ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Τμήμα Α’ - Απόφαση 445/2016 - Αναγνωριστική αγωγή - Επίδομα - Ειδικό Νοσοκομειακό - Ειδική πρόσθετη αμοιβή του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 201/1975

 Αναγνωριστική αγωγή - Επίδομα - Ειδικό Νοσοκομειακό - Ειδική πρόσθετη αμοιβή του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 201/1975 - Η πρόσθετη αμοιβή, η οποία έχει χαρακτήρα κινήτρου προσέλκυσης, καταργήθηκε δυνάμει του συνταγματικώς ανεκτού άρθρου 10 παρ. 4 του ν. 2470/1997, εφόσον δεν...

προβλέφθηκε ρητά η διατήρησή της - Ούτε ο ν. 3205/2003 προβλέπει τη διατήρηση τέτοιας αμοιβής για το προσωπικό των νοσηλευτικών ιδρυμάτων - Αρχή της ισότητας - Δεν αποτελεί δυσμενή διάκριση εις βάρος τους αφού καταργήθηκαν με αυτόν όλες οι αμοιβές των υπαλλήλων που υπάγονται στις διατάξεις του νόμου αυτού, ανεξαιρέτως, οι οποίες θεσπίστηκαν ως κίνητρο προσέλκυσης και παραμονής εργαζομένων στην υπηρεσία-Απορρίπτει την αγωγή.

Απόφαση 445/2016

12/07/2016

---

ΤΟ

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τμήμα Α’

Συνεδρίασε δημοσίως στο ακροατήριό του στις 2 Δεκεμβρίου 2015, με Δικαστή τη Βασιλική Καψάλη, Πρωτοδίκη Δ.Δ., και γραμματέα την Γεσθημανή Μουρατίδου, δικαστική υπάλληλο,

για   να δικάσει την αγωγή με ημερομηνία κατάθεσης 29.12.2006,

των 1) …… , κατοίκου…. (οδός …), 2)…… , κατοίκου …(οδός… ), 3) ……., κατοίκου … (οδός ….), 4) ……., κατοίκου …(οδός… ), 5)…… , κατοίκου …(οδός…) , 6)….. , κατοίκου …(οδός ….), 7)…… , κατοίκου… (οδός……. ), 8)….. , κατοίκου …(οδός….. ), 9) ……, κατοίκου… (οδός…….. ), 10) …….., κατοίκου …(οδός …), 11)…… , κατοίκου….( οδός … ), 12)……. , κατοίκου …(οδός….), 13)….. , κατοίκου…. (οδός…. ), 14) ……, κατοίκου… (οδός…… ), 15)….. , κατοίκου ….(οδός… ), 16) ……, κατοίκου…. (οδός ….), 17)…… , κατοίκου…. (οδός …), 18)….. , κατοίκου ….(οδός …..), 19) ……., κατοίκου … (οδός ….), 20) ….., κατοίκου …(οδός….. ), 21)…….. , κατοίκου…(οδός…. ), 22)…… , κατοίκου …(οδός ……), 23) ……., κατοίκου… (οδός………  ), 24)………. , κατοίκου… (οδός…… ), 25)….. , κατοίκου ….(οδός…… ), 26)……… , κατοίκου …(οδός……. ), 27) …., κατοίκου ….(οδός….. ), 28)……. , κατοίκου ….(οδός ….), 29)…… , κατοίκου… (οδός… ), 30)….. , κατοίκου ….(οδός……. ), 31) ….., κατοίκου …(οδός…. ), 32)….. , κατοίκου… (οδός……. ), 33)……, κατοίκου… (οδός….. ), 34) …, κατοίκου …(οδός……. ), 35) ….., κατοίκου… (οδός …), 36)….. , κατοίκου …(οδός … ), 37) …..,κατοίκου ….(οδός αρ… ), 38) ……, (οδός … ), 39)……., κατοίκου…. (οδός … ), 40)……, κατοίκου ….(οδός …), 41)……, κατοίκου… (οδός … ), 42)….., κατοίκου …(οδός … ), 43)………,  κατοίκου (οδός … ), 44)…….,  κατοίκου… (οδός … ), 45)………,  κατοίκου… (οδός … ), 46)………., κατοίκου… (οδός … ), 47) ……., κατοίκου … (οδός … ), 48)…….., κατοίκου … (οδός …), 49)…. , κατοίκου … (οδός …), 50) …., κατοίκου  (οδός…), 51) …., κατοίκου … (οδός …), 52)….., κατοίκου … (οδός …), 53)……, κατοίκου … (οδός …) και 54)…….., κατοίκου… (οδός ….), οι οποίοι λογίζεται ότι παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου Αλέξανδρου Κατσάνου, με την με ημερομηνία κατάθεσης 1.2.2015 δήλωση (άρθρο 133 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, όπως ισχύει),

κατά  του ν.π.δ.δ με την επωνυμία «Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ», το οποίο εκπροσωπείται νομίμως από το Διοικητή του και λογίζεται ότι παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου Αναστασίας Σκουλά, με την με ημερομηνία κατάθεσης 1.12.2015 δήλωση (άρθρο 133 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, όπως ισχύει).

Η κρίση του Δικαστηρίου είναι η εξής :

1. Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή, οι ενάγοντες, μόνιμοι υπάλληλοι του εναγομένου Νοσοκομείου, ζητούν να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει, νομιμοτόκως, το ποσά των 8.932 ευρώ και 7.815,50 ευρώ, αντιστοίχως, στην 40^η και 46^η εξ αυτών και το ποσό των 11.165 ευρώ στον καθέναν από τους λοιπούς. Τα ποσά αυτά αντιστοιχούν, κατά τους ισχυρισμούς τους, σε διαφορά αποδοχών, λόγω της μη καταβολής της προβλεπόμενης από το άρθρο 2 παρ. 3 του ν. 201/1975 ειδικής αμοιβής, κατά την χρονική περίοδο από 1.1.2002 έως 31.12.2006, όσον αφορά δε την 40^η ενάγουσα, από 1.1.2003 έως 31.12.2006 και όσον αφορά την 46^η ενάγουσα, από 1.7.2003 έως 31.12.2006.

2. Επειδή, το δικόγραφο της κρινόμενης προσφυγής υπογράφει μόνον η δικηγόρος Αφροδίτη-Σοφία Γεωργιάδου. Όπως, όμως, προκύπτει από τα πρακτικά της συνεδρίασης του Δικαστηρίου της παρούσας δικασίμου, οι 2^η, 11^η, 21^η, 28^η , 32^η, 33^η, 34^η, 35^η, 36^η, 37^η, 40^η, 42^η, 45^η, 47^η και 53^η των εναγόντων δεν παρέστησαν στο ακροατήριο, προκειμένου να νομιμοποιήσουν (δήλωση έγκρισης άσκησης της αγωγής) την ανωτέρω δικηγόρο που υπέγραψε το δικόγραφο της αγωγής, είτε άλλον δικηγόρο. Εξάλλου, από τα στοιχεία της δικογραφίας  δεν προκύπτει ότι κατατέθηκαν έγγραφα, με τα οποία να παρέχεται από τους ανωτέρω ενάγοντες πληρεξουσιότητα, κατά τις διατάξεις των άρθρων 28 και 30 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, στην ως άνω υπογράφουσα δικηγόρο. Ως εκ τούτου, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως προς τους ως άνω ενάγοντες ως απαράδεκτη, για τον αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενο λόγο ότι δεν νομιμοποιήθηκε ως προς αυτούς η δικηγόρος που υπέγραψε το δικόγραφο αυτής. Κατά τα λοιπά, η κρινόμενη αγωγή ασκείται παραδεκτώς και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω στην ουσία.

3. Επειδή, στο άρθρο 2 παρ. 3 του ν. 201/1975 (ΦΕΚ Α΄ 228) ορίζεται ότι: «Από 1ης Ιανουαρίου 1976 εις το απασχολούμενον προσωπικόν των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ν.Δ. 2592/1953 επί οκτάωρον ημερησίως καταβάλλεται αμοιβή διά μίαν ώραν ημερησίως υπολογιζομένη κατά τας διατάξεις του εδαφίου (γ) της παρ. 3 του άρθρου 5 του Ν.Δ. 4548/1966 και από 1.1.1977 αμοιβή διά δύο ώρας ημερησίως».

4. Επειδή, με την 10/2005 απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου κρίθηκε ότι «(…) η πρόσθετη αυτή αμοιβή καταβάλλεται ως κίνητρο για την προσέλκυση μισθωτών σε θέσεις προσωπικού των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ενόψει της εξαιρετικά επίπονης εργασίας και του μικρού ύψους των αποδοχών, όπως αναφέρεται και στην εισηγητική έκθεση του ως άνω νόμου. Η αμοιβή αυτή δεν αποτελεί αντάλλαγμα για απασχόληση πέραν του νομίμου ωραρίου, αλλά αποτελεί τμήμα των νομίμων αποδοχών του προσωπικού, το οποίο κατά την έναρξη ισχύος του ν. 201/1975 είχε νόμιμη υποχρέωση παροχής οκτάωρης ημερήσιας απασχόλησης. Η μεταγενέστερη διά νόμου μείωση του νόμιμου ωραρίου εργασίας δεν συνεπάγεται την κατάργηση ή τη μείωση της εν λόγω πρόσθετης αμοιβής, διότι η οκτάωρη ημερήσια απασχόληση προβλέπεται από το νόμο για τον προσδιορισμό των εργαζομένων που δικαιούνται της αμοιβής και όχι ως ουσιαστική προϋπόθεση απαραίτητη για την εκάστοτε καταβολή αυτής. Επομένως, της πρόσθετης αυτής αμοιβής δικαιούνται όσοι απασχολούνται κατά πλήρες ωράριο σε θέσεις προσωπικού των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, το οποίο, κατά τον κρίσιμο χρόνο της έναρξης της ισχύος του ν. 201/1975, είχε υποχρέωση οκτάωρης ημερήσιας απασχόλησης. Η αμοιβή αυτή, λόγω της φύσεώς της ως μέρους των νομίμων αποδοχών των ανωτέρω κατηγοριών εργαζομένων δεν αποτελεί επίδομα και για το λόγο αυτό δεν καταργήθηκε με το άρθρο 19 του ν. 1505/1984, το οποίο αφορά τα ρητώς κατονομαζόμενα επιδόματα, μεταξύ των οποίων και το ειδικό νοσοκομειακό επίδομα του άρθρου 2 παρ. 1 του ν. 201/1975 (…)».

5. Επειδή, στο άρθρο 8 του ν. 2470/1997 «Αναμόρφωση μισθολογίου προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης και άλλες  συναφείς διατάξεις» ( ΦΕΚ Α΄ 40 ), οι διατάξεις του οποίου, σύμφωνα με το άρθρο 33 αυτού, άρχισαν να ισχύουν από 1-1-1997, ορίζεται ότι : «Πέρα από το βασικό μισθό του κάθε μισθολογικού κλιμακίου, όπως αυτός ορίζεται στο προηγούμενο άρθρο, χορηγούνται και τα εξής τακτικά επιδόματα, κατά μήνα: 1, (…) 7. Νοσοκομειακό Επίδομα για το προσωπικό των νοσοκομείων και θεραπευτηρίων της χώρας, καθώς και του Εθνικού Κέντρου ΄Αμεσης Βοήθειας (Ε.Κ.Α.Β.), οριζόμενο ως εξής : (…)», ενώ στο άρθρο 10 παρ. 1 και 4 του ίδιου νόμου ότι: «1. Διατηρούνται στο ύψος που έχουν διαμορφωθεί κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος, πέρα από τα προβλεπόμενα στο προηγούμενο άρθρο και τα εξής επιδόματα και παροχές: (…) 4. Πέραν των ως άνω διατηρούμενων επιδομάτων και παροχών, όλα τα λοιπά επιδόματα, αμοιβές και αποζημιώσεις που καταβάλλονται στους υπαλλήλους που εμπίπτουν στις διατάξεις του παρόντος, κατά την έναρξη της ισχύος του, με οποιαδήποτε ονομασία και από οποιαδήποτε πηγή, περιλαμβανομένων και εκείνων που χορηγήθηκαν με μορφή κινήτρου παραγωγικότητας ή αποδοτικότητας, καθώς και παροχές για κίνητρο προσέλκυσης και παραμονής καταργούνται, εφόσον δεν προβλέπεται ρητά η χορήγησή τους από τις διατάξεις του παρόντος». Εξάλλου, στο άρθρο 31 του ίδιου νόμου ορίστηκε ότι: «Από την έναρξη της ισχύος του παρόντος καταργούνται: α. Τα άρθρα 1 έως και 27 του ν. 1505/1984 (Α΄ 194) β. (…) η. Κάθε άλλη γενική ή ειδική διάταξη κατά το μέρος που αντίκειται στις διατάξεις του νόμου αυτού ή κατά το μέρος που ρυθμίζει θέματα που διέπονται από αυτόν.». Περαιτέρω, και στο άρθρο 8 του ν. 3205/2003 (ΦΕΚ Α΄ 297), ο οποίος άρχισε να ισχύει από 1-1-2004, ορίσθηκαν τα χορηγούμενα κατά μήνα επιδόματα των υπαλλήλων του Δημοσίου, μεταξύ δε των επιδομάτων αυτών καθιερώθηκε και επίδομα «Νοσοκομειακό και τροφής, για το προσωπικό των Νοσοκομείων των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας της χώρας, του Εθνικού Κέντρου ΄Αμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ), των  Κέντρων Ψυχικής Υγείας», οριζόμενο σε διαφορετικά ποσά ανά κατηγορία προσωπικού νοσηλευτικών υπηρεσιών. Επίσης, με το άρθρο 8 παρ. 3 του ίδιου ν. 3205/2003 ορίστηκε ότι: « (…) 3. Πέραν των επιδομάτων και παροχών του παρόντος άρθρου, όλα τα λοιπά επιδόματα, αμοιβές και αποζημιώσεις που καταβάλλονται στους υπαλλήλους που εμπίπτουν στις διατάξεις του Μέρους Α του νόμου αυτού, κατά την έναρξη της ισχύος του, με οποιαδήποτε ονομασία και από οποιαδήποτε πηγή, καταργούνται εφόσον δεν προβλέπεται ρητά η χορήγησή τους από τις διατάξεις του νόμου αυτού (…)», ενώ, με το άρθρο 28 του ως άνω νόμου ορίστηκε ότι: «Από την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου καταργούνται: 1. Τα άρθρα 1 έως και 27 και 29 έως και 33 του ν. 2470/1997 (ΦΕΚ Α΄ 40) με εξαίρεση την παράγραφο 2 του άρθρου 16 του ίδιου νόμου. 2. (…) 9. Κάθε άλλη γενική ή ειδική διάταξη κατά το μέρος που αντίκειται στις διατάξεις του Μέρους Α του νόμου αυτού ή κατά το μέρος που ρυθμίζει θέματα που διέπονται από αυτό.». Τέλος, στο άρθρο 9 παρ. 6 του ν. 3670/2008 (ΦΕΚ Α΄ 117), με έναρξη ισχύος κατά το άρθρο 15 αυτού από τη δημοσίευσή του (20-6-2008), ορίσθηκε ότι: «Η παράγραφος 3 του άρθρου 2 του ν. 201/1975 (Α΄ 228) καταργείται.».

6. Επειδή, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, η πρόσθετη αμοιβή του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 201/1975, η οποία θεσπίστηκε ως κίνητρο προσέλκυσης προσωπικού σε νοσηλευτικά ιδρύματα, καταργήθηκε από την έναρξη ισχύος του ν. 2470/1997, ήτοι από 1.1.1997, εφόσον δεν προβλέφθηκε η διατήρησή της από τις διατάξεις του νόμου αυτού. Η κατάργηση δε αυτή δεν αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας, διότι με την παραπάνω διάταξη του άρθρου 10 παρ. 4 του ν. 2470/1997 καταργήθηκαν όλες οι αμοιβές των υπαλλήλων που υπάγονται στις διατάξεις του νόμου αυτού, ανεξαιρέτως, οι οποίες θεσπίστηκαν ως κίνητρο προσέλκυσης και παραμονής, όπως η επίδικη αμοιβή και, συνεπώς, δεν έγινε δυσμενής διάκριση μεταξύ των ανηκόντων στο προσωπικό των νοσηλευτικών ιδρυμάτων αναλόγως του χρόνου πρόσληψης αυτών. Εξάλλου, δεν μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι δεν καταργήθηκε, με τις ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 10 του ν. 2470/1997, η προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 201/1975 επίδικη πρόσθετη αμοιβή από τη μεταγενέστερη ρητή κατάργηση της τελευταίας αυτής διάταξης με την παρ. 6 του άρθρου 9 του ν. 3670/2008, διότι, όπως προκύπτει από την εισηγητική έκθεση του νόμου αυτού, τούτο έγινε για λόγους δημοσίου συμφέροντος, ήτοι για το λόγο ότι η ανωτέρω ρητά καταργούμενη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 201/1975 εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 28 του ν. 3205/2003, με την παρ. 1 του οποίου είχαν καταργηθεί, μεταξύ άλλων, και οι διατάξεις του άρθρου 10 του ν. 2470/1997 (βλ. ΣτΕ 4036/2015, 2509/2014, 1090/2012, 655/2012, 152/2009, 3151/2008 επταμ.). Ειδικότερα, από τις προπαρατεθείσες διατάξεις συνάγεται ότι με τις ως άνω ρυθμίσεις (τόσο του ν. 2470/1997 όσο και του ν. 3205/2003) του μισθολογίου, των μισθολογικών κλιμακίων και των επιδομάτων των τακτικών δημοσίων υπαλλήλων, στους οποίους ανήκουν και οι εργαζόμενοι των νοσηλευτικών Ιδρυμάτων, ο νομοθέτης απέβλεψε στην καθιέρωση ενιαίας μισθολογικής μεταχείρισης. Προς τον σκοπό δε αυτό προέβλεψε τη διατήρηση ορισμένων περιοριστικά αναφερόμενων επιδομάτων και παροχών, ενώ προέβη στη κατάργηση όλων των λοιπών παροχών που καταβάλλονταν στους υπαλλήλους της δημόσιας διοίκησης με τη μορφή επιδομάτων, αμοιβών ή αποζημιώσεων, ανεξάρτητα από την ονομασία τους και από την πηγή προέλευσής τους, ήτοι ακόμη και εκείνων που χορηγούνταν με τη μορφή κινήτρου παραγωγικότητας ή αποδοτικότητας, καθώς και παροχών που είχαν θεσπιστεί ως κίνητρο για την προσέλκυση και παραμονή εργαζομένων στις υπηρεσίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία των υπηρεσιών του.

7. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα : Οι ενάγοντες, μόνιμοι υπάλληλοι του εναγόμενου Νοσοκομείου, κατά το ένδικο χρονικό διάστημα από 1.1.2002 έως 31.12.2006 και, όσον αφορά την 46^η ενάγουσα, από 1.7.2003 έως 31.12.2006 (βλ. σχετικά τις οικείες βεβαιώσεις του Διοικητικού Διευθυντή του εναγομένου Νοσοκομείου), παρείχαν τις υπηρεσίες τους χωρίς να λάβουν την προβλεπόμενη από την παρ. 3 του άρθρου 2 του ν.201/1975 ειδική αμοιβή. Ήδη, με την κρινόμενη αγωγή τους, όπως αυτή αναπτύσσεται με το νομίμως κατατεθέν υπόμνημά τους, υποστηρίζουν ότι η προβλεπόμενη από την παρ. 3 του άρθρου 2 του ν. 201/1975 αμοιβή, η οποία θεσπίσθηκε ως κίνητρο για την προσέλκυση προσωπικού στα νοσηλευτικά ιδρύματα, προκειμένου να διασφαλισθεί η συνεχής και απρόσκοπτη λειτουργία τους επί 24ώρου βάσης με διαδοχικές βάρδιες εργαζομένων, δεν αποτελεί αντάλλαγμα για την απασχόληση του προσωπικού πέρα από το κανονικό ωράριο εργασίας, αλλά τμήμα των νομίμων αποδοχών τους και ως εκ τούτου δεν επηρεάζεται από το χρόνο πρόσληψης του προσωπικού ή από τη μείωση του νομίμου ωραρίου εργασίας που έγινε μετά την ισχύ του ν. 201/1975. Προσθέτουν επίσης, ότι την εν λόγω αμοιβή δικαιούνται και μετά την ισχύ των διατάξεων του ν. 2470/1997 και δεν αντικαταστάθηκε από το προβλεπόμενο στο νόμο αυτό νοσοκομειακό επίδομα. Για τους λόγους αυτούς, ζητούν να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει το ποσό των 11.165 ευρώ σε καθέναν από αυτούς και στην 46^η ενάγουσα το ποσό των 7.815,50 ευρώ, ως πρόσθετη αμοιβή του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 201/1975, για το χρονικό διάστημα από 1.1.2002 έως 31.12.2006 και για την 46^η ενάγουσα από 1.7.2003 έως 31.12.2006, νομιμοτόκως μέχρι την εξόφληση. Αντιθέτως, το εναγόμενο Νοσοκομείο ζητεί την απόρριψη της κρινόμενης αγωγής, προβάλλοντας ότι η ένδικη πρόσθετη παροχή εφόσον δεν προβλέπεται ρητά ότι διατηρείται έχει ήδη καταργηθεί με το άρθρο 10 του ν. 2470/1997.

8. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη (σκέψεις 3^η, 4^η, 5^η και 6^η), το Δικαστήριο κρίνει ότι η πρόσθετη αμοιβή του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 201/1975, η οποία έχει χαρακτήρα κινήτρου προσέλκυσης, καταργήθηκε δυνάμει του συνταγματικώς ανεκτού άρθρου 10 παρ. 4 του ν. 2470/1997, εφόσον δεν προβλέπεται ρητά η διατήρησή της, ενώ εξάλλου, ούτε ο ν. 3205/2003 προβλέπει τη διατήρηση τέτοιας αμοιβής για το προσωπικό των νοσηλευτικών ιδρυμάτων (βλ. ΣτΕ 4036/2015, 2509/2014, 1090/2012, 655/2012, 152/2009, 3151/2008 επταμ.). Ως εκ τούτου, οι ενάγοντες δεν δικαιούνται την παροχή του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 201/1975 για το κρίσιμο διάστημα, απορριπτομένων ως αβασίμων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών τους.

9. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη ως προς τους 2^η, 11^η, 21^η, 28^η , 32^η, 33^η, 34^η, 35^η, 36^η, 37^η, 40^η, 42^η, 45^η, 47^η και 53^η  ενάγοντες και ως αβάσιμη ως προς τους λοιπούς. Κατ’ εκτίμηση δε των περιστάσεων και, ειδικότερα, λόγω της εύλογης αμφιβολίας των εναγόντων ως προς την έκβαση της δίκης, πρέπει να απαλλαγούν αυτοί, αν και ηττώμενοι διάδικοι, από την καταβολή των δικαστικών εξόδων του εναγομένου Νοσοκομείου, σύμφωνα με το άρθρο 275 παρ.1 εδ.ε’ του Κ.Δ.Δ.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει ως απαράδεκτη την αγωγή ως προς τους 2^η, 11^η, 21^η, 28^η , 32^η, 33^η, 34^η, 35^η, 36^η, 37^η, 40^η, 42^η, 45^η, 47^η και 53^η  ενάγοντες.

Απορρίπτει ως αβάσιμη την αγωγή ως προς τους λοιπούς ενάγοντες.

Απαλλάσσει τους ενάγοντες από τα δικαστικά έξοδα του εναγόμενου Νοσοκομείου.

Η απόφαση δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού στις 2 Φεβρουαρίου 2016.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                           Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ