Απόφαση 1460 / 2013 (Ζ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)
Θέμα
Αναιρέσεως απαράδεκτο, Πρόσθετοι λόγοι.
Περίληψη:
Αίτηση αναιρέσεως κατά αποφάσεως που απέρριψε έφεση της αναιρεσείουσας ως ανυποστήρικτη. Οι λόγοι αναιρέσεως πρέπει να αναφέρονται σε πλημμέλειες της εφετειακής αποφάσεως που απέρριψε την έφεση ως ανυποστήρικτη και όχι σε πλημμέλειες της πρωτόδικης αποφάσεως ή σε άλλα άσχετα με την απορριπτική αυτή κρίση του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου θέματα. Απόρριψη αιτήσεως ως απαράδεκτης, γιατί ο μοναδικός λόγος αναφέρεται σε πλημμέλειες της πρωτόδικης αποφάσεως. Απαραίτητη προϋπόθεση για το παραδεκτό των προσθέτων λόγων είναι η άσκηση παραδεκτής αιτήσεως αναιρέσεως. Απόρριψη προσθέτων λόγων ως απαραδέκτων.
Αριθμός 1460/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Σπυρίδωνα Μιτσιάλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Γιαννακόπουλο - Εισηγητή, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, Βασίλειο Καπελούζο και Πάνο Πετρόπουλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 6 Νοεμβρίου 2013, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης Λ. Τ. του Κ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Γεώργιο Δημόπουλο, για αναίρεση της υπ' αριθ. 180/2013 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αλεξανδρούπολης και της συμπροσβαλλομένης 3304/2011 του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αλεξανδρούπολης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αλεξανδρούπολης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και η αναιρεσείουσα - κατηγορούμενη ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 7 Μαρτίου 2013 αίτησή της αναιρέσεως όπως αυτή διαμορφώθηκε με τους από 28 Μαΐου 2013 προσθέτους λόγους, τα οποία καταχωρίστηκαν στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 333/2013.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο της αναιρεσείουσας, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναίρεσης και οι επ' αυτής πρόσθετοι λόγοι.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 473 παρ.2, 476 παρ.1, 509 παρ.1 και 510 του ΚΠοινΔ, προκύπτει ότι για το παραδεκτό της αιτήσεως αναιρέσεως κατά αποφάσεως, πρέπει στη δήλωση ασκήσεώς της να περιέχονται όχι μόνο κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους αυτή ασκείται, αλλά να είναι αυτοί και παραδεκτοί. Αν δεν περιέχεται σ' αυτήν ένας τουλάχιστον ορισμένος και παραδεκτός λόγος αναιρέσεως, από τους αναφερόμενους στο άρθρο 510 του ΚΠοινΔ, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως τέτοια απορρίπτεται, χωρίς άλλη παραπέρα έρευνα (476§1, 513§1 ΚΠοινΔ). Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 501 παρ. 1 και 504 παρ. 1 του ΚΠοινΔ, συνάγεται ότι η απόφαση, με την οποία απορρίπτεται η έφεση ως ανυποστήρικτη, γιατί, κατά τη συζήτηση της υποθέσεως, δεν εμφανίστηκε ο εκκαλών, προσβάλλεται με αίτηση αναιρέσεως για οποιονδήποτε λόγο από τους μνημονευόμενους στο άρθρο 510 του ΚΠοινΔ, οι οποίοι, όμως, πρέπει να αναφέρονται σε πλημμέλειες της εφετειακής αποφάσεως που απέρριψε την έφεση ως ανυποστήρικτη και όχι σε πλημμέλειες της πρωτόδικης αποφάσεως ή σε άλλα άσχετα με την απορριπτική αυτή κρίση του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου θέματα. Εξάλλου, κατά το άρθρο 509§2 του ΚΠοινΔ, εκτός από τους λόγους που αναφέρονται στην έκθεση για την αναίρεση, μπορεί να προταθούν και πρόσθετοι λόγοι με έγγραφο που κατατίθεται δεκαπέντε τουλάχιστον ημέρες πριν από την ορισμένη για τη συζήτηση της αναιρέσεως ημέρα στο γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό με αυτές των άρθρων 476§1 και 513§1 του ίδιου Κώδικα, συνάγεται ότι απαραίτητη προϋπόθεση για το παραδεκτό των προσθέτων λόγων αναιρέσεως είναι η άσκηση παραδεκτής αιτήσεως αναιρέσεως. Αν αυτή είναι απαράδεκτη, εκτός άλλων περιπτώσεων και γιατί δεν περιέχει ένα τουλάχιστον παραδεκτό και ορισμένο λόγο, είναι απαράδεκτοι και οι πρόσθετοι λόγοι και δεν επιτρέπεται με αυτούς ούτε ακόμη και διασαφήνιση, ανάπτυξη ή συμπλήρωση των απαραδέκτων λόγων της αιτήσεως αναιρέσεως. Όταν η αίτηση είναι απαράδεκτη, δεν ερευνώνται οι πρόσθετοι λόγοι ακόμη και αν είναι από εκείνους που, κατ' άρθρο 511του ΚΠοινΔ, εξετάζονται και αυτεπαγγέλτως, γιατί, σε μια τέτοια περίπτωση, δεν υπάρχει αίτηση για αναίρεση.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη 180/2013 απόφασή του, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αλεξανδρουπόλεως απέρριψε ως ανυποστήρικτη έφεση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης κατά της 3304/2011 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αλεξανδρουπόλεως, το οποίο την είχε κηρύξει ένοχη μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο κατ' εξακολούθηση και την καταδίκασε σε ποινή φυλακίσεως οκτώ (8) μηνών, ανασταλείσα. Κατά της αποφάσεως του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, η αναιρεσείουσα άσκησε την κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, στην οποία διαλαμβάνει, μετά την παράθεση νομικών σκέψεων, οι οποίες αναφέρονται στους αναιρετικούς λόγους του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ, Ε και Η του ΚΠοινΔ, επί λέξει τα εξής: "Επειδή εν προκειμένω σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στο με αριθμό ΒΩ Α/10/777 και ΒΜ Α/10/1962 κλητήριο θέσπισμα κατηγορήθηκε για παράβαση άρθρου 25 παρ. 1 στοιχ. Α' και 7 Ν. 1882/1990 κατ' εξακολούθηση ότι στις 1-5-2009, 1-5-2010, και 31-3-2010 με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος, δεν προέβη στην πληρωμή βεβαιωμένων στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία ατομικών της χρεών, η δε καθυστέρηση αφορούσε διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών. Συγκεκριμένα στον πιο πάνω τόπο και χρόνους, δεν προέβη στην πληρωμή χρέους προς το Δημόσιο που ανέρχεται στο συνολικό ποσό των σαράντα τριών χιλιάδων εξακοσίων τριάντα δύο ευρώ και σαράντα εννέα λεπτά (43.632,49) ευρώ, βεβαιωθέντος από την Δ.Ο.Υ. Αλεξανδρούπολης, όπως αυτό προσδιορίζεται πιο κάτω ως προς τα επιμέρους ποσά τη βεβαίωση αυτών και την έναρξη και λήξη της τετράμηνης προθεσμίας καταβολής και ειδικότερα α) ποσό 21.399,43 ευρώ που βεβαιώθηκε από τη Δ.Ο.Υ Αλεξανδρούπολης στις 19-9-2008 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 31-12-2008 και έληξε στις 1-5.2009, β) ποσό 20.800,74 ευρώ που βεβαιώθηκε από τη Δ.Ο.Υ Αλεξανδρούπολης στις 31-7-2009 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 31-12-2009 και έληξε στις 1-5-2010, γ) ποσό 1.432,32 ευρώ που βεβαιώθηκε από τη Δ.Ο.Υ Αλεξανδρούπολης στις 27-10-2009 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 30-11-2009 και έληξε στις 31-3-2010. Επειδή κατά το σκεπτικό της υπ' αριθμ. 3304/2011 αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αλεξανδρούπολης το Δικαστήριο πείσθηκε ότι τέλεσε την αξιόποινη πράξη της παραβάσεως της διάταξης του άρθρου 18 παρ. 1 περ. α' του Ν. 2523/97 η οποία αποδίδεται σε αυτήν με το κατηγορητήριο και γι' αυτό πρέπει να κηρυχθεί ένοχη, διότι αποδείχθηκε ότι στην Αλεξανδρούπολη, στις 1-5-2009, 1-5-2010, και 31- 3-2010 με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος, δεν προέβη στην πληρωμή βεβαιωμένων στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία ατομικών της χρεών, η δε καθυστέρηση αφορούσε διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών. Συγκεκριμένα στον πιο πάνω τόπο και χρόνους, δεν προέβη στην πληρωμή χρέους προς το Δημόσιο που ανέρχεται στο συνολικό ποσό των σαράντα τριών χιλιάδων εξακοσίων τριάντα δύο ευρώ και σαράντα εννέα λεπτά (43.632,49) ευρώ, βεβαιωθέντος από την Δ.Ο.Υ Αλεξανδρούπολης, όπως αυτό προσδιορίζεται πιο κάτω ως προς τα επιμέρους ποσά τη βεβαίωση αυτών και την έναρξη και λήξη της τετράμηνης προθεσμίας καταβολής και ειδικότερα α) ποσό 21.399,43 ευρώ που βεβαιώθηκε από τη Δ.Ο.Υ Αλεξανδρούπολης στις 19-9-2008 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 31-12-2008 και έληξε στις 1-5- 2009, β) ποσό 20.800,74 ευρώ που βεβαιώθηκε από τη Δ.Ο.Υ Αλεξανδρούπολης στις 31-7-2009 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 31-12-2009 και έληξε στις 1-5-2010, γ) ποσό 1.432,32 ευρώ που βεβαιώθηκε από τη Δ.Ο.Υ Αλεξανδρούπολης στις 27-10-2009 και η τετράμηνη προθεσμία καταβολής του άρχισε στις 30-11-2009 και έληξε στις 31-3-2010, όπως τα ανωτέρω διαλαμβανόμενα προκύπτουν από τον συνταχθέντα από τη Δ.Ο.Υ. Αλεξανδρούπολης με αριθμό 61/2010 πίνακα χρεών". Επειδή κατά το διατακτικό της ανωτέρω απόφασης η πράξη για την οποία κηρύχθηκε ένοχη προβλέπεται και τιμωρείται από τις διατάξεις των άρθρων 1, 12, 14, 26 § 1 εδ. α, 27 § 1, 51, 53, 61, 63, 7957, 79 του Π.Κ. 25 παρ.1 στοιχ. Α και 7 του Ν. 1882/1990 όπως η παρ.1 αντικ. με το άρθρ. 23 παρ. 1 του Ν. 2523/97 και με το άρθρο 34 παρ. 1 και 2 Ν. 3220/2004. Επειδή εκ πάντων των ανωτέρω προκύπτει ότι κατηγορήθηκε για την πράξη του άρθρου 25 παρ. 1 στοιχ. Α' και 7 Ν. 1882/1990 κατ' εξακολούθηση το δικαστήριο πείσθηκε ότι τέλεσε την αξιόποινη πράξη της παραβάσεως της διάταξης του άρθρου 18 παρ. 1 περ. α' του Ν. 2523/97 τιμωρήθηκε δε σύμφωνα με τα διατάξεις του άρθρου 25 παρ.1 στοιχ. Α και 7 του Ν. 1882/1990 όπως η παρ.1 αντικ. με το αρθρ. 23 παρ. 1 του Ν. 2523/97 και με το άρθρο 34 παρ 1 και 2 Ν. 3220/2004. Επειδή για άλλη πράξη ασκήθηκε ποινική δίωξη, για άλλη πράξη το Δικαστήριο πείσθηκε ότι τέλεσε η κατηγορούμενη και για άλλη πράξη εν τέλει τιμωρήθηκε. Συνεπώς πρέπει να γίνουν δεκτοί οι λόγοι αναιρέσεως και να εξαφανισθεί η προσβαλλόμενη απόφαση". Όπως διατυπώνεται ο μοναδικός αυτός λόγος της αιτήσεως είναι απαράδεκτος, γιατί αναφέρεται όχι σε πλημμέλειες της προσβαλλόμενης αποφάσεως που απέρριψε την έφεση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης ως ανυποστήρικτη, αλλά σε (ενδεχόμενες) πλημμέλειες της πρωτόδικης αποφάσεως.
Επομένως, αφού, η αίτηση δεν περιέχει κανένα παραδεκτό λόγο αναιρέσεως, πρέπει αυτή, κατά τα προεκτεθέντα, να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Κατ' ακολουθίαν δε, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην πρώτη σκέψη της παρούσας, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος και ο (μοναδικός) πρόσθετος λόγος, που έχει ασκηθεί με το από 28.5.2013/21.10.2013 δικόγραφο προσθέτων λόγων, έστω και αν αυτός είναι από εκείνους που, κατ' άρθρο 511 του ΚΠοινΔ, εξετάζονται και αυτεπαγγέλτως. Μετά από αυτά, πρέπει να καταδικασθεί η αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠοινΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την υπ' αριθ. εκθ. 1/ 7 Μαρτίου 2013 αίτηση της Λ. Τ. του Κ. μετά των από 28.5.2013/21.10.2013 προσθέτων λόγων αυτής, για αναίρεση της 180/2013 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αλεξανδρουπόλεως. Και
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα, που ανέρχονται σε διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 13 Νοεμβρίου 2012.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 27 Νοεμβρίου 2013.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου