Α.Π.1873/2016 - ΠΟΙΝΙΚΟ - Ανθρωποκτονία από αμέλεια στα πλαίσια συντήρησης ανελκυστήρα - Από τις διατάξεις, όμως, των άρθρων 333 παρ. 2 και 358 ή άλλη διάταξη του ΚΠΔ, δεν προκύπτει υποχρέωση του διευθύνοντος τη συζήτηση να δίδει το λόγο στους διαδίκους, χωρίς αίτηση τους, για να προβούν σε δηλώσεις ή εξηγήσεις σχετικά με τα αποδεικτικά μέσα που εξετάσθηκαν. Δημιουργείται απόλυτη ακυρότητα εκ του άρθρου 171 παρ. 1 περ. δ! του ΚΠΔ, ιδρύουσα λόγο αναιρέσεως εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Α’ του ίδιου Κώδικα, αν ζητήσουν το λόγο και δεν τους δοθεί

Ανθρωποκτονία από αμέλεια στα πλαίσια συντήρησης ανελκυστήρα
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
Έτος: 2016
Νούμερο: 1873
Από τις διατάξεις, όμως, των άρθρων 333 παρ. 2 και 358 ή άλλη διάταξη του ΚΠΔ, δεν προκύπτει υποχρέωση του διευθύνοντος τη συζήτηση να δίδει το λόγο στους διαδίκους, χωρίς αίτηση τους, για να προβούν σε δηλώσεις ή εξηγήσεις σχετικά με τα αποδεικτικά μέσα που εξετάσθηκαν. Δημιουργείται απόλυτη ακυρότητα εκ του άρθρου 171 παρ. 1 περ. δ! του ΚΠΔ, ιδρύουσα λόγο αναιρέσεως εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Α’ του ίδιου Κώδικα, αν ζητήσουν το λόγο και δεν τους δοθεί..,..

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Χρυσούλα Παρασκευά, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου (σύμφωνα με την υπ’ αριθ.140/2016 πράξη της Προέδρου του Αρείου Πάγου), Μαρία Γαλάνη - Λεοναρδοπούλου - Εισηγήτρια, Αγγελική Αλειφεροπούλου, Δημήτριο Χονδρογιάννη και Γεώργιο Αναστασάκο, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 21 Οκτωβρίου 2016, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Κωνσταντινόπουλου (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Ι. Δ. του Θ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του ..., για αναίρεση της υπ’ αριθ. 3272/2015 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και o αναιρεσείων -κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην υπ’ αριθ....3-6-2016 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό ...2016.

Αφού άκουσε

Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά τη διάταξη του άρθρου 302 παρ. 1 ΠΚ "όποιος επιφέρει, από αμέλεια το θάνατο άλλου, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών", κατά δε τη διάταξη του άρθρου 28 ΠΚ "από αμέλεια πράττει όποιος από έλλειψη της προσοχής, την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει, είτε δεν προέβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του, είτε το προέβλεψε ως δυνατό, πίστεψε όμως ότι δεν θα επερχόταν". Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει ότι, για τη θεμελίωση του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας από αμέλεια απαιτείται: α) να μην καταβλήθηκε από το δράστη η επιβαλλόμενη κατ’ αντικειμενική κρίση προσοχή, την οποία κάθε μετρίως συνετός και ευσυνείδητος άνθρωπος οφείλει να καταβάλλει υπό τις ίδιες πραγματικές περιστάσεις, με βάση τους νομικούς κανόνες, τις συνήθειες που επικρατούν στις συναλλαγές και την κοινή, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, πείρα και λογική, β) να μπορούσε ο δράστης, σύμφωνα με τις προσωπικές του περιστάσεις, ιδιότητες, γνώσεις και ικανότητες και ιδίως εξαιτίας της υπηρεσίας ή του επαγγέλματος του, να προβλέψει και αποφύγει το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του, το οποίο από έλλειψη της προαναφερόμενης προσοχής είτε δεν προέβλεψε, είτε το προέβλεψε ως δυνατό, πίστευε όμως ότι δεν θα επερχόταν και γ) να υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της ενέργειας ή παραλείψεως του δράστη και του αποτελέσματος που επήλθε.

Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Εφετείο (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης, με την προσβαλλόμενη υπ’ αριθ. 3272/2015 απόφαση του, κατόπιν συναξιολόγησης των αποδεικτικών μέσων που κατ’ είδος διαλαμβάνει στο σκεπτικό του, (ένορκες καταθέσεις μαρτύρων κατηγορίας, ανάγνωση πρακτικών πρωτοβάθμιας απόφασης, εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά, απολογία κατηγορουμένου), καταδίκασε τον τελευταίο, για την αξιόποινη πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια), και μετά από αναγνώριση στο πρόσωπο του της συνδρομής της ελαφρυντικής περιστάσεως του άρθρου 84 παρ. 2α!ΠΚ, του επέβαλε ποινή φυλακίσεως δώδεκα (12) μηνών. Ειδικότερα κατά το διατακτικό του, κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο του ότι: "Στις 10-12-2008 και ώρα 15.00 στη ... Θεσσαλονίκης, από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις, μπορούσε και ήταν υποχρεωμένος να καταβάλει, δεν πρόβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα που προκάλεσε η πράξη του και έγινε υπαίτιος πρόκλησης θανάτου σε άλλο άτομο. Ειδικότερα ο κατηγορούμενος εργάζεται ως τεχνικός ανελκυστήρων στην επιχείρηση με την επωνυμία "... Ο.Ε.’ ,’ στα καθήκοντα του οποίου ήταν και η συντήρηση του ανελκυστήρα του κτιρίου του "προθερμαντή" του εργοστασίου της Α.Ε. ... στην ... Θεσσαλονίκης, η οποία γινόταν σε δύο προγραμματισμένες συντηρήσεις μηνιαίως. Την ημέρα του ατυχήματος ο κατηγορούμενος προέβη στη συντήρηση του ανελκυστήρα, ο οποίος λόγω βλάβης παρουσίαζε πρόβλημα στον μηχανισμό λειτουργίας των δύο εσωτερικών θυρών ασφαλείας. Ο κατηγορούμενος εν τούτοις, αντί να θέσει εκτός λειτουργίας τον ανελκυστήρα, ως όφειλε σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 4 της ΚΥΑ ...352/1957,παραβίασε τη λειτουργία του θέτοντας τις εσωτερικές πόρτες εκτός αυτοματισμού, καθώς μόνο ο συντηρητής είχε τέτοια δυνατότητα, διότι είναι ο μόνος που έχει τα σχέδια εγκατάστασης, με συνέπεια ο ανελκυστήρας να λειτουργεί χωρίς να κλείνουν οι εσωτερικές πόρτες. Συνέπεια της ανωτέρω αμελούς συμπεριφοράς του κατηγορουμένου ήταν ότι ο θανών Α. Χ., εργαζόμενος στην επιχείρηση "... Ε.Π.Ε.", σε εργολαβία συντήρησης που είχε αναλάβει η εταιρεία αυτή στο "προθερμαντή", φορώντας ζώνη εργασίας - ασφαλείας τριών σημείων, γιατί εργαζόταν πριν σε ύψος, η οποία στην πλάτη είχε κρίκο και στον κρίκο επάνω υπήρχε περασμένο σχοινί μήκους 1,5 μέτρων κουμπωμένο στην άλλη άκρη στη μέση του, επιχείρησε να χρησιμοποιήσει τον ανελκυστήρα και καθώς δεν λειτουργούσαν οι εσωτερικές πόρτες ασφαλείας, το σχοινί πιάστηκε στην ακάλυπτη εσωτερική επιφάνεια του φρεατίου και καθώς ανέβαινε ο ανελκυστήρας, ο θανών εγκλωβίσθηκε στη συμβολή του δαπέδου και του ανοίγματος της πόρτας με αποτέλεσμα το σώμα του και το κεφάλι του να αρχίσει να γδέρνεται στην εσωτερική επιφάνεια της πόρτας και να υποστεί βαρεία θωρακική κάκωση -κοιλιακή κάκωση, από την οποία ως μόνη γενεσιουργό αιτία επήλθε ο θάνατος του. Το συμβάν θα είχε αποφευχθεί αν λειτουργούσαν οι δύο εσωτερικές πόρτες ασφαλείας του θαλάμου, γιατί λόγω της παρεμπόδισης της κίνηση τους από το σχοινί της ζώνης του θανόντα δεν θα έκλειναν με αποτέλεσμα να μη ξεκινούσε ο ανελκυστήρας" Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 329, 331, 333, 358, 364 παρ. 2 και 369 ΚΠΔ, προκύπτει ότι η λήψη υπόψη και η συνεκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας, ως αποδεικτικού στοιχείου, εγγράφου που δεν αναγνώστηκε κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, συνιστά απόλυτη ακυρότητα και ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ Α! ΚΠΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 171 παρ. 1 περίπτωση δ! του ίδιου Κώδικα, λόγο αναίρεσης, διότι έτσι παραβιάζεται η άσκηση του κατά το άρθρο 358 του ίδιου Κώδικα δικαιώματος του κατηγορουμένου να προβαίνει σε δηλώσεις, παρατηρήσεις και εξηγήσεις σχετικά με το αποδεικτικό μέσο, εκτός αν αυτό αποτελεί στοιχείο του κατηγορητηρίου ή το υλικό αντικείμενο του εγκλήματος ή είναι έγγραφο διαδικαστικό ή αναφέρεται απλώς διηγηματικά στην απόφαση ή το περιεχόμενο του προκύπτει από άλλα αποδεικτικά μέσα. Περαιτέρω, στα πρακτικά της δημόσιας συνεδρίασης, που συντάσσονται, δεν είναι απαραίτητο να αναφέρεται σε ποιο αποδεικτικό θέμα αφορά το έγγραφο, ούτε να καταχωρίζεται το περιεχόμενο του εγγράφου που αναγνώστηκε. Αρκεί να αναφέρονται στα πρακτικά τα στοιχεία που προσδιορίζουν την ταυτότητα του, σε τρόπο που μπορεί να διαγνωσθεί ότι αναγνώστηκε όλο το περιεχόμενο του και ο κατηγορούμενος, γνωρίζοντας πλήρως την ταυτότητα του, να έχει κάθε ευχέρεια να ασκήσει τα από το άρθρο 358 ΚΠΔ πιο πάνω δικαιώματα του, δεδομένου μάλιστα ότι, εφόσον συντελείται η ανάγνωση των εγγράφων αυτών, παρέχεται η δυνατότητα στον κατηγορούμενο να προβεί σε δηλώσεις και εξηγήσεις που είναι σχετικές με το περιεχόμενο τους, αφού η δυνατότητα αυτή λογικά δεν εξαρτάται μόνο από τον τρόπο με τον οποίο αναφέρονται στα πρακτικά τα αναγνωσθέντα έγγραφα.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο της ουσίας στήριξε την περί ενοχής του αναιρεσείοντα δικαιοδοτική του κρίση, και στα αναγνωσθέντα έγγραφα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και 1)....2) "φωτογραφίες από τον τόπο του ατυχήματος". Με την αναφορά αυτή του εν λόγω εγγράφου ενόψει της αριθμήσεως του, της μοναδικότητας του, από τον διαφορετικό τίτλο του, σε σχέση με τα λοιπά αναγνωσθέντα έγγραφα, του ότι όπως προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση των πρακτικών του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, που αναγώσθηκαν στο ακροατήριο του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, διαλαμβάνεται στα αναγνωστέα έγγραφα με τον ίδιο αριθμό (2), (άρα ήταν γνωστές κατά το περιεχόμενο τους, στον αναιρεσείοντα-κατηγορούμενο), καθώς και του γεγονότος ότι πρόκειται για απεικόνηση φωτογραφιών, οι οποίες κατά κυριολεξία δεν αναγιγνώσκονται αλλά επισκοπούνται με την επίδειξη τους, από τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου στους παράγοντες της δίκης, για να λάβουν γνώση αυτών και αν επιθυμούν να ασκήσουν τα από το άρθρο 358 ΚΠΔ δικαιώματα τους, επαρκώς προσδιορίζεται η ταυτότητα τους, και δεν ήταν αναγκαία ειδικότερη αναφορά πρόσθετων στοιχείων προσδιορισμού τους, αφού με την επίδειξη τους, στην επ’ ακροατηρίου διαδικασία κατέστη και πάλι γνωστό το περιεχόμενο τους στον αναιρεσείοντα και τη συνήγορο του και είχε αυτός ή η συνήγορος του, που σημειωτέον δεν εναντιώθηκαν στην επίδειξη τους ούτε αντέλεξαν σ’ αυτήν, τη δυνατότητα να προβούν σε δηλώσεις και εξηγήσεις αναφορικά με το περιεχόμενο τους, γεγονός που δεν εξαρτήθηκε πάντως από τον τρόπο προσδιορισμού τους στα πρακτικά της δίκης, ενόψει και του ότι δεν δημιουργήθηκε αμφιβολία για το αναλλοίωτο της ταυτότητάς τους.

Επομένως, ορθώς έλαβε υπόψη του το Δικαστήριο της ουσίας, για την καταφατική περί της ενοχής του αναιρεσείοντος δικαιοδοτική του κρίση και τις εν λόγω φωτογραφίες, χωρίς να είναι αναγκαία η αναφορά του εκδότη τους, του χρόνου λήψεως αυτών, και του τρόπου με το οποίο κατέστησαν στοιχεία της δικογραφίας. Μετά ταύτα ο συναφής από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Α! ΚΠΔ, πρώτος λόγος αναίρεσης είναι αβάσιμος, και ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί.

Κατά το άρθρο 171 παρ. 1 εδ. δ! ΚΠΔ, ακυρότητα, που λαμβάνεται και αυτεπαγγέλτως υπόψη από το δικαστήριο σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και στον Άρειο Πάγο ακόμη, προκαλείται αν δεν τηρηθούν οι διατάξεις που καθορίζουν την εμφάνιση, την εκπροσώπηση, την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και την άσκηση των δικαιωμάτων, που του παρέχονται στις περιπτώσεις και με τις διατυπώσεις που επιβάλλει ο νόμος. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι, η άσκηση των δικαιωμάτων που προσήκουν στον κατηγορούμενο αναφέρεται σε όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες υφίσταται από το νόμο υποχρέωση του δικαστή να δημιουργήσει, οίκοθεν, εκείνες τις προϋποθέσεις που καθιστούν δυνατή την άσκηση των ανωτέρω δικαιωμάτων, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη σχετική αίτηση του κατηγορουμένου. Από τις διατάξεις, όμως, των άρθρων 333 παρ. 2 και 358 ή άλλη διάταξη του ΚΠΔ, δεν προκύπτει υποχρέωση του διευθύνοντος τη συζήτηση να δίδει το λόγο στους διαδίκους, χωρίς αίτηση τους, για να προβούν σε δηλώσεις ή εξηγήσεις σχετικά με τα αποδεικτικά μέσα που εξετάσθηκαν. Και αν μεν ζητήσουν τον λόγο και δεν τους δοθεί (μετά από προσφυγή τους στο δικαστήριο), δημιουργείται απόλυτη ακυρότητα εκ του άρθρου 171 παρ. 1 περ. δ! του ΚΠΔ, ιδρύουσα λόγο αναιρέσεως εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Α’ του ίδιου Κώδικα. Αν όμως, δεν ζητήσουν αυτοί τον λόγο ουδεμία ακυρότητα δημιουργείται.

Συνεπώς, στην προκειμένη περίπτωση, ο δεύτερος λόγος της ένδικης αιτήσεως, περί απόλυτης ακυρότητας της διαδικασίας στο ακροατήριο, κατά την έννοια των άρθρων 171 § 1 εδ. δ! και 510 § 1 στοιχ. Α! ΚΠΔ, εκ του ότι, μετά την εξέταση κάθε μάρτυρα στο ακροατήριο, δεν δόθηκε οίκοθεν ο λόγος από την διευθύνουσα τη συζήτηση στη συνήγορο του κατηγορουμένου - αναιρεσείοντος, χωρίς να τον ζητήσει για να προβεί σε δηλώσεις και εξηγήσεις ως προς τις καταθέσεις των μαρτύρων, είναι αβάσιμος, αφού κατά τα προεκτεθέντα δεν καθιερώνεται υποχρέωση του διευθύνοντος να δίδει το λόγο στον κατηγορούμενο ή τον συνήγορο για να ασκήσουν το εκ του άρθρου 358 ΚΠΔ δικαίωμα., εάν αυτοί δεν το ζητήσουν.

Από τις διατάξεις των άρθρων 474, 476 παρ. 1 και 498 του ΚΠοινΔ προκύπτει ότι, η έκθεση που περιέχει τη δήλωση ασκήσεως του ένδικου μέσου της εφέσεως πρέπει να διαλαμβάνει ορισμένο λόγο, όπως η κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Ειδικά, προκειμένου για έφεση του Εισαγγελέα κατά αθωωτικής αποφάσεως, σύμφωνα με την παραγρ. 3 του άρθρου 486 ΚΠΔ, που προστέθηκε με το άρθρο 2 παρ. 19 του ν. 2408/1996 και ισχύει από 4/6/1996, (άρθρο 7 του νόμου αυτού), "η άσκηση έφεσης από τον εισαγγελέα πρέπει να αιτιολογείται ειδικά και εμπεριστατωμένα στη σχετική έκθεση (άρθρο 498), άλλως η έφεση απορρίπτεται ως απαράδεκτη". Από τη διατύπωση αυτή του νόμου προκύπτει σαφώς ότι η αξιούμενη αιτιολογία της ασκούμενης από τον εισαγγελέα εφέσεως κατά αθωωτικής αποφάσεως αποτελεί πρόσθετο τυπικό όρο του κύρους του ένδικου αυτού μέσου, που ασκείται μετά την ισχύ του νόμου 2408/1996, ήτοι μετά τις 4 Ιουνίου 1996. Γίνεται πλέον φανερό ότι ο νομοθέτης δεν αρκείται όπως γινόταν δεκτό μέχρι την έναρξη ισχύος του ν.2408/1996, στην τυπική επίκληση ως λόγου εφέσεως "της κακής εκτίμησης των αποδείξεων" από την εκκαλούμενη αθωωτική απόφαση, αλλά αξιώνει από τον Εισαγγελέα ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση του λόγου εφέσεως, στον οποίο πρέπει να εκτίθενται με σαφήνεια και πληρότητα τα πραγματικά περιστατικά που τον θεμελιώνουν. Όταν το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, αντί να απορρίψει ως απαράδεκτη την έφεση του Εισαγγελέα κατά αθωωτικής αποφάσεως, λόγω ελλείψεως αιτιολογίας στη σχετική έκθεση, προβαίνει στην εξέταση της ουσίας της υποθέσεως και στην καταδίκη του κατηγορουμένου, υπερβαίνει την εξουσία του, οπότε ιδρύεται ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Η’ του ΚΠοινΔ λόγος αναιρέσεως της αποφάσεως (βλ. Ολ. ΑΠ 9/2005). Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, απέρριψε την ένσταση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου, περί απαραδέκτου της υπ’ αριθ.2109/2013 εφέσεως της Αντεισαγγελέως Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, κατά της υπ’ αριθ. 16062/2013, αθωωτικής αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, και αφού δέχθηκε τυπικά την ως άνω έφεση κατά της αθωωτικής αυτής αποφάσεως, στη συνέχεια, εξέτασε την ουσία της υποθέσεως, και κήρυξε ένοχο τον ήδη αναιρεσείοντα για την προαναφερθείσα αξιόποινη πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια. Από την παραδεκτή επισκόπηση της ως άνω εκθέσεως εφέσεως, για τις ανάγκες ελέγχου της βασιμότητας του τρίτου αναιρετικού λόγου, προκύπτουν τα εξής: Η Αντεισαγγελέας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, που ήταν και Εισαγγελέας της έδρας στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο Χ. Λ., άσκησε την προαναφερθείσα έφεση κατά της ως άνω αποφάσεως του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου εμπροθέσμως και νομοτύπως ενώπιον της γραμματέως της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, στην οποία δήλωσε ότι:" Ασκεί έφεση κατά της υπ’ αρ. 16062/14-11-2013 αποφάσεως του Γ! Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία κηρύχθηκε αθώος ο κατηγορούμενος για την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, ενώ σύμφωνα με τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από την ακροαματική διαδικασία έπρεπε να κηρυχθεί ένοχος κατά το κατηγορητήριο. Ειδικότερα ο θανών, Χ. Α., εργαζόταν στην Εταιρεία "... Ε.Ε.", στην οποία η εταιρεία …, είχε αναθέσει την εργολαβία της συντήρησης και αποκατάστασης των λαμαρινών που βρίσκονται περιμετρικά του κλιβάνου παραγωγής τσιμέντου. Την 10-12-2008 εισήλθε στον ανελκυστήρα που ήταν εγκατεστημένος στο κτίριο προθερμαντή και φορούσε ζώνη εργασίας-ασφαλείας (τριών σημείων), γιατί προηγουμένως εργαζόταν σε ύψος. Πιθανότατα πιάστηκε εξωτερικά του θαλάμου το σχοινί που ήταν περασμένο στη ζώνη του θανόντος ή άλλο εξάρτημα αυτής. Ο συνάδελφος του θανόντος, Ι. όπως ανέφερε στους επιθεωρητές εργασίας κατεβαίνοντας τις σκάλες, (προσπάθησε να κινηθεί με τον ανελκυστήρα, αλλά διαπίστωσε ότι δεν λειτουργούσε), βρήκε ανοικτή την πόρτα του ανελκυστήρα στο 4° επίπεδο με σταματημένο το δάπεδο του θαλάμου λίγο πιο κάτω από το πάνω μέρος της πόρτας και το σώμα του θανόντος να είναι μερικώς (από το μέσον του στήθους περίπου), έξω από το θάλαμο σφηνωμένο. Το κεφάλι έβλεπε προς τα πάνω ενώ ήταν παραμορφωμένο σε μεγάλο βαθμό ώστε ο Ι. δεν αναγνώρισε ποιος ήταν. Έξω από το θάλαμο κρεμόταν το αριστερό χέρι του θανόντα. Ο Ι. σε κατάσταση σοκ άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες. Συνάντησε τον Τ. Δ., εργαζόμενο στην εταιρεία ..., και του έδωσε να καταλάβει πως είχε συμβεί κάτι κακό. Ο Ι. μιλάει πολύ λίγα Ελληνικά. Μέχρι τη στιγμή εκείνη δεν αναγνωρίσθηκε ο παθών λόγω της παραμόρφωσης που είχε υποστεί το πρόσωπο του. Ο κατηγορούμενος ο οποίος εργαζόταν ως τεχνικός ανελκυστήρων στην επιχείρηση "... Ο.Ε." την 10-12-2008 είχε μεταβεί στο εργοστάσιο για επισκευή βλάβης, όπως αναφέρεται στην έκθεση αυτοψίας των επιθεωρητών εργασίας, γεγονός που το δήλωσε στους επιθεωρητές και ο Γ. χωρίς όμως να διευκρινίσει ποια βλάβη ακριβώς και όπως αποδεικνύεται από την πραγματογνωμοσύνη του Π. Μ. και Κ. Κ. (: "Σύμφωνα με την από 17-3-2009 υπ’ αριθ. .../16-03-09 βεβαίωση του επιθεωρητή Η. Η. του διαπιστευμένου φορέα ελέγχου EURO CERT δεν υπήρξε βλάβη σε ηλεκτρονική πλακέτα, αλλά έγινε αντικατάσταση του κινητήρα του μηχανισμού λειτουργίας των δύο εσωτερικών πορτών ασφαλείας του ανελκυστήρα - εννοεί τον κινητήριο μηχανισμό ΗΑΧΜΑΝ EL. MIKROVERT - γιατί στις 10-2-2009 βρέθηκε καμένος, όταν ο εν λόγω επιθεωρητής επέβλεπε τις εργασίες αποκατάστασης της λειτουργίας του ανελκυστήρα. Επίσης από τον ανωτέρω επιθεωρητή διαπιστώθηκε μετά την αντικατάσταση του προαναφερθέντος κινητήρα ελαττωματική λειτουργία των εσωτερικών πορτών ασφαλείας λόγω ελαττωματικών ηλεκτρικών επαφών αλλά ακολούθως έγιναν οι απαραίτητες επιδιορθώσεις και ρυθμίσεις) και όχι για τακτική συντήρηση του ανελκυστήρα όπως κατέθεσε ο ίδιος στην απολογία του. Το ίδιο αποδεικνύεται και από την με αριθμό ... έκθεση πραγματογνωμοσύνης (σελ. 5 αυτής) που διενεργήθηκε κατόπιν εντολής της ασφαλιστικής …που καλύπτει την ευθύνη του συντηρητή του ανελκυστήρα "... & ΣΙΑ Ο.Ε." : "από τον έλεγχο που διενεργήθηκε, αφού ενεργοποιήθηκε ο γενικός διακόπτης, διαπιστώθηκε ότι ο inverter που ελέγχει την κίνηση των εσωτερικών θυρών, δεν έδινε εντολή διότι όπως αποδείχθηκε είχε καεί. Για το λόγο αυτό και είχε χρειασθεί λίγη ώρα νωρίτερα να γεφυρωθούν (βραχυκυκλωθούν) οι πόρτες για να ξεκινήσει ο ανελκυστήρας". Οι εργαζόμενοι ανέφεραν στους επιθεωρητές εργασίας ότι την ημέρα του ατυχήματος ο θάλαμος του ανελκυστήρα μπορούσε να κινηθεί χωρίς να κλείνουν οι εσωτερικές πόρτες ασφαλείας. Ο κατηγορούμενος είχε βραχυκυκλώσει, θέσει εκτός αυτοματισμού (γεφυρώσει τις εσωτερικές θύρες τύπου bus), καθώς γνώριζε ότι ο κινητήριος μηχανισμός των εσωτερικών πορτών ασφαλείας ήταν καμένος και οι ηλεκτρικές επαφές τους λειτουργούσαν ελαττωματικά, αντί να θέσει τον ανελκυστήρα εκτός λειτουργία. Στην από 16-1-2009 έκθεση πραγματογνωμοσύνης των Α. Β., Δ. Δ., Χ. Ν., Χ. Μ.) αναφέρεται ότι : " τόσο το μηχανοστάσιο του ανελκυστήρα όσο και οι θύρες φρεατίου ήταν προσβάσιμο - ες και είχε αφαιρεθεί - σκιστεί η κόκκινη ταινία της αστυνομίας" καθώς και ότι "δεν είναι ελεγχόμενο εάν οι θύρες (εσωτερικές θύρες τύπου bus) ήταν βραχυκυκλωμένος στον πίνακα χειρισμού του ανελκυστήρα στο μηχανοστάσιο και ο ανελκυστήρας εκτελούσε κλίσεις χωρίς αυτές να είναι κλειστές., όπως και θα έπρεπε". Το ατύχημα θα είχε αποφευχθεί αν την ώρα του ατυχήματος λειτουργούσαν κανονικά, όπως προβλέπεται, οι εσωτερικές πτυσσόμενες πόρτες ασφαλείας του θαλάμου του ανελκυστήρα, οι οποίες δεν είχαν λόγω του ατυχήματος καμία παραμόρφωση, γιατί λόγω παρεμπόδισης της κίνησης του από το σχοινί της ζώνης του παθόντα (ή άλλο εξάρτημα αυτής), δεν θα έκλειναν με αποτέλεσμα να μην ξεκινήσει ο ανελκυστήρας. Προφανώς έγινε προσπάθεια απεγκλωβισμού του θανόντος πριν την άφιξη του κατηγορουμένου και του συναδέλφου του Γ. Ζ., (λόγω του ότι λόγω της μεγάλης κυκλοφοριακής κίνησης αυτοί έφθασαν περίπου μετά από 40 λεπτά που κλήθηκαν), και πιθανότατα με χρήση μηχανικών μέσων, όπως μεταλλικός λοστός αλλά αυτή δεν ήταν η αιτία του θανάτου, αφού αυτός σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν είχε λάβει χώρα πριν από την προσπάθεια απεγκλωβισμού του θύματος, το οποίο πρώτος ο Ι. είχε αντικρύσει νεκρό.

Συνεπώς αποδείχθηκε πλήρως η ενοχή του κατηγορουμένου για την πράξη που κατηγορείται/ Η έφεση αυτή, όπως διατυπώθηκε, περιέχει την απαιτούμενη για το παραδεκτό της, κατά τη διάταξη του άρθρου 486 § 3 ΚΠοινΔ, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία του προβαλλομένου λόγου της, αφού εκτίθεται σ ‘ αυτήν η συγκεκριμένη περί την εκτίμηση των αποδείξεων πλημμέλεια της εκκαλουμένης αθωωτικής αποφάσεως, ως προς την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, που αποδίδεται στον κατηγορούμενο και προσδιορίζονται οι λόγοι για τους οποίους το πρωτοβάθμιο δικαστήριο οδηγήθηκε σε εσφαλμένο, κατά την εκκαλούσα Εισαγγελέα, αποδεικτικό πόρισμα, παραθέτοντας και πραγματικούς συλλογισμούς βάσει των οποίων, αντικρούεται από τα αποδεικτικά μέσα το αθωωτικό για τον κατηγορούμενο πόρισμα. Άλλη, επιπλέον, αιτιολογία δεν ήταν αναγκαία, ούτε ήταν απαραίτητο να γίνεται αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων μεταξύ τους. Τουναντίον παρατίθενται αποδεικτικά μέσα χωρίς να οδηγεί η παράθεση τους, στο συμπέρασμα ότι εκτίθενται επιλεκτικά σε σχέση με τα άλλα που δεν παρατίθενται. Επομένως, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο της ουσίας, με το να κρίνει τυπικά δεκτή την ανωτέρω έφεση, απορρίπτοντας με ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία την περί του αντιθέτου προβληθείσα ένσταση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου, και να επιληφθεί, στη συνέχεια, της κατ’ ουσία έρευνας της κατηγορίας, δεν υπερέβη την εξουσία του, ο δε περί του αντιθέτου, από το άρθρο 510§1 στοιχ. Η’ Κ. ΠοινΔ, τρίτος λόγος αναιρέσεως, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί.

Μετά απ’ αυτά και εφόσον δεν υπάρχει προς έρευνα άλλος παραδεκτός λόγος αναίρεσης, πρέπει η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης να απορριφθεί και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (αρθρ. 583 ΚΠΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ.

Απορρίπτει την υπ’ αριθ....3-6-2016 αίτηση-δήλωση του Ι. Δ. του Θ., για αναίρεση της υπ’ αριθ. 3272/2015 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Θεσσαλονίκης. Και

Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια πενήντα (250) Ευρώ.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 11 Δεκεμβρίου 2016.

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 16 Δεκεμβρίου 2016.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Α.Π.1873/2016