Ακύρωση διαταγής πληρωμής.ΑΠ1225/2014

 

Ακύρωση διαταγής πληρωμής.ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ. 1225/2014.A1' Πολιτικό Τμήμα.Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο ..

Χρυσικό, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Γεώργιο Γεωργέλλη, Δημήτριο Κράνη, Αντώνιο Ζευγώλη και Αριστείδη Πελεκάνο, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 17 Φεβρουαρίου 2014, με την παρουσία και της Γραμματέως Χριστίνας Σταυροπούλου, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Του αναιρεσείοντος: Π. Φ. του Ε., κατοίκου ..., ο οποίος δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.

Της αναιρεσιβλήτου: Ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία "Ζ. και Α. Κ. ΟΕ", που εδρεύει στη ..., και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Αθανάσιο Κανελλόπουλο, με δήλωση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔικ.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 11 Μαρτίου 2009 ανακοπή της ήδη αναιρεσιβλήτου που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 2515/2010 οριστική του ιδίου δικαστηρίου και 570/2011 του Εφετείου Πειραιώς. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 29 Νοεμβρίου 2012 αίτησή του.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αριστείδης Πελεκάνος, ανέγνωσε την από 21 Νοεμβρίου 2013 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης κατά της απόφασης 570/2011 του Εφετείου Πειραιώς.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τις διατάξεις των άρθρων 94 παρ. 1, 96 παρ. 1, 104, 105, 576 παρ. 2 και 577 του ΚΠολΔ προκύπτει ότι, αν κατά τη συζήτηση στον Άρειο Πάγο δεν παρίσταται ο αναιρεσείων, παρότι κλητεύτηκε νόμιμα και αποδεικνύεται σύννομη χορήγηση από αυτόν δικαστικής πληρεξουσιότητας προς τον δικηγόρο που άσκησε την αίτηση αναίρεσης, η υπόθεση συζητείται παρά την απουσία του. Στην κρινόμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την 6162Γ/18-12-2013 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιώς ..., που επικαλείται και προσκομίζει νόμιμα η αναιρεσίβλητη, έχει επιδοθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα στον αναιρεσείοντα ακριβές αντίγραφο της κρινόμενης από 29-11-2012 αίτησης αναίρεσης με συνημμένη σ' αυτή την 450/3-12-2013 βεβαίωση αναβολής από την αρχική δικάσιμο της 2/12/2013 για την προαναφερόμενη δικάσιμο της 17 ης/2/2014 και με κλήση προς αυτόν να παραστεί κατά τη νέα δικάσιμο. Κατά τη συζήτηση δε της υπόθεσης και την εκφώνησή της από το οικείο πινάκιο ο αναιρεσείων δεν εμφανίστηκε, ούτε εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Αλέξιο Κούγια, ο οποίος άσκησε την κρινόμενη αίτηση αναίρεσης και στον οποίο έχει χορηγηθεί η αναγκαία δικαστική πληρεξουσιότητα (βλ. το .../24-1-2014 ειδικό πληρεξούσιο της συμβολαιογράφου Αθηνών Ελένης Φαρμακίδου), ούτε από άλλον πληρεξούσιο δικηγόρο. Επομένως, η υπόθεση συζητείται παρά την απουσία του αναιρεσείοντος. Ο προβλεπόμενος από τον αρ. 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγος αναίρεσης για έλλειψη νόμιμης βάσης της απόφασης ιδρύεται όταν δεν προκύπτουν από το αιτιολογικό της απόφασης τα πραγματικά περιστατικά που είναι αναγκαία, για να κριθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση αν συντρέχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις εφαρμογής της διάταξης που εφαρμόστηκε ή αν δεν συντρέχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις, που αποκλείουν την εφαρμογή της, καθώς και όταν η απόφαση έχει ασαφείς, ελλιπείς ή αντιφατικές αιτιολογίες ως προς τον νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών που έγιναν δεκτά και ασκούν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης. Ως αιτιολογία δε που συγκροτεί τη νόμιμη βάση της απόφασης, της οποίας η έλλειψη θεμελιώνει τον προαναφερόμενο αναιρετικό λόγο, νοείται η παραδοχή ή άρνηση των περιστατικών που θεμελιώνουν το πραγματικό μέρος της οικείας διάταξης ουσιαστικού δικαίου, και όχι οι σκέψεις, κρίσεις ή τα επιχειρήματα, με τα οποία το δικαστήριο αιτιολογεί γιατί πείθεται ή δεν πείθεται ως προς τη συνδρομή των εν λόγω περιστατικών. Στοιχειοθετείται δηλαδή ο λόγος αυτός αναίρεσης όταν από τις ουσιαστικές παραδοχές της προσβαλλόμενης απόφασης, βάσει των οποίων και μόνο ελέγχεται η έλλειψη ή μη νόμιμης βάσης αυτής, δημιουργούνται αμφιβολίες για το αν παραβιάστηκε ή όχι ορισμένη διάταξη ουσιαστικού νόμου. Αντίθετα, ο σχετικός λόγος αναίρεσης δεν στοιχειοθετείται όταν η προσβαλλόμενη απόφαση δεν περιέχει κρίση για την ουσία της υπόθεσης με διατύπωση σχετικού αποδεικτικού πορίσματος ή όταν πρόκειται για ασάφειες ή ελλείψεις που αφορούν απορριπτικό σκεπτικό αγωγής ή ένστασης ως μη νόμιμης ή ανάγονται στην εκτίμηση των αποδείξεων, δηλαδή στην ανάλυση, αξιολόγηση και στάθμιση του αποδεικτικού υλικού, καθώς και στην αιτιολόγηση του αποδεικτικού πορίσματος, εφόσον αυτό διατυπώνεται με σαφήνεια και βεβαιότητα, ώστε να είναι εφικτός ο αναιρετικός έλεγχος (ΟλΑΠ 3/97 και 13/95).

Εξάλλου, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 118 παρ. 4, 566 παρ. 1, 577 παρ. 3 και 578 ΚΠολΔ, για να είναι ορισμένος ο λόγος αναίρεσης από τον αρ. 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, πρέπει το αναιρετήριο να περιλαμβάνει α) τον κανόνα ουσιαστικού που φέρεται ότι παραβιάστηκε, β) τις ουσιαστικές παραδοχές της απόφασης ή τη μνεία ότι αυτή δεν περιέχει καθόλου αιτιολογία, ώστε να είναι εφικτή με βάση το περιεχόμενο του αναιρετηρίου η στοιχειοθέτηση του προβαλλόμενου λόγου αναίρεσης, γ) τον ουσιώδη αυτοτελή ισχυρισμό (αγωγικό, ένσταση κλπ.) και τα πραγματικά περιστατικά που προτάθηκαν για τη θεμελίωσή του, ως προς τον οποίο εμφανίζεται η προβαλλόμενη έλλειψη, ανεπάρκεια ή αντίφαση, καθώς και τη σύνδεση αυτού με το διατακτικό της απόφασης, αν αυτή δεν είναι αυτονόητη, καθώς και ότι ο εν λόγω (νόμιμος και ουσιώδης) ισχυρισμός είχε προταθεί παραδεκτά στο δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση και δ) εξειδίκευση της πλημμέλειας που προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, δηλαδή ή τη μνεία ότι σ'αυτή δεν υπάρχει καθόλου αιτιολογία ή, αν προβάλλεται ανεπαρκής και ελλιπής αιτιολογία, (πρέπει το αναιρετήριο να περιλαμβάνει) τα επιπλέον ουσιώδη πραγματικά περιστατικά που έπρεπε να περιέχονται στην απόφαση ή να προσδιορίζει ως προς τι υπάρχει και σε τι συνίσταται η έλλειψη του νομικού χαρακτηρισμού των ουσιωδών περιστατικών που έγιναν δεκτά ή, αν προβάλλονται αντιφατικές αιτιολογίες, πρέπει να προσδιορίζεται ποιες είναι αυτές, σε τι συνίσταται η αντίφαση και από ποια αντικρουόμενα μέρη των αιτιολογιών αυτή προκύπτει (ΟλΑΠ 20/05, 32/96). Διαφορετικά, αν τα προαναφερόμενα δεν περιλαμβάνονται με σαφήνεια και πληρότητα στο αναιρετήριο, ο σχετικός λόγος αναίρεσης είναι απαράδεκτος λόγω αοριστίας, η οποία δεν αίρεται με συμπλήρωση στις προτάσεις ή με παραπομπή σε άλλο διαδικαστικό έγγραφο (αγωγή ή έφεση) του αναιρεσείοντος (Ολ.ΑΠ 57/90).

Επίσης ο λόγος αναίρεσης από τον αρ. 20 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, για παραμόρφωση του περιεχομένου εγγράφου, στοιχειοθετείται όταν το δικαστήριο της ουσίας, είτε κάνοντας εσφαλμένη ανάγνωση του κειμένου αποδεικτικού εγγράφου κατά την έννοια των άρθρων 339 και 432 ΚΠολΔ είτε παραλείποντας την ανάγνωση κρισίμων περικοπών ή φράσεων αυτού, αποδίδει σ' αυτό περιστατικά προδήλως διαφορετικά από εκείνα που πράγματι περιέχει και ακολούθως, με βάση μόνο αυτό ή κυρίως αυτό, καταλήγει σε αποδεικτικό πόρισμα επιβλαβές για τον αναιρεσείοντα για πράγματα με ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης, δηλαδή στο διατακτικό της απόφασής του. Αντίθετα δεν υπάρχει παραμόρφωση εγγράφου, όταν το δικαστήριο της ουσίας δεν υποπίπτει σε διαγνωστικό σφάλμα ως προς το περιεχόμενο του εγγράφου και, αξιολογώντας τα περιστατικά που πράγματι περιέχονται σ' αυτό, συνάγει αποδεικτικό πόρισμα διαφορετικό από εκείνο που θεωρεί ο αναιρεσείων ορθό, οπότε πρόκειται για εκτίμηση αποδείξεων που δεν ελέγχονται αναιρετικά. Επίσης δεν θεμελιώνεται ο προαναφερόμενος λόγος αναίρεσης, όταν το δικαστήριο της ουσίας στήριξε το αποδεικτικό πόρισμά του σε συνεκτίμηση και άλλων αποδεικτικών μέσων, χωρίς να εξαίρει τη βαρύτητα του σχετικού εγγράφου στη διαμόρφωση της γνώμης του ως προς την ύπαρξη ή μη του αποδεικτέου γεγονότος (ΟλΑΠ 2/2008, 1/1999).

Ο αναιρεσείων με την αίτηση αναίρεσης, επικαλούμενος πλημμέλειες από τους αρ. 19 και 20 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, προσάπτει στην προσβαλλόμενη απόφαση έλλειψη νόμιμης βάσης και παραμόρφωση εγγράφου. Ειδικότερα ο αναιρεσείων προβάλλει τα ακόλουθα : Ότι το Εφετείο απέρριψε κατ' ουσίαν την από 20-6-2010 έφεση του αναιρεσείοντος και επικύρωσε την 2515/2010 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία έγινε δεκτή η από 11-3-2009 ανακοπή της αναιρεσίβλητης και ακυρώθηκε η 151/2009 διαταγή πληρωμής του δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αφού δέχτηκε (το Εφετείο) ότι δεν επακολούθησε η αιτία έκδοσης των τριών μεταχρονολογημένων τραπεζικών επιταγών συνολικής αξίας 71.000 ευρώ με εκδότρια την αναιρεσίβλητη και κομιστή από οπισθογράφηση τον αναιρεσείοντα, βάσει των οποίων εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής, δηλαδή η μεταβίβαση από τον αναιρεσείοντα στον Η. Κ. (μη διάδικο εδώ και σύζυγο ομορρύθμου εταίρου της αναιρεσίβλητης, Ζ. Κ.) του μισού πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της Π.Α.Ε. "ΑΙΑΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ", η οποία είχε συμφωνηθεί, έναντι τιμήματος 35.000 ευρώ, να γίνει μόλις ολοκληρωθεί η μεταβίβαση στον αναιρεσείοντα του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της εν λόγω ΠΑΕ από τον τότε πρόεδρο αυτής Α. Λ. και, ως εκ τούτου, δεν συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις για την έκδοση της διαταγής πληρωμής. Ότι το Εφετείο, δέχτηκε τα προαναφερόμενα, χωρίς να αιτιολογήσει γιατί υπήρξε από μέρους του αναιρεσείοντος αντισυμβατική συμπεριφορά, που να δικαιολογεί τη μη πληρωμή των επιταγών, καθώς και πότε ολοκληρώθηκε η μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου από τον Α. Λ. στον αναιρεσείοντα, ώστε να ενεργοποιηθεί η υποχρέωση αυτού να μεταβιβάσει το 50% των μετοχών στον Η. Κ.. Ότι το Εφετείο έλαβε υπόψη το από 15-7-2008 ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ του Α. Λ. και του αναιρεσείοντος, το οποίο μνημονεύεται ρητά στην προσβαλλόμενη απόφαση και σύμφωνα με το οποίο η ισχύς της μεταβίβασης των μετοχών εξαρτήθηκε από την έγκριση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, καθώς οι μετοχές αυτές ήταν αμεταβίβαστες για μία τριετία από την έγκριση του καταστατικού της ΠΑΕ, κατά το άρθρο 68 παρ. 10 του ν. 2725/1999, χωρίς να διαλάβει στην απόφασή του αιτιολογικές σκέψεις ως προς το αν είχαν συμπληρωθεί οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις (τριετία και άδεια Ε.Ε.Α.) για τη μεταβίβαση των μετοχών προς τον αναιρεσείοντα, ώστε να ακολουθήσει περαιτέρω μεταβίβασή τους στον Η. Κ.. Και ότι τυχόν εκδοχή, ότι η μεταβίβαση των μετοχών συνίσταται σε μόνη την υπογραφή του από 15-7-2008 ιδιωτικού συμφωνητικού, συνιστά παραμόρφωση του περιεχομένου του και έλλειψη αιτιολογίας.

Ο λόγος αναίρεσης, ως προς το μέρος που εμπίπτει στη ρύθμιση του άρθρου 559 αρ. 19 ΚΠολΔ, είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, πρωτίστως επειδή οι προβαλλόμενες αιτιάσεις δεν αφορούν τη διατύπωση των ουσιαστικών παραδοχών του Εφετείου ως προς τα πραγματικά περιστατικά που ήταν αναγκαία για τη θεμελίωση των ουσιαστικών διατάξεων (ν. 5960/1933 και 904 ΑΚ) που αυτό εφάρμοσε, αλλά συνάπτονται με την ανάλυση και αιτιολόγηση του αποδεικτικού πορίσματος, το οποίο, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, διατυπώνεται με σαφήνεια και βεβαιότητα. Ο ίδιος λόγος, ως προς την αιτίαση παραβίασης του άρθρου 559 αρ. 20 ΚΠολΔ, είναι επίσης απορριπτέος ως απαράδεκτος, επειδή, πέραν του ότι η σχετική αιτίαση προβάλλεται υποθετικά, δεν παρατίθεται κατά λέξη στο αναιρετήριο το αληθινό περιεχόμενο τού από 15-7-2008 ιδιωτικού συμφωνητικού, ούτε ποιό ακριβώς περιεχόμενο δέχτηκε το Εφετείο ότι έχει το εν λόγω συμφωνητικό, ώστε από τη μεταξύ τους σύγκριση να μπορεί να κριθεί από τον Άρειο Πάγο η ύπαρξη ή μη διαγνωστικού σφάλματος στην προσβαλλόμενη απόφαση και η στοιχειοθέτηση ή μη του αντίστοιχου αναιρετικού λόγου. Κατόπιν αυτών, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης κατά την αναιρετική δίκη (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ). Επίσης πρέπει να εισαχθεί στο Δημόσιο Ταμείο το παράβολο, που καταβλήθηκε κατά την κατάθεση της αίτησης αναίρεσης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την αίτηση για αναίρεση της απόφασης 570/2011 του Εφετείου Πειραιώς.

Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα της αναιρεσίβλητης, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.

Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παράβολου, που καταβλήθηκε κατά την κατάθεση της αίτησης αναίρεσης.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, την 5η Μαΐου 2014.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, την 5η Ιουνίου 2014.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ