του άρθρου 1108 του ΑΚ, το οποίο εφαρμόζεται αναλόγως και επί προσβολής του δικαιώματος της επικαρπίας (άρθρο 1173 ΑΚ) και της ψιλής κυριότητας (Παπαδόπουλος Κ., Αγωγές Εμπραγμάτου Δικαίου, Έκδ.1989, σελ.367, Γεωργιάδης Α., Εμπράγματο Δίκαιο, Έκδ. 2010, σελ. 365), συνάγεται ότι ο κύριος ακινήτου έχει μεν υποχρέωση να ανέχεται κάθε εκπομπή που αναφέρεται ενδεικτικά στο άρθρο 1003 ΑΚ, η οποία προέρχεται από γειτονικό ακίνητο, όταν όμως από την επενέργεια αυτή παραβλάπτεται ουσιαστικά η χρήση του ακινήτου του και δεν προέρχεται από χρήση συνηθισμένη για ακίνητα της περιοχής του κτήματος, από το οποίο προκαλείται η βλάβη, προστατεύεται με την αρνητική αγωγή. Βάση της αγωγής αυτής (αρνητικής) είναι η κυριότητα του ενάγοντος επί του πράγματος και η προσβολή αυτής με πράξεις διατάραξης ή επέμβασης, όπως είναι και οι αναφερόμενες στο άρθρο 1003 ΑΚ εκπομπές ή άλλες παρόμοιες επενέργειες, οι οποίες προέρχονται από το γειτονικό κτήμα και παραβλάπτουν ουσιαστικά τη χρήση του ακινήτου και οι οποίες δεν προέρχονται από χρήση συνηθισμένη για ακίνητα της περιοχής. Ενόσω οι προερχόμενες από το γειτονικό ακίνητο (βλάπτον) επενέργειες περιορίζονται εντός των διαγραφόμενων από το άρθρο 1003 ΑΚ ορίων, ισχυρισμό που οφείλει να επικαλεστεί και να αποδείξει προς απαλλαγή του ο κύριος του ακινήτου από το οποίο προέρχονται οι επενέργειες (Γεωργιάδης/Σταθόπουλος, Αστικός Κώδικας, άρθρο 1003, αρ. 26, όπου και παραπομπές στη νομολογία), δεν αποτελούν πράξη παράνομη και ο κύριος του βλαπτόμενου ακινήτου είναι υποχρεωμένος να τις ανέχεται (ΑΠ 626/2005, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1102/1984, ΕΕΝ 1985, σελ.495, ΕφΑΘ 2579/2003, ΕλλΔνη 2003, σελ.1423). Η αγωγή δε, η οποία στηρίζεται στη διάταξη του άρθρου 1003 ΑΚ, υπάγεται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του κατά τόπο αρμόδιου Ειρηνοδικείου, καθόσον οι διαφορές από το ανωτέρω άρθρο υπάγονται στην εξαιρετική καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου, σύμφωνα με τη ρητή διάταξη του άρθρου 15 αρ. 3 ΚΠολΔ και σε αυτό υπάγεται και η αρνητική αγωγή του άρθρου 1108 ΑΚ (ΕφΠατρ 985/2009, ΑχΝομ 2010, σελ.414, Κ. Παπαδόπουλος, Αγωγές Εμπράγματου Δικαίου, Έκδ. 1992, σελ. 72, 84, § 26 αρ. 2, § 37 αρ. 2, Κεραμεύς/Κονδύλης/Νικάς, Ερμηνεία ΚΠολΔ, τομ. I, υπό άρθρο 15, αρ. 3, σελ. 50-51). Ειδικότερα, κατά τη διάταξη του άρθρου 15 αρ. 3 ΚΠολΔ (Εξαιρετική αρμοδιότητα ειρηνοδικείου χωρίς διάκριση αξίας), στην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων υπάγονται ανεξάρτητα από την αξία του αντικειμένου της διαφοράς, οι διαφορές που προκύπτουν από τις διατάξεις των άρθρων 1003 έως 1009, 1018 έως 1020 και 1023 έως 1031 του Αστικού Κώδικα, καθώς και εκείνες που αναφέρονται σε ζημίες που προκλήθηκαν από την παράβασή τους (ΑΠ 1668/1988, ΝοΒ 38, σελ.1969, ΕφΑΘ 7997/1999, ΕλλΔνη 2001.450).

II. Από τις διατάξεις των άρθρων 966, 967, 968 ΑΚ προκύπτει ότι κοινόχρηστα πράγματα είναι τα προοριζόμενα για την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος πράγματα, τα οποία έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί ευρύτερος, αόριστος, αλλά όχι κατ’ ανάγκη απεριόριστος αριθμός προσώπων. Μεταξύ των κοινόχρηστων πραγμάτων, κατά την ενδεικτική απαρίθμηση του άρθρου 967 ΑΚ, είναι και οι οδοί, επομένως και οι δημοτικές και κοινοτικές οδοί αδιακρίτως, οι οποίες περιέρχονται στην κυριότητα του Δήμου ή της Κοινότητας στην οποία βρίσκονται. Η καθιέρωση δε του πράγματος (οδός, πλατεία κ.λπ. κατά την ΑΚ 967) ως κοινόχρηστου παράγει σχέση της Πολιτείας προς το πράγμα και του ατόμου προς αυτό. Η σχέση της Πολιτείας προς το πράγμα είναι δημοσίου δικαίου, με την έννοια ότι επειδή το πράγμα εξυπηρετεί δημόσιο συμφέρον, δημιουργείται σφαίρα εξουσίας της Διοίκησης να ρυθμίζει με αστυνομικές και άλλες διατάξεις την κοινή χρήση (ΕφΑιγ 94/1974, ΝοΒ 23, σελ. 361). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 75 §§ 1 και 4 του Ν. 3463/2006 (Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων), οι δημοτικές και κοινοτικές αρχές διευθύνουν και ρυθμίζουν όλες τις τοπικές υποθέσεις, σύμφωνα με τις αρχές της επικουρικότητας και της εγγύτητας, με στόχο την προστασία, την ανάπτυξη και τη συνεχή βελτίωση των συμφερόντων και της ποιότητας ζωής της τοπικής κοινωνίας, οι αρμοδιότητες δε των Δήμων και Κοινοτήτων αναφέρονται κυρίως στους τομείς α).... β) περιβάλλοντος, στον οποίο περιλαμβάνεται ιδίως....4. Η καθαριότητα όλων των κοινοχρήστων χώρων της εδαφικής τους περιφέρειας, η αποκομιδή και διαχείριση των αποβλήτων, καθώς και η κατασκευή, συντήρηση και διαχείριση συστημάτων αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού και η λήψη προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων για την προστασία των κοινοχρήστων χώρων και ιδιαίτερα των χώρων διάθεσης απορριμμάτων από εκδήλωση πυρκαϊάς, σύμφωνα με την κείμενη σχετική νομοθεσία. Σύμφωνα μάλιστα με το άρθρο 79 §§ 1 εδ. α` και 2 του N. 3463/2006, οι δημοτικές και κοινοτικές αρχές ρυθμίζουν θέματα της αρμοδιότητάς τους, εκδίδοντας τοπικές κανονιστικές αποφάσεις (που λαμβάνονται από τα δημοτικά ή κοινοτικά συμβούλια), στο πλαίσιο της κείμενης νομοθεσίας, με τις οποίες θέτουν κανόνες, μεταξύ άλλων, για την τήρηση της καθαριότητας σε κοινόχρηστους και ιδιωτικούς υπαίθριους χώρους της εδαφικής τους περιφέρειας και γενικότερα για τη διασφάλιση και αναβάθμιση της αισθητικής των πόλεων και των οικισμών, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη τη διατήρηση και ανάδειξη των παραδοσιακών, ιστορικών και τουριστικών περιοχών.

Στην προκειμένη περίπτωση, η κρινόμενη από 7-4-2014 αγωγή κατατέθηκε από τους ενάγοντες στη Γραμματεία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λαμίας (αρ. κατάθεσης δικογράφου 544/ΤΠ/18/14), συζητήθηκε κατ’ αντιμωλία των διαδίκων στη μετ’ αναβολή δικάσιμο της 16-1-2015 και εκδόθηκε η με αριθμό 26/2015 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λαμίας, με την οποία το Δικαστήριο, δικάζοντας την αγωγή κατά την τακτική διαδικασία, κήρυξε εαυτό καθ’ ύλην αναρμόδιο για την εκδίκασή της και την παρέπεμψε στο καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο Ειρηνοδικείο Αταλάντης. Μετά ταύτα, η υπόθεση εισήχθη προς εκδίκαση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου με την από 29- 5-2015 (αρ. κατάθεσης δικογράφου 21/2015) αίτηση - κλήση των εναγόντων, η οποία, κατόπιν αναβολών, προσδιορίστηκε να συζητηθεί στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο. Κατόπιν των ανωτέρω και σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην πρώτη μείζονα σκέψη της παρούσας, η αγωγή παραδεκτά εισάγεται να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, το οποίο είναι καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο για την εκδίκασή της (άρθρα 15 αρ. 3 και 29 ΚΠολΔ), κατά την προσήκουσα τακτική διαδικασία.

Με την υπό κρίση αγωγή και κατ’ εκτίμηση του δικογράφου αυτής, οι καλούντες - ενάγοντες ισχυρίζονται ότι η μεν πρώτη εξ αυτών είναι επικαρπώτρια, ο δε δεύτερος ψιλός κύριος του λεπτομερώς περιγραφόμενου κατά θέση, έκταση και όρια σ’ αυτή οικοπέδου, μετά της εντός αυτού ισόγειας κατοικίας μεθ’ υπογείου, το οποίο βρίσκεται στη δημοτική κοινότητα ......... του Δήμου ........ Φθιώτιδας, επί της δημοτικής οδού ...., με αρ. ..., στην άλλοτε θέση «............». Ότι στις αρχές του έτους 2010 διαπίστωσαν ότι μετακινήθηκε στη δημοτική οδό ......... και συγκεκριμένα απέναντι από την κεντρική είσοδο του ακινήτου τους ένας κάδος απορριμμάτων, χρώματος πράσινου, ιδιοκτησίας του καθ’ ου η κλήση - εναγόμενου, ο οποίος βρισκόταν στη γειτονική πλατεία ........... Ότι η πρώτη ε§’ αυτών διαμαρτυρήθηκε στον εναγόμενο επανειλημμένα, προφορικά αλλά και γραπτά, με εξώδικες προσκλήσεις και επιστολές, προκειμένου να απομακρύνει τον κάδο απορριμμάτων από την κεντρική είσοδο του ακινήτου τους, καθότι η συνεχής δυσοσμία που αναδύεται απ’ αυτόν παραβλάπτει σημαντικά τη χρήση του (ακινήτου), ο εναγόμενος όμως δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημά της. Ότι περί τα τέλη του έτους 2012 - αρχές του έτους 2013 μετακινήθηκε και τοποθετήθηκε απέναντι από το ακίνητό τους, δίπλα στον πράσινο κάδο απορριμμάτων και έτερος κάδος (ανακύκλωσης), χρώματος μπλε, ιδιοκτησίας του εναγομένου, ο οποίος βρισκόταν στον γωνιακό κοινόχρηστο χώρο της πλατείας .........., γεγονός που επιδείνωσε την υφιστάμενη κατάσταση. Ότι, κατόπιν των ανωτέρω, η πρώτη ε§’ αυτών απέστειλε στον εναγόμενο εξώδικη διαμαρτυρία, καλώντας τον να επαναφέρει άμεσα τα πράγματα στην προτέρα κατάσταση, επανατοποθετώντας τους κάδους απορριμμάτων στην προηγούμενη θέση τους, πλησίον της πλατείας ........., την οποία κοινοποίησε και στη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας, πλην όμως δεν έγινε καμία ενέργεια προς επίλυση του προβλήματος. Ισχυρίζονται, περαιτέρω, ότι με τη μετακίνηση των δύο κάδων στην οδό ..... παραβλάπτεται σημαντικά η χρήση του ακινήτου τους και διαταράσσονται τα εμπράγματα δικαιώματά τους επ’ αυτού, καθόσον συσσωρεύονται απέναντι από την κεντρική είσοδο του ακινήτου τους υπερβολικά απορρίμματα που δημιουργούν έντονη δυσοσμία και εστίες μόλυνσης, οι δε κάδοι παραμένουν τις περισσότερες ώρες της ημέρας ανοικτοί και δεν απολυμαίνονται τακτικά, εκθέτοντας την υγεία τους σε κίνδυνο. Με βάση τα ανωτέρω, ζητούν να υποχρεωθεί ο καθ’ ου η κλήση - εναγόμενος Δήμος ......, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να επανατοποθετήσει με δική του δαπάνη τους επίδικους κάδους απορριμμάτων στον κοινόχρηστο χώρο της γειτονικής πλατείας ........., άλλως να το πράξουν οι ίδιοι με έξοδα του εναγόμενου, να απαγορευθεί κάθε μελλοντική διατάραξη της κυριότητάς τους, με την απειλή χρηματικής ποινής 3.000,00 ευρώ και προσωπικής κράτησης του νομίμου εκπροσώπου του εναγόμενου διάρκειας 1 έτους και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στη δικαστική τους δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η κρινόμενη αγωγή παραδεκτά εισάγεται να συζητηθεί στο παρόν Δικαστήριο (άρθρα 15 αρ. 3 και 29 ΚΠολΔ), κατά την τακτική διαδικασία, έχει δε καταχωρηθεί, κατ’ άρθρο 220 ΚΠολΔ, στο τηρούμενο κτηματολογικό φύλλο του Κτηματολογικού Γραφείου ......, με αριθμό καταχώρησης .../9-4-2014 (βλ. το με αρ. .../9-4-2014 πιστοποιητικό της Προϊσταμένης του Κτηματολογικού Γραφείου ........). Περαιτέρω, είναι επαρκώς ορισμένη, στηριζόμενη στα άρθρα 1000, 1003, 1108 ΑΚ και 176, 907, 908, 945, 946, 947 ΚΠολΔ. Όπως εκτέθηκε ανωτέρω, στο πεδίο εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 1003 ΑΚ υπάγονται οι υλικές εκπομπές (καπνού, αιθάλης, αναθυμιάσεων, θερμότητας, θορύβου, δονήσεων) ή άλλες παρόμοιες επενέργειες που προέρχονται από άλλο ακίνητο, οι οποίες παραβλάπτουν σημαντικά τη χρήση του βαρυνόμενου ακινήτου. Κρίσιμος αποβαίνει εν προκειμένω ο προσδιορισμός της έννοιας του γειτονικού ακινήτου, σύμφωνα με τους κανόνες του ιδιωτικού γειτονικού δικαίου. Ειδικότερα, ο όρος γειτνίαση ή γειτονία χρησιμοποιείται στις ΑΚ 1003-1032 άλλοτε με τη στενή έννοια των όμορων ή παρακείμενων ακινήτων και άλλοτε με την ευρεία έννοια των απλώς γειτονικών ακινήτων, μεταξύ των οποίων μπορεί να παρεμβάλλονται άλλα. Για την εφαρμογή του άρθρου 1003 ΑΚ αρκεί ότι το βλαπτόμενο ακίνητο βρίσκεται μέσα στην περιοχή επίδρασης του βλάπτοντος ακινήτου (Γεωργιάδης Α., Εμπράγματο Δίκαιο, Έκδ. 2010, σελ. 346-347, αρ.4, Παπαστερίου Δ., Εμπράγματο Δίκαιο, τομ. II, Έκδ. 2008, σελ.41, αρ.4-
6, σελ. 62, αρ. 16, Μπαλής, § 32, αρ. 5, Τούσης, § 71). Περαιτέρω, η ΑΚ 1003 δεν κάνει διάκριση μεταξύ ιδιωτικής και δημόσιας ιδιοκτησίας. Γίνεται έτσι δεκτό ότι σε περίπτωση εκπομπών που προέρχονται από ακίνητα που η Πολιτεία ή οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση δημόσιων ή δημοτικών σκοπών (π.χ. σχολεία, στρατώνες, φυλακές, αστυνομικά τμήματα κλπ) εφαρμόζεται η ανωτέρω διάταξη, υπό την επιφύλαξη ειδικών διατάξεων που αφορούν το δημόσιο συμφέρον και επιβάλλουν αντίστοιχους περιορισμούς της κυριότητας, πέραν της ΑΚ 1003, προς προστασία των κυριαρχικών σκοπών του Κράτους (Γεωργιάδης Α., ό.π., σελ. 363, αρ.10, σελ. 365, αρ.16, Παπαστερίου Δ., ό.π., σελ. 61, αρ. 15, ΑΠ 495/1972, ΝοΒ 1972, σελ. 1305, ΑΠ 776/1970, ΝοΒ 1971, σελ. 338). Στην έννοια όμως του γειτονικού ακινήτου δεν περιλαμβάνονται τα κοινόχρηστα πράγματα, όπως είναι οι δημοτικές οδοί, διότι αυτές ανήκουν μεν στην κυριότητα του Δήμου στον οποίο βρίσκονται αλλά δεν αποτελούν γειτονικό ακίνητο, κατά την ως άνω έννοια του νόμου. Με βάση τις ανωτέρω σκέψεις και τα όσα εκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας, η υπό κρίση αγωγή, με την οποία οι καλούντες - ενάγοντες ισχυρίζονται ότι διαταράσσονται τα εμπράγματα δικαιώματά τους επί του ακινήτου τους και παραβλάπτεται σημαντικά η χρήση αυτού λόγω των εκπομπών καπνού (δυσοσμίας) που αναδύουν οι τοποθετημένοι στη δημοτική οδό έναντι του ακινήτου τους κάδοι απορριμμάτων, ιδιοκτησίας του καθ’ ου η κλήση - εναγόμενου, δεν υπάγεται στη νομοτυπική μορφή του άρθρου 1003 ΑΚ, διότι οι εκπομπές αυτές δεν προέρχονται από «άλλο ακίνητο», όπως απαιτεί η εν λόγω διάταξη.

Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η αγωγή δεν έχει νόμιμο έρεισμα στην επικαλούμενη από τους καλούντες - ενάγοντες διάταξη του άρθρου 1003 ΑΚ και είναι απορριπτέα ως νόμω αβάσιμη. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα του καθ’ ου η κλήση - εναγόμενου, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των καλούντων - εναγόντων, κατά παραδοχή σχετικού αιτήματος του (άρθρα 176, 191 § 2 ΚΠολΔ), περιοριζόμενα όμως όπως στο διατακτικό, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 281 § 2 του Ν. 3463/2006.

                                                       ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ εις βάρος των καλούντων - εναγόντων τα δικαστικά έξοδα του καθ’ ου η κλήση - εναγόμενου, τα οποία ορίζει μειωμένα στο ποσό των εκατό ευρώ (100,00 €).

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Αταλάντη στις 23/10/2017, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, απάντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ                                                                                        Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Μ.Δ.