Την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (απόφαση 9/2009) απασχόλησε η αναγνώριση της πατρότητας παιδιών που η μητέρα τους ήταν μεν έγγαμη, αλλά τα παιδιά γεννήθηκαν ..
το διάστημα που η μητέρα τους είχε συνάψει μόνιμη σχέση με άλλον τρίτον άνδρα. Το νομικό ζήτημα ανέκυψε όταν ο φερόμενος ως πατέρας κίνησε τη δικαστική διαδικασία για να αναλάβει την γονική μέριμνα των παιδιών, καθώς η μητέρα τους παντρεύτηκε άλλον τρίτον άνδρα και έδωσε τα παιδιά να τα αναθρέψει η μητέρα της.Παρ΄ όλα αυτά τα δικαστήρια αποφάσισαν ότι τα παιδιά είναι του πρώτου συζύγου της κυρίας με τον οποίο είχε συνάψει γάμο (τον πρώτο της γάμο), ανεξάρτητα αν τα είχε αναγνωρίσει ο δεύτερος άνδρας με τον οποίο συζούσαν. Η δικαστική απόφαση αναφέρει ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ο φερόμενος ως πατέρας πριν καταθέσει την αγωγή που ζητούσε την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας των δυο παιδιών, έπρεπε να προσβάλει το τεκμήριο της πατρότητας του νόμιμού συζύγου της μητέρας με τον οποίο είχε συνάψει τον πρώτο γάμο. Και μετά από αυτή την αγωγή μπορούσε να ζητήσει την επιμέλεια των παιδιών ο φερόμενος ως πατέρας.
Σύμφωνα με το ιστορικό της δικαστικής απόφασης, ο φερόμενος ως πατέρας δύο παιδιών το 2001 κατέθεσε αγωγή ισχυριζόμενος ότι με την εναγομένη, η οποία ήταν έγγαμη με τον Α, συνήψε μόνιμη ερωτική σχέση με σαρκική συνάφεια από τον Ιούλιο του έτους 1986, την οποία διατήρησε συνεχώς επί δωδεκαετία έως τον Μάρτιο του έτους 1998, χωρίς να τελέσει γάμο με αυτή, αφού ήταν έγγαμη και ο γάμος δεν είχε λυθεί και ότι από την εξώγαμη αυτή σχέση προήλθαν δύο τέκνα, ο Β που γεννήθηκε στο Λονδίνο την 26-8-1987 και η Ω που γεννήθηκε στην Τουλούζη της Γαλλίας την 25-11-1995, την οποία και αναγνώρισε ως δικό του τέκνο με δήλωσή του στο Δημαρχείο.
Περαιτέρω, ισχυρίστηκε ότι με την εναγομένη και τα ως άνω τέκνα συμβίωσαν μέχρι τον Μάρτιο του έτους 1998, όταν, μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα, αναγκάσθηκε να φύγει από την κατοικία στην οποία συμβίωναν, γιατί η εναγομένη συνήψε σχέση με άλλον άνδρα με τον οποίο ήδη έχει τελέσει γάμο, πλην όμως ο ίδιος συνέχισε να συνδέεται ψυχικά και να έχει επικοινωνία με τα δυο τέκνα μέχρι τις αρχές του έτους 2000, οπότε η εναγομένη έπαυσε να του επιτρέπει να έχει οποιαδήποτε επικοινωνία με αυτά, ενώ, εξάλλου, αδιαφορώντας για τις υποχρεώσεις της ως ασκούσα την επιμέλεια των εν λόγω τέκνων, ανέθεσε τη φροντίδα αυτών στη μητέρα της. Γι' αυτό ζήτησε με την αγωγή, να ανατεθεί σ' αυτόν η γονική μέριμνα, άλλως η επιμέλεια των δυο τέκνων και να ρυθμισθεί το δικαίωμα επικοινωνίας με αυτά.
Ειδικότερα, ο Άρειος Πάγος αναφέρει, μεταξύ των άλλων, στην απόφασή του τα εξής: «Κατά το άρθρο 1465 παρ. 1 Αστικού Κώδικα (ΑΚ) το τέκνο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του γάμου της μητέρας του ή μέσα σε τριακόσιες ημέρες από τη λύση ή ακύρωσή του τεκμαίρεται ότι έχει, πατέρα τον σύζυγο της μητέρας (τέκνο γεννημένο σε γάμο). Κατά συνέπεια, το τέκνο δεν μπορεί να θεωρηθεί εκτός γάμου και καλύπτεται από το ως άνω τεκμήριο και στην περίπτωση που δεν είναι πραγματικό, φυσικό τέκνο του συζύγου της μητέρας του. Το τεκμήριο αυτό ανατρέπεται κατ' άρθρο 1469 ΑΚ με την προσβολή της πατρότητας, πλην άλλων, από το σύζυγο της μητέρας του ή από τον άνδρα με τον οποίο η μητέρα, βρισκόμενη σε διάσταση με το σύζυγό της, είχε μόνιμη σχέση με σαρκική συνάφεια κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης. Μάλιστα, σε περίπτωση προσβολής από τον άνδρα που είχε σαρκική συνάφεια με τη μητέρα, η σχετική δικαστική απόφαση, εφόσον καταστεί αμετάκλητη, επιφέρει αυτοδικαίως δικαστική αναγνώριση του τέκνου από τον άνδρα αυτόν (ΑΚ 1472).
Ακόμη, η δικαστική απόφαση αναφέρει: «Τέκνο γεννημένο χωρίς γάμο είναι το τέκνο που γεννήθηκε από άγαμη μητέρα, καθώς και το τέκνο που γεννήθηκε σε γάμο, αλλά η πατρότητά του έχει προσβληθεί. Το τέκνο που γεννήθηκε χωρίς γάμο έχει συγγένεια με τη μητέρα και τους συγγενείς της, όμως δεν συνδέεται νομικά με τον βιολογικό πατέρα και δεν έχει μ' αυτόν καμιά συγγένεια, ακόμη και αν αυτός είναι γνωστός ή βέβαιος. Μπορεί όμως να αναγνωρισθεί από αυτόν, εκούσια ή δικαστικά ή με επιγενόμενο γάμο, οπότε αποκτά δικαιώματα και υποχρεώσεις τέκνου που γεννήθηκε σε γάμο».
Συνεπώς, αναφέρει η δικαστική απόφαση, «τα τέκνα της εναγομένης καλύπτονται από το τεκμήριο καταγωγής από γάμο του άρθρου 1465 ΑΚ, με τεκμαιρόμενο πατέρα το σύζυγο της εναγομένης μητέρας τους, κατά τη γέννησή τους». Και καταλήγει η απόφαση: «Δεν είναι επομένως τέκνα γεννημένα εκτός γάμου, εφόσον δεν έχει ανατραπεί με αγωγή προσβολής πατρότητας το άνω τεκμήριο, από κάποιο από τα νομιμοποιούμενα προς τούτο πρόσωπα, και δεν έχει συνακόλουθα εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση με την οποία να έχει γίνει δεκτή η αγωγή. Επομένως εφόσον δεν θεμελιώνεται νομική, συγγενική σχέση, πατέρα - τέκνου, του ενάγοντος προς τα άνω τέκνα της εναγομένης, η οποία προϋποθέτει ανατροπή του τεκμηρίου καταγωγής τους από γάμο και εν συνεχεία αναγνώριση της πατρότητάς τους, ανεξαρτήτως του εάν αυτός είναι ή όχι ο φυσικός, βιολογικός τους πατέρας, η ένδικη αγωγή του, που έχει ως αντικείμενο την ανάθεση σ' αυτόν της γονικής μέριμνας, ή της επιμέλειας ή τη ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας του με αυτά, είναι μη νόμιμη.
Η αγωγή του φερόμενου ως πατέρα των δύο παιδιών απορρίφθηκε ως μη νόμιμη από το Εφετείο Αθηνών (2601/2006) και επικυρώθηκε η εφετειακή απόφαση από τον Άρειο Πάγο.
ΠΗΓΗ:http://www.parianostypos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου