ΑΠΟΦΑΣΗ 4323/2010 (Ασφαλιστικά Μέτρα) ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ [Ασφαλιστικά μέτρα για τη διακοπή παράνομης λειτουργίας χωματερής και σταθμού μεταφόρτωσης απορριμάτων στη Σαλαμίνα]

 

ΑΠΟΦΑΣΗ 4323/2010 (Ασφαλιστικά Μέτρα)

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

[Ασφαλιστικά μέτρα για τη διακοπή παράνομης λειτουργίας χωματερής και σταθμού μεταφόρτωσης απορριμάτων στη Σαλαμίνα]

Πρόεδρος: Απόστολος Ζαβιτσιάνος

Δικηγόροι: Απ. Παπακωνσταντίνου, Γεώργιος Παπανικολάου

Στην περίπτωση της διαχείρισης στερεών αποβλήτων (απορριμμάτων) η προκαλούμενη καθ’ οιονδήποτε τρόπο ρύπανση κατά τη διεξαγωγή της αποτελεί όχι απλώς κοινωνικά απρόσφορη συμπεριφορά, αλλά και παράνομη.

Η προσβολή και η εξαιτίας αυτής υποβάθμιση του περιβάλλοντος στην επίδικη περιοχή, όπου βρίσκεται η χωματερή του καθ’ ου η αίτηση Δήμου, προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί προσβολή της προσωπικότητας των αιτούντων, οι οποίοι είναι μόνιμοι κάτοικοι Σαλαμίνας. Πράγματι, εμποδίζει την ομαλή και απρόσκοπτη διαβίωσή τους στην περιοχή υπό συνθήκες υγείας, ψυχικής άνεσης και ασφάλειας. Η εν λόγω προσβολή είναι διαρκής, αφού συνεχίζεται ακόμη, όπως συνομολογεί ο καθ’ ου η αίτηση Δήμος. Άλλωστε, ο τελευταίος δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια περιβαλλοντικής αποκατάστασης του χώρου του εγκαταλελειμμένου παλαιού λατομείου, όπου βρίσκεται ο επίμαχος ΧΑΔΑ και ΣΜΑ, για τους οποίους δεν υπάρχει πλέον δυνατότητα αδειοδότησης και νόμιμης λειτουργίας τους στο μέλλον.

Βασικές σκέψεις

Επειδή στο άρθρο 24 του Συντάγματος, όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ' Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, ορίζεται ότι «1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων ... 2. Η χωροταξική αναδιάρθρωση της Χώρας, η διαμόρφωση, η ανάπτυξη, η πολεοδόμηση και η επέκταση των πόλεων και των οικιστικών γενικά περιοχών υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα και τον έλεγχο του Κράτους, με σκοπό να εξυπηρετείται η λειτουργικότητα και η ανάπτυξη των οικισμών και να εξασφαλίζονται οι καλύτεροι δυνατοί όροι διαβίωσης. Οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης». Περαιτέρω, στο άρθρο 4 ορίζεται ότι «1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» και στο άρθρο 25 ότι «1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και μέλους του κοινωνικού συνόλου... τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. ... Οι κάθε είδους περιορισμοί που βλ. σ. 3 απόφασης προβλέπονται, είτε απ' ευθείας από το Σύνταγμα, είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας».

Επειδή, με τις ανωτέρω διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 24 του αναθεωρημένου Συντάγματος έχει αναχθεί σε συνταγματικά προστατευόμενη αξία το

οικιστικό, φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, από το οποίο εξαρτάται η ποιότητα ζωής και η υγεία των κατοίκων των πόλεων και των οικισμών. Οι συνταγματικές αυτές διατάξεις απευθύνουν επιταγές στο νομοθέτη, κοινό ή κανονιστικό, να ρυθμίσει την χωροταξική ανάπτυξη και πολεοδομική διαμόρφωση της χώρας με βάση ορθολογικό σχεδιασμό, υπαγορευόμενο από πολεοδομικά κριτήρια, σύμφωνα με την ιδιομορφία, τη φυσιογνωμία και τις ανάγκες κάθε περιοχής. Κριτήρια για τη χωροταξική αναδιάρθρωση και την πολεοδομική ανάπτυξη των πόλεων και των οικιστικών εν γένει περιοχών είναι η εξυπηρέτηση της λειτουργικότητας και της αναπτύξεως των οικισμών και η εξασφάλιση των καλυτέρων δυνατών όρων διαβιώσεως των κατοίκων (ΟλΣτΕ 1528/2003), η οποία προϋποθέτει την ύπαρξη βασικών έργων υποδομής (ΣτΕ 1567/2005) και πρωτίστως, εκείνων των όρων, που είναι αναγκαίοι για την επιβαλλομένη κατά την παρ. 3 του άρθρου 21 του Συντάγματος προστασία της υγείας. Εξάλλου, επιτρέπεται η κατασκευή κοινών έργων υποδομής για την εξυπηρέτηση περισσότερων οικισμών, εάν τούτο εντάσσεται σε γενικότερο χωροταξικό σχεδιασμό, με τον οποίο αποσκοπείται, ενόψει της υφισταμένης καταστάσεως, η εξυπηρέτηση μείζονος περιοχής, ύστερα όμως από στάθμιση των βαρών και ωφελημάτων κάθε οικισμού από την εκτέλεση και, λειτουργία του έργου. Επειδή, ενόψει της ανωτέρω συνταγματικής επιταγής του άρθρου 24 παρ. 1 του την προστασία του περιβάλλοντος εκδόθηκε επίσης ο Ν. 1650/1986, ο οποίος τροποποιήθηκε, αντικαταστάθηκε, με το Ν. 3010/2002, με τον οποίο θεσπίστηκαν κανόνες αναφερόμενοι, πλην άλλων, στις προϋποθέσεις και στη διαδικασία για την έγκριση της εγκατάστασης δραστηριοτήτων, ή εκτέλεση έργων, από τα οποία απειλούνται δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον. Ειδικότερα, με το άρθρο 3 του νόμου αυτού παρέχεται εξουσιοδότηση για την κατάταξη, με κοινή απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και του κατά περίπτωση συναρμόδιου υπουργού, των δημοσίων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον και με κριτήρια το είδος και το μέγεθός τους, το είδος και την ποσότητα των εκπεμπόμενων ρύπων και κάθε άλλη επίδραση στο περιβάλλον, τη δυνατότητα να προληφθεί η παραγωγή ρύπων από την εφαρμοζόμενη παραγωγική διαδικασία, τον κίνδυνο σοβαρού ατυχήματος και το βαθμό της ανάγκης να επιβληθούν περιορισμοί για την προστασία του περιβάλλοντος. Περαιτέρω, στο άρθρο 4 παρ. 1 και 2 του παραπάνω νόμου προβλέπεται, πλην άλλων, ότι «για την πραγματοποίηση νέων έργων ή δραστηριοτήτων ή τη μετεγκατάσταση υφιστάμενων, που περιλαμβάνονται στις κατηγορίες του προηγούμενου άρθρου, απαιτείται η έγκριση όρων για την προστασία του περιβάλλοντος, η οποία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την έκδοση των διοικητικών πράξεων που απαιτούνται κατά περίπτωση, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις για την πραγματοποίηση του έργου, ή της δραστηριότητας (παρ. 1)» ότι «για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων για τα έργα και τις δραστηριότητες της πρώτης κατηγορίας απαιτείται υποβολή μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων (παρ. 2α) κ.λπ. Ειδικώς, δε, ως προς τα στερεά απόβλητα, με το άρθρο 12 του νόμου αυτού ορίζονται τα εξής: «1. Η διαχείριση των στερεών αποβλήτων γίνεται με τρόπο, ώστε: α) Να μη δημιουργούνται κίνδυνοι για την υγεία και το περιβάλλον και ενοχλήσεις από θόρυβο, ή δυσοσμίες, β) να μην προκαλείται υποβάθμιση στο φυσικό περιβάλλον και σε χώρους που παρουσιάζουν ιδιαίτερο οικολογικό, πολιτιστικό και αισθητικό ενδιαφέρον. 2. Υπόχρεοι φορείς για την διαχείριση των στερεών αποβλήτων είναι οι Ο.Τ.Α.... 3. Η διαχείριση των στερεών αποβλήτων, σε εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο, γίνεται βάσει σχεδιασμού που αποσκοπεί στη μελέτη και' τον καθορισμό των μεθόδων διαχείρισης, καθώς και στη χωροθέτηση των εγκαταστάσεων διάθεσης των στερεών αποβλήτων. Κατά το σχεδιασμό λαμβάνονται υπόψη οι κοινωνικές, οικονομικές, τεχνικές, περιβαλλοντικές και εν γένει οι ειδικές συνθήκες της περιοχής... 4. Οι υπόχρεοι για τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων φορείς, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2 συντάσσουν σχέδιο για τον τρόπο λήψης κατάλληλων μέτρων για τον περιορισμό των στερεών αποβλήτων, την εφαρμογή μεθόδων για την ανακύκλωση και την επεξεργασία τους, τη λήψη από αυτά πρώτων υλών και ενέργειας και για κάθε άλλη μέθοδο επαναχρησιμοποίησής τους .....5. Απαγορεύεται η ανεξέλεγκτη απόρριψη στερεών αποβλήτων εντός ή εκτός αστικών περιοχών και σε οποιοδήποτε φυσικό αποδέκτη. Ο κάτοχος στερεών αποβλήτων τα παραδίδει στον υπόχρεο διαχείρισης σύμφωνα με την παρ. 2». Επειδή, παραλλήλως με τις παρατιθέμενες στην προηγούμενη σκέψη διατάξεις, οι οποίες προβλέπουν αρχικώς την προέγκριση χωροθετήσεως (ήδη Π.Π.Ε.Α.) και εν συνεχεία, την έγκριση περιβαλλοντικών όρων προκειμένου, να τύχουν διαχειρίσεως τα στερεά απόβλητα, ορισμένοι βασικοί κανόνες για τη διαχείρισή τους τέθηκαν με την Οδηγία 75/442/ΕΟΚ του Συμβουλίου, που μεταφέρθηκε στο εσωτερικό μας δίκαιο με την υπ’ αριθ. 49541/1424/9-7-1986 (Φ.Ε.Κ. Β΄ 444) Κ.Υ.Α. Η Οδηγία αυτή τροποποιήθηκε με την Οδηγία 91/156/ΕΟΚ τoυ Συμβουλίου της 18-3-1991, η οποία με το άρθρο 1 αυτής αντικατέστησε τα άρθρα 1-12 της προηγούμενης Οδηγίας. Τη νεότερη αυτή Οδηγία μετέφερε στην εσωτερική έννομη τάξη η Κ. Υ. Α. 69728/824/16-5-1996 (Φ. Ε. Κ. Β΄ 358/17-5-1996), η οποία καταργήθηκε μεταγενέστερα με το άρθρο 16 παρ. 3 της Κ.Υ.Α. ΗΠ 50910/2727/2003 (Φ.Ε.Κ. Β' 1909/22-12-2003). Η εφαρμοστέα εν προκειμένω ανωτέρω Κ.Υ.Α. ορίζει και τα ακόλουθα: Στο άρθρο 4, ότι «η διαχείριση των στερεών αποβλήτων πραγματοποιείται κατά τρόπο ώστε να διασφαλίζεται ότι δεν τίθεται σε κίνδυνο άμεσα, ή έμμεσα, η υγεία του ανθρώπου και ότι δεν χρησιμοποιούνται διαδικασίες ή μέθοδοι που ενδέχεται να βλάψουν το περιβάλλον. Ειδικότερα, λαμβάνονται μέτρα ώστε: α) Να μη δημιουργούνται κίνδυνοι για το νερό, τον αέρα, το έδαφος, τη χλωρίδα, την πανίδα, καθώς και την εν γένει βιώσιμη ανάπτυξη, β) να μην προκαλούνται ενοχλήσεις από το θόρυβο, ή τις οσμές, γ) να μην προκαλείται αλλοίωση του τοπίου και των περιοχών που παρουσιάζουν ιδιαίτερο οικολογικό, πολιτιστικό, αισθητικό ενδιαφέρον, όπως αρχαιολογικοί χώροι, τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, ευαίσθητα οικοσυστήματα. 2. Η διαχείριση των στερεών αποβλήτων διέπεται από τις ακόλουθες αρχές: α) Την αρχή της προφύλαξης και της πρόληψης δημιουργίας αποβλήτων, σύμφωνα με την οποία επιδιώκεται ο περιορισμός του συνολικού όγκου των αποβλήτων και η μείωση των επιβλαβών συνεπειών για την υγεία και το περιβάλλον, μέσω της επαναχρησιμοποίησης, της ανάκτησης υλικών και της ανακύκλωσης, καθώς και της ανάκτησης ενέργειας χωρίς ρύπανση του περιβάλλοντος, ώστε να μειώνεται η ποσότητα των αποβλήτων προς τελική διάθεση, λαμβάνοντας υπόψη το οικονομικό και κοινωνικό κόστος, β) Την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» με έμφαση στην ευθύνη του παραγωγού των αποβλήτων, γ) Την αρχή της εγγύτητας, κατά την οποία επιδιώκεται τα απόβλητα, κατά το δυνατόν, να οδηγούνται σε μία από τις πλησιέστερες εγκεκριμένες εγκαταστάσεις επεξεργασίας και διάθεσης, ή διάθεσης, εφόσον αυτό είναι περιβαλλοντικά αποδεκτό και οικονομικά εφικτό. δ) Την αρχή της επανόρθωσης των ζημιών στο περιβάλλον. Στο άρθρο 7 της ως άνω Κ.Υ.Α. ορίζεται ότι «οι εργασίες συλλογής και μεταφοράς των στερεών αποβλήτων εκτελούνται με ευθύνη των οικείων Ο.Τ.Α. πρώτου βαθμού, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 8 της παρούσας απόφασης». Στο άρθρο 8 της οποίας ορίζεται ότι «για τη συλλογή και μεταφορά των στερεών αποβλήτων απαιτείται άδεια που χορηγείται από τον οικείο Νομάρχη, ύστερα από κοινή εισήγηση των αρμόδιων υπηρεσιών Περιβάλλοντος και Υγιεινής του νομού. Η πράξη του Νομάρχη, με την οποία χορηγείται, ή απορρίπτεται, η αιτούμενη άδεια, κοινοποιείται και στις αρμόδιες υπηρεσίες Περιβάλλοντος και Υγιεινής της οικείας Περιφέρειας. Για τη χορήγηση της άδειας απαιτείται η υποβολή αίτησης από τον υπόχρεο φορέα συλλογής και μεταφοράς, η οποία συνοδεύεται από μελέτη οργάνωσης και λειτουργίας του συστήματος συλλογής και μεταφοράς.... Για τη διάθεση, αξιοποίηση, προσωρινή αποθήκευση και μεταφόρτωση των στερεών αποβλήτων απαιτείται: α) Έγκριση περιβαλλοντικών όρων, σύμφωνα με όσα ορίζονται στα άρθρα 3, 4 και 5 του Ν. 1650/1986, όπως αντικαταστάθηκαν με τα άρθρα 1, 2 και 3 του Ν. 3010/2002 και στις κανονιστικές πράξεις που έχουν εκδοθεί σε εφαρμογή τους, όπως την υπ’ αριθ. 15393/2332/2002 Κ. Υ. Α. (Φ.Ε.Κ. Β' 1022), την υπ’ αριθ. 25535/3281/2002 Κ.Υ.Α. (Φ.Ε.Κ. Β' 1463) και την υπ’ αριθ. 11014/703/2003 Κ.Υ.Α. (Φ.Ε.Κ. Β' 332). Για την προσωρινή αποθήκευση των στερεών, αποβλήτων εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 8 και 9,της υπ’ αριθ. 110141703/2003 Κ.Υ.Α. Η έγκριση περιβαλλοντικών όρων, αποτελεί προϋπόθεση για τη χορήγηση της προβλεπόμενης στο επόμενο εδάφιο β΄ άδειας διάθεσης, αξιοποίησης, προσωρινής αποθήκευσης, ή μεταφόρτωσης. Παράλληλα με την εκπόνηση των απαραίτητων μελετών για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων, εκπονούνται και οι αναγκαίες τεχνικές μελέτες σχεδιασμού των εγκαταστάσεων ή έργων διαχείρισης στερεών αποβλήτων ... Για τη χορήγηση της άδειας αυτής του Νομάρχη, εκτός των όσων προβλέπονται στις ισχύουσες διατάξεις, απαιτείται και μελέτη οργάνωσης και λειτουργίας της εγκατάστασης, διάθεσης ή αξιοποίησης προσωρινής αποθήκευσης και μεταφόρτωσης. Πριν από την έναρξη λειτουργίας της εγκατάστασης πραγματοποιείται μακροσκοπικός έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες Περιβάλλοντος και Υγιεινής του Νομού, προκειμένου να διαπιστωθεί αν πληρούνται οι όροι της σχετικής άδειας και εάν ο φορέας έχει την κατάλληλη στελέχωση. Τα αποτελέσματα του ελέγχου αυτού κοινοποιούνται εγγράφως στον οικείο φορέα διαχείρισης. Καμία εγκατάσταση δεν μπορεί να αρχίσει τη λειτουργία της, εάν προηγουμένως, δεν λάβει θετικό πόρισμα από τον ως άνω διενεργηθέντα έλεγχο». Και στο άρθρο 10 της ίδιας Κ.Υ.Α. ορίζεται ότι «απαγορεύεται, η ανεξέλεγκτη απόρριψη και η ανεξέλεγκτη διάθεση των στερεών αποβλήτων. Στους παραβάτες επιβάλλονται οι κυρώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 15 της παρούσας απόφασης». Επειδή, από τις παρατιθέμενες στις προηγούμενες σκέψεις διατάξεις συνάγεται ότι το ζήτημα της διαχειρίσεως των στερεών αποβλήτων που περιλαμβάνει και το θέμα της επιλογής του χώρου, εγκαταστάσεως Ο.Ε.Δ.Α. άρα και Χ.Υ.Τ.Α., αντιμετωπίζεται από αυτές λεπτομερώς εξ αιτίας της ιδιαίτερης σημασίας του προεχόντως για λόγους δημόσιας υγείας. Ειδικότερα, αφενός, τίθενται κανόνες ότι προς το είδος των υπό διαχείριση αποβλήτων, και αφετέρου προβλέπεται η εκπόνηση πολύπλοκου σχεδιασμού με εσωτερική συνοχή και σε δύο στάδια, το δεύτερο των οποίων προϋποθέτει την ολοκλήρωση του πρώτου, που περιλαμβάνει μελέτες, συντασσόμενες βάσει αρχών, προκειμένου να επιλεγεί ο επιστημονικώς άριστος χώρος όπου θα λειτουργήσει Ο.Ε.Δ.Α. Ο σχεδιασμός αυτός, που αποτελεί σύνθετη διοικητική ενέργεια, ολοκληρώνεται με την προέγκριση χωροθετήσεως (ήδη π.π.ε.α.) και την Ε.Π.Ο., κατά τις διατάξεις του Ν. 1.650/1986, ως ισχύει, καθώς και των αποφάσεων, που έχουν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότησή του. Περαιτέρω, κατ’ άρθρο 57 του Α.Κ. «Όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον... ».. Με τη διάταξη αυτή προστατεύεται το δικαίωμα της προσωπικότητας, που αποτελεί πλέγμα αγαθών, που συνθέτουν την υπόσταση του προσώπου, με το οποίο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα. Τέτοια προστατευόμενα αγαθά είναι, μεταξύ άλλων: α) Τα σωματικά αγαθά (η ζωή, η υγεία, η σωματική ακεραιότητα), β) τα ψυχικά αγαθά (η ψυχική υγεία, ο συναισθηματικός κόσμος), γ) η τιμή κάθε ανθρώπου, που αντικατοπτρίζεται στην αντίληψη που έχουν οι άλλοι γι’ αυτόν, δ) η ελευθερία, που περιλαμβάνει τη δυνατότητα ακώλυτης ανάπτυξης κάθε ενέργειας, ε) η σφαίρα του απορρήτου και στ) το άσυλο της κατοικίας (ΕφΑθ 12154/1990, EλλΔ/νη 32/1673, Πολ.Πρωτ.Αθην. 1322/1997, ΝοΒ 2000/285). Στην έννοια του δικαιώματος επί της προσωπικότητας, που προβλέπεται από την ως άνω διάταξη, του άρθρου 57 εδ. α του Α.Κ., περιλαμβάνονται όλα τα άυλα αγαθά, τα οποία είναι αναπόσπαστα συνδεόμενα με το πρόσωπο και ανήκουν σε αυτό, όπως είναι η σωματική, η ψυχική υγεία και η κοινωνική ατομικότητα του ανθρώπου. Από τα παραπάνω απορρέει και το δικαίωμα χρήσης των αναφερόμενων ενδεικτικά, στα άρθρα 966 και 967 του Α.Κ., κοινών σε όλους και κοινοχρήστων πραγμάτων, όπως είναι ο ατμοσφαιρικός αέρας, η θάλασσα, τα γλυκά ύδατα, που εντάσσονται στην ευρύτερη έννοια του περιβάλλοντος (γήινου, υδάτινου, αέρινου) και συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό με τα σημαντικότερα αγαθά. Το δικαίωμα χρήσης των εν λόγω πραγμάτων αποτελεί ιδιωτικού δικαίου έκφανση του Συνταγματικού κατοχυρωμένου δικαιώματος στο «περιβάλλον» (άρθρο 24 του ισχύοντοξ Συντάγματος), όπως αυτό έμμεσα τριτενεργεί μέσω των διατάξεων των άρθρων 57 και 967 επ. του Α.Κ. Η προστασία του δικαιώματος αυτού μέσω των παραπάνω διατάξεων του Α.Κ. απαιτεί τη συνδρομή των εξής προϋποθέσεων: α) Προσβολή του δικαιώματος χρήσης, που συνίσταται στη διατάραξη από τρίτους κάποιου περιβαλλοντικού στοιχείου, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αλλοιώνεται, ή να καταργείται, η κοινή ωφέλεια, που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος και β) παράνομος χαρακτήρας της προσβολής, δηλαδή ύπαρξη συμπεριφοράς που προσβάλλει την κοινή χρήση, ή την κοινή ωφέλεια κοινού σε όλους ή κοινόχρηστου πράγματος. Η προστασία του ιδίου δικαιώματος, όταν συντρέχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, επιτυγχάνεται και με τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, εφόσον υπάρχει κατεπείγουσα περίπτωση, ή επικείμενος κίνδυνος, στοιχεία που θεωρούνται ότι υφίστανται διαρκώς στην περίπτωση παρεμπόδισης της χρήσης κοινοχρήστου πράγματος, γιατί η αντίστοιχη ανάγκη χρήσης του είναι διαρκώς, απρόβλεπτη και πολυπρόσωπη (Μον. Πρωτ. Πατρών 3421/2000 Περιβ. Δικ, 1/2001, σελ.88). Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 και 970 του Α.Κ., όπως οι διατάξεις αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος και αναδίδει τις εκεί καθοριζόμενες αξιώσεις εφόσον είναι παράνομη και τούτο συμβαίνει σε οποιαδήποτε κοινωνικά απρόσφορη επέμβαση στη σφαίρα του συγκεκριμένου κάθε φορά αγαθού, η οποία λαμβάνει χώρα χωρίς προς τούτο δικαίωμα ή με την άσκηση μεν δικαιώματος που όμως είτε είναι μικρότερης σπουδαιότητας από το προσβαλλόμενο είτε ασκείται υπό περιστάσεις που καθιστούν την άσκηση του καταχρηστική κατ' άρθρο 281 του Α.Κ. και 25 παρ. 3 του Συντάγματος (ΕφΑθ 1688/1998 ΕλλΔ/νη 39/667, ΕφΑθ 12154/90 ΕλλΔ/νη 32/1673). Δηλαδή, δεν απαιτείται να είναι η προσβάλλουσα το αγαθό συμπεριφορά απαγορευμένη από ειδική διάταξη νόμου, αλλά αρκεί το ότι είναι βλαπτική και κοινωνικά απρόσφορη και μόνο. Εντούτοις, στην περίπτωση διαχείρισης στερεών αποβλήτων (απορριμμάτων) τυχόν προκαλούμενη καθ’ οιονδήποτε τρόπο ρύπανση κατά τη διεξαγωγή της αποτελεί όχι απλώς κοινωνικά απρόσφορη συμπεριφορά αλλά και παράνομη ως αντικείμενη στα άνω άρθρα του Ν. 1.650/1986 και της ως άνω Κ.Υ.Α., υπ’ αριθ. ΗΠ 50910/2727 (Φ.Ε.Κ. Β' 1909/22-12-2003) «Μέτρα και Όροι για τη Διαχείριση των Στερεών Αποβλήτων». Η αξίωση που απορρέει από την προσβολή του δικαιώματος αυτού συνίσταται μεταξύ άλλων στην άρση της τελευταίας και την παράλειψη της στο μέλλον, εφόσον υπάρχει βάσιμη απειλή επικείμενης προσβολής (προληπτική αξίωση για παράλειψη), με την επιβολή οποιουδήποτε από τις περιστάσεις πρόσφορου ασφαλιστικού μέτρου για την εξασφάλιση της άσκησης του δικαιώματος χρήσης του κοινοχρήστου πράγματος, ή τη ρύθμιση της κατάστασης, που δημιουργήθηκε από την αυθαίρετη χρήση του. Για την άσκηση των παραπάνω αξιώσεων νομιμοποιείται ο χρήστης του συγκεκριμένου πράγματος, που υπέστη την προσβολή, ο οποίος θα πρέπει να βρίσκεται σε κάποια τυπική σχέση με το αντίστοιχο περιβαλλοντικό αγαθό (ΕφΑθ 1711/1999 Αρμ 35/484, ΕφΑθ 6805/1987,ΕλλΔ/νη 31/1458). Η παράνομη προσβολή δεν απαιτείται να είναι επιπλέον και υπαίτια. Σε κάθε πάντως περίπτωση, δεν αρκεί ο γενικός ισχυρισμός ότι υπέστη κάποιος τις συνέπειες των εκπομπών. Απαιτείται να επικαλεστεί επαπειλούμενη ή πραγματική προσβολή, προκειμένου να γίνει δεκτή η αίτησή του για παροχή έννομης προστασίας. Επιπλέον, το άτομο του οποίου η προσωπικότητα θίγεται πρέπει, να βρίσκεται σε τυπικό σύνδεσμο με το θιγόμενο περιβαλλοντικό αγαθό και η προσβολή του αγαθού να οδηγεί σε ουσιώδη χειροτέρευση της ποιότητας ζωής του. Την ύπαρξη δικαιώματος για να ενεργήσει με τον επίμαχο επιβλαβή τρόπο υποχρεούται να προτείνει και να πιθανολογήσει ο επικαλούμενος αυτό κατ’ ένσταση, ενώ την ενδεχόμενη κατάχρηση του δικαιώματος αυτού ή την υστέρησή του σε σπουδαιότητα έναντι του προσβαλλόμενου μπορεί να

προτείνει κατ’ αντένσταση ο αιτών (ΕφΑθ 1688/1998 ό.π, Μον. Πρωτ. Ρεθ 539/2001 DE LEGE 2005/102, Μον. Πρωτ. Ροδ 1503/2004 Αρμ. 2005/12, Μον. Πρωτ. Καλ. 109/2003 ΝοΒ 2004/1246, ΜονΠρωτΒολ 2785/2003 Αρμ 2004/679). Τέλος, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 94 παρ. 1 του Συντάγματος, διοικητικές διαφορές ουσίας, που υπάγονται στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων είναι οι διαφορές που πηγάζουν είτε από διοικητικές συμβάσεις, είτε από ενέργειες διοικητικών οργάνων και δεν συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις και εφόσον στη δεύτερη αυτή περίπτωση ο νόμος οργανώνει κατά τέτοιο τρόπο τη δικονομική προστασία του πολίτη, ώστε το αίτημά του ενώπιον του δικαστηρίου να είναι η καταψήφιση σε παροχή ή η αναγνώριση δικαιώματος, ή έννομης σχέσης, που αναφέρονται στο δημόσιο δίκαιο (ΑΕΔ 1997 ΕλλΔ/νη 32/1480). Με βάση το κριτήριο αυτό οι διαφορές που δημιουργούνται από την παρεμπόδιση της χρήσεως κοινοχρήστων πραγμάτων η οποία προσβάλλει άμεσα την προσωπικότητα του προσώπου του χρήστη και οφείλεται σε υλικές ενέργειες των διοικητικών οργάνων, που στερούνται νόμιμο έρεισμα, εφόσον προσβάλλεται ιδιωτικό δικαίωμα, που δεν έχει περιουσιακό χαρακτήρα και οι αξιώσεις που δίδει ο νόμος προς προστασία του είναι η άρση της προσβολής και η παράλειψη αυτής στο μέλλον και όχι καταψήφιση σε παροχή περιουσιακή, τότε δεν υπάρχει διοικητική διαφορά ουσίας με την ανωτέρω έννοια, ούτε και δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, αλλά η υπόθεση ανήκει στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων εκ των οποίων έχουν υλική αρμοδιότητα, επί μεν τακτικής αγωγής το Πολυμελές Πρωτοδικείο, βάσει της γενικής εκ του άρθρου 18 του Κ.Πολ.Δ. αρμοδιότητός του, εξαιρουμένων των υποθέσεων που έχουν ειδικώς υπαχθεί στην εξαιρετική καθ’ ύλην αρμοδιότητα άλλου Δικαστηρίου (λ.χ. του Ειρηνοδικείου στις περιπτώσεις του άρθρου 15αριθ. 5 και 6 του Κ.Πολ.Δ.), επί δε αιτήσεως για λήψη ασφαλιστικών μέτρων το Μονομελές Πρωτοδικείο, κατ' άρθρο 683 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ. (ΠΠρΑθ 1026/1994 ΑρχΝ 95/59, Μον.Πρωτ.Αλεξ 1082/2008 Δ 2009//841, Μον.Πρωτ.Θηβ 689/2004 Δ 2005/746).

Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση, από 5-2-2010 (αριθ. εκθ. κατ. 979/2010) αίτησή τους, που εκτιμάται ορθά από το Δικαστήριο αυτό, οι αιτούντες, μόνιμοι κάτοικοι Σαλαμίνας Αττικής, επικαλούμενοι την ύπαρξη κατεπείγοντος ζητούν, τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, για την προσωρινή προστασία του προσβαλλόμενου από τον καθ' ου η αίτηση, Δήμο Σαλαμίνας Αττικής, δικαιώματος της προσωπικότητάς τους και την προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης, που έχει δημιουργηθεί, ώστε να διαταχθεί η προσωρινή παύση της λειτουργίας, τόσο της ενεργούς χωματερής ΧΑΔΑ (εναπόθεση απορριμμάτων), όσο και του σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων, που λειτουργεί ο καθ’ ου η αίτηση Ο. Τ. Α. στη θέση «Γούβα Μπατσί» της Σαλαμίνας Αττικής, διότι η εκεί παράνομη λειτουργία χωματερής και σταθμού μεταφόρτωσης απορριμμάτων προκαλεί έντονα προβλήματα ρύπανσης στην ως άνω μείζονα και πλέον περιοχή του νησιού της Σαλαμίνας, καθώς και στις εντός της ως άνω περιοχής ακίνητες ιδιοκτησίες των αιτούντων, τόσο στον ατμοσφαιρικό αέρα, στα ύδατα, όσο και στη γη, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η διαβίωσή τους στην περιοχή, αφού προκαλούνται σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία αυτών και των οικογενειών τους, επαπειλή υπέρ αυτών χρηματικής ποινής συνολικού ποσού 20.000 €, σε βάρος του καθ' ου η αίτηση Ο. Τ. Α., για κάθε ημέρα παράβασης εκ μέρους του της απόφασης που θα εκδοθεί επί της εν λόγω αιτήσεώς τους και να επιβληθούν σε βάρος του καθ’ ου η αίτηση τα δικαστικά τους έξοδα. Με το παραπάνω περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση αίτηση (αριθ. εκθ. κατ. 979/2010) δικαστικής προστασίας του δικαιώματος της προσωπικότητας, λόγω παρεμπόδισης της χρήσης κοινών σε όλους πραγμάτων, αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιου εκδίκασής της Δικαστηρίου τούτου, κατά την προκειμένη ειδική διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, των άρθρων 686 επ. του Κ.Πολ.Δ. (άρθρα 25 παρ. 2, 682 παρ. 1, 683 παρ. 1, 731 και 732 του Κ.Πολ.Δ.), αφού βάσει όσων αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης, πρόκειται για διαφορά ιδιωτικού δικαίου, με την οποία επιδιώκεται η άρση της προσβολής της προσωπικότητας των αιτούντων με ασφαλιστικά μέτρα και όχι την προσβολή διοικητικής πράξης, συντρέχοντος προς τούτο επείγοντος λόγου, αφού η ανάγκη χρήσης των περιβαλλοντολογικών αγαθών είναι διαρκής, απρόβλεπτη και πολυπρόσωπη, η χρήση δε αυτή ικανοποιεί μαζική κοινωνική ανάγκη, ενώ η παρεμπόδιση της χρήσης συνεχίζεται, εφόσον συνεχίζεται η ρυπαντική λειτουργία της προαναφερόμενης χωματερής (Χ.Α.Δ.Α) διότι, κατά το ιστορικό της αίτησης, η προσβολή της προσωπικότητας των αιτούντων εξαιτίας της στέρησης του δικαιώματος της ακώλυτης χρήσης του κοινού σε όλους ατμοσφαιρικού αέρα είναι διαρκής, η δε συντελούμενη οικολογική καταστροφή βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, μάλιστα με εντονότερο και απειλητικότερο ρυθμό. Κατά συνέπεια, ο αρνητικός της νομικής βασιμότητας της κρινομένης αίτησης, ισχυρισμός του γραπτού σημειώματος του καθ’ ου η αίτηση, περί ελλείψεως στο δικόγραφο της ένδικης αίτησης αναφοράς του στοιχείου του κατεπείγοντος είναι απορριπτέος, ως νόμω αβάσιμος, κατ' άρθρα 728 παρ. Ιεδ. α, 731 και 732 του Κ.Πολ.Δ., καθόσον, όπως προαναφέρθηκε, το στοιχείο αυτό θεωρείται ότι υφίσταται διαρκώς στην περίπτωση παρεμπόδισης της χρήσης των δικαιωμάτων που απαρτίζουν την προσωπικότητα του ατόμου. Είναι συνεπώς, η υπό κρίση αίτηση αρκούντως ορισμένη, ως περιέχουσα όλα τα κατά νόμο αναγκαία στοιχεία, που προσδιορίζουν το ασφαλιστέο δικαίωμα των αιτούντων για την προστασία του οποίου ζητείται η λήψη ασφαλιστικών μέτρων (άρθρο 57 του Α.Κ.) και την έννοια της επείγουσας περίπτωσης και του επικειμένου κινδύνου λόγω των επιβλαβών επιδράσεων που έχει ή μπορεί να έχει η λειτουργία των επίδικων ΧΑΔΑ και ΣΜΑ στην υγεία των κατοίκων της Σαλαμίνας και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος της εν λόγω νήσου. Είναι δε νόμιμη η υπό κρίση αίτηση στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 24 του διατάξεις των άρθρων, που αναφέρονται στην αρχική νομική σκέψη του 1650/1986, όπως τροποποιήθηκε και αντικαταστάθηκε με το Ν. 3010/2002 και της υπ’ αριθ. ΗΠ 50910/2727/2003 (Φ.Ε.Κ. Β' 1909/22.12.2003) Κ.Υ.Α., άρθρα 57, 966 και 967 του Α.Κ., 682 παρ. Ι, 731, 947 και 176 του Κ.Πολ.Δ., χωρίς παράλληλα το αιτούμενο ασφαλιστικό μέτρο να προσκρούει στον απαγορευτικό κανόνα της παρ. 4 του άρθρου 692 του Κ.Πολ.Δ., εφόσον από τη διάταξη του, που ρυθμίζει το θέμα, δεν δημιουργούνται αμετάκλητες καταστάσεις που οδηγούν στην ικανοποίηση του δικαιώματος του οποίου ήδη διώκεται η εξασφάλιση, καθόσον αφορά σε προσωρινή μόνο διακοπή της λειτουργίας των συγκεκριμένων ΧΑΔΑ και ΣΜΑ και όχι σε οριστική τέτοια, απορριπτόμενης για το λόγο αυτό της σχετικής ένστασης του καθ’ ου η αίτηση. Κατ’ ακολουθίαν, υπό κρίση αίτηση, πρέπει, να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα. Από την εκτίμηση, των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, από ένα για κάθε πλευρά, που λήφθηκαν νόμιμα κατά τη συζήτηση της αίτησης στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης δικάσιμο, εκτιμώμενες όλες μαζί και κάθε μία ξεχωριστά, κατά το λόγο γνώσεως και το βαθμό αξιοπιστίας των εξετασθέντων μαρτύρων, καθώς και των εγγράφων, που μετ’ επικλήσεως στα γραπτά τους σημειώματα, προσκομίζουν οι διάδικοι, για να ληφθούν υπόψη, είτε άμεσα, ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε έμμεσα, για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, στα οποία περιλαμβάνονται και φωτογραφικές απεικονίσεις του χώρου των επίδικων ΧΑΔΑ και ΣΜΑ (άρθρα 591 παρ. 1 682 παρ. 1, 444 παρ. 3 και 448 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.) πιθανολογούνται αρκούντως, κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου, τα ακόλουθα, ουσιώδη για την υπόθεση της ένδικης αίτησης, πραγματικά περιστατικά: Στη θέση «ΓΟΥΒΑ ΜΠΑΤΣΙ» της περιφέρειας του Δήμου Σαλαμίνας της ομώνυμης νήσου του νομού Αττικής, εντός εκτάσεως 15,8 στρεμμάτων, που εμφαίνεται στο από Ιουνίου 2009 τοπογραφικό διάγραμμα του Αγρονόμου Τοπογράφου Μηχανικού Ν.Τ., με τα στοιχεία 14, 15, 16, ... 21, 212, 211, 210, 209, ... 201, 14 και συνορεύει βόρεια με ιδιοκτησία κληρονόμων Α. Π., νότια, ανατολικά και δυτικά, με φερόμενη μείζονα ιδιοκτησίας των αιτούντων έκταση γεωτεμαχίου 350 περίπου στρεμμάτων, στο χώρο εκεί παλαιού εγκαταλελειμμένου λατομείου, ο καθ' ου η αίτηση Ο.Τ.Α. πρώτου βαθμού, από το έτος 1987, σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρων από την πόλη της Σαλαμίνας, όπου κατοικούν οι αιτούντες, διαμόρφωσε και έκτοτε λειτουργεί, χωρίς οιαδήποτε άδεια, Χώρο Ανεξέλεγκτης Απόθεσης Απορριμμάτων (ΧΑΔΑ) και Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ), όπου αντίστοιχα στο ΧΑΔΑ εναποθέτει τα αστικά απόβλητα της νήσου Σαλαμίνας που καθημερινά συλλέγει και μεταφέρει εκεί, με τα απορριμματοφόρα οχήματά του, ενώ στο ΣΜΑ, που λειτουργεί εκεί συμπιεσμένα στερεά απορρίμματα φορτώνονται σε κατάλληλα οχήματα του καθ’ ου η αίτηση και μεταφέρονται στο ΧΥΤΑ Νέου Ιλίου Αττικής. Τόσο ο ως άνω ΧΑΔΑ, όσο και ο ΣΜΑ στερούνται άδειας λειτουργίας και ως εκ τούτου μέχρι σήμερα λειτουργούν παράνομα, όπως στο γραπτό του σημείωμα συνομολογεί και ο καθ' ου η αίτηση Δήμος, ο οποίος δεν διαθέτει ούτε άδεια προσωρινής αποθήκευσης και μεταφόρτωσΗς απορριμμάτων. Στον εν λόγω ΧΑΔΑ, τον Αύγουστο του έτους 2009, εναποτέθηκε από το Λιμενικό Ταμείο Σαλαμίνας μεγάλη ποσότητα λυματολάσπης, προερχόμενη βάθυνση του λιμένος των Παλουκίων Σαλαμίνας, που αναμειχθείσα είδους ευρισκόμενα εκεί απόβλητα, παράνομα προκάλεσε σοβαρή υποβάθμιση της περιβαλλοντικής κατάστασης της ευρύτερης περιοχής, καθώς και οικολογική της καταστροφή. Από τον Αύγουστο του έτους 2009 στον ως άνω ΧΑΔΑ αποθηκεύονται συνολικά τα απόβλητα του καθ’ ου η αίτηση Δήμου. Ήδη από το έτος 2005, οπότε ο καθ' ου η αίτηση απέρριπτε περιστασιακά αστικά απόβλητα στην εν λόγω έκταση, ο Νομάρχης Πειραιά, με την υπ’ αριθ. 11212/Ζ11261/26-7-2005 απόφασή του, είχε διατάξει την παύση λειτουργίας του ως άνω ΧΑΔΑ, ενώ με την από 30-6-2006 απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Αττικής είχε επιβληθεί η περιβαλλοντική αποκατάσταση του εν λόγω ΧΑΔΑ. Με τις από 13-4-2005 και 21-7-2008 αποφάσεις του Νομάρχη Πειραιά επιβλήθηκαν σε βάρος του καθ' ου η αίτηση Δήμου πρόστιμα για την παράνομη λειτουργία της προαναφερόμενης χωματερής.

Ο παράνομος χαρακτήρας της εν λόγω χωματερής πιθανολογείται βάσιμα από το από 21-12-2009 έγγραφο του Αντινομάρχη Υποδομών της Νομαρχίας Πειραιά προς το Ειρηνοδικείο Σαλαμίνας, σε εκτέλεση επείγουσας παραγγελίας του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, από το οποίο προκύπτει ότι για τον επίμαχο ΧΑΔΑ, δεν υπάρχει έγκριση περιβαλλοντικών όρων, δεν έχει εκδοθεί άδεια προσωρινής αποθήκευσης και μεταφοράς απορριμμάτων, ενώ απορρίφθηκε αίτημα του καθ’ ου η αίτηση για έγκριση προμελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Απόφαση δε του Νομάρχη Πειραιά για την περιβαλλοντική αποκατάσταση του χώρου των επίμαχων ως άνω ΧΑΔΑ και ΣΜΑ δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί. Η κατάσταση που επικρατεί στον εν λόγω ΧΑΔΑ και ΣΜΑ από περιβαλλοντικής απόψεως είναι απαράδεκτη, αφού στον περιβάλλοντα χώρο του ΧΑΔΑ, όσο και του ΣΜΑ, επικρατεί έντονη δυσοσμία, υπάρχουν μεγάλες ποσότητες στερεών αποβλήτων οικιακών απορριμμάτων συσσωρευμένες επί του εδάφους, καθώς και σε ανοικτά κοντέϊνερς, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οχληρές, αντιαισθητικές και έντονα ανθυγιεινές καταστάσεις, καθώς και εστίες ανάπτυξης εντόμων και τρωκτικών υγειονομικής σημασίας σε βάρος του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας και φυσικά κίνδυνος πυρκαγιάς. Όλη η επιφάνεια του χώρου του ΧΑΔΑ καλύπτεται πλέον από απορρίμματα σε ύψος περίπου τεσσάρων (4) μέτρων. Σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από τον ως άνω ΧΑΔΑ και ΣΜΑ λειτουργεί η μεγαλύτερη κτηνοτροφική μονάδα της Σαλαμίνας. Η λειτουργία του ως άνω ΧΑΔΑ και ΣΜΑ υποβαθμίζει δραστικά την ποιότητα ζωής των κατοίκων της Σαλαμίνας, μεταξύ των οποίων και οι αιτούντες, αποτελεί σε πηγή σοβαρής μόλυνσης για τη γύρω περιοχή, καθώς λόγω της θέσης του εν λόγω ΧΑΔΑ και ΣΜΑ και της υψομετρικής τους διαφοράς σε σχέση με την πόλη της Σαλαμίνας και τη θαλάσσια ακτογραμμή, τα πάσης φύσεως στραγγίσματα από την ως άνω χωματερή διαχέονται στο υπέδαφος και μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα της νήσου Σαλαμίνας και το σύνολο της απορρέουσας στη θάλασσα λεκάνης απορροής της, αφού στην επίμαχη παράνομη χωματερή, δεν τηρείται, ούτε υπάρχει κάποιο μέτρο στεγανοποίησης. Η λειτουργία της παράνομης αυτής χωματερής καθιστά αδύνατη για τους αιτούντες την επίσκεψή τους στην περιοχή γύρωθεν της χωματερής αυτής, όπου διατηρούν ακίνητά τους, εξαιτίας της ανυπόφορης δυσοσμίας του χώρου, καθώς και των τρωκτικών και εντόμων, που έχουν μετατρέψει την ευρύτερη περιοχή της χωματερής και σε απόσταση κάποιων εκατοντάδων μέτρων σε εστία μολύνσεως, με αποτέλεσμα την ποιοτική υποβάθμιση της ποιότητας ζωή των αιτούντων και τη δημιουργία σοβαρού κινδύνου για τη δημόσια υγεία και τη δημόσια ασφάλεια, δεδομένου ότι στην επίμαχη χωματερή δεν τηρείται κανένα μέτρο ασφάλειας και διασφάλισης των αναγκαίων υγειονομικών όρων. Επίσης, δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο για την ύπαρξη βιολογικού καθαρισμού των στραγγισμάτων, που μολύνουν τόσο το έδαφος, όσο και το υπέδαφος της περιοχής, ενώ δεν υπάρχει στο χώρο της επίμαχης χωματερής εγκατάσταση καύσης του βιοαερίου, που εκλύεται στην ατμόσφαιρα της περιοχής και είναι τοξικό, με αποτέλεσμα να μολύνει τον αέρα της περιοχής.

Τέλος, λόγω της παράνομης λειτουργίας της εν λόγω χωματερής και της μη λήψης μέτρων πυρασφάλειας δημιουργείται σοβαρός κίνδυνος πυρκαγιάς, κατά τους θερινούς κυρίως μήνες, που δύναται να προκαλέσει κινδύνους για τη δημόσια υγεία των κατοίκων της Σαλαμίνας, από τη μεταφορά στην πόλη της Σαλαμίνας τοξικών αερίων αποβλήτων σε περίπτωση που προκληθεί εκουσίως (εμπρησμός) ή ακουσίως (αυτανάφλεξη) πυρκαγιά στο χώρο της επίμαχης παράνομης χωματερής. Παράλληλα, η παύση της λειτουργίας της παράνομης αυτής χωματερής και η αποκατάσταση του ΧΑΔΑ και του ΣΜΑ αποτελεί αναγκαιότητα, τόσο για την αντιμετώπιση καταγγελιών και αποφυγής προστίμων, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, όσο και για την εφαρμογή της υφισταμένης εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Σημειωτέον, ότι ο ΧΑΔΑ πρέπει να έχει αποτελεσματική πυροπροστασία, πλήρη περίφραξη και να γίνεται επικάλυψη με κατάλληλο εδαφικό υλικό των αποθέσεων κάθε μέρα. Δεν πρέπει να εισέρχονται στον ΧΑΔΑ όμβρια ύδατα, ενώ πρέπει να λαμβάνονται μέτρα, ώστε τα  στραγγίσματα να μην καταλήγουν σε επιφανειακό αποδέκτη. Καμία από τις προαναφερόμενες προϋποθέσεις δεν τηρείται στην περίπτωση της επίμαχης χωματερής. Από δε την ισχύουσα νομοθεσία δεν επιτρέπεται η δημιουργία νέων ΧΑΔΑ. Βάσει των ανωτέρω αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών, που δεν αμφισβητούνται βάσιμα από τον καθ' ου η αίτηση, με έγγραφα ή μάρτυρες, η ένσταση του καθ' ου η αίτηση, περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος των αιτούντων, με την άσκηση από αυτούς εναντίον του της ένδικης αίτησης (άρθρο 281 του ΑΚ) κρίνεται απορριπτέα, ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη. Από τα προαναφερόμενα πραγματικά περιστατικά πιθανολογείται ότι η προσβολή και η εξαιτίας αυτής υποβάθμιση του περιβάλλοντος στην επίδικη περιοχή όπου βρίσκεται η χωματερή του καθ’ ου η αίτηση προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, προσβολή της προσωπικότητας των αιτούντων, οι οποίοι είναι μόνιμοι κάτοικοι Σαλαμίνας υπό την έννοια που αναπτύχθηκε στη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης, αφού εμποδίζει την ομαλή και απρόσκοπτη διαβίωσή τους στην περιοχή αυτή υπό συνθήκες υγείας, ψυχικής άνεσης και ασφάλειας. Η εν λόγω προσβολή είναι διαρκής, αφού συνεχίζεται ακόμη, όπως συνομολογεί ο καθ’ ου η αίτηση Δήμος, ο οποίος άλλωστε, δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια περιβαλλοντικής αποκατάστασης του χώρου του εγκαταλελειμμένου παλαιού λατομείου εντός του οποίου βρίσκεται ο επίμαχος ΧΑΔΑ και ΣΜΑ, για τους οποίους δεν υφίσταται πλέον δυνατότητα αδειοδότησης και νόμιμης στο μέλλον λειτουργίας τους. Συνεπώς, υφίσταται κατεπείγουσα περίπτωση, για να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα προστασίας του δικαιώματος της προσωπικότητας των αιτούντων.

Πρέπει, επομένως, η υπό κρίση αίτηση, να γίνει δεκτή, ως βάσιμη και κατ' ουσίαν και να διαταχθούν τα αναφερόμενα στο διατακτικό κατάλληλα ασφαλιστικά μέτρα, προσωρινής προστασίας του δικαιώματος της προσωπικότητας των αιτούντων, αναφορικά με την ανάπτυξή της μέσα σε υγιεινό και ρύπανσης περιβάλλον παράνομη κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί, όπως προηγουμένως εκτέθηκε, χωρίς να επέρχεται πλήρης ικανοποίηση του ασφαλιστέου δικαιώματος (άρθρο 692 παρ. 4 του κ.Πολ.Δ.) είναι η επιβολή υποχρέωσης στον καθ’ ου η αίτηση

Δήμο Σαλαμίνας, να παραλείπει στο μέλλον και για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα μέχρι να ασκηθεί η κυρία αγωγή των αιτούντων (άρθρο 693 ΚΠολΔ) οποιαδήποτε περαιτέρω εναπόθεση απορριμμάτων στους επίδικους χώρους, με απειλή σε βάρος του χρηματικής ποινής πέντε χιλιάδων (5.000) €, σε περίπτωση μη συμμόρφωσής του με το διατακτικό της παρούσας απόφασης. Τέλος, πρέπει, να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα των αιτούντων, όπως, ειδικότερα, καθορίζονται στο διατακτικό, σε βάρος του καθ' ου η αίτηση, λόγω της ήττας του (άρθρα 176, 189 παρ. 1, 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. και 276, 281 του Ν. 3.463/2006 «Δημοτικού Κοινοτικού Κώδικα»).