Αριθμός 17/2017 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ - Κατά το άρθρο 559 αρ.9 ΚΠολΔ αναίρεση επιτρέπεται αν το δικαστήριο επιδίκασε κάτι που δεν ζητήθηκε ή επιδίκασε περισσότερα από όσα ζητήθηκαν ή άφησε αίτηση αδίκαστη. Ως αίτηση κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης θεωρείται εκείνη που αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο της δίκης και προκαλεί εκκρεμοδικία. - εκ του άρθρου 559 αρ.8 και 9 ΚΠολΔ (πράγματι όμως από τον αριθμό 9, κατ' ορθή υπαγωγή του διαλαμβανομένου στο λόγο αυτό νομικού σφάλματος) προβάλλεται αιτίαση ότι το Εφετείο δεν ερεύνησε τη βάση της αγωγής που αφορά στην προστασία της κτηθείσας με πρωτότυπο τρόπο (έκτακτης χρησικτησίας) κυριότητας των εναγόντων -

Απόφαση 17 / 2017    (Γ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)
Αριθμός 17/2017
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Γιαννακόπουλο, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Ευγενία Προγάκη, Ασπασία Μαγιάκου, Νικήτα Χριστόπουλο και Πέτρο Σαλίχο, Αρεοπαγίτες...

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 16 Νοεμβρίου 2016, με την παρουσία και της γραμματέως Σπυριδούλας Τζαβίδη, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Των αναιρεσειόντων - καλούντων: 1)Σ. Α. του Δ. και 2)Σ. Σ. του Γ., κατοίκων ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Αικατερίνη Γιαμπουράνη.
Του αναιρεσιβλήτου - καθού η κλήση: Π. Α. του Φ., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Αναστάσιο Κoκκoνό με δήλωση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚπολΔ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 20/12/2007 αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Σπάρτης.
Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 60/2009 του ίδιου Δικαστηρίου και 50/2012 του Εφετείου Ναυπλίου.
Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζήτησαν οι αναιρεσείοντες με την από 18/6/2012 αίτησή τους, επί της οποίας εκδόθηκε η 169/2014 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, η οποία ανέβαλε τη συζήτηση της υπόθεσης, προκειμένου να συνταχθεί από την Εισηγήτρια έκθεση για τον τέταρτο λόγο αναίρεσης.
Την υπόθεση επανέφεραν οι καλούντες με την από 27/5/2014 κλήση τους. Η υπόθεση συζητήθηκε κατά τη δικάσιμο της 4ης Μαρτίου 2015 με αριθμό πινακίου.. Διαπιστωθείσης, λόγω της παραίτησης από την υπηρεσία του προεδρεύοντος Αρεοπαγίτη Νικολάου Μπιχάκη, αδυναμίας έκδοσης απόφασης επί της ως άνω αιτήσεως αναιρέσεως, μετά τη συζήτηση αυτής, ορίστηκε με την υπ' αριθμόν 254/2015 πράξη του Προέδρου του Γ' Πολιτικού Τμήματος, ως νέα δικάσιμος η 20-4-2016 για την επανασυζήτηση της υπόθεσης, η οποία αναβλήθηκε, λόγω αποχής των δικηγόρων, για τη σημερινή δικάσιμο. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η Εισηγήτρια Αρεοπαγίτης Ασπασία Μαγιάκου ανέγνωσε τις από 20/12/2012 και από 11/11/2014 εκθέσεις της κωλυομένης Αρεοπαγίτη Μαρίας Βαρελά, με τις οποίες αντίστοιχα πρότεινε να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης κατά τον πρώτο αυτής λόγο και εισηγήθηκε την παραδοχή του τέταρτου λόγου αναίρεσης.
Η πληρεξούσια των αναιρεσειόντων ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης και να καταδικασθεί το αντίδικο μέρος στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 559 αρ.9 ΚΠολΔ αναίρεση επιτρέπεται αν το δικαστήριο επιδίκασε κάτι που δεν ζητήθηκε ή επιδίκασε περισσότερα από όσα ζητήθηκαν ή άφησε αίτηση αδίκαστη. Ως αίτηση κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης θεωρείται εκείνη που αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο της δίκης και προκαλεί εκκρεμοδικία. Στην προκειμένη περίπτωση με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως εκ του άρθρου 559 αρ.8 και 9 ΚΠολΔ (πράγματι όμως από τον αριθμό 9, κατ' ορθή υπαγωγή του διαλαμβανομένου στο λόγο αυτό νομικού σφάλματος) προβάλλεται αιτίαση ότι το Εφετείο δεν ερεύνησε τη βάση της αγωγής που αφορά στην προστασία της κτηθείσας με πρωτότυπο τρόπο (έκτακτης χρησικτησίας) κυριότητας των εναγόντων και ήδη αναιρεσειόντων επί του περιγραφομένου εκεί ακινήτου εμβαδού 20.544,00 τετ.μέτρων και με την οποία ζητούσαν να αναγνωρισθούν συγκύριοι επί ολοκλήρου του ως άνω ακινήτου, λόγω του ότι ο εναγόμενος και ήδη αναιρεσίβλητος αμφισβητεί το δικαίωμα συγκυριότητάς τους επ' αυτού. Όπως προκύπτει από την παραδεκτή από τον Άρειο Πάγο (άρθρο 561 παρ.2 ΚΠολΔ) επισκόπηση του δικογράφου της αγωγής που οι αναιρεσείοντες άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης, αυτοί ισχυρίσθηκαν ότι τυγχάνουν συγκύριοι, συννομείς και συγκάτοχοι, κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου ο καθένας, ενός αγρού συνολικής εκτάσεως 20.544,00 τετ. μέτρων γενόμενοι κύριοι αυτού με τον πρωτότυπο τρόπο της έκτακτης χρησικτησίας, ασκώντας όλες τις προσιδιάζουσες στη φύση του ακινήτου διακατοχικές πράξεις και ότι ο εναγόμενος, αφενός μεν κατέλαβε εδαφικό τμήμα από τον ως άνω αγρό, εμβαδού 4.960,00 τετ.μέτρων, το οποίο εμφαίνεται με τα στοιχεία ... στο τοπογραφικό διάγραμμα της Μηχανικού Μ. Μ., από το οποίο τους απέβαλε παράνομα, αφετέρου δε αμφισβητεί την συγκυριότητα τους επί ολοκλήρου του ως άνω αγρού εμβαδού 20.544,00 τετ. μέτρων. Ζήτησαν δε οι αναιρεσείοντες να αναγνωρισθούν συγκύριοι, συννομείς και συγκάτοχοι, κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου ο καθένας τους, επί ολοκλήρου του αγρού τους, εμβαδού 20.544,00 τετ. μέτρων, και να υποχρεωθεί ο αναιρεσίβλητος να τους αποδώσει, κατά το ανήκον στον καθέναν εξ αυτών ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου, το τμήμα αυτού του αγρού, εμβαδού 4.960,00 τμ. Όπως προκύπτει από την προσβαλλομένη απόφαση, το Εφετείο ερεύνησε μόνον τη βάση της αγωγής, με την οποία διεκδικείται το τμήμα εμβαδού 4.960,00 τετ. μέτρων απορρίπτοντας αυτή ως ουσιαστικά αβάσιμη. Παρέλειψε όμως να ερευνήσει τη βάση της αγωγής περί αναγνωρίσεως της συγκυριότητας των εναγόντων επί ολοκλήρου του αγρού των 20.544,00 τετ. μέτρων, εφόσον δέχεται, μεταξύ άλλων, ότι: "Το επίδικο είναι ένα αγροτεμάχιο εμβαδού 4.960 τετ. μέτρων περίπου, το οποίο βρίσκεται στη θέση "..." της κτηματικής περιφέρειας της τέως Κοινότητας ... και νυν δ.δ. ..., του Δήμου ... Ν.Λακωνίας. Το εν λόγω αγροτεμάχιο απεικονίζεται με τα αλφαβητικά στοιχεία ... στο από μηνός Σεπτεμβρίου 2006 τοπογραφικό διάγραμμα της τοπογράφου Μηχανικού Μ. Μ..... Οι διάδικοι ισχυρίζονται ότι το παραπάνω αγροτεμάχιο ανήκει στη κυριότητα τους, και συγκεκριμένα, ισχυρίζονται ότι αποτελεί τμήμα μεγαλύτερου αγρού τους που βρίσκεται στην άνω περιοχή συνολικής εκτάσεως 20.544 τετ. μέτρων.... Η παραπάνω κρίση του δικαστηρίου ενισχύεται και από το ότι για έκταση 9.797 τετ. μέτρων στην οποία περιλαμβάνεται και η επίδικη...". Επομένως, το Εφετείο άφησε αίτηση αδίκαστη και έτσι υπέπεσε στην πλημμέλεια του άρθρου 559 αρ.9 ΚΠολΔ και πρέπει να γίνει δεκτός, ως βάσιμος, ο περί τούτου πρώτος λόγος της αναίρεσης.
Κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 559 αρ.19 ΚΠολΔ, η απόφαση δεν έχει νόμιμη βάση; όταν στο αιτιολογικό που συνιστά την ελάσσονα πρόταση του δικονικού συλλογισμού, δεν αναφέρονται καθόλου ή αναφέρονται ανεπαρκώς ή αντιφατικώς τα πραγματικά περιστατικά στα οποία το δικαστήριο της ουσίας στήριξε την κρίση του επί ζητήματος που έχει ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, ως τέτοια δε (ζητήματα) νοούνται οι αυτοτελείς πραγματικοί ισχυρισμοί των διαδίκων που συγκροτούν την ιστορική βάση αγωγής, ανταγωγής, ένστασης ή αντένστασης και έτσι, δεν μπορεί να ελεγχθεί αν στην συγκεκριμένη περίπτωση συνέτρεχαν οι όροι του κανόνα ουσιαστικού δικαίου που εφαρμόσθηκε ή δεν συνέτρεχαν οι όροι εκείνου που δεν εφαρμόσθηκε. Στην κρινομένη υπόθεση, όπως προκύπτει από την προσβαλλομένη απόφαση του, το Εφετείο δέχθηκε, αναφορικά με την κτήση κυριότητας από τους αναιρεσείοντες επί του ακινήτου εμβαδού 4.960,00 τετ. μέτρων, την απόδοση του οποίου αιτούνται οι ίδιοι, τα εξής: "Το επίδικο είναι ένα αγροτεμάχιο, εμβαδού 4.960,00 τ.μ. περίπου, το οποίο βρίσκεται στη θέση "...", της κτηματικής περιφέρειας της τέως κοινότητος ... και νυν δ.δ. ..., του Δήμου ..., Ν. Λακωνίας. Το εν λόγω αγροτεμάχιο απεικονίζεται με τα αλφαβητικά στοιχεία ... στο από μηνός Σεπτεμβρίου 2006 τοπογραφικό διάγραμμα της Τοπογράφου Μηχανικού Μ. Μ. και συνορεύει Βόρεια επί πλευράς τεθλασμένης Β μ μήκους μέτρων 64,46, μλ μήκους μέτρων 43,15, λκ μήκους μέτρων 24,02, κι μήκους μέτρων 4,68, ιθ μήκους μέτρων 31,36, θη μήκους μέτρων 49,23, . μήκους μέτρων 15,33,. μήκους μέτρων 18,43 και . μήκους μέτρων 11,63 με αγρό των εναγόντων, βορειοδυτικά σε πλευρά . μήκους μέτρων 13,92, . μήκους μέτρων 17,46, . μήκους μέτρων 5,03 και . μήκους μέτρων 25,66 με αγρό ιδιοκτησίας των εναγόντων, νότια εν μέρει και σε πλευρά τεθλασμένη ... μήκους μέτρων 11,22,01 . μήκους μέτρων 12,24, ... μήκους μέτρων 17,74, ... μήκους μέτρων 13,67, ... μήκους μέτρων 35,37, ... μήκους μέτρων 12,37,... μήκους μέτρων 15,63 και ... μήκους μέτρων 8,48 με αγροτικό δρόμο και εν μέρει και σε πλευρά ... μήκους μέτρων 168,21 με ιδιοκτησία του εναγομένου Π. Α. και ανατολικά επί πλευράς ΑΒ μήκους μέτρων 5,69 με συνιδιοκτησία Α. Σ. και Π. Π. Οι διάδικοι ισχυρίζονται ότι το παραπάνω αγροτεμάχιο ανήκει στην κυριότητά τους και, συγκεκριμένα, οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι αποτελεί τμήμα μεγαλυτέρου αγρού τους, που βρίσκεται στην άνω περιοχή, συνολικής εκτάσεως 20.544 τμ., το οποίο περιήλθε στη συγκυριότητα τους με έκτακτη χρησικτησία, καθώς ο πρώτος από αυτούς έγινε συγκύριος εξ αδιαιρέτου, το έτος 1984, λόγω άτυπης γονικής παροχής από τον πατέρα του Δ. Α. και ο δεύτερος, το έτος 1968, λόγω κληρονομιάς από τη μητέρα του Θ. Α. και άτυπης διανομής με του λοιπούς συγκληρονόμους, έκτοτε δε νέμονται τον εν λόγω αγρό, ασκώντας για χρονικό διάστημα άνω των 20 ετών, με καλή πίστη και διάνοια κυρίου τις προσιδιάζουσες στη φύση και τον προορισμό του αναφερόμενες πράξεις νομής (καλλιέργεια, οριοθέτηση, εποπτεία, βοσκή, εκμίσθωση σε τρίτους κλπ). Ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι το επίδικο αγροτεμάχιο περιήλθε στην κυριότητα του ως τμήμα μεγαλύτερης εκτάσεως, συνολικής επιφανείας 58.369,30 τμ., το έτος 1965, λόγω κληρονομιάς από τον πατέρα του και άτυπης διανομής με τα αδέλφια και τη μητέρα του και ότι έκτοτε το νέμεται με διάνοια κυρίου και καλή πίστη, ασκώντας επ' αυτού πράξεις νομής και κατοχής και, συγκεκριμένα, φύτευση ελαιοδέντρων, εκβραχισμό, τοποθέτηση αρδευτικού συστήματος εκμίσθωση της χορτονομής σε τρίτους κλπ. Όμως από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδείχθηκε συγκυριότητα των εναγόντων επί του επιδίκου και, συγκεκριμένα, ότι αυτοί άσκησαν πράξεις νομής επ' αυτού, εμφανείς σε τρίτους. Ειδικότερα το έδαφος της επίδικης έκτασης είναι πετρώδες και βραχώδες και δεν προσφέρεται για οποιαδήποτε καλλιέργεια και καλύπτεται στο μεγαλύτερο τμήμα του από σχοίνα, πουρνάρια, ασπάλαθους αγριελιές, αφάνες και θυμάρι. Η μορφή αυτή του επιδίκου προκύπτει και από τις προσαγόμενες φωτογραφίες και, συνεπώς, οι ισχυρισμοί των εναγόντων, που επιβεβαιώνονται και από τους μάρτυρες τους, για καλλιέργεια του επιδίκου με σιτηρά κλπ. κρίνονται αβάσιμοι. Ο μάρτυρας του εναγομένου καταθέτει ότι οι ενάγοντες δεν είχαν ακίνητη περιουσία στην επίδικη περιοχή και ότι ο ίδιος έβοσκε το ποίμνιο του εκεί επί 46 χρόνια από το 1956, με εκμισθωτή τον Τ. Α., πατέρα του εναγομένου. Το γεγονός ότι οι ενάγοντες περιέλαβαν το επίδικο στο έντυπο Ε9 προς την αρμόδια Δ.Ο.Υ. τα έτη 1997, 2005, 2007 και 2008 δεν αποτελεί πράξη νομής, αφού τέτοια δήλωση δεν είναι εμφανής σε τρίτους. Η παραπάνω κρίση του δικαστηρίου ενισχύεται και από το ότι για έκταση 9.797 τμ., στην οποία περιλαμβάνεται και η επίδικη, συντάχθηκε από το δασαρχείο ... η από 14-4-2006 έκθεση αυτοψίας του δασολόγου Ε. Θ. και χαρακτηρίστηκε η έκταση αυτή ως δημόσια δασική. Ακολούθως εκδόθηκε σε βάρος του εναγομένου το υπ' αριθμ.. /2006 πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και η επίδικη έκταση κηρύχτηκε αναδασωτέα μετά την υπ' αριθμ....12-4-2006 πρόταση του δασαρχείου ..., με την υπ' αριθμ. ...1-6-2006 πράξη της Γενικής Γραμματέως της Περιφερείας Πελοποννήσου. Για το παραπάνω θέμα καταθέτει και η μάρτυρας αποδείξεως, σύζυγος του δευτέρου ενάγοντος "διεκδικεί το δημόσιο όλη την περιοχή και το δικό μας διεκδικεί". Μετά απ' αυτά το Εφετείο απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη.
Με αυτά που δέχθηκε και έτσι όπως έκρινε το Εφετείο, διέλαβε στην απόφαση του για την αίτηση την οποία δίκασε, επαρκείς, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες ως προς το ουσιώδες ζήτημα της μη κτήσης κυριότητας με τον πρωτότυπο τρόπο της έκτακτης χρησικτησίας από τους αναιρεσείοντες επί του διεκδικουμένου ακινήτου των 4.960 τετ. μέτρων, εφόσον δέχεται ότι αυτοί ουδέποτε άσκησαν επί του ακινήτου αυτού πράξεις νομής διάνοια κυρίου, προσιδιάζουσες στη φύση του εν λόγω ακινήτου. Επομένως, ο δεύτερος λόγος αναίρεσης από το άρθρο 559 αρ.19 ΚΠολΔ, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι απορριπτέος ως βάσιμος.
Ο προβλεπόμενος από τη διάταξη του άρθρου 559 αρ.8 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης ιδρύεται και όταν το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δεν εξέτασε έναν από τους κυρίους ή προσθέτους λόγους εφέσεως που προτάθηκαν για να στηρίξουν το ένδικο αυτό μέσο. Πράγματι, το Εφετείο οφείλει να κρίνει αν το πρωτοβάθμιο δικαστήριο αποφάνθηκε ή όχι σωστά με βάση τους διαλαμβανόμενους στο εφετήριο λόγους και τους τυχόν βραδύτερα προτεινόμενους πρόσθετους. Οφείλει δηλαδή να κρίνει τα αποδιδόμενα στο πρωτοβάθμιο από τον εκκαλούντα σφάλματα και παραλείψεις που κατά τα άρθρα 106, 118 αρ.4, 520 και 522 του ιδίου Κώδικα, αναφέρονται, είτε σε παραδρομές του εκκαλούντος είτε σε νομικά και πραγματικά σφάλματα του δικαστηρίου. Στα τελευταία ανάγεται και η κακή εκτίμηση των αποδείξεων η οποία προσδιορίζεται με πληρότητα από την αναφορά ότι, εξαιτίας της, οδηγήθηκε στο δικαστήριο σε εσφαλμένο αποδεικτικό πόρισμα και διατακτικό χωρίς να είναι ανάγκη να εξειδικεύονται τα σχετικά με την εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων σφάλματα, αφού το Εφετείο, λόγω του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της εφέσεως (άρθρο 522 ΚΠολΔ), επανεκτιμά από την αρχή την ουσία της υπόθεσης και κρίνει την ορθότητα του διατακτικού της εκκαλουμένης απόφασης (άρθρο 534 ΚΠολΔ).
Στην προκειμένη περίπτωση όπως προκύπτει από το δικόγραφο της έφεσης των αναιρεσειόντων και των προσθέτων αυτής λόγων, επί των οποίων εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, το περιεχόμενο των οποίων, ως διαδικαστικών εγγράφων, ελέγχεται από τον Άρειο Πάγο (άρθρο 561 παρ.2 ΚΠολΔ), σ' αυτά περιέχεται και λόγος έφεσης που πλήττει την εκκαλουμένη πρωτοβάθμια απόφαση, διότι εσφαλμένα και κατά πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων δεν δέχθηκε, αν και αποδείχθηκε, ότι αυτοί απέκτησαν το επίδικο ακίνητο με έκτακτη χρησικτησία, αφού ασκούσαν τόσον αυτοί όσον και οι δικαιοπάροχοι τους για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της εικοσαετίας, διάνοια κυρίου, επί του ακινήτου αυτού, το οποίο βρίσκεται σε διαφορετική θέση από εκείνη που ευρίσκεται το ακίνητο του αναιρεσιβλήτου, διακατοχικές πράξεις και ότι εξαιτίας τούτου οδηγήθηκε σε εσφαλμένο πόρισμα, απορρίπτοντας την ένδικη αγωγή τους. Το λόγο αυτό, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση το Εφετείο, δεχόμενο μετά από επανεκτίμηση των αποδεικτικών μέσων που νόμιμα επικαλέστηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι ότι "από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν αποδείχθηκε συγκυριότητα των εναγόντων επί του επιδίκου και συγκεκριμένα ότι αυτοί άσκησαν πράξεις νομής επ' αυτού εμφανείς σε τρίτους. Ειδικότερα το έδαφος της επίδικης έκτασης είναι πετρώδες και βραχώδες και δεν προσφέρεται για οποιαδήποτε καλλιέργεια και καλύπτεται στο μεγαλύτερο τμήμα του από σχίνα, πουρνάρια, ασπαλάδους, αγριελιές, αφάνες και θυμάρι. Η μορφή αυτή του επιδίκου προκύπτει και από τις προσαγόμενες φωτογραφίες και συνεπώς οι ισχυρισμοί των εναγόντων που επιβεβαιώνονται και από τους μάρτυρές τους, για καλλιέργεια του επιδίκου με σιτηρά κλπ κρίνονται αβάσιμοι", έλαβε υπόψη και ερεύνησε, προκειμένου να καταλήξει στο αποδεικτικό πόρισμα ότι οι αναιρεσειοντες, ανεξάρτητα από την άσκηση νομής εκ μέρους των δικαιοπαρόχων τους επί του επιδίκου ακινήτου, ουδέποτε άσκησαν πράξεις νομής διάνοια κυρίου επί τούτου (ακινήτου) και, συνεπώς, δεν έγιναν αυτοί κύριοι με τον πρωτότυπο τρόπο της έκτακτης χρησικτησίας.
Συνεπώς ο περί του αντιθέτου από το άρθρο 559 αρ.8 τρίτος λόγος αναίρεσης είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Τέλος παρέλκει η εξέταση του τέταρτου από το άρθρο 559αρ.11περ.γ' ΚΠολΔ λόγου αναίρεσης, η παραδοχή του οποίου οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα με τον πρώτο λόγο αναίρεσης (αναφορικά με τη μη λήψη υπόψη εγγράφων που αναφέρονται στην έκταση των 20.544 τ.μ.). Μετά από αυτά πρέπει να αναιρεθεί μερικώς η προσβαλλόμενη απόφαση, κατά το μέρος της που άφησε αδίκαστο το αίτημα της ένδικης αγωγής για αναγνώριση της συγκυριότητας των αναιρεσειόντων στον αγρό, εμβαδού 20.544 τ.μ., να παραπεμφθεί η υπόθεση για παραπέρα εκδίκαση, μόνο κατά το ως άνω αναιρούμενο μέρος της, στο ίδιο δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, συντιθέμενο από άλλους δικαστές (άρθρο 580 παρ.3 ΚΠολΔ) και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων σε βάρος του αναιρεσιβλήτου, λόγω της ήττας του(άρθρα 176,183, 191 παρ.2 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί μερικώς την 50/2012 απόφαση του Εφετείου Ναυπλίου, κατά το αναφερόμενο στο αιτιολογικό μέρος της.
Παραπέμπει την υπόθεση, κατά το αναιρούμενο μέρος της, για παραπέρα εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, συντιθέμενο από άλλους δικαστές. Και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον αναιρεσίβλητο στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 7 Δεκεμβρίου 2016.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 9 Ιανουαρίου 2017.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ