Έτος:2015
Νούμερο:134
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Β2' Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Γιαννούλη Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Χριστόφορο Κοσμίδη, Δημήτριο Κόμη, Απόστολο Παπαγεωργίου και Παναγιώτη Κατσιρούμπα ...
Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, την 11η Νοεμβρίου 2014, με την παρουσία και της γραμματέως Σπυριδούλας Τζαβίδη, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων:
1. Aνώνυμης Eταιρείας με την επωνυμία "Ε... Σ.... ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ", που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη και εκπροσωπείται νόμιμα, προελθούσας από μετατροπή κατ' αρθ. 3 παρ. 8 του ΝΔ 400/1970 της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία "ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Ε. Σ." και με τον δ.τ. "EXPRESS SERVICE AE" εγκριθείσας της τροποποιήσεως αυτής με την υπ' αριθμ Κ3-10633 (Κ3-10300) / 4.11.2002 απόφαση του Υφυπουργού Ανάπτυξης, η οποία δημοσιεύθηκε στο υπ' αριθμ. 11259/6.11.2002 ΦΕΚ τεύχος ΑΕ και ΕΠΕ,
2. Ι. Ρ. του Π. κατοίκου ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τους πληρεξούσιους δικηγόρους Θεμιστοκλή Σοφό και Ανδρέα Γαβαλά και κατέθεσαν προτάσεις.
Των αναιρεσίβλητων:
1. Ανώνυμης Ελληνικής εταιρείας γενικών ασφαλειών με την επωνυμία "Η E..... ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ", που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους Σπυρίδωνα Τσαντίνη που ανακάλεσε την από 6-11-2014 δήλωσή του για παράσταση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και παραστάθηκε στο ακροατήριο και τους Τριανταφυλλάκη Γεώργιο και Λύτρα Θεόδωρο και κατέθεσαν προτάσεις.
2. Του εγκατεστημένου στην Ελλάδα Υποκαταστήματος (Άγιος Δημήτριος Αττικής) της εδρεύουσας στη Γαλλία αλλοδαπής Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία "A... INTERNATIONAL S.A." που εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους Δημήτριο Πάσχο και Ιωάννη Καραγκούνη με δήλωση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 3-4-2012 αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 1645/2013 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου, 3214/2014 Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 26-6-2014 αίτησή τους και τους από 8-10-2014 προσθέτους λόγους επ' αυτής. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Παναγιώτης Κατσιρούμπας διάβασε την από 31-10-2014 έκθεσή του με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθεί η από 26.6.2014 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 492/2014 αίτηση και το από 8.10.2014 δικόγραφο προσθέτων λόγων αναίρεσης, που κατατέθηκε την 9.10.2014 της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "Ε. Σ. ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ" και του Ι. Ρ. του Π. κατά της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία "Η Ε. ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ" και του εγκατεστημένου στην Ελλάδα Υποκαταστήματος της εδρεύουσας στη Γαλλία Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία "A. INTERNATIONAL S.A." περί αναιρέσεως της υπ' αριθμ. 3214/2014 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών. Οι πληρεξούσιοι των αναιρεσειόντων ζήτησαν την παραδοχή της αίτησης και των επ' αυτής προσθέτων λόγων, οι πληρεξούσιοι της 1ης αναιρεσίβλητης την απόρριψή τους και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 558 ΚΠολΔ "η αναίρεση απευθύνεται κατά εκείνων οι οποίοι ήταν διάδικοι στη δίκη, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλομένη απόφαση ή των καθολικών διαδόχων ή των κληρονόμων τους". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι η αίτηση αναίρεσης του καθού η πρόσθετη παρέμβαση, δεν απευθύνεται κατά του προσθέτως παρεμβαίνοντος στη δίκη κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλομένη απόφαση, γιατί αυτός δεν είναι κύριος διάδικος, εκτός αν κατά τη δίκη εκείνη, ανέλαβε τον δικαστικό αγώνα, οπότε κατέστη κύριος διάδικος ή η αναίρεση αφορά την πρόσθετη παρέμβαση. Περαιτέρω, από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 82 εδ.γ και 81 παρ. 3 του ίδιου κώδικα προκύπτει, ότι ο προσθέτως παρεμβάς πρέπει να καλείται στη συζήτηση της αναιρέσεως, χωρίς δε την κλήτευση αυτή παραβιάζεται η αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως, ειδική εφαρμογή της οποίας αποτελούν οι προαναφερόμενες διατάξεις και δημιουργείται απαράδεκτο της συζητήσεως της αναιρέσεως, το οποίο ως αναφερόμενο στην προδικασία λαμβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως από τον Άρειο Πάγο. Πάντως, αν η αναίρεση του καθού η παρέμβαση απευθυνθεί και κατά του προσθέτως παρεμβαίνοντος, δεν ιδρύεται απαράδεκτο και εκτιμάται ως κλήση κατά τη συζήτηση της αναιρέσεως (ΑΠ 1033/2014, 569/2013). Αν όμως η πρόσθετη παρέμβαση απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, ο παρεμβάς δεν καλείται στις περαιτέρω διαδικαστικές πράξεις(ΑΠ 1033/2014, 2192/2013, 1117/2003). Στην προκείμενη περίπτωση, η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης απευθύνεται και κατά του προσθέτως παρεμβάντος, υπέρ της εκκαλούσας - εναγομένης και ήδη αναιρεσίβλητης, εγκατεστημένου στην Ελλάδα Υποκαταστήματος της εδρεύουσας στη Γαλλία αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία "A. INTERNATIONAL S.A.", καίτοι η αναίρεση δεν έπρεπε να απευθύνεται και κατά του ως άνω υπέρ της αναιρεσίβλητης προσθέτως παρεμβάντος, πλην όμως η απεύθυνση αυτή εκτιμάται ως κλήση αυτού στην προκείμενη δίκη της αναίρεσης, στην οποία αυτό νομίμως παρίσταται, ζητώντας ν' απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και να καταδικαστούν οι αναιρεσείοντες στη δικαστική του δαπάνη. Περαιτέρω από την παραδεκτή κατ' άρθρο 561 παρ.2 Κ.Πολ.Δ. επισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων της δίκης, προκύπτει ότι κατά τη συζήτηση της ένδικης διαφοράς στο Μονομελές Εφετείο Αθηνών, μετά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλομένη με την αίτηση αναίρεσης και τον πρόσθετο λόγο αυτής απόφαση (3214/2014), ασκήθηκε με αυτοτελές δικόγραφο πρόσθετη παρέμβαση από την "Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος" υπέρ της τότε εκκαλούσας - εναγομένης και ήδη αναιρεσίβλητης ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία "ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ Η Ε.". Η παρέμβαση εκείνη απορρίφθηκε με την προσβαλλομένη απόφαση ως απαράδεκτη, λόγω μη ολοκληρώσεως της ασκήσεώς της με επίδοσή της και στην υπέρ ης η παρέμβαση. Εν όψει αυτών δεν απαιτείται για το παραδεκτό της συζητήσεως της αίτησης αναίρεσης, κλήτευση και αυτής της παρεμβαίνουσας. Κατά το άρθρο 70 Κ.Πολ.Δ., όποιος έχει έννομο συμφέρον να αναγνωρισθεί η ύπαρξη ή μη ύπαρξη κάποιας έννομης σχέσης μπορεί να εγείρει σχετική αγωγή. Ως έννομη σχέση, η ύπαρξη ή η ανυπαρξία της οποίας είναι αντικείμενο της αναγνωριστικής αγωγής και της επ' αυτής εκδοθησομένης αποφάσεως, νοείται η νομικά ρυθμιζόμενη σχέση ενός προσώπου προς άλλο πρόσωπο ή πράγμα (ΑΠ 356/2013, ΑΠ 508/2013, ΑΠ 941/1997). Δεν αποτελούν έννομη σχέση υπό την άνω έννοια τα απλά πραγματικά περιστατικά ή τα αφηρημένα νομικά ζητήματα χωρίς τη σύνδεσή τους με έννομη σχέση της οποίας ζητείται διά της αγωγής η προστασία (ΑΠ 941/1997). Επίσης δεν αποτελεί έννομη σχέση η διαπίστωση πραγματικών ή νομικών καταστάσεων χωρίς καθορισμό των προσαπτομένων από το δίκαιο συνεπειών, έστω και αν μνημονεύεται ο κανόνας ή η νομική αρχή, στα οποία υπάγονται τα περιστατικά αυτά (ΑΠ 508/2013). Από την ως άνω διάταξη συνάγεται ακόμη, ότι για την άσκηση αναγνωριστικής αγωγής απαιτείται ο ενάγων να έχει έννομο συμφέρον, τέτοιο δε υφίσταται όταν η προκαλούμενη με την αγωγή αυτή δικαστική απόφαση είναι σε θέση να διαλευκάνει την αμφισβητούμενη ύπαρξη ή ανυπαρξία της έννομης σχέσης, να άρει τη σχετική αβεβαιότητα και να αποτρέψει σχετικές μ' αυτό παρούσες ή μέλλουσες δικαστικές διενέξεις και μάλιστα οριστικά και με δύναμη δεδικασμένου.
Συνεπώς, αποφάσεις που δεν διαλευκαίνουν οριστικά την έννομη σχέση, αλλά μόνο στοιχεία αυτής ή προδικαστικά της ζητήματα, δεν είναι ικανές για παραγωγή δεδικασμένου και άρα ούτε και για αναγνώριση των εν λόγω μεμονωμένων στοιχείων, γιατί πρέπει να προστεθούν και άλλα γεγονότα για την οριστική απόφαση επί της όλης έννομης σχέσης (ΑΠ 941/1997). Μεμονωμένα δηλαδή στοιχεία της έννομης σχέσης ή προδικαστικά αυτής στοιχεία δεν μπορούν να καταστούν αντικείμενο αναγνωριστικής αγωγής. Εξ άλλου κατά το άρθρο 947 παρ.1 ΚΠολΔ "όταν ο οφειλέτης έχει υποχρέωση να παραλείψει ή να ανεχθεί πράξη, το δικαστήριο, για την περίπτωση που παραβεί την υποχρέωση του, απειλεί για κάθε παράβαση χρηματική ποινή έως 5.900 ευρώ υπέρ του δανειστή και προσωπική κράτηση έως ένα έτος. Αν η απειλή της χρηματικής ποινής και της προσωπικής κράτησης δεν περιέχεται στην απόφαση που καταδικάζει τον οφειλέτη να παραλείψει ή να ανεχθεί πράξη, απαγγέλλεται από το μονομελές πρωτοδικείο. Το δικαστήριο αυτό είναι αρμόδιο να βεβαιώσει την παράβαση και να καταδικάσει στη χρηματική ποινή και στην προσωπική κράτηση...". Από την ανωτέρω διάταξη, η οποία κατά το μέρος που προβλέπει ποινές έχει χαρακτήρα κανόνα ουσιαστικού δικαίου, εφόσον με αυτή θεσπίζεται ενοχή από αδικοπραξία (ΑΠ 54/2012, ΑΠ 1257/2011, ΑΠ 1274/2010), προκύπτει ότι για την καταδίκη του οφειλέτη στην ποινή που απείλησε το δικαστήριο με προηγούμενη απόφαση του για την περίπτωση παραβάσεως των διατάξεων της, απαιτείται να έχει ο οφειλέτης πρόθεση να παραβεί τις διατάξεις της προηγούμενης αυτής απόφασης. Η πρόθεση όμως, ως γνώση και θέληση του παραπάνω αποτελέσματος, δεν έχει ανάγκη εξειδικεύσεως των στοιχείων που τη συγκροτούν, αλλά αρκεί να αναφέρεται στην απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας, ότι ο οφειλέτης ενήργησε από πρόθεση ή να συνάγεται από τα εκτιθέμενα παραδοχή του δικαστηρίου περί υπάρξεως τέτοιας προθέσεως (ΑΠ 54/2012). Η με το άρθρο αυτό θεσπιζόμενη διαδικασία της έμμεσης αναγκαστικής εκτέλεσης διέρχεται δύο στάδια και απαιτεί την έκδοση δύο δικαστικών αποφάσεων.
Κατά το πρώτο στάδιο βεβαιώνεται με την απόφαση η υποχρέωση του εναγομένου σε παράλειψη ή ανοχή της πράξης, απειλούνται εναντίον του, για την περίπτωση παράβασης της σχετικής υποχρέωσής του, οι ποινές αθροιστικά και καθορίζονται το ποσό της χρηματικής ποινής και ο χρόνος της προσωπικής κράτησης. Κατά το δεύτερο στάδιο γίνεται διάγνωση της παράβασης, βεβαιώνεται δηλαδή η εκ μέρους του καθ' ου η εκτέλεση παραβίαση της υποχρέωσής του προς παράλειψη ή ανοχή και καταδικάζεται ο οφειλέτης στην καταβολή της χρηματικής ποινής και σε προσωπική κράτηση (ΑΠ 1274/2010). Η αγωγή με την οποία ζητείται η καταδίκη σε χρηματική ποινή και σε προσωπική κράτηση λόγω της παραβάσεως είναι αγωγή καταψηφιστική. Ιδιαίτερο αίτημα για τη βεβαίωση της παραβάσεως δεν απαιτείται, διότι στο αίτημα για την καταδίκη σε χρηματική ποινή και σε προσωπική κράτηση εμπεριέχεται και αίτημα για τη βεβαίωση της παραβάσεως, αφού η τελευταία αποτελεί τον πυρήνα της αγωγής και προϋπόθεση της καταδίκης (ΑΠ 705/2009). Στην δίκη του άρθρου 947 του ΚΠολΔ λαμβάνονται στην ουσία ρυθμιστικά μέτρα για την εξασφάλιση της πορείας της εκτέλεσης, με απώτερο σκοπό την κάμψη της αντιτιθέμενης βούλησης του οφειλέτη και τον εξαναγκασμό του σε συμμόρφωση. Η κατά την παράγραφο 1γ' του άρθρου 947 ΚΠολΔ δίκη είναι διαγνωστικού χαρακτήρα. Αυτό που κατάγεται προς διάγνωση είναι η μία και μοναδική αξίωση του ενάγοντος προς επιβολή των νομίμων κυρώσεων που ενεργοποιούνται μέσω της πραγμάτωσης της αντικειμενικής και υποκειμενικής υποστάσεως της παράβασης. Το πραγματικό γεγονός της παράβασης αποτελεί την ιστορική βάση της αγωγής και αντίστοιχα την αιτιολογία (ελάσσονα πρόταση) της εκδιδομένης αποφάσεως και γι' αυτό πρέπει να προτείνεται και να αποδεικνύεται από τον ενάγοντα. Η διάγνωση της αξίωσης προς επιβολή των νόμιμων κυρώσεων οδηγεί στη συνέχεια, στην επέλευση της αιτούμενης έννομης συνέπειας, δηλαδή στην καταψήφιση της χρηματικής ποινής και στην απαγγελία της προσωπικής κρατήσεως ή της μιας εκ των δύο κατά την από την αρχή της διαθέσεως πηγάζουσα βούληση του ενάγοντα δανειστή που εκδηλώνεται με το σχετικό προς τούτο αίτημα. Η διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών της ύπαρξης της παράβασης του ουσιαστικού περιεχομένου του τίτλου, αποτελώντας προϋπόθεση για την επιβολή της έννομης συνέπειας της καταδίκης σε χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αναγνωριστικής αγωγής και αποφάσεως. Τέτοια ανεπίτρεπτη αναγνωριστική αγωγή είναι και εκείνη που κατά το αίτημά της περιορίζεται απλώς στη βεβαίωση της παραβάσεως. Στην προκειμένη περίπτωση, οι ενάγοντες και ήδη αναιρεσείοντες στην ένδικη, από 3.4.2012 με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως δικογράφου 1409/2012, αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ιστορούσαν ότι επί της με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 25123/1996 αγωγής τους κατά της εναγόμενης και ήδη αναιρεσίβλητης και άλλων δύο ασφαλιστικών εταιριών, με την οποία ζητούσαν να απαγορευθεί στις εναγόμενες να ενεργούν σε βάρος τους αθεμίτως ανταγωνιστικές πράξεις σχετικές με τη κατάρτιση από αυτές συμβάσεων οδικής βοήθειας, που δεν πληρούσαν τους όρους του νόμου, εκδόθηκε η 24327/2007 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία έκανε δεκτή την αγωγή τους. Ότι οι ανωτέρω ασφαλιστικές εταιρίες (μεταξύ των οποίων και εναγομένη) και οι ενάγοντες άσκησαν (αντίθετες) εφέσεις κατά της αποφάσεως αυτής ενώπιον του Εφετείου Θεσσαλονίκης, επί των οποίων εκδόθηκε η με αριθμό 743/2009 απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου, με την οποία αυτό, δικάζον επί της ως άνω αγωγής, έκανε δεκτή εν μέρει αυτή και μεταξύ άλλων απαγόρευσε στην εναγόμενη, με απειλή χρηματικής ποινής 2.000 ευρώ για κάθε μελλοντική παραβίαση "να συνάπτει συμβάσεις παροχής οδικής βοήθειας, να διαφημίζει στο κοινό ότι παρέχει οδική βοήθεια και να προσφέρει οδική βοήθεια, χωρίς η ίδια ή οι συνεργαζόμενες, προς το σκοπό αυτό, με αυτή επιχειρήσεις να διαθέτουν οχήματα προορισμένα και διαμορφωμένα για την υπηρεσία αυτή, κατά τις ισχύουσες διατάξεις και χωρίς το ανάλογο προσωπικό και την εν γένει απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή και εγκαταστάσεις για την παροχή στους πελάτες τους της σχετικής υπηρεσίας παροχής οδικής βοήθειας". Ότι οι ενάγοντες κοινοποίησαν στην εναγόμενη στις 14.5.2009 την απόφαση αυτή, με επιταγή προς εκτέλεση, επιτάσσοντας τη να συμμορφωθεί με το διατακτικό της. Ότι η εναγόμενη έλαβε γνώση των υποχρεώσεων της από την πιο πάνω απόφαση, εντούτοις από 18.5.2009 μέχρι 31.8.2010 παραβίασε από πρόθεση το διατακτικό της συνάπτοντας 170.881 συμβάσεις παροχής οδικής βοήθειας και 561.916 συμβάσεις τοπικής ρυμούλκησης και συνολικά 732.797 συμβάσεις, συνεργαζόμενη για το σκοπό αυτό με τη μικτή επιχείρηση οδικής βοήθειας Mondial Assistance, που δεν πληρούσε τους όρους του νόμου (ν.3651/2008) για τη παροχή οδικής βοήθειας.
Με βάση τα ανωτέρω ιστορούμενα οι ενάγοντες ζητούσαν να βεβαιωθούν οι παραβιάσεις αυτές και να καταδικασθεί η εναγομένη να τους καταβάλει χρηματική ποινή 2.000 ευρώ στον καθένα τους για κάθε παραβίαση της αποφάσεως. Κατά τη συζήτηση της αγωγής ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου οι ενάγοντες, με προφορική δήλωση των πληρεξουσίων δικηγόρων τους που καταχωρήθηκε στα πρακτικά και τις προτάσεις που νομίμως κατέθεσαν, παραιτήθηκαν του αιτήματός τους για καταδίκη της εναγομένης στην ως άνω χρηματική ποινή για κάθε παραβίαση της απόφασης και περιόρισαν το αίτημά τους μόνο στην βεβαίωση (αναγνώριση) της παραβίασης επί 732.797 φορές του διατακτικού της με αριθμό 743/2009 απόφασης του Εφετείου Θεσσαλονίκης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την απόφασή του, αφού έκρινε νόμιμη την αγωγή, δέχτηκε αυτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και βεβαίωσε την παραβίαση του διατακτικού της με αριθμό 743/2009 απόφασης του Εφετείου Θεσσαλονίκης από την εναγόμενη, 732.797 φορές κατά το χρονικό διάστημα από 18.5.2009 έως 31.8.2010. Κατά της αποφάσεως αυτής του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, οι ενάγοντες άσκησαν την από 4.7.2013, με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 4068/2013 έφεση ενώπιον του Εφετείου Αθηνών. Το τελευταίο, δικάζοντας αντιμωλία των κυρίων διαδίκων και των ενώπιόν του παρεμβάντων υπέρ της εκκαλούσας - εναγομένης, με την προσβαλλομένη 3214/2014 οριστική απόφασή του, αφού απέρριψε ως απαράδεκτη τη μία παρέμβαση, δέχθηκε την έφεση και την δεύτερη υπέρ της εκκαλούσας εναγομένης πρόσθετη παρέμβαση, εξαφάνισε την πρωτόδικη απόφαση, και δικάζοντας την αγωγή απέρριψε αυτή ως μη νόμιμη με την αιτιολογία, ότι μετά τη μερική παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής κατά το σκέλος του καταψηφιστικού αιτήματος, δεν ερείδεται πλέον στο νόμο το αναγνωριστικό αίτημα της αγωγής για τη βεβαίωση μόνο των παραβιάσεων της υποχρεώσεως προς παράλειψη, η διαπίστωση δηλαδή πραγματικών γεγονότων, όπως είναι η ύπαρξη της παραβάσεων του ουσιαστικού περιεχομένου του τίτλου. Κρίνοντας έτσι το Εφετείο ορθά ερμήνευσε την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 947 παρ. 1 γ' ΚΠολΔ την οποία δεν παραβίασε με την μη εφαρμογή της , κρίνοντας την αγωγή ως μη νόμιμη. Επομένως, οι περί του αντιθέτου πρώτος και δεύτερος λόγοι του κυρίου δικογράφου της αιτήσεως αναιρέσεως και ο πρόσθετος λόγος, από το άρθρο 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι. Από τη διάταξη του αρθρ. 559 αριθ. 14 ΚΠολΔ, που ορίζει ότι επιτρέπεται αναίρεση αν το δικαστήριο παρά το νόμο κήρυξε η δεν κήρυξε ακυρότητα, έκπτωση από δικαίωμα η απαράδεκτο, προκύπτει ότι ο λόγος αυτός αναίρεσης ιδρύεται μόνον όταν η πλημμέλεια αναφέρεται σε παράβαση δικονομικών διατάξεων, δηλαδή διατάξεων που ρυθμίζουν τη διαδικασία και τον τύπο των διαδικαστικών πράξεων (ολΑΠ 1/1999, ολΑΠ 12/2000, ΑΠ 145/2014, ΑΠ 204/2014, ΑΠ 712/2013). Επομένως, ο τρίτος λόγος του κυρίου δικογράφου της αιτήσεως αναιρέσεως με τον οποίο αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση του Εφετείου Αθηνών η από τον αριθ. 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια, της κηρύξεως δηλαδή απαραδέκτου παρά το νόμο με την απόρριψη της αγωγής ως μη νόμιμης και συγκεκριμένα ως μη ερειδόμενης στη διάταξη του άρθρου 947 παρ. 1 γ' ΚΠολΔ, η οποία, όπως προαναφέρθηκε, αποτελεί διάταξη ουσιαστικού δικαίου, είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης στο σύνολό της και να καταδικασθούν οι αναιρεσείοντες ως ηττηθέντες διάδικοι, στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης και του προσθέτως υπέρ αυτής παρεμβαίνοντος (άρθρο 176, 182, 183 Κ.Πολ.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ:
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 26.6.2014 αίτηση και τον από 8.10.2014 πρόσθετο λόγο των: α) ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία "Ε. Σ. ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ" και β) Ι. Ρ. του Π. κατά της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία "ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ Η Ε.", για αναίρεση της υπ' αριθ. 3214/2014 αποφάσεως του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, τα οποία ορίζει στο ποσόν των χιλίων οκτακοσίων (1.800) ευρώ και του προσθέτως υπέρ αυτής παρεμβαίνοντος, τα οποία ορίζει σε χίλια διακόσια (1200) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις13 Ιανουαρίου 2015.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 17 Φεβρουαρίου 2015.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου