1230/2009 ΑΠ ( 521723). Διεκδικητική αγωγή. Νομιμοποιείται να ασκήσει διεκδικητική αγωγή και ο ψιλός κύριος για το ιδανικό μερίδιο..
που του ανήκει. Νόμιμα έγινε δεκτή αγωγή ψιλής κυρίας κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου για το άνω ποσοστό ενώ αυτή ήταν επικαρπώτρια μόνο κατά ποσοστό Ό. Λόγος αναίρεσης κατά αρθ. 559 αριθ. 2 ΚΠολΔ ότι η προσβαλλομένη απόφαση δημοσιεύθηκε από άλλους δικαστές και όχι από εκείνους που είχαν συμμετάσχει στην έκδοση της προσβαλλομένης, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος αφού η δημοσίευση της απόφασης, ως τυπική ενέργεια, μπορεί να γίνει και από δικαστές άλλους έναντι εκείνων που υπήρχαν κατά την έκδοσή της, εφόσον οι δικαστές που έλαβαν μέρος στη σύνθεση για τη δημοσίευση υπηρετούν στο ίδιο δικαστήριο. Απορρίπτει ως απαράδεκτους λόγω αοριστίας λόγους αναιρέσεως 559 αρ. 1, αρ. 8, αρ. 17 ΚΠολΔ Απορρίπτει αναίρεση.
Αριθμός 1230/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Γ` Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Δημήτριο Κανελλόπουλο, Αντιπρόεδρο, Ελισάβετ Μουγάκου-Μπρίλλη, Μίμη Γραμματικούδη, Ιωάννη Σίδερη και Σπυρίδων Μιτσιάλη, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 4 Μαρτίου 2009, με την παρουσία και της γραμματέως Φωτεινής Σαμέλη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παναγιώτη Παπατσίκη με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. Των αναιρεσιβλήτων: 1. ... και 2. ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Εμμανουήλ Σολιδάκη. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 1-7-1999 αγωγή της αρχικής διαδίκου αποβιωσάσης ... και της ... ήδη 2ης αναιρεσίβλητης, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Μυτιλήνης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 236/2002 του ίδιου Δικαστηρίου και 340/2005 του Εφετείου Αιγαίου (Μεταβατική Έδρα Μυτιλήνης).
Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 8-5-2006 αίτησή τoυ. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω.
Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Ιωάννης Σίδερης ανέγνωσε την από 23-2-2009 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης. O πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων ζήτησε την απόρριψη της αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
I). Από τις διατάξεις των άρθρων 118 αρ. 4, 566 παρ. 1, 577 παρ. 3 και 578 ΚΠολΔ συνάγεται ότι στον λόγο αναιρέσεως πρέπει να εκτίθεται κατά τρόπο σαφή, ορισμένο και ευσύνοπτο η νομική πλημμέλεια που αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, ώστε να μπορεί να διαπιστωθεί αν και σε ποιο από τους περιοριστικώς αναφερομένους στο άρθρο 559 Κ.Πολ.Δ λόγους εμπίπτει η προβαλλόμενη αιτίαση.
Ειδικότερα ο εκ του άρθρου 559 αρ. 1 ΚΠολΔ λόγος αναιρέσεως, που συντρέχει όταν το δικαστήριο της ουσίας εφάρμοσε κανόνα ουσιαστικού δικαίου μη εφαρμοστέο ή παρέλειψε την εφαρμογή του εφαρμοστέου, ή προσέδωσε στον εφαρμοσθέντα κανόνα έννοια διαφορετική από εκείνη την οποία έχει, για να είναι ορισμένος και κατά συνέπεια παραδεκτός, πρέπει να μνημονεύονται και να παρατίθενται σ` αυτόν οι διατάξεις ουσιαστικού δικαίου που φέρονται ότι παραβιάσθηκαν, καθώς και η νομική κρίση του δικαστηρίου για την έννοια αυτών, επί πλέον δε πρέπει να εκτίθενται με σαφήνεια τα πραγματικά γεγονότα που έγιναν δεκτά από το δικαστήριο της ουσίας, ως και σε τι συνίσταται το σφάλμα της αποφάσεως περί την ερμηνεία ή την εφαρμογή του νόμου ( Α.Π 32/1996 Ολ.). Διαφορετικά ο λόγος της αναιρέσεως είναι αόριστος, η αοριστία δε αυτή δεν δύναται να συμπληρωθεί με παραπομπή στο δικόγραφο της αγωγής ή της εφέσεως ή στις προτάσεις του αναιρεσείοντος. Κατά συνέπεια ο πρώτος, κατά το πρώτο τμήμα αυτού, λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως, με τον οποίο προσάπτεται στην προσβαλλομένη απόφαση η από τον αριθ. 1 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. πλημμέλεια για τον λόγο ότι με την προσβαλλομένη απόφαση " παραβιάσθηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο υπάγονται και οι ερμηνευτικού κανόνες των δικαιοπραξιών και δη η υπαγωγή των πραγματικών γεγονότων σε αυτούς" , είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, λόγω της αοριστίας του διότι στο αναιρετήριο εκτίθενται μόνο ένα σύντομο ιστορικό της υποθέσεως, το κατά τις απόψεις του αναιρεσείοντος πραγματικό μέρος αυτής και μεμονωμένες νομικές σκέψεις αυτών, ενώ δεν παρατίθενται με πληρότητα, αλλά μόνο με επιλεκτικές αναφορές οι ουσιαστικές παραδοχές του Δικαστηρίου, δηλαδή τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε τούτο ως αποδειχθέντα, για να στηρίξει τη φερόμενη ως λανθασμένη κρίση του, επί πλέον δε δεν αναφέρεται ούτε η φερόμενη ως παραβιασθείσα διάταξη του ουσιαστικού δικαίου. Εξάλλου απορριπτέοι, προεχόντως, ως απαράδεκτοι, λόγω της αοριστίας τους είναι και οι τρίτος και τέταρτος λόγοι της αναιρέσεως, κατά το μέρος που με αυτούς προσάπτονται στην προσβαλλομένη απόφαση, όπως εκτιμάται οι από τους αριθ. 8, και 17 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. πλημμέλειες, καθ` όσον ο αναιρεσείων περιορίζεται στην επίκληση των αντίστοιχων αυτών πλημμελειών με απλή αναφορά στη φρασιολογία του νόμου άνευ οιασδήποτε περαιτέρω εξειδικεύσεως των στοιχείων που τους στηρίζουν, χωρίς δηλαδή, ειδικότερα, στην αναίρεση να αναφέρονται: α) ως προς τον από τον αριθ. 17 λόγο αναιρέσεως του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. οι αντιφατικές διατάξεις της αποφάσεως και β) ως προς τον από τον αριθ. 8 λόγο αναιρέσεως του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ., ποιοι ισχυρισμοί (πράγματα) προτάθηκαν νομίμως και δεν λήφθηκαν υπόψη από το Εφετείο ή ποιοι ισχυρισμοί λήφθηκαν υπόψη χωρίς να έχουν προταθεί νομίμως, καθώς επίσης και τα στοιχεία εκείνα, από τα οποία θα κρινόταν αν τα "πράγματα" αυτά ήταν ουσιώδη, με αντίστοιχη αναφορά του σφάλματος της προσβαλλομένης αποφάσεως από τη μη λήψη υπόψη των "πραγμάτων". ΙΙ). Από την διάταξη του άρθρου 1094 ΑΚ σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 1113, 1142, 1143, 1147, 1161 και 1173 του ίδιου Κώδικα συνάγεται ότι διεκδικητική αγωγή δικαιούται να ασκήσει και ο ψιλός κύριος κοινού πράγματος για το ιδανικό του μερίδιο το οποίο παρανόμως κατακρατεί τρίτος, δικαιούμενος να απαιτήσει την απόδοσή του από τον τρίτο κάτοχο μη επικαρπωτή και εν γένει από τον μη έχοντα έναντι του ψιλού κυρίου δικαίωμα νομής ή κατοχής του διεκδικουμένου ακινήτου. Κατά συνέπεια ο πρώτος, κατά το δεύτερο τμήμα του, λόγος της αναιρέσεως, με τον οποίο αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση η από τον αριθ. 1 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. πλημμέλεια, για τον λόγο ότι το Εφετείο αναγνώρισε την ψιλή κυριότητα της δεύτερης ενάγουσας - αναιρεσίβλητης, κατά το 1/2 εξ` αδιαιρέτου, επί του επιδίκου και υποχρέωσε τον αναιρεσείοντα να της το αποδώσει, κατά το ως άνω ποσοστό, μολονότι αυτή ήταν επικαρπώτρια του επιδίκου μόνο κατά το 1/4 εξ` αδιαιρέτου, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
ΙΙΙ). Κατά το άρθρο 559 αριθ. 2 ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται και αν το δικαστήριο δεν είχε τη νόμιμη σύνθεση ή έλαβε μέρος στη σύνθεσή του δικαστής του οποίου είχε γίνει δεκτή η εξαίρεση ή κατά του οποίου είχε ασκηθεί αγωγή κακοδικίας. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής κακή σύνθεση υπάρχει, όταν στη διάσκεψη για την έκδοση της απόφασης συνέπραξαν δικαστές, οι οποίοι δεν έλαβαν μέρος στην τελευταία συζήτηση στο ακροατήριο, μετά την οποία εκδίδεται η απόφαση. Εξάλλου, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 300, 301, 304 και 305 του ΚΠολΔ, η δημοσίευση της απόφασης, ως τυπική ενέργεια, μπορεί να γίνει και από δικαστές άλλους έναντι εκείνων που υπήρχαν κατά την έκδοσή της, εφόσον οι δικαστές που έλαβαν μέρος στη σύνθεση για τη δημοσίευση υπηρετούν στο ίδιο δικαστήριο. Κατά συνέπεια ο δεύτερος λόγος της αναιρέσεως, με τον οποίο προσάπτεται στην προσβαλλομένη απόφαση η από τον αριθ. 2 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. αιτίαση, για το λόγο ότι η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε στις 2.11.2005 από άλλους δικαστές που υπηρετούσαν τότε στο Εφετείο Αιγαίου και όχι από εκείνους που είχαν συμμετάσχει στην έκδοση της, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 5.5.2006 αίτηση του ... για αναίρεση της 340/2005 αποφάσεως του Εφετείου Αιγαίου - Μεταβατικής Έδρας Μυτιλήνης-.
Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων, τα οποία ορίζει σε χίλια διακόσια (1.200) ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 5 Μαΐου 2009. Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 20 Μαΐου 2009. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Π.Β.
που του ανήκει. Νόμιμα έγινε δεκτή αγωγή ψιλής κυρίας κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου για το άνω ποσοστό ενώ αυτή ήταν επικαρπώτρια μόνο κατά ποσοστό Ό. Λόγος αναίρεσης κατά αρθ. 559 αριθ. 2 ΚΠολΔ ότι η προσβαλλομένη απόφαση δημοσιεύθηκε από άλλους δικαστές και όχι από εκείνους που είχαν συμμετάσχει στην έκδοση της προσβαλλομένης, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος αφού η δημοσίευση της απόφασης, ως τυπική ενέργεια, μπορεί να γίνει και από δικαστές άλλους έναντι εκείνων που υπήρχαν κατά την έκδοσή της, εφόσον οι δικαστές που έλαβαν μέρος στη σύνθεση για τη δημοσίευση υπηρετούν στο ίδιο δικαστήριο. Απορρίπτει ως απαράδεκτους λόγω αοριστίας λόγους αναιρέσεως 559 αρ. 1, αρ. 8, αρ. 17 ΚΠολΔ Απορρίπτει αναίρεση.
Αριθμός 1230/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Γ` Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Δημήτριο Κανελλόπουλο, Αντιπρόεδρο, Ελισάβετ Μουγάκου-Μπρίλλη, Μίμη Γραμματικούδη, Ιωάννη Σίδερη και Σπυρίδων Μιτσιάλη, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΗΛΘΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 4 Μαρτίου 2009, με την παρουσία και της γραμματέως Φωτεινής Σαμέλη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παναγιώτη Παπατσίκη με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. Των αναιρεσιβλήτων: 1. ... και 2. ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Εμμανουήλ Σολιδάκη. Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 1-7-1999 αγωγή της αρχικής διαδίκου αποβιωσάσης ... και της ... ήδη 2ης αναιρεσίβλητης, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Μυτιλήνης. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 236/2002 του ίδιου Δικαστηρίου και 340/2005 του Εφετείου Αιγαίου (Μεταβατική Έδρα Μυτιλήνης).
Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί ο αναιρεσείων με την από 8-5-2006 αίτησή τoυ. Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω.
Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Ιωάννης Σίδερης ανέγνωσε την από 23-2-2009 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης. O πληρεξούσιος των αναιρεσιβλήτων ζήτησε την απόρριψη της αίτησης και την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στη δικαστική δαπάνη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
I). Από τις διατάξεις των άρθρων 118 αρ. 4, 566 παρ. 1, 577 παρ. 3 και 578 ΚΠολΔ συνάγεται ότι στον λόγο αναιρέσεως πρέπει να εκτίθεται κατά τρόπο σαφή, ορισμένο και ευσύνοπτο η νομική πλημμέλεια που αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, ώστε να μπορεί να διαπιστωθεί αν και σε ποιο από τους περιοριστικώς αναφερομένους στο άρθρο 559 Κ.Πολ.Δ λόγους εμπίπτει η προβαλλόμενη αιτίαση.
Ειδικότερα ο εκ του άρθρου 559 αρ. 1 ΚΠολΔ λόγος αναιρέσεως, που συντρέχει όταν το δικαστήριο της ουσίας εφάρμοσε κανόνα ουσιαστικού δικαίου μη εφαρμοστέο ή παρέλειψε την εφαρμογή του εφαρμοστέου, ή προσέδωσε στον εφαρμοσθέντα κανόνα έννοια διαφορετική από εκείνη την οποία έχει, για να είναι ορισμένος και κατά συνέπεια παραδεκτός, πρέπει να μνημονεύονται και να παρατίθενται σ` αυτόν οι διατάξεις ουσιαστικού δικαίου που φέρονται ότι παραβιάσθηκαν, καθώς και η νομική κρίση του δικαστηρίου για την έννοια αυτών, επί πλέον δε πρέπει να εκτίθενται με σαφήνεια τα πραγματικά γεγονότα που έγιναν δεκτά από το δικαστήριο της ουσίας, ως και σε τι συνίσταται το σφάλμα της αποφάσεως περί την ερμηνεία ή την εφαρμογή του νόμου ( Α.Π 32/1996 Ολ.). Διαφορετικά ο λόγος της αναιρέσεως είναι αόριστος, η αοριστία δε αυτή δεν δύναται να συμπληρωθεί με παραπομπή στο δικόγραφο της αγωγής ή της εφέσεως ή στις προτάσεις του αναιρεσείοντος. Κατά συνέπεια ο πρώτος, κατά το πρώτο τμήμα αυτού, λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως, με τον οποίο προσάπτεται στην προσβαλλομένη απόφαση η από τον αριθ. 1 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. πλημμέλεια για τον λόγο ότι με την προσβαλλομένη απόφαση " παραβιάσθηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου, στον οποίο υπάγονται και οι ερμηνευτικού κανόνες των δικαιοπραξιών και δη η υπαγωγή των πραγματικών γεγονότων σε αυτούς" , είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος, λόγω της αοριστίας του διότι στο αναιρετήριο εκτίθενται μόνο ένα σύντομο ιστορικό της υποθέσεως, το κατά τις απόψεις του αναιρεσείοντος πραγματικό μέρος αυτής και μεμονωμένες νομικές σκέψεις αυτών, ενώ δεν παρατίθενται με πληρότητα, αλλά μόνο με επιλεκτικές αναφορές οι ουσιαστικές παραδοχές του Δικαστηρίου, δηλαδή τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε τούτο ως αποδειχθέντα, για να στηρίξει τη φερόμενη ως λανθασμένη κρίση του, επί πλέον δε δεν αναφέρεται ούτε η φερόμενη ως παραβιασθείσα διάταξη του ουσιαστικού δικαίου. Εξάλλου απορριπτέοι, προεχόντως, ως απαράδεκτοι, λόγω της αοριστίας τους είναι και οι τρίτος και τέταρτος λόγοι της αναιρέσεως, κατά το μέρος που με αυτούς προσάπτονται στην προσβαλλομένη απόφαση, όπως εκτιμάται οι από τους αριθ. 8, και 17 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. πλημμέλειες, καθ` όσον ο αναιρεσείων περιορίζεται στην επίκληση των αντίστοιχων αυτών πλημμελειών με απλή αναφορά στη φρασιολογία του νόμου άνευ οιασδήποτε περαιτέρω εξειδικεύσεως των στοιχείων που τους στηρίζουν, χωρίς δηλαδή, ειδικότερα, στην αναίρεση να αναφέρονται: α) ως προς τον από τον αριθ. 17 λόγο αναιρέσεως του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. οι αντιφατικές διατάξεις της αποφάσεως και β) ως προς τον από τον αριθ. 8 λόγο αναιρέσεως του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ., ποιοι ισχυρισμοί (πράγματα) προτάθηκαν νομίμως και δεν λήφθηκαν υπόψη από το Εφετείο ή ποιοι ισχυρισμοί λήφθηκαν υπόψη χωρίς να έχουν προταθεί νομίμως, καθώς επίσης και τα στοιχεία εκείνα, από τα οποία θα κρινόταν αν τα "πράγματα" αυτά ήταν ουσιώδη, με αντίστοιχη αναφορά του σφάλματος της προσβαλλομένης αποφάσεως από τη μη λήψη υπόψη των "πραγμάτων". ΙΙ). Από την διάταξη του άρθρου 1094 ΑΚ σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 1113, 1142, 1143, 1147, 1161 και 1173 του ίδιου Κώδικα συνάγεται ότι διεκδικητική αγωγή δικαιούται να ασκήσει και ο ψιλός κύριος κοινού πράγματος για το ιδανικό του μερίδιο το οποίο παρανόμως κατακρατεί τρίτος, δικαιούμενος να απαιτήσει την απόδοσή του από τον τρίτο κάτοχο μη επικαρπωτή και εν γένει από τον μη έχοντα έναντι του ψιλού κυρίου δικαίωμα νομής ή κατοχής του διεκδικουμένου ακινήτου. Κατά συνέπεια ο πρώτος, κατά το δεύτερο τμήμα του, λόγος της αναιρέσεως, με τον οποίο αποδίδεται στην προσβαλλομένη απόφαση η από τον αριθ. 1 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. πλημμέλεια, για τον λόγο ότι το Εφετείο αναγνώρισε την ψιλή κυριότητα της δεύτερης ενάγουσας - αναιρεσίβλητης, κατά το 1/2 εξ` αδιαιρέτου, επί του επιδίκου και υποχρέωσε τον αναιρεσείοντα να της το αποδώσει, κατά το ως άνω ποσοστό, μολονότι αυτή ήταν επικαρπώτρια του επιδίκου μόνο κατά το 1/4 εξ` αδιαιρέτου, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
ΙΙΙ). Κατά το άρθρο 559 αριθ. 2 ΚΠολΔ, αναίρεση επιτρέπεται και αν το δικαστήριο δεν είχε τη νόμιμη σύνθεση ή έλαβε μέρος στη σύνθεσή του δικαστής του οποίου είχε γίνει δεκτή η εξαίρεση ή κατά του οποίου είχε ασκηθεί αγωγή κακοδικίας. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής κακή σύνθεση υπάρχει, όταν στη διάσκεψη για την έκδοση της απόφασης συνέπραξαν δικαστές, οι οποίοι δεν έλαβαν μέρος στην τελευταία συζήτηση στο ακροατήριο, μετά την οποία εκδίδεται η απόφαση. Εξάλλου, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 300, 301, 304 και 305 του ΚΠολΔ, η δημοσίευση της απόφασης, ως τυπική ενέργεια, μπορεί να γίνει και από δικαστές άλλους έναντι εκείνων που υπήρχαν κατά την έκδοσή της, εφόσον οι δικαστές που έλαβαν μέρος στη σύνθεση για τη δημοσίευση υπηρετούν στο ίδιο δικαστήριο. Κατά συνέπεια ο δεύτερος λόγος της αναιρέσεως, με τον οποίο προσάπτεται στην προσβαλλομένη απόφαση η από τον αριθ. 2 του άρθρου 559 του Κ.Πολ.Δ. αιτίαση, για το λόγο ότι η ως άνω απόφαση δημοσιεύθηκε στις 2.11.2005 από άλλους δικαστές που υπηρετούσαν τότε στο Εφετείο Αιγαίου και όχι από εκείνους που είχαν συμμετάσχει στην έκδοση της, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 5.5.2006 αίτηση του ... για αναίρεση της 340/2005 αποφάσεως του Εφετείου Αιγαίου - Μεταβατικής Έδρας Μυτιλήνης-.
Και
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσιβλήτων, τα οποία ορίζει σε χίλια διακόσια (1.200) ευρώ. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 5 Μαΐου 2009. Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 20 Μαΐου 2009. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Π.Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου