Α.Π.371/2017 - Χορήγηση και ανάκληση της απόλυσης υπό όρο - Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών είναι αρμόδιο για την επίλυση οποιασδήποτε αμφισβητήσεως περί την εφαρμογή του άρθρου 11 του Ν. 4274/2014, είτε αυτή αναφέρεται στη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων της υφ’ όρον απολύσεως [με διάταξη του Εισαγγελέως], είτε στους όρους που επιβάλλει ο τελευταίος, είτε στη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων ανακλήσεως της απολύσεως, λόγω παραβιάσεως των τεθέντων όρων αυτής.

Χορήγηση και ανάκληση της απόλυσης υπό όρο
Τύπος: ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
 Έτος: 2017
 Νούμερο: 371
Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών είναι αρμόδιο για την επίλυση οποιασδήποτε αμφισβητήσεως περί την εφαρμογή του άρθρου 11 του Ν. 4274/2014, είτε αυτή αναφέρεται ...

στη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων της υφ’ όρον απολύσεως [με διάταξη του Εισαγγελέως], είτε στους όρους που επιβάλλει ο τελευταίος, είτε στη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων ανακλήσεως της απολύσεως, λόγω παραβιάσεως των τεθέντων όρων αυτής.

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σακκά, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλειο Καπελούζο-Εισηγητή και Δημήτριο Γεώργα, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 8 Φεβρουαρίου 2017, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Κωνσταντινόπουλου (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Αικατερίνης Σιταρά, για να δικάσει την αίτηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, περί αναιρέσεως του 86/2016 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Σερρών και με κατηγορούμενο τον E. Y. του V., κρατούμενο στο Κατάστημα Κράτησης Τρικάλων, που δεν παρέστη στο Συμβούλιο.

Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Σερρών, με το ως άνω βούλευμά του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτό, και ο αναιρεσείων Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζητεί τώρα την αναίρεση αυτού, για τους λόγους που αναφέρονται στην με αριθμό και ημερομηνία ...-8-2016 έκθεση αναιρέσεως, η οποία συντάχθηκε ενώπιον της Γραμματέως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου Δ. Χ. και καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό …2016.

Έπειτα ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Κωνσταντινόπουλος εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικολάου Παντελή με αριθμό 173/25-11-2016, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα: "Εισάγοντες στο Δικαστήριο Σας (Σε Συμβούλιο) κατά το άρθρο 485 Κ.Π.Δ την νομοτύπως και εμπροθέσμως ασκηθείσα αναίρεση περί της οποίας συντάχθηκε η σχετική με αριθμό 41/2016 έκθεση, με την οποία ζητούμε την αναίρεση του υπ’ αριθμ. 86/2016 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Σερρών, αναφερόμαστε εξ ολοκλήρου στους λόγους τους οποίους εκθέτουμε στην άνω έκθεση και προτείνουμε τα εν αυτή. Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Νικόλαος Παντελής".

Αφού άκουσε

τον Αντεισαγγελέα, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση και έπειτα αποχώρησε,

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τα άρθρα 306, 479, 483 παρ. 3 και 484 παρ. 1 του Κ.Ποιν.Δ. προκύπτει, ότι ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μπορεί να ζητήσει την αναίρεση οποιουδήποτε βουλεύματος, με σχετική δήλωση στο Γραμματέα του Αρείου Πάγου, μέσα σε προθεσμία ενός μήνα από την έκδοσή του, για όλους τους λόγους αναιρέσεως, που αναφέρονται στο άρθρο 484 παρ.1 του ίδιου Κώδικος, μεταξύ των οποίων και η υπέρβαση εξουσίας (άρθρ.484 παρ.1 στοιχ. στ’ του άνω Κώδικος). Τέτοια υπέρβαση εξουσίας και δη αρνητική υπάρχει και όταν η έφεση κατά βουλεύματος απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, ενώ συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις παραδεκτού αυτής και, εντεύθεν, της κατ’ ουσίαν έρευνάς της. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 106 παρ.2 του Π.Κ., σε περίπτωση απολύσεως καταδίκου υπό τον όρο της ανακλήσεως, κατά το άρθρο 105 του ίδιου Κώδικος, "στον απολυόμενο μπορούν να επιβληθούν ορισμένες υποχρεώσεις που θα αφορούν τον τρόπο της ζωής του και ιδίως τον τόπο διαμονής του. Οι υποχρεώσεις αυτές μπορούν πάντοτε να ανακληθούν ή να τροποποιηθούν με αίτηση του απολυομένου". Σύμφωνα δε με το άρθρο 110 παρ.1 εδ. α’ του αυτού Κώδικος, "για τη χορήγηση και ανάκληση της απόλυσης υπό όρο αποφασίζει το συμβούλιο των πλημμελειοδικών του τόπου της έκτισης της ποινής".

Εξ άλλου, σύμφωνα με το άρθρο 17 του Ν. 1968/1991, "κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που κρίνει την αίτηση για τη χορήγηση απόλυσης υπό όρο, επιτρέπεται έφεση από τον εισαγγελέα ή τον κατάδικο, εφαρμοζομένων αναλόγως των διατάξεων των άρθρων 473 έως και 476 Κ.Ποιν.Δ.". Από τη διάταξη του τελευταίου αυτού άρθρου, ενόψει της αδιάστικτης διατυπώσεως του νόμου, συνάγεται, ότι το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που χορηγεί υπό όρο απόλυση, είναι εκκλητό και κατά τα δύο σκέλη αυτού, δηλαδή, τόσο ως προς τη διάταξη που χορηγεί την υπό όρο απόλυση, όσο και ως προς τη διάταξη των παρεπόμενων υποχρεώσεων - όρων, που τη συνοδεύουν, καθόσον ο δυνητικός χαρακτήρας της επιβολής των τελευταίων, καθώς και της ανακλήσεως και της τροποποιήσεώς τους από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, δεν μπορεί να θεωρηθεί, ότι αφαιρεί το δικαίωμα από τον κατάδικο να προσφύγει στο δευτεροβάθμιο συμβούλιο, αφού πολλές φορές η βαρύτητα των επιβληθέντων όρων είναι τόσο επαχθής και δεσμευτική ή τόσο αποφασιστικής σημασίας, που σχεδόν αναιρεί το ευεργέτημα της υπό όρο απολύσεως, δοθέντος, άλλωστε, ότι η απόλυση του καταδίκου από τις φυλακές αυτή καθεαυτή και οι υποχρεώσεις που τη συνοδεύουν αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, που εκφράζει τον κατά τα άρθρα 105 επ. Π.Κ. θεσμό της απολύσεως υπό όρο, ως τρόπου εκτίσεως της ποινής, ενώ, τέλος, από τη γενικότητα της διατυπώσεως της ανωτέρω διατάξεως (του όρθρου 17 Ν. 1968/1991), σύμφωνα με την οποία "κατά του βουλεύματος... που κρίνει την αίτηση για τη χορήγηση απολύσεως υπό όρο..." δεν μπορεί να συναχθεί, ότι ο νομοθέτης ήθελε να επιτρέψει την έφεση κατά τέτοιου βουλεύματος μόνον ως προς το μέρος που αναφέρεται στην απόλυση υπό όρο και όχι ως προς εκείνο που αφορά την επιβληθείσα υποχρέωση, η οποία συνέχεται άμεσα με την κρίση για την απόλυση και αποτελεί τμήμα αυτής, εφόσον στο κείμενο του νόμου δεν γίνεται οποιαδήποτε σχετική διάκριση.

Περαιτέρω και ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 11 του Ν. 4274/2014 ορίζονται: στην παράγραφο 1 ότι: κρατούμενοι που εκτίουν ποινή καθείρξεως μέχρι δέκα ετών απολύονται με διάταξη του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών του τόπου εκτίσεως της ποινής, η οποία υπόκειται σε ανάκληση, χωρίς τη συνδρομή των προϋποθέσεων των άρθρων 105 επ. ΠΚ, εφόσον έχουν εκτίσει ή εκτίουν τα δυο πέμπτα της ποινής...", στη παράγραφο 3 ότι: όσοι απολύονται, κατ’ εφαρμογή της διατάξεως της παραγράφου 1, αν υποπέσουν, μέσα σε πέντε έτη από την αποφυλάκισή τους, σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη και καταδικασθούν αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ή περιορισμού μεγαλύτερη του έτους, εκτίουν αθροιστικά και το υπόλοιπο της ποινής για την οποία έχουν απολυθεί υφ’ όρο... στη παράγραφο 4 ότι: .... σε περίπτωση που ο απολυόμενος παραβαίνει τους όρους που του έχουν τεθεί, ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών διατάσσει τη ανάκληση της απολύσεως", στη παράγραφο 8 ότι: κάθε αμφισβήτηση ως προς την εφαρμογή των προϋποθέσεων του παρόντος άρθρου λύεται από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών του τόπου εκτίσεως της ποινής. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι το ως άνω Συμβούλιο είναι αρμόδιο για την επίλυση οποιασδήποτε αμφισβητήσεως περί την εφαρμογή του άρθρου 11 του Ν.4274/2014, είτε αυτή αναφέρεται στη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων της υφ’ όρον απολύσεως [με διάταξη του Εισαγγελέως], είτε στους όρους που επιβάλλει ο τελευταίος, είτε στη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων ανακλήσεως της απολύσεως, λόγω παραβιάσεως των τεθέντων όρων αυτής.

Στην προκειμένη περίπτωση, από τα έγγραφα της δικογραφίας, τα οποία επιτρεπτώς επισκοπούνται από τον Άρειο Πάγο για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου προκύπτουν τα ακόλουθα ο Y. Ε., κρατούμενος στο Κατάστημα Κρατήσεως Τρικάλων, προσέφυγε στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Σερρών κατά της με αριθμό 187/2016 διατάξεως του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Σερρών, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση ανακλήσεως της με αριθμό 44/2016 διατάξεως του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Σερρών, [που ανακάλεσε την υφ’ όρον απόλυση του ως άνω, η οποία είχε χορηγηθεί σ’ αυτόν, με την με αριθμό 344/2014 διάταξη του ιδίου Εισαγγελέως]. Η προσφυγή του όμως αυτή απορρίφθηκε από το ως άνω Συμβούλιο, ως απαράδεκτη, διότι, όπως δέχθηκε, αποκλείεται η άσκηση ενδίκου μέσου [όπως και η ένδικη προσφυγή] κατά διατάξεως του Εισαγγελέως Πρωτοδικών, εκδοθείσης επί αιτήσεως κρατουμένου για ανάκληση διατάξεως του Εισαγγελέως, με την οποία ανακλήθηκε η υφ’ όρον απόλυση αυτού.

Με αυτά που δέχθηκε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Σερρών [χωρίς να είναι το αρμόδιο, του τόπου εκτίσεως της ποινής] εσφαλμένα δέχθηκε, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη ,ότι η προσφυγή του ως άνω κρατουμένου στο Κατάστημα Κρατήσεως Τρικάλων [που στρεφόταν κατά της διατάξεως του Εισαγγελέως που ανακάλεσε την υφ’ όρον απόλυση αυτού και αφορούσε την μη συνδρομή των προϋποθέσεων ανακλήσεως της υφ’ όρον απολύσεως] είναι απαράδεκτη, διότι δεν προβλέπεται από τον Νόμο, στη συνέχεια δε καθ’ [αρνητική] υπέρβαση εξουσίας απέρριψε αυτή αυτήν.

Συνεπώς, πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, να αναιρεθεί το προσβαλλόμενο βούλευμα και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Συμβούλιο που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που εξέδωσαν το αναιρούμενο βούλευμα (άρθρα 516 και 519 του ΚΠοινΔ].

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί το με αριθμό 86/2016 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Σερρών.

Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Συμβούλιο, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που εξέδωσαν το ως άνω αναιρούμενο βούλευμα.

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα την 1η Μαρτίου 2017. Και

Εκδόθηκε στην Αθήνα στις 2 Μαρτίου 2017.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Α.Π.371/2017