Α.Π. 938/2019 (Α1, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ) ΣΦΑΛΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ Ή ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ – ΟΧΙ ΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΡΙΝΕΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΛΙΚΗ ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΑΛΛΟΥ Ή ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

Α.Π. 938/2019 (Α1, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)

---

ΣΦΑΛΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ Ή ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ – ΟΧΙ ΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΡΙΝΕΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΛΙΚΗ ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΑΛΛΟΥ Ή ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ – Η προβαλλόμενη αιτίαση δεν αναφέρεται σε σφάλμα του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου αναφορικά με τη δική του αρμοδιότητα να επιληφθεί της έφεσης αρμοδίως, αφού το

Μονομελές Εφετείο Λάρισας αρμοδίως, δίκασε έφεση κατά απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας – Απαράδεκτο λόγου (48, 19 ΚΠολΔ)

ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟ  ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ – ΕΝΝΟΜΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ – ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΟ ΚΟΝΔΥΛΙΟ ΤΩΝ ΤΟΚΩΝ – Εν προκειμένω η νομότυπη ως άνω παραίτηση, έχει ως συνέπεια ότι η αίτηση-αγωγή θεωρείται πως δεν ασκήθηκε κατά το μέρος που αφορά το αίτημα καταβολής τόκων από την εξώδικη όχληση και επιφέρει κατάργηση της δίκης κατά το μέρος αυτό (294, 295, 297 ΚΠολΔ)

ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ – ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΥΤΗ ΕΠΙΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΗΣ ΑΜΟΙΒΗΣ - Στην προκείμενη περίπτωση η νομική υποστήριξη του ηττηθέντος εφεσίβλητου - καθ ου, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας και του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας ,δεν διεξήχθη, από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, παρότι στην πόλη της Λάρισας λειτουργεί δικαστικό γραφείο, αλλά από δικηγόρους του οικείων δικηγορικών συλλόγων – Ορθώς επιδικάστηκε ολόκληρη η δικαστική δαπάνη (αρθρ. 18 Ν. 2882/2001)

---

Αριθμός 938/2019

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Α1' Πολιτικό Τμήμα
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές: Γεώργιο Λέκκα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αθανάσιο Καγκάνη, Αλτάνα Κοκκοβού, Αγγελική Τζαβάρα και Μαρία Κουβίδου - Εισηγήτρια, Αρεοπαγίτες.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, στις 21 Ιανουαρίου 2019, με την παρουσία και του Γραμματέα Γεωργίου Φιστούρη, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος: Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία "ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ" που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, το οποίο εκπροσωπήθηκε από την Μαρία Γεωργιάδη, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους με με δήλωση κατ' άρθρο 242 παρ. 2 ΚπολΔ και κατέθεσε προτάσεις.
Του αναιρεσιβλήτου: Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία "ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ" που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γ. Ζ. και κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 5/9/2014 αίτηση του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Καρδίτσας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 24/2015 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 453/2017 του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί το αναιρεσείον με την από 9/1/2018 αίτησή του.
Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως σημειώνεται πιο πάνω. Ο πληρεξούσιος του αναιρεσιβλήτου ζήτησε την απόρριψη της αιτήσεως και την καταδίκη του αντίδικου μέρους στη δικαστική δαπάνη.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Με την αίτηση αναίρεσης, προσβάλλεται η 453/2017 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και είναι αποτέλεσμα της κάτωθι διαδικαστικής διαδρομής . Με την από 5-9-2014 αίτηση, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας, το Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία " ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ" εξέθετε ότι τα αναγραφόμενα στην αίτηση μέλη του, υπέγραφαν με τους επίσης αναφερόμενους στη αίτηση εντολείς τους, εργολαβικά δίκης ,δυνάμει των οποίων οι πρώτοι ανέλαβαν να προβούν σε κάθε δικαστική και εξώδικη ενέργεια. σχετική με τον προσδιορισμό τιμής μονάδας των απαλλοτριουμένων ακινήτων και αναγνώρισης των εντολέων ως δικαιούχων αποζημίωσης της αναφερόμενης απαλλοτρίωσης. Ότι με τα εργολαβικά δίκης, ως αμοιβή των εντολοδόχων - δικηγόρων -μελών του ,ορίστηκε ποσοστό 10% επί του ποσού της αποζημίωσης που θα καθοριζόταν δικαστικώς ή εξωδίκως πλέον της δικαστικής δαπάνης και των τόκων. Ότι κατόπιν αίτησης των μελών του,εκδόθηκε η 166/2010 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας, με την οποία καθορίστηκε προσωρινή τιμή μονάδας των απαλλοτριου μένων ακινήτων ,αναγνωρίστηκαν οι δικαιούχοι της αποζημίωσης και καθορίστηκε η δικηγορική αμοιβή σε ποσοστό 3% επί του ποσού της αποζημίωσης.

Ότι οι ειδικότερα αναγραφόμενοι στην αίτηση δικηγόροι -μέλη του (αιτούντος) εκχώρησαν την απαίτησή τους από τα εργολαβικά δίκης στο ίδιο (αιτούν) ,το οποίο ανήγγειλε τις εκχωρήσεις στο καθ ου η αίτηση. Ότι το καθ ου του κατέβαλε το ποσό των 63.200 ευρώ ,που αντιστοιχούσε στη δικηγορική αμοιβή έτσι όπως καθορίστηκε με την ανωτέρω απόφαση ,καθώς επίσης και το ποσό των 87.621,50 ευρώ, που αντιστοιχούσε σε ποσοστό 7% επί της αποζημίωσης ,ήτοι σε μέρος μόνο του συμφωνημένου με τα εργολαβικά δίκης ποσοστού αποζημίωσης και ότι εξακολουθεί να του οφείλει το υπόλοιπο 3% ,ύψους 37.397,76 ευρώ . Με βάση τα παραπάνω ζητούσε, επικαλούμενο κυρίως τις περί παρακαταθήκης διατάξεις και επικουρικά αυτές περί αδικαιολόγητου πλουτισμού, να υποχρεωθεί το αναιρεσείον να του καταβάλει το ποσό των 37.397,76 ευρώ, νομιμότοκως από 6-11-2012 που οχλήθηκε εξωδίκως, άλλως από την επίδοση της 106/2013 προγενέστερης αίτησης, άλλως από την επίδοση της αίτησης μέχρι την εξόφληση.

Επί της ανωτέρω αίτησης εκδόθηκε η 24/2015 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας, η οποία την απέρριψε κατά την κύρια βάση της ως ουσία αβάσιμη και κατά την επικουρική ως απαράδεκτη λόγω δεδικασμένου. Κατά της απόφασης αυτής το αναιρεσίβλητο - αιτούν άσκησε την από 6-4-2015 έφεσή του, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη 453/2017 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας. Με απόφαση αυτή το ανωτέρω Δικαστήριο δέχτηκε τυπικά και κατ ουσίαν την έφεση ,εξαφάνισε την εκκαλούμενη απόφαση κράτησε και δίκασε την αίτηση, δέχτηκε την αίτηση- αγωγή κατά την κύρια βάση και υποχρέωσε το αναιρεσείον να καταβάλει στο αναιρεσίβλητο το ποσό των 37.397,76 ευρώ, νομιμότοκως από 7-11-2012 μέχρι την εξόφληση και καταδίκασε το καθ ου στα δικαστικά έξοδα του αιτούντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας. Η αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 552, 553, 556, 558, 564, 566§1 ΚΠολΔ), είναι συνεπώς παραδεκτή (άρθρα 577 παρ. 1 ΚΠολΔ) και πρέπει να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 577 παρ. 3 ΚΠολΔ), σημειουμένου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση , που εκδόθηκε κατά τις διατάξεις του άρθρου 8 παρ 3 ν. του ν. 2882/2001,κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων,υπόκειται στο ένδικο μέσο της αναίρεσης (ΑΠ 691/2008).

Κατά τη διάταξη του άρθρου 559 αρ 5 ΚΠολΔ,αναίρεση επιτρέπεται αν το δικαστήριο σε περίπτωση καθ' ύλην αρμοδιότητας εσφαλμένα δέχτηκε ότι είναι αρμόδιο ή αναρμόδιο με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 47 ή αν το δικαστήριο στο οποίο παραπέμφθηκε η υπόθεση παραβίασε τις διατάξεις του άρθρου 46. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι ο ως άνω λόγος αναίρεσης δημιουργείται μόνον όταν υπάρχει σφάλμα του δικαστηρίου της ουσίας, συνιστάμενο σε παραδοχή υλικής αρμοδιότητας ή αναρμοδιότητας αυτού του ιδίου. Επομένως δεν στοιχειοθετείται ο λόγος αυτός ,όταν το Εφετείο επιλαμβανόμενο έφεσης, που υπάγεται , κατά το άρθρο 19 ΚΠολΔ , στην καθ ύλην αρμοδιότητά του, κρίνει εσφαλμένως ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που εξέδωσε την εκκαλούμενη απόφαση ήταν ή δεν ήταν αρμόδιο καθ ύλην ,ακόμη και αν το Εφετείο απέρριψε σχετικό λόγο έφεσης περί αναρμοδιότητας του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ( όλ ΑΠ 5/2003, ΑΠ 1802/2017,ΑΠ 1192/2010, ΑΠ 138/2008).

Στην προκείμενη περίπτωση, με τον πρώτο λόγο αναίρεσης, το αναιρεσείον προσάπτει στην προσβαλλόμενη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό έφεση του αναιρεσίβλητου κατά της 24/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας , την αιτίαση ότι εσφαλμένα δίκασε την έφεση του αναιρεσίβλητου, για το λόγο ότι για την εκδίκαση της ένδικης αίτησης , καθ ύλην αρμόδιο ήταν το Μονομελές Εφετείο Λάρισας ,κατά τις διατάξεις των άρθρων 8 παρ 3 του v. 2282//2001 και 19 παρ 1 του ίδιου νόμου, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ 11 του άρθρου 76 του. 4146/2013. Όμως, η προβαλλόμενη αιτίαση δεν αναφέρεται σε σφάλμα του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου αναφορικά με τη δική του αρμοδιότητα να επιληφθεί της έφεσης αρμοδίως, αφού το Μονομελές Εφετείο Λάρισας ,αρμοδίως, κατά το άρθρο 19 ΚΠολΔ, δίκασε έφεση κατά απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας και συνεπώς, ο ανωτέρω λόγος αναίρεσης είναι απαράδεκτος.

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 294, 295 και 297 ΚΠολΔ, όπως αυτά αντικαταστάθηκαν με την παράγραφο 2 του άρθρου δεύτερου του άρθρου 1 του ν.4335/2015, που εφαρμόζονται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 573 παρ.1 του ίδιου Κώδικα, και στη διαδικασία της δίκης για την αναίρεση, προκύπτει ότι η παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής γίνεται αποκλειστικά ή με δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή με δικόγραφο, που επιδίδεται στον αντίδικο του παραιτουμένου ή με δήλωση στις προτάσεις. Ως δικόγραφο νοείται κάθε έγγραφο που συντάσσεται από το διάδικο ή το δικαστικό του πληρεξούσιο για την πιστοποίηση της διαδικαστικής πράξης παραίτησης, δηλαδή και η εξώδικη δήλωση , η οποία, εφ όσον φέρει τα στοιχεία του άρθρου 118 του ΚΠολΔ, επιδίδεται από το δηλούντα διάδικο στον αντίδικο του. Η νομότυπη παραίτηση έχει ως συνέπεια ότι η αγωγή θεωρείται πως δεν ασκήθηκε και επιφέρει αντίστοιχη (ανάλογη με το περιεχόμενο και την έκτασή της ) κατάργηση της δίκης (ΑΠ 471/2018 ,ΑΠ 742/2017, ΑΠ 138/2014).

Στην προκειμένη περίπτωση, από την προσκομιζόμενη και επικαλούμενη από το αναιρεσίβλητο εξώδικη δήλωσή του, που υπογράφεται από τον έχοντα πληρεξουσιότητα δικηγόρο του Γ. Ζ. και επιδόθηκε στο αναιρεσείον (βλ την ....39ε/14-1-2019 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Αθήνας Ε. Α.), προκύπτει ότι το αναιρεσίβλητο, μετά την 625/10-1- 2019 απόφαση του Διοικητικού του Συμβουλίου, παραιτήθηκε από το δικόγραφο της με αριθμό κατάθεσης 207/8-9-2014 ένδικης αίτησης- αγωγής , κατά το μέρος που αναφέρεται στη διεκδίκηση τόκων από την εξώδικη όχλησή του και εμμένει στη διεκδίκηση τόκων από την επίδοση της αίτησης- αγωγής. Επομένως, σύμφωνα με την προηγηθείσα νομική σκέψη, η νομότυπη ως άνω παραίτηση, έχει ως συνέπεια ότι η αίτηση-αγωγή αυτή θεωρείται πως δεν ασκήθηκε κατά το μέρος που αφορά το αίτημα καταβολής τόκων από την εξώδικη όχληση , και επιφέρει κατάργηση της δίκης κατά το μέρος αυτό.

Με το δεύτερο λόγο αναίρεσης ,από το άρθρο 559 αρ 1 ΚΠολΔ, προβάλλεται η αιτίαση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ,κατ' εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 7 παρ 2 του ν.δ 496/1974 .υποχρέωσε το αναιρεσείον Ν.Π.Δ.Δ, να καταβάλει το επιδικασθέν ποσό νομιμοτόκως από την εξώδικη όχληση και όχι από την επίδοση της αγωγής. Από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλόμενης 453/ 2017 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας προκύπτει ότι με αυτήν υποχρεώθηκε το αναιρεσείον να καταβάλει στο αναιρεσίβλητο το ποσό των 37.397,76 ευρώ ,νομιμότοκως από 7- 11-2012,ήτοι από την επόμενη της 6-11-2012 ,οπότε το αιτούν επέδωσε στο καθ ου εξώδικη δήλωση - όχληση, μέχρι την εξόφληση. Μετά την ανωτέρω νομότυπη παραίτηση από το δικόγραφο της με αριθμό κατάθεσης 207/8-9-2014 ένδικης αίτησης- αγωγής , κατά το μέρος που αναφέρεται στη διεκδίκηση τόκων από την εξώδικη όχληση του αναιρεσείοντος-καθ ου ,όπως προαναφέρθηκε , καταργήθηκε η δίκη κατά το άνω μέρος ,στο οποίο αφορά η προβαλλόμενη με το δεύτερο λόγο της αίτησης αναίρεσης πλημμέλεια.Συνεπώς ,το αναιρεσείον δεν έχει έννομο συμφέρον, κατά το χρόνο συζήτησης της αίτησης αναίρεσης για την εξέταση του ανωτέρω λόγου (άρθρα 68,73,556 παρ 1,2 ΚΠολΔ)και ως εκ τούτου ο δεύτερος λόγος αναίρεσης είναι απαράδεκτος.

Κατά το άρθρο 22 § 1 του ν. 3693/1957 "Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των περί Νομικού Συμβουλίου του Κράτους διατάξεων", που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 52 παρ.18 του Εισ. Ν.ΚΠολΔ, στις δίκες με το δημόσιο , η αμοιβή του πληρεξούσιου δικηγόρου, που περιλαμβάνεται στις δαπάνες, οι οποίες θα αποδοθούν στο διάδικο που νίκησε, μειώνεται μέχρι το μισό του ελαχίστου ορίου της διατίμησης και δεν μπορεί να υπερβεί κάποιο χρηματικό ποσό αναπροσαρμοζόμενο κάθε φορά με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης και Οικονομικών, η οποία δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (άρθρο 5 § 12 του ν. 1737/1987) ,το οποίο ανέρχεται ήδη, σύμφωνα με την κοινή Υ Α των ανωτέρω Υπουργών σε 100.000 δρχ ,που αντιστοιχούν, με μικρή στρογγυλοποίηση, σε 300 ευρώ . Κατά την §3 του ίδιου άρθρου οι διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εφαρμόζονται και στις δίκες, στις οποίες διάδικος είναι υπουργός ή νομάρχης ή πρόσωπο του οποίου η νομική υπηρεσία διεξάγεται δια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Από τη διατύπωση της τρίτης παραγράφου προκύπτει ότι μόνο στα νομικά πρόσωπα η νομική υπηρεσία των οποίων διεξάγεται από το Ν.Σ.Κ. έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 περί μειώσεως της αμοιβής του πληρεξουσίου δικηγόρου (ΑΠ 1382/2017, ΑΠ 589/2015). Περαιτέρω από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 25 του ν. 4464/1965, 8 παρ 2 του π.δ 95/1996" Οργανισμός Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων" ,14 παρ 3 του ν.2227/1994, 2 παρ 1α ,4 του ν.3086 /2002 συνάγεται ότι η νομική υπηρεσία του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, στην οποία ανήκει και η ενώπιον όλων των δικαστηρίων υπεράσπιση των υποθέσεων του Τ.Π.Δ ,διενεργείται από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και διεξάγεται α) μέσω του γραφείου του Νομικού Συμβούλου του Ν.Σ.Κ , που λειτουργεί στην Κεντρική Υπηρεσία του Τ.Π.Δ ,β) των δικαστικών γραφείων, που λειτουργούν στις οριζόμενες από τη διάταξη του άρθρου 18 παρ 1 του ν.3086/2002 πόλεις ,μεταξύ των οποίων και η Λάρισα , γ) των δικηγόρων του Δημοσίου, όπου δεν λειτουργούν γραφεία Νομικών Συμβούλων ή δικαστικά γραφεία και δ) των δικηγόρων αλλοδαπής .

Στην προκειμένη περίπτωση από την επισκόπηση της προσβαλλόμενης 453/2017 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας, της 24/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας και της αίτησης αναίρεσης προκύπτει ότι α) το εφεσίβλητο-καθ ου , ήδη αναιρεσείον ΝΠΔΔ επωνυμία " Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ", εκπροσωπήθηκε στο δευτεροβάθμιο Δικαστήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Α. Λ., ο οποίος είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας και στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο από το δικηγόρο Παύλο Ζ. ,β) ότι το εφεσίβλητο - καθ ου, καταδικάστηκε στη δικαστική δαπάνη και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, λόγω της ήττας του (άρθρα 183,176 ΚΠολΔ ),η οποία ορίστηκε στο ποσό των επτακοσίων (700) ευρώ και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας. Με τον τρίτο λόγο της αίτησης αναίρεσης, το αναιρεσείον μέμφεται την προσβαλλόμενη απόφαση για πλημμέλεια, από το άρθρο 559 αρ .1 ΚΠολΔ, για το λόγο ότι εσφαλμένα δεν εφάρμοσε τις διατάξεις των παρ 1,3 του άρθρου 22 του ν. ' .3693/1957 ώστε να του επιβάλει μειωμένη δικαστική δαπάνη. Ο λόγος αυτός είναι αβάσιμος, καθόσον στην προκείμενη περίπτωση η νομική υποστήριξη του ηττηθέντος εφεσίβλητου - καθ ου, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καρδίτσας και του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας ,δεν διεξήχθη, όπως ορίζεται από τις ανωτέρω αναφερόμενες διατάξεις , από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, παρότι στην πόλη της Λάρισας λειτουργεί δικαστικό γραφείο, αλλά από δικηγόρους του οικείων δικηγορικών συλλόγων .

Μετά τα παραπάνω, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης ,κατά τις προαναφερόμενες διακρίσεις και να καταδικασθεί το εκπροσωπηθέν από πάρεδρο του Ν.Σ.Κ αναιρεσείον, που νικήθηκε , αφού υποβλήθηκε από το αναιρεσίβλητο το σχετικό νόμιμο αίτημα, στα δικαστικά έξοδα του τελευταίου ,μειωμένα κατά την αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου του, σύμφωνα με τις διατάξεις που ορίζονται στην τελευταία μείζονα σκέψη και αυτές των άρθρων 176, 183,189,191 παρ 2 Κ.Πολ.Δ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει την από 9-1-2018 αίτηση του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία " Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων " για αναίρεση της 453/ 2017 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας.

Καταδικάζει το αναιρεσείον στα δικαστικά έξοδα του αναιρεσίβλητου, τα οποία ορίζει σε τριακόσια (300) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Αθήνα, την 1η Απριλίου 2019.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 29 Ιουλίου 2019.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ  Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

https://www.tetravivlos.com