Θέμα
Ναρκωτικά, Ανθρωποκτονία από αμέλεια, Σωματική βλάβη από αμέλεια, Πρόσθετοι λόγοι.
Ναρκωτικά, Ανθρωποκτονία από αμέλεια, Σωματική βλάβη από αμέλεια, Πρόσθετοι λόγοι.
Περίληψη:
Οδήγηση μεταφορικού μέσου υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών από την οποία προέκυψε κοινός κίνδυνος για τη ζωή ανθρώπων. Ανθρωποκτονία από αμέλεια, και πρόκληση σωματικών κακώσεων. Για την πράξη της οδήγησης μεταφορικού μέσου υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, δεν απαιτείται ιδιαίτερη αιτιολογία του δόλου, γιατί αυτός υπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συνιστούν την αντικειμενική υπόσταση του ως άνω εγκλήματος. Παραδοχή ενσυνείδητης αμέλειας για τα ως άνω εξ αμελείας αδικήματα. Διάκριση μορφών αμέλειας του άρθρου 28 Π.Κ. Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, εσφαλμένη ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως . Απορρίπτει αναίρεση και πρόσθετους λόγους που ασκήθηκαν παραδεκτά.
ΑΡΙΘΜΟΣ 134/2012
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Χρυσικό, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Κωνσταντίνο Φράγκο και Ειρήνη Κιουρκτσόγλου Πετρουλάκη-Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 6 Δεκεμβρίου 2011, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Ν. Π. του Α., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους του - Δημήτριο Ιωαννίδη και Κωνσταντίνο Δημόπουλο περί αναιρέσεως της με αριθμό 1181/2011 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Με πολιτικώς ενάγοντες:1) Η. Β., κατοίκου ..., που δεν παρέστη και 2) Κ. Μ. του Ν., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Άγγελο Κωνσταντινίδη.
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων -κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 16 Μαΐου 2011 αίτηση αναίρεσης και στους από 18 Νοεμβρίου 2011 προσθέτους λόγους που περιλαμβάνονται στο σχετικό έγγραφο, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 935/2011.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης καθώς και οι πρόσθετοι λόγοι .
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 16-5-2011 (υπ' αριθμό πρωτ. 58/2011) αίτηση αναιρέσεως, που ασκήθηκε με δήλωση ενώπιον του Γραμματέως του εκδόντος την προσβαλλομένη απόφαση δικαστηρίου, στρεφόμενη κατά της υπ' αριθμό 1181/2011 αποφάσεως του Β' Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, είναι παραδεκτή (άρθρα 473 παρ.3, 474 παρ.1 και 2) και γι' αυτό η αίτηση αυτή, καθώς και η επ' αυτής με χρονολογία 18-11-2011 πρόσθετοι λόγοι, που επίσης ασκήθηκαν παραδεκτά ( άρθρο 509 παρ.2), πρέπει να συνεκδικαστούν, ως συναφείς.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 1 εδ. α και β' του Ν. 1729/1987 (ήδη άρθρο 25 του Κώδικα Νόμων για τα Ναρκωτικά, Ν. 3459/2006), σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 4 παρ.3 Πιν. Α6 του Ν. 1729/1987 (ήδη άρθρο 1 παρ.2 Πιν. Α6 του Ν. 3459/2006) με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή μέχρι είκοσι εννέα χιλιάδων (29.000) ευρώ, καθώς και με στέρηση τουλάχιστον για δύο (2) έτη της άδειας οδήγησης ή του οικείου διπλώματος ή του πτυχίου τιμωρείται όποιος οδηγεί ή κυβερνά οποιοδήποτε πλωτό, χερσαίο ή εναέριο μεταφορικό μέσο υπό την επίδραση ναρκωτικών. Αν από την πράξη αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων, επιβάλλεται ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης.
Από την εν λόγω διάταξη, που αποσκοπεί στην προστασία της ασφάλειας των μεταφορών, προκύπτει ότι, για τη στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υποστάσεως του προβλεπόμενου απ' αυτήν εγκλήματος της οδηγήσεως μεταφορικού μέσου υπό την επίδραση ναρκωτικών, απαιτείται οδήγηση ή διακυβέρνηση οποιουδήποτε είδους και μορφής κινήσεως πλωτού, χερσαίου ή εναέριου μεταφορικού μέσου και η οδήγηση ή διακυβέρνηση αυτή να γίνεται υπό την επίδραση ναρκωτικών, χωρίς να ενδιαφέρει ο βαθμός επιδράσεως τούτων στον οργανισμό του οδηγού ή του κυβερνήτη και αν αυτός είναι ή όχι τοξικομανής ή απλός ή περιστασιακός χρήστης. Υποκειμενικώς απαιτείται δόλος, ο οποίος συνίσταται στη γνώση και θέληση των στοιχείων της πράξεως. Αμέλεια, κατά το άρθρο 28 ΠΚ, υπάρχει, όταν ο δράστης από έλλειψη της προσοχής, την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει, είτε δεν προέβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα, που προκάλεσε η πράξη του (ασυνείδητη αμέλεια), είτε το προέβλεψε ως δυνατό, πίστεψε όμως, ότι δεν θα επερχόταν (ενσυνείδητη αμέλεια). Εξάλλου η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ. ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ. λόγο αναιρέσεως, όταν εκτίθενται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία αυτά προέκυψαν και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Ειδικά τα αποδεικτικά μέσα, αρκεί να μνημονεύονται γενικώς, κατ' είδος, χωρίς να είναι ανάγκη να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από το καθένα, αρκεί να συνάγεται ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε όλα ανεξαιρέτως και όχι μόνο μερικά από αυτά.
Τέλος εσφαλμένη ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του Κ.Π.Δ. λόγο αναιρέσεως υπάρχει, όταν το δικαστήριο της ουσίας αποδίδει σ' αυτή έννοια διαφορετική από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη είναι η εφαρμογή της, όταν το δικαστήριο δεν υπάγει σωστά τα δεκτά γενόμενα ως αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά στη διάταξη που εφαρμόσθηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάσθηκε εκ πλαγίου για το λόγο ότι έχουν εμφιλοχωρήσει στο πόρισμα της αποφάσεως ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, που την εξέδωσε, δέχθηκε κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη ουσιαστική του κρίση, ότι από τα αναφερόμενα κατ' είδος αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: το δικαστήριο πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος έχει τελέσει τις πράξεις οι οποίες του αποδίδονται με το κατηγορητήριο και πρέπει να κηρυχθεί ένοχος αυτών. Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι στο 147,5 χλμ της Επαρχιακής οδού Χαλκίδας Αιδηψού στις 14-8-2003 με περισσότερες πράξεις τέλεσε τα ακόλουθα εγκλήματα: Α) Οδηγούσε το υπ' αριθμ. ... ΙΧΕ επι της ως άνω οδού με κατεύθυνση προς Χαλκίδα και συγκεκριμένα ινδικής κάνναβης και εντός κατοικημένης περιοχής είχε αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα, 160 χιλιομέτρων την ώρα και από την πράξη του αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων Β) Από αμέλειά του δηλαδή από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει: α) Επέφερε τον θάνατο άλλων και β) προκάλεσε σωματικές βλάβες και κακώσεις της υγείας άλλων προέβλεψε δε ως δυνατόν το αποτέλεσμα τούτο αλλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν. Ειδικότερα, οδηγώντας το υπ' αριθμ. ... ΙΧΕ αυτοκίνητο επι της επαρχιακής οδού Χαλκίδας Αιδηψού με κατεύθυνση προς Χαλκίδα χωρίς από το νόμο άδεια οδηγήσεως και υπό την επίδραση ινδικής κάνναβης από απερισκεψία του, περί ώρα 0.200'στην ΧΘ 145,5 της άνω οδού, οδηγούσε χωρίς σύνεση και προσοχή και με υπερβολική ταχύτητα (160 χλμ την ώρα) εντός κατοικημένης περιοχής και ενώ ήταν νύκτα και όφειλε να οδηγεί με μειωμένη ταχύτητα, συνεπεία δε της συμπεριφοράς του αυτής εξετράπη της πορείας του και α) συγκρούστηκε αρχικά με την υπ' αριθμ. ... δίκυκλη μοτοσυκλέτα που οδηγούσε ο Κ. Γ. και ήταν σταθμευμένη στη δεξιά πλευρά της οδού και με το άνευ αριθμού κυκλοφορίας δίκυκλο μοτοποδήλατο που οδηγούσε ο Λ. Α. και ήταν σταθμευμένο επίσης στη δεξιά πλευρά της οδού και παρέσυρε και τραυμάτισε τα δύο αυτά πρόσωπα, τα οποία υπέστησαν ο μεν πρώτος (Γ.), κρανιοεγκεφαλική κάκωση κάταγμα βάση κρανίου, ωτορραγία, κάκωση αριστερού ημιθωρακίου και αμφωγονάτων και ο δεύτερος (Α.)στρογγυλό κάταγμα της βάσης του κρανίου τραυματική υπαραχνοειδή αιμορραγία του εγκεφάλου και διατομή προμήκους μυελού, κάταγμα του έβδομου αυχενικού σπονδύλου, αιμορραγική διήθηση του μεσοθωρακίου, τραυματική διατομή της αορτής μετά από έκφυση της αριστεράς υποκλειδίου αρτηρίας, προκυστικό αιμάτωμα και κάταγμα της οροφής της αριστερής κοτύλης, συνεπεία δε της πιο σοβαρής κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης που προκλήθηκε στον Κ. Γ. και των προαναφερόμενων πολλαπλών κακώσεων, που προκλήθηκαν, στον Α. Λ. ως μόνης ενεργού αιτίας, επήλθε ο θάνατος αυτών. Στη συνέχεια παρέσυρε και τους πεζούς Ι. Κ., Κ. Κ., Κ. Μ. και Η. Β. που βρίσκονταν στη δεξιά πλευρά της οδού και τους τραυμάτισε και συγκεκριμένα υπέστησαν ο Ι. Κ. πολλαπλά κατάγματα, ήτοι κάταγμα λεκάνης μηριαίου άμφω κνήμης δεξιά, ο Κ. Κ. κάταγμα μηριαίου και κάταγμα κνήμης ο Κ. Μ., κάκωση αριστερού γόνατος, Ρο γόνατος και Ρο κνήμης και ο Η. Β. κάκωση αριστερής κνήμης. Ο δε κατηγορούμενος στερούμενος άδειας οδηγήσεως και ευρισκόμενος υπο την επίδραση ναρκωτικών ουσιών (ινδικής κάνναβης) και κινούμενος εντός κατοικημένης περιοχής τη νύκτα με υπερβολική ταχύτητα (160 χλμ την ώρα) προέβλεψε ως δυνατά τα υπό στοιχεία α και β ως άνω αποτελέσματα πίστεψε όμως ότι δεν θα επήρχοντο.
Με βάση τις παραδοχές αυτές, κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα της παραβάσεως, α) του ως άνω άρθρου 10 παρ.1 εδ. β', σε συνδυασμό με το άρθρο 4 παρ.3 Πιν.Α6 του ν.1729.1987, ( ήδη άρθρο 25 παρ.1 εδ. β' του Ν. 3459/2006 (Κ.Ν.Ν), σε συνδυασμό με άρθρο 1 παρ.2 Πιν.Α6, του Ν. 3459/2006 (Κ.Ν.Ν) ), β) της ανθρωποκτονίας από αμέλεια κατά συρροή και γ) της πρόκλησης σωματικών βλαβών από αμέλεια κατά συρροή και του επέβαλε συνολική κάθειρξη οκτώ (8) ετών και έξι (6) μηνών. Ειδικότερα στο διατακτικό, η προσβαλλομένη απόφαση δέχθηκε επί λέξει τα παρακάτω: ΚΗΡΥΣΣΕΙ αυτόν ένοχο του ότι: Στο 147,5 χλμ της Επαρχιακής οδού Χαλκίδας - Αιδηψού στις 14-8-2003 με περισσότερες πράξεις τέλεσε τα εξής εγκλήματα: Α) Οδηγούσε το υπ αριθμ. ... ΙΧΕ επί της ως άνω οδού με κατεύθυνση προς Χαλκίδα υπό την επίδραση ναρκωτικών ουσιών και συγκεκριμένα ινδικής κάνναβης και εντός κατοικημένης περιοχής είχε αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα (άνω των 160 χιλ/τρων την ώρα) και από την πράξη του αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων. Β) Από αμέλεια του, δηλαδή από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει: α) επέφερε τον θάνατο άλλων και β) προκάλεσε σωματικές κακώσεις και βλάβες της υγείας άλλων, πρόβλεψε δε ως δυνατόν το αποτέλεσμα τούτο αλλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν; Ειδικότερα, οδηγώντας το υπ αριθμ. ... ΙΧΕ αυτοκίνητο επί της' Επαρχιακής Οδού Χαλκίδας Αιδηψού με κατεύθυνση προς Χαλκίδα, χωρίς την απαιτούμενη από το νόμο άδεια οδηγήσεως και υπό την επίδραση ινδικής κάνναβης, από απερισκεψία του, περί ώρα 02,00 στην ΧΘ 145,5 της άνω οδού, οδηγούσε χωρίς σύνεση και. προσοχή και με υπερβολική ταχύτητα (άνω των 160 χλμ/ώρα) εντός κατοικημένης περιοχής και ενώ ήταν νύκτα και όφειλε να οδηγεί με μειωμένη ταχύτητα, συνεπεία δε της συμπεριφοράς του αυτής εξετράπη της πορείας του και α) συγκρούσθηκε αρχικά με την υπ αριθμ ΧΑΜ -060 δίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο Κ. Γ. και ήταν σταθμευμένη στη δεξιά πλευρά της οδού και με το άνευ αριθμ. Κυκλοφορίας δίκυκλο μοτοποδήλατο που οδηγούσε ο Λ. Α. και ήταν σταθμευμένο επίσης στη δεξιά πλευρά της οδού και παρέσυρε και τραυμάτισε τα δύο αυτά πρόσωπα τα οποία υπέστησαν ο μεν πρώτος (Γ.) κρανιοεγκεφαλική κάκωση, κάταγμα βάση κρανίου, ωτορραγία, κάκωση αριστερού ημιθωρακίου και αμφωγονάτων , και ο δε δεύτερος (Α.) στρογγυλό κάταγμα της βάσης του κρανίου, τραυματική υπαραχνοειδή αιμορραγία του εγκεφάλου και διατομή προμήκους μυελού, κάταγμα του έβδομου αυχενικού σπονδύλου, αιμορραγική διήθηση του μεσοθωρακίου, τραυματική διατομή της αορτής μετά από έκφυση της αριστεράς υποκλειδίου αρτηρίας, - προκυσπκό αιμάτωμα και κάταγμα της οροφής της αριστερής κοτύλης, συνεπεία δε της πιο σοβαρής κρανιοεγκαφαλικής κάκωσης που προκλήθηκε στον Κ. Γ. και των πιο πάνω αναφερόμενων πολλαπλών κακώσεων που προκλήθηκαν Α. Λ., ως μόνης ενεργού αιτίας, επήλθε ο θάνατος αυτών, β) Στη συνέχεια παρέσυρε και τους πεζούς Ι. Κ., Κ. Κ., Κ. Μ. και Η. Β. που βρίσκονταν στη δεξιά πλευρά της οδού και τους τραυμάτισε και συγκεκριμένα υπέστησαν ο Ι. Κ. πολλαπλά κατάγματα ήτοι κάταγμα λεκάνης μηριαίου άμφω κνήμης δεξιά. Ο Κ. Κ. κάταγμα μηριαίου και κάταγμα κνήμης, ο Κ. Μ. κάκωση αριστερού γόνατος, RΟ γόνατος και RΟ κνήμης κι ο Η. Β. κάκωση αριστερής κνήμης. Ο δε κατηγορούμενος στερούμενος άδειας οδηγήσεως κι ευρισκόμενος υπό-την επίδραση ναρκωτικών ουσιών και, κινούμενος εντός κατοικημένης περιοχής τη νύκτα με υπερβολική ταχύτητα-(άνω των 160 χλμ /ώρα) πρόβλεψε ως δυνατό το υπό στοιχ. α' και β' αποτέλεσμα, απλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν. Έτσι κρίνοντας το Εφετείο διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του, την κατά τα ανωτέρω ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει στο σκεπτικό της, το οποίο παραδεκτά αλληλοσυμπληρώνεται με το διατακτικό της, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των παραπάνω αξιόποινων πράξεων, για τις οποίες καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε αυτά, καθώς επίσης και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους υπήγαγε τα προαναφερθέντα περιστατικά στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που προαναφέρθηκαν, των άρθρων 26 παρ.1 και 27παρ.1 του Π.Κ. και 25 παρ.1 εδ. β' του ν. 3459/2006 σε συνδ. με το άρθρο 1 παρ.2 Πιν.Α6 του ως άνω ν. καθόσον αφορά την πράξη της οδήγησης μεταφορικού μέσου υπό την επίδραση Ναρκωτικών ουσιών από την οποία προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων, καθώς και στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 26 παρ.1 και 28 παρ.1 β',94, 302 παρ.1, 314 παρ.1α, Π.Κ. καθόσον αφορά τις λοιπές πράξεις, τις οποίες ορθώς ερμήνευσε και δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου. Ειδικότερα για την πληρότητα της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης αποφάσεως, καθόσον αφορά την αξιόποινη πράξη της οδήγησης υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, αναφέρεται ότι ο αναιρεσείων οδηγούσε το το υπ' αριθμό ... Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο υπό την επίδραση ναρκωτικών ουσιών και συγκεκριμένα, ινδικής κάνναβης, συνδέει δε τη διαπίστωση αυτή από τη συμπεριφορά του κατά την οδήγηση και της επέλευσης κοινού για τη ζωή ανθρώπων κινδύνου, από το γεγονός ότι είχε αναπτύξει εντός κατοικημένης περιοχής υπερβολική ταχύτητα ( άνω των 160 χιλ. ωριαίως), αναφέρεται δε και η απόδειξη του κοινού κινδύνου για τη ζωή ανθρώπων, με την παραδοχή ότι επέφερε το θάνατο σε δύο άτομα και προκάλεσε σωματικές κακώσεις σε άλλους τέσσερις πεζούς.
Ως προς το δόλο του αναιρεσείοντος, δεν απαιτείτο ιδιαίτερη αιτιολογία, αφού αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των πραγματικών περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του ως άνω εγκλήματος και προκύπτει από την πραγμάτωση των περιστατικών αυτών. Από τις παραδοχές της προσβαλλομένης απόφασης ότι αυτός, υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, οδήγησε το αυτοκίνητο, συνάγεται ευθέως η γνώση και η θέληση του να παραβεί την εφαρμοσθείσα ποινική διάταξη, η οποία τιμωρεί την οδήγηση αυτοκινήτου υπό την επήρεια ναρκωτικών. Καθόσον αφορά τις λοιπές αξιόποινες πράξεις, ήτοι της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και της πρόκλησης σωματικών βλαβών από αμέλεια, η προσβαλλομένη απόφαση δέχεται την ενσυνείδητη μορφή αμέλειας, αφού τόσο στο σκεπτικό, όσο και στο διατακτικό της, αναφέρει για τις πράξεις αυτές, ότι, "από αμέλεια του, δηλαδή την έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε και μπορούσε από τις περιστάσεις να καταβάλει: α) επέφερε το θάνατο άλλων και β)... πρόβλεψε δε ως δυνατό το αποτέλεσμα τούτο, αλλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν".
Συνεπώς οι από το άρθρο 510 παρ, 1 στοιχ. Δ' και Ε' του Κ.Π.Δ. 1ος και 2ος λόγοι της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, και 2ος των προσθέτων λόγων, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα των όσων προαναφέρθηκαν, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Οι ειδικότερες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος ότι από τις αναγνωσθείσες εκθέσεις τοξικολογικής εξέτασης του εργαστηρίου Ιατροδικαστικής και τοξικολογίας του Παν/μίου Αθηνών, δεν διαπιστώνεται η ανίχνευση της ναρκωτικής ουσίας της ινδικής κάνναβης, υπό την επίδραση της οποίας, κατά τις παραδοχές της προσβαλλομένης απόφασης τελούσε ο κατηγορούμενος, αλλά μόνο η παρουσία τετραϋδροκανναβινοϊκού οξέος, απαραδέκτως προβάλλονται, γιατί υπό την επίφαση της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, πλήττεται η περί τα πράγματα, ουσιαστικά ανέλεγκτη κρίση, του Δικαστηρίου της ουσίας. Εξάλλου, η μη αναφορά του περιεχομένου των παραπάνω τοξικολογικών εκθέσεων στο σκεπτικό της απόφασης, δεν σημαίνει ότι αυτές δεν λήφθηκαν υπόψη από το δικαστήριο και δεν συνεκτιμήθηκαν με τα λοιπά αποδεικτικά μέσα, αφού στα αποδεικτικά μέσα της προσβαλλομένης απόφασης, μνημονεύονται κατ' είδος τα αποδεικτικά μέσα (εκθέσεις που αναγνώστηκαν καν αναφέρονται στα πρακτικά, έκθεση πραγματογνωμοσύνης που αναγνώστηκε, έγγραφα που αναγνώστηκαν κ.λ.π.) και δεν είναι απαραίτητη η ανάλυση του περιεχομένου αυτών, και ειδικότερα των τοξικολογικών εκθέσεων, σύμφωνα και με όσα στη νομική σκέψη αναλύονται.
Κατά το άρθρο 171 παρ.1 εδ. Δ' του Κ.Π.Δ. απόλυτη ακυρότητα, που λαμβάνεται και αυτεπαγγέλτως υπόψη από το δικαστήριο σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και στον Άρειο Πάγο ακόμη, η οποία ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Α' ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, επιφέρει η μη τήρηση των διατάξεων που καθορίζουν την εμφάνιση, την εκπροσώπηση και την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και την άσκηση των δικαιωμάτων που του παρέχονται στις περιπτώσεις και με τις διατυπώσεις που επιβάλλει ο νόμος.
Εξάλλου, από τις διατάξεις του άρθρου 141 ΚΠΔ, προκύπτει ότι. τα πρακτικά της ποινικής δίκης αποδεικνύουν, μέχρι να προσβληθούν ως πλαστά, όλα όσα καταχωρούνται σ' αυτά, μεταξύ των οποίων και οι δηλώσεις, προτάσεις και αιτήσεις των διαδίκων, καθώς και οι αποφάσεις του δικαστηρίου και οι διατάξεις εκείνου που διευθύνει τη συζήτηση. Στην προκειμένη περίπτωση, από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλομένης απόφασης, για τις ανάγκες του αναιρετικού λόγου, προκύπτει ότι μετά τη λήξη της αποδεικτικής διαδικασίας και την αγόρευση επί της ενοχής του Εισαγγελέα και του συνηγόρου του πολιτικώς ενάγοντος, δόθηκε, από το διευθύνοντα τη συζήτηση, ο λόγος στους συνηγόρους του κατηγορουμένου. Επί λέξει αναφέρεται στα πρακτικά: "Τέλος ο Πρόεδρος έδωσε το λόγο στους συνηγόρους του κατηγορουμένου, ο οποίος αγόρευσε και ζήτησε την απαλλαγή του κατηγορουμένου ...". Από προφανή παραδρομή ενώ αναφέρεται ότι δόθηκε ο λόγος στους συνηγόρους του κατηγορουμένου, στη συνέχεια γίνεται χρήση ενικού αριθμού, αφού αναφέρεται η λέξη "αγόρευσε" αντί αγόρευσαν. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, ο ισχυρισμός του αναιρεσείοντος, για απόλυτη ακυρότητα, εκ του λόγου ότι, μετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας και την επί της ενοχής πρόταση του Εισαγγελέα και του συνηγόρου Πολιτικής αγωγής, δόθηκε από το διευθύνοντα τη συζήτηση, ο λόγος επί της ενοχής, μόνο στον ένα εκ των δύο συνηγόρων του, ήτοι στον Δημοσθένη Μητακίδη, ο οποίος αγόρευσε και στη συνέχεια κατέθεσε και τους αυτοτελείς ισχυρισμούς αφού τους ανέπτυξε προφορικά, με αποτέλεσμα να στερηθεί των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του, είναι αβάσιμος. Εξάλλου, οι κατατεθέντες εγγράφως, αυτοτελείς ισχυρισμοί ( περί αναγνωρίσεως ελαφρυντικών περιστάσεων), όπως προκύπτει από τα πρακτικά της προσβαλλομένης απόφασης, δεν φέρουν την υπογραφή του ενός μόνο εκ των συνηγόρων υπεράσπισης του αναιρεσείοντα, και δη του Μητακίδη, όπως ο αναιρεσείων αβάσιμα ισχυρίζεται, προκειμένου να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του, ότι μόνο σε αυτόν δόθηκε ο λόγος, αλλά κανενός εκ των συνηγόρων υπεράσπισης του.
Συνεπώς ο σχετικός από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Α' του ΚΠΔ συναφής 1ος πρόσθετος λόγος αναίρεσης με τον οποίο προβάλλεται η πλημμέλεια της κατά το άρθρο 171 παρ. Δ' ΚΠΔ απόλυτης ακυρότητας κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο με την πιο πάνω αιτίαση, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί.
Κατόπιν αυτών πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση στο σύνολό της και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ) ως και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος (άρθρα 176, 183 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 16-5-2011 αίτηση του Ν. Π. του Α. και τους από 18-11-2011 πρόσθετους λόγους, περί αναιρέσεως της υπ' αριθ. 1181/2011 αποφάσεως του Β' Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος εκ πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 17 Ιανουαρίου 2012. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις 19 Ιανουαρίου 2012.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Χρυσικό, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Κωνσταντίνο Φράγκο και Ειρήνη Κιουρκτσόγλου Πετρουλάκη-Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 6 Δεκεμβρίου 2011, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Ν. Π. του Α., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους του - Δημήτριο Ιωαννίδη και Κωνσταντίνο Δημόπουλο περί αναιρέσεως της με αριθμό 1181/2011 αποφάσεως του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Με πολιτικώς ενάγοντες:1) Η. Β., κατοίκου ..., που δεν παρέστη και 2) Κ. Μ. του Ν., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Άγγελο Κωνσταντινίδη.
Το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων -κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 16 Μαΐου 2011 αίτηση αναίρεσης και στους από 18 Νοεμβρίου 2011 προσθέτους λόγους που περιλαμβάνονται στο σχετικό έγγραφο, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 935/2011.
Αφού άκουσε
Τους πληρεξούσιους δικηγόρους των διαδίκων, που ζήτησαν όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης καθώς και οι πρόσθετοι λόγοι .
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 16-5-2011 (υπ' αριθμό πρωτ. 58/2011) αίτηση αναιρέσεως, που ασκήθηκε με δήλωση ενώπιον του Γραμματέως του εκδόντος την προσβαλλομένη απόφαση δικαστηρίου, στρεφόμενη κατά της υπ' αριθμό 1181/2011 αποφάσεως του Β' Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, είναι παραδεκτή (άρθρα 473 παρ.3, 474 παρ.1 και 2) και γι' αυτό η αίτηση αυτή, καθώς και η επ' αυτής με χρονολογία 18-11-2011 πρόσθετοι λόγοι, που επίσης ασκήθηκαν παραδεκτά ( άρθρο 509 παρ.2), πρέπει να συνεκδικαστούν, ως συναφείς.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 1 εδ. α και β' του Ν. 1729/1987 (ήδη άρθρο 25 του Κώδικα Νόμων για τα Ναρκωτικά, Ν. 3459/2006), σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 4 παρ.3 Πιν. Α6 του Ν. 1729/1987 (ήδη άρθρο 1 παρ.2 Πιν. Α6 του Ν. 3459/2006) με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή μέχρι είκοσι εννέα χιλιάδων (29.000) ευρώ, καθώς και με στέρηση τουλάχιστον για δύο (2) έτη της άδειας οδήγησης ή του οικείου διπλώματος ή του πτυχίου τιμωρείται όποιος οδηγεί ή κυβερνά οποιοδήποτε πλωτό, χερσαίο ή εναέριο μεταφορικό μέσο υπό την επίδραση ναρκωτικών. Αν από την πράξη αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων, επιβάλλεται ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης.
Από την εν λόγω διάταξη, που αποσκοπεί στην προστασία της ασφάλειας των μεταφορών, προκύπτει ότι, για τη στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υποστάσεως του προβλεπόμενου απ' αυτήν εγκλήματος της οδηγήσεως μεταφορικού μέσου υπό την επίδραση ναρκωτικών, απαιτείται οδήγηση ή διακυβέρνηση οποιουδήποτε είδους και μορφής κινήσεως πλωτού, χερσαίου ή εναέριου μεταφορικού μέσου και η οδήγηση ή διακυβέρνηση αυτή να γίνεται υπό την επίδραση ναρκωτικών, χωρίς να ενδιαφέρει ο βαθμός επιδράσεως τούτων στον οργανισμό του οδηγού ή του κυβερνήτη και αν αυτός είναι ή όχι τοξικομανής ή απλός ή περιστασιακός χρήστης. Υποκειμενικώς απαιτείται δόλος, ο οποίος συνίσταται στη γνώση και θέληση των στοιχείων της πράξεως. Αμέλεια, κατά το άρθρο 28 ΠΚ, υπάρχει, όταν ο δράστης από έλλειψη της προσοχής, την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει, είτε δεν προέβλεψε το αξιόποινο αποτέλεσμα, που προκάλεσε η πράξη του (ασυνείδητη αμέλεια), είτε το προέβλεψε ως δυνατό, πίστεψε όμως, ότι δεν θα επερχόταν (ενσυνείδητη αμέλεια). Εξάλλου η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ. ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ' του Κ.Π.Δ. λόγο αναιρέσεως, όταν εκτίθενται σ' αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος, για το οποίο κηρύχθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος, τα αποδεικτικά μέσα από τα οποία αυτά προέκυψαν και οι σκέψεις με τις οποίες έγινε η υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Ειδικά τα αποδεικτικά μέσα, αρκεί να μνημονεύονται γενικώς, κατ' είδος, χωρίς να είναι ανάγκη να εκτίθεται τι προέκυψε χωριστά από το καθένα, αρκεί να συνάγεται ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε όλα ανεξαιρέτως και όχι μόνο μερικά από αυτά.
Τέλος εσφαλμένη ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του Κ.Π.Δ. λόγο αναιρέσεως υπάρχει, όταν το δικαστήριο της ουσίας αποδίδει σ' αυτή έννοια διαφορετική από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη είναι η εφαρμογή της, όταν το δικαστήριο δεν υπάγει σωστά τα δεκτά γενόμενα ως αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά στη διάταξη που εφαρμόσθηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάσθηκε εκ πλαγίου για το λόγο ότι έχουν εμφιλοχωρήσει στο πόρισμα της αποφάσεως ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, που την εξέδωσε, δέχθηκε κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη ουσιαστική του κρίση, ότι από τα αναφερόμενα κατ' είδος αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: το δικαστήριο πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος έχει τελέσει τις πράξεις οι οποίες του αποδίδονται με το κατηγορητήριο και πρέπει να κηρυχθεί ένοχος αυτών. Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι στο 147,5 χλμ της Επαρχιακής οδού Χαλκίδας Αιδηψού στις 14-8-2003 με περισσότερες πράξεις τέλεσε τα ακόλουθα εγκλήματα: Α) Οδηγούσε το υπ' αριθμ. ... ΙΧΕ επι της ως άνω οδού με κατεύθυνση προς Χαλκίδα και συγκεκριμένα ινδικής κάνναβης και εντός κατοικημένης περιοχής είχε αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα, 160 χιλιομέτρων την ώρα και από την πράξη του αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων Β) Από αμέλειά του δηλαδή από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει: α) Επέφερε τον θάνατο άλλων και β) προκάλεσε σωματικές βλάβες και κακώσεις της υγείας άλλων προέβλεψε δε ως δυνατόν το αποτέλεσμα τούτο αλλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν. Ειδικότερα, οδηγώντας το υπ' αριθμ. ... ΙΧΕ αυτοκίνητο επι της επαρχιακής οδού Χαλκίδας Αιδηψού με κατεύθυνση προς Χαλκίδα χωρίς από το νόμο άδεια οδηγήσεως και υπό την επίδραση ινδικής κάνναβης από απερισκεψία του, περί ώρα 0.200'στην ΧΘ 145,5 της άνω οδού, οδηγούσε χωρίς σύνεση και προσοχή και με υπερβολική ταχύτητα (160 χλμ την ώρα) εντός κατοικημένης περιοχής και ενώ ήταν νύκτα και όφειλε να οδηγεί με μειωμένη ταχύτητα, συνεπεία δε της συμπεριφοράς του αυτής εξετράπη της πορείας του και α) συγκρούστηκε αρχικά με την υπ' αριθμ. ... δίκυκλη μοτοσυκλέτα που οδηγούσε ο Κ. Γ. και ήταν σταθμευμένη στη δεξιά πλευρά της οδού και με το άνευ αριθμού κυκλοφορίας δίκυκλο μοτοποδήλατο που οδηγούσε ο Λ. Α. και ήταν σταθμευμένο επίσης στη δεξιά πλευρά της οδού και παρέσυρε και τραυμάτισε τα δύο αυτά πρόσωπα, τα οποία υπέστησαν ο μεν πρώτος (Γ.), κρανιοεγκεφαλική κάκωση κάταγμα βάση κρανίου, ωτορραγία, κάκωση αριστερού ημιθωρακίου και αμφωγονάτων και ο δεύτερος (Α.)στρογγυλό κάταγμα της βάσης του κρανίου τραυματική υπαραχνοειδή αιμορραγία του εγκεφάλου και διατομή προμήκους μυελού, κάταγμα του έβδομου αυχενικού σπονδύλου, αιμορραγική διήθηση του μεσοθωρακίου, τραυματική διατομή της αορτής μετά από έκφυση της αριστεράς υποκλειδίου αρτηρίας, προκυστικό αιμάτωμα και κάταγμα της οροφής της αριστερής κοτύλης, συνεπεία δε της πιο σοβαρής κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης που προκλήθηκε στον Κ. Γ. και των προαναφερόμενων πολλαπλών κακώσεων, που προκλήθηκαν, στον Α. Λ. ως μόνης ενεργού αιτίας, επήλθε ο θάνατος αυτών. Στη συνέχεια παρέσυρε και τους πεζούς Ι. Κ., Κ. Κ., Κ. Μ. και Η. Β. που βρίσκονταν στη δεξιά πλευρά της οδού και τους τραυμάτισε και συγκεκριμένα υπέστησαν ο Ι. Κ. πολλαπλά κατάγματα, ήτοι κάταγμα λεκάνης μηριαίου άμφω κνήμης δεξιά, ο Κ. Κ. κάταγμα μηριαίου και κάταγμα κνήμης ο Κ. Μ., κάκωση αριστερού γόνατος, Ρο γόνατος και Ρο κνήμης και ο Η. Β. κάκωση αριστερής κνήμης. Ο δε κατηγορούμενος στερούμενος άδειας οδηγήσεως και ευρισκόμενος υπο την επίδραση ναρκωτικών ουσιών (ινδικής κάνναβης) και κινούμενος εντός κατοικημένης περιοχής τη νύκτα με υπερβολική ταχύτητα (160 χλμ την ώρα) προέβλεψε ως δυνατά τα υπό στοιχεία α και β ως άνω αποτελέσματα πίστεψε όμως ότι δεν θα επήρχοντο.
Με βάση τις παραδοχές αυτές, κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα της παραβάσεως, α) του ως άνω άρθρου 10 παρ.1 εδ. β', σε συνδυασμό με το άρθρο 4 παρ.3 Πιν.Α6 του ν.1729.1987, ( ήδη άρθρο 25 παρ.1 εδ. β' του Ν. 3459/2006 (Κ.Ν.Ν), σε συνδυασμό με άρθρο 1 παρ.2 Πιν.Α6, του Ν. 3459/2006 (Κ.Ν.Ν) ), β) της ανθρωποκτονίας από αμέλεια κατά συρροή και γ) της πρόκλησης σωματικών βλαβών από αμέλεια κατά συρροή και του επέβαλε συνολική κάθειρξη οκτώ (8) ετών και έξι (6) μηνών. Ειδικότερα στο διατακτικό, η προσβαλλομένη απόφαση δέχθηκε επί λέξει τα παρακάτω: ΚΗΡΥΣΣΕΙ αυτόν ένοχο του ότι: Στο 147,5 χλμ της Επαρχιακής οδού Χαλκίδας - Αιδηψού στις 14-8-2003 με περισσότερες πράξεις τέλεσε τα εξής εγκλήματα: Α) Οδηγούσε το υπ αριθμ. ... ΙΧΕ επί της ως άνω οδού με κατεύθυνση προς Χαλκίδα υπό την επίδραση ναρκωτικών ουσιών και συγκεκριμένα ινδικής κάνναβης και εντός κατοικημένης περιοχής είχε αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα (άνω των 160 χιλ/τρων την ώρα) και από την πράξη του αυτή προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων. Β) Από αμέλεια του, δηλαδή από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε κατά τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει: α) επέφερε τον θάνατο άλλων και β) προκάλεσε σωματικές κακώσεις και βλάβες της υγείας άλλων, πρόβλεψε δε ως δυνατόν το αποτέλεσμα τούτο αλλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν; Ειδικότερα, οδηγώντας το υπ αριθμ. ... ΙΧΕ αυτοκίνητο επί της' Επαρχιακής Οδού Χαλκίδας Αιδηψού με κατεύθυνση προς Χαλκίδα, χωρίς την απαιτούμενη από το νόμο άδεια οδηγήσεως και υπό την επίδραση ινδικής κάνναβης, από απερισκεψία του, περί ώρα 02,00 στην ΧΘ 145,5 της άνω οδού, οδηγούσε χωρίς σύνεση και. προσοχή και με υπερβολική ταχύτητα (άνω των 160 χλμ/ώρα) εντός κατοικημένης περιοχής και ενώ ήταν νύκτα και όφειλε να οδηγεί με μειωμένη ταχύτητα, συνεπεία δε της συμπεριφοράς του αυτής εξετράπη της πορείας του και α) συγκρούσθηκε αρχικά με την υπ αριθμ ΧΑΜ -060 δίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο Κ. Γ. και ήταν σταθμευμένη στη δεξιά πλευρά της οδού και με το άνευ αριθμ. Κυκλοφορίας δίκυκλο μοτοποδήλατο που οδηγούσε ο Λ. Α. και ήταν σταθμευμένο επίσης στη δεξιά πλευρά της οδού και παρέσυρε και τραυμάτισε τα δύο αυτά πρόσωπα τα οποία υπέστησαν ο μεν πρώτος (Γ.) κρανιοεγκεφαλική κάκωση, κάταγμα βάση κρανίου, ωτορραγία, κάκωση αριστερού ημιθωρακίου και αμφωγονάτων , και ο δε δεύτερος (Α.) στρογγυλό κάταγμα της βάσης του κρανίου, τραυματική υπαραχνοειδή αιμορραγία του εγκεφάλου και διατομή προμήκους μυελού, κάταγμα του έβδομου αυχενικού σπονδύλου, αιμορραγική διήθηση του μεσοθωρακίου, τραυματική διατομή της αορτής μετά από έκφυση της αριστεράς υποκλειδίου αρτηρίας, - προκυσπκό αιμάτωμα και κάταγμα της οροφής της αριστερής κοτύλης, συνεπεία δε της πιο σοβαρής κρανιοεγκαφαλικής κάκωσης που προκλήθηκε στον Κ. Γ. και των πιο πάνω αναφερόμενων πολλαπλών κακώσεων που προκλήθηκαν Α. Λ., ως μόνης ενεργού αιτίας, επήλθε ο θάνατος αυτών, β) Στη συνέχεια παρέσυρε και τους πεζούς Ι. Κ., Κ. Κ., Κ. Μ. και Η. Β. που βρίσκονταν στη δεξιά πλευρά της οδού και τους τραυμάτισε και συγκεκριμένα υπέστησαν ο Ι. Κ. πολλαπλά κατάγματα ήτοι κάταγμα λεκάνης μηριαίου άμφω κνήμης δεξιά. Ο Κ. Κ. κάταγμα μηριαίου και κάταγμα κνήμης, ο Κ. Μ. κάκωση αριστερού γόνατος, RΟ γόνατος και RΟ κνήμης κι ο Η. Β. κάκωση αριστερής κνήμης. Ο δε κατηγορούμενος στερούμενος άδειας οδηγήσεως κι ευρισκόμενος υπό-την επίδραση ναρκωτικών ουσιών και, κινούμενος εντός κατοικημένης περιοχής τη νύκτα με υπερβολική ταχύτητα-(άνω των 160 χλμ /ώρα) πρόβλεψε ως δυνατό το υπό στοιχ. α' και β' αποτέλεσμα, απλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν. Έτσι κρίνοντας το Εφετείο διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφαση του, την κατά τα ανωτέρω ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει στο σκεπτικό της, το οποίο παραδεκτά αλληλοσυμπληρώνεται με το διατακτικό της, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά, που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των παραπάνω αξιόποινων πράξεων, για τις οποίες καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων, τις αποδείξεις από τις οποίες συνήγαγε αυτά, καθώς επίσης και τους συλλογισμούς με βάση τους οποίους υπήγαγε τα προαναφερθέντα περιστατικά στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις που προαναφέρθηκαν, των άρθρων 26 παρ.1 και 27παρ.1 του Π.Κ. και 25 παρ.1 εδ. β' του ν. 3459/2006 σε συνδ. με το άρθρο 1 παρ.2 Πιν.Α6 του ως άνω ν. καθόσον αφορά την πράξη της οδήγησης μεταφορικού μέσου υπό την επίδραση Ναρκωτικών ουσιών από την οποία προέκυψε κοινός κίνδυνος ζωής ανθρώπων, καθώς και στις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 26 παρ.1 και 28 παρ.1 β',94, 302 παρ.1, 314 παρ.1α, Π.Κ. καθόσον αφορά τις λοιπές πράξεις, τις οποίες ορθώς ερμήνευσε και δεν παραβίασε ευθέως ή εκ πλαγίου. Ειδικότερα για την πληρότητα της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης αποφάσεως, καθόσον αφορά την αξιόποινη πράξη της οδήγησης υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, αναφέρεται ότι ο αναιρεσείων οδηγούσε το το υπ' αριθμό ... Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο υπό την επίδραση ναρκωτικών ουσιών και συγκεκριμένα, ινδικής κάνναβης, συνδέει δε τη διαπίστωση αυτή από τη συμπεριφορά του κατά την οδήγηση και της επέλευσης κοινού για τη ζωή ανθρώπων κινδύνου, από το γεγονός ότι είχε αναπτύξει εντός κατοικημένης περιοχής υπερβολική ταχύτητα ( άνω των 160 χιλ. ωριαίως), αναφέρεται δε και η απόδειξη του κοινού κινδύνου για τη ζωή ανθρώπων, με την παραδοχή ότι επέφερε το θάνατο σε δύο άτομα και προκάλεσε σωματικές κακώσεις σε άλλους τέσσερις πεζούς.
Ως προς το δόλο του αναιρεσείοντος, δεν απαιτείτο ιδιαίτερη αιτιολογία, αφού αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των πραγματικών περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του ως άνω εγκλήματος και προκύπτει από την πραγμάτωση των περιστατικών αυτών. Από τις παραδοχές της προσβαλλομένης απόφασης ότι αυτός, υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, οδήγησε το αυτοκίνητο, συνάγεται ευθέως η γνώση και η θέληση του να παραβεί την εφαρμοσθείσα ποινική διάταξη, η οποία τιμωρεί την οδήγηση αυτοκινήτου υπό την επήρεια ναρκωτικών. Καθόσον αφορά τις λοιπές αξιόποινες πράξεις, ήτοι της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και της πρόκλησης σωματικών βλαβών από αμέλεια, η προσβαλλομένη απόφαση δέχεται την ενσυνείδητη μορφή αμέλειας, αφού τόσο στο σκεπτικό, όσο και στο διατακτικό της, αναφέρει για τις πράξεις αυτές, ότι, "από αμέλεια του, δηλαδή την έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε και μπορούσε από τις περιστάσεις να καταβάλει: α) επέφερε το θάνατο άλλων και β)... πρόβλεψε δε ως δυνατό το αποτέλεσμα τούτο, αλλά πίστεψε ότι δεν θα επερχόταν".
Συνεπώς οι από το άρθρο 510 παρ, 1 στοιχ. Δ' και Ε' του Κ.Π.Δ. 1ος και 2ος λόγοι της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, και 2ος των προσθέτων λόγων, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα των όσων προαναφέρθηκαν, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Οι ειδικότερες αιτιάσεις του αναιρεσείοντος ότι από τις αναγνωσθείσες εκθέσεις τοξικολογικής εξέτασης του εργαστηρίου Ιατροδικαστικής και τοξικολογίας του Παν/μίου Αθηνών, δεν διαπιστώνεται η ανίχνευση της ναρκωτικής ουσίας της ινδικής κάνναβης, υπό την επίδραση της οποίας, κατά τις παραδοχές της προσβαλλομένης απόφασης τελούσε ο κατηγορούμενος, αλλά μόνο η παρουσία τετραϋδροκανναβινοϊκού οξέος, απαραδέκτως προβάλλονται, γιατί υπό την επίφαση της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, πλήττεται η περί τα πράγματα, ουσιαστικά ανέλεγκτη κρίση, του Δικαστηρίου της ουσίας. Εξάλλου, η μη αναφορά του περιεχομένου των παραπάνω τοξικολογικών εκθέσεων στο σκεπτικό της απόφασης, δεν σημαίνει ότι αυτές δεν λήφθηκαν υπόψη από το δικαστήριο και δεν συνεκτιμήθηκαν με τα λοιπά αποδεικτικά μέσα, αφού στα αποδεικτικά μέσα της προσβαλλομένης απόφασης, μνημονεύονται κατ' είδος τα αποδεικτικά μέσα (εκθέσεις που αναγνώστηκαν καν αναφέρονται στα πρακτικά, έκθεση πραγματογνωμοσύνης που αναγνώστηκε, έγγραφα που αναγνώστηκαν κ.λ.π.) και δεν είναι απαραίτητη η ανάλυση του περιεχομένου αυτών, και ειδικότερα των τοξικολογικών εκθέσεων, σύμφωνα και με όσα στη νομική σκέψη αναλύονται.
Κατά το άρθρο 171 παρ.1 εδ. Δ' του Κ.Π.Δ. απόλυτη ακυρότητα, που λαμβάνεται και αυτεπαγγέλτως υπόψη από το δικαστήριο σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και στον Άρειο Πάγο ακόμη, η οποία ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Α' ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, επιφέρει η μη τήρηση των διατάξεων που καθορίζουν την εμφάνιση, την εκπροσώπηση και την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και την άσκηση των δικαιωμάτων που του παρέχονται στις περιπτώσεις και με τις διατυπώσεις που επιβάλλει ο νόμος.
Εξάλλου, από τις διατάξεις του άρθρου 141 ΚΠΔ, προκύπτει ότι. τα πρακτικά της ποινικής δίκης αποδεικνύουν, μέχρι να προσβληθούν ως πλαστά, όλα όσα καταχωρούνται σ' αυτά, μεταξύ των οποίων και οι δηλώσεις, προτάσεις και αιτήσεις των διαδίκων, καθώς και οι αποφάσεις του δικαστηρίου και οι διατάξεις εκείνου που διευθύνει τη συζήτηση. Στην προκειμένη περίπτωση, από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλομένης απόφασης, για τις ανάγκες του αναιρετικού λόγου, προκύπτει ότι μετά τη λήξη της αποδεικτικής διαδικασίας και την αγόρευση επί της ενοχής του Εισαγγελέα και του συνηγόρου του πολιτικώς ενάγοντος, δόθηκε, από το διευθύνοντα τη συζήτηση, ο λόγος στους συνηγόρους του κατηγορουμένου. Επί λέξει αναφέρεται στα πρακτικά: "Τέλος ο Πρόεδρος έδωσε το λόγο στους συνηγόρους του κατηγορουμένου, ο οποίος αγόρευσε και ζήτησε την απαλλαγή του κατηγορουμένου ...". Από προφανή παραδρομή ενώ αναφέρεται ότι δόθηκε ο λόγος στους συνηγόρους του κατηγορουμένου, στη συνέχεια γίνεται χρήση ενικού αριθμού, αφού αναφέρεται η λέξη "αγόρευσε" αντί αγόρευσαν. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, ο ισχυρισμός του αναιρεσείοντος, για απόλυτη ακυρότητα, εκ του λόγου ότι, μετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας και την επί της ενοχής πρόταση του Εισαγγελέα και του συνηγόρου Πολιτικής αγωγής, δόθηκε από το διευθύνοντα τη συζήτηση, ο λόγος επί της ενοχής, μόνο στον ένα εκ των δύο συνηγόρων του, ήτοι στον Δημοσθένη Μητακίδη, ο οποίος αγόρευσε και στη συνέχεια κατέθεσε και τους αυτοτελείς ισχυρισμούς αφού τους ανέπτυξε προφορικά, με αποτέλεσμα να στερηθεί των υπερασπιστικών δικαιωμάτων του, είναι αβάσιμος. Εξάλλου, οι κατατεθέντες εγγράφως, αυτοτελείς ισχυρισμοί ( περί αναγνωρίσεως ελαφρυντικών περιστάσεων), όπως προκύπτει από τα πρακτικά της προσβαλλομένης απόφασης, δεν φέρουν την υπογραφή του ενός μόνο εκ των συνηγόρων υπεράσπισης του αναιρεσείοντα, και δη του Μητακίδη, όπως ο αναιρεσείων αβάσιμα ισχυρίζεται, προκειμένου να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του, ότι μόνο σε αυτόν δόθηκε ο λόγος, αλλά κανενός εκ των συνηγόρων υπεράσπισης του.
Συνεπώς ο σχετικός από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Α' του ΚΠΔ συναφής 1ος πρόσθετος λόγος αναίρεσης με τον οποίο προβάλλεται η πλημμέλεια της κατά το άρθρο 171 παρ. Δ' ΚΠΔ απόλυτης ακυρότητας κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο με την πιο πάνω αιτίαση, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί.
Κατόπιν αυτών πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση στο σύνολό της και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ) ως και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος (άρθρα 176, 183 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 16-5-2011 αίτηση του Ν. Π. του Α. και τους από 18-11-2011 πρόσθετους λόγους, περί αναιρέσεως της υπ' αριθ. 1181/2011 αποφάσεως του Β' Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ και στη δικαστική δαπάνη του παραστάντος πολιτικώς ενάγοντος εκ πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 17 Ιανουαρίου 2012. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις 19 Ιανουαρίου 2012.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου