Θέμα
Διανομή επίκοινου ακινήτου, Ένδικο μέσο.
Διανομή επίκοινου ακινήτου, Ένδικο μέσο.
Περίληψη:
Πότε μπορεί να διαταχθεί αυτούσια διανομή κοινού ακινήτου με σύσταση οριζόντιων ή κάθετων ιδιοκτησιών. Λόγος αναιρέσεως από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. αβάσιμος. Λόγοι αναιρέσεως από....
τον αρ. 19 του
ιδίου άρθρου. Προϋποθέτει κατ΄ ουσίαν έρευνα του ισχυρισμού. Αλλιώς,
απαράδεκτος. Επικυρώνει Εφ.Αθ. 5250/2009.Πότε μπορεί να διαταχθεί αυτούσια διανομή κοινού ακινήτου με σύσταση οριζόντιων ή κάθετων ιδιοκτησιών. Λόγος αναιρέσεως από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. αβάσιμος. Λόγοι αναιρέσεως από....
Αριθμός 303/2013
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Γ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βασίλειο Φούκα, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη
(λόγω μη υπάρξεως Αντιπροέδρου στο Τμήμα), Δημήτριο Μαζαράκη, Νικόλαο
Μπιχάκη, Ερωτόκριτο Καλούδη και Αργύριο Σταυράκη, Αρεοπαγίτες.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 21 Νοεμβρίου 2012, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Ε. Δ. του Π., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ανδρέα Αποστολόπουλο.
Του αναιρεσιβλήτου: Κ. Γ. του Α., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Πέτρο Κωνσταντόπουλο.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 18/2/2004 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 3928/2005 του ιδίου Δικαστηρίου, 111/2007 μη οριστική (που διορθώθηκε με την 4503/2007) και 5250/2009 οριστική του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση των αποφάσεων αυτών ζητεί ο αναιρεσείων με την από 24/11/2009 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 26/3/2012 έκθεση του ήδη αποχωρήσαντος από την Υπηρεσία Αρεοπαγίτη Χαράλαμπου Αθανασίου, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 798, 799, 800 και 801 του ΑΚ, και 480, 480 Α, 481 και 484 παρ.1 του ΚΠολΔ, οι οποίες, σύμφωνα με το άρθρο 1113 του ΑΚ, εφαρμόζονται και επί διανομής κοινού πράγματος, προκύπτει ότι αν δεν συμφωνούν όλοι οι κοινωνοί για τη λύση της κοινωνίας με διανομή, κάθε κοινωνός μπορεί να ζητήσει τη δικαστική διανομή κατά τις διατάξεις του ΚΠολΔ (άρθρ. 478 επ.). Με το άρθρο 480 Α', ειδικότερα, καθιερώθηκε για πρώτη φορά ως τρόπος αυτούσιας διανομής κοινού οικοπέδου, στο οποίο υπάρχει οικοδομή ή το οποίο είναι ακάλυπτο και οικοδομήσιμο, η κατόπιν σχετικού αιτήματος κάποιου από τους συγκυρίους του οικοπέδου σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας, είτε κατά ορόφους ή μέρη ορόφων είτε σε διακεκριμένα μέρη του ενιαίου οικοπέδου, στα οποία θα είναι δυνατή η ανέγερση χωριστών οικοδομημάτων, σύμφωνα με τον ν.3741/1929 και το ν.δ. 1024/1971, αντίστοιχα, καθώς και τα άρθρα 1002 και 1117 ΑΚ, ορίζεται δε περαιτέρω στην παρ. 1 του άρθρου 480 Α ΚΠολΔ ότι το δικαστήριο αποφασίζει τη διανομή με τον τρόπο που αναφέρεται στην παράγραφο αυτή αν είναι εφικτή και δεν αντιβαίνει στο συμφέρον των λοιπών συγκυρίων, ότι η απόφαση που διατάζει τη διανομή κατά τον τρόπο αυτό προσδιορίζει τα χωριστά μέρη της οικοδομής που αναλογούν στις μερίδες των συγκυρίων και τα επιδικάζει σ' αυτούς και ότι, αν με την εν λόγω διανομή περιέρχονται σε κάποιο συγκύριο περισσότερες αυτοτελείς ιδιοκτησίες, η απόφαση καθορίζει το ποσοστό της συγκυριότητας που αναλογεί σε καθεμία από τις ιδιοκτησίες αυτές. Από τις αμέσως παραπάνω διατάξεις και, ειδικότερα, αυτές του άρθρου 480Α παρ. 1 εδ. α' και β' και 2 εδ. α' και β' ΚΠολΔ, προκύπτει ότι σε περίπτωση συνιδιοκτησίας επί οικοπέδου, στο οποίο υπάρχει οικοδομή, κάθε συγκύριος έχει δικαίωμα, στη δίκη διανομής, να ζητήσει την αυτούσια διανομή του με σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας κατ' ορόφους, αποφασίζει δε το δικαστήριο την κατά τον τρόπο αυτό διανομή, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή είναι εφικτή και δεν αντιβαίνει στο συμφέρον των λοιπών συγκυρίων (ΑΠ 1309/2005, 765/1993). Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 1 του ΚΠοΛΔ ιδρύεται λόγος αναιρέσεως αν παραβιάσθηκε κανόνας ουσιαστικού δικαίου, υπάρχει δε τέτοια παραβίαση και όταν για την εφαρμογή κανόνα ουσιαστικού δικαίου το δικαστήριο απαίτησε περισσότερα στοιχεία ή αρκέσθηκε σε λιγότερα στοιχεία από εκείνα που απαιτεί ο νόμος, καθώς και αν το δικαστήριο προσέδωσε στον εφαρμοστέο κανόνα έννοια διαφορετική από την αληθινή. Στην περίπτωση που το δικαστήριο έκρινε κατ' ουσίαν την υπόθεση, η παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου κρίνεται ενόψει των πραγματικών περιστατικών που ανελέγκτως δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν το δικαστήριο της ουσίας και της υπαγωγής των περιστατικών αυτών στον νόμο, ιδρύεται δε ο λόγος αυτός όταν το δικαστήριο εφάρμοσε το νόμο παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ότι αποδείχτηκαν δεν ήταν αρκετά για την εφαρμογή του ή δεν εφάρμοσε το νόμο παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε αρκούσαν για την εφαρμογή του, καθώς και όταν προέβη σε εσφαλμένη υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών σε διάταξη, στο πραγματικό της οποίας αυτά δεν υπάγονται.
Εν προκειμένω το Εφετείο, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφασή του, δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του, τα εξής ουσιώδη, αναφορικά με την ένδικη αγωγή διανομής του ήδη αναιρεσιβλήτου κατά του αναιρεσείοντος: Οι διάδικοι είναι συγκύριοι ενός οικοπέδου μετά της εντός αυτού ισόγειας οικίας, που βρίσκεται στην περιοχή …, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου του πρώην …. και τώρα …, στο υπ' αριθμ… οικοδομικό τετράγωνο (...). Το οικόπεδο αυτό έχει έκταση 557,80 τμ, εμφαίνεται με αριθμό … στο από 20-8-1960 σχεδιάγραμμα του μηχανικού Κ. Κ. (...), συνορεύει δε (...). Το ελάχιστο εμβαδόν για την αρτιότητα των οικοπέδων της περιοχής ανέρχεται σε 400 τμ. και για τον λόγο αυτό η αυτούσια διανομή του επικοίνου με κατάτμηση δεν είναι δυνατή, επειδή θα οδηγήσει σε ανεπίτρεπτο σχηματισμό μη αρτίων οικοπέδων. Επίσης, δεν είναι δυνατή η αυτούσια διανομή του με σύσταση καθέτων ιδιοκτησιών για τον λόγο ότι εντός του οικοπέδου δεν υπάρχουν περισσότερες οικοδομές, αλλά μία ισόγειος οικία, της οποίας η αξία δεν είναι ασήμαντη, ώστε το οικόπεδο να θεωρείται ακάλυπτο. Η οικία αυτή είναι πλακοσκεπής, έχει εμβαδόν 136 τμ. και αποτελείται από τέσσερα κύρια δωμάτια, κουζίνα, λουτρό και διάδρομο και περιβάλλεται από βεράντες πλάτους 1, 70 μ. Ο φέρων οργανισμός της οικίας αποτελείται από υπερμπατικές τοιχοποιίες πλινθοδομών επί των οποίων εδράζεται πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος. Δηλαδή δεν υπάρχει σκελετός από οπλισμένο σκυρόδεμα. Έχει κτιστεί κατά τα έτη 1956-1957 και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται είναι καλή, ωστόσο έχει ανάγκη εργασιών συντήρησης, όπως βαφή της τοιχοποιίας, αλλαγή κουφωμάτων κ.ά. Εκτός από την ισόγειο οικία, στη βόρεια γωνία του οικοπέδου υπάρχει πρόχειρη κεραμοσκεπής κατασκευή, μικρής αξίας, διαστάσεων 3,40 μ. Χ 3,60 μ. Η αντικειμενική αξία της ως άνω υπάρχουσας οικίας ανέρχεται σε 192.298 ευρώ και του οικοπέδου σε 542.427 ευρώ, η δε εμπορική αξία της οικίας σε 280.000 ευρώ και του όλου ακινήτου ανέρχεται σε 1.100.000 ευρώ. Δυνατή δεν είναι και η αυτούσια διανομή με την σύσταση οριζοντίων ιδιοκτησιών σε πολυώροφη οικοδομή, εφόσον τέτοια οικοδομή δεν υφίσταται, ούτε με την σύσταση οριζοντίων ιδιοκτησιών επί του υπάρχοντος ισογείου κτίσματος, για τον λόγο ότι οποιαδήποτε διανομή προϋποθέτει επεμβάσεις και δαπάνες στην υπάρχουσα οικία, που δεν είναι αποδεκτές από τον ενάγοντα και μειώνουν την αξία του επίδικου ακινήτου. Έτσι, συνεχίζει το Εφετείο, κατά την κρίση του δικαστηρίου τούτου (...) δεν είναι εφικτή ούτε συμφέρουσα η αυτούσια διανομή του επικοίνου ακινήτου με τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων και ισάξιων ιδιοκτησιών, όσοι δηλαδή οι νυν τελικοί συνιδιοκτήτες του. Και βάσει των παραδοχών αυτών το Εφετείο απέρριψε την έφεση του αναιρεσείοντος-εναγομένου κατά της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία η αγωγή του αναιρεσιβλήτου - ενάγοντος είχε γίνει δεκτή κατ' ουσίαν και είχε διαταχθεί η πώληση του επιδίκου με πλειστηριασμό, μετά την παραδοχή ότι η αυτούσια διανομή του επιδίκου δεν είναι δυνατή επειδή θα οδηγήσει σε ανεπίτρεπτο σχηματισμό μη αρτίων οικοπέδων, καθώς και ότι δεν είναι δυνατή και η σύσταση καθέτων ιδιοκτησιών στην υπάρχουσα μοναδική οικοδομή (οικία), λόγω του εμβαδού της, ούτε στο οικόπεδο, λόγω της υπάρχουσας οικίας, της οποίας η αξία δεν είναι οικονομικά ασήμαντη. Η παραδοχή του Εφετείου ότι το οικόπεδο δεν είναι ακάλυπτο, δεν διατυπώθηκε ως προϋπόθεση που θέτει ο νόμος (αρθρ. 480 Α ΚΠολΔ) για τη δυνατότητα της αυτούσιας διανομής του επιδίκου με τη σύσταση κάθετων ιδιοκτησιών, αλλά ως επιχείρημα ότι το οικόπεδο αφού δεν είναι ακάλυπτο (χωρίς κτίσματα επ' αυτού), δεν μπορεί να συσταθούν επ' αυτού κάθετες ιδιοκτησίες, ενόψει του εμβαδού της μοναδικής οικίας. Κρίνοντας έτσι το Εφετείο, δεν παραβίασε με εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή της προαναφερθείσες ουσιαστικού δικαίου διατάξεις, αφού τα ως άνω πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ανταποκρίνονται πλήρως στις προϋποθέσεις εφαρμογής αυτών των διατάξεων. Επομένως, ο πρώτος λόγος αναιρέσεως, από το άρθρο 559 αριθ. 1 του ΚΠολΔ, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, ειδικότερα δε ότι το Εφετείο παραβίασε τις ως άνω διατάξεις με το να μη διατάξει τη διανομή του επιδίκου με τη σύσταση κάθετων ιδιοκτησιών, είναι αβάσιμος.
ΙΙ. Ο από το άρθρο 559 αρ. 19 ΚΠολΔ λόγος αναιρέσεως προϋποθέτει την έρευνα της ουσίας της υπόθεσης και τη διατύπωση αποδεικτικού πορίσματος, και όχι την απόρριψη του ισχυρισμού ως μη νομίμου, αορίστου ή απαραδέκτου ή για οποιονδήποτε άλλο τυπικό λόγο (Ολομ.ΑΠ 3/1997, Ολομ.ΑΠ 44/1990, ΑΠ 1371/2005). Ο δεύτερος, επομένως, λόγος της αναίρεσης, με τον οποίο προβάλλεται η από τον αριθμό 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια ότι το Εφετείο απέρριψε ως μη νόμιμη την ένσταση του εναγομένου και ήδη αναιρεσείοντος περί καταχρηστικής ασκήσεως του ενδίκου δικαιώματος του αντιδίκου του χωρίς αιτιολογία, άλλως με ανεπαρκή αιτιολογία, είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος.
ΙΙΙ. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει ν' απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, κατά το νόμιμο αίτημα του τελευταίου (αρθρ. 176 και 183 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 24-11-2009 αίτηση του Ε. Δ. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 5250/2009 απόφασης του Εφετείου Αθηνών.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 5 Φεβρουαρίου 2013. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 20 Φεβρουαρίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 21 Νοεμβρίου 2012, με την παρουσία και της γραμματέως Αγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Ε. Δ. του Π., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ανδρέα Αποστολόπουλο.
Του αναιρεσιβλήτου: Κ. Γ. του Α., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Πέτρο Κωνσταντόπουλο.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 18/2/2004 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 3928/2005 του ιδίου Δικαστηρίου, 111/2007 μη οριστική (που διορθώθηκε με την 4503/2007) και 5250/2009 οριστική του Εφετείου Αθηνών. Την αναίρεση των αποφάσεων αυτών ζητεί ο αναιρεσείων με την από 24/11/2009 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Αργύριος Σταυράκης ανέγνωσε την από 26/3/2012 έκθεση του ήδη αποχωρήσαντος από την Υπηρεσία Αρεοπαγίτη Χαράλαμπου Αθανασίου, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης.
Ο πληρεξούσιος του αναιρεσείοντος ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου του στη δικαστική δαπάνη του.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 798, 799, 800 και 801 του ΑΚ, και 480, 480 Α, 481 και 484 παρ.1 του ΚΠολΔ, οι οποίες, σύμφωνα με το άρθρο 1113 του ΑΚ, εφαρμόζονται και επί διανομής κοινού πράγματος, προκύπτει ότι αν δεν συμφωνούν όλοι οι κοινωνοί για τη λύση της κοινωνίας με διανομή, κάθε κοινωνός μπορεί να ζητήσει τη δικαστική διανομή κατά τις διατάξεις του ΚΠολΔ (άρθρ. 478 επ.). Με το άρθρο 480 Α', ειδικότερα, καθιερώθηκε για πρώτη φορά ως τρόπος αυτούσιας διανομής κοινού οικοπέδου, στο οποίο υπάρχει οικοδομή ή το οποίο είναι ακάλυπτο και οικοδομήσιμο, η κατόπιν σχετικού αιτήματος κάποιου από τους συγκυρίους του οικοπέδου σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας, είτε κατά ορόφους ή μέρη ορόφων είτε σε διακεκριμένα μέρη του ενιαίου οικοπέδου, στα οποία θα είναι δυνατή η ανέγερση χωριστών οικοδομημάτων, σύμφωνα με τον ν.3741/1929 και το ν.δ. 1024/1971, αντίστοιχα, καθώς και τα άρθρα 1002 και 1117 ΑΚ, ορίζεται δε περαιτέρω στην παρ. 1 του άρθρου 480 Α ΚΠολΔ ότι το δικαστήριο αποφασίζει τη διανομή με τον τρόπο που αναφέρεται στην παράγραφο αυτή αν είναι εφικτή και δεν αντιβαίνει στο συμφέρον των λοιπών συγκυρίων, ότι η απόφαση που διατάζει τη διανομή κατά τον τρόπο αυτό προσδιορίζει τα χωριστά μέρη της οικοδομής που αναλογούν στις μερίδες των συγκυρίων και τα επιδικάζει σ' αυτούς και ότι, αν με την εν λόγω διανομή περιέρχονται σε κάποιο συγκύριο περισσότερες αυτοτελείς ιδιοκτησίες, η απόφαση καθορίζει το ποσοστό της συγκυριότητας που αναλογεί σε καθεμία από τις ιδιοκτησίες αυτές. Από τις αμέσως παραπάνω διατάξεις και, ειδικότερα, αυτές του άρθρου 480Α παρ. 1 εδ. α' και β' και 2 εδ. α' και β' ΚΠολΔ, προκύπτει ότι σε περίπτωση συνιδιοκτησίας επί οικοπέδου, στο οποίο υπάρχει οικοδομή, κάθε συγκύριος έχει δικαίωμα, στη δίκη διανομής, να ζητήσει την αυτούσια διανομή του με σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας κατ' ορόφους, αποφασίζει δε το δικαστήριο την κατά τον τρόπο αυτό διανομή, υπό την προϋπόθεση ότι αυτή είναι εφικτή και δεν αντιβαίνει στο συμφέρον των λοιπών συγκυρίων (ΑΠ 1309/2005, 765/1993). Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ. 1 του ΚΠοΛΔ ιδρύεται λόγος αναιρέσεως αν παραβιάσθηκε κανόνας ουσιαστικού δικαίου, υπάρχει δε τέτοια παραβίαση και όταν για την εφαρμογή κανόνα ουσιαστικού δικαίου το δικαστήριο απαίτησε περισσότερα στοιχεία ή αρκέσθηκε σε λιγότερα στοιχεία από εκείνα που απαιτεί ο νόμος, καθώς και αν το δικαστήριο προσέδωσε στον εφαρμοστέο κανόνα έννοια διαφορετική από την αληθινή. Στην περίπτωση που το δικαστήριο έκρινε κατ' ουσίαν την υπόθεση, η παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου κρίνεται ενόψει των πραγματικών περιστατικών που ανελέγκτως δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν το δικαστήριο της ουσίας και της υπαγωγής των περιστατικών αυτών στον νόμο, ιδρύεται δε ο λόγος αυτός όταν το δικαστήριο εφάρμοσε το νόμο παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε ότι αποδείχτηκαν δεν ήταν αρκετά για την εφαρμογή του ή δεν εφάρμοσε το νόμο παρότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε αρκούσαν για την εφαρμογή του, καθώς και όταν προέβη σε εσφαλμένη υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών σε διάταξη, στο πραγματικό της οποίας αυτά δεν υπάγονται.
Εν προκειμένω το Εφετείο, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφασή του, δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του, τα εξής ουσιώδη, αναφορικά με την ένδικη αγωγή διανομής του ήδη αναιρεσιβλήτου κατά του αναιρεσείοντος: Οι διάδικοι είναι συγκύριοι ενός οικοπέδου μετά της εντός αυτού ισόγειας οικίας, που βρίσκεται στην περιοχή …, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου του πρώην …. και τώρα …, στο υπ' αριθμ… οικοδομικό τετράγωνο (...). Το οικόπεδο αυτό έχει έκταση 557,80 τμ, εμφαίνεται με αριθμό … στο από 20-8-1960 σχεδιάγραμμα του μηχανικού Κ. Κ. (...), συνορεύει δε (...). Το ελάχιστο εμβαδόν για την αρτιότητα των οικοπέδων της περιοχής ανέρχεται σε 400 τμ. και για τον λόγο αυτό η αυτούσια διανομή του επικοίνου με κατάτμηση δεν είναι δυνατή, επειδή θα οδηγήσει σε ανεπίτρεπτο σχηματισμό μη αρτίων οικοπέδων. Επίσης, δεν είναι δυνατή η αυτούσια διανομή του με σύσταση καθέτων ιδιοκτησιών για τον λόγο ότι εντός του οικοπέδου δεν υπάρχουν περισσότερες οικοδομές, αλλά μία ισόγειος οικία, της οποίας η αξία δεν είναι ασήμαντη, ώστε το οικόπεδο να θεωρείται ακάλυπτο. Η οικία αυτή είναι πλακοσκεπής, έχει εμβαδόν 136 τμ. και αποτελείται από τέσσερα κύρια δωμάτια, κουζίνα, λουτρό και διάδρομο και περιβάλλεται από βεράντες πλάτους 1, 70 μ. Ο φέρων οργανισμός της οικίας αποτελείται από υπερμπατικές τοιχοποιίες πλινθοδομών επί των οποίων εδράζεται πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος. Δηλαδή δεν υπάρχει σκελετός από οπλισμένο σκυρόδεμα. Έχει κτιστεί κατά τα έτη 1956-1957 και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται είναι καλή, ωστόσο έχει ανάγκη εργασιών συντήρησης, όπως βαφή της τοιχοποιίας, αλλαγή κουφωμάτων κ.ά. Εκτός από την ισόγειο οικία, στη βόρεια γωνία του οικοπέδου υπάρχει πρόχειρη κεραμοσκεπής κατασκευή, μικρής αξίας, διαστάσεων 3,40 μ. Χ 3,60 μ. Η αντικειμενική αξία της ως άνω υπάρχουσας οικίας ανέρχεται σε 192.298 ευρώ και του οικοπέδου σε 542.427 ευρώ, η δε εμπορική αξία της οικίας σε 280.000 ευρώ και του όλου ακινήτου ανέρχεται σε 1.100.000 ευρώ. Δυνατή δεν είναι και η αυτούσια διανομή με την σύσταση οριζοντίων ιδιοκτησιών σε πολυώροφη οικοδομή, εφόσον τέτοια οικοδομή δεν υφίσταται, ούτε με την σύσταση οριζοντίων ιδιοκτησιών επί του υπάρχοντος ισογείου κτίσματος, για τον λόγο ότι οποιαδήποτε διανομή προϋποθέτει επεμβάσεις και δαπάνες στην υπάρχουσα οικία, που δεν είναι αποδεκτές από τον ενάγοντα και μειώνουν την αξία του επίδικου ακινήτου. Έτσι, συνεχίζει το Εφετείο, κατά την κρίση του δικαστηρίου τούτου (...) δεν είναι εφικτή ούτε συμφέρουσα η αυτούσια διανομή του επικοίνου ακινήτου με τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων και ισάξιων ιδιοκτησιών, όσοι δηλαδή οι νυν τελικοί συνιδιοκτήτες του. Και βάσει των παραδοχών αυτών το Εφετείο απέρριψε την έφεση του αναιρεσείοντος-εναγομένου κατά της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία η αγωγή του αναιρεσιβλήτου - ενάγοντος είχε γίνει δεκτή κατ' ουσίαν και είχε διαταχθεί η πώληση του επιδίκου με πλειστηριασμό, μετά την παραδοχή ότι η αυτούσια διανομή του επιδίκου δεν είναι δυνατή επειδή θα οδηγήσει σε ανεπίτρεπτο σχηματισμό μη αρτίων οικοπέδων, καθώς και ότι δεν είναι δυνατή και η σύσταση καθέτων ιδιοκτησιών στην υπάρχουσα μοναδική οικοδομή (οικία), λόγω του εμβαδού της, ούτε στο οικόπεδο, λόγω της υπάρχουσας οικίας, της οποίας η αξία δεν είναι οικονομικά ασήμαντη. Η παραδοχή του Εφετείου ότι το οικόπεδο δεν είναι ακάλυπτο, δεν διατυπώθηκε ως προϋπόθεση που θέτει ο νόμος (αρθρ. 480 Α ΚΠολΔ) για τη δυνατότητα της αυτούσιας διανομής του επιδίκου με τη σύσταση κάθετων ιδιοκτησιών, αλλά ως επιχείρημα ότι το οικόπεδο αφού δεν είναι ακάλυπτο (χωρίς κτίσματα επ' αυτού), δεν μπορεί να συσταθούν επ' αυτού κάθετες ιδιοκτησίες, ενόψει του εμβαδού της μοναδικής οικίας. Κρίνοντας έτσι το Εφετείο, δεν παραβίασε με εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή της προαναφερθείσες ουσιαστικού δικαίου διατάξεις, αφού τα ως άνω πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ανταποκρίνονται πλήρως στις προϋποθέσεις εφαρμογής αυτών των διατάξεων. Επομένως, ο πρώτος λόγος αναιρέσεως, από το άρθρο 559 αριθ. 1 του ΚΠολΔ, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, ειδικότερα δε ότι το Εφετείο παραβίασε τις ως άνω διατάξεις με το να μη διατάξει τη διανομή του επιδίκου με τη σύσταση κάθετων ιδιοκτησιών, είναι αβάσιμος.
ΙΙ. Ο από το άρθρο 559 αρ. 19 ΚΠολΔ λόγος αναιρέσεως προϋποθέτει την έρευνα της ουσίας της υπόθεσης και τη διατύπωση αποδεικτικού πορίσματος, και όχι την απόρριψη του ισχυρισμού ως μη νομίμου, αορίστου ή απαραδέκτου ή για οποιονδήποτε άλλο τυπικό λόγο (Ολομ.ΑΠ 3/1997, Ολομ.ΑΠ 44/1990, ΑΠ 1371/2005). Ο δεύτερος, επομένως, λόγος της αναίρεσης, με τον οποίο προβάλλεται η από τον αριθμό 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ πλημμέλεια ότι το Εφετείο απέρριψε ως μη νόμιμη την ένσταση του εναγομένου και ήδη αναιρεσείοντος περί καταχρηστικής ασκήσεως του ενδίκου δικαιώματος του αντιδίκου του χωρίς αιτιολογία, άλλως με ανεπαρκή αιτιολογία, είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος.
ΙΙΙ. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει ν' απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως, και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στην αναφερόμενη στο διατακτικό δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, κατά το νόμιμο αίτημα του τελευταίου (αρθρ. 176 και 183 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 24-11-2009 αίτηση του Ε. Δ. για αναίρεση της υπ' αριθμ. 5250/2009 απόφασης του Εφετείου Αθηνών.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στη δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου, την οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων (2.700) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 5 Φεβρουαρίου 2013. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 20 Φεβρουαρίου 2013.
Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου