Βασικό στοιχείο της χρησικτησίας τακτικής και έκτακτης, και την εντεύθεν κτήσεως κυριότητας με τον (πρώτο τύπο) αυτόν τρόπο είναι η νομή του πράγματος. Χωρίς τη νομή δεν είναι νοητή η χρησικτησία. Αναιρετικοί λόγοι από το άρθρο 559 αριθ. 8 και 19 του Κ.Πολ.Δ., αβάσιμοι (Επικυρώνει Εφ. Πατρών 791/2010). ΑΠ 394 / 2013

Απόφαση 394 / 2013    (Γ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)

Θέμα

Ένδικο μέσο, Νομή, Χρησικτησία.

Περίληψη:

Βασικό στοιχείο της χρησικτησίας τακτικής και έκτακτης, και την εντεύθεν κτήσεως κυριότητας με τον..

(πρώτο τύπο) αυτόν τρόπο είναι η νομή του πράγματος. Χωρίς τη νομή δεν είναι νοητή η χρησικτησία. Αναιρετικοί λόγοι από το άρθρο 559 αριθ. 8 και 19 του Κ.Πολ.Δ., αβάσιμοι (Επικυρώνει Εφ. Πατρών 791/2010).

Αριθμός 394/2013 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Γ' Πολιτικό Τμήμα 

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη (λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες. 

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 5 Δεκεμβρίου 2012, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:

Των αναιρεσειουσών: 1)Μ.-Χ. Δ. του Β., συζ. Γ. Γ., 2)Ά. Δ. του Β., χήρας Δ. Χ., κατοίκων …, ως κληρονόμων του Β. Δ., και 3)Σ. Κ. χήρας Ι., το γένος Χ. Δ., κατοίκου …, οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Λάμπρο Κιτσαρά.

Του αναιρεσιβλήτου: Νομικού Προσώπου "Φιλανθρωπικά Καταστήματα Κεφαλληνίας" που εκπροσωπείται νόμιμα και έχει έδρα το ..., το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παναγή Γεράκη.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 20/12/1995 αγωγή των ήδη αναιρεσιβλήτου που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Κεφαλληνίας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 61/1999 μη οριστική, 65/2005 μη οριστική, 48/2008 οριστική του ιδίου Δικαστηρίου και 791/2010 του Εφετείου Πατρών. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείουσες με την από 3/3/2011 αίτησή τους. 

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 14/11/2012 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε να απορριφθεί η από 3/3/2011 αίτηση για αναίρεση της υπ' αριθμ. 791/2010 αποφάσεως του Εφετείου Πατρών. 

Ο πληρεξούσιος των αναιρεσειουσών ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη των αντιδίκων του στη δικαστική δαπάνη του.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι.- Ο λόγος αναιρέσεως του άρθρου 559 αρ. 8 του Κ.Πολ.Δ. ότι το δικαστήριο παρά τον νόμο δεν έλαβε υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης δεν στοιχειοθετείται όταν το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη τον προταθέντα ουσιώδη ισχυρισμό ("πράγμα") και τον απέρριψε ευθέως για οποιονδήποτε λόγο, τυπικό ή ουσιαστικό, καθώς και όταν το δικαστήριο αντιμετωπίζει και απορρίπτει κατ' ουσίαν, εκ των πραγμάτων, τον προβληθέντα ισχυρισμό, με την παραδοχή ως αποδειχθέντων γεγονότων αντιθέτων προς αυτά που τον συγκροτούν. Εξάλλου ο αναιρετικός λόγος από τον αριθμό 19 του ίδιου άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. για έλλειψη νόμιμης βάσης της απόφασης εξαιτίας ανεπαρκών αιτιολογιών δεν ιδρύεται όταν η απόφαση διαλαμβάνει πλήρεις και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες οι οποίες στηρίζουν το αποδεικτικό πόρισμα του δικαστηρίου και επιτρέπουν έτσι τον αναιρετικό έλεγχο της ορθής ή μη εφαρμογής του προσήκοντος κανόνα ουσιαστικού δικαίου. Τέλος, σύμφωνα με τα άρθρα 1041 και 1045 του Α.Κ. βασικό στοιχείο της χρησικτησίας, τακτικής και έκτακτης, και της εντεύθεν κτήσεως κυριότητας με τον (πρωτότυπο) αυτόν τρόπο είναι η νομή του πράγματος, χωρίς την οποία δεν είναι νοητή η χρησικτησία.

ΙΙ.- Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, το Εφετείο που την εξέδωσε δέχθηκε ότι το επίδικο ακίνητο, εμβαδού 11761τ.μ., ως τμήμα μείζονος ακινήτου, εμβαδού 12640τ.μ., που βρίσκεται στη θέση …, Αργοστολίου Κεφαλληνίας, περιήλθε κατά κυριότητα στο αναιρεσίβλητο νομικό πρόσωπο "Φιλανθρωπικά Καταστήματα Κεφαλληνίας"(Φ.Κ.Κ.) με αγορά από κύριο δυνάμει του υπ' αριθμ. …/16-4-1916 αγοραπωλητηρίου συμβολαίου που μεταγράφηκε νόμιμα, αλλά και με τακτική και έκτακτη χρησικτησία, αφού το αναιρεσίβλητο έχει στη νομή του το επίδικο με τα προσόντα της χρησικτησίας κατά τα άρθρα 1062, 2063 και 2064 του Ιόνιου Πολικού Κώδικα μέχρι την κατά το έτος 1946 εισαγωγή του Α.Κ. και έκτοτε μέχρι την άσκηση της αγωγής με τα προσόντα της τακτικής και έκτακτης χρησικτησίας κατά τα άρθρα 974, 1041 - 1042, 1045 του Α.Κ., όπως ειδικότερα αναφέρεται στην αναιρεσιβαλλομένη, και ότι το ίδιο (επίδικο) ακίνητο δεν περιλαμβάνεται στους τίτλους κυριότητας που είχαν προσκομίσει και επικαλεστεί οι αναιρεσείουσες, ως τμήμα μείζονος ακινήτου, εμβαδού 42090τ.μ., που περιήλθε σ' αυτές με τους εν λόγω τίτλους, ούτε οι αναιρεσείουσες ήσκησαν ποτέ, από την κατά το έτος 1914 αγορά του τελευταίου αυτού μείζονος ακινήτου, μέχρι την άσκηση της αγωγής (Δεκέμβριος 1995), πράξεις νομής επί του επιδίκου, αμφισβητήσασες για πρώτη φορά την κυριότητα του αναιρεσιβλήτου κατά το έτος 1983. Και βάσει των παραδοχών αυτών το Εφετείο, με επικύρωση της πρωτόδικης απόφασης, που είχε δεχθεί τα ίδια, δέχθηκε την ένδικη αγωγή του αναιρεσιβλήτου νομικού προσώπου και αναγνώρισε το τελευταίο κύριο του επίδικου (ως άνω τμήματος) ακινήτου, απορρίπτοντας την ένσταση ιδίας κυριότητος που είχαν προτείνει πρωτοδίκως αλλά και με λόγον εφέσεως οι αναιρεσείουσες - εναγόμενες, στηριζόμενη σε παράγωγο (τμήμα αγορασθέντος ακινήτου) τρόπο αλλά και σε πρωτότυπο (τακτική και έκτακτη χρησικτησία του επιδίκου ως τμήματος του ανωτέρω μείζονος). Με αυτά που δέχθηκε το Εφετείο είναι προφανές ότι τούτο α) έλαβε υπόψη (και τον απέρριψε) και τον ισχυρισμό (ένσταση) των αναιρεσειουσών για δική τους κυριότητα επί του επιδίκου (και) με τακτική χρησικτησία, αφού δέχεται ότι οι αναιρεσείουσες ουδεμίαν πράξη νομής ενήργησαν επί του επιδίκου μέχρι την άσκηση της αγωγής, ως στοιχείο πάσης χρησικτησίας, κατά τα προεκτεθέντα, ενώ β) διέλαβε (το Εφετείο) στην απόφασή του σαφείς, πλήρεις και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες που στηρίζουν το σαφώς επίσης διατυπούμενο ως άνω αποδεικτικό του πόρισμα ως προς την προταθείσα ένσταση ιδίας κυριότητας λόγω (και) τακτικής χρησικτησίας, την οποία και απέρριψε, αιτιολογίες που επιτρέπουν περαιτέρω τον αναιρετικό έλεγχο της ορθής ή μη εφαρμογής των ειρημένων διατάξεων του ουσιαστικού δικαίου από το δικαστήριο της ουσίας. Επομένως οι δύο λόγοι του αναιρετηρίου, από τους αριθμούς, αντίστοιχα, 8 και 19 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ., με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμοι.

ΙΙΙ.- Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει ν' απορριφθεί η αίτηση αναιρέσεως, και να καταδικαστούν οι αναιρεσείουσες στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, κατά το νόμιμο αίτημα του τελευταίου (άρθρ. 176 και 183 του Κ.Πολ.Δ.).- 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ 

Απορρίπτει την από 3-3-2011 αίτηση των Μ. - Χ. Δ. κ.λ.π. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 791/2010 απόφασης του Εφετείου Πατρών.

Καταδικάζει τις αναιρεσείουσες στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700,00) ευρώ.- 

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 5 Φεβρουαρίου 2013. Και 

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 6 Μαρτίου 2013.

Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ