Απόφαση ΑΠ 537/2021 - Διανομή εξ’ αδιαιρέτου αντικειμένων κληρονομιάς

Απόφαση ΑΠ 537/2021 - Διανομή εξ’ αδιαιρέτου αντικειμένων κληρονομιάς

Η αυτούσια διανομή κοινού οικοπέδου στο οποίο υπάρχει οικοδομή γίνεται με αίτηση του κοινωνού για σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας, η οποία γίνεται κατόπιν διαίρεσης αναλογικής με τις μερίδες των κοινωνών χωρίς μείωση της αξίας και διακινδύνευσης του συμφέροντος των λοιπών κοινωνών (αρ. 800 ΑΚ, 480 παρ. 1 ΚΠολΔ, 480 Α ΚΠολΔ). Σε περίπτωση ανέφικτης ή ασύμφορης διανομής, το Δικαστήριο διατάζει την πώληση του διανεμητέου επικοίνου με πλειστηριασμό (αρ. 484 ΚΠολΔ). Η μακρόχρονη αδράνεια του δικαιούχου, δεν καθιστά καταχρηστική τη μεταγενέστερη άσκηση του δικαιώματος του. Απόρριψη αίτησης αναίρεσης από τον ΑΠ

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Γ' Πολιτικό Τμήμα

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Ασπασία Μαγιάκου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Παρασκευή Καλαϊτζή-Εισηγήτρια, Γεώργιο Παπανδρέου, Αναστασία Περιστεράκη, Μαρία Μουλιανιτάκη, Αρεοπαγίτες.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, στις 13 Ιανουαρίου 2021, με την παρουσία και του Γραμματέα Παναγιώτη Μπούκη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Των αναιρεσειόντων: 1) Μ. χήρας Σ. (Σ.) Φ. , το γένος Ν. και Σ. Τ. , η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας δικηγόρου της Ε. Μ. , 2) Θ. Φ. του Σ. και Μ. , κατοίκων ... Αττικής, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την ίδια ως άνω πληρεξουσία δικηγόρο, που κατέθεσε προτάσεις για αμφοτέρους.

Των αναιρεσιβλήτων: 1) Χ. συζ. Π. Δ. , το γένος Σ. και Μ. Φ. , κατοίκου ... Παλλήνης, η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της ............... και κατέθεσε προτάσεις, 2) Μ. συζ. Π. Γ., το γένος Δ. και Β. Φ. , κατοίκου ... Αττικής, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της ............. και κατέθεσε προτάσεις, 3) Χ. συζ. Μ. Μ. , το γένος Δ. και Β. Φ. , κατοίκου ... Λέσβου, η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 24-04-2012 αγωγή της ήδη α' αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιώς. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 2894/2015 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 117/2019 του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 30-07-2019 αίτησή τους.

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Η πληρεξούσια των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αιτήσεως, οι πληρεξούσιοι των αναιρεσιβλήτων την απόρριψή της και καθένας την καταδίκη του αντίδικου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

[Ι] Κατ' άρθρ. 576 παρ. 2 ΚΠολΔ, αν ο αντίδικος εκείνου που επέσπευσε τη συζήτηση δεν εμφανισθεί και η κλήση για τη συζήτηση έχει επιδοθεί σε αυτόν νόμιμα και εμπρόθεσμα από τον επισπεύσαντα, ο Άρειος Πάγος προχωρεί στη συζήτηση παρά την απουσία εκείνου που έχει κλητευθεί. Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει απ' την ... /26-6-2020 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Μυτιλήνης Μιχ. Σπυριδάκη, που επικαλείται και προσκομίζει η επισπεύδουσα 1η αναιρεσίβλητη, έχει κληθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα η μη παραστάσα 3η αναιρεσίβλητη για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο. Επομένως η συζήτηση προχωρεί παρά την απουσία της.

[ΙΙ] Κατά το άρθρο 800 ΑΚ, η διανομή γίνεται αυτουσίως, αν το αντικείμενο ή τα αντικείμενα που πρόκειται να διανεμηθούν είναι δυνατόν, χωρίς μείωση της αξίας, να διαιρεθούν σε ομοειδή μέρη ανάλογα προς τις μερίδες των κοινωνών. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 480 § 1 ΚΠολΔ, το Δικαστήριο αποφασίζει την αυτούσια διανομή, αν είναι δυνατή η διαίρεση του διανεμητέου σε μέρη ανάλογα προς τις μερίδες των κοινωνών, δίχως να μειώνεται η αξία του. Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό με αυτήν του άρθρου 481 § 1 ΚΠολΔ, κατά την οποία το δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο να διατάξει απόδειξη, αν κρίνει ότι η αυτούσια διανομή είναι προδήλως δυνατή, αδύνατη ή ασύμφορη, συνάγεται ότι, η κρίση περί αδυνάτου ή ασυμφόρου της αυτούσιας διανομής ή αντιθέτους περί του δυνατού αυτής είναι κρίση πραγματικών γεγονότων και γι' αυτό είναι αναιρετικώς ανέλεγκτη (ΑΠ 1104/2008). Επομένως, αν η παραπάνω διαίρεση του διανεμητέου είναι ανέφικτη, δηλαδή αν το κοινό αντικείμενο δεν μπορεί να διαιρεθεί με βάση τον προορισμό, που έχει από τη φύση του, κατά τις αντιλήψεις που επικρατούν στις συναλλαγές, δεν διατάσσεται η αυτούσια διανομή του. Αν η διανομή με τους παραπάνω τρόπους είναι ανέφικτη ή ασύμφορη, το Δικαστήριο διατάζει την πώληση του διανεμητέου επικοίνου με πλειστηριασμό, κατ' άρθρο 484 ΚΠολΔ, λαμβάνοντας υπόψη του, εκτός από τις μερίδες των κοινωνών, το είδος, τις διαστάσεις, καθώς και το εμβαδόν του διανεμητέου. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο τρόπος λύσεως της κοινωνίας, δηλαδή αν η λύση θα γίνει με αυτούσια διανομή ή με πώληση με πλειστηριασμό, ανήκει στην κυριαρχική εξουσία του Δικαστηρίου (ΑΠ 913/2011). Στην εξουσία του δικαστηρίου, επίσης, εναπόκειται να κρίνει, αν θα διαταχθεί ή όχι πραγματογνωμοσύνη, προκειμένου περί αυτούσιας διανομής (ΑΠ 1053/1993). Εξάλλου, από τις ίδιες ως άνω διατάξεις καθώς και τις διατάξεις του άρθρου 480Α του ίδιου κώδικα προκύπτει ότι, το δικαστήριο για να διατάξει την αυτούσια διανομή κοινού οικοπέδου, στο οποίο υπάρχει οικοδομή, με σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας, πρέπει να είναι δυνατή η διαίρεσή του σε μέρη ανάλογα με τις μερίδες των κοινωνών, δίχως να μειώνεται η αξία του ή να κρίνεται εφικτή, και μόνο κατόπιν σχετικής αίτησης του κοινωνού, και χωρίς να αντιβαίνει στο συμφέρον των λοιπών συγκυριών η σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας κατ' ορόφους ή μέρη ορόφων, κατ' άρθρο 480Α § 1 (οριζόντια ιδιοκτησία) – (ΑΠ 913/2011).

Το αίτημα δε για αυτούσια διανομή με σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας μπορεί να υποβληθεί και με τις προτάσεις οποιουδήποτε από τους συγκύριους διαδίκους κατά την πρώτη στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο συζήτηση της αγωγής περί διανομής, διαφορετικά είναι απορριπτέο ως απαράδεκτο (ΑΠ 1588/2008) αφού το δικαστήριο δεν έχει την δυνατότητα να επιλέξει αυτεπαγγέλτως τον εν λόγω τρόπο διανομής, αλλά επιλαμβάνεται σχετικώς μόνον κατόπιν ρητού αντίστοιχου, και με τις (πρωτόδικες) προτάσεις υποβαλλόμενου, αιτήματος κοινωνού, το οποίο και ως προς την άσκησή του υπόκειται στους περιορισμούς της διάταξης του άρθρου 269 ΚΠολΔ (ΑΠ 1588/2008), ενώ το εν λόγω αίτημα μπορεί να υποβληθεί παραδεκτά στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο, αν ο διάδικος δικάσθηκε ερήμην στον πρώτο βαθμό και για το λόγο αυτόν έγινε δεκτή η έφεσή του και εξαφανίσθηκε η απόφαση (ΑΠ 913/2011).

Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1113, 795, 798, 799 ΑΚ, 478 επομ. ΑΚ, 118 αριθ. 4 και 916 παρ Ια ΚΠολΔ προκύπτει ότι τα απαραίτητα κατά νόμο στοιχεία της βάσης της αγωγής, με την οποία ζητείται η διανομή κοινού πράγματος, είναι η συγκυριότητα του ενάγοντος, η μεταξύ αυτού και του εναγομένου κοινωνία, η ακριβής περιγραφή του διανεμητέου ακινήτου, η μη συμφωνία του εναγομένου για εξώδικη διανομή και σχετικό αίτημα (ΑΠ 1427/2011). Δεν είναι όμως αναγκαίο να εκτίθεται στην αγωγή και ο τρόπος, με τον οποίο ο ενάγων και ο εναγόμενος έγιναν συγκύριοι, εκτός αν ο εναγόμενος αμφισβητώντας τη νομιμοποίηση της αγωγής, ισχυρισθεί ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα κυριότητας επί του διανεμητέου, ούτε ο ενάγων ούτε ο εναγόμενος, οπότε υποχρεούται ο ενάγων, με τις προτάσεις της πρώτης συζήτησης, να καθορίσει και τον τρόπο, με τον οποίο οι διάδικοι έγιναν συγκύριοι του διανεμητέου (ΑΠ 1283/2013). Επίσης, δεν είναι αναγκαίο να εκτίθενται στην αγωγή, αναφορικά με την περιγραφή του διανεμητέου ακινήτου, οι πλευρικές του διαστάσεις και ο καθ' όρια προσανατολισμός του, ούτε να κατονομάζονται οι ιδιοκτήτες των ομόρων ακινήτων (ΑΠ 164/2014).

[ΙΙΙ] Κατά την έννοια της διάταξης του αριθμού 19 του άρθρου 559ΚΠολΔ, η απόφαση στερείται νόμιμης βάσης, όταν στην ελάσσονα πρότασή της δεν αναφέρονται διόλου ή αναφέρονται ανεπαρκώς ή αντιφατικά τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία το δικαστήριο της ουσίας στήριξε την κρίση του, επί ουσιώδους για την έκβαση της δίκης ζητήματος και έτσι δεν μπορεί να ελεγχθεί αν στη συγκεκριμένη περίπτωση συνέτρεχαν οι όροι του κανόνα ουσιαστικού δικαίου που εφαρμόστηκε ή δεν συνέτρεχαν εκείνου που δεν εφαρμόστηκε. Βασική προϋπόθεση για την ίδρυση του πιο πάνω λόγου αναίρεσης είναι ότι το δικαστήριο θα πρέπει να έχει εισέλθει στην ουσία της διαφοράς και να έχει διατυπώσει αποδεικτικό πόρισμα και συνεπώς, όχι να απέρριψε την αγωγή την ένσταση ως μη νόμιμη ή για κάποιο τυπικό λόγο (Ολ ΑΠ 3/1997). Επίσης, ο λόγος αυτός ενδέχεται, υπό το πρόσχημα της προσβαλλόμενης αντίστοιχα πλημμέλειας, στην πραγματικότητα να πλήττει την περί τα πράγματα (κατά την εκτίμηση των αποδείξεων) κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, που είναι αναιρετικά ανέλεγκτη (άρθρο 561 παρ. 1ΚΠολΔ).

[IV] Η προσβαλλόμενη 117/2019 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πειραιά, διαλαμβάνει τις ακόλουθες επιτρεπτά επισκοπούμενες παραδοχές:

«| Τα επίδικα υπό διανομή ακίνητα είναι:

1) Μία διόροφη οικία, νεοκλασσικού ρυθμού, κείμενη σε οικόπεδο, άρτιο και οικοδομήσιμο, εκτάσεως (του οικοπέδου) 123,45 τμ., που βρίσκεται στον …, στη θέση «...» , επί της οδού ... , και συνορεύει ανατολικά με πρώην οικόπεδο Χ. Κ. και Λ. Κ. και ήδη με Π. Α. και Γ. Φ. , δυτικά με πρώην οικόπεδο Γ. Δ. και Ε. Α. και ήδη με οικία Μ. Κ. και Τ. , βόρεια με πρώην οικόπεδα Κ. και Κ. και ήδη με οικία Κ. Π. και νότια με την οδό ... , η οποία αποτελεί πάροδο της οδού ... , όπως αυτό εμφαίνεται με τα στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Α στο από Ιανουαρίου 1986 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού Τ. Α. , που προσαρτάται στο με αρ. ... /1986 συμβόλαιο αγοραπωλησίας του συμβολαιογράφου Πειραιά .......... Η εν λόγω οικοδομή, η οποία δεν έχει υπαχθεί στο σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας κατά τον Ν. 3741/1929, αποτελείται από ισόγειο όροφο επιφάνειας 70 τμ. και πρώτο πάνω από το ισόγειο όροφο επιφάνειας περίπου 60 τμ. Η αντικειμενική αξία του παραπάνω ακινήτου ανέρχεται στο ποσό των 172.016,30 ευρώ, εκ του οποίου 25.137 ευρώ η αντικειμενική αξία του Α' διαμερίσματος του ισογείου, 25.137 ευρώ η αντικειμενική αξία του Β' διαμερίσματος του ισογείου, 55.860 ευρώ η αντικειμενική αξία του πρώτου ορόφου και 65.882,30 ευρώ) η αξία του δικαιώματος του υψούν.

2) Η υπό στοιχεία Ε-1 χωριστή, οριζόντια ιδιοκτησία (διαμέρισμα) του δώματος πολυκατοικίας, κτισμένης σε οικόπεδο εκτάσεως 837,17 τμ., που βρίσκεται στη θέση "... ", πλησίον της αγοράς του συνοικισμού ... , εντός του εγκεκριμένου σχεδίου ... δήμου …, επί της οδού ... , το οποίο (οικόπεδο) συνορεύει βόρεια με ακίνητο ιδιοκτησίας Κ. Σ. και Ε. συζ. Κ. Σ. , νότια με πολυκατοικία διαφόρων αγνώστων συνιδιοκτητών, ανατολικά με οικόπεδο ιδιοκτησίας αγνώστων ιδιοκτητών και δυτικά με την οδό ... , όπως αυτό εμφαίνεται με στοιχεία Α-Β-Γ- Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Α στο από Απριλίου 1972 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού Γ. Ψ. , που προσαρτάται στη με αρ. ... /1972 πράξη σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας και κανονισμού πολυκατοικίας του συμβολαιογράφου Αθηνών ............ Το εν λόγω διαμέρισμα είναι επιφάνειας 42 τμ. και αποτελείται από δύο κύρια δωμάτια, λουτρό, κουζίνα και βεράντα επιφάνειας 98 τμ., έχει δε ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του οικοπέδου 12 χιλιοστά εξ αδιαιρέτου και συνορεύει βόρεια με ακάλυπτο χώρο δώματος και πέραν τούτου με βόρειο όριο πολυκατοικίας, νότια με ακάλυπτο χώρο δώματος, με πλατύσκαλο ορόφου, με κλιμακοστάσιο και με φωταγωγό, ανατολικά με ακάλυπτο χώρο του δώματος και πέραν αυτού με ανατολικό όριο της πολυκατοικίας και δυτικά με ακάλυπτο χώρο του δώματος και με κλιμακοστάσιο.Η αντικειμενική αξία του παραπάνω διαμερίσματος ανέρχεται σε 42.336 ευρώ.

3) Ένα ακίνητο, που βρίσκεται στη θέση ... , εντός της ζώνης του οικισμού ... , της κτηματικής περιφέρειας ... , τέως Δήμου ... Αττικής, επιφάνειας 2.331,21 τμ. περίπου, το οποίο προήλθε από τη συνένωση δύο όμορων ακινήτων, ήτοι ενός ακινήτου εκτάσεως 2.000 τμ. περίπου, το οποίο συνορεύει ανατολικά και δυτικά με πευκοδάσος κληρονομιών Γ. Μ. ή Κ. , βόρεια με ελαιόφυτο Γ. Μ. και νότια με ελαιόφυτο Α. Σ. , και ενός ακινήτου εκτάσεως 331,21 τμ. περίπου, το οποίο συνορεύει βόρεια με το προηγούμενο ακίνητο, νότια με ιδιοκτησία Σ. Μ. , ανατολικά με ιδιοκτησία Α. Α. Μ. και δυτικά με το προηγούμενο ακίνητο, όπο}ς αυτό εμφαίνεται με τα στοιχεία Α- Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ-Δ-Μ-Ν-Ξ-Ο-Π-Α στο από Δεκεμβρίου 1980 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Σ. Γ. , που προσαρτάται στο με αρ. ... /1987 συμβόλαιο πώλησης του συμβολαιογράφου ............. Επί του οικοπέδου αυτού, δυνάμει της υπ' αρ. 776/1985 οικοδομικής άδειας της Δ/νσης Πολεοδομίας Ελευσίνας Νομαρχίας Αττικής έχει ανεγερθεί οικοδομή, αποτελούμενη από υπόγειο (βοηθητικός χώρος), ισόγειο (κατοικία) εμβαδού 73 τμ., πρώτο (Α') όροφο (κατοικία) εμβαδού 72 τμ. και δεύτερο (Β' ) όροφο (κατοικία) εμβαδού 41,10 τμ. Τμήματα της οικοδομής αυτής κατασκευάστηκαν καθ' υπέρβαση της ως άνω οικοδομικής άδειας (αυθαίρετα), πλην όμως έχουν ήδη τακτοποιηθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 4178/2013. Ειδικότερα, τακτοποιημένα είναι τμήμα του υπογείου εμβαδού 7,50 τμ., τμήμα του ισογείου εμβαδού 27,60 τμ., τμήμα του (Α') ορόφου εμβαδού 35,30 τμ. και ολόκληρος ο (Β') όροφος. Ωστόσο, σύμφωνα με την υπ' αρ. πρωτ. 4273/19-12-1985 απόφαση χαρακτηρισμού εκτάσεως ως δασικής του Δασαρχείου Αιγάλεω της Δ/νσης Δασών Διαμερίσματος Δυτικής Αττικής, Νομαρχίας Αττικής, τμήμα του εν λόγω ακινήτου εμβαδού 107 τμ. αποτελεί δασική έκταση. Η αντικειμενική δε αξία του ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 148.330,03 ευρώ, εκ του οποίου 6.426 ευρώ αντιστοιχεί στην αντικειμενική αξία του υπογείου, 46.512 ευρώ αντιστοιχεί στην αντικειμενική αξία του ισογείου, 51.680 ευρώ αντιστοιχεί στην αντικειμενική αξία του (Α') ορόφου, 19.152 ευρώ αντιστοιχεί στην αντικειμενική αξία του (Β') ορόφου και 24.560,03 ευρώ αντιστοιχεί στην αξία του δικαιώματος του υψούν.

Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι τα διανεμητέα ακίνητα -από το 1° ακίνητο μόνο το ποσοστό των 145/220 ή 232/352 εξ αδιαιρέτου- περιήλθαν στην ενάγουσα, κατά πλήρη κυριότητα και σε ποσοστό 3/8 εξ αδιαιρέτου το καθένα από κληρονομιά του πατέρα της, Σ. Φ. του Θ. και της Χ. , ο οποίος απεβίωσε στις 29-09-1991, δυνάμει της υπ' αρ. ... /27-6-2003 δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Αθηνών ............., που έχει μεταγραφεί νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Πειραιώς (τ. …, αρ. μεταγ. …).

Στην πρώτη εναγομένη και στον δεύτερο εναγόμενο τα ίδια ακίνητα περιήλθαν, κατά πλήρη κυριότητα και σε ποσοστό 2/8 και 3/8 εξ αδιαιρέτου αντίστοιχα, από κληρονομιά του ιδίου παραπάνω αποβιώσαντος (σύζυγος της πρώτης και πατέρας του δεύτερου), δυνάμει της με αρ. ... /13-4-2000 δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Πειραιώς ..............., που έχει μεταγραφεί νόμιμα στα βιβλία μεταγραφούν του υποθηκοφυλακείου Πειραιά (τ. …, αρ. μεταγ. …). Στις δε τέταρτη και πέμπτη των εναγομένων το Γ από τα άνω περιγραφόμενα ακίνητα (αυτό στην ... ) -και ειδικότερα ποσοστό 120/352 αυτού- περιήλθε κατά πλήρη κυριότητα: (α) σε ποσοστό 3/8 (ή 45/352) εξ αδιαιρέτου στην καθεμία από κληρονομιά του πατέρα τους, Δ. Φ. του Θ. και Χ. , ο οποίος απεβίωσε στις 16-01-2000, δυνάμει της με αρ. …/14-9-2000 δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς του συμβολαιογράφου Πειραιά ............., που έχει μεταγραφεί νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Πειραιά (τ. …, αρ. μεταγ. …) και (β) σε ποσοστό 15/352 εξ αδιαιρέτου στην καθεμία επί ποσοστού 30/352 εξ αδιαιρέτου του ακινήτου από κληρονομιά της μητέρας τους, Β. χας Δ. Φ. , αρχικώς 3η εναγομένη, η οποία απεβίωσε στις 31-12-2012, δυνάμει της υπ' αρ. ... /28-6-2013 δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Πειραιώς Α. Α. Κ.- Τ. , που έχει μεταγραφεί νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Πειραιά (τ. ... , αρ. μεταγ. …).

Στο δικαιοπάροχο της ενάγουσας και των δύο πρώτων εναγομένων, Σ. Φ. , τα επίδικα ακίνητα είχαν περιέλθει ως εξής :

1) Το 1° ακίνητο στην ... κατά ποσοστό 145/200 εξ αδιαιρέτου (ή 232/352 εξ αδιαιρέτου) α) σε ποσοστό 60/220 εξ αδιαιρέτου, δυνάμει του υπ' αρ. ... /1956 συμβολαίου διανομής του συμβολαιογράφου Πειραιώς ................, νόμιμα μεταγεγραμμένου, β) σε ποσοστό 15/220 εξ αδιαιρέτου, από κληρονομιά της μητέρας του, Χ. χας Θ. Φ. , δυνάμει της υπ' αρ. …/1966 εκθέσεως αποδοχής κληρονομιάς του γραμματέα του Πρωτοδικείου Αθηνών, νόμιμα μεταγεγραμμένης, σε συνδυασμό με την υπ' αρ. 3915/1962 απόφαση (χορήγησης κληρονομητηρίου) του Πρωτοδικείου Πειραιώς, νομίμως μεταγεγραμμένης, και γ) σε ποσοστό 70/220 εξ αδιαιρέτου, με αγορά από την Ε. Φ. του Θ. και Χ., δυνάμει του υπ' αρ. ... /15-1-1986 συμβολαίου αγοραπωλησίας του συμβολαιογράφου Πειραιώς ..............., νόμιμα μεταγεγραμμένου.

2) Το 2° ακίνητο στο ... περιήλθε στον Σ. Φ. με αγορά από τον Θ. Κ. του Ι. , δυνάμει του υπ' αρ. ... /23-12-1982 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Αθηνών ............., νόμιμα μεταγεγραμμένου.

3) Το 3° ακίνητο στο ... περιήλθε σε αυτόν με αγορά και συνένωση δύο όμορων ακινήτων και δη το τμήμα του ακινήτου έκτασης 2.000 τμ., α)σε ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου με αγορά από την Φ. συζ. Ε. Κ. , το γένος Μ. Γ. , δυνάμει του υπ' αρ. ... /04-09-1971 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Ειδυλλίας ............., νόμιμα μεταγεγραμμένου, β) στο υπόλοιπο ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου με αγορά από την Α. συζ. Ν. Π. , το γένος Ν. Α. , δυνάμει του υπ' αρ. ... /27-2-1973 πωλητηρίου συμβολαίου, του συμβολαιογράφου Πειραιώς ..............., νόμιμα μεταγεγραμμένου, το δε δεύτερο τμήμα του όλου ακινήτου, έκτασης 331,21 τμ., με αγορά από τους Ε. Ε. Σ., Β. Ε. Σ., Ν. Ε. Σ. και Ε. χα Ε. Σ. , δυνάμει του υπ' αρ. ... /21-7-1987 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Ειδυλλίας ................, νομίμως μεταγεγραμμένου. Εξάλλου, στον απώτερο δικαιοπάροχο της τέταρτης και πέμπτης εναγομένων, Δ. Φ. , το 1° από τα επίδικα ακίνητα είχε περιέλθει κατά ποσοστό 75/220 εξ αδιαιρέτου ως εξής : α) σε ποσοστό 60/220 εξ αδιαιρέτου από διανομή, δυνάμει του υπ' αρ. ... /1956 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Πειραιά ............., νόμιμα μεταγεγραμμένου, β) σε ποσοστό 15/220 εξ αδιαιρέτου, από κληρονομιά της μητέρας του, Χ. χας Θ. Φ. , δυνάμει της υπ' αρ. 15/1966 έκθεσης αποδοχής κληρονομιάς του γραμματέα του Πρωτοδικείου Αθηνών, νομίμως μεταγεγραμμένης, σε συνδυασμό με την υπ' αρ. 3915/1962 απόφαση (κληρονομητηρίου) του Πρωτοδικείου Πειραιώς, νομίμως μεταγεγραμμένη.

Τέλος, στη Β. χα Δ. Φ. , αρχική τρίτη εναγομένη, στην θέση της οποίας υπεισήλθαν οι τέταρτη και πέμπτη των εναγομένων, το ποσοστό των 30/352 εξ αδιαιρέτου από το Γ ακίνητο είχε περιέλθει σε ποσοστό 1/4 (ή 2/8) εξ αδιαιρέτου από κληρονομιά του συζύγου της, Δ. Φ. , δυνάμει της υπ' αρ. …/14-9-2000 δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς του συμβολαιογράφου Πειραιά ..............., νομίμως μεταγεγραμμένης. Με βάση τα ως άνω αναφερόμενα λοιπόν, όλοι οι διάδικοι είναι συγκύριοι, κατά τα προαναφερόμενα ποσοστά, στο 1° ακίνητο, που βρίσκεται στην ... , ενώ στα άλλα δύο ακίνητα (στο ... και στο ... ) η συγκυριότητα υφίσταται μόνο ανάμεσα στην ενάγουσα και τους δύο πρώτους εναγομένους.

Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι οι εναγόμενοι δεν συμφωνούν στην εξώδικη διανομή των παραπάνω κοινών ακινήτων. Επί πλέον η αυτούσια διανομή τους κρίνεται προδήλως ανέφικτη, ενόψει των ποσοστών συγκυριότητας των διαδίκων σε αυτά, του μεγέθους των ακινήτων, της αξίας τους και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στο 1° επίκοινο, θα πρέπει να γίνουν πέντε μερίδια, τα οποία να αντιστοιχούν στα ποσοστά συγκυριότητας των διαδίκων, ήτοι 24,72% (ή 87/352) για καθένα από την ενάγουσα και τον δεύτερο εναγόμενο, 16,48% (ή 58/352) για την πρώτη εναγομένη και 17,04% (ή 60/352) για καθεμία από τις τέταρτη και πέμπτη εναγόμενες, η αξία των οποίων να ανέρχεται σε 42.515,39 €, 28.343,60 €, 42.515,39 €, 29.320,96 € και 29.320,96 € αντίστοιχα. Τούτο, όμως, κατά τις αντιλήψεις που επικρατούν στις συναλλαγές αλλά και τα διδάγματα της λογικής είναι προδήλως ανέφικτο, ενόψει της μικρής έκτασης του οικοπέδου (123,45 τμ), αλλά και της ύπαρξης της προπεριγραφόμενης διόροφης οικοδομής με τα τρία διαμερίσματα, τα οποία οπωσδήποτε δεν μπορούν να διαιρεθούν σε πέντε μερίδια. Η δυνατότητα, εξάλλου, για διανομή με σύσταση χωριστούν οριζόντιων ιδιοκτησιών δεν μπορεί να ερευνηθεί, εφόσον δεν υποβλήθηκε σχετικό αίτημα από ουδένα των διαδίκων. Εξάλλου, η αυτούσια διανομή του 2ου και 3ου ακινήτων μεταξύ των συγκυρίων (της ενάγουσας και των δύο πρώτων εναγομένων) είναι, επίσης, προδήλως ανέφικτη. Ειδικότερα, αναφορικά με το 2° ακίνητο (διαμέρισμα στο ... ), του οποίου η αντικειμενική αξία ανέρχεται σε 42.336 ευρώ, με βάση τα ποσοστά συγκυριότητας των συγκυρίων (37,5% της ενάγουσας, 25% της πρώτης εναγομένης και σε 37,5% του δεύτερου εναγομένου), τα μερίδια τους αποτιμώνται αντίστοιχα σε 15.876 €, 10.584 € και 15.876 €. Με βάση λοιπόν αυτά, ενόψει και της μικρής έκτασης του ακινήτου (διαμέρισμα 42 τμ. μαζί με βεράντα 98 τμ.), είναι προφανές, με βάση τα διδάγματα της συναλλακτικής πείρας και λογικής, ότι δεν μπορεί να γίνει αυτούσια διανομή του άνω ακινήτου, αφού δεν είναι δυνατόν να διανεμηθεί σε τρία μερίδια, αξίας ανάλογης με την αξία του μεριδίου εκάστου συγκυρίου και χωρίς να μειώνεται η αξία του διανεμητέου. Ομοίως, αναφορικά με τον 3° επίκοινο, ενόψει της ανισότητας των μεριδίων των συγκυρίων, της έκτασης του ακινήτου, της θέσης του εκτός οικισμού, αλλά και του γεγονότος ότι περιλαμβάνει έκταση δασική, δεν είναι δυνατή η αυτούσια διανομή του σε τρία τμήματα, όσα δηλαδή και οι συγκοινωνοί, τα οποία να μπορούν να αποτελέσουν άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα. Και τούτο, διότι όταν το επίκοινο ακίνητο ευρίσκεται εκτός ρυμοτομικού σχεδίου ή εκτός των ορίων νομίμως υφισταμένου προ του έτους 1923 οικισμού, τότε η αυτούσια διανομή αυτού δια κατατμήσεως σε μικρότερα γαιοτεμάχια ανάλογα προς τις μερίδες των συγκυρίων, είναι κατά νόμο δυνατή και επιτρεπτή, όταν τα δημιουργούμενα γαιοτεμάχια είναι άρτια και οικοδομήσιμα, και συγκεκριμένα όταν έχουν εμβαδόν τέσσερα (4) στρέμματα και από 01-01-2004 ελάχιστο πρόσωπο επί κοινοχρήστου δβόμου είκοσι πέντε (25) μέτρων (ΑΠ 515/2013 ΝΟΜΟΣ), προϋποθέσεις που δεν συντρέχουν στην προκειμένη περίπτωση. Με βάση δε την αντικειμενική αξία του εν λόγω ακινήτου και τα ποσοστά συγκυριότητας της ενάγουσας και των δύο πρώτων εναγομένων, τα μερίδια αυτών αποτιμώνται αντίστοιχα σε 55.623,76 6, 37.082,51 € και 55.623,76 €. Ως εκ τούτου δεν είναι δυνατή η αυτούσια διανομή του εν λόγω ακινήτου σε τόσα μέρη όσα τα μερίδια των κοινωνών χωρίς μείωση της αξίας του, ενώ σχετικά με τη δυνατότητα σύστασης οριζόντιων ιδιοκτησιών επί του ακινήτου τούτου, και αν υποτεθεί ότι είναι δυνατός αυτός ο τρόπος διανομής, δεν έχει υποβληθεί τέτοιο αίτημα από τους διαδίκους. Η αδυναμία αυτούσιας διανομής των τριών επίκοινων ακινήτων επιβεβαιώνεται τόσο από το μάρτυρα απόδειξης, Γ. Α. , πολιτικό μηχανικό, ο οποίος επιβεβαιώνει και την 05-04-2015 προσκομισθείσα από την ενάγουσα τεχνική του έκθεση, όσο και από το μάρτυρα ανταπόδειξης, Χ. Δ. , πολιτικό μηχανικό, ο οποίος, σε ερώτηση για την δυνατότητα αυτούσιας διανομής των ακινήτων, έδωσε αρνητική απάντηση (βλ. σελ. 149-150 απομαγνητοφωνημένων πρακτικών πρωτοβαθμίου δικαστηρίου: "ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ: Πείτε μας τώρα αν μπορεί να διανεμηθούν αυτουσίως τα ακίνητα. ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι. Γι' αυτό και είχαν συμφωνήσει σε αυτό το ποσό"). Το ανέφικτο εξάλλου της αυτούσιας διανομής ως προς το πρώτο ακίνητο συνομολογεί η τέταρτη εναγομένη με τις προτάσεις της, ενώ οι δύο πρώτοι εναγόμενοι με την προσθήκη στις προτάσεις τους, που κατέθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, παραδέχονται ότι πράγματι, η αυτούσια διανομή των δύο πρώτων ακινήτων είναι ανέφικτη και οδηγεί σε σημαντική απομείωση της αξίας τους.

Κατά το άρθρο 281 ΑΚ, η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη, ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, το δικαίωμα θεωρείται ότι ασκείται καταχρηστικά και όταν η συμπεριφορά του δικαιούχου, που προηγήθηκε ή η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε, κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, δεν δικαιολογούν τη μεταγενέστερη άσκηση του κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου, αφού τείνει στην ανατροπή καταστάσεως που δημιουργήθηκε υπό ορισμένες ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε για πολύ χρόνο, με επακόλουθο να συνεπάγεται επαχθείς συνέπειες για τον υπόχρεο (ΟλΑΠ 17/1995). Απαιτείται, δηλαδή, για να χαρακτηρισθεί καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος, να έχει δημιουργηθεί στον υπόχρεο, από τη συμπεριφορά του δικαιούχου, σε συνάρτηση και με εκείνη του υπόχρεου και μάλιστα ευλόγως, η πεποίθηση ότι ο δικαιούχος δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμά του. Απαιτείται ακόμη οι πράξεις του υπόχρεου και η υπ' αυτού δημιουργηθείσα κατάσταση, επαγόμενη ιδιαιτέρως επαχθείς για τον υπόχρεο επιπτώσεις, να τελούν σε αιτιώδη σύνδεσμο με την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου. Μόνη, όμως, η αδράνεια επί μακρό χρόνο του δικαιούχου, και όταν ακόμα δημιούργησε στον υπόχρεο την πεποίθηση, ότι δεν υπάρχει το δικαίωμα ή ότι δεν πρόκειται να ασκηθεί πλέον αυτό, δεν αρκεί να καταστήσει καταχρηστική τη μεταγενέστερη άσκηση αυτού, αλλά απαιτείται να συντρέχουν επιπρόσθετα ειδικές συνθήκες και περιστάσεις, προερχόμενες κυρίως από την προηγηθείσα συμπεριφορά τόσο του δικαιούχου όσο και του υπόχρεου, εφόσον όμως η συμπεριφορά του τελευταίου τελεί σε αιτιώδη σχέση με εκείνη του δικαιούχου, ενόψει των οποίων καθώς και της αδράνειας του δικαιούχου η επακολουθούσα άσκηση του δικαιώματος, που τείνει σε ανατροπή της καταστάσεως, που δημιουργήθηκε από τις παραπάνω ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε επί μακρό χρόνο, να εξέρχεται των ορίων που τίθενται με το άρθρο 281 ΑΚ (ΟλΑΠ 8/2001, ΟλΑΠ 19/1998, ΑΠ 581/2018 ΝΟΜΟΣ). Η ένσταση της καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος μπορεί να προβληθεί και κατά της αγωγής διανομής κοινού πράγματος, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της (ΟλΑΠ 7/2002, ΑΠ 581/2018 ΝΟΜΟΣ).

Οι δύο πρώτοι εναγόμενοι με τις προτάσεις τους, που κατέθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου προβάλλουν την ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, επικαλούμενοι ως πραγματικά περιστατικά για την θεμελίωσή της, ότι η ενάγουσα αδράνησε επί 22 έτη να διεκδικήσει την κληρονομιαία περιουσία της, με αποτέλεσμα να ενεργήσουν οι ίδιοι επί των επίκοινων ακινήτων επωφελείς δαπάνες, ότι τα τελευταία τρία χρόνια βρίσκονταν σε διαπραγματεύσεις με την ενάγουσα για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς και είχαν καταβάλλει 5.000 ευρώ ως προκαταβολή σε εκτέλεση σχετικού συμφωνητικού συμβιβασμού, το οποίο πάντως διεκδίκησαν έναντι της ενάγουσας με αγωγή στο Ειρηνοδικείο Μαραθώνα, ότι επιπλέον ο δεύτερος εξ αυτών έχει λάβει προέγκριση δανείου για την αγορά των ιδανικών μεριδίων, ότι η τακτοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών στο ακίνητο στο ... έχει καθυστερήσει λόγοι των χρονοβόρων διαδικασιών και ότι η ενάγουσα προβαίνει στην άσκηση της ένδικης αγωγής, για να τους εξουθενώσει και ενώ γνωρίζει ότι το ακίνητο στην ... χρησιμοποιείται από τους ίδιους ως πρώτη κατοικία τους. Υπό τα ανωτέρω περιστατικά, ωστόσο, δεν στοιχειοθετείται καταχρηστική συμπεριφορά της ενάγουσας, υπό την έννοια ίου άρθρου 281 ΑΚ και πρέπει, άρα η ένσταση αυτή να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμη |».

Με βάση τις παραδοχές αυτές η προσβαλλομένη, κατά παραδοχή της έφεσης της 1ης αναιρεσίβλητης, εξαφάνισε την 2894/2015 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (που είχε απορρίψει την αγωγή διανομής ακινήτων της 1ης αναιρεσίβλητης λόγω μη εγγραφής στα βιβλία του Υποθηκοφυλακείου και, αφού απέρριψε ως μη νόμιμη την ένσταση των δύο πρώτων εναγόμενων και ήδη αναιρεσειόντων για καταχρηστική άσκηση της αγωγής, κατά τα ως άνω, στη συνέχεια δέχτηκε αυτή ως ουσιαστικά βάσιμη και διέταξε την πώληση των διανεμητέων σε δημόσιο πλειστηριασμό, καθώς και τη διανομή του πλειστηριάσματος.

[V] Με τον πρώτο λόγο αναίρεσης οι αναιρεσείοντες αποδίδουν στην αναιρεσιβαλλομένη (κατ' εκτίμηση), την προειπωθείσα (υπ' αρ. 19) πλημμέλεια, ισχυριζόμενος, υπό στοιχ. Γ1, ότι το Εφετείο στην προσβαλλόμενη απόφασή του, ενώ διαλαμβάνει ότι το ακίνητο ... δεν έχει υπαχθεί στο σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας κατόπιν, αντιφατικά και αναιτιολόγητα, δέχτηκε ότι στο ισόγειο, εμβαδού 70τ.μ., υπάρχουν δύο διαμερίσματα με αντικειμενική αξία 25.137 ευρώ το καθένα και δικαίωμα υψούν (αξίας 65.882,30 ευρώ). Επίσης με τον ίδιο λόγο, υπό στοιχ. Γ2, υποστηρίζουν ότι το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, αναιτιολόγητα, σε σχέση με το ακίνητο στο ... , το οποίο ομοίως δεν έχει υπαχθεί στο σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας, ότι υπάρχει διαμέρισμα στον β' όροφο (αν και υφίσταται μόνο δώμα) και δικαίωμα υψούν, αντικειμενικής αξίας 24.560,03 ευρώ. Ο λόγος αυτός (υπό τα άνω, Γ1 και Γ2 στοιχεία του) είναι απαράδεκτος, διότι (παρεκτός του ότι για καθορισμό αντικειμενικής αξίας όπως εδώ δεν είναι προαπαιτούμενη η σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας σε κα'θε περίπτωση), υπό την επίφαση της προαναφερόμενης πλημμέλειας πλήττεται η περί τα πράγματα (κατά την εκτίμηση των αποδείξεων) κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, που, σύμφωνα με τη μείζονα σκέψη, δεν υπόκεινται σε αναιρετικό έλεγχο.

[VI] Ο δεύτερος λόγος αναίρεσης, που (κατ' εκτίμηση) αναφέρεται στην πλημμέλεια από το άρθρο 559 αρ. 19 ΚΠολΔ, με τον οποίο οι αναιρεσείοντες υποστηρίζουν ότι το Εφετείο αναιτιολόγητα απέρριψε την ένστασή τους με βάση το άρθρο 281ΑΚ, (διότι κατ' αυτούς, η 1η αναιρεσίβλητη επέδειξε αδράνεια επί 22 έτη, ενώ εκείνοι έκαναν επωφελείς και αναγκαίες δαπάνες στα επίδικα, η δε ανατροπή της κατάστασης θα τους προκαλούσε δυσμενείς συνέπειες) είναι απαράδεκτος, αφού η πιο πάνω ένσταση απορρίφθηκε ως μη νόμιμη.

[VII] Με τον τρίτο (τελευταίο) λόγο αναίρεσης οι αναιρεσείοντες προσάπτουν, (όπως εκτιμάται), την παραπάνω (από το άρθρο 559 αρ. 19ΚΠολΔ) πλημμέλεια, υποστηρίζοντας ότι το Εφετείο αναιτιολόγητα απέρριψε το αίτημά τους για διενέργεια τεχνικής πραγματογνωμοσύνης για τον καθορισμό στα επίδικα των αντικειμενικών αξιών και, ότι στη συνέχεια, (αναιτιολόγητα επίσης) προέβη στον καθορισμό αυτών. Ο λόγος, σε σχέση με την απόρριψη του αιτήματος διενέργειας πραγματογνωμοσύνης, είναι απαράδεκτος, διότι η διενέργεια ή μη πραγματογνωμοσύνης εναπόκειται στην κυριαρχική και μη ελεγχόμενη αναιρετικά κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο εκτιμά ελεύθερα την ανάγκη χρησιμοποίησης ή μη του αποδεικτικού αυτού μέσου. Περαιτέρω, ο ίδιος πιο πάνω λόγος αναίρεσης ως προς την αιτίαση του αναιτιολόγητου καθορισμού των αντικειμενικών αξιών είναι επίσης, απαράδεκτος, διότι πλήττει την αναιρετικώς ανέλεγκτη εκτίμηση πραγματικών γεγονότων από το δικαστήριο της ουσίας (αρθ. 561 παρ. 1ΚΠολΔ).

[VIII] Κατά συνέπεια, μη υπάρχοντος ετέρου λόγου προς διερεύνηση, πρέπει:

1) Να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης,

2) Να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο και

3) Να επιβληθούν στους ηττώμενους αναιρεσείοντες τα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων, κατά παραδοχή του αιτήματός τους (άρθρα 176, 183, 191 παρ. 2, 495 παρ. 3ΚΠολΔ), σύμφωνα με το διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την από 30-07-2019 αίτηση της Μ. χήρας Σ. Φ. και του Θ. Φ. για αναίρεση της 117/2019 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πειραιά.

Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο. Και Επιβάλλει στους αναιρεσείοντες τα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων το ποσό των οποίων ορίζει σε δύο χιλιάδες επτακόσια ευρώ (2.700 ευρώ).

ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 04 Μαρτίου 2021.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 26 Απριλίου 2021.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ