Ναρκωτικά. Τοξικομανείς. Ιδιαίτερα διακεκριμένες περιπτώσεις. Νόμος 4139/2013 - επιεικέστερος ποινικός νόμος. Νομικός χαρακτηρισμός πράξης ως πλημμελήματος ή κακουργήματος. Καταδίκη για αγορά και κατοχή ναρκωτικών ουσιών κατ΄ επάγγελμα και καθ΄υποτροπή από τοξικομανή. Πραγματικά περιστατικά. Ποινική Δικονομία. Αναίρεση. Λόγοι.....39/2015 ΑΠ (ΠΟΙΝ)

39/2015 ΑΠ (ΠΟΙΝ) ( 643238)
(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Ναρκωτικά. Τοξικομανείς. Ιδιαίτερα διακεκριμένες περιπτώσεις. Νόμος 4139/2013 - επιεικέστερος ποινικός νόμος. Νομικός χαρακτηρισμός πράξης ως πλημμελήματος ή κακουργήματος. Καταδίκη για αγορά και κατοχή..

ναρκωτικών ουσιών κατ΄ επάγγελμα και καθ΄υποτροπή από τοξικομανή. Πραγματικά περιστατικά. Ποινική Δικονομία. Αναίρεση. Λόγοι. Ελλειψη αιτιολογίας. Επιβαρυντικές περιστάσεις. Επιεικέστερος ποινικός νόμος ο ν. 4139/2013. Υποτροπή. Ο νεότερος νόμος αξιώνει για την ύπαρξη της υποτροπής να μην έχει κριθεί εξαρτημένος. Κατ΄επάγγελμα τελετή. Για αυτήν αξιώνει την πρόσθετη προϋπόθεση του προσδοκώμενου οφέλους των 75.000 €. Αναιρεί εν μέρει την υπ΄αριθ. 13-14/8-1/2013 απόφαση του Πεντ. Εφ. Θεσ/κης μόνο κατά τις διατάξεις περί συνδρομής στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος των επιβαρυντικών περιστάσεων της κατ΄επάγγελμα και της καθ΄υποτροπή τελέσεως. Απορρίπτει κατά τα λοιπά αναίρεση.

 

Αριθμός 39/2015

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

ΣΤ` ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Γεωργέλλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Μαρία Βασιλάκη-Εισηγήτρια, Χρυσούλα Παρασκευά , Μαρία Γαλάνη-Λεοναρδοπούλου και Αρτεμισία Παναγιώτου , Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 4 Νοεμβρίου 2014, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημητρίου Δασούλα (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος- κατηγορουμένου Μ. Κ. του Ι., κατοίκου ......, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Ιωάννη Καραγκούνη για αναίρεση της υπ` αριθ. 13-14/2013 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ` αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην υπ` αριθμ. πρωτ. 4888/3-7-2013 αίτηση αναιρέσεως και στους από 16 Οκτωβρίου 2014 προσθέτους λόγους, τα οποία καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 871/2013.

Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε: 1) να απορριφθούν ως απαράδεκτοι οι πρόσθετοι λόγοι του κατηγορουμένου, 2) να αναιρεθεί εν μέρει η προσβαλλόμενη απόφαση και μόνο κατά τις διατάξεις της περί συνδρομής στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος των επιβαρυντικών περιστάσεων της κατ` επάγγελμα και καθ` υποτροπή τελέσεως των πράξεων της αγοράς και κατοχής ναρκωτικών, καθώς και ως προς τη διάταξη της περί επιβολής στον αναιρεσείοντα ποινής.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με την 13-14/2013 απόφαση του καταδίκασε τον αναιρεσείοντα σε ποινή κάθειρξης επτά (7) ετών και χρηματική ποινή 5000 ευρώ, για την αξιόποινη πράξη της αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών κατ` επάγγελμα και καθ` υποτροπή ως τοξικομανής. Κατά της αποφάσεως αυτής άσκησε ο αναιρεσείων νομοτύπως και εμπροθέσμως την κρινόμενη αίτηση (δήλωση) αναιρέσεως, η οποία πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή καινά ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της. Αντίθετα, οι από 16-10-2014 πρόσθετοι λόγοι αναιρέσεως, είναι απαράδεκτοι και απορριπτέοι, διότι δεν κατατέθηκαν, σύμφωνα με το άρθρο 509 παρ. 2 ΚΠΔ, δεκαπέντε τουλάχιστον ημέρες πριν από την ορισμένη για τη συζήτηση της αναιρέσεως ημέρα. Συγκεκριμένα, το έγγραφο των πρόσθετων λόγων αναιρέσεως κατατέθηκε στον αρμόδιο Γραμματέα του Αρείου Πάγου στις 20-10-2014 όπως προκύπτει από τη σχετική έκθεση καταθέσεως και η ημερομηνία συζητήσεως της αναιρέσεως είχε ορισθεί για τις 4-11-2014. Δηλαδή αυτοί (πρόσθετοι λόγοι) κατατέθηκαν εκπρόθεσμα, ήτοι δεκατέσσερις (14) ημέρες πριν τη συζήτηση, καθόσον η ημέρα της καταθέσεως των προσθέτων λόγων και αυτή της συζητήσεως της αναιρέσεως δεν λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό της προθεσμίας (ΑΠ 109/2011, ΑΠ 331/98).

Η καταδικαστική απόφαση έχει την από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναιρέσεως από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του Κ.Π.Δ, όταν αναφέρονται σε αυτήν, με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί με τους οποίους έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Δεν αποτελούν όμως λόγους αναιρέσεως η εσφαλμένη εκτίμηση εγγράφων, η εσφαλμένη αξιολόγηση των καταθέσεων των μαρτύρων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολογήσεως κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη της μεταξύ τους αξιολογικής συσχετίσεως των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον στις περιπτώσεις αυτές πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας. Η επιβαλλόμενη από τις άνω διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία πρέπει να εκτείνεται και στις επιβαρυντικές περιστάσεις, όπως είναι αυτές που αναφέρονται στο άρθρο 23 του ΚΝΝ και να περιλαμβάνει ειδικότερα, έκθεση των πραγματικών περιστατικών που μπορούν να υπαχθούν στην έννοια τους. Στην προκειμένη περίπτωση όπως προκύπτει από το σκεπτικό, σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το δίκασαν Πενταμελές Εφετείο, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση των αναφερομένων αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί πραγμάτων κρίση του, κατά λέξη τα εξής: "Στην αστυνομική διεύθυνση Θεσσαλονίκης περιήλθαν πληροφορίες για τον κατηγορούμενο ότι διακινεί μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών και γι` αυτό το λόγο οι αστυνομικοί τον έθεσαν υπό παρακολούθηση. Στις 5-8-2008 τον είδαν να παίρνει πολλά μέτρα προφύλαξης και έτσι αποφάσισαν να τον ελέγξουν. Κατά τον νομότυπο έλεγχο βρήκαν να κατέχει α) δύο (2) μικροδέματα κοκαΐνης βάρους (0,8) και (0,9) γραμμαρίων αντίστοιχα, που ανακαλύφθηκαν σε σωματική έρευνα κατά τη σύλληψη του, στη συμβολή των οδών ... και ... στο ..., β) τρία (3) δέματα ηρωίνης βάρους (146), (250) και (290) γραμμαρίων αντίστοιχα, ένα (1) δέμα κοκαΐνης βάρους (48) γραμμαρίων, ένα μικροδέμα κοκαΐνης βάρους (0,4) γραμμαρίων και δύο (2) δέματα κάνναβης σε φούντα βάρους (157) και (647) γραμμαρίων στην οικία του επί της οδού ... στο ..., ήτοι κατείχε συνολική ποσότητα κοκαΐνης βάρους (50,1) γραμμαρίων, συνολική ποσότητα ηρωίνης βάρους (686) γραμμαρίων και συνολική ποσότητα κάνναβης βάρους (804) γραμμαρίων. Τις ανωτέρω δε ναρκωτικές ουσίες, που αγόρασε σε μη εξακριβωθέντα τόπο και σε μη εξακριβωθείσα ημέρα του Αυγούστου του έτους 2008, αντί τιμήματος μη εισέτι εξακριβωθέντος, από άγνωστο άτομο, ενόψει της ποσότητας, αλλά και της κατανομής τους σε επιμέρους δέματα προς περαιτέρω διάθεση, αγόρασε και κατείχε όχι για δική του χρήση, αλλά με σκοπό την εντεύθεν παράνομη εμπορία και καθ` οιονδήποτε τρόπο διακίνηση ναρκωτικών. Επίσης αποδείχθηκε ότι στις ανωτέρω πράξεις της κατοχής και αγοράς ναρκωτικών ουσιών ο κατηγορούμενος προέβη κατ` επάγγελμα, καθόσον από την υποδομή που είχε διαμορφώσει προκύπτει σκοπός του για πορισμό εισοδήματος από τη διάπραξη των συγκεκριμένων εγκλημάτων, ενόψει της ιδιάζουσας ευχέρειας με την οποία, καίτοι άνεργος, προμηθεύτηκε τις ανωτέρω ποσότητες ναρκωτικών ουσιών υπό συνθήκες οργάνωσης, προπαρασκευής και ετοιμότητας, απέκρυπτε δε αδίστακτα στην οικία του και, αφού κατένειμε μεθοδικά σε επιμέρους συσκευασίες προς περαιτέρω διάθεση, πωλούσε συστηματικά σε τρίτους, με παντελή απουσία ηθικών αναστολών και μόνο κίνητρο το παράνομο κέρδος προς βιοπορισμό από την εμπορία ναρκωτικών, έχοντας ήδη συγκεντρώσει εκ της εμπορίας ναρκωτικών το ποσό των τριών χιλιάδων οκτακοσίων πενήντα (3.850,00) ευρώ που ευρέθη κατά τη σύλληψη του. Ακόμη αποδείχθηκε ότι ης ανωτέρω πράξεις της κατοχής και της αγοράς ναρκωτικών ουσιών κατ` επάγγελμα, τέλεσε καθ` υποτροπή, ενώ δηλαδή είχε ήδη καταδικασθεί αμετάκλητα για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών σε βαθμό κακουργήματος εντός της προηγούμενης δεκαετίας, καθόσον δυνάμει της με αριθμό 46/24-2-2005 αμετάκλητης απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης, καταδικάσθηκε εντός της προηγούμενης δεκαετίας σε φυλάκιση τριών (3) ετών, για τις κακουργηματικές πράξεις της κατοχής, καλλιέργειας και συγκομιδής ναρκωτικών ουσιών από τοξικομανή. Τέλος αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος κατά το χρόνο τέλεσης των προαναφερόμενων αδικημάτων είχε, όπως δέχθηκε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, την ιδιότητα του τοξικομανούς.

Επομένως πρέπει ο κατηγορούμενος να κηρυχθεί ένοχος ως τοξικομανής για τα αδικήματα της κατοχής και αγοράς ναρκωτικών ουσιών, κατ` επάγγελμα και καθ` υποτροπή που αποδίδονται σύμφωνα με το κατηγορητήριο και το διατακτικό της παρούσας." Με βάση τις παραπάνω παραδοχές όσον αφορά τη συνδρομή στο πρόσωπο του κατηγορουμένου της επιβαρυντικής περίστασης της κατ επάγγελμα τελέσεως των προαναφερόμενων παραβάσεων του νόμου περί ναρκωτικών ήτοι της αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών κατ` επάγγελμα και καθ` υποτροπή, ως τοξικομανής, για τις οποίες κηρύχθηκε ένοχος και οι οποίες προβλέπονται και τιμωρούνται από τις διατάξεις των άρθρων 20 παρ 1 περ ζ,2,23,30 παρ 1, 4β του Ν.3459/2006 (ΚΝΝ) το Δικαστήριο της ουσίας διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του την απαιτούμενη από τις αναφερόμενες διατάξεις του Συντάγματος και του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σ` αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και τα οποία στηρίζουν την κρίση του για τη συνδρομή της περιστάσεως αυτής. Ειδικότερα αναφέρονται στην απόφαση τα πραγματικά περιστατικά από τα οποία δικαιολογείται η κρίση του Δικαστηρίου ως προς την κατ` επάγγελμα τέλεση των άνω αδικημάτων και χαρακτηριστική ως προς τούτο είναι η πιο κάτω περικοπή του αιτιολογικού η οποία έχει επί λέξει ως εξής: " από την υποδομή που είχε διαμορφώσει προκύπτει σκοπός του για πορισμό εισοδήματος από τη διάπραξη των συγκεκριμένων εγκλημάτων ,ενόψει της ιδιάζουσας ευχέρειας με την οποία καίτοι άνεργος προμηθεύτηκε τις αναφερόμενες ποσότητες ναρκωτικών υπό συνθήκες οργάνωσης, προπαρασκευής και ετοιμότητας απέκρυπτε δε αδίστακτα στην οικία του και αφού κατένειμε μεθοδικά σε επιμέρους συσκευασίες προς περαιτέρω διάθεση πωλούσε συστηματικά σε τρίτους, με μόνο κίνητρο το παράνομο κέρδος προς βιοπορισμό από την εμπορία ναρκωτικών έχοντας ήδη συγκεντρώσει εκ της εμπορίας ναρκωτικών το ποσό των τριών χιλιάδων οκτακοσίων πενήντα (3850,00) ευρώ...". Περαιτέρω, όσον αφορά τις παρακάτω αιτιάσεις 1) την αιτίαση ότι η προσβαλλομένη έχει αντιφατική αιτιολογία εκ του λόγου ότι ενώ δέχθηκε πως τις προηγούμενες ημέρες αγόρασε τις ναρκωτικές ουσίες με σκοπό την περαιτέρω διάθεση αυτών στην οποία ωστόσο δεν προέβη, ταυτόχρονα δέχεται ότι τα χρήματα που βρέθηκαν στην οικία του προέρχονταν από την πώληση ναρκωτικών ουσιών, ενώ αυτά ήταν χρήματα του πατέρα του από τη σύνταξη του, είναι αβάσιμη, καθόσον στηρίζεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως. Και τούτο διότι από το αιτιολογικό της προσβαλλομένης καθίσταται σαφές ότι το ποσό των 3850 ευρώ δεν συνδέεται με τα ναρκωτικά τα οποία αγόρασε και κατείχε κατά το χρόνο σύλληψης του, την 5-8-2008, αλλά συνέχεται με την κατ` επάγγελμα τέλεση των πράξεων της πώλησης ναρκωτικών ουσιών, ενόψει και της παλαιότερης καταδίκης του με την υπ` αριθμ. 46/24-2-2005 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης για καλλιέργεια και συγκομιδή ναρκωτικών ουσιών και 2) την αιτίαση ότι δεν προκύπτει με σαφήνεια με ποιόν τρόπο το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι προέβαινε συστηματικά στην πώληση ναρκωτικών με μόνο κίνητρο το παράνομο κέρδος από την εμπορία, ενώ δέχθηκε ότι είναι τοξικομανής, είναι απαράδεκτη διότι υπό την επίφαση της ασαφούς αιτιολογίας πλήττει την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του δικαστηρίου της ουσίας.

Επομένως ο από το άρθρο 510 παρ 1Δ` ΚΠΔ μοναδικός λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας σε σχέση με την αποδοχή της συνδρομής στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος της επιβαρυντικής περιστάσεως της κατ` επάγγελμα τέλεσης των παραβάσεων του νόμου περί ναρκωτικών, πρέπει να απορριφθεί, ως κατ` ουσίαν αβάσιμος. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 514 και 511 εδ. τελ. ΚΠοινΔ, προκύπτει ότι στην περίπτωση που μετά τη δημοσίευση της αποφάσεως που προσβάλλεται, μεταβλήθηκε το νομοθετικό καθεστώς, όσον αφορά την αξιόποινη πράξη ή και την επιβληθείσα ποινή κύρια ή παρεπόμενη, το δικαστήριο, εφαρμόζει αυτεπάγγελτα, κατ` άρθρο 2 παρ. 1 του ΠΚ, το νόμο που ίσχυε από την τέλεση της πράξεως έως την αμετάκλητη εκδίκαση της και περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις, εφόσον η αίτηση είναι παραδεκτή, ανεξάρτητα από την εμφάνιση ή μη του κατηγορουμένου κατά τη συζήτηση της τελευταίας (ολ ΑΠ 3/1995). Ως ηπιότερος νόμος κατά την έννοια του άρθρου 2 παρ. 1 ΠΚ θεωρείται εκείνος, ο οποίος, όπως ίσχυσε, περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις δηλαδή με την εφαρμογή, με βάση τις προβλεπόμενες στη συγκεκριμένη περίπτωση προϋποθέσεις επέρχεται ευνοϊκότερη για τον κατηγορούμενο ποινική μεταχείριση. Προς τούτο γίνεται σύγκριση των περισσοτέρων αυτών διατάξεων στο σύνολο των προϋποθέσεων που προβλέπονται από καθεμιά απ` αυτές. Εάν από τη σύγκριση προκύψει ότι ο κατηγορούμενος, όπως κατηγορείται, επιβαρύνεται το ίδιο απ` όλους τους νόμους, τότε εφαρμοστέος είναι ο νόμος που ίσχυσε κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης, διαφορετικά ο νεότερος επιεικέστερος. Περαιτέρω κατά τη διάταξη του άρθρου 20 παρ. 1 του ν.3459/2006 (ΚΝΝ) " με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και με χρηματική ποινή δύο χιλιάδων εννιακοσίων (2900) μέχρι διακοσίων ενενήντα χιλιάδων (290.000) ευρώ τιμωρείται όποιος αγοράζει ή κατέχει ναρκωτικά ενώ κατά το άρθρο 23 του ίδιου νόμου "με ισόβια κάθειρξη και με χρηματική ποινή είκοσι εννέα χιλιάδων τετρακοσίων δώδεκα (29412) ευρώ μέχρι πεντακοσίων ογδόντα οκτώ χιλιάδων διακοσίων τριάντα πέντε ευρώ τιμωρείται ο παραβάτης των άρθρων 20,21 και 22 αν είναι υπότροπος ή ενεργεί κατ` επάγγελμα ή κατά συνήθεια .. Ως υπότροπος θεωρείται όποιος έχει καταδικασθεί αμετάκλητα για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών σε βαθμό κακουργήματος εντός της προηγουμένης δεκαετίας ή σε βαθμό πλημμελήματος εντός της προηγουμένης πενταετίας." . Εξάλλου κατά τις διατάξεις των παραγράφων 1 και 4 του άρθρου 30 του ΚΝΝ 1. Όσοι απέκτησαν την έξη της χρήσης ναρκωτικών και δεν μπορούν να την αποβάλουν με τις δικές τους δυνάμεις, υποβάλλονται σε ειδική μεταχείριση κατά τους όρους του νόμου αυτού. 4. Δράστης, στο πρόσωπο του οποίου συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παραγράφου 1, αν είναι υπαίτιος τέλεσης: α.... β. Των πράξεων του άρθρου 20 παρ. 1 περιπτώσεις β`, στ`, ζ`, η`, ι`, και ιβ` τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και με χρηματική ποινή πεντακοσίων ενενήντα (590) έως δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ και αν συντρέχει διακεκριμένη περίπτωση του άρθρου 21 ή επιβαρυντική περίσταση "των άρθρων 23 και 23Α"τιμωρείται με πρόσκαιρη κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών και με χρηματική ποινή οκτακοσίων ογδόντα (880) έως εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ. Με τις διατάξεις του νεότερου νόμου 4139/2013 ορίζονται τα παρακάτω στα αντίστοιχα άρθρα αυτού. Άρθρο 20 Διακίνηση ναρκωτικών 1. Όποιος, εκτός από τις περιπτώσεις που προβλέπονται στα άρθρα 21, 22 και 23, διακινεί παράνομα ναρκωτικά, τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον οκτώ (8) ετών και με χρηματική ποινή μέχρι τριακόσιες χιλιάδες (300.000) ευρώ. 2. Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 29, ως έγκλημα διακίνησης ναρκωτικών νοείται κάθε πράξη με την οποία συντελείται η κυκλοφορία ναρκωτικών ουσιών ή πρόδρομων ουσιών που αναφέρονται στους πίνακες της παραγράφου 2 του άρθρου 1 και ιδίως η εισαγωγή, η εξαγωγή, η διαμετακόμιση, η πώληση, η αγορά, η προσφορά, η διανομή, η διάθεση, η αποστολή, η παράδοση, η αποθήκευση, η παρακατάθεση, η παρασκευή, η κατοχή, Άρθρο 22. Διακεκριμένες περιπτώσεις 1. Με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών και με χρηματική ποινή από πενήντα χιλιάδες (50.000) ευρώ μέχρι πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ τιμωρείται όποιος τελεί κάποια από τις πράξεις των άρθρων 20 και 21 παράγραφος 1α: α) αν ...β) .... 2. Με την ποινή της παραγράφου 1 τιμωρείται όποιος παράνομα: α)...β.... γ)είναι υπότροπος: υπότροπος θεωρείται όποιος, χωρίς να έχει κριθεί ως εξαρτημένος, έχει ήδη καταδικαστεί αμετάκλητα για κακούργημα διακίνησης ναρκωτικών μέσα στην προηγούμενη δεκαετία..." Άρθρο 23 Ιδιαίτερα διακεκριμένες περιπτώσεις 1. Με ισόβια κάθειρξη ή με πρόσκαιρη κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών, καθώς και με χρηματική ποινή από πενήντα χιλιάδες (50.000) ευρώ μέχρι ένα εκατομμύριο( 1000.000) ευρώ τιμωρείται ο δράστης των πράξεων των άρθρων 20 και 22:α) όταν κατ` επάγγελμα χρηματοδοτεί την τέλεση κάποιας πράξης διακίνησης ή κατ` επάγγελμα διακινεί ναρκωτικές ουσίες και το προσδοκώμενο όφελος του δράστη στις ανωτέρω περιπτώσεις υπερβαίνει το ποσό των εβδομήντα πέντε χιλιάδων (75.000) ευρώ." Άρθρο 3Θ.Μεταχείριση εξαρτημένων χρηστών από ναρκωτικές ουσίες 1. Όσοι απέκτησαν την έξη της χρήσης ναρκωτικών και δεν μπορούν να την αποβάλουν με τις δικές τους δυνάμεις, υποβάλλονται σε ειδική μεταχείριση κατά τους όρους του άρθρου αυτού και των άρθρων 31-35.4. Δράστης, στο πρόσωπο του οποίου κατά το χρόνο της πράξης συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παραγράφου 1, αν είναι υπαίτιος τέλεσης: α. ... β. Των πράξεων του άρθρου 20 τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους. Από τη σύγκριση των άνω διατάξεων και ειδικότερα του άρθρου 23 του Ν. 3459/2006ΚΝΝ) και των άρθρων 22και 23 του Ν.4139/2013 (που ισχύει, όπως προεκτέθηκε, μετά την δημοσίευση της προσβαλλόμενης αποφάσεως) που ρυθμίζουν την ποινική μεταχείριση του δράστη των πράξεων του άρθρου 20 ήτοι της αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών όταν συντρέχουν επιβαρυντικές περιστάσεις προκύπτει ότι ο τελευταίος(Ν.4139/2013) περιέχει για τον ήδη αναιρεσείοντα -κατηγορούμενο ευμενέστερες διατάξεις, καθόσον αφορά 1) την υποτροπή , αφού αξιώνει για την ύπαρξη αυτής ο δράστης να μην έχει κριθεί εξαρτημένος .Ως εκ τούτου ο αυτουργός των εγκλημάτων του άρθρου 20, όταν φέρει την ιδιότητα του τοξικομανούς δεν δύναται να καταδικασθεί και ως υπότροπος και στην περίπτωση αυτή τιμωρείται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 30 παρ 4 περ β του νέου νόμου 4139/2013 σε βαθμό πλημμελήματος με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους 2)για την εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 23 του ΚΝΝ αρκούσε η συνδρομή μιας εκ των επιβαρυντικών περιστάσεων του άρθρου αυτού μεταξύ των οποίων και η κατ` επάγγελμα τέλεση της πράξης, μετά όμως την ισχύ του νέου νόμου 4139/2013 δεν αρκεί για τη στοιχειοθέτηση του άρθρου 23 η συνδρομή της κατ` επάγγελμα τέλεσης της πράξης, αλλά απαιτείται και το πρόσθετο στοιχείο του προσδοκώμενου οφέλους το οποίο πρέπει να υπερβαίνει το ποσό των 75.000 ευρώ, ως αναγκαία πρόσθετη επιβαρυντική περίσταση και όχι ως στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης. Η νέα αυτή διάταξη του άρθρου 23 του ν. 4139/2013 κατά το μέρος με το οποίο θεσπίζεται πρόσθετη προϋπόθεση για την ιδιαίτερη μεταχείριση του δράστη της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών (αγοράς και κατοχής ) δηλαδή εκτός από την κατ` επάγγελμα διακίνηση των ναρκωτικών ουσιών απαιτείται και το προσδοκώμενο όφελος, ποσού άνω των 75.000 ευρώ είναι ευνοϊκότερη της προηγουμένης ρυθμίσεως και εφαρμόζεται και για τις πράξεις που τελέσθηκαν πριν από την έναρξη της εφαρμογής της., αφού απαιτεί σωρρευτικά συνδρομή επιπλέον της κατ` επάγγελμα τέλεσης και της επιβαρυντικής περίστασης του προσδοκώμενου οφέλους, το οποίο δεν προέβλεπε ο ν. 3459/2006 (ΚΝΝ.) Στην προκειμένη περίπτωση με την προσβαλλομένη υπ` αριθμ. 13-14/8-1- 2013 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος, αγοράς και κατοχής ναρκωτικών ουσιών κατ` επάγγελμα και καθ` υποτροπή ως τοξικομανής και του επιβλήθηκε ποινή καθείρξεως επτά (7) ετών και χρηματική ποινή πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ κατ` εφαρμογή του άρθρου 23 σε συνδυασμό με το άρθρο 30 παρ 4β του νόμου 3459/2006( ΚΝΝ). Ενόψει όμως του ότι αφενός μεν υπό την ισχύ του Ν.4139/2013 η ιδιότητα του δράστη ως τοξικομανούς αποκλείει την εφαρμογή της επιβαρυντικής περίστασης του υπότροπου και ως εκ τούτου οι πράξεις του αναιρεσείοντος φέρουν πλημμελήματικό χαρακτήρα, προβλεπόμενες και τιμωρούμενες από τις κατά τα άνω σε συνδυασμό διατάξεις των άρθρων 20 παρ 2,3 και 30 παρ 1 και 4 στοιχ. β` του Ν. 4139/2013, αφετέρου δε η διάταξη του άρθρου 23 του ΚΝΝ με βάση την οποία καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης αποφάσεως κατέστη επιεικέστερη με την προσθήκη του στοιχείου του προσδοκώμενου οφέλους, το οποίο δεν συντρέχει στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει, κατ` αυτεπάγγελτη έρευνα του Δικαστηρίου, να εφαρμοσθεί ο επιεικέστερος νόμος κατά το άρθρο 2 ΠΚ και 511 ΚΠΔ και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, ως προς τις επιβαρυντικές περιστάσεις της κατ` επάγγελμα και καθ` υποτροπή τέλεσης και ως προς την περί ποινής διάταξη αυτής και να απαλειφθεί η διάταξη της, ως προς τις επιβαρυντικές περιστάσεις.

Ακολούθως πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση κατά το αναιρούμενο μέρος της στο ίδιο δικαστήριο συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ), ενόψει του ότι μετά την αναίρεση και απάλειψη των επιβαρυντικών περιστάσεων, οι πράξεις για τις οποίες καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων τιμωρούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 30 παρ 4 περ β` του Ν. 4139/2013 σε συνδυασμό με το άρθρο 20 του ίδιου νόμου ως πλημμέλημα με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους. Τέλος, πρέπει να απορριφθεί κατά τα λοιπά η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει τους την 20-10-2014 κατατεθέντες και με ημερομηνία 16-10-2014 πρόσθετους λόγους αναιρέσεως του κατηγορουμένου Μ. Κ. του Ι. .

Αναιρεί εν μέρει την 13-14/8-1-2013 απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης μόνο κατά τις διατάξεις της περί συνδρομής στο πρόσωπο του αναιρεσείοντος των επιβαρυντικών περιστάσεων της κατ` επάγγελμα και της καθ` υποτροπή τελέσεως των πράξεων της αγοράς και κατοχής ναρκωτικών, καθώς και ως προς τη διάταξη της περί επιβολής στον αναιρεσείοντα ποινής.

Απαλείφει τις διατάξεις περί της κατ` επάγγελμα και καθ` υποτροπή τελέσεως των πράξεων από το σκεπτικό και διατακτικό της αποφάσεως.

Παραπέμπει την υπόθεση κατά το πιο πάνω αναιρούμενο μέρος της, περί επιβολής ποινής στον αναιρεσείοντα, για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.

Απορρίπτει, κατά τα λοιπά, την από 2-7-2014 αίτηση-δήλωση του Μ. Κ. του Ι. κατοίκου Θεσσαλονίκης για αναίρεση της 13-14/8-1-2013 απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου 2014.

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 13 Ιανουαρίου 2015.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ρ.Κ.