Επιμέλεια ανηλίκου - ΑΠ 66 / 2014

Απόφαση 66 / 2014    (Α2, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)

Θέμα

Επιμέλεια ανηλίκου.

Περίληψη:

Επιμέλεια ανηλίκων. Ανατίθεται στον γονέα που υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες επιβάλλει το αληθές συμφέρον του τέκνου. Κρίση του δικαστηρίου ότι..

ενόψει της μικρής ηλικίας των τέκνων δεν είναι αναγκαία να ζητήσει και συνεκτιμήσει τη γνώμη των με ποιον γονέα επιθυμούν να παραμείνουν. Η κρίση αυτή, ως αναγόμενη σε εκτίμηση πραγμάτων, είναι αναιρετικά ανέλεγκτη. Απορρίπτονται οι λόγοι αναίρεσης από τους αριθμ 1, 11γ, 19, 20 του άρθρου 559 ΚΠολΔ.( Επικυρώνει υπ’ αριθμ. 537/2012 απόφαση Εφετείου Αθηνών)

Αριθμός 66/2014 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Α2' Πολιτικό Τμήμα 

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Αθανάσιο Κουτρομάνο, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Χρυσόστομο Ευαγγέλου, Γεράσιμο Φουρλάνο, Εμμανουήλ Κλαδογένη, και Ιωσήφ Τσαλαγανίδη, Αρεοπαγίτες. 

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 23 Σεπτεμβρίου 2013, με την παρουσία και της γραμματέως Αικατερίνης Σιταρά, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Του αναιρεσείοντος: Α. Δ. του Ι., κατοίκου ..., που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Θωμά Σιώρου.

Της αναιρεσίβλητης: Π. Ζ. του Γ., κατοίκου ..., που παραστάθηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο της Αρτέμιδα Γιανναρά.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10/6/2009 αγωγή της ήδη αναιρεσίβλητης, τις από 21/1/2010 ανταγωγή και 22/1/2010 αγωγή του ήδη αναιρεσείοντος, που κατατέθηκαν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών και συνεκδικάστηκαν. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 347/2011 του ίδιου Δικαστηρίου και 537/2012 του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 24/5/2012 αίτησή του. 

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Χρυσόστομος Ευαγγέλου ανέγνωσε την από 12/9/2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης. 

Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, η πληρεξούσια της αναιρεσίβλητης την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα της ακόλουθης διαδικαστικής διαδρομής. Με την υπ' αριθ. 347/2011 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία εκδόθηκε επί αντιθέτων αγωγών των διαδίκων με αντικείμενο την ανάθεση της επιμέλειας των ανηλίκων και την υποχρέωση καταβολής σ' αυτά διατροφής, καθώς και επί της ανταγωγής που άσκησε ο αναιρεσείων για τη ρύθμιση της επικοινωνίας του με τα ανήλικα τέκνα του, έγινε δεκτή η αγωγή του αναιρεσείοντος, ανατέθηκε σ' αυτόν η επιμέλεια των ανηλίκων και υποχρεώθηκε η αναιρεσίβλητη μητέρα τους να καταβάλει σ' αυτά διατροφή. Κατά της αποφάσεως αυτής η εναγόμενη και ήδη αναιρεσίβλητη άσκησε έφεση, η οποία έγινε δεκτή με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, η οποία ανέθεσε την επιμέλεια των ανηλίκων στην αναιρεσίβλητη και υποχρεώθηκε ο αναιρεσείων να καταβάλει στα ανήλικα τέκνα του διατροφή.

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510 έως 1514 του Α.Κ. προκύπτει ότι στην περίπτωση διαζυγίου ή διακοπής της έγγαμης συμβίωσης των συζύγων η επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων, σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων, ρυθμίζεται με απόφαση του δικαστηρίου, η οποία πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον των τέκνων. Εξ' άλλου, κατά το άρθρο 559 αριθ. 1 του Κ.Πολ.Δ αναίρεση επιτρέπεται αν παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου στον οποίο περιλαμβάνονται και οι ερμηνευτικοί κανόνες των δικαιοπραξιών 173 και 200 του ΑΚ. Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται, αν δεν εφαρμοστεί, ενώ συντρέχουν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του, ή αν εφαρμοστεί, ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα, η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή (Ολ. ΑΠ 7/2006, Ολ. ΑΠ 4/2005 ). Περαιτέρω, ο από το άρθρο 559 αριθ. 19 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης για έλλειψη νόμιμης βάσης, ιδρύεται όταν στο αιτιολογικό της αποφάσεως του δικαστηρίου της ουσίας δεν περιέχονται καθόλου ή δεν αναφέρονται με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά εκείνα γεγονότα που είναι αναγκαία, για να κριθεί αν στη συγκεκριμένη περίπτωση συντρέχουν ή όχι οι προϋποθέσεις εφαρμογής του οικείου κανόνα ουσιαστικού δικαίου ή αν έγινε ή όχι ορθός νομικός χαρακτηρισμός των κρίσιμων πραγματικών γεγονότων. Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη απόφαση του Εφετείου, έγιναν δεκτά τα εξής : " Οι διάδικοι τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο γάμο στις 29-9-2005, στο Παλαιό Φάληρο Αττικής και εγκαταστάθηκαν σε διαμέρισμα που τους παραχώρησαν οι γονείς του εφεσιβλήτου στον Άγιο Δημήτριο Αττικής. Από το γάμο τους απέκτησαν στις 1-11-2005 δίδυμα τέκνα την Δ. και την Ά.. Από τις αρχές του γάμου τους υπήρχαν προβλήματα στη σχέση τους ως συζύγων που εντάθηκαν με τη γέννηση σε σύντομο διάστημα των διδύμων θυγατέρων τους. Τούτο οφείλετο αφ' ενός στην ανώριμη αντιμετώπιση από την ενάγουσα των ευθυνών που δημιουργήθηκαν ενόψει και της, τότε, σχετικά νεαρής ηλικίας της (24 ετών) αλλά και του γεγονότος ότι βρέθηκε μακριά από το συγγενικό και φιλικό της περιβάλλον απομακρυνόμενη από την ιδιαίτερη πατρίδα της τα Σέρβια Κοζάνης και αφ' ετέρου στο δύστροπο και αυταρχικό χαρακτήρα του εφεσίβλητου. Μετά από συνεχείς εντάσεις και καυγάδες μεταξύ των διαδίκων η εκκαλούσα, τον Απρίλιο 2007 εγκατέλειψε τη συζυγική οικία για δύο ημέρες, το επανέλαβε τον Ιούνιο 2007 επί ένα μήνα, κατά την επάνοδό της δε ζήτησε να προχωρήσουν σε συναινετικό διαζύγιο. Στα πλαίσια του τελευταίου υπεγράφη μεταξύ των διαδίκων και το από 13-7-2007 ιδιωτικό συμφωνητικό για την επιμέλεια των ανηλίκων με το οποίο η μητέρα συμφώνησε να ανατεθεί στον πατέρα. Η εκκαλούσα η οποία απομακρύνθηκε κατόπιν αυτού από τη συζυγική οικία επανεμφανίσθη μετά την πάροδο οκτώ μηνών με σκοπό την επανασύνδεση των σχέσεων των διαδίκων. Πλην όμως και πάλι τον Αύγουστο 2008 αποχώρησε οριστικά πλέον από τη συζυγική οικία και εγκαταστάθηκε σε μισθωμένο διαμέρισμα, αφού προηγουμένως είχε εξεύρει εργασία. Με τη με αριθμό 4013/13-5-2009 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, που εκδόθηκε επί της από 29-9-2008 αίτησης της εκκαλούσας, ανατέθηκε για πρώτη φορά η άσκηση προσωρινά της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων στην εκκαλούσα μητέρα τους, στην οποία και παραδόθηκαν από τον πατέρα τους, υπό την φροντίδα του οποίου τελούσαν έως τότε. Δηλαδή καθόλα τα παραπάνω διαστήματα που η εκκαλούσα απομακρυνόταν από τη συζυγική κατοικία, λόγω των διαφορών της με τον εφεσίβλητο σύζυγό της, τα ανήλικα παρέμεναν στη συζυγική οικία υπό τη φροντίδα του πατέρα τους και των γονέων του, γιαγιάς και παππού, που διέμεναν στην ίδια πολυκατοικία. Και είναι γεγονός ότι ο πατέρας των ανηλίκων, τα φρόντιζε με στοργή και αγάπη. Επίσης, όπως προαναφέρθηκε η εκκαλούσα μητέρα των ανηλίκων, με το από 13 - 7 - 2007 ιδιωτικό συμφωνητικό συμφώνησε με τον εφεσίβλητο, στα πλαίσια της λύσης του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο, η επιμέλεια των ανηλίκων να ανατεθεί σ' αυτόν. Πρέπει, όμως να λεχθεί, ότι με το ίδιο συμφωνητικό οι διάδικοι συμφώνησαν και όπως η μητέρα, στα πλαίσια της άσκησης της επικοινωνίας της με αυτά, να τα παραλαμβάνει καθημερινά από την οικία του πατέρα τους, αμέσως μετά το πέρας της εργασίας της και να τα παραδίδει σ' αυτόν στις 21.30 μ. μ. ώρα, από τη Δευτέρα έως και Παρασκευή καθώς και δύο Σαββατοκύριακα το μήνα. Ενώ κατά τις ώρες εργασίας και του πατέρα, τα ανήλικα παρέμεναν στη φύλαξη των γονέων του. Δηλαδή, όπως προκύπτει από το συμφωνητικό αυτό, ο εναγόμενος συμφώνησε όλες σχεδόν τις ημέρες του μήνα (πλην των δύο Σαββατοκύριακων) τα παιδιά, μετά την εργασία της, να τα παραλαμβάνει και να τα φροντίζει η μητέρα, στην οποία επομένως και ο ίδιος έδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη, παρά την προηγούμενη επιδειχθείσα από αυτή, ουσιαστικά ανώριμη συμπεριφορά προς τα τέκνα της, ενώ τα πρωινά παρέμεναν στη φροντίδα της γιαγιάς τους και ο ίδιος ο εναγόμενος τα παραλάμβανε από τη μητέρα τους και τα φρόντιζε, εκ των πραγμάτων, μόνο τα βράδυα όταν επέστρεφε από την εργασία του. Και δεν παραβλέπεται το γεγονός ότι η εκκαλούσα μητέρα των ανηλίκων, όπως προαναφέρεται, ενάμισι περίπου χρόνο μετά τη γέννησή τους, δηλαδή από τον Απρίλιο 2007 και επί μία διετία περίπου εμφάνιζε, υπό το βάρος των παραπάνω οικογενειακών καταστάσεων που δημιουργήθηκαν μεταξύ των διαδίκων, αντιγονεϊκή συμπεριφορά. Είναι προφανές, όμως, ότι τούτο οφείλετο στο ότι η ίδια εστερείτο παντελώς πόρων και δεν είχε ανεύρει ακόμα εργασία ώστε να δύναται να ανταποκριθεί σε έξοδα μίσθωσης κατοικίας και διατροφής των ανηλίκων, ενώ οι γονείς της, που διαφωνούσαν πλήρως με την απόφασή της να διαλύσει το γάμο της, την απέρριπταν αρνούμενοι οιαδήποτε προς αυτή βοήθεια και τάχτηκαν πλήρως με το μέρος του συζύγου της του οποίου τη θέση έως σήμερα υποστηρίζουν. Μόλις δε η ενάγουσα βρήκε εργασία μίσθωσε διαμέρισμα και διεκδίκησε και έλαβε την προσωρινή άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων, με την οποία διαμένουν πλέον όπως προαναφέρθηκε, από τον Μάιο 2009 έως και σήμερα, χωρίς να παρατηρηθεί οιοδήποτε πρόβλημα στις σχέσεις της με τα ανήλικα, τα οποία περιβάλλει επίσης, όπως και ο πατέρας τους, με στοργή, αγάπη και φροντίδα. Με την με αριθμό 583/2010 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του ως άνω δικαστηρίου που εκδόθηκε επί αιτήσεως του εφεσιβλήτου, ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του εφεσιβλήτου με τα ανήλικα. Ειδικότερα η εκκαλούσα - ενάγουσα η οποία είναι πτυχιούχος της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών ΤΕΙ σύμφωνα με την από 27-10-201 βεβαίωση της εργοδότριας της εταιρείας 'ΆLFΑ - LAMDA Α.Ε" εργάζεται σ' αυτήν ως υπάλληλος γραφείου με αποδοχές μικτές μηνιαίως 1031,25 ευρώ. Έχει μισθωμένο διαμέρισμα από 2-12-2008 δύο υπνοδωματίων στη Νέα Σμύρνη αντί μηνιαίου μισθώματος 460 ευρώ στο οποίο διαμένει με τα ανήλικη τέκνα της καθώς και με το σύντροφό της Σ. Γ.. Είναι δε σε θέση πλέον να ανταπεξέλθει σ' όλες τις ευθύνες και φροντίδες από την άσκηση της επιμέλειας των τέκνων της, ως μητέρα και το απέδειξε με την έως τώρα συμπεριφορά της. Αναφορικά με τις αιτιάσεις του εφεσίβλητου σχετικά με την συμπεριφορά του Σ. Γ. προς τα ανήλικα, την οποία παρουσιάζει ως αυταρχική και αντιπαιδαγωγική, επικαλούμενος κάποιες διηγήσεις, κατά τα λεγόμενά του, των ανηλίκων, αυτά διαψεύδονται από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων απόδειξης ιδία της Κ. Κ. στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου η οποία από άμεση αντίληψη ως συνάδελφος και φίλη της εκκαλούσας, καταθέτει ότι ο παραπάνω έχει άριστες σχέσεις με τα ανήλικα τα οποία τον αγαπούν. Αυτά σε αντίθεση με όσα κατατίθενται από τους μάρτυρες ανταπόδειξης οι οποίοι δεν έχουν ιδίαν αντίληψη. Οι οικείοι δε της εκκαλούσας (όπως ο πατέρας της) που έχουν ταχθεί υπέρ του συζύγου της έχουν άγνοια για τις συνθήκες ζωής της και του τρόπου άσκησης της επιμέλειας των τέκνων της, γιατί οι σχέσεις τους διακόπηκαν εκ του λόγου ότι, όπως προαναφέρθηκε, αντιτάχθηκαν στη διάλυση του γάμου της ενάγουσας και αρνήθηκαν σ' αυτήν οιαδήποτε βοήθεια μετά την αποχώρησή της από τη συζυγική εστία. Εξ' άλλου, σύμφωνα με την από 23-9-2011 Παιδοψυχιατρική έκθεση του Κέντρου Παιδοψυχικής Υγιεινής ΙΚΑ, που συντάχθηκε κατόπιν Εισαγγελικής Παραγγελίας, μετά από αίτηση της εκκαλούσας, δεν καταγράφεται από τις διηγήσεις των ανηλίκων κάποια μεμπτή σε βάρος τους συμπεριφορά από τον Σ. Γ.. Αντίθετα, η έκθεση αναφέρεται στην αρνητική συμπεριφορά και των δύο γονέων-διαδίκων στις μεταξύ τους σχέσεις όπου ο καθένας εγκλωβίζεται στα δικά του αρνητικά συναισθήματα για τον άλλο, με αποτέλεσμα να παγιδεύονται και τα παιδιά στην όλη διαδικασία, βιώνοντας όλα τα αρνητικά συναισθήματα των γονιών τους. Στο αυτό περίπου συμπέρασμα καταλήγει και η από 18-7-2011 " Συνοπτική Έκθεση Ψυχολογικής Αξιολόγησης των ανηλίκων", της ψυχολόγου Α. Κ. που εξέτασε τα ανήλικα μετά από αίτημα του πατέρα. Από τα προεκτιθέμενα προκύπτει ότι η ενάγουσα η οποία έχει την προσωρινή επιμέλεια των ανηλίκων από το έτος 2009. ασχολείται πλέον αποκλειστικά η ίδια με την ανατροφή και φροντίδα τους και έχει ήδη δημιουργήσει ένα ομαλό περιβάλλον το οποίο είναι αναγκαίο για την ορθή ψυχοσωματική. και πνευματική ανάπτυξη των ανηλίκων ώστε να προσαρμοσθούν ευκολότερα στη νέα οικογενειακή τους κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί μετά τη διάστασή της με τον εναγόμενο. Και είναι αλήθεια ότι και οι δύο γονείς υπεραγαπούν τα τέκνα τους και φροντίζουν για τη σωστή ανάπτυξη της προσωπικότητας τους, ώστε τα ανήλικα να αισθάνονται ασφάλεια και ψυχική, κατά το δυνατόν, ισορροπία, ενώ ο εναγόμενος διατηρεί προσωπική επικοινωνία με αυτά, ασχολείται μαζί τους και πιστεύει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει καλύτερα στα καθήκοντα της επιμέλειας. Όμως ενόψει της διαμορφωθείσης ήδη κατάστασης, όπου τα ανήλικα διαμένουν από το έτος 2009 με τη μητέρα τους και της προσαρμογής τους στο περιβάλλον της με την ιδιαίτερη σημασία που πρέπει να δίνεται στη μη διατάραξη του ομαλού μέχρι σήμερα τρόπου ζωής των ανηλίκων, λαμβάνοντας επίσης υπόψη την τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία στην οποία βρίσκονται που ως εκ τούτου έχουν άμεση την ανάγκη των μητρικών φροντίδων και στοργής που θα συμβάλουν στην περαιτέρω ψυχοσωματική και πνευματική τους ανάπτυξη, κρίνεται ότι το αληθινό συμφέρον των ανηλίκων, σύμφωνα και με τα προεκτιθέμενα στη νομική σκέψη, επιβάλλει σαφώς να παραμείνουν στη μητέρα τους και επομένως να ανατεθεί σ' αυτήν αποκλειστικά, οριστικά η άσκηση της επιμέλειάς τους, απορριπτομένων κατόπιν όσων έγιναν δεκτά, των περί του αντιθέτου ισχυρισμών του εφεσιβλήτου ως αβασίμων στην ουσία τους. Πρέπει να λεχθεί ότι δεν κρίνεται αναγκαία ούτε προβλέπεται επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης από το άρθρο 671 παρ. 3. ΚΠολΔικ και η λήψη υπόψη από το παρόν Δικαστήριο της γνώμης των τέκνων, ενόψει της μικρής τους ηλικίας (χρόνος γέννησης 1-11-2005) που δεν έχουν ακόμη την ωριμότητα να αντιληφθούν το πραγματικό τους συμφέρον, προϋπόθεση που εναπόκειται στη κρίση του Δικαστηρίου, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται σχετικά στη νομική σκέψη". Mε βάση τις άνω παραδοχές το Εφετείο δέχθηκε την έφεση ως βάσιμη στην ουσία της, εξαφάνισε την εκκαλουμένη απόφαση στο σύνολο της και στη συνέχεια απέρριψε την αγωγή του εφεσίβλητου, δέχθηκε την αγωγή της εκκαλούσας και ανέθεσε σ' αυτήν την επιμέλεια των ανηλίκων. Έτσι που έκρινε η προσβαλλόμενη απόφαση ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε με βάση τα δεκτά γενόμενα πραγματικά περιστατικά τις διατάξεις ουσιαστικού δικαίου των άρθρων 1511, 1512, 1513 του Α.Κ., τις οποίες δεν παραβίασε ούτε εκ πλαγίου, αφού διέλαβε σαφείς, επαρκείς και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά αιτιολογίες που δικαιολογούν την εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων. Επομένως, οι περί του αντιθέτου πρώτος από το άρθρο 559 αριθ.1 και 19 ΚΠολΔ και δεύτερος από τον αριθ. 19 του ίδιου άρθρου λόγοι του αναιρετηρίου είναι αβάσιμοι.

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1511 A.K. και 681 Γ παρ. 3 εδ. α` και 4 εδ. α`, δ` και ε` Κ.Πολ.Δ., προκύπτει ότι το δικαστήριο, προκειμένου, επί διακοπής της συμβιώσεως των συζύγων, να ρυθμίσει τη γονική μέριμνα, πρέπει να ζητεί και να συνεκτιμά και τη γνώμη του τέκνου, εφόσον κρίνει ότι έχει την απαιτούμενη ωριμότητα, ότι δηλαδή έχει την ικανότητα να αντιληφθεί το συμφέρον του, για την κρίση του δε αυτή ως προς την ύπαρξη ή μη τέτοιας ωριμότητας, που σχηματίζεται από την ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων, ούτε ειδική αιτιολογία απαιτείται, ούτε αναιρετικός έλεγχος επιτρέπεται, αφού αυτή αποτελεί εκτίμηση πραγματικού γεγονότος κατ' άρθρ. 561 Κ.Πολ.Δ. (Α.Π. 201/2010 ). Στη προκειμένη περίπτωση, το Εφετείο με την προσβαλλομένη απόφασή του έκρινε ότι το συμφέρον των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων επιβάλλει να παραμείνουν με τη μητέρα τους. Στη κρίση του αυτή κατέληξε το Εφετείο χωρίς να ζητήσει και συνεκτιμήσει τη γνώμη των ανηλίκων τέκνων, κρίνοντας ότι, ενόψει της μικρής των ηλικίας, ως γεννηθέντων την 1-11-2005, αυτά δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν το αληθινό τους συμφέρον, έτσι ώστε να μη κρίνεται απαραίτητη η έκφραση της γνώμης των σχετικά με ποιον από τους γονείς των επιθυμούν να παραμείνουν. Με βάση αυτά, το Εφετείο, δεχόμενο την έφεση της μητέρας των ανηλίκων ανάθεσε σ' αυτήν την επιμέλειά τους. Έτσι δε που έκρινε δεν παραβίασε με εσφαλμένη εφαρμογή τη διάταξη του άρθρου 1511 παρ. 3 του Α.Κ. Επομένως, ο τρίτος λόγος της αναίρεσης από τον αριθ. 1 του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ., με τον οποίο υποστηρίζονται τ' αντίθετα, είναι αβάσιμος.

Ο προβλεπόμενος στο άρθρο 559 αριθ. 20 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης ιδρύεται όταν το δικαστήριο της ουσίας παραμόρφωσε το περιεχόμενο αποδεικτικού, κατά την έννοια των άρθρων 339 και 432 επ. ΚΠολΔ, εγγράφου, ήτοι προέβη σε εσφαλμένη ανάγνωση του κειμένου του, αποδίδοντας σ' αυτό περιεχόμενο καταδήλως διαφορετικό από το αληθινό, στη συνέχεια δε, στηριζόμενο αποκλειστικώς ή κατά κύριο λόγο στο έγγραφο αυτό, κατέληξε σε επιζήμιο για τον αναιρεσείοντα αποδεικτικό πόρισμα αναφορικώς με πράγματα έχοντα ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης. Δεν ιδρύεται όμως ο λόγος αυτός όταν το δικαστήριο, μετά από εκτίμηση του περιεχομένου του εγγράφου, καταλήγει σε διαπίστωση διαφορετική από εκείνη που ο αναιρεσείων θεωρεί σωστή, καθώς και όταν σχημάτισε την κρίση του από τη συνεκτίμηση περισσότερων αποδεικτικών μέσων, μεταξύ των οποίων και το επίμαχο έγγραφο, χωρίς τούτο να εξαίρεται ιδιαιτέρως. Στην προκειμένη περίπτωση, με τον τέταρτο κατά το πρώτο σκέλος του λόγο του αναιρετηρίου προβάλλεται η αιτίαση ότι το Εφετείο, λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο του από 13-7-2007 ιδιωτικού συμφωνητικού το οποίο υπέγραψαν οι διάδικοι ενόψει της υποβολής αιτήσεώς τους για συναινετική λύση του γάμου τους και ειδικότερα τη συμφωνία τους να ανατεθεί η επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους στον πατέρα τους και η μητέρα τους να επικοινωνεί με αυτά καθημερινά από Δευτέρα έως Παρασκευή αμέσως μετά την εργασία της και να τα παραδίδει σ' αυτόν στις 21.30 μμ, καθώς και δύο Σαββατοκύριακα το μήνα με διανυκτέρευση στο σπίτι της, ενώ κατά το χρόνο εργασίας του πατέρα των ανηλίκων αυτά θα παραμένουν με τους γονείς του, δέχθηκε ότι " δηλαδή, όπως προκύπτει από το συμφωνητικό αυτό, ο εναγόμενος συμφώνησε όλες σχεδόν τις ημέρες του μήνα ( πλην των δύο Σαββατοκύριακων ) τα παιδιά, μετά την εργασία της, να τα παραλαμβάνει και να τα φροντίζει η μητέρα, στην οποία επομένως και ο ίδιος έδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη, παρά την προηγούμενη επιδειχθείσα από αυτή, ουσιαστικά ανώριμη, συμπεριφορά προς τα τέκνα της, ενώ τα πρωϊνά παρέμεναν στη φροντίδα της γιαγιάς τους και τα φρόντιζε, εκ των πραγμάτων, μόνο τα βράδια όταν επέστρεφε από την εργασία του ", δηλαδή δέχθηκε προδήλως ότι η μητέρα των ανηλίκων ασκούσε ουσιαστικά την επιμέλειά τους και ότι στο πρόσωπό της ο αναιρεσείων επέδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη, περιστατικά, όμως, που δεν διαλαμβάνονται στο ανωτέρω έγγραφο, το οποίο και παραμόρφωσε. Ο λόγος αυτός προτείνεται απαραδέκτως, διότι υπό τα εκτιθέμενα δεν πρόκειται για παραμόρφωση του ιδιωτικού συμφωνητικού, αλλά για εκτίμηση του περιεχομένου του από το δικαστήριο διαφορετική από εκείνη που ο αναιρεσείων θεωρεί σωστή, η οποία δεν ιδρύει τον από το άρθρο 559 αριθ. 20 ΚΠολΔ λόγο αναίρεσης. Με τον τέταρτο, κατά το δεύτερο σκέλος του, λόγο προβάλλεται η αιτίαση, υπό την επίκληση της αναιρετικής πλημμέλειας από το άρθρο 559 αριθ. 20 ΚΠολΔ, ότι το Εφετείο αξιολόγησε το περιεχόμενο της από 23-9-2011 Παιδοψυχιατρικής έκθεσης του Κέντρου Παιδοψυχικής Υγιεινής του ΙΚΑ και της από 18-7-2011 συνοπτικής έκθεσης Ψυχολογικής Αξιολόγησης των ανηλίκων της ψυχολόγου Α. Κ. μόνο ως προς το γεγονός της συμπεριφοράς του συντρόφου της μητέρας των ανηλίκων, ενώ δεν ανέγνωσε αυτά κατά το περιεχόμενό τους, το οποίο και παραμόρφωσε αρνητικά, αναφορικά " με τις συνθήκες διαβίωσης και ανάπτυξης των ανηλίκων κατά την ψυχική, συναισθηματική και πνευματική διάσταση της προσωπικότητάς των και ισορροπία, όπως είναι τα προδήλως προκύπτοντα περιστατικά της άρνησης της πατρικής του ιδιότητας, της απόρριψής του, της έλλειψης εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, της ψυχικής και συναισθηματικής διαταραχής των και συγχύσεως, αν διάβαζε δε και το παραπάνω περιεχόμενο των εγγράφων θα δεχόταν ότι τα ανήλικα υπέστησαν ψυχική, συναισθηματική και πνευματική πίεση, επιρροή και σύγχυση να αποδεχθούν τον σύντροφο της αντιδίκου στη δική μου θέση, όπερ αντίκειται στο αληθές συμφέρον τους και θα ανατίθετο η επιμέλεια αυτών σε αυτόν". Και ως προς το σκέλος αυτό ο προβαλλόμενος λόγος αναίρεσης είναι απαράδεκτος, διότι τα επικαλούμενα περιστατικά συνδέονται με συμπεριφορά της αντιδίκου του αναιρεσείοντος και όχι του συντρόφου της μητέρας των ανηλίκων, για τον οποίο το Εφετείο δέχθηκε ότι από τα ανωτέρω έγγραφα δεν προκύπτει ανάρμοστη συμπεριφορά εκείνου έναντι των ανηλίκων, το αποδεικτικό δε πόρισμα του Εφετείου σχετικά με την καταλληλότητα της αναιρεσίβλητης για την ανάθεση της επιμέλειας των ανηλίκων δεν στηρίζεται αποκλειστικά ή κυρίως στα ανωτέρω έγγραφα, τα οποία και δεν εξαίρει ιδιαίτερα, αλλά στο σύνολο των αποδεικτικών μέσων (μάρτυρες και έγγραφα ). Με τον τέταρτο, κατά το τρίτο σκέλος του, από το άρθρο 559 αριθ.11 γ' ΚΠολΔ λόγο του αναιρετηρίου προβάλλεται, επικουρικά, η αιτίαση ότι το Εφετείο κατά την κατανομή της άσκησης της επιμέλειας των ανηλίκων και τον καθορισμό του γονέα που εξυπηρετεί καλύτερα το συμφέρον των, δεν έλαβε υπόψη του τα αναφερόμενα ως άνω δύο έγγραφα, τα οποία επικαλέσθηκε νόμιμα και προσκόμισε ο αναιρεσείων. Ο λόγος αυτός είναι αβάσιμος, διότι, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο αναφέρει ρητά ότι έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε με τις υπόλοιπες αποδείξεις και τα φερόμενα ως αγνοηθέντα έγγραφα, από το όλο δε περιεχόμενο των αιτιολογιών που παραθέτει δεν ανακύπτει αμφιβολία ότι ελήφθησαν πράγματι υπόψη και τα ανωτέρω έγγραφα.

Κατ' ακολουθίαν, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφισθούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω της ιδιότητας αυτών ως συζύγων ( άρθρα 179, 183 ΚΠολΔ ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ 

Απορρίπτει την από 24-5-2012 αίτηση του Α. Δ., κατοίκου ..., για αναίρεση της υπ' αριθ. 537/2012 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών.

Συμψηφίζει τα μεταξύ των διαδίκων δικαστικά έξοδα.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 12 Νοεμβρίου 2013. 

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στις 9 Ιανουαρίου 2013.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ