Αίτηση ακύρωσης - Αλλοδαποί - Αίτηση ανανέωσης άδειας διαμονής αλλοδαπού για άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας -– Προθεσμία - Απορριπτική απόφαση του ΓΓΑΔ και επιβολή επιστροφής με προτεραιότητα στην οικειοθελή.. αναχώρηση με προθεσμία - Αίτηση θεραπείας κατά της απόφασης αυτής και απόρριψή της - Αίτηση ακύρωσης κατά της τελευταίας - πραγματικά περιστατικά -Εκπρόθεσμη αίτηση για ανανέωση άδειας διαμονής, μπορεί να κατατεθεί μέχρι και ένα μήνα από τη λήξη της ενώ περαιτέρω εκπρόθεσμες αιτήσεις απορρίπτονται, εκτός εάν συντρέχουν, αποδεδειγμένως, λόγοι ανωτέρας βίας - Για την αναστολή ανατρεπτικής προθεσμίας εξαιτίας λόγων ανωτέρας βίας και για όσο χρόνο διαρκούν, αρκεί η συνδρομή αυτών ακόμη και την τελευταία ημέρα της προθεσμίας - Επίκληση από την αιτούσα λόγων ανωτέρας βίας μεταγενέστερου χρονικού διαστήματος από το κρίσιμο – απόρριψη του αιτήματος ως εκπρόθεσμο και καταχρηστικό - Συμφωνία Σύνδεσης ΕΟΚ-Τουρκίας – η έννοια του «εργαζόμενου» σύμφωνα με το άρθρο 6 της 1/80 απόφασης του Συμβουλίου Σύνδεσης και προϋπόθεση αυτής η εργασία με σχέση εξαρτήσεως - Άρθρο 6 παρ. 1 της Οδηγίας 2008/115 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και τις διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών - Τα κράτη μέλη άπαξ και διαπιστώσουν ότι υπήκοος τρίτης χώρας παραμένει παρανόμως στην επικράτειά τους έχουν, κατ’ αρχήν, υποχρέωση να εκδώσουν πράξη επιστροφής στη χώρα του ή στη χώρα από την οποία προήλθε - Απορρίπτει την αίτηση.
Απόφαση 349/2016
11/07/2016
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Β΄
ΤΡΙΜΕΛΕΣ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 12 Ιουνίου 2014, με την εξής σύνθεση: Ιωάννα Λαμπίρη Πρόεδρος Πρωτοδικών Δ.Δ., Αλέξανδρος Κελτιμλίδης Πρωτοδίκης Δ.Δ. και Στέργιος Κοφίνης Πάρεδρος Δ.Δ.. Ως Γραμματέας συμμετείχε ο δικαστικός υπάλληλος Μιχαήλ Κοτανίδης.
Για να δικάσει την αίτηση ακύρωσης με ημερομηνία κατάθεσης 13.12.2012
Της ...................... του ......................., κατοίκου .........................-........................ Τουρκίας (............................. .......), η οποία παρέστη μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου Ελισάβετ Καραγεωργίου,
κατά του Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και ήδη Εσωτερικών, ο οποίος παρέστη δια του εξουσιοδοτημένου υπαλλήλου Αθανασίου Τρυψάνη.
Με την υπό κρίση αίτηση ζητείται να ακυρωθεί ..................../21.6.2012 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, κατά την οποία η υπόθεση συζητήθηκε χωρίς να αναγνωστεί η έκθεση της εισηγήτριας Ιωάννας Λαμπίρη, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του Δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα,
Σκέφτηκε κατά το νόμο:
1. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, κατά την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. τα σειράς Α΄ ....................... και ....................../13.12.2012 ειδικά έντυπα παραβόλου), η αιτούσα ζητεί να ακυρωθεί η .............../................/21.6.2012 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, πράξη με την οποία απορρίφθηκε αίτημά της για την ανανέωση της άδειας διαμονής της, επιβλήθηκε δε σε βάρος της το μέτρο της επιστροφής με προτεραιότητα στην οικειοθελή αναχώρηση εντός προθεσμίας 30 ημερών από 18.8.2012. Δεδομένου, όμως, ότι κατά της πράξης αυτής της Διοίκησης η αιτούσα άσκησε, στις 18.9.2012, αίτηση θεραπείας και εκδόθηκε η ............/................/5.10.2012 απόφαση του ίδιου Γενικού Γραμματέα, με την οποία απορρίφθηκε, μετά από νέα κατ’ ουσία έρευνα της υποθέσεως, η ασκηθείσα -πριν την κατάθεση του ένδικου μέσου στις 13.12.2012- ................../18.9.2012 αίτηση θεραπείας της ήδη αιτούσας, πρέπει να γίνει δεκτό ότι, κατ’ ορθή ερμηνεία του δικογράφου, η κρινόμενη αίτηση παραδεκτώς στρέφεται κατά της τελευταίας πράξης της διοίκησης (............/............../5.10.2012 απόφασης του Γ.Γ.Α.Δ. Μακεδονίας-Θράκης). Εφόσον συντρέχουν, κατά τα λοιπά, οι διαδικαστικές προϋποθέσεις, η αίτηση ακύρωσης είναι τυπικώς δεκτή και περαιτέρω εξεταστέα.
2. Επειδή, ο ν. 3386/2005 «Είσοδος, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική Επικράτεια» (Α΄ 212) ορίζει στο άρθρο 11, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 3536/2007 (Α΄ 42/23.2.2007), ότι: «1. Ο υπήκοος τρίτης χώρας που αιτείται τη χορήγηση άδειας διαμονής στην Ελλάδα, για έναν από τους λόγους του νόμου αυτού, οφείλει, μετά την είσοδο του στη Χώρα και πριν από τη λήξη της θεώρησης εισόδου, εκτός αν από τις διατάξεις του παρόντος ορίζεται διαφορετικά, να υποβάλει αίτηση για τη χορήγησή της. Για την ανανέωση της άδειας διαμονής, ο υπήκοος τρίτης χώρας οφείλει, μέσα σε χρονικό διάστημα δύο μηνών πριν από τη λήξη της άδειας διαμονής, να υποβάλει σχετική αίτηση. Εκπρόθεσμες αιτήσεις για ανανέωση άδειας διαμονής, μπορούν να κατατεθούν μέχρι και ένα μήνα από τη λήξη της. … . Μετά την πάροδο μηνός από τη λήξη της άδειας διαμονής δεν είναι δυνατή η κατάθεση σχετικής αίτησης. Αρμόδια για την εξέταση της αίτησης είναι η Υπηρεσία Αλλοδαπών της Περιφέρειας που λειτουργεί στο νομό του τόπου κατοικίας ή διαμονής του. … .» και στο άρθρο 12, όπως το τελευταίο εδάφιο της παρ. 1 αντικαταστάθηκε με την παρ.2 του άρθρου 4 του ν.3536/2007, ότι «Εκπρόθεσμες αιτήσεις, με την επιφύλαξη των διατάξεων της παρ. 1 του άρθρου 11, απορρίπτονται, εκτός εάν συντρέχουν, αποδεδειγμένως, λόγοι ανωτέρας βίας.». Κατά γενική αρχή του δικαίου, ανωτέρα βία, συνεπαγόμενη την αναστολή των προβλεπόμενων από τον νόμο ανατρεπτικών προθεσμιών για όσο χρόνο αυτή διαρκεί, συνιστά κάθε γεγονός απρόβλεπτο, το οποίο στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορούσε να αποτραπεί ούτε με άκρα σύνεση και επιμέλεια, συνεπεία δε αυτού ο ενδιαφερόμενος τελεί σε πραγματική αδυναμία να επιμεληθεί των υποθέσεών του είτε αυτοπροσώπως είτε δια τρίτου προσώπου (ΣΕ 1452/2015 7μ., 689/2014, 2634/2013, 239/2003 κ.ά.).
3. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου προκύπτει ότι η αιτούσα, γεννηθείσα στις ......................, υπήκοος Τουρκίας, υπέβαλε στις 9.12.2011 αίτηση ανανέωσης της άδειας διαμονής της για άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας, η οποία απορρίφθηκε με την ................./................./21.6.2012 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης με την αιτιολογία ότι, αν και η τελευταία άδεια διαμονής της αιτούσας έληξε στις 30.6.2011, επικαλέστηκε (η αιτούσα) λόγους ανωτέρας βίας αναγόμενους στο μεταγενέστερο της 27ης.7.2011 χρονικό διάστημα (δηλ. από 28.7.2011 έως 9.12.2011), ως εκ τούτου το αίτημά της παρίσταται εκπρόθεσμο και καταχρηστικό. Η ................./18.9.2012 αίτηση θεραπείας απορρίφθηκε με την αναφερόμενη στην πρώτη σκέψη ως μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη πράξη (............../................../5.10.2012 απόφαση του Γ.Γ.Α.Δ. Μακεδονίας-Θράκης) με την αιτιολογία ότι δεν αποδείχθηκε συνδρομή λόγων ανώτερης βίας για το χρονικό διάστημα από 1.7.2011 έως 27.7.2011, ενώ με το χρονολογικώς τελευταίο ιατρικό πιστοποιητικό απλώς προτείνεται ξεκούραση καθώς η αιτούσα πάσχει από χρόνια βρογχίτιδα.
4. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση και το δικόγραφο προσθέτων λόγων, που νομίμως επιδόθηκε στον καθ’ ου Υπουργό (σχετ. η ................Δ΄/14.3.2014 έκθεση της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών Ευθυμίας Χαλκιαδάκη-Μαργαρίτη), η αιτούσα προβάλλει ότι δεν κλήθηκε σε ακρόαση προηγούμενη της έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης, λόγος που πρέπει να απορριφθεί προεχόντως διότι με την αίτηση θεραπείας, κατόπιν της οποίας εκδόθηκε η –κατά τα εκτεθέντα στην πρώτη σκέψη- μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη πράξη, έθεσε (η αιτούσα) υπόψη της Διοίκησης όσα περιστατικά την εμπόδισαν, κατά την άποψη της, στην εντός των νομίμων προθεσμιών υποβολή του επίδικου αιτήματός της. Περαιτέρω, η αιτούσα ισχυρίζεται ότι κατείχε αρχικώς προσωρινή άδεια διαμονής ισχύος από 12.9.2001 έως 13.3.2002 και στη συνέχεια άδεια διαμονής στην ελληνική επικράτεια με σκοπό την άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας για το από 1.7.2003 έως 30.6.2005 χρονικό διάστημα, διαρκώς ανανεούμενη έως 30.6.2011 με τον ίδιο σκοπό (προσκομίζει μετ’ επικλήσεως την ............../12.9.2001 ΠΑΠ και τις GR ................, ............................. και ....................... άδειες διαμονής), ότι από το Νοέμβριο του 2003 δραστηριοποιείται στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας (εμπορική αντιπροσωπεία και μεσιτεία πώλησης κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων), ότι μετά τον περιορισμό άσκησης της δραστηριότητάς της εντός των ορίων του νομού Θεσσαλονίκης, με την ................../22.11.2007 απόφαση του Γ.Γ. Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, συνέστησε επιχείρηση (υπό την επωνυμία .........................) με όμοιο αντικείμενο στην Ελβετία και ότι περί τα τέλη Ιουνίου 2011 επέκτεινε την επιχειρηματικότητά της και στη γενέτειρά της την Τουρκία, επικαλείται δε το άρθρο 6 παρ. 1 της 1/80 απόφασης του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΟΚ-Τουρκίας, σύμφωνα με το οποίο ο Τούρκος εργαζόμενος, που είναι νόμιμα ενταγμένος στη νόμιμη αγορά εργασίας κράτους-μέλους, έχει ελεύθερη πρόσβαση σε οποιαδήποτε έμμισθη δραστηριότητα της επιλογής του εντός αυτού του κράτους μέλους με την προϋπόθεση ότι έχει απασχοληθεί νομίμως επί 4 έτη και προβάλλει ότι, με την απόρριψη από το Γ.Γ.Α.Δ. Μακεδονίας-Θράκης του από 9.12.2011 αιτήματός της ως εκπρόθεσμου, πλήττεται το δικαίωμα που έλκει ευθέως από την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 της 1/80 απόφασης του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΟΚ-Τουρκίας.
5. Επειδή, αντικείμενο της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΟΚ-Τουρκίας, η οποία υπογράφηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1963, στην Άγκυρα, από την Τουρκική Δημοκρατία, αφενός, και από τα κράτη μέλη της ΕΟΚ και την Κοινότητα, αφετέρου, και η οποία συνάφθηκε, εγκρίθηκε και επικυρώθηκε εξ ονόματος της Κοινότητας με την απόφαση 64/732/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Δεκεμβρίου 1963, είναι, σύμφωνα με το άρθρο της 2 παρ. 1, η προαγωγή της συνεχούς και ισόρροπης ενίσχυσης των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών, όσον αφορά επίσης το εργατικό δυναμικό, με τη σταδιακή πραγμάτωση της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων (άρθρο 12 της Συμφωνίας Σύνδεσης) και με την κατάργηση των περιορισμών στην ελευθερία εγκατάστασης (άρθρο 13 της εν λόγω Συμφωνίας) και στην ελευθερία παροχής υπηρεσιών (άρθρο 14 της ίδιας Συμφωνίας), ώστε να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο του τουρκικού λαού και να διευκολυνθεί μεταγενέστερα η προσχώρηση της Δημοκρατίας της Τουρκίας στην Κοινότητα (τέταρτη αιτιολογική σκέψη και άρθρο 28 της συμφωνίας αυτής). Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το γράμμα αφενός του άρθρου 12 της Συμφωνίας Συνδέσεως, αφετέρου δε του άρθρου 36 του προσθέτου πρωτοκόλλου, το οποίο υπογράφηκε στις Βρυξέλλες στις 23 Νοεμβρίου 1970 και συνάφθηκε, εγκρίθηκε και επικυρώθηκε εξ ονόματος της Κοινότητας με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2760/72 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1972, καθώς και από τον σκοπό της αποφάσεως 1/80, συνάγεται ότι οι αρχές που γίνονται δεκτές στο πλαίσιο των άρθρων 48 και 49 της Συνθήκης ΕΚ (κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρων 39 ΕΚ και 40 ΕΚ, ήδη άρθρα 45 και 46 ΣΛΕΕ) και 50 της Συνθήκης ΕΚ (κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρου 41 ΕΚ, ήδη άρθρου 47 ΣΛΕΕ) πρέπει να εφαρμόζονται, στο μέτρο του δυνατού, και στους Τούρκους υπηκόους που απολαύουν των αναγνωριζομένων με την εν λόγω απόφαση δικαιωμάτων (βλ. αποφάσεις της 6ης Ιουνίου 1995, C-434/93, Bozkurt, σκ. 14, 19 και 20, της 30ής Σεπτεμβρίου 2004, C-275/02, Ayaz, σκ. 44, της 4ης Φεβρουαρίου 2010, C-14/09, Genc, σκ. 17), αναλογική εφαρμογή που ισχύει όχι μόνο για τις διατάξεις του πρωτογενούς δικαίου, αλλά και για τις πράξεις του παράγωγου δικαίου που έχουν εκδοθεί βάσει των άρθρων αυτών και αποσκοπούν στην εφαρμογή και υλοποίησή τους (βλ. απόφαση της 2ας Ιουνίου 2005, C‑136/03, Dörr και Ünal, σκ. 62 και 63). Επανειλημμένως, εξάλλου, έχει κριθεί από το ΔΕΕ ότι ως «εργαζόμενος» πρέπει να θεωρείται κάθε άτομο που ασκεί πραγματικές και γνήσιες δραστηριότητες, αποκλειομένων των δραστηριοτήτων που είναι τόσο περιορισμένες ώστε να εμφανίζονται ως καθαρώς περιθωριακές και επουσιώδεις. Το κύριο χαρακτηριστικό της σχέσεως εργασίας είναι, κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου, το γεγονός ότι ένα άτομο παρέχει, κατά τη διάρκεια ορισμένου χρόνου, προς έτερο και υπό τη διεύθυνσή του, υπηρεσίες έναντι των οποίων λαμβάνει αμοιβή (βλ. αποφάσεις της 26ης Νοεμβρίου 1998, C-1/97, Birden, σκ. 25 και της 4ης Φεβρουαρίου 2010, C-14/09, Genc, σκ. 19). Στην έννοια, όμως, του «εργαζομένου» δεν μπορεί να περιληφθεί ο μη μισθωτός εργαζόμενος, όπως ορίζεται στο άρθρο 7 παρ. 1α΄ της -εκδοθείσας δυνάμει των άρθρων 12, 18, 40, 44 και 55 της Συνθήκης ΕΚ- Οδηγίας 2004/38 «σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ» (L 158). Και τούτο διότι το άρθρο 12 της Συμφωνίας Συνδέσεως, το οποίο παραπέμπει στα άρθρα της Συνθήκης που διέπουν την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζόμενων, επιβεβαιώνει ότι θεμέλιο της σύνδεσης αυτής είναι ένας σκοπός που έχει αποκλειστικά οικονομικό χαρακτήρα (βλ. αποφάσεις της 8ης Δεκεμβρίου 2011, C-371/08, Ziebell, σκ. 68, της 24ης Σεπτεμβρίου 2013, C-221/11, Demirkan, σκ. 53), χωρίς να καθιερώνει γενική αρχή περί ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων μεταξύ της Τουρκίας και της Ένωσης (βλ. απόφαση της 11ης Σεπτεμβρίου 2014, C-91/13, σκ. 22). Αντιθέτως, η οδηγία 2004/38 δεν περιορίζεται στην επιδίωξη αμιγώς οικονομικού σκοπού, αλλά αποσκοπεί στη διευκόλυνση της άσκησης του πρωτογενούς και ατομικού δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας και διαμονής στο έδαφος των κρατών μελών, το οποίο απονέμεται στους πολίτες της Ένωσης απευθείας από τη Συνθήκη, και έχει κυρίως ως σκοπό να ενισχύσει το εν λόγω δικαίωμα (βλ. απόφαση της 23ης Νοεμβρίου 2010, C‑145/09, Τσακουρίδης). Κατόπιν αυτών, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι, όπως είναι γνωστό στο Δικαστήριο από προηγούμενη ενέργειά του, με την ............./2011 ήδη τελεσίδικη απόφαση του Δικαστηρίου αυτού κρίθηκε ότι η αιτούσα αντλεί δικαιώματα από τα άρθρα 13 και 14 της Συμφωνίας Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η αιτούσα, που διέμεινε στη χώρα δυνάμει αδειών για την άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας, δεν μπορεί να θεωρηθεί εργαζόμενη κατά την έννοια του άρθρου 6 της 1/80 απόφασης του Συμβουλίου Σύνδεσης που υλοποιεί, σύμφωνα με την τρίτη αιτιολογική σκέψη της, το άρθρο 12 της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΟΚ-Τουρκίας και προϋποθέτει εργασία με σχέση εξαρτήσεως. Τυγχάνει, συνεπώς, απορριπτέος ο προβαλλόμενος, σχετικά, λόγος.
6. Επειδή, περαιτέρω, για την αναστολή ανατρεπτικής προθεσμίας εξαιτίας λόγων ανωτέρας βίας και για όσο χρόνο διαρκούν, αρκεί η συνδρομή αυτών ακόμη και την τελευταία ημέρα της προθεσμίας. Εν προκειμένω, η GR .................... άδεια διαμονής της αιτούσας με σκοπό την άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας έληξε στις 30.6.2011, είχε δε αυτή τη δυνατότητα να υποβάλλει αίτημα ανανέωσης έως τις 31.7.2011. Νομίμως, συνεπώς, επικαλέστηκε, κατά την από 9.12.2011 υποβολή του επίμαχου αιτήματός της στη Διοίκηση, ότι λόγοι ανώτερης βίας και ειδικότερα προβλήματα υγείας, που συνέτρεξαν στο πρόσωπό της στις 28.7.2011 και διήρκεσαν έως 9.12.2011, δεν κατέστησαν δυνατή την, έστω, εκπρόθεσμη υποβολή του αιτήματος ανανέωσης της άδειας διαμονής της. Δεδομένου, όμως, ότι η αιτούσα δεν επικαλείται ότι επρόκειτο για προβλήματα υγείας που της προκάλεσαν πραγματική αδυναμία να επιμεληθεί των υποθέσεών της είτε αυτοπροσώπως είτε δια τρίτου προσώπου (πρβλ. ΣΕ 4016/2011 7μ), παρίσταται επαρκώς αιτιολογημένη η προσβαλλόμενη απόφαση του Γ.Γ.Α.Δ. Μακεδονίας-Θράκης που απέρριψε την αίτηση θεραπείας της αιτούσας με την αιτιολογία ότι με το χρονολογικώς τελευταίο ιατρικό πιστοποιητικό απλώς προτείνεται ξεκούραση καθώς η αιτούσα πάσχει από χρόνια βρογχίτιδα. Δεδομένου, τέλος, ότι κατά το άρθρο 6 παρ. 1 της Οδηγίας 2008/115 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών (ΕΕ L 348, σ. 98 - εθνική πράξη μεταφοράς αποτελεί το άρθρο 21 παρ. 1 του ν. 3907/2011, Α΄ 7), τα κράτη μέλη άπαξ και διαπιστώσουν ότι υπήκοος τρίτης χώρας παραμένει παρανόμως στην επικράτειά τους έχουν, κατ’ αρχήν, υποχρέωση να εκδώσουν πράξη επιστροφής στη χώρα του ή στη χώρα από την οποία προήλθε (βλ. απόφαση ΔΕΕ της 28ης Απριλίου 2011, C-61/11 PPU, El Dridi, σκ. 35), νομίμως επιβλήθηκε σε βάρος της αιτούσας το μέτρο επιστροφής στη χώρα καταγωγής της. Κατ’ ακολουθία, πρέπει να απορριφθούν η κρινόμενη αίτηση και το δικόγραφο προσθέτων λόγων στο σύνολό τους και να καταπέσει το καταβληθέν παράβολο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.
Διά ταύτα
Απορρίπτει την αίτηση και το δικόγραφο προσθέτων λόγων.
Διατάσσει να καταπέσει υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου το κατατεθέν παράβολο.
Η διάσκεψη έγινε στη Θεσσαλονίκη, στις 14.1.2016. Η απόφαση δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στις 12.2.2016 με τη συμμετοχή του πρωτοδίκη δ.δ. Ανδρέα Σιγούρου και της γραμματέως Μελπομένης Τσώνη.
Η Πρόεδρος Η Γραμματέας
Θεωρήθηκε στις 12.2.2016
Η Εισηγήτρια
Απόφαση 349/2016
11/07/2016
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Β΄
ΤΡΙΜΕΛΕΣ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 12 Ιουνίου 2014, με την εξής σύνθεση: Ιωάννα Λαμπίρη Πρόεδρος Πρωτοδικών Δ.Δ., Αλέξανδρος Κελτιμλίδης Πρωτοδίκης Δ.Δ. και Στέργιος Κοφίνης Πάρεδρος Δ.Δ.. Ως Γραμματέας συμμετείχε ο δικαστικός υπάλληλος Μιχαήλ Κοτανίδης.
Για να δικάσει την αίτηση ακύρωσης με ημερομηνία κατάθεσης 13.12.2012
Της ...................... του ......................., κατοίκου .........................-........................ Τουρκίας (............................. .......), η οποία παρέστη μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου Ελισάβετ Καραγεωργίου,
κατά του Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και ήδη Εσωτερικών, ο οποίος παρέστη δια του εξουσιοδοτημένου υπαλλήλου Αθανασίου Τρυψάνη.
Με την υπό κρίση αίτηση ζητείται να ακυρωθεί ..................../21.6.2012 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, κατά την οποία η υπόθεση συζητήθηκε χωρίς να αναγνωστεί η έκθεση της εισηγήτριας Ιωάννας Λαμπίρη, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του Δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα,
Σκέφτηκε κατά το νόμο:
1. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, κατά την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. τα σειράς Α΄ ....................... και ....................../13.12.2012 ειδικά έντυπα παραβόλου), η αιτούσα ζητεί να ακυρωθεί η .............../................/21.6.2012 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, πράξη με την οποία απορρίφθηκε αίτημά της για την ανανέωση της άδειας διαμονής της, επιβλήθηκε δε σε βάρος της το μέτρο της επιστροφής με προτεραιότητα στην οικειοθελή αναχώρηση εντός προθεσμίας 30 ημερών από 18.8.2012. Δεδομένου, όμως, ότι κατά της πράξης αυτής της Διοίκησης η αιτούσα άσκησε, στις 18.9.2012, αίτηση θεραπείας και εκδόθηκε η ............/................/5.10.2012 απόφαση του ίδιου Γενικού Γραμματέα, με την οποία απορρίφθηκε, μετά από νέα κατ’ ουσία έρευνα της υποθέσεως, η ασκηθείσα -πριν την κατάθεση του ένδικου μέσου στις 13.12.2012- ................../18.9.2012 αίτηση θεραπείας της ήδη αιτούσας, πρέπει να γίνει δεκτό ότι, κατ’ ορθή ερμηνεία του δικογράφου, η κρινόμενη αίτηση παραδεκτώς στρέφεται κατά της τελευταίας πράξης της διοίκησης (............/............../5.10.2012 απόφασης του Γ.Γ.Α.Δ. Μακεδονίας-Θράκης). Εφόσον συντρέχουν, κατά τα λοιπά, οι διαδικαστικές προϋποθέσεις, η αίτηση ακύρωσης είναι τυπικώς δεκτή και περαιτέρω εξεταστέα.
2. Επειδή, ο ν. 3386/2005 «Είσοδος, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική Επικράτεια» (Α΄ 212) ορίζει στο άρθρο 11, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 3536/2007 (Α΄ 42/23.2.2007), ότι: «1. Ο υπήκοος τρίτης χώρας που αιτείται τη χορήγηση άδειας διαμονής στην Ελλάδα, για έναν από τους λόγους του νόμου αυτού, οφείλει, μετά την είσοδο του στη Χώρα και πριν από τη λήξη της θεώρησης εισόδου, εκτός αν από τις διατάξεις του παρόντος ορίζεται διαφορετικά, να υποβάλει αίτηση για τη χορήγησή της. Για την ανανέωση της άδειας διαμονής, ο υπήκοος τρίτης χώρας οφείλει, μέσα σε χρονικό διάστημα δύο μηνών πριν από τη λήξη της άδειας διαμονής, να υποβάλει σχετική αίτηση. Εκπρόθεσμες αιτήσεις για ανανέωση άδειας διαμονής, μπορούν να κατατεθούν μέχρι και ένα μήνα από τη λήξη της. … . Μετά την πάροδο μηνός από τη λήξη της άδειας διαμονής δεν είναι δυνατή η κατάθεση σχετικής αίτησης. Αρμόδια για την εξέταση της αίτησης είναι η Υπηρεσία Αλλοδαπών της Περιφέρειας που λειτουργεί στο νομό του τόπου κατοικίας ή διαμονής του. … .» και στο άρθρο 12, όπως το τελευταίο εδάφιο της παρ. 1 αντικαταστάθηκε με την παρ.2 του άρθρου 4 του ν.3536/2007, ότι «Εκπρόθεσμες αιτήσεις, με την επιφύλαξη των διατάξεων της παρ. 1 του άρθρου 11, απορρίπτονται, εκτός εάν συντρέχουν, αποδεδειγμένως, λόγοι ανωτέρας βίας.». Κατά γενική αρχή του δικαίου, ανωτέρα βία, συνεπαγόμενη την αναστολή των προβλεπόμενων από τον νόμο ανατρεπτικών προθεσμιών για όσο χρόνο αυτή διαρκεί, συνιστά κάθε γεγονός απρόβλεπτο, το οποίο στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορούσε να αποτραπεί ούτε με άκρα σύνεση και επιμέλεια, συνεπεία δε αυτού ο ενδιαφερόμενος τελεί σε πραγματική αδυναμία να επιμεληθεί των υποθέσεών του είτε αυτοπροσώπως είτε δια τρίτου προσώπου (ΣΕ 1452/2015 7μ., 689/2014, 2634/2013, 239/2003 κ.ά.).
3. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου προκύπτει ότι η αιτούσα, γεννηθείσα στις ......................, υπήκοος Τουρκίας, υπέβαλε στις 9.12.2011 αίτηση ανανέωσης της άδειας διαμονής της για άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας, η οποία απορρίφθηκε με την ................./................./21.6.2012 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης με την αιτιολογία ότι, αν και η τελευταία άδεια διαμονής της αιτούσας έληξε στις 30.6.2011, επικαλέστηκε (η αιτούσα) λόγους ανωτέρας βίας αναγόμενους στο μεταγενέστερο της 27ης.7.2011 χρονικό διάστημα (δηλ. από 28.7.2011 έως 9.12.2011), ως εκ τούτου το αίτημά της παρίσταται εκπρόθεσμο και καταχρηστικό. Η ................./18.9.2012 αίτηση θεραπείας απορρίφθηκε με την αναφερόμενη στην πρώτη σκέψη ως μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη πράξη (............../................../5.10.2012 απόφαση του Γ.Γ.Α.Δ. Μακεδονίας-Θράκης) με την αιτιολογία ότι δεν αποδείχθηκε συνδρομή λόγων ανώτερης βίας για το χρονικό διάστημα από 1.7.2011 έως 27.7.2011, ενώ με το χρονολογικώς τελευταίο ιατρικό πιστοποιητικό απλώς προτείνεται ξεκούραση καθώς η αιτούσα πάσχει από χρόνια βρογχίτιδα.
4. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση και το δικόγραφο προσθέτων λόγων, που νομίμως επιδόθηκε στον καθ’ ου Υπουργό (σχετ. η ................Δ΄/14.3.2014 έκθεση της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών Ευθυμίας Χαλκιαδάκη-Μαργαρίτη), η αιτούσα προβάλλει ότι δεν κλήθηκε σε ακρόαση προηγούμενη της έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης, λόγος που πρέπει να απορριφθεί προεχόντως διότι με την αίτηση θεραπείας, κατόπιν της οποίας εκδόθηκε η –κατά τα εκτεθέντα στην πρώτη σκέψη- μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη πράξη, έθεσε (η αιτούσα) υπόψη της Διοίκησης όσα περιστατικά την εμπόδισαν, κατά την άποψη της, στην εντός των νομίμων προθεσμιών υποβολή του επίδικου αιτήματός της. Περαιτέρω, η αιτούσα ισχυρίζεται ότι κατείχε αρχικώς προσωρινή άδεια διαμονής ισχύος από 12.9.2001 έως 13.3.2002 και στη συνέχεια άδεια διαμονής στην ελληνική επικράτεια με σκοπό την άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας για το από 1.7.2003 έως 30.6.2005 χρονικό διάστημα, διαρκώς ανανεούμενη έως 30.6.2011 με τον ίδιο σκοπό (προσκομίζει μετ’ επικλήσεως την ............../12.9.2001 ΠΑΠ και τις GR ................, ............................. και ....................... άδειες διαμονής), ότι από το Νοέμβριο του 2003 δραστηριοποιείται στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας (εμπορική αντιπροσωπεία και μεσιτεία πώλησης κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων), ότι μετά τον περιορισμό άσκησης της δραστηριότητάς της εντός των ορίων του νομού Θεσσαλονίκης, με την ................../22.11.2007 απόφαση του Γ.Γ. Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, συνέστησε επιχείρηση (υπό την επωνυμία .........................) με όμοιο αντικείμενο στην Ελβετία και ότι περί τα τέλη Ιουνίου 2011 επέκτεινε την επιχειρηματικότητά της και στη γενέτειρά της την Τουρκία, επικαλείται δε το άρθρο 6 παρ. 1 της 1/80 απόφασης του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΟΚ-Τουρκίας, σύμφωνα με το οποίο ο Τούρκος εργαζόμενος, που είναι νόμιμα ενταγμένος στη νόμιμη αγορά εργασίας κράτους-μέλους, έχει ελεύθερη πρόσβαση σε οποιαδήποτε έμμισθη δραστηριότητα της επιλογής του εντός αυτού του κράτους μέλους με την προϋπόθεση ότι έχει απασχοληθεί νομίμως επί 4 έτη και προβάλλει ότι, με την απόρριψη από το Γ.Γ.Α.Δ. Μακεδονίας-Θράκης του από 9.12.2011 αιτήματός της ως εκπρόθεσμου, πλήττεται το δικαίωμα που έλκει ευθέως από την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 της 1/80 απόφασης του Συμβουλίου Σύνδεσης ΕΟΚ-Τουρκίας.
5. Επειδή, αντικείμενο της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΟΚ-Τουρκίας, η οποία υπογράφηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1963, στην Άγκυρα, από την Τουρκική Δημοκρατία, αφενός, και από τα κράτη μέλη της ΕΟΚ και την Κοινότητα, αφετέρου, και η οποία συνάφθηκε, εγκρίθηκε και επικυρώθηκε εξ ονόματος της Κοινότητας με την απόφαση 64/732/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 23ης Δεκεμβρίου 1963, είναι, σύμφωνα με το άρθρο της 2 παρ. 1, η προαγωγή της συνεχούς και ισόρροπης ενίσχυσης των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών, όσον αφορά επίσης το εργατικό δυναμικό, με τη σταδιακή πραγμάτωση της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων (άρθρο 12 της Συμφωνίας Σύνδεσης) και με την κατάργηση των περιορισμών στην ελευθερία εγκατάστασης (άρθρο 13 της εν λόγω Συμφωνίας) και στην ελευθερία παροχής υπηρεσιών (άρθρο 14 της ίδιας Συμφωνίας), ώστε να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο του τουρκικού λαού και να διευκολυνθεί μεταγενέστερα η προσχώρηση της Δημοκρατίας της Τουρκίας στην Κοινότητα (τέταρτη αιτιολογική σκέψη και άρθρο 28 της συμφωνίας αυτής). Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το γράμμα αφενός του άρθρου 12 της Συμφωνίας Συνδέσεως, αφετέρου δε του άρθρου 36 του προσθέτου πρωτοκόλλου, το οποίο υπογράφηκε στις Βρυξέλλες στις 23 Νοεμβρίου 1970 και συνάφθηκε, εγκρίθηκε και επικυρώθηκε εξ ονόματος της Κοινότητας με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2760/72 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1972, καθώς και από τον σκοπό της αποφάσεως 1/80, συνάγεται ότι οι αρχές που γίνονται δεκτές στο πλαίσιο των άρθρων 48 και 49 της Συνθήκης ΕΚ (κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρων 39 ΕΚ και 40 ΕΚ, ήδη άρθρα 45 και 46 ΣΛΕΕ) και 50 της Συνθήκης ΕΚ (κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρου 41 ΕΚ, ήδη άρθρου 47 ΣΛΕΕ) πρέπει να εφαρμόζονται, στο μέτρο του δυνατού, και στους Τούρκους υπηκόους που απολαύουν των αναγνωριζομένων με την εν λόγω απόφαση δικαιωμάτων (βλ. αποφάσεις της 6ης Ιουνίου 1995, C-434/93, Bozkurt, σκ. 14, 19 και 20, της 30ής Σεπτεμβρίου 2004, C-275/02, Ayaz, σκ. 44, της 4ης Φεβρουαρίου 2010, C-14/09, Genc, σκ. 17), αναλογική εφαρμογή που ισχύει όχι μόνο για τις διατάξεις του πρωτογενούς δικαίου, αλλά και για τις πράξεις του παράγωγου δικαίου που έχουν εκδοθεί βάσει των άρθρων αυτών και αποσκοπούν στην εφαρμογή και υλοποίησή τους (βλ. απόφαση της 2ας Ιουνίου 2005, C‑136/03, Dörr και Ünal, σκ. 62 και 63). Επανειλημμένως, εξάλλου, έχει κριθεί από το ΔΕΕ ότι ως «εργαζόμενος» πρέπει να θεωρείται κάθε άτομο που ασκεί πραγματικές και γνήσιες δραστηριότητες, αποκλειομένων των δραστηριοτήτων που είναι τόσο περιορισμένες ώστε να εμφανίζονται ως καθαρώς περιθωριακές και επουσιώδεις. Το κύριο χαρακτηριστικό της σχέσεως εργασίας είναι, κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου, το γεγονός ότι ένα άτομο παρέχει, κατά τη διάρκεια ορισμένου χρόνου, προς έτερο και υπό τη διεύθυνσή του, υπηρεσίες έναντι των οποίων λαμβάνει αμοιβή (βλ. αποφάσεις της 26ης Νοεμβρίου 1998, C-1/97, Birden, σκ. 25 και της 4ης Φεβρουαρίου 2010, C-14/09, Genc, σκ. 19). Στην έννοια, όμως, του «εργαζομένου» δεν μπορεί να περιληφθεί ο μη μισθωτός εργαζόμενος, όπως ορίζεται στο άρθρο 7 παρ. 1α΄ της -εκδοθείσας δυνάμει των άρθρων 12, 18, 40, 44 και 55 της Συνθήκης ΕΚ- Οδηγίας 2004/38 «σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1612/68 και την κατάργηση των οδηγιών 64/221/ΕΟΚ, 68/360/ΕΟΚ, 72/194/ΕΟΚ, 73/148/ΕΟΚ, 75/34/ΕΟΚ, 75/35/ΕΟΚ, 90/364/ΕΟΚ, 90/365/ΕΟΚ και 93/96/ΕΟΚ» (L 158). Και τούτο διότι το άρθρο 12 της Συμφωνίας Συνδέσεως, το οποίο παραπέμπει στα άρθρα της Συνθήκης που διέπουν την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζόμενων, επιβεβαιώνει ότι θεμέλιο της σύνδεσης αυτής είναι ένας σκοπός που έχει αποκλειστικά οικονομικό χαρακτήρα (βλ. αποφάσεις της 8ης Δεκεμβρίου 2011, C-371/08, Ziebell, σκ. 68, της 24ης Σεπτεμβρίου 2013, C-221/11, Demirkan, σκ. 53), χωρίς να καθιερώνει γενική αρχή περί ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων μεταξύ της Τουρκίας και της Ένωσης (βλ. απόφαση της 11ης Σεπτεμβρίου 2014, C-91/13, σκ. 22). Αντιθέτως, η οδηγία 2004/38 δεν περιορίζεται στην επιδίωξη αμιγώς οικονομικού σκοπού, αλλά αποσκοπεί στη διευκόλυνση της άσκησης του πρωτογενούς και ατομικού δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας και διαμονής στο έδαφος των κρατών μελών, το οποίο απονέμεται στους πολίτες της Ένωσης απευθείας από τη Συνθήκη, και έχει κυρίως ως σκοπό να ενισχύσει το εν λόγω δικαίωμα (βλ. απόφαση της 23ης Νοεμβρίου 2010, C‑145/09, Τσακουρίδης). Κατόπιν αυτών, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι, όπως είναι γνωστό στο Δικαστήριο από προηγούμενη ενέργειά του, με την ............./2011 ήδη τελεσίδικη απόφαση του Δικαστηρίου αυτού κρίθηκε ότι η αιτούσα αντλεί δικαιώματα από τα άρθρα 13 και 14 της Συμφωνίας Συνδέσεως ΕΟΚ-Τουρκίας, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η αιτούσα, που διέμεινε στη χώρα δυνάμει αδειών για την άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας, δεν μπορεί να θεωρηθεί εργαζόμενη κατά την έννοια του άρθρου 6 της 1/80 απόφασης του Συμβουλίου Σύνδεσης που υλοποιεί, σύμφωνα με την τρίτη αιτιολογική σκέψη της, το άρθρο 12 της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΟΚ-Τουρκίας και προϋποθέτει εργασία με σχέση εξαρτήσεως. Τυγχάνει, συνεπώς, απορριπτέος ο προβαλλόμενος, σχετικά, λόγος.
6. Επειδή, περαιτέρω, για την αναστολή ανατρεπτικής προθεσμίας εξαιτίας λόγων ανωτέρας βίας και για όσο χρόνο διαρκούν, αρκεί η συνδρομή αυτών ακόμη και την τελευταία ημέρα της προθεσμίας. Εν προκειμένω, η GR .................... άδεια διαμονής της αιτούσας με σκοπό την άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας έληξε στις 30.6.2011, είχε δε αυτή τη δυνατότητα να υποβάλλει αίτημα ανανέωσης έως τις 31.7.2011. Νομίμως, συνεπώς, επικαλέστηκε, κατά την από 9.12.2011 υποβολή του επίμαχου αιτήματός της στη Διοίκηση, ότι λόγοι ανώτερης βίας και ειδικότερα προβλήματα υγείας, που συνέτρεξαν στο πρόσωπό της στις 28.7.2011 και διήρκεσαν έως 9.12.2011, δεν κατέστησαν δυνατή την, έστω, εκπρόθεσμη υποβολή του αιτήματος ανανέωσης της άδειας διαμονής της. Δεδομένου, όμως, ότι η αιτούσα δεν επικαλείται ότι επρόκειτο για προβλήματα υγείας που της προκάλεσαν πραγματική αδυναμία να επιμεληθεί των υποθέσεών της είτε αυτοπροσώπως είτε δια τρίτου προσώπου (πρβλ. ΣΕ 4016/2011 7μ), παρίσταται επαρκώς αιτιολογημένη η προσβαλλόμενη απόφαση του Γ.Γ.Α.Δ. Μακεδονίας-Θράκης που απέρριψε την αίτηση θεραπείας της αιτούσας με την αιτιολογία ότι με το χρονολογικώς τελευταίο ιατρικό πιστοποιητικό απλώς προτείνεται ξεκούραση καθώς η αιτούσα πάσχει από χρόνια βρογχίτιδα. Δεδομένου, τέλος, ότι κατά το άρθρο 6 παρ. 1 της Οδηγίας 2008/115 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών (ΕΕ L 348, σ. 98 - εθνική πράξη μεταφοράς αποτελεί το άρθρο 21 παρ. 1 του ν. 3907/2011, Α΄ 7), τα κράτη μέλη άπαξ και διαπιστώσουν ότι υπήκοος τρίτης χώρας παραμένει παρανόμως στην επικράτειά τους έχουν, κατ’ αρχήν, υποχρέωση να εκδώσουν πράξη επιστροφής στη χώρα του ή στη χώρα από την οποία προήλθε (βλ. απόφαση ΔΕΕ της 28ης Απριλίου 2011, C-61/11 PPU, El Dridi, σκ. 35), νομίμως επιβλήθηκε σε βάρος της αιτούσας το μέτρο επιστροφής στη χώρα καταγωγής της. Κατ’ ακολουθία, πρέπει να απορριφθούν η κρινόμενη αίτηση και το δικόγραφο προσθέτων λόγων στο σύνολό τους και να καταπέσει το καταβληθέν παράβολο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.
Διά ταύτα
Απορρίπτει την αίτηση και το δικόγραφο προσθέτων λόγων.
Διατάσσει να καταπέσει υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου το κατατεθέν παράβολο.
Η διάσκεψη έγινε στη Θεσσαλονίκη, στις 14.1.2016. Η απόφαση δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στις 12.2.2016 με τη συμμετοχή του πρωτοδίκη δ.δ. Ανδρέα Σιγούρου και της γραμματέως Μελπομένης Τσώνη.
Η Πρόεδρος Η Γραμματέας
Θεωρήθηκε στις 12.2.2016
Η Εισηγήτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου