∆ίπλωμα Μη ανανεωμένο
Εξαίρεση Ασφαλιστικής Κάλυψης
Παρεμπίπτουσα Αγωγή Ασφαλιστή κατ΄ασφαλισμένου
κατόπιν Συμβιβασμού με παθόντα(τρίτο) – Απορριπτέα (1)
Η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία προς αποφυγή δικαστικών αγώνων και κατόπιν
εξωδίκου συμβιβασμού κατέβαλε προς τον ζημιωθέντα τρίτο... αποζημίωση, το ποσό
των 6.500 ευρώ προς πλήρη και ολοσχερή εξόφληση κάθε απαίτησής του από το
παραπάνω ατύχημα, (ολική καταστροφή οχήματος και δαπάνη σύνταξης σχετικής
πραγματογνωμοσύνης). Εν συνεχεία στρέφεται εναντίον του ασφαλισμένου της για
παράβαση των όρων του ασφαλιστηρίου συμβολαίου, λόγω οδήγησης άνευ της κατά
νόμο άδειας ικανότητας, καθόσον σχετική άδεια είχε λήξει (λόγω ορίου ηλικίας) και
δεν είχε ανανεωθεί.
Ένσταση Καταχρηστικής Άσκησης του δικαιώματος
της Ασφαλιστικής εταιρείας κατ΄άρθρ. ΑΚ 281 – ∆εκτή
Η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρεία κατά τη σύναψη της συμβάσεως ασφαλίσεως,
αλλά και κατά τις μεταγενέστερες τρεις αλληλοδιάδοχες ανανεώσεις της, όφειλε
ενόψει της ηλικίας του εναγομένου, να ερευνά αν αυτός είχε άδεια ικανότητας
οδηγού, καθώς επίσης και αν αυτή είναι ανανεωμένη.
Η κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση έκρινε ότι η ανωτέρω παράλειψη της
ασφαλιστικής εταιρίας έγινε προκειμένου να εισπράξει τα ασφάλιστρα. Έτσι όμως
δημιούργησε δικαιολογημένα στον εναγόμενο την πεποίθηση και την πίστη ότι δεν
πρόκειται να διεκδικήσει το δικαίωμά της και να ασκήσει κατ’ αυτού αγωγή, βάσει των
ανωτέρω όρων της σύμβασης.
Η άσκηση, συνεπώς του δικαιώματος αυτού κατά του εναγομένου (ασφαλισμένου),
αντίκειται στην καλή πίστη, στα χρηστά ήθη και στον κοινωνικό και οικονομικό
σκοπό του δικαιώματός της, γι’ αυτό είναι απαγορευμένη κατ’ άρθρ.281 ΑΚ,
γενομένης επί του σημείου αυτού δεκτής ως και κατ’ ουσίαν βασίμου της σχετικής
ενστάσεως του εναγομένου.
Απόφ. Ειρ.Εορδαίας 15/2010
Πρόεδρος Μάρθα Μικροπούλου
∆ικηγόροι : Ιωάννης Ντεμογιάννης - Βασίλειος Τσιώτσιας
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1) Οδήγηση ΑΝΕΥ της κατά νόμο άδειας ικανότητας - ∆ίπλωμα Μη
ανανεωμένο
Παρεμπίπτουσα Αγωγή Ασφαλιστή κατ΄ασφαλισμένου – Απορριπτέα
ΣΣ Αρκετές φορές παρατηρείται στην πράξη το φαινόμενο της ανανέωσης
ασφαλιστικής σύμβασης χωρίς να τηρηθεί εκ μέρους της ασφαλιστικής εταιρίας η
υποχρέωσή της να ελέγξει εάν ο ασφαλιζόμενος οδηγός κατέχει την κατά νόμο και
κατηγορία αντίστοιχη άδεια ικανότητας οδήγησης, πράγμα που θα εξαφάνιζε άμεσα
όλα τα ανακύπτοντα προβλήματα και τους ατέρμονες δικαστικούς αγώνες. Όμως
όπως και η κατωτέρω δικαστική απόφαση δέχεται, η πρακτική αυτή ανάγεται στην
Page 2
συνέχιση είσπραξης των ασφαλίστρων (ιδιαίτερα κρίσιμο στοιχείο στις δύσκολες
οικονομικές εποχές που διάγουμε, και σε ένα περιβάλλον στρεβλού ανταγωνισμού
που παρατηρείται τα τελευταία ιδίως έτη στην Ελλαδική ασφαλιστική αγορά).
Η ουσία όμως του θέματος βασίζεται στο ερώτημα: Εν προκειμένω τί υπαγορεύουν oι
κανόνες της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών; Nα φορτωθεί το ατύχημα
στις πλάτες του ασφαλισμένου με επίκληση τυπικών και μη ουσιαστικών ως προς
την ικανότητα οδήγησης παραβάσεων;
∆ηλαδή αποδεχόμαστε την στρεβλή κατάσταση, ο ασφαλιστής αν και γνωρίζει (ή
οφείλει να ερευνήσει και να γνωρίζει) περί της λήξης της άδειας ικανότητας, συνεχίζει
να δέχεται την είσπραξη του ασφαλίσματος, και όταν επέλθει η ασφαλιστική
περίπτωση (ατύχημα) ενεργεί όπως η παροιμιώδης έκφραση του Ελληνικού
Κινηματογράφου «Στρίβειν δια του αρραβώνος». Πώς αντέχει αυτή η συμπεριφορά
στην έννοια του ∆ικαίου;
βλέπε σχετική νομολογία κατωτέρω:
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ η αναγωγή του ασφαλιστού καθ- όσον 1) ΑΠΕ∆ΕΙΧΘΗ ύπαρξη
επαγγελματικής αδείας - που ∆ΕΝ είχε ΑΝΑΝΕΩΘΕΙ, όμως η ΑΝΑΝΕΩΣΗ είναι
ΑΣΧΕΤΗ με την Ικανότητα Οδηγήσεως, αποσκοπεί δε στην περιοδική πληρωμή
και κατάθεση ειδικών προς τούτο παραβόλων και γίνεται μόνο για αυτόν τον σκοπό.
Μον.Πρ.Αθ. 2406/2000 ΣΕΣυγκ∆ 2000/598
Αμφισβήτηση υπάρχουσας ασφαλιστικής κάλυψης, ελλείψει δήθεν Αδειας
Ικανότητας Οδηγού. Ομως η Ασφαλιστική Σύμβαση καταρτίζεται με τη
συμπλήρωση σχετικού εντύπου του ασφαλιστή, όπου δηλώνεται προεχόντως η
υπάρχουσα άδεια ικανότητας - συνεπώς η αμφισβήτηση είναι απαράδεκτη. Εφ.Θεσ.
1751/1999 ΣΕΣυγκ∆ 2001/66
Απορρίπτεται η παρεμπίπτουσα αγωγή της ασφαλιστικής εταιρίας κατά του
οδηγού και του ασφαλισμένου της, για έλλειψη αδείας ικανότητος οδηγήσεως
δίκυκλης μοτοσικλέτας, γιατί ο υπαίτιος οδηγός είχε ικανότητα οδηγήσεως
μοτοποδηλάτου και διαπιστώθηκε ότι αυτός ήτο ικανός οδηγήσεως μοτοσικλέτας ,
εφόσον κατ' εφαρμογή των άρθρων 173 και 200 Α.Κ.τα συμβαλλόμενα μέρη,
ασφαλιστής - ασφαλισμένος, αποβλέπουν στην
ασφαλιστικώς διαπιστωθείσα ικανότητα οδηγήσεως και ο παρεμπιπτόντως
εναγόμενος, υπαίτιος οδηγός, κατείχε κατά το χρόνο του ενδίκου ατυχήματος την
κατά νόμο και κατά περίπτωση άδεια οδηγήσεως μοτοσικλετών. Εφ.Αθ. 2020/005
ΣΕΣυγκ∆ 2005/245.
Αδεια οδηγού Β κατηγορίας αντί Γ - ΑΣΧΕΤΟΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ ΤΟΥ
ΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥ, η Οδήγηση με άδεια Β- αντί Γ-, αφού ο Ασφαλιστής κατά την σύναψη
της Ασφ/κης ταύτης συμβάσεως (βάσει της ΠΡΟΤΑΣΕΩΣ του Ησφαλισμένου στο
ΕΝΤΥΠΟ της οποίας εγράφησαν (πάντοτε γράφονται) τα στοιχεία του Ησφαλισμένου
μεταξύ των οποίων και τα στοιχεία του ∆ΙΠΛΩΜΑΤΟΣ (Αδείας ικανότητος
Οδηγούπου είχε Β- και όχι Γ), ΕΓΝΩΡΙΖΕ ότι ο Ησφαλισμένος δεν είχε Α∆ΕΙΑ
Οδηγού Γκατηγορίας. Εφ.Αθ. 2007/2000 ΣΕΣυγκ∆ 2000/578
Ο συμβατικός όρος εξαίρεσης της ασφαλιστικής κάλυψης, λόγω της ασάφειάς του,
αναφορικά προς το πότε ο οδηγός θεωρείται ότι δεν έχει την κατά νόμο άδεια
οδηγήσεως, ερμηνευόμενος κατά τα άρθρα 173 και 200 του ΑΚ, όπως απαιτεί η καλή
πίστη, και τα συναλλακτικά ήθη, δεν καταλαμβάνει και τη ζημία την οποία προκαλεί
οδηγός, ο οποίος είναι κάτοχος αδείας οδηγήσεως αυτοκινήτου που έχει εκδοθεί
από ξένο κράτος. Και αυτό διότι τα συμβαλλόμενα μέρη απέβλεψαν κυρίως στο
γεγονός αν ο οδηγός κατά το χρόνο του ατυχήματος ήταν ικανός να οδηγεί
αυτοκίνητο της ίδιας κατηγορίας με το ασφαλισμένο και όχι στο τυπικό στοιχείο
της αναγνωρίσεως της αλλοδαπής αδείας από τις ημεδαπές αρχές και της εκδόσεως
Page 3
σχετικής ελληνικής αδείας, η οποία μπορούσε να χορηγηθεί χωρίς προηγούμενη
θεωρητική ή πρακτική εξέταση του κατόχου αλλοδαπής αδείας οδηγήσεως.
Μον.Πρ.Πατρ. 570/2007 ΣΕΣυγκ∆ 2007/503
Κείμενο Απόφ. Ειρ. Εορδαίας 15/2010
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ∆ΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από την αρχή της ελευθερίας των συμβάσεων (Α.Κ. 361) προκύπτει η δυνατότητα
των μερών στη σύμβαση ασφάλισης αστικής ευθύνης από ατύχημα αυτοκινήτων να
συμφωνήσουν περιπτώσεις απαλλαγής του ασφαλιστή, όπως αυτές προβλέπονται
από την Κ4/585/1978 ΑΥΕ, όπως την περίπτωση του άρθρου 25 παρ.6, κατά την
οποία αποκλείονται της ασφαλίσεως ζημίες που προξενούνται από οδηγό που δεν
κατέχει την απαιτούμενη από το νόμο και για την κατηγορία του οχήματος που οδηγεί
προβλεπόμενη άδεια οδήγησης, αλλά και άλλες που μπορούν να συμφωνηθούν ως
απαλλακτικές ρήτρες (όροι συμβατικής απαλλαγής). Κατά το άρθρο 11 παρ.1 του
ν.489/1976, ο ασφαλιστής δεν μπορεί να αντιτάξει στον παθόντα τρίτο ενστάσεις που
απορρέουν από την ασφαλιστική σύμβαση. Όμως επιτρέπεται να συμφωνηθεί
μεταξύ του ασφαλιστή και του αντισυμβαλλομένου, ότι σε τέτοια περίπτωση
δικαιούται να στραφεί κατά του αντισυμβαλλομένου και του ασφαλισμένου του και να
αξιώσει απ’ αυτούς να του καταβάλουν κάθε ποσό που θα υποχρεωθεί να καταβάλει
στον παθόντα τρίτο.
Η έγκυρη συνομολόγηση τέτοιου όρου παρέχει στον ασφαλιστή δικαίωμα
αναγωγής κατά του αντισυμβαλλομένου-ασφαλισμένου αξιώνοντας απ’ αυτόν να του
καταβάλει όσα πλήρωσε στον παθόντα τρίτο. Το δικαίωμα αυτό αναγωγής ο
ασφαλιστής δεν το στερείται και όταν κατέβαλε στον ζημιωθέντα αποζημίωση ύστερα
από εξώδικο συμβιβασμό. Ο τελευταίος έχει υποκειμενική ενέργεια και δεν
αναπτύσσει δεσμευτική ενέργεια για τον αντισυμβαλλόμενο-ασφαλισμένο (ΑΠ
779/2007 Νόμος).
Με την υπό κρίση αγωγή, η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία, ισχυρίζεται ότι στις 8-1-
2007 και περί ώρα 17:30 και υπό τις συνθήκες που περιγράφονται ειδικότερα στην
αγωγή της συνέβη αυτοκινητικό ατύχημα οφειλόμενο σε υπαιτιότητα του εναγομένου,
οδηγού του με αριθμό κυκλοφορίας ____ Ι.Χ.Φ.αυτοκινήτου που ανήκει στην
ιδιοκτησία του και είχε ασφαλίσει η ίδια για την προς τρίτους αστική του ευθύνη
δυνάμει του με αριθμό _____ ασφαλιστηρίου συμβολαίου της. Ότι η ίδια
υποχρεώθηκε να καταβάλει στον κύριο του με αριθμό κυκλοφορίας ____ Ι.Χ.Ε.
αυτοκινήτου, ζημιωθέντος οχήματος, το ποσό των 6.500 ευρώ, πλέον των εξόδων
συντάξεως πραγματογνωμοσύνης για την εκτίμηση των υλικών ζημιών.
Με το παραπάνω ασφαλιστήριο συμβόλαιό της και τους ενσωματωμένους γενικούς
όρους αυτού που αποδέχθηκε ο εναγόμενος, καθόσον το παρέλαβε χωρίς εναντίωσή
του, εξαιρέθηκαν από την ασφάλιση οι προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες από
οδηγό του ασφαλισμένου οχήματος, ο οποίος κατά το χρόνο του ατυχήματος δεν
κατέχει άδεια οδήγησης, που προβλέπει ο νόμος για την κατηγορία του οχήματος, το
οποίο οδηγεί, ενώ άδεια οδήγησης για άλλους τύπους οχημάτων δεν ισχύει.
Ότι τέλος, καθ’ ον χρόνο συνέβη το ένδικο ατύχημα ο εναγόμενος στερούνταν άδεια
οδήγησης, διότι αυτή είχε λήξει.
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω ζητεί να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει
συνολικώς το ποσό των 6.511,90 ευρώ, νομιμοτόκως από την επομένη της
καταβολής (13-2-2007), άλλως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
Να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η απόφαση που θα εκδοθεί. Να απαγγελθεί κατά
του εναγομένου προσωπική κράτηση διάρκειας ενός (1) έτους λόγω της
αδικοπραξίας και ως μέσο εκτελέσεως της αποφάσεως που θα εκδοθεί και τέλος
ζητεί να καταδικασθεί ο εναγόμενος στη δικαστική της δαπάνη.
Page 4
Η αγωγή με το προεκτεθέν περιεχόμενο και αιτήματα, για το αντικείμενο της οποίας
καταβλήθηκε το νόμιμο τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ._____ διπλότυπο είσπραξης
∆ΟΥ ____), παραδεκτώς εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος
∆ικαστηρίου (άρθρ.14 παρ.1α και 22 Κ.Πολ.∆.) κατά την ειδική διαδικασία που
προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666,667,670 έως 676 και 681 Α του Κ.Πολ.∆.
και είναι νόμιμη και επαρκώς ορισμένη, καθώς αναφέρεται η συναφθείσα σύμβαση
ασφαλίσεως αστικής ευθύνης σχετικώς με το ζημιογόνο όχημα, ο όρος περί
απαλλαγής του ασφαλιστή και ότι ο σχετικός όρος κατέστη περιεχόμενο της
συμβάσεως ασφαλίσεως ως και τον τρόπο, κατά τον οποίο συνέβη τούτο
(βλ.Α.Π.1915/2005 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΄΄Νόμος΄΄).
Στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 361,297,298,909 επ, 346, 345 ΑΚ, 11
παρ.1 Ν.489/1976, του όρου 6 του άρθρου 25 της Κ4/585/1978 αποφάσεως του
Υπουργού Εμπορίου (ΦΕΚ 795/1978 ΤΑΕ και ΕΠΕ) που εκδόθηκε κατ’
εξουσιοδότηση του άρθρου 25 παρ.8 του Ν. 489/1976 ΄΄περί ασφαλίσεως της εξ
αυτοκινήτων αστικής ευθύνης΄΄ 907,908,176 Κ.Πολ.∆. Ωστόσο κρίνεται ως μη νόμιμο
και απορρίπτεται το αίτημα περί απαγγελίας προσωπικής κράτησης του εναγομένου,
καθόσον το θεμέλιο του δικαιώματος αναγωγής του ασφαλιστή κατά του
ασφαλισμένου θεμελιώνεται στις διατάξεις των άρθρων 904 ΑΚ και το μέτρο αυτό δε
χωρεί (βλ. Εφ.Αθ. 7782/1987 Ελλ∆/νη 1998,562,Εφ.Θεσ.1598/1998 Επ.Συγκ.∆.
1998, 386).
Ακολούθως, ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εναγομένου με δήλωσή του που
καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δίκης, παραδεκτώς
υπέβαλε την ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος της ενάγουσας με
συγκροτούντα την ένσταση αυτή πραγματικά περιστατικά ότι η ενάγουσα κατά τη
σύναψη της παραπάνω συμβάσεως ασφαλίσεως, ως και κατά τις μεταγενέστερες
ανανεώσεις αυτής, γνώριζε ότι η άδεια οδήγησης του ασφαλισμένου εναγομένου είχε
λήξει, παρά ταύτα όμως προέβη στην κατάρτιση της ενδίκου συμβάσεως, όπως και
σε άλλες τρεις συνεχείς αλληλοδιάδοχες ανανεώσεις αυτής, προκειμένου να
εισπράξει τα αντίστοιχα ασφάλιστρα. Η ένσταση είναι νόμιμη θεμελιούμενη στη
διάταξη του άρθρου 281 Α.Κ. και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω ως προς την
ουσιαστική της βασιμότητα.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων στο
ακροατήριο που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δίκης, απ’
όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν χρήσιμα και για τη
συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και από την εν γένει διαδικασία αποδείχθηκαν τα
ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Ο εναγόμενος γεννηθείς την 3/9/1930, οδηγός του με αριθμό κυκλοφορίας ____
Ι.Χ.Φ.αυτοκινήτου που ανήκει στην ιδιοκτησία του και ήταν ασφαλισμένο για την
έναντι τρίτων αστική του ευθύνη, δυνάμει του με αριθμό _____ ασφαλιστηρίου
συμβολαίου στην ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία, την 8-1-2007 και περί ώρα 17.30
έβαινε επί αγροτικής οδού της πόλεως Πτολεμαϊδας προς την επαρχιακή οδό
Πτολεμαϊδας-Περδίκα, με την οποία διασταυρώνεται καθέτως, με πρόθεση να κινηθεί
προς το χωριό Περδίκα. Επί της εν λόγω αγροτικής οδού, υπάρχει ρυθμιστική της
κυκλοφορίας πινακίδα (Ρ2), ως προς την κίνηση των οχημάτων επ’ αυτής.
Την ίδια ώρα και ημέρα επί της επαρχιακής οδού Πτολεμαϊδας-Περδίκα κινείτο το με
αριθμό κυκλοφορίας _____ Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του ____, τρίτου μη
διαδίκου της παρούσας δίκης. Όταν λοιπόν ο εναγόμενος, πρώτος κατά σειρά
αναφερόμενος οδηγός, έφθασε στη συμβολή της αγροτικής οδού με την επαρχιακή
οδό Πτολεμαϊδας-Περδίκα και ενώ υπήρχε ως προς την πορεία του, ρυθμιστική της
κυκλοφορίας Ρ2 (SΤΟΡ) πινακίδα, χωρίς να ακινητοποιήσει το όχημά του και να
ελέγξει την κίνηση επί της επαρχιακής οδού, ως όφειλε και μπορούσε να πράξει,
εισήλθε ανέλεγκτα στον κόμβο και προσέκρουσε με το όχημα του τρίτου μη διαδίκου,
που είχε την προτεραιότητα κίνησης κατά παράβαση των άρθρων 12 παρ.1, 26
Page 5
παρ.4 και 4 παρ.3 Κ.Ο.Κ. (ν.2696/1999), και η παράβαση των νομικών αυτών
κανόνων συνδέεται αιτιωδώς με το ζημιογόνο αποτέλεσμα.
Ακολούθως αποδείχθηκε ότι το όχημα του αμέσως παραπάνω (_____) εργοστασίου
κατασκευής ΡΕUGEUT Τύπου 3 KfW με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας 21-1-
2002 που η αξία του, προ του χρόνου του ατυχήματος, ανερχόταν στο ποσό των
10.500 ευρώ, συνεπεία της προπεριγραφείσης συγκρούσεως υπέστη ζημίες στο
δεξιό τμήμα αυτού, στην καμπίνα των επιβατών του αμαξώματος, και μεταβλήθηκαν
όλες οι παράμετροι πάνω στις οποίες στηρίζεται η γεωμετρία του αμαξώματος και
του συστήματος διεύθυνσης, για την αποκατάσταση των οποίων θα έπρεπε να
καταβληθεί το ποσό των 8.503,82 ευρώ, χωρίς η επισκευή αυτή να θεωρείται
αξιόπιστη από τεχνικής απόψεως (βλ. και με αριθμό 4124/25-1-2007 τεχνική έκθεση
του πραγματογνώμονος _____), ενώ η υπολειμματική αξία αυτού ανήρχετο στο
ποσό το 2.200 ευρώ.
Έτσι η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία προς αποφυγή δικαστικών αγώνων και κατόπιν
εξωδίκου συμβιβασμού κατέβαλε προς τον ζημιωθέντα τρίτο την 16-2-2007, το ποσό
των 6.500 ευρώ προς πλήρη και ολοσχερή εξόφληση κάθε απαίτησής του από το
παραπάνω ατύχημα. Επιπρόσθετα δε κατέβαλε στον συντάξαντα την έκθεση
πραγματογνωμοσύνης προς διακρίβωση των ζημιών, πραγματογνώμονα _____, το
ποσό των 11,90 ευρώ (βλ. το με αριθμό _____ τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών του
άνω αναφερομένου).
Ακολούθως αποδεικνύεται ότι η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία δυνάμει του με
αριθμό ______ ασφαλιστηρίου της συμβολαίου με διάρκεια από 29-1-2006 έως 29-1-
2007 ασφάλισε το με αριθμό κυκλοφορίας ΝΜ _____ Ι.Χ.Φ. όχημα του εναγομένου
για την έναντι τρίτων αστική του ευθύνη. Στο ανωτέρω αναφερόμενο συμβόλαιο
αναφέρεται ότι η εν λόγω σύμβαση διέπεται από τις διατάξεις του Ν.∆/τος 400/70,
του Ν. 489/76, όπως ισχύει, της ΥΑ Κ4 585/78/ΦΕΚ 795, όπως ισχύει, η οποία
εκδόθηκε με εξουσιοδότηση της παρ. 7 του άρθρο 6 του ν.489/76. Επιπρόσθετα δε
στον όρο 8 περ.6 με τίτλο Γενικές Εξαιρέσεις προβλέπεται ότι δεν καλύπτεται από το
ασφαλιστήριο και αποκλείονται από την ασφάλιση ζημίες που προξενήθηκαν από
οδηγό που δεν έχει άδεια οδήγησης που προβλέπει ο νόμος για την κατηγορία που
οδηγεί, ενώ άδεια οδήγησης για άλλους τύπους οχημάτων δεν ισχύει.
Το παραπάνω ασφαλιστήριο παρέλαβε ο εναγόμενος, κατέβαλε τα ασφάλιστρα,
υπέβαλε δήλωση στην ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία μετά το επιγενόμενο ατύχημα
και προσκόμισε αυτό στην Τροχαία Πτολεμαϊδας, αποδεχόμενος σιωπηρώς τους
όρους αυτού, ούτως δεσμευόμενος από τους όρους του παραπάνω ασφαλιστηρίου
(άρθρ 185 ΑΚ, 192 Εμπ.Ν), (ΑΠ 1488/2001 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών
΄΄Νόμος΄΄), σημειωτέον δε ότι η άδεια του τελευταίου είχε λήξει την 27-5-2006 και
κατά τον χρόνο του ατυχήματος δεν είχε προβεί στην ανανέωσή της, κατά συνέπεια
λοιπόν και λόγω των άνω συμβατικών όρων η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία δύναται
να στραφεί εναντίον του και να αναζητήσει τα ανωτέρω ποσά που κατέβαλε.
Παρά ταύτα όμως η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία κατά τη σύναψη της παραπάνω
συμβάσεως, όπως και στις μεταγενέστερες ανανεώσεις αυτής, όφειλε ενόψει της
ηλικίας του εναγομένου (γεννήθηκε την 3-9-1930) να ερευνά αν αυτός είχε άδεια
ικανότητας οδηγού, καθώς επίσης και αν αυτή είναι ανανεωμένη. Αν ανταποκρινόταν
στην υποχρέωσή της αυτή, θα διεπίστωνε ότι η άδεια οδήγησης του εναγομένου θα
έληγε την 27-5-2006 και δεν θα έπρεπε να συνάψει την ασφαλιστική σύμβαση για
πέραν του χρόνου αυτού, δηλαδή για χρόνο από 29-1-2006 έως 29-1-2007, όπως
έπραξε. Παρέλειψε δε να πράξει τούτο προκειμένου να εισπράξει τα ασφάλιστρα από
την ανωτέρω σύμβαση. Έτσι όμως δημιούργησε δικαιολογημένα στον εναγόμενο την
πεποίθηση και την πίστη ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσει το δικαίωμά της και να
ασκήσει κατ’ αυτού αγωγή, βάσει των ανωτέρω όρων της σύμβασης, ζητώντας ό,τι
υποχρεωθεί να καταβάλει σε περίπτωση που αυτός θα προκαλούσε τροχαίο
ατύχημα.
Page 6
Η άσκηση, συνεπώς στην προκειμένη περίπτωση με την υπό κρίση αγωγή, του
δικαιώματος αυτού κατά του εναγομένου, αντίκειται στην καλή πίστη, στα χρηστά ήθη
και στον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματός της, γι’ αυτό είναι
απαγορευμένη κατ’ άρθρ.281 ΑΚ, γενομένης επί του σημείου αυτού δεκτής ως και
κατ’ ουσίαν βασίμου της σχετικής ενστάσεως του εναγομένου.
Κατ’ ακολουθία λοιπόν των ανωτέρω παραδοχών θα πρέπει η υπό κρίση αγωγή να
απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη.
Η δικαστική δαπάνη θα πρέπει να συμψηφισθεί μεταξύ των διαδίκων κατ’ άρθρο
179 Κ.Πολ.∆., καθόσον η ερμηνεία του κανόνα δικαίου που εφαρμόσθηκε ήταν
ιδιαίτερα δυσχερής.
Για τους λόγους αυτούς
∆ικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αγωγή.
Συμψηφίζει την δικαστική δαπάνη.
Κρίθηκε
Πρόεδρος Μάρθα Μικροπούλου
∆ικηγόροι : Ιωάννης Ντεμογιάννης - Βασίλειος Τσιώτσιας
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1) Οδήγηση ΑΝΕΥ της κατά νόμο άδειας ικανότητας - ∆ίπλωμα Μη
ανανεωμένο
Παρεμπίπτουσα Αγωγή Ασφαλιστή κατ΄ασφαλισμένου – Απορριπτέα
ΣΣ Αρκετές φορές παρατηρείται στην πράξη το φαινόμενο της ανανέωσης
ασφαλιστικής σύμβασης χωρίς να τηρηθεί εκ μέρους της ασφαλιστικής εταιρίας η
υποχρέωσή της να ελέγξει εάν ο ασφαλιζόμενος οδηγός κατέχει την κατά νόμο και
κατηγορία αντίστοιχη άδεια ικανότητας οδήγησης, πράγμα που θα εξαφάνιζε άμεσα
όλα τα ανακύπτοντα προβλήματα και τους ατέρμονες δικαστικούς αγώνες. Όμως
όπως και η κατωτέρω δικαστική απόφαση δέχεται, η πρακτική αυτή ανάγεται στην
Page 2
συνέχιση είσπραξης των ασφαλίστρων (ιδιαίτερα κρίσιμο στοιχείο στις δύσκολες
οικονομικές εποχές που διάγουμε, και σε ένα περιβάλλον στρεβλού ανταγωνισμού
που παρατηρείται τα τελευταία ιδίως έτη στην Ελλαδική ασφαλιστική αγορά).
Η ουσία όμως του θέματος βασίζεται στο ερώτημα: Εν προκειμένω τί υπαγορεύουν oι
κανόνες της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών; Nα φορτωθεί το ατύχημα
στις πλάτες του ασφαλισμένου με επίκληση τυπικών και μη ουσιαστικών ως προς
την ικανότητα οδήγησης παραβάσεων;
∆ηλαδή αποδεχόμαστε την στρεβλή κατάσταση, ο ασφαλιστής αν και γνωρίζει (ή
οφείλει να ερευνήσει και να γνωρίζει) περί της λήξης της άδειας ικανότητας, συνεχίζει
να δέχεται την είσπραξη του ασφαλίσματος, και όταν επέλθει η ασφαλιστική
περίπτωση (ατύχημα) ενεργεί όπως η παροιμιώδης έκφραση του Ελληνικού
Κινηματογράφου «Στρίβειν δια του αρραβώνος». Πώς αντέχει αυτή η συμπεριφορά
στην έννοια του ∆ικαίου;
βλέπε σχετική νομολογία κατωτέρω:
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ η αναγωγή του ασφαλιστού καθ- όσον 1) ΑΠΕ∆ΕΙΧΘΗ ύπαρξη
επαγγελματικής αδείας - που ∆ΕΝ είχε ΑΝΑΝΕΩΘΕΙ, όμως η ΑΝΑΝΕΩΣΗ είναι
ΑΣΧΕΤΗ με την Ικανότητα Οδηγήσεως, αποσκοπεί δε στην περιοδική πληρωμή
και κατάθεση ειδικών προς τούτο παραβόλων και γίνεται μόνο για αυτόν τον σκοπό.
Μον.Πρ.Αθ. 2406/2000 ΣΕΣυγκ∆ 2000/598
Αμφισβήτηση υπάρχουσας ασφαλιστικής κάλυψης, ελλείψει δήθεν Αδειας
Ικανότητας Οδηγού. Ομως η Ασφαλιστική Σύμβαση καταρτίζεται με τη
συμπλήρωση σχετικού εντύπου του ασφαλιστή, όπου δηλώνεται προεχόντως η
υπάρχουσα άδεια ικανότητας - συνεπώς η αμφισβήτηση είναι απαράδεκτη. Εφ.Θεσ.
1751/1999 ΣΕΣυγκ∆ 2001/66
Απορρίπτεται η παρεμπίπτουσα αγωγή της ασφαλιστικής εταιρίας κατά του
οδηγού και του ασφαλισμένου της, για έλλειψη αδείας ικανότητος οδηγήσεως
δίκυκλης μοτοσικλέτας, γιατί ο υπαίτιος οδηγός είχε ικανότητα οδηγήσεως
μοτοποδηλάτου και διαπιστώθηκε ότι αυτός ήτο ικανός οδηγήσεως μοτοσικλέτας ,
εφόσον κατ' εφαρμογή των άρθρων 173 και 200 Α.Κ.τα συμβαλλόμενα μέρη,
ασφαλιστής - ασφαλισμένος, αποβλέπουν στην
ασφαλιστικώς διαπιστωθείσα ικανότητα οδηγήσεως και ο παρεμπιπτόντως
εναγόμενος, υπαίτιος οδηγός, κατείχε κατά το χρόνο του ενδίκου ατυχήματος την
κατά νόμο και κατά περίπτωση άδεια οδηγήσεως μοτοσικλετών. Εφ.Αθ. 2020/005
ΣΕΣυγκ∆ 2005/245.
Αδεια οδηγού Β κατηγορίας αντί Γ - ΑΣΧΕΤΟΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ ΤΟΥ
ΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥ, η Οδήγηση με άδεια Β- αντί Γ-, αφού ο Ασφαλιστής κατά την σύναψη
της Ασφ/κης ταύτης συμβάσεως (βάσει της ΠΡΟΤΑΣΕΩΣ του Ησφαλισμένου στο
ΕΝΤΥΠΟ της οποίας εγράφησαν (πάντοτε γράφονται) τα στοιχεία του Ησφαλισμένου
μεταξύ των οποίων και τα στοιχεία του ∆ΙΠΛΩΜΑΤΟΣ (Αδείας ικανότητος
Οδηγούπου είχε Β- και όχι Γ), ΕΓΝΩΡΙΖΕ ότι ο Ησφαλισμένος δεν είχε Α∆ΕΙΑ
Οδηγού Γκατηγορίας. Εφ.Αθ. 2007/2000 ΣΕΣυγκ∆ 2000/578
Ο συμβατικός όρος εξαίρεσης της ασφαλιστικής κάλυψης, λόγω της ασάφειάς του,
αναφορικά προς το πότε ο οδηγός θεωρείται ότι δεν έχει την κατά νόμο άδεια
οδηγήσεως, ερμηνευόμενος κατά τα άρθρα 173 και 200 του ΑΚ, όπως απαιτεί η καλή
πίστη, και τα συναλλακτικά ήθη, δεν καταλαμβάνει και τη ζημία την οποία προκαλεί
οδηγός, ο οποίος είναι κάτοχος αδείας οδηγήσεως αυτοκινήτου που έχει εκδοθεί
από ξένο κράτος. Και αυτό διότι τα συμβαλλόμενα μέρη απέβλεψαν κυρίως στο
γεγονός αν ο οδηγός κατά το χρόνο του ατυχήματος ήταν ικανός να οδηγεί
αυτοκίνητο της ίδιας κατηγορίας με το ασφαλισμένο και όχι στο τυπικό στοιχείο
της αναγνωρίσεως της αλλοδαπής αδείας από τις ημεδαπές αρχές και της εκδόσεως
Page 3
σχετικής ελληνικής αδείας, η οποία μπορούσε να χορηγηθεί χωρίς προηγούμενη
θεωρητική ή πρακτική εξέταση του κατόχου αλλοδαπής αδείας οδηγήσεως.
Μον.Πρ.Πατρ. 570/2007 ΣΕΣυγκ∆ 2007/503
Κείμενο Απόφ. Ειρ. Εορδαίας 15/2010
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ∆ΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από την αρχή της ελευθερίας των συμβάσεων (Α.Κ. 361) προκύπτει η δυνατότητα
των μερών στη σύμβαση ασφάλισης αστικής ευθύνης από ατύχημα αυτοκινήτων να
συμφωνήσουν περιπτώσεις απαλλαγής του ασφαλιστή, όπως αυτές προβλέπονται
από την Κ4/585/1978 ΑΥΕ, όπως την περίπτωση του άρθρου 25 παρ.6, κατά την
οποία αποκλείονται της ασφαλίσεως ζημίες που προξενούνται από οδηγό που δεν
κατέχει την απαιτούμενη από το νόμο και για την κατηγορία του οχήματος που οδηγεί
προβλεπόμενη άδεια οδήγησης, αλλά και άλλες που μπορούν να συμφωνηθούν ως
απαλλακτικές ρήτρες (όροι συμβατικής απαλλαγής). Κατά το άρθρο 11 παρ.1 του
ν.489/1976, ο ασφαλιστής δεν μπορεί να αντιτάξει στον παθόντα τρίτο ενστάσεις που
απορρέουν από την ασφαλιστική σύμβαση. Όμως επιτρέπεται να συμφωνηθεί
μεταξύ του ασφαλιστή και του αντισυμβαλλομένου, ότι σε τέτοια περίπτωση
δικαιούται να στραφεί κατά του αντισυμβαλλομένου και του ασφαλισμένου του και να
αξιώσει απ’ αυτούς να του καταβάλουν κάθε ποσό που θα υποχρεωθεί να καταβάλει
στον παθόντα τρίτο.
Η έγκυρη συνομολόγηση τέτοιου όρου παρέχει στον ασφαλιστή δικαίωμα
αναγωγής κατά του αντισυμβαλλομένου-ασφαλισμένου αξιώνοντας απ’ αυτόν να του
καταβάλει όσα πλήρωσε στον παθόντα τρίτο. Το δικαίωμα αυτό αναγωγής ο
ασφαλιστής δεν το στερείται και όταν κατέβαλε στον ζημιωθέντα αποζημίωση ύστερα
από εξώδικο συμβιβασμό. Ο τελευταίος έχει υποκειμενική ενέργεια και δεν
αναπτύσσει δεσμευτική ενέργεια για τον αντισυμβαλλόμενο-ασφαλισμένο (ΑΠ
779/2007 Νόμος).
Με την υπό κρίση αγωγή, η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία, ισχυρίζεται ότι στις 8-1-
2007 και περί ώρα 17:30 και υπό τις συνθήκες που περιγράφονται ειδικότερα στην
αγωγή της συνέβη αυτοκινητικό ατύχημα οφειλόμενο σε υπαιτιότητα του εναγομένου,
οδηγού του με αριθμό κυκλοφορίας ____ Ι.Χ.Φ.αυτοκινήτου που ανήκει στην
ιδιοκτησία του και είχε ασφαλίσει η ίδια για την προς τρίτους αστική του ευθύνη
δυνάμει του με αριθμό _____ ασφαλιστηρίου συμβολαίου της. Ότι η ίδια
υποχρεώθηκε να καταβάλει στον κύριο του με αριθμό κυκλοφορίας ____ Ι.Χ.Ε.
αυτοκινήτου, ζημιωθέντος οχήματος, το ποσό των 6.500 ευρώ, πλέον των εξόδων
συντάξεως πραγματογνωμοσύνης για την εκτίμηση των υλικών ζημιών.
Με το παραπάνω ασφαλιστήριο συμβόλαιό της και τους ενσωματωμένους γενικούς
όρους αυτού που αποδέχθηκε ο εναγόμενος, καθόσον το παρέλαβε χωρίς εναντίωσή
του, εξαιρέθηκαν από την ασφάλιση οι προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες από
οδηγό του ασφαλισμένου οχήματος, ο οποίος κατά το χρόνο του ατυχήματος δεν
κατέχει άδεια οδήγησης, που προβλέπει ο νόμος για την κατηγορία του οχήματος, το
οποίο οδηγεί, ενώ άδεια οδήγησης για άλλους τύπους οχημάτων δεν ισχύει.
Ότι τέλος, καθ’ ον χρόνο συνέβη το ένδικο ατύχημα ο εναγόμενος στερούνταν άδεια
οδήγησης, διότι αυτή είχε λήξει.
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω ζητεί να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει
συνολικώς το ποσό των 6.511,90 ευρώ, νομιμοτόκως από την επομένη της
καταβολής (13-2-2007), άλλως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
Να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η απόφαση που θα εκδοθεί. Να απαγγελθεί κατά
του εναγομένου προσωπική κράτηση διάρκειας ενός (1) έτους λόγω της
αδικοπραξίας και ως μέσο εκτελέσεως της αποφάσεως που θα εκδοθεί και τέλος
ζητεί να καταδικασθεί ο εναγόμενος στη δικαστική της δαπάνη.
Page 4
Η αγωγή με το προεκτεθέν περιεχόμενο και αιτήματα, για το αντικείμενο της οποίας
καταβλήθηκε το νόμιμο τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ._____ διπλότυπο είσπραξης
∆ΟΥ ____), παραδεκτώς εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος
∆ικαστηρίου (άρθρ.14 παρ.1α και 22 Κ.Πολ.∆.) κατά την ειδική διαδικασία που
προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666,667,670 έως 676 και 681 Α του Κ.Πολ.∆.
και είναι νόμιμη και επαρκώς ορισμένη, καθώς αναφέρεται η συναφθείσα σύμβαση
ασφαλίσεως αστικής ευθύνης σχετικώς με το ζημιογόνο όχημα, ο όρος περί
απαλλαγής του ασφαλιστή και ότι ο σχετικός όρος κατέστη περιεχόμενο της
συμβάσεως ασφαλίσεως ως και τον τρόπο, κατά τον οποίο συνέβη τούτο
(βλ.Α.Π.1915/2005 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΄΄Νόμος΄΄).
Στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 361,297,298,909 επ, 346, 345 ΑΚ, 11
παρ.1 Ν.489/1976, του όρου 6 του άρθρου 25 της Κ4/585/1978 αποφάσεως του
Υπουργού Εμπορίου (ΦΕΚ 795/1978 ΤΑΕ και ΕΠΕ) που εκδόθηκε κατ’
εξουσιοδότηση του άρθρου 25 παρ.8 του Ν. 489/1976 ΄΄περί ασφαλίσεως της εξ
αυτοκινήτων αστικής ευθύνης΄΄ 907,908,176 Κ.Πολ.∆. Ωστόσο κρίνεται ως μη νόμιμο
και απορρίπτεται το αίτημα περί απαγγελίας προσωπικής κράτησης του εναγομένου,
καθόσον το θεμέλιο του δικαιώματος αναγωγής του ασφαλιστή κατά του
ασφαλισμένου θεμελιώνεται στις διατάξεις των άρθρων 904 ΑΚ και το μέτρο αυτό δε
χωρεί (βλ. Εφ.Αθ. 7782/1987 Ελλ∆/νη 1998,562,Εφ.Θεσ.1598/1998 Επ.Συγκ.∆.
1998, 386).
Ακολούθως, ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εναγομένου με δήλωσή του που
καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δίκης, παραδεκτώς
υπέβαλε την ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος της ενάγουσας με
συγκροτούντα την ένσταση αυτή πραγματικά περιστατικά ότι η ενάγουσα κατά τη
σύναψη της παραπάνω συμβάσεως ασφαλίσεως, ως και κατά τις μεταγενέστερες
ανανεώσεις αυτής, γνώριζε ότι η άδεια οδήγησης του ασφαλισμένου εναγομένου είχε
λήξει, παρά ταύτα όμως προέβη στην κατάρτιση της ενδίκου συμβάσεως, όπως και
σε άλλες τρεις συνεχείς αλληλοδιάδοχες ανανεώσεις αυτής, προκειμένου να
εισπράξει τα αντίστοιχα ασφάλιστρα. Η ένσταση είναι νόμιμη θεμελιούμενη στη
διάταξη του άρθρου 281 Α.Κ. και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω ως προς την
ουσιαστική της βασιμότητα.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων στο
ακροατήριο που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δίκης, απ’
όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν χρήσιμα και για τη
συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και από την εν γένει διαδικασία αποδείχθηκαν τα
ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Ο εναγόμενος γεννηθείς την 3/9/1930, οδηγός του με αριθμό κυκλοφορίας ____
Ι.Χ.Φ.αυτοκινήτου που ανήκει στην ιδιοκτησία του και ήταν ασφαλισμένο για την
έναντι τρίτων αστική του ευθύνη, δυνάμει του με αριθμό _____ ασφαλιστηρίου
συμβολαίου στην ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία, την 8-1-2007 και περί ώρα 17.30
έβαινε επί αγροτικής οδού της πόλεως Πτολεμαϊδας προς την επαρχιακή οδό
Πτολεμαϊδας-Περδίκα, με την οποία διασταυρώνεται καθέτως, με πρόθεση να κινηθεί
προς το χωριό Περδίκα. Επί της εν λόγω αγροτικής οδού, υπάρχει ρυθμιστική της
κυκλοφορίας πινακίδα (Ρ2), ως προς την κίνηση των οχημάτων επ’ αυτής.
Την ίδια ώρα και ημέρα επί της επαρχιακής οδού Πτολεμαϊδας-Περδίκα κινείτο το με
αριθμό κυκλοφορίας _____ Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του ____, τρίτου μη
διαδίκου της παρούσας δίκης. Όταν λοιπόν ο εναγόμενος, πρώτος κατά σειρά
αναφερόμενος οδηγός, έφθασε στη συμβολή της αγροτικής οδού με την επαρχιακή
οδό Πτολεμαϊδας-Περδίκα και ενώ υπήρχε ως προς την πορεία του, ρυθμιστική της
κυκλοφορίας Ρ2 (SΤΟΡ) πινακίδα, χωρίς να ακινητοποιήσει το όχημά του και να
ελέγξει την κίνηση επί της επαρχιακής οδού, ως όφειλε και μπορούσε να πράξει,
εισήλθε ανέλεγκτα στον κόμβο και προσέκρουσε με το όχημα του τρίτου μη διαδίκου,
που είχε την προτεραιότητα κίνησης κατά παράβαση των άρθρων 12 παρ.1, 26
Page 5
παρ.4 και 4 παρ.3 Κ.Ο.Κ. (ν.2696/1999), και η παράβαση των νομικών αυτών
κανόνων συνδέεται αιτιωδώς με το ζημιογόνο αποτέλεσμα.
Ακολούθως αποδείχθηκε ότι το όχημα του αμέσως παραπάνω (_____) εργοστασίου
κατασκευής ΡΕUGEUT Τύπου 3 KfW με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας 21-1-
2002 που η αξία του, προ του χρόνου του ατυχήματος, ανερχόταν στο ποσό των
10.500 ευρώ, συνεπεία της προπεριγραφείσης συγκρούσεως υπέστη ζημίες στο
δεξιό τμήμα αυτού, στην καμπίνα των επιβατών του αμαξώματος, και μεταβλήθηκαν
όλες οι παράμετροι πάνω στις οποίες στηρίζεται η γεωμετρία του αμαξώματος και
του συστήματος διεύθυνσης, για την αποκατάσταση των οποίων θα έπρεπε να
καταβληθεί το ποσό των 8.503,82 ευρώ, χωρίς η επισκευή αυτή να θεωρείται
αξιόπιστη από τεχνικής απόψεως (βλ. και με αριθμό 4124/25-1-2007 τεχνική έκθεση
του πραγματογνώμονος _____), ενώ η υπολειμματική αξία αυτού ανήρχετο στο
ποσό το 2.200 ευρώ.
Έτσι η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία προς αποφυγή δικαστικών αγώνων και κατόπιν
εξωδίκου συμβιβασμού κατέβαλε προς τον ζημιωθέντα τρίτο την 16-2-2007, το ποσό
των 6.500 ευρώ προς πλήρη και ολοσχερή εξόφληση κάθε απαίτησής του από το
παραπάνω ατύχημα. Επιπρόσθετα δε κατέβαλε στον συντάξαντα την έκθεση
πραγματογνωμοσύνης προς διακρίβωση των ζημιών, πραγματογνώμονα _____, το
ποσό των 11,90 ευρώ (βλ. το με αριθμό _____ τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών του
άνω αναφερομένου).
Ακολούθως αποδεικνύεται ότι η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία δυνάμει του με
αριθμό ______ ασφαλιστηρίου της συμβολαίου με διάρκεια από 29-1-2006 έως 29-1-
2007 ασφάλισε το με αριθμό κυκλοφορίας ΝΜ _____ Ι.Χ.Φ. όχημα του εναγομένου
για την έναντι τρίτων αστική του ευθύνη. Στο ανωτέρω αναφερόμενο συμβόλαιο
αναφέρεται ότι η εν λόγω σύμβαση διέπεται από τις διατάξεις του Ν.∆/τος 400/70,
του Ν. 489/76, όπως ισχύει, της ΥΑ Κ4 585/78/ΦΕΚ 795, όπως ισχύει, η οποία
εκδόθηκε με εξουσιοδότηση της παρ. 7 του άρθρο 6 του ν.489/76. Επιπρόσθετα δε
στον όρο 8 περ.6 με τίτλο Γενικές Εξαιρέσεις προβλέπεται ότι δεν καλύπτεται από το
ασφαλιστήριο και αποκλείονται από την ασφάλιση ζημίες που προξενήθηκαν από
οδηγό που δεν έχει άδεια οδήγησης που προβλέπει ο νόμος για την κατηγορία που
οδηγεί, ενώ άδεια οδήγησης για άλλους τύπους οχημάτων δεν ισχύει.
Το παραπάνω ασφαλιστήριο παρέλαβε ο εναγόμενος, κατέβαλε τα ασφάλιστρα,
υπέβαλε δήλωση στην ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία μετά το επιγενόμενο ατύχημα
και προσκόμισε αυτό στην Τροχαία Πτολεμαϊδας, αποδεχόμενος σιωπηρώς τους
όρους αυτού, ούτως δεσμευόμενος από τους όρους του παραπάνω ασφαλιστηρίου
(άρθρ 185 ΑΚ, 192 Εμπ.Ν), (ΑΠ 1488/2001 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών
΄΄Νόμος΄΄), σημειωτέον δε ότι η άδεια του τελευταίου είχε λήξει την 27-5-2006 και
κατά τον χρόνο του ατυχήματος δεν είχε προβεί στην ανανέωσή της, κατά συνέπεια
λοιπόν και λόγω των άνω συμβατικών όρων η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία δύναται
να στραφεί εναντίον του και να αναζητήσει τα ανωτέρω ποσά που κατέβαλε.
Παρά ταύτα όμως η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία κατά τη σύναψη της παραπάνω
συμβάσεως, όπως και στις μεταγενέστερες ανανεώσεις αυτής, όφειλε ενόψει της
ηλικίας του εναγομένου (γεννήθηκε την 3-9-1930) να ερευνά αν αυτός είχε άδεια
ικανότητας οδηγού, καθώς επίσης και αν αυτή είναι ανανεωμένη. Αν ανταποκρινόταν
στην υποχρέωσή της αυτή, θα διεπίστωνε ότι η άδεια οδήγησης του εναγομένου θα
έληγε την 27-5-2006 και δεν θα έπρεπε να συνάψει την ασφαλιστική σύμβαση για
πέραν του χρόνου αυτού, δηλαδή για χρόνο από 29-1-2006 έως 29-1-2007, όπως
έπραξε. Παρέλειψε δε να πράξει τούτο προκειμένου να εισπράξει τα ασφάλιστρα από
την ανωτέρω σύμβαση. Έτσι όμως δημιούργησε δικαιολογημένα στον εναγόμενο την
πεποίθηση και την πίστη ότι δεν πρόκειται να διεκδικήσει το δικαίωμά της και να
ασκήσει κατ’ αυτού αγωγή, βάσει των ανωτέρω όρων της σύμβασης, ζητώντας ό,τι
υποχρεωθεί να καταβάλει σε περίπτωση που αυτός θα προκαλούσε τροχαίο
ατύχημα.
Page 6
Η άσκηση, συνεπώς στην προκειμένη περίπτωση με την υπό κρίση αγωγή, του
δικαιώματος αυτού κατά του εναγομένου, αντίκειται στην καλή πίστη, στα χρηστά ήθη
και στον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματός της, γι’ αυτό είναι
απαγορευμένη κατ’ άρθρ.281 ΑΚ, γενομένης επί του σημείου αυτού δεκτής ως και
κατ’ ουσίαν βασίμου της σχετικής ενστάσεως του εναγομένου.
Κατ’ ακολουθία λοιπόν των ανωτέρω παραδοχών θα πρέπει η υπό κρίση αγωγή να
απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη.
Η δικαστική δαπάνη θα πρέπει να συμψηφισθεί μεταξύ των διαδίκων κατ’ άρθρο
179 Κ.Πολ.∆., καθόσον η ερμηνεία του κανόνα δικαίου που εφαρμόσθηκε ήταν
ιδιαίτερα δυσχερής.
Για τους λόγους αυτούς
∆ικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αγωγή.
Συμψηφίζει την δικαστική δαπάνη.
Κρίθηκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου