ΔΠρΑθ 930/2019: Σύμφωνη με το Σύνταγμα η απαίτηση ενός ελάχιστου αριθμού ημερών ασφάλισης ως προϋπόθεση για την ανανέωση άδειας διαμονής αλλοδαπών
8. Επειδή, τέλος, ο αιτών προβάλλει ότι η ρύθμιση του άρθρου 15 του ν. 3386/2005, οι διατάξεις του οποίου ορίζουν την απαίτηση ενός ελάχιστου αριθμού ημερών ασφάλισης ως προϋπόθεση για την ανανέωση της άδειας διαμονής, καθώς και η εκδοθείσα υπό το άρθρο 90 του ως άνω νόμου κοινή υπουργική απόφαση, με την οποία καθορίζεται ως ελάχιστος αριθμός ημερών ασφάλισης οι 300 ημέρες, αντίκεινται στο άρθρο 5 παρ.1 του Συντάγματος, διότι τίθεται δυσανάλογος περιορισμός στην ελεύθερη συμμετοχή στην οικονομική ζωή της Χώρας, καθώς και στην αρχή της αναλογικότητας. Ο λόγος αυτός παρίσταται αβάσιμος, διότι η άνευ ετέρου ανανέωση άδειας διαμονής υπηκόου τρίτης χώρας συγκεκριμένου τύπου δεν αποτελεί περιεχόμενο ατομικού δικαιώματος (πρβλ. ΣτΕ 4871/2012, 1012/2011 κ.α.). Και ο λόγος ακύρωσης, ότι ο καθορισμός με την κοινή υπουργική απόφαση ελάχιστου αριθμού ημερών ασφάλισης, ήτοι των 300 ημερών, αντίκειται, ομοίως, στο άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος είναι, επίσης, απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι ο νομοθέτης δεν εμποδίζεται να θεσπίζει ειδικές προϋποθέσεις χορήγησης και ανανέωσης αδειών διαμονής για τους υπηκόους τρίτης χώρας, αποβλέποντας σε θεμιτούς σκοπούς δημοσίου συμφέροντος . Εν προκειμένω, το ως άνω όριο των 300 ημερών ασφάλισης σε συνδυασμό με τις λοιπές ρυθμίσεις του νόμου για την ανανέωση αυτού του τύπου άδειας διαμονής στη χώρα (εξαρτημένη εργασία), αποβλέπει σε θεμιτό σκοπό δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος συνίσταται στο κυριαρχικό δικαίωμα της Ελληνικής Πολιτείας, στο πλαίσιο της μεταναστευτικής πολιτικής της, να ελέγχει την είσοδο, εγκατάσταση, εργασία κατά κλάδο δραστηριότητας και παραμονή των αλλοδαπών σε αυτή (ΣτΕ 2107, 5029/2012), ενώ, επιβάλλουσες στους αλλοδαπούς την υποχρέωση να συμμορφώνονται με τους ορισμούς (απασχόληση για συγκεκριμένο αριθμό ημερών εργασίας ή δικαιολογημένη μειωμένη απασχόληση) των αδειών διαμονής αυτού του τύπου, οι εν λόγω διατάξεις δεν υπερβαίνουν – και μάλιστα προδήλως- το κατά την κοινή πείρα αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη των σκοπών αυτών ούτε παρίστανται απρόσφορες προς τούτο (ΣτΕ 715/2015, 1803/2016).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου