ΑΠ 2050/2017 - Ποινική ευθύνη για οφειλές προς το Δημόσιο εκπροσώπων εταιρειών ανάλογα με τη νομική μορφή αυτών - α) Για ημεδαπές ανώνυμες εταιρίες, στους προέδρους των Δ.Σ., στους διευθυντές ή εντεταλμένους ή συμπράττοντες συμβούλους ή διοικητές ... β) Για εταιρίες ομόρρυθμες ή ετερόρρυθμες, στους ομόρρυθμους εταίρους και στους διαχειριστές τους. Για περιορισμένης ευθύνης εταιρίες, στους διαχειριστές αυτών και όταν ελλείπουν, αδιάφορα από το λόγο ελλείψεώς τους ή όταν απουσιάζουν αυτοί από την έδρα της εταιρίας, χωρίς να είναι γνωστό στη δημόσια οικονομική υπηρεσία ή στο τελωνείο όπου είναι βεβαιωμένα τα χρέη, σε κάθε εταίρο, σωρευτικά ή μη ....",

ΑΠ 2050/2017 - Ποινική ευθύνη για οφειλές προς το Δημόσιο εκπροσώπων εταιρειών ανάλογα με τη νομική μορφή αυτών
Τύπος: Νομολογία

Έτος: 2017

Νούμερο: 2050
α) Για ημεδαπές ανώνυμες εταιρίες, στους προέδρους των Δ.Σ., στους διευθυντές ή εντεταλμένους ή συμπράττοντες συμβούλους ή διοικητές ... β) Για εταιρίες ομόρρυθμες ή ετερόρρυθμες, στους ομόρρυθμους εταίρους και στους διαχειριστές τους. Για περιορισμένης ευθύνης εταιρίες, στους διαχειριστές αυτών και όταν ελλείπουν, αδιάφορα από το λόγο ελλείψεώς τους ή όταν απουσιάζουν αυτοί από την έδρα της εταιρίας, χωρίς να είναι γνωστό στη δημόσια οικονομική υπηρεσία ή στο τελωνείο όπου είναι βεβαιωμένα τα χρέη, σε κάθε εταίρο, σωρευτικά ή μη ....",

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Z’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Αγγελική Αλειφεροπούλου, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Δημήτριο Γεώργα-Εισηγητή, Δημήτριο Τζιούβα, Μαρία Γκανιάτσου και Μαρία Παπασωτηρίου, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 18 Οκτωβρίου 2017, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Αριστέας Θεοδόση (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Αικατερίνης Σιταρά, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος-κατηγορουμένου Σ. Τ., κατοίκου ..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του ....., για αναίρεση της υπ’ αριθ. 2398/2016 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Λαρίσης.

Το Τριμελές Εφετείο Λαρίσης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων-κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 6 Ιουνίου 2017 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό ...2017.

Αφού άκουσε

Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά τη διάταξη του άρθρου 25 παρ. 1 του Ν. 1882/1990, η καθυστέρηση καταβολής βεβαιωμένων στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ.) και τα τελωνεία χρεών προς το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, διώκεται ύστερα από αίτηση του προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ή του Τελωνείου προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών της έδρας τους και τιμωρείται με τις προβλεπόμενες στη διάταξη ποινές. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 18 παρ.1 του Ν.2523/1997, όπως ίσχυε μετά την τροποποίησή του με την παρ. 2 δ του άρθρου 2 Ν.3943/2011, αδίκημα μη απόδοσης ή ανακριβούς απόδοσης στο Δημόσιο του φόρου προστιθέμενης αξίας, του φόρου κύκλου εργασιών και των παρακρατούμενων και επιρριπτόμενων φόρων, τελών ή εισφορών διαπράττει ο φορολογούμενος, ο οποίος, προκειμένου να αποφύγει την πληρωμή αυτών δεν απέδωσε ή απέδωσε ανακριβώς τους άνω φόρους, τέλη ή εισφορές ή συμψήφισε ή εξαπατώντας τη φορολογική αρχή έλαβε επιστροφή Φ.Π.Α., τιμωρούμενος κατά τις προβλεπόμενες στη διάταξη διακρίσεις, με βάση το ύψος του προς απόδοση ποσό του κύριου φόρου, τέλους ή εισφοράς ή το ποσό του Φ.Π.Α. που συμψηφίσθηκε ή δεν αποδόθηκε ή αποδόθηκε ανακριβώς. Η μη καταβολή προς το Δημόσιο χρεών που είναι βεβαιωμένα στις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ) και η ποινική μεταχείριση διαφοροποιείται από το αδίκημα της φοροδιαφυγής ως προς το χρονικό σημείο έναρξης της ποινικής ευθύνης του υπαιτίου , αλλά και ως προς το ύψος του μεγέθους του χρέους. Από την αντιπαραβολή των παραπάνω ουσιαστικών ποινικών διατάξεων προκύπτει ότι, τόσο κατά την αντικειμενική όσο και κατά την υποκειμενική τους υπόσταση τα θεσπιζόμενα, με αυτές, εγκλήματα αποσκοπούν στον ποινικό κολασμό διαφορετικών εγκληματικών συμπεριφορών, και, συνεπώς, μεταξύ αυτών, δεν υπάρχει ταυτότητα πράξεως αλλά αληθής συρροή (Α.Π. 130/16, 135/16, 872/2015, 5582014, 583/16). Περαιτέρω, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, κατά τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ., ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ’ του ίδιου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, όταν αναφέρονται σ’ αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά, που αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, για το οποίο καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στις εφαρμοσθείσες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι επιτρεπτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Ειδικότερα, από τη ρύθμιση του άρθρου 34 παρ.1 του Ν.3220/2004, προκύπτει, ότι κρίσιμα στοιχεία για τη θεμελίωση του προαναφερθέντος εγκλήματος της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, που πρέπει να προσδιορίζονται στην καταδικαστική απόφαση, για να είναι αυτή ειδικά και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη, όπως επιβάλλεται κατά τα άνω, είναι: 1) η αρχή, που προέβη στη βεβαίωση του χρέους, 2) το ύψος του χρέους, 3) ο τρόπος πληρωμής του (εφάπαξ ή σε δόσεις), 4) ο ακριβής χρόνος καταβολής του, όταν αυτό καταβάλλεται εφάπαξ ή της κάθε δόσεως, όταν καταβάλλεται σε δόσεις, ο οποίος δεν συμπίπτει αναγκαία με το χρόνο που βεβαιώθηκε το χρέος, διότι ο νόμος, ως βεβαίωση χρεών εννοεί εκείνη, που γίνεται από την αρμόδια οικονομική αρχή και έχει ως περιεχόμενο τον προσδιορισμό του υπόχρεου προσώπου, καθώς και του είδους και του ποσού της οφειλής, ενώ το ληξιπρόθεσμο του χρέους συνάπτεται με τη λεγόμενη ταμιακή βεβαίωση, οπότε και μπορεί το χρέος αυτό να εισπραχθεί και 5) η μη πληρωμή τριών συνεχών δόσεων, του σε δόσεις χρέους ή ολόκληρου του ποσού, όταν αυτό είναι καταβλητέο εφάπαξ, πέραν των τεσσάρων μηνών από τη λήξη του χρόνου καταβολής του, οπότε συνάγεται και προσδιορίζεται και ο χρόνος τελέσεως του αδικήματος. Περαιτέρω, κατά τις διατάξεις του άρθρου 25 παρ. 2 του Ν. 1882/1990, "στις πιο κάτω περιπτώσεις οφειλών του Δημοσίου και τρίτων, πλην ιδιωτών, οι προβλεπόμενες ποινές που αναφέρονται στην παρ. 1 του παρόντος άρθρου, επιβάλλονται και προκειμένου: α) Για ημεδαπές ανώνυμες εταιρίες, στους προέδρους των Δ.Σ., στους διευθυντές ή εντεταλμένους ή συμπράττοντες συμβούλους ή διοικητές ... β) Για εταιρίες ομόρρυθμες ή ετερόρρυθμες, στους ομόρρυθμους εταίρους και στους διαχειριστές τους. Για περιορισμένης ευθύνης εταιρίες, στους διαχειριστές αυτών και όταν ελλείπουν, αδιάφορα από το λόγο ελλείψεώς τους ή όταν απουσιάζουν αυτοί από την έδρα της εταιρίας, χωρίς να είναι γνωστό στη δημόσια οικονομική υπηρεσία ή στο τελωνείο όπου είναι βεβαιωμένα τα χρέη, σε κάθε εταίρο, σωρευτικά ή μη ....", ενώ κατά την παρ. 3 του ίδιου άρθρου, "για πρόσωπα, που αναφέρονται στην παρ. 2 του παρόντος άρθρου, η ποινική δίωξη ασκείται για τα χρέη προς το Δημόσιο και τρίτους, πλην ιδιωτών, που ήταν βεβαιωμένα κατά το χρόνο απόκτησης της πιο πάνω ιδιότητας ή βεβαιώθηκαν κατά τη διάρκεια που είχαν τη συγκεκριμένη ιδιότητα, ανεξάρτητα αν μεταγενέστερα απέβαλαν την ιδιότητα αυτή με οποιοδήποτε τρόπο ή για οποιαδήποτε αιτία, καθώς και για τα χρέη που βεβαιώθηκαν ανεξάρτητα από τη λύση ή μη των νομικών προσώπων, αλλά γεννήθηκαν ή ανάγονται στο χρόνο που είχαν την ιδιότητα αυτή.....". Με τις ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 25 παρ. 2 περ. α’ , β’ και 3 του Ν. 1882/1990, προσδιορίζονται οι εκπρόσωποι του νομικού προσώπου των ανωνύμων και λοιπών εταιρειών, οι οποίοι υπέχουν ευθύνη για την καταβολή των χρεών προς το Δημόσιο, που ήταν βεβαιωμένα ή γεννήθηκαν κατά το χρόνο που είχαν την ιδιότητα αυτή, σκοπείται δε η αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος της φοροδιαφυγής, που δημιουργείται από τις αλλεπάλληλες μεταβολές, που υφίστανται τα νομικά πρόσωπα των εταιρειών αυτών και επιβάλλεται, σε κάθε περίπτωση, να προσδιορίζεται η κατά τα άνω ιδιότητα του υποχρέου για την καταβολή των χρεών και υπέχοντος προς τούτο ποινική ευθύνη.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της προσβαλλόμενης με αριθμό 2398/2016 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας, που αλληλοσυμπληρώνονται και αποτελούν ενιαίο σύνολο, το ως άνω δικαστήριο, που δίκασε ως δευτεροβάθμιο, από τα αποδεικτικά μέσα, που κατ’ είδος αναφέρει, ήτοι από όλα τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν στο ακροατήριο, καθώς και από τα πρακτικά της πρωτόδικης απόφασης, που επίσης αναγνώσθηκαν, δέχθηκε ανελέγκτως, ότι αποδείχθηκαν τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά, κατά πιστή μεταφορά: "Ο κατηγορούμενος, Σ. Τ. του Χ. και της Χ., κάτοικος ..., στα Τρίκαλα, στις 11-10-2007 έως 23-05-2014, με περισσότερες από μία πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, καθυστέρησε την καταβολή των βεβαιωμένων στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες χρεών του προς το Ελληνικό Δημόσιο για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, το δε συνολικό χρέος από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους προσαυξήσεων μέχρι την ημέρα σύνταξης του οικείου πίνακα χρεών, υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ. Συγκεκριμένα, ενώ ήταν υπόχρεος για την καταβολή ατομικών χρεών του προς το Ελληνικό Δημόσιο, καθυστέρησε την καταβολή των χρεών αυτών για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών. Τα χρέη αυτά που αναφέρονται ακολούθως, ήταν ληξιπρόθεσμα και βεβαιωμένα στη ... (...) σύμφωνα με τον κατωτέρω συνημμένο πίνακα χρεών, προσδιορίζονται κατά οφειλόμενο κεφάλαιο και προσαυξήσεις, κατά αιτία οφειλής, τρόπο καταβολής και ημερομηνία λήξης καταβολής, καθώς και κατά αριθμό, οικονομικό έτος γέννησης των χρεών και ημερομηνία βεβαίωσης του προϊσταμένου της ως άνω Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας. Το συνολικό ποσό χρέους του κατηγορουμένου από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους προσαυξήσεων, μέχρι την ημέρα σύνταξης του οικείου πίνακα χρεών, υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ, καθόσον ανέρχεται στις διακόσιες εξήντα πέντε χιλιάδες πεντακόσια ογδόντα έξι ευρώ και πενήντα τρία λεπτά του ευρώ (265.586,53 €). Ο οικείος πίνακας χρεών συνάπτεται στο διατακτικό της απόφασης αυτής. Από όσα εκτέθηκαν ανωτέρω, το Δικαστήριο τούτο σχημάτισε τη δικανική πεποίθηση ότι ο κατηγορούμενος τέλεσε την επίδικη αξιόποινη πράξη (της μη καταβολής χρεών προς το Ελληνικό Δημόσιο) και, συνεπώς, πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για την τέλεση της πράξης αυτής, αλλά, περαιτέρω, πρέπει να γίνει δεκτό ότι στο πρόσωπο του κατηγορουμένου συντρέχει η ελαφρυντική περίσταση του άρθρου 84§2-β ΠΚ, διότι ο κατηγορούμενος ωθήθηκε στην τέλεση της ανωτέρω αξιόποινης πράξης του εξαιτίας οικονομικής δυσπραγίας και όχι από ταπεινά αίτια. Οι αντίθετοι προς την ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου ισχυρισμοί του κατηγορουμένου πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι". Εν συνεχεία δε κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο του ότι: "στα Τρίκαλα στις 11-10-2007 έως 23-05-2014, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος, καθυστέρησε την καταβολή των βεβαιωμένων στις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες χρεών προς το Δημόσιο για το χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, το δε συνολικό χρέος από κάθε αιτία συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους προσαυξήσεων μέχρι την ημέρα σύνταξης του πίνακα χρεών υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ και, συγκεκριμένα, ενώ ήταν υπόχρεος για την καταβολή ατομικών χρεών, καθυστέρησε την καταβολή για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών των ακολούθως αναφερομένων χρεών που ήταν ληξιπρόθεσμα και βεβαιωμένα στη ... (...), σύμφωνα με τον συνημμένο πίνακα χρεών, όπως αυτά προσδιορίζονται κατά οφειλόμενο κεφάλαιο και προσαυξήσεις κατά αιτία οφειλής, τρόπο καταβολής και ημερομηνία λήξης καταβολής, καθώς και κατά αριθμό οικονομικό έτος γέννησης των χρεών και ημερομηνία της βεβαίωσης του προϊσταμένου της ως άνω Υπηρεσίας. Το συνολικό χρέος από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους προσαυξήσεων, μέχρι την ημέρα σύνταξης του πίνακα χρεών υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ, καθόσον ανέρχεται στις διακόσιες εξήντα πέντε χιλιάδες πεντακόσια ογδόντα έξι ευρώ και πενήντα τρία λεπτά (265.586,53)". Εν συνεχεία δε παρατίθεται αναλυτικά ο πίνακας χρεών, όπου αναφέρεται ο ΑΦΜ του κατηγορουμένου, το ποσό, το είδος του φόρου, το οικονομικό έτος, που στον προκείμενο πίνακα άρχεται από 30-11-2010, αλλά και η ιδιότητα αυτού ως "διαχειριστή". Ακολούθως, επέβαλε ποινή φυλακίσεως οκτώ (8) μηνών, δεχόμενο την ελαφρυντική περίσταση του άρθρ. 84 § 2β ΠΚ, ποινή που ανέστειλε επί τριετία. Με αυτά που δέχθηκε το ως άνω Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, δεν διέλαβε σ’ αυτήν την απαιτούμενη από τις προαναφερόμενες διατάξεις ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού δεν εκθέτει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία, που συγκροτούν πράγματι την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο, για το οποίο καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος. Ειδικότερα, μεταξύ του σκεπτικού και του διατακτικού αυτής υπάρχει αντίφαση και ασάφεια, όπως και εντός αυτού του διατακτικού, συνιστάμενη στο ότι, ενώ στο σκεπτικό και στο αρχικό μέρος του διατακτικού διαλαμβάνεται ότι ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος τέλεσε την αποδιδόμενη στο κατηγορητήριο αξιόποινη πράξη ατομικά, χωρίς αναφορά άλλης ιδιότητας αυτού, πλην αυτής του φυσικού προσώπου, στον επισυναπτόμενο στο διατακτικό πίνακα, που συνέταξε ο προϊστάμενος της ... και αποτελεί τμήμα του αιτιολογικού της προσβαλλόμενης απόφασης, ο αναιρεσείων εμφανίζεται ως οφείλων τα επίμαχα χρέη ως "διαχειριστής", χωρίς σε κανένα σημείο του πίνακα αυτού να αναφέρεται η επωνυμία εταιρείας και ποίας μορφής είναι αυτή. Τούτο βέβαια αναφέρεται στο παραδεκτώς επισκοπούμενο, αναγνωσθέν 17267/23-5-2014 έγγραφο της ως άνω Δ.Ο.Υ. που υπάρχει στη δικογραφία, στο οποίο αναγράφεται ότι ο ΑΦΜ ... ανήκει στην εταιρία με την επωνυμία "... ΕΕ", στην οποία ο κατηγορούμενος φέρει την ιδιότητα του διαχειριστή. Όμως, με βάση τα ανωτέρω εκτεθέντα, στην προσβαλλόμενη απόφαση δεν αιτιολογείται με σαφήνεια και πληρότητα, αν ο κατηγορούμενος και ήδη αναιρεσείων καταδικάσθηκε ως φυσικό πρόσωπο για ατομικά χρέη ή ως διαχειριστής της ως άνω Ε.Ε. και δεν αποσαφηνίζονται για τη δεύτερη περίπτωση, τα στοιχεία, βάσει των οποίων αυτός είχε την ιδιότητα αυτή κατά το χρόνο που γεννήθηκαν τα χρέη ή βεβαιώθηκαν αυτά και κατέστησαν απαιτητά, οπότε και μόνον θα υπόκειται σε ποινικές κυρώσεις, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στη μείζονα σκέψη.

Επομένως, ο σχετικός, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του ΚΠοινΔ, δεύτερος λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, εξαιτίας της προαναφερόμενης ασάφειας και αντίφασης των αιτιολογιών της ως προς τη συγκεκριμένη ιδιότητα του υποχρέου για την καταβολή των επίδικων χρεών, είναι αβάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός, παρελκούσης της ερεύνης των λοιπών λόγων του αναιρετηρίου. Μετά ταύτα, πρέπει να γίνει δεκτή, ως βάσιμη κατ’ ουσία, η κρινόμενη αίτηση, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση προς νέα εκδίκαση στο ίδιο δικαστήριο, συντιθέμενο όμως από άλλους δικαστές, από αυτούς που δίκασαν προηγουμένως (αρ. 519 ΚΠΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί την 2398/2016 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημ/των) Λάρισας.

Και

Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 15 Νοεμβρίου 2017.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ   Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 12 Δεκεμβρίου 2017.

Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ   Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ