Ειδικότερα
για τη δυνατότητα σύνταξης τοπογραφικών διαγραμμάτων ισχύουν τα εξής: Οι διατάξεις
των άρθρων 3 και 4 του N.
4663/1930 [(ΦΕΚ Α΄) «Περί εξασκήσεως του
επαγγέλματος του πολιτικού μηχανικού, αρχιτέκτονος και...
τοπογράφου]», όπως
ισχύει, ορίζουν, μεταξύ άλλων, ότι: «Η
ελευθέρα άσκησις του επαγγέλματος του τοπογράφου επιτρέπεται μόνον: α) Εις τους
κεκτημένους δίπλωμα τοπογράφους της ανωτάτης σχολής των τοπογράφων του Ε.Μ.
Πολυτεχνείου ή ομοταγών σχολών της αλλοδαπής.
Αριθμός 267/2016
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Δ΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 6 Μαΐου 2014, με την εξής σύνθεση: Ε. Σαρπ, Αντιπρόεδρος, Προεδρεύουσα, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Κ. Κουσούλης, Β. Κίντζιου, Σύμβουλοι, Χρ. Μπολόφη, Ν. Μαρκόπουλος, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Ν. Αθανασίου.
Α) Για να δικάσει την από 23ης Ιανουαρίου 2012 αίτηση:
των: 1) Κωνσταντίνου Χρήστου Σακελλάρη, κατοίκου Νάουσας Ημαθίας (Δ. Σολωμού 1), 2) Δημητρίου Γεωργίου Δίσκου, κατοίκου Κοπανού Ημαθίας (Μιέζης 21), οι οποίοι παρέστησαν με τον δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου (Α.Μ. 167 Δ.Σ. Βέροιας), που τον διόρισαν στο ακροατήριο, 3) Βασιλείου Γεωργίου Τζουβάρα, κατοίκου Νάουσας (Δημαρχίας 16), ο οποίος παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε με πληρεξούσιο, 4) Στέφανου Συμεών Λαζαρίδη, κατοίκου Κοπανού Νάουσας, ο οποίος παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε στο ακροατήριο, 5) Φωτεινής Γεωργίου Μηλιώνη, κατοίκου Αμπελώνα Λάρισας, η οποία παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε με πληρεξούσιο και 6) Αιμιλίας Σταμάτη Γραμμένου, κατοίκου Νάουσας Ημαθίας (περιοχή Καραούλι), η οποία δεν παρέστη,
κατά των: 1) Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και ήδη Παιδείας και Θρησκευμάτων, ο οποίος παρέστη με τον Παναγιώτη Λαμπρόπουλο, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, 2) Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, 3) Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και 4) Δήμου Ηρωικής Πόλης Νάουσας Ημαθίας, οι οποίοι δεν παρέστησαν.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθούν: 1) η παράλειψη της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση προεδρικού διατάγματος περί καθορισμού των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων και 2) η υπ΄ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας.
Β) Για να δικάσει την από 31ης Ιανουαρίου 2013 αίτηση, η οποία ασκήθηκε κατά χωρισμό δικογράφου, μετά την υπ’ αριθμ. 4917/2012 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας:
των: 1) Κωνσταντίνου Χρήστου Σακελλάρη, κατοίκου Νάουσας Ημαθίας (Δ. Σολωμού 1), 2) Δημητρίου Γεωργίου Δίσκου, κατοίκου Κοπανού Ημαθίας (Μιέζης 21), οι οποίοι παρέστησαν με το δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου (Α.Μ. 167 Δ.Σ. Βέροιας), που τον διόρισαν στο ακροατήριο, 3) Βασιλείου Γεωργίου Τζουβάρα, κατοίκου Νάουσας (Δημαρχίας 16), ο οποίος παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε με πληρεξούσιο, 4) Στέφανου Συμεών Λαζαρίδη, κατοίκου Κοπανού Νάουσας, ο οποίος παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε στο ακροατήριο και 5) Φωτεινής Γεωργίου Μηλιώνη, κατοίκου Αμπελώνα Λάρισας, η οποία παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε με πληρεξούσιο,
κατά του Δήμου Ηρωικής Πόλης Νάουσας Ημαθίας, ο οποίος δεν παρέστη,
και κατά του παρεμβαίνοντος Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας» (Τ.Ε.Ε.), που εδρεύει στην Αθήνα (Νίκης 4), το οποίο παρέστη με τον δικηγόρο Θεόδωρο Σχινά (Α.Μ. 9026), που τον διόρισε με απόφαση του Προέδρου του.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθεί η υπ΄ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του εισηγητή, Παρέδρου Ν. Μαρκόπουλου.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο των αιτούντων, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνουν δεκτές οι αιτήσεις, τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψη της πρώτης υπό κρίσιν αιτήσεως, και τον πληρεξούσιο του παρεμβαίνοντος Τ.Ε.Ε., ο οποίος ζήτησε την απόρριψη της δεύτερης υπό κρίσιν αιτήσεως.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο
1. Επειδή, για την άσκηση των κρινομένων αιτήσεων ακυρώσεως έχουν καταβληθεί το κατά νόμο παράβολο (ειδικά έντυπα παραβόλου υπ’ αριθμ. 3227306, 1225961/2012 για την υπ’ αριθμ. 670/2012 αίτηση και υπ’ αριθ. 1554796-7, 2776415-6, 2338862/2013 για την υπ’ αριθμ. 723/6.2.2013 αίτηση).
2. Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής: Με την υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας επεστράφη φάκελος οικοδομικής άδειας, που αφορούσε την έγκριση εργασιών για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκού σταθμού, τον οποίο είχε υποβάλει, για λογαριασμό πελάτη του, ο τρίτος των αιτούντων, κατά την σειρά αναφοράς τους και στα δύο δικόγραφα, Βασίλειος Τζουβάρας, πτυχιούχος μηχανικός Τεχνολογικής Εκπαίδευσης του Τμήματος Πολιτικών Δομικών Έργων της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών του Τ.Ε.Ι. Σερρών. Και τούτο, αφ΄ ενός μεν διότι ο φάκελος αυτός παρουσίαζε ελλείψεις ως προς το τοπογραφικό διάγραμμα που τον συνόδευε, αφ΄ ετέρου δε, διότι το τοπογραφικό αυτό διάγραμμα, εξαρτημένο από το κρατικό τριγωνομετρικό δίκτυο, είχε συνταχθεί από τον ανωτέρω αιτούντα μηχανικό, ο οποίος, όμως, δεν είχε το επαγγελματικό δικαίωμα συντάξεώς του. Για το ζήτημα δε αυτό, την έλλειψη, δηλαδή, επαγγελματικού δικαιώματος του εν λόγω μηχανικού να συντάσσει τοπογραφικά διαγράμματα εξαρτημένα από το κρατικό τριγωνομετρικό δίκτυο, ο εκδότης της προσβαλλόμενης πράξης, Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, παρέπεμψε, όπως αναφέρεται στο σώμα της ανωτέρω πράξης, στο υπ’ αριθμ. πρωτ. Δ.Τ.Ε/β/34285/735/24.9.2010 έγγραφο του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (Υ.ΠΕ.Κ.Α.) Με το εν λόγω έγγραφο ο ανωτέρω Γενικός Γραμματέας απέστειλε σε όλες τις κατά τόπους αρμόδιες πολεοδομικές υπηρεσίες, προς ενημέρωση, μεταξύ άλλων, το υπ’ αρ. πρωτ. 20955/27.7.2010 έγγραφο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Τ.Ε.Ε.), το οποίο είχε αποστείλει το εν λόγω Επιμελητήριο προς τη Διεύθυνση Τοπογραφικών Εφαρμογών του Υ.ΠΕ.Κ.Α., με αντικείμενο το ζήτημα που είχε ανακύψει όσον αφορά το επαγγελματικό δικαίωμα σύνταξης εξαρτημένων τοπογραφικών διαγραμμάτων. Με το έγγραφο αυτό το Τ.Ε.Ε. επισήμανε στη Διοίκηση το γεγονός ότι «εξαρτημένα τοπογραφικά διαγράμματα κατατίθενται σε υπηρεσίες του Δημοσίου υπογεγραμμένα από ειδικότητες τόσο διπλωματούχων μηχανικών όσο και πτυχιούχων μηχανικών τεχνολογικής εκπαίδευσης, για τους οποίους από την ισχύουσα νομοθεσία περί επαγγελματικών δικαιωμάτων, δεν προκύπτει δικαίωμα αντίστοιχης υπογραφής». Στη συνέχεια του εν λόγω εγγράφου δε, το Τ.Ε.Ε. υπενθύμισε την ισχύουσα στην Ελλάδα νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία δικαίωμα σύνταξης τοπογραφικών διαγραμμάτων έχουν οι Αγρονόμοι Τοπογράφοι Μηχανικοί και οι Πολιτικοί Μηχανικοί των Α.Ε.Ι., οι Πολιτικοί Υπομηχανικοί, υπό τους περιορισμούς του β.δ/τος 769/1972, και οι πτυχιούχοι Τοπογραφίας των Τ.Ε.Ι. Εν συνεχεία, σε απάντηση του υπ’ αριθμ. πρωτ. 997/9.5.2011 εγγράφου του Προϊσταμένου του Τμήματος Πολεοδομίας και Πολεοδομικών Εφαρμογών του Δήμου Νάουσας, με το οποίο αυτός ζήτησε διευκρινίσεις για τα επαγγελματικά δικαιώματα σύνταξης τοπογραφικών διαγραμμάτων, ο Αναπληρωτής Διευθυντής της Διεύθυνσης Τοπογραφικών Εφαρμογών της Γενικής Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Υ.ΠΕ.Κ.Α. απέστειλε στην αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία του Δήμου Νάουσας το υπ’ αριθμ. πρωτ. ΔΤΕ/β/οικ. 18392/307/4.4.2012 έγγραφό του, με το ακόλουθο περιεχόμενο: «[…]σας γνωρίζουμε ότι με το αρ. πρ. Δ.Τ.Ε/β/34285/735/24.9.2010 έγγραφο απεστάλη προς τους αποδέκτες των πολεοδομικών εγκυκλίων προς υπενθύμιση η ισχύουσα νομοθεσία για τις ειδικότητες τόσο Διπλωματούχων Μηχανικών όσο και Πτυχιούχων Μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης που έχουν το δικαίωμα σύνταξης και υπογραφής των εξαρτημένων τοπογραφικών διαγραμμάτων. Το παραπάνω έγγραφο εκδόθηκε με αφορμή το υπ’ αρ. πρωτ. 20955/27.7.2010 έγγραφο του Τ.Ε.Ε. το οποίο μας απεστάλη μετά από την διαπίστωση ότι τα εν λόγω διαγράμματα δεν συντάσσονταν ούτε υπογράφονταν από τους έχοντες το δικαίωμα. Οι Υπηρεσίες στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους πρέπει να εφαρμόζουν την ισχύουσα νομοθεσία και επομένως να ελέγχουν εάν τα διαγράμματα εκπονούνται και υπογράφονται από τους έχοντες το δικαίωμα Διπλωματούχους Μηχανικούς ή Πτυχιούχους Μηχανικούς Τεχνολογικής Εκπαίδευσης».
3. Επειδή, κατά της ανωτέρω υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, οι Κων. Σακελλάρης, Δημ. Δίσκος, Βας. Τζουβάρας, Στ. Λαζαρίδης και Φωτεινή Μηλιώνη, πτυχιούχοι Μηχανικοί των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Τ.Ε.Ι.), είχαν αρχικώς ασκήσει, μαζί με την Αιμιλία Γραμμένου, την πρώτη από τις κρινόμενες, υπ’ αριθ. καταθ. 670/25.1.2012, αίτηση ακυρώσεως. Με την ίδια δε αίτηση οι ως άνω αιτούντες είχαν ζητήσει και την, προτασσόμενη στο δικόγραφο αυτό, ακύρωση της παραλείψεως της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση προεδρικού διατάγματος περί καθορισμού των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων. Με την 4917/2012 απόφαση του Δ’ Τμήματος του Δικαστηρίου καταργήθηκε η δίκη ως προς την Αιμιλία Γραμμένου, λόγω παραιτήσεως αυτής από το δικόγραφο της ανωτέρω (υπ’ αριθμ. καταθ. 670/2012 αιτήσεως) και στην συνέχεια α) έγινε δεκτή η εν λόγω αίτηση ως προς τους λοιπούς προαναφερθέντες πέντε αιτούντες ως προς την προσβαλλόμενη παράλειψη και, συνακόλουθα, ακυρώθηκε η παράλειψη αυτή της διοικήσεως να προβεί στην έκδοση του, προβλεπομένου από τις διατάξεις των άρθρων 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 και 18 παρ. 2 του ν. 3794/2009, προεδρικού διατάγματος, με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι., β) αναβλήθηκε η εκδίκαση της υποθέσεως ως προς την υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 προσβαλλόμενη πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, λόγω ελλείψεως συναφείας με την προτασσόμενη στο δικόγραφο προσβαλλόμενη παράλειψη, και γ) διετάχθη ο χωρισμός δικογράφου ως προς την ως άνω πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας και η κατάθεση νέου αυτοτελούς δικογράφου εντός προθεσμίας τριάντα ημερών από την κοινοποίηση της δικαστικής αποφάσεως στους ανωτέρω πέντε αιτούντες. Το δικόγραφο αυτό ήδη κατατέθηκε από τους εν λόγω αιτούντες εμπροθέσμως (αριθ. καταθ. 723/6.2.2013), εντός δηλαδή 30 ημερών από την κοινοποίηση (όπως προκύπτει από το 16.1.2913 αποδεικτικό επιδόσεως) της 4917/2012 αποφάσεως του Δικαστηρίου στον πληρεξούσιο δικηγόρο των αιτούντων, με αυτό δε προσβάλλεται η ανωτέρω υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας.
4. Επειδή, με το άρθρο 47 παρ. 1 του ν. 3900/2010 (Α΄ 213), προσετέθη στην παρ.1 του άρθρου 1 του ν. 702/1977 (Α΄ 268) περίπτωση ιβ΄ και ορίσθηκε ότι οι υποθέσεις που αφορούν τη χορήγηση αδειών για την άσκηση κάθε είδους επαγγελματικής δραστηριότητας ανήκουν από 1.1.2011 στην ακυρωτική αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου. Εν προκειμένω, το αντικείμενο της διαφοράς που εισάγεται προς κρίση, όπως προσδιορίζεται από τους λόγους ακυρώσεως, αφορά την έκταση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αιτούντων, δηλαδή, την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας. Εν όψει, επομένως, της ως άνω διατάξεως, η υπόθεση θα έπρεπε να παραπεμφθεί στο κατά τόπον αρμόδιο Διοικητικό Εφετείο. Το Δικαστήριο, όμως, εκτιμώντας τις περιστάσεις, εν όψει και των οριζομένων στο άρθρο 34 παρ. 1, εδάφιο τελευταίο, του ν. 1968/1991 (Α΄150), κρίνει ότι η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως πρέπει να κρατηθεί και να δικασθεί κατ΄ ουσίαν.
5. Επειδή, υπό τα εκτεθέντα στη δεύτερη και τρίτη σκέψεις δεδομένα, οι κρινόμενες δύο αιτήσεις ακυρώσεως (με αρ. κατ. 670/2012 και 723/2013, η πρώτη εξ αυτών κατά το μη δικασθέν μέρος της), ως συναφείς μεταξύ τους, εφ’ όσον με αυτές προσβάλλεται η αυτή (υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011) πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, με την προβολή των ιδίων λόγων ακυρώσεως (βλ. ΣτΕ 2418/2002), πρέπει να συνεκδικασθούν και, εν συνεχεία, να απορριφθεί η αρχική αίτηση ακυρώσεως (δηλ. η με αριθμό καταθέσεως 670/25.1.2012), κατά το υπολειπόμενο, μετά την 4917/2012 απόφαση του Δικαστηρίου, μέρος της, διότι έχει απομείνει πλέον χωρίς αντικείμενο (βλ. ΣτΕ 3653/2013, 2128/2006), να κριθεί δε περαιτέρω η νεότερη, με αριθμό καταθέσεως 723/6.2.2013, αίτηση . Εξάλλου, το από 24.2.2014 δικόγραφο παρεμβάσεως του Τ.Ε.Ε. πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει ασκηθεί προς αντίκρουση της, μόνης πλέον, κρινομένης, με αρ. καταθ. 723/2013, αιτήσεως ακυρώσεως, δεδομένου ότι ασκήθηκε σε χρόνο κατά τον οποίο είχε ήδη κατατεθεί (6.2.2013) η εν λόγω αίτηση, κατά χωρισμό του αρχικού δικογράφου ( με αρ. κατ. 670/2012).
6. Επειδή, νομίμως συζητείται η υπόθεση παρά την απουσία του καθ’ ου η αίτηση Δήμου Νάουσας, εφόσον αντίγραφο του δικογράφου της αιτήσεως και της από 8.2.2013 πράξεως του Προέδρου του Δ΄ Τμήματος περί ορισμού δικασίμου και εισηγητού κοινοποιήθηκαν σ’ αυτόν νομοτύπως και εμπροθέσμως (βλ. το σχετικό από 18.2.2013 αποδεικτικό επιδόσεως).
7. Επειδή, με πρόδηλο έννομο συμφέρον ο τρίτος εκ των αιτούντων, κατά την σειρά αναφοράς τους στο δικόγραφο, Βασίλειος Τζουβάρας, πτυχιούχος μηχανικός Τ.Ε.Ι. ειδικότητας πολιτικών δομικών έργων, ασκεί την κρινόμενη αίτηση, ζητώντας την ακύρωση της προσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, καθ’ ο μέρος με την πράξη αυτή αμφισβητήθηκε η έκταση των επαγγελματικών του δικαιωμάτων. Αντιθέτως, το γεγονός ότι οι λοιποί τέσσερις αιτούντες, πτυχιούχοι μηχανικοί Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής των Τ.Ε.Ι., ανήκουν στον ευρύτερο κύκλο προσώπων, που ενδέχεται να ωφεληθεί από τις τυχόν αιτιολογικές σκέψεις, στις οποίες θα στηριχθεί πιθανή ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, δεν αρκεί για τη θεμελίωση άμεσου και προσωπικού εννόμου συμφέροντος προς άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως, όπως απαιτείται κατ’ άρθρο 47 παρ. 1 του Π.Δ. 18/1989 (Α΄8). Συνεπώς, ως προς τους αιτούντες αυτούς η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.
8. Επειδή, με πρόδηλο έννομο συμφέρον, προς υποστήριξη των συμφερόντων των μελών του, διπλωματούχων Πολιτικών Μηχανικών και Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών αποφοίτων Α.Ε.Ι., παρεμβαίνει στην παρούσα δίκη, για την διατήρηση της ισχύος της προσβαλλόμενης πράξεως, το Τ.Ε.Ε.
9. Επειδή, στο άρθρο 16 του Συντάγματος ορίζεται ότι «1. ... 2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους ... 5. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. ... 7. Η επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση παρέχεται από το Κράτος και με σχολές ανώτερης βαθμίδας για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, όπως προβλέπεται ειδικότερα από το νόμο, που ορίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων αποφοιτούν από τις σχολές αυτές. 8. ...». Όπως έχει ήδη κριθεί (Ολ. ΣτΕ 678/2005), ο προβλεπόμενος στο άρθρο 16 παρ. 7 του Συντάγματος νόμος δεν μπορεί να ορίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων σχολών ανώτερης βαθμίδας κατά πλήρη εξομοίωση με τα αντίστοιχα δικαιώματα των αποφοίτων Α.Ε.Ι., που δραστηριοποιούνται στον ίδιο επαγγελματικό τομέα, διότι η εξομοίωση αυτή θα αναιρούσε την ποιοτική διάκριση μεταξύ πανεπιστημιακής και επαγγελματικής-τεχνικής εκπαίδευσης και θα καθιστούσε τα χορηγούμενα πτυχία ουσιαστικώς ισότιμα, ως αναγκαίους τίτλους για την άσκηση ορισμένου επαγγέλματος, κατά καταστρατήγηση του Συντάγματος. Δεν απαγορεύεται όμως ο εν λόγω νόμος να χορηγήσει στους αποφοίτους αυτούς το δικαίωμα να ασκούν ορισμένη επαγγελματική δραστηριότητα που ασκείται και από αποφοίτους Α.Ε.Ι. (αυτοδυνάμως ή σε συνεργασία με αυτούς), υπό την προϋπόθεση όμως να καθορίζεται κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο το είδος των επιτρεπομένων επαγγελματικών πράξεων και να προκύπτει, από τα στοιχεία που συνοδεύουν την έκδοση του νόμου, ότι τα κριτήρια, με βάση τα οποία γίνεται ο καθορισμός αυτός, είναι αμιγώς γνωστικά, τελούν δηλαδή σε αντιστοιχία με τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που οι εν λόγω απόφοιτοι έχουν πράγματι αποκομίσει από τις σπουδές τους. Μειοψήφησε ο Σύμβουλος Κ. Κουσούλης, ο οποίος υποστήριξε τα εξής: Κατά την έννοια των άρθρων 5 παρ. 1 και 16 του Συντάγματος κριτήριο για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων αποτελεί η κατοχή ενός ελαχίστου επιπέδου θεωρητικών γνώσεων και πρακτικών δεξιοτήτων, οι οποίες καθιστούν δυνατή την άρτια άσκηση συγκεκριμένου επαγγέλματος, με βάση το περιεχόμενο σπουδών, ανεξαρτήτως του είδους ή της βαθμίδας ή γενικής ή επαγγελματικής εκπαίδευσης, στο πλαίσιο της οποίας αποκτήθηκαν οι γνώσεις αυτές. Η αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων συνιστά, εφόσον συντρέχουν οι κατά τα ανωτέρω προϋποθέσεις, οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια, η δε διαπίστωση της κατοχής των αναγκαίων προσόντων για την άσκηση αντιστοίχων επαγγελματικών δραστηριοτήτων έχει τεχνικό χαρακτήρα και, ως εκ τούτου, υπόκειται σε περιορισμένο δικαστικό έλεγχο.
10. Επειδή, με το π.δ. 318/1994 (Α΄ 167), που εκδόθηκε κατ΄ εξουσιοδότηση του άρθρου 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 (Α΄173), με τον οποίο ο νομοθέτης οργάνωσε τα Τ.Ε.Ι. ως σχηματισμούς της προβλεπόμενης στο άρθρο 16 παρ. 7 του Συντάγματος ανώτερης επαγγελματικής εκπαίδευσης, καθορίσθηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των Τμημάτων α) Πολιτικών Δομικών Έργων, β) Πολιτικών Έργων Υποδομής και γ) Τοπογραφίας, της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Τ.Ε.Ι.). Όμως, με την 678/2005 απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, ακυρώθηκε η παρ. 2 του άρθρου 1 του ως άνω π.δ/τος, με τις διατάξεις του οποίου είχαν απονεμηθεί στους εν λόγω πτυχιούχους Τ.Ε.Ι. επαγγελματικά δικαιώματα αναφερόμενα και στα τρία στάδια της κατασκευαστικής διαδικασίας (μελέτη, επίβλεψη, κατασκευή). Και τούτο, για το λόγο ότι ο καθορισμός των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων είχε γίνει με τρόπο που ερχόταν σε αντίθεση με τη διάταξη του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος (με απλή παραπομπή στις διατάξεις που καθορίζουν το πρόγραμμα σπουδών των οικείων τμημάτων ή με αόριστη αναφορά στην ειδικότητα των αποφοίτων των σχολών αυτών ή με βάση την επαγγελματική εμπειρία, δηλαδή με μη αμιγώς γνωστικά κριτήρια). Παρέμεινε δε σε ισχύ, μόνο η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 1 του π.δ. 318/1994 στην οποία ορίζεται ότι: «1. Οι Πτυχιούχοι Μηχανικοί Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων, Πολιτικών Έργων Υποδομής και Τοπογραφίας, της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, με βάση τις εξειδικευμένες επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις τους, ασχολούνται είτε αυτοδύναμα, είτε σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με τη μελέτη, έρευνα και εφαρμογή της τεχνολογίας πάνω σε σύγχρονους και ειδικούς τομείς έργων και εργασιών της ειδικότητάς τους». Η διάταξη όμως αυτή, όπως έκρινε το Δικαστήριο με την 4917/2012 απόφασή του, δεν μπορούσε να αποτελέσει, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν ανωτέρω για το περιεχόμενο του εκτελεστικού του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος νόμου, επαρκές έρεισμα καθορισμού επαγγελματικών δικαιωμάτων των εν λόγω κατηγοριών πτυχιούχων των Τ.Ε.Ι. Μετά την ακύρωση, με την 678/2005 απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, των διατάξεων της παρ. 2 του άρθρου 1 του π.δ/τος 318/1994 δεν εκδόθηκε νεότερο προεδρικό διάταγμα, με το οποίο να καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων, Πολιτικών Έργων Υποδομής, και Τοπογραφίας, της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι., ούτε με βάση την εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 ούτε με βάση την, εν τω μεταξύ, θεσπισθείσα διάταξη του άρθρου 18 παρ. 2 του ν. 3794/2009-Α΄156 (η οποία όριζε ότι τα ζητήματα τα σχετικά με την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων ήδη υφισταμένων Τμημάτων Τ.Ε.Ι., στους οποίους δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμη μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού επαγγελματικά δικαιώματα με τα διατάγματα, που προβλέπονται στην περίπτωση γ΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 25 του ν. 1404/1983, ρυθμίζονται με διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, μετά από γνώμη του Συμβουλίου Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης [Σ.Α.Π.Ε.] και του Συμβουλίου Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης [ΣΑΤΕ]). Ενόψει του γεγονότος αυτού, και του ότι τα διατάγματα καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων των Τ.Ε.Ι. αποτελούν, όπως έχει ήδη κριθεί (ΣτΕ Ολομ. 678/2005), τον εκτελεστικό της διάταξης του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος νόμο, με αποτέλεσμα να καθίσταται υποχρεωτική για τη Διοίκηση η έκδοσή τους, το Δικαστήριο, με την 4917/2012 απόφασή του, ακύρωσε την παράλειψη της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση του προβλεπομένου από τις διατάξεις των άρθρων 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 και του άρθρου 18 παρ. 2 του ν. 3794/2009 προεδρικού διατάγματος με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής της Σχολής Τεχνικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι. Και τούτο, διότι η παράλειψη αυτή αφενός μεν συνιστά παράβαση του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος, αφετέρου δε συνιστά παράβαση και του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος, διότι εμποδίζει τους ως άνω πτυχιούχους των Τ.Ε.Ι. να συμμετάσχουν ελεύθερα στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας βάσει των νομίμων προσόντων που απέκτησαν μετά από επιτυχή φοίτηση στα Ιδρύματα αυτά.
11. Επειδή, με το άρθρο 1 του ν.δ/τος 3971/1959 (Α΄187) «Περί Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως, οργανώσεως της Μέσης Εκπαιδεύσεως και Διοικήσεως της Παιδείας» ιδρύθηκαν, με την παρ. 1, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, Δημόσιες Τεχνικές Σχολές Υπομηχανικών, υπό την εποπτέια του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, προβλέφθηκε δε, με την παρ. 2 του ιδίου άρθρου, ότι εκάστη των σχολών αυτών δύναται να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τμήματα Δομικών έργων και Τοπογράφων, ενώ στη συνέχεια, με το άρθρο 3 του ν.δ/τος 4564/1966 (Α΄ 212) ορίστηκε ότι οι Δημόσιες Σχολές Υπομηχανικών εντάσσονται «εις την Ανωτέραν Τεχνικήν Εκπαίδευσιν». Με το β.δ. 769/1972 (Α’ 223) «Περί καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των Πτυχιούχων Πολιτικών Υπομηχανικών» ορίστηκε ότι στους πτυχιούχους των Ανωτέρων Σχολών Υπομηχανικών, επιτρέπεται η εκπόνηση μελετών «μετά αυτοδυνάμου υπογραφής τούτων» και η επίβλεψη έργων, μεταξύ άλλων, κατηγοριών οικοδομικών κατασκευών, αρχιτεκτονικών μελετών και τοπογραφικών εργασιών (άρθρο μόνο). Εν τω μεταξύ, με το ν.δ. 652/1970 (Α΄180) ιδρύθηκαν πέντε «Κέντρα Ανωτέρας Τεχνικής Εκπαιδεύσεως» (Κ.Α.Τ.Ε.), σε αντίστοιχες πόλεις της χώρας, έκαστο εκ των οποίων περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, Ανωτέρα Σχολή Τεχνολόγων Μηχανικών, στο οποίο λειτουργούσε Τμήμα Τεχνολόγων Πολιτικών Μηχανικών δύο κατευθύνσεων: α) Δομικών Έργων και β) Συγκοινωνιακών και Υδραυλικών Έργων. Με το ν. 298/1976 (Α΄ 86) ορίστηκε ότι τα πτυχία, μεταξύ άλλων, των Τμημάτων Τεχνολόγων Πολιτικών Μηχανικών των Κ.Α.Τ.Ε. είναι ισότιμα με τα πτυχία των αντίστοιχων Τμημάτων των Ανωτέρων Σχολών Υπομηχανικών (άρθρο 1), καθώς και ότι οι πτυχιούχοι των Τμημάτων αυτών των Κ.Α.Τ.Ε. έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα που ασκούν οι πτυχιούχοι των αντίστοιχων Τμημάτων των Ανωτέρων Σχολών Υπομηχανικών (άρθρο 2). Στη συνέχεια ο κοινός νομοθέτης, εξειδικεύοντας τους ορισμούς του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος, ίδρυσε με το ν. 576/1977 (Α΄ 102) τα «Κέντρα Ανωτέρας Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως» (Κ.Α.Τ.Ε.Ε.), τα οποία συγκροτούσαν περισσότερες Ανώτερες Τεχνικές και Επαγγελματικές Σχολές (άρθρο 27), ενώ τα ήδη λειτουργούντα Κ.Α.Τ.Ε. μετασχηματίσθηκαν σε Κ.Α.Τ.Ε.Ε. (άρθρο 69). Τα Κέντρα αυτά καταργήθηκαν με το άρθρο 35 παρ. 1 του ν. 1404/1983 (Α΄ 173), ιδρύθηκαν δε τα Τ.Ε.Ι. ως σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (άρθρο 1 παρ. 1). Περαιτέρω, με το άρθρο 37 παρ. 4 του ως άνω ν. 1404/1983 προβλέφθηκε ότι με προεδρικά διατάγματα, εκδιδόμενα με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και του κατά περίπτωση αρμοδίου Υπουργού, μετά από γνώμη του Συμβουλίου Τεχνολογικής Εκπαιδεύσεως, καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των καταργηθέντων με το νόμο αυτό Κ.Α.Τ.Ε.Ε. Εξάλλου, με το άρθρο 25 παρ. 2 εδ. γ΄ του ίδιου ν. 1404/1983 ορίσθηκε ότι «στους πτυχιούχους των ΤΕΙ αναγνωρίζονται επαγγελματικά δικαιώματα, που καθορίζονται με προεδρικά διατάγματα, τα οποία εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού μετά από γνώμη του ΣΤΕ [Συμβουλίου Τεχνολογικής Εκπαίδευσης]…». Στη συνέχεια, τέλος, δημοσιεύθηκε ο ν. 1865/1989 ( Α΄ 210), στο άρθρο 5 παρ. 1 του οποίου ορίσθηκε ότι «τα πτυχία ΚΑΤΕ, ΚΑΤΕΕ και τα ισότιμα προς αυτά, που αποκτήθηκαν μετά από σπουδές 3 ετών (6 εξαμήνων), είναι ισότιμα προς τα πτυχία των ΤΕΙ αντίστοιχων ειδικοτήτων».
12. Επειδή, με τον μοναδικό λόγο ακυρώσεως που περιέχεται στην κρινόμενη αίτηση προβάλλονται τα εξής: Η παράνομη, όπως έχει ήδη κριθεί με την απόφαση 4917/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, παράλειψη κανονιστικής ρυθμίσεως των επαγγελματικών δικαιωμάτων της κατηγορίας των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι., στην οποία ανήκει ο αιτών, τον εμποδίζει να δραστηριοποιηθεί αυτοδυνάμως επαγγελματικά στο αντικείμενο της ειδικότητάς του. Το γεγονός, μάλιστα, αυτό συνεπάγεται, κατά τους ισχυρισμούς του αιτούντος, άνιση διακριτική μεταχείρισή του, παραβιάζουσα την αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 Σ), έναντι των πτυχιούχων αντίστοιχων ειδικοτήτων της προϋφιστάμενης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι. ανώτερης επαγγελματικής εκπαίδευσης, τα πτυχία των οποίων, δυνάμει των νομοθετικών διατάξεων που εκτέθηκαν στην προηγούμενη σκέψη, έχουν καθορισθεί ισότιμα με εκείνα των αποφοίτων Τ.Ε.Ι. Η αντίθεση προς την αρχή της ισότητας, προβάλλει ο αιτών, έγκειται, ειδικότερα, στο ότι, ενώ οι μεν πτυχιούχοι της αντίστοιχης με τον ίδιο ειδικότητας της παλαιάς ανώτερης τεχνικής εκπαίδευσης (Κ.Α.Τ.Ε., Κ.Α.Τ.Ε.Ε., Σχολές Υπομηχανικών) έχουν αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, οι πτυχιούχοι των αντίστοιχων ειδικοτήτων των Τ.Ε.Ι. -προς τα πτυχία των οποίων έκρινε ο νομοθέτης (με το άρθρο 5 παρ. 1του ν. 1865/1989) ότι εξομοιώνονται τα πτυχία των παλαιότερων σχολών τεχνικής εκπαίδευσης- δεν έχουν, τουλάχιστον, τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα των παλαιότερων συναδέλφων τους. Επιβάλλεται, επομένως, ισχυρίζεται ο αιτών, κατ΄εφαρμογή των άρθρων 16 παρ. 7 και 4 παρ. 1 του Συντάγματος, το κενό ρυθμίσεως που υφίσταται, λόγω της παράνομης παράλειψης καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων των Τ.Ε.Ι., για μια μεταβατική περίοδο, δηλαδή, εωσότου εκδοθεί νέο προεδρικό διάταγμα καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους, να καλυφθεί δια της αναλογικής εφαρμογής των διατάξεων που ισχύουν για τους πτυχιούχους στις ίδιες ειδικότητες των παλαιοτέρων σχολών της ανώτερης τεχνικής εκπαιδεύσεως (Κ.Α.Τ.Ε., Κ.Α.Τ.Ε.Ε., Σχολών Υπομηχανικών), έτσι ώστε οι πτυχιούχοι των Τ.Ε.Ι. της ανωτέρω κατηγορίας, όπου ανήκει και ο αιτών, να μπορούν να ασκούν «κάθε» επαγγελματικό δικαίωμα που ασκούν και οι πτυχιούχοι των αντίστοιχων ειδικοτήτων των σχολών αυτών. Εν προκειμένω, όμως, προβάλλει εν κατακλείδι, ο αιτών, δια της εκδόσεως της προσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας εκδηλώθηκε η παράνομη άρνηση της Διοικήσεως να αναγνωρίσει ότι ο ίδιος, πτυχιούχος μηχανικός Τ.Ε.Ι. ειδικότητας πολιτικών δομικών έργων, δύναται να ασκεί, για την ως άνω μεταβατική περίοδο, «κάθε» επαγγελματικό δικαίωμα που έχει αναγνωρισθεί στους πτυχιούχους αντίστοιχων ειδικοτήτων της, προϋφιστάμενης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι., ανώτερης επαγγελματικής-τεχνικής εκπαίδευσης (Κ.Α.Τ.Ε., Κ.Α.Τ.Ε.Ε. Σχολές Υπομηχανικών), και ειδικότερα, το δικαίωμα να συντάξει το επίμαχο τοπογραφικό διάγραμμα για το μελετηθέν από τον ίδιο οικοδομικό έργο, και, ως εκ τούτου, η πράξη αυτή αντίκειται στο άρθρο 16 παρ. 7 και 4 παρ. 1 του Συντάγματος, είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί.
13. Επειδή, όπως έχει ήδη κριθεί για το περιεχόμενο του εκτελεστικού της διατάξεως της παρ. 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος εκτελεστικό νόμο (βλ. ΣτΕ 678/2005 Ολ., ΣτΕ 4917/2012, βλ. ανωτέρω ένατη σκέψη), τα επαγγελματικά δικαιώματα που απονέμονται στους αποφοίτους των Τ.Ε.Ι. καθορίζονται κανονιστικώς και με τρόπο ώστε να προσδιορίζεται σαφώς και συγκεκριμένα το είδος των επιτρεπομένων επαγγελματικών πράξεων και να προκύπτει, από τα στοιχεία που συνοδεύουν την κανονιστική ρύθμιση, ότι τα κριτήρια, με βάση τα οποία γίνεται ο καθορισμός αυτός, είναι αμιγώς γνωστικά, τελούν δηλαδή σε αντιστοιχία με τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που οι εν λόγω απόφοιτοι έχουν πράγματι αποκομίσει από τις σπουδές τους. Τούτο ισχύει είτε τα επαγγελματικά δικαιώματα των ανωτέρω πτυχιούχων καθορίζονται με πάγιες είτε με μεταβατικές ρυθμίσεις -για ορισμένη, δηλαδή, χρονική περίοδο, εν αναμονή θέσπισης των παγίων κανονιστικών διατάξεων. Ειδικότερα, ανάγκη περί απονομής δικαιωμάτων πρόσβασης σε επαγγελματικές δραστηριότητες για μια μεταβατική, υπό την ανωτέρω έννοια, περίοδο, ανακύπτει σε περιπτώσεις όπου έχει παρέλθει ο εύλογος χρόνος κανονιστικής ρύθμισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων πτυχιούχων Τ.Ε.Ι., όπως συμβαίνει εν προκειμένω –όπου, δηλαδή, κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης, που είναι και ο κρίσιμος εν προκειμένω χρόνος, έχει ήδη στοιχειοθετηθεί παράλειψη της νομίμου υποχρεώσεως της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση νεότερου προεδρικού διατάγματος, με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής, των Σχολών Τεχνικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι. (βλ. ΣτΕ 4917/2012, σκ. 11). Στις περιπτώσεις αυτές, κατ’ αρχήν, τόσο η Διοίκηση, κατ’ ενάσκηση της κανονιστικής της αρμοδιότητας, όσο και ο κοινός νομοθέτης, μπορούν να επιτρέπουν την πρόσβαση σε επαγγελματικές δραστηριότητες για μια μεταβατική περίοδο, εξ αρχής, όμως, και υποχρεωτικώς, χρονικά προσδιορισμένης (ώστε να μην καθίστανται οι μεταβατικές ρυθμίσεις, δια της τυχόν συνεχιζόμενης αδράνειας της διοικήσεως ή του νομοθέτη, de facto πάγιες) εωσότου εκδοθεί το πάγιο κανονιστικό πλαίσιο άσκησης των σχετικών επαγγελματικών δραστηριοτήτων. Και τούτο, προς αποτροπή του κινδύνου να περιέλθουν, κατά παράβαση του άρθρου 16 παρ. 7 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος, κατηγορίες πτυχιούχων Τ.Ε.Ι. σε επαγγελματική απραξία. Ο καθορισμός δε των σχετικών, για μια μεταβατική περίοδο, επαγγελματικών δικαιωμάτων και δραστηριοτήτων μπορεί να συντελεσθεί είτε δια της απαριθμήσεως ορισμένων επαγγελματικών πράξεων είτε δια της παραπομπής, εν όλω ή εν μέρει, στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο δυνάμει του οποίου ασκούν επαγγελματικές δραστηριότητες πτυχιούχοι, αντίστοιχων ειδικοτήτων, της προϋφισταμένης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι. ανώτερης επαγγελματικής εκπαίδευσης. Σε κάθε όμως περίπτωση τέτοιου είδους προσωρινά επαγγελματικά δικαιώματα δεν απονέμονται ad hoc, σε κάθε, δηλαδή, συγκεκριμένη ατομική περίπτωση, αλλά μόνο κανονιστικώς και, σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ. 5 και 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος, υπό τους όρους που ήδη εκτέθηκαν ανωτέρω στην αρχή της παρούσας σκέψεως, δηλαδή, θα πρέπει να προηγείται της κανονιστικής ρυθμίσεως βεβαίωση του αρμοδίου επιστημονικού οργάνου ότι τα χορηγούμενα για μια μεταβατική περίοδο δικαιώματα διενέργειας επαγγελματικών πράξεων τελούν σε αντιστοιχία με τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που οι εν λόγω πτυχιούχοι των Τ.Ε.Ι. έχουν πράγματι αποκομίσει από τις σπουδές τους, δεδομένου, μάλιστα, ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα στον τομέα της μελέτης, επίβλεψης και κατασκευής δομικών έργων, ιδιωτικών ή δημόσιων, συνάπτονται, εξ αντικειμένου, με τη δημόσια ασφάλεια και υγεία. Εν προκειμένω, όμως, η πολεοδομική υπηρεσία του Δήμου Νάουσας δεν διέθετε κανονιστική αρμοδιότητα για τον καθορισμό επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τ.Ε.Ι. Η κανονιστική αυτή αρμοδιότητα, σύμφωνα με τις ισχύουσες (βλ. ανωτέρω σκ.10) κατά το χρόνο εκδόσεως της προσβαλλόμενης πράξης διατάξεις, ασκείται (κατ’ εξουσιοδότηση των διατάξεων των άρθρων 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 και 18 παρ. 2 του ν. 3794/2009) δια της εκδόσεως προεδρικών διαταγμάτων, ύστερα από πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων που εκδίδεται μετά από γνώμη επιστημονικών οργάνων (Σ.Α.Π.Ε. και Σ.Α.Τ.Ε.). Ούτε, περαιτέρω, κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης, υφίστατο στην έννομη τάξη τέτοιου περιεχομένου κανονιστική ρύθμιση περί απονομής του δικαιώματος στους πτυχιούχους Τ.Ε.Ι., της ειδικότητας στην οποία ανήκει ο αιτών, διενέργειας εν όλω ή εν μέρει, των επαγγελματικών πράξεων που έχουν αναγνωρισθεί στους πτυχιούχους αντίστοιχων ειδικοτήτων της προϋφιστάμενης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι. ανώτερης επαγγελματικής-τεχνικής εκπαίδευσης (Κ.Α.Τ.Ε., Κ.Α.Τ.Ε.Ε., Σχολές Υπομηχανικών). Ως εκ τούτου, με την έκδοση της υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, αντιθέτως με όσα ισχυρίζεται ο αιτών, δεν εκδηλώθηκε, παράνομη άρνηση της Διοικήσεως, κατά παράβαση των άρθρων 16 παρ. 7 και 4 παρ. 1 του Συντάγματος, να επιτρέψει στον αιτούντα, πτυχιούχο μηχανικό Τ.Ε.Ι. ειδικότητας πολιτικών δομικών έργων, να ασκεί, εωσότου εκδοθεί νέο προεδρικό διάταγμα καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων της κατηγορίας των πτυχιούχων Τ.Ε.Ι. στην οποία ανήκει, «κάθε» επαγγελματικό δικαίωμα που έχει αναγνωρισθεί στους πτυχιούχους αντίστοιχων ειδικοτήτων της, προϋφιστάμενης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι., ανώτερης τεχνικής εκπαίδευσης (ΚΑΤΕ, ΚΑΤΕΕ, Σχολές Υπομηχανικών) και ειδικότερα, εν προκειμένω, το δικαίωμα να συντάσσει τοπογραφικό διάγραμμα για μελετηθέν από τον ίδιο οικοδομικό έργο, εφαρμόζοντας αναλογικώς τις διατάξεις του β.δ/τος 769/1972 που προέβλεπαν το επαγγελματικό δικαίωμα της διενέργειας τοπογραφικών εργασιών από τους πολιτικούς υπομηχανικούς. Συνεπώς, ο ανωτέρω λόγος ακυρώσεως του αιτούντος είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Μειοψήφησε ο Σύμβουλος Κ. Κουσούλης, ο οποίος υποστήριξε τα εξής: Με την 4917/2012 απόφαση του Δ΄ Τμήματος του Δικαστηρίου (ημερομηνία δημοσίευσης 18.12.2012) α) αναγνωρίστηκε η υποχρέωση της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση προεδρικού διατάγματος, με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, β) διαπιστώθηκε ότι κατά το χρόνο ασκήσεως της σχετικής αιτήσεως ακυρώσεως (25.1.2012) είχε ήδη συντελεσθεί η παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας του Υπουργείου Παιδείας να κινήσει την διαδικασία της εκδόσεως του ως άνω προεδρικού διατάγματος, εν όψει του ότι είχε παρέλθει ο εύλογος χρόνος μετά την έκδοση της 678/2005 απόφασης της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, με την οποία είχαν ακυρωθεί οι σχετικές διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 1 του π.δ/τος 318/1994, και γ) ακυρώθηκε η παράλειψη της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση του ανωτέρω διατάγματος. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η εν λόγω ακυρωθείσα παράλειψη οφειλομένης νόμιμης ενέργειας, με την οποία (παράλειψη) συναρτάται το κύρος της προσβαλλομένης πράξεως, εξακολουθεί να συντρέχει και κατά το χρόνο συζητήσεως της παρούσης υποθέσεως (6.5.2014), με αποτέλεσμα την, συνταγματικώς μη ανεκτή, κατάσταση οι εν λόγω πτυχιούχοι, κατά παράβαση των άρθρων 16 παρ. 7, 5 παρ. 1, αλλά και του άρθρου 4 παρ. 1 του Συντάγματος, να αδυνατούν να ασκήσουν το επάγγελμα, για την άσκηση του οποίου καταρτίσθηκαν. Υπό τα δεδομένα αυτά, κατά την μειοψηφήσασα γνώμη, επιβάλλεται να εφαρμοσθούν αναλογικά οι διατάξεις του άρθρου 22 του ν. 4274/2014 (Α΄ 147), με τις οποίες προστέθηκαν παράγραφοι 3α, 3β και 3γ στο άρθρο 50 του π.δ. 18/1989, να αναβληθεί η έκδοση οριστικής απόφασης και να ταχθεί στη Διοίκηση (περιλαμβανομένων των καθ’ ύλην συναρμοδίων Υπουργών Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων) τρίμηνη προθεσμία από την κοινοποίηση της αποφάσεως προκειμένου αυτή να προβεί στην ως άνω οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια, δηλαδή στην έκδοση προεδρικού διατάγματος, με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
14. Επειδή, κατόπιν τούτων, πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της και η με αριθμό καταθέσεως 723/2013 αίτηση.
15. Επειδή, το Δικαστήριο, εκτιμώντας τις περιστάσεις, απαλλάσσει τους αιτούντες α) από τη δικαστική δαπάνη του καθ’ ού η υπ’ αριθμ. 670/2012 αίτηση ακυρώσεως Δημοσίου, και β) από τη δικαστική δαπάνη του παρεμβαίνοντος Τ.Ε.Ε. (άρθρο 39 παρ. 1 του π.δ.18/1989).
Δ ι ά τ α ύ τ α
Συνεκδικάζει τις υπ’ αριθ. καταθέσεως 670/2012 και 723/2013 αιτήσεις ακυρώσεως.
Απορρίπτει την υπ’ αριθ. καταθέσεως 670/2012 αίτηση ακυρώσεως κατά το υπολειπόμενο, μετά την 4917/2012 απόφαση του Δικαστηρίου, μέρος της.
Απαλλάσσει τους αιτούντες από την δικαστική δαπάνη του Δημοσίου.
Απορρίπτει την υπ’ αριθ. καταθέσεως 723/2013 αίτηση ακυρώσεως.
Διατάσσει την κατάπτωση του καταβληθέντος για την αίτηση αυτή παραβόλου.
Δέχεται την παρέμβαση του Τ.Ε.Ε.
Απαλλάσσει τους αιτούντες από τη δικαστική δαπάνη του Τ.Ε.Ε.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 15 Μαΐου 2014 και στις 5 Μαΐου 2015
Η Προεδρεύουσα Αντιπρόεδρος Ο Γραμματέας
Ε. Σαρπ Ν. Αθανασίου
και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 26ης Ιανουαρίου 2016.
Ο Πρόεδρος του Δ' Τμήματος Η Γραμματέας
Δημοσθένης Π. Πετρούλιας Ι. Παπαχαραλάμπους
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Δ΄
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 6 Μαΐου 2014, με την εξής σύνθεση: Ε. Σαρπ, Αντιπρόεδρος, Προεδρεύουσα, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Κ. Κουσούλης, Β. Κίντζιου, Σύμβουλοι, Χρ. Μπολόφη, Ν. Μαρκόπουλος, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Ν. Αθανασίου.
Α) Για να δικάσει την από 23ης Ιανουαρίου 2012 αίτηση:
των: 1) Κωνσταντίνου Χρήστου Σακελλάρη, κατοίκου Νάουσας Ημαθίας (Δ. Σολωμού 1), 2) Δημητρίου Γεωργίου Δίσκου, κατοίκου Κοπανού Ημαθίας (Μιέζης 21), οι οποίοι παρέστησαν με τον δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου (Α.Μ. 167 Δ.Σ. Βέροιας), που τον διόρισαν στο ακροατήριο, 3) Βασιλείου Γεωργίου Τζουβάρα, κατοίκου Νάουσας (Δημαρχίας 16), ο οποίος παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε με πληρεξούσιο, 4) Στέφανου Συμεών Λαζαρίδη, κατοίκου Κοπανού Νάουσας, ο οποίος παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε στο ακροατήριο, 5) Φωτεινής Γεωργίου Μηλιώνη, κατοίκου Αμπελώνα Λάρισας, η οποία παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε με πληρεξούσιο και 6) Αιμιλίας Σταμάτη Γραμμένου, κατοίκου Νάουσας Ημαθίας (περιοχή Καραούλι), η οποία δεν παρέστη,
κατά των: 1) Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και ήδη Παιδείας και Θρησκευμάτων, ο οποίος παρέστη με τον Παναγιώτη Λαμπρόπουλο, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, 2) Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, 3) Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και 4) Δήμου Ηρωικής Πόλης Νάουσας Ημαθίας, οι οποίοι δεν παρέστησαν.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθούν: 1) η παράλειψη της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση προεδρικού διατάγματος περί καθορισμού των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων και 2) η υπ΄ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας.
Β) Για να δικάσει την από 31ης Ιανουαρίου 2013 αίτηση, η οποία ασκήθηκε κατά χωρισμό δικογράφου, μετά την υπ’ αριθμ. 4917/2012 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας:
των: 1) Κωνσταντίνου Χρήστου Σακελλάρη, κατοίκου Νάουσας Ημαθίας (Δ. Σολωμού 1), 2) Δημητρίου Γεωργίου Δίσκου, κατοίκου Κοπανού Ημαθίας (Μιέζης 21), οι οποίοι παρέστησαν με το δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου (Α.Μ. 167 Δ.Σ. Βέροιας), που τον διόρισαν στο ακροατήριο, 3) Βασιλείου Γεωργίου Τζουβάρα, κατοίκου Νάουσας (Δημαρχίας 16), ο οποίος παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε με πληρεξούσιο, 4) Στέφανου Συμεών Λαζαρίδη, κατοίκου Κοπανού Νάουσας, ο οποίος παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε στο ακροατήριο και 5) Φωτεινής Γεωργίου Μηλιώνη, κατοίκου Αμπελώνα Λάρισας, η οποία παρέστη με τον ίδιο ως άνω δικηγόρο Γεώργιο Παπαστεργίου, που τον διόρισε με πληρεξούσιο,
κατά του Δήμου Ηρωικής Πόλης Νάουσας Ημαθίας, ο οποίος δεν παρέστη,
και κατά του παρεμβαίνοντος Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας» (Τ.Ε.Ε.), που εδρεύει στην Αθήνα (Νίκης 4), το οποίο παρέστη με τον δικηγόρο Θεόδωρο Σχινά (Α.Μ. 9026), που τον διόρισε με απόφαση του Προέδρου του.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθεί η υπ΄ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του εισηγητή, Παρέδρου Ν. Μαρκόπουλου.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο των αιτούντων, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνουν δεκτές οι αιτήσεις, τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψη της πρώτης υπό κρίσιν αιτήσεως, και τον πληρεξούσιο του παρεμβαίνοντος Τ.Ε.Ε., ο οποίος ζήτησε την απόρριψη της δεύτερης υπό κρίσιν αιτήσεως.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι
Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α
Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο
1. Επειδή, για την άσκηση των κρινομένων αιτήσεων ακυρώσεως έχουν καταβληθεί το κατά νόμο παράβολο (ειδικά έντυπα παραβόλου υπ’ αριθμ. 3227306, 1225961/2012 για την υπ’ αριθμ. 670/2012 αίτηση και υπ’ αριθ. 1554796-7, 2776415-6, 2338862/2013 για την υπ’ αριθμ. 723/6.2.2013 αίτηση).
2. Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής: Με την υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας επεστράφη φάκελος οικοδομικής άδειας, που αφορούσε την έγκριση εργασιών για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκού σταθμού, τον οποίο είχε υποβάλει, για λογαριασμό πελάτη του, ο τρίτος των αιτούντων, κατά την σειρά αναφοράς τους και στα δύο δικόγραφα, Βασίλειος Τζουβάρας, πτυχιούχος μηχανικός Τεχνολογικής Εκπαίδευσης του Τμήματος Πολιτικών Δομικών Έργων της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών του Τ.Ε.Ι. Σερρών. Και τούτο, αφ΄ ενός μεν διότι ο φάκελος αυτός παρουσίαζε ελλείψεις ως προς το τοπογραφικό διάγραμμα που τον συνόδευε, αφ΄ ετέρου δε, διότι το τοπογραφικό αυτό διάγραμμα, εξαρτημένο από το κρατικό τριγωνομετρικό δίκτυο, είχε συνταχθεί από τον ανωτέρω αιτούντα μηχανικό, ο οποίος, όμως, δεν είχε το επαγγελματικό δικαίωμα συντάξεώς του. Για το ζήτημα δε αυτό, την έλλειψη, δηλαδή, επαγγελματικού δικαιώματος του εν λόγω μηχανικού να συντάσσει τοπογραφικά διαγράμματα εξαρτημένα από το κρατικό τριγωνομετρικό δίκτυο, ο εκδότης της προσβαλλόμενης πράξης, Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, παρέπεμψε, όπως αναφέρεται στο σώμα της ανωτέρω πράξης, στο υπ’ αριθμ. πρωτ. Δ.Τ.Ε/β/34285/735/24.9.2010 έγγραφο του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (Υ.ΠΕ.Κ.Α.) Με το εν λόγω έγγραφο ο ανωτέρω Γενικός Γραμματέας απέστειλε σε όλες τις κατά τόπους αρμόδιες πολεοδομικές υπηρεσίες, προς ενημέρωση, μεταξύ άλλων, το υπ’ αρ. πρωτ. 20955/27.7.2010 έγγραφο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Τ.Ε.Ε.), το οποίο είχε αποστείλει το εν λόγω Επιμελητήριο προς τη Διεύθυνση Τοπογραφικών Εφαρμογών του Υ.ΠΕ.Κ.Α., με αντικείμενο το ζήτημα που είχε ανακύψει όσον αφορά το επαγγελματικό δικαίωμα σύνταξης εξαρτημένων τοπογραφικών διαγραμμάτων. Με το έγγραφο αυτό το Τ.Ε.Ε. επισήμανε στη Διοίκηση το γεγονός ότι «εξαρτημένα τοπογραφικά διαγράμματα κατατίθενται σε υπηρεσίες του Δημοσίου υπογεγραμμένα από ειδικότητες τόσο διπλωματούχων μηχανικών όσο και πτυχιούχων μηχανικών τεχνολογικής εκπαίδευσης, για τους οποίους από την ισχύουσα νομοθεσία περί επαγγελματικών δικαιωμάτων, δεν προκύπτει δικαίωμα αντίστοιχης υπογραφής». Στη συνέχεια του εν λόγω εγγράφου δε, το Τ.Ε.Ε. υπενθύμισε την ισχύουσα στην Ελλάδα νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία δικαίωμα σύνταξης τοπογραφικών διαγραμμάτων έχουν οι Αγρονόμοι Τοπογράφοι Μηχανικοί και οι Πολιτικοί Μηχανικοί των Α.Ε.Ι., οι Πολιτικοί Υπομηχανικοί, υπό τους περιορισμούς του β.δ/τος 769/1972, και οι πτυχιούχοι Τοπογραφίας των Τ.Ε.Ι. Εν συνεχεία, σε απάντηση του υπ’ αριθμ. πρωτ. 997/9.5.2011 εγγράφου του Προϊσταμένου του Τμήματος Πολεοδομίας και Πολεοδομικών Εφαρμογών του Δήμου Νάουσας, με το οποίο αυτός ζήτησε διευκρινίσεις για τα επαγγελματικά δικαιώματα σύνταξης τοπογραφικών διαγραμμάτων, ο Αναπληρωτής Διευθυντής της Διεύθυνσης Τοπογραφικών Εφαρμογών της Γενικής Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Υ.ΠΕ.Κ.Α. απέστειλε στην αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία του Δήμου Νάουσας το υπ’ αριθμ. πρωτ. ΔΤΕ/β/οικ. 18392/307/4.4.2012 έγγραφό του, με το ακόλουθο περιεχόμενο: «[…]σας γνωρίζουμε ότι με το αρ. πρ. Δ.Τ.Ε/β/34285/735/24.9.2010 έγγραφο απεστάλη προς τους αποδέκτες των πολεοδομικών εγκυκλίων προς υπενθύμιση η ισχύουσα νομοθεσία για τις ειδικότητες τόσο Διπλωματούχων Μηχανικών όσο και Πτυχιούχων Μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης που έχουν το δικαίωμα σύνταξης και υπογραφής των εξαρτημένων τοπογραφικών διαγραμμάτων. Το παραπάνω έγγραφο εκδόθηκε με αφορμή το υπ’ αρ. πρωτ. 20955/27.7.2010 έγγραφο του Τ.Ε.Ε. το οποίο μας απεστάλη μετά από την διαπίστωση ότι τα εν λόγω διαγράμματα δεν συντάσσονταν ούτε υπογράφονταν από τους έχοντες το δικαίωμα. Οι Υπηρεσίες στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους πρέπει να εφαρμόζουν την ισχύουσα νομοθεσία και επομένως να ελέγχουν εάν τα διαγράμματα εκπονούνται και υπογράφονται από τους έχοντες το δικαίωμα Διπλωματούχους Μηχανικούς ή Πτυχιούχους Μηχανικούς Τεχνολογικής Εκπαίδευσης».
3. Επειδή, κατά της ανωτέρω υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, οι Κων. Σακελλάρης, Δημ. Δίσκος, Βας. Τζουβάρας, Στ. Λαζαρίδης και Φωτεινή Μηλιώνη, πτυχιούχοι Μηχανικοί των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Τ.Ε.Ι.), είχαν αρχικώς ασκήσει, μαζί με την Αιμιλία Γραμμένου, την πρώτη από τις κρινόμενες, υπ’ αριθ. καταθ. 670/25.1.2012, αίτηση ακυρώσεως. Με την ίδια δε αίτηση οι ως άνω αιτούντες είχαν ζητήσει και την, προτασσόμενη στο δικόγραφο αυτό, ακύρωση της παραλείψεως της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση προεδρικού διατάγματος περί καθορισμού των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων. Με την 4917/2012 απόφαση του Δ’ Τμήματος του Δικαστηρίου καταργήθηκε η δίκη ως προς την Αιμιλία Γραμμένου, λόγω παραιτήσεως αυτής από το δικόγραφο της ανωτέρω (υπ’ αριθμ. καταθ. 670/2012 αιτήσεως) και στην συνέχεια α) έγινε δεκτή η εν λόγω αίτηση ως προς τους λοιπούς προαναφερθέντες πέντε αιτούντες ως προς την προσβαλλόμενη παράλειψη και, συνακόλουθα, ακυρώθηκε η παράλειψη αυτή της διοικήσεως να προβεί στην έκδοση του, προβλεπομένου από τις διατάξεις των άρθρων 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 και 18 παρ. 2 του ν. 3794/2009, προεδρικού διατάγματος, με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι., β) αναβλήθηκε η εκδίκαση της υποθέσεως ως προς την υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 προσβαλλόμενη πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, λόγω ελλείψεως συναφείας με την προτασσόμενη στο δικόγραφο προσβαλλόμενη παράλειψη, και γ) διετάχθη ο χωρισμός δικογράφου ως προς την ως άνω πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας και η κατάθεση νέου αυτοτελούς δικογράφου εντός προθεσμίας τριάντα ημερών από την κοινοποίηση της δικαστικής αποφάσεως στους ανωτέρω πέντε αιτούντες. Το δικόγραφο αυτό ήδη κατατέθηκε από τους εν λόγω αιτούντες εμπροθέσμως (αριθ. καταθ. 723/6.2.2013), εντός δηλαδή 30 ημερών από την κοινοποίηση (όπως προκύπτει από το 16.1.2913 αποδεικτικό επιδόσεως) της 4917/2012 αποφάσεως του Δικαστηρίου στον πληρεξούσιο δικηγόρο των αιτούντων, με αυτό δε προσβάλλεται η ανωτέρω υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας.
4. Επειδή, με το άρθρο 47 παρ. 1 του ν. 3900/2010 (Α΄ 213), προσετέθη στην παρ.1 του άρθρου 1 του ν. 702/1977 (Α΄ 268) περίπτωση ιβ΄ και ορίσθηκε ότι οι υποθέσεις που αφορούν τη χορήγηση αδειών για την άσκηση κάθε είδους επαγγελματικής δραστηριότητας ανήκουν από 1.1.2011 στην ακυρωτική αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου. Εν προκειμένω, το αντικείμενο της διαφοράς που εισάγεται προς κρίση, όπως προσδιορίζεται από τους λόγους ακυρώσεως, αφορά την έκταση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αιτούντων, δηλαδή, την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας. Εν όψει, επομένως, της ως άνω διατάξεως, η υπόθεση θα έπρεπε να παραπεμφθεί στο κατά τόπον αρμόδιο Διοικητικό Εφετείο. Το Δικαστήριο, όμως, εκτιμώντας τις περιστάσεις, εν όψει και των οριζομένων στο άρθρο 34 παρ. 1, εδάφιο τελευταίο, του ν. 1968/1991 (Α΄150), κρίνει ότι η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως πρέπει να κρατηθεί και να δικασθεί κατ΄ ουσίαν.
5. Επειδή, υπό τα εκτεθέντα στη δεύτερη και τρίτη σκέψεις δεδομένα, οι κρινόμενες δύο αιτήσεις ακυρώσεως (με αρ. κατ. 670/2012 και 723/2013, η πρώτη εξ αυτών κατά το μη δικασθέν μέρος της), ως συναφείς μεταξύ τους, εφ’ όσον με αυτές προσβάλλεται η αυτή (υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011) πράξη του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, με την προβολή των ιδίων λόγων ακυρώσεως (βλ. ΣτΕ 2418/2002), πρέπει να συνεκδικασθούν και, εν συνεχεία, να απορριφθεί η αρχική αίτηση ακυρώσεως (δηλ. η με αριθμό καταθέσεως 670/25.1.2012), κατά το υπολειπόμενο, μετά την 4917/2012 απόφαση του Δικαστηρίου, μέρος της, διότι έχει απομείνει πλέον χωρίς αντικείμενο (βλ. ΣτΕ 3653/2013, 2128/2006), να κριθεί δε περαιτέρω η νεότερη, με αριθμό καταθέσεως 723/6.2.2013, αίτηση . Εξάλλου, το από 24.2.2014 δικόγραφο παρεμβάσεως του Τ.Ε.Ε. πρέπει να θεωρηθεί ότι έχει ασκηθεί προς αντίκρουση της, μόνης πλέον, κρινομένης, με αρ. καταθ. 723/2013, αιτήσεως ακυρώσεως, δεδομένου ότι ασκήθηκε σε χρόνο κατά τον οποίο είχε ήδη κατατεθεί (6.2.2013) η εν λόγω αίτηση, κατά χωρισμό του αρχικού δικογράφου ( με αρ. κατ. 670/2012).
6. Επειδή, νομίμως συζητείται η υπόθεση παρά την απουσία του καθ’ ου η αίτηση Δήμου Νάουσας, εφόσον αντίγραφο του δικογράφου της αιτήσεως και της από 8.2.2013 πράξεως του Προέδρου του Δ΄ Τμήματος περί ορισμού δικασίμου και εισηγητού κοινοποιήθηκαν σ’ αυτόν νομοτύπως και εμπροθέσμως (βλ. το σχετικό από 18.2.2013 αποδεικτικό επιδόσεως).
7. Επειδή, με πρόδηλο έννομο συμφέρον ο τρίτος εκ των αιτούντων, κατά την σειρά αναφοράς τους στο δικόγραφο, Βασίλειος Τζουβάρας, πτυχιούχος μηχανικός Τ.Ε.Ι. ειδικότητας πολιτικών δομικών έργων, ασκεί την κρινόμενη αίτηση, ζητώντας την ακύρωση της προσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, καθ’ ο μέρος με την πράξη αυτή αμφισβητήθηκε η έκταση των επαγγελματικών του δικαιωμάτων. Αντιθέτως, το γεγονός ότι οι λοιποί τέσσερις αιτούντες, πτυχιούχοι μηχανικοί Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής των Τ.Ε.Ι., ανήκουν στον ευρύτερο κύκλο προσώπων, που ενδέχεται να ωφεληθεί από τις τυχόν αιτιολογικές σκέψεις, στις οποίες θα στηριχθεί πιθανή ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, δεν αρκεί για τη θεμελίωση άμεσου και προσωπικού εννόμου συμφέροντος προς άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως, όπως απαιτείται κατ’ άρθρο 47 παρ. 1 του Π.Δ. 18/1989 (Α΄8). Συνεπώς, ως προς τους αιτούντες αυτούς η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.
8. Επειδή, με πρόδηλο έννομο συμφέρον, προς υποστήριξη των συμφερόντων των μελών του, διπλωματούχων Πολιτικών Μηχανικών και Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών αποφοίτων Α.Ε.Ι., παρεμβαίνει στην παρούσα δίκη, για την διατήρηση της ισχύος της προσβαλλόμενης πράξεως, το Τ.Ε.Ε.
9. Επειδή, στο άρθρο 16 του Συντάγματος ορίζεται ότι «1. ... 2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους ... 5. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. ... 7. Η επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση παρέχεται από το Κράτος και με σχολές ανώτερης βαθμίδας για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, όπως προβλέπεται ειδικότερα από το νόμο, που ορίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων αποφοιτούν από τις σχολές αυτές. 8. ...». Όπως έχει ήδη κριθεί (Ολ. ΣτΕ 678/2005), ο προβλεπόμενος στο άρθρο 16 παρ. 7 του Συντάγματος νόμος δεν μπορεί να ορίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων σχολών ανώτερης βαθμίδας κατά πλήρη εξομοίωση με τα αντίστοιχα δικαιώματα των αποφοίτων Α.Ε.Ι., που δραστηριοποιούνται στον ίδιο επαγγελματικό τομέα, διότι η εξομοίωση αυτή θα αναιρούσε την ποιοτική διάκριση μεταξύ πανεπιστημιακής και επαγγελματικής-τεχνικής εκπαίδευσης και θα καθιστούσε τα χορηγούμενα πτυχία ουσιαστικώς ισότιμα, ως αναγκαίους τίτλους για την άσκηση ορισμένου επαγγέλματος, κατά καταστρατήγηση του Συντάγματος. Δεν απαγορεύεται όμως ο εν λόγω νόμος να χορηγήσει στους αποφοίτους αυτούς το δικαίωμα να ασκούν ορισμένη επαγγελματική δραστηριότητα που ασκείται και από αποφοίτους Α.Ε.Ι. (αυτοδυνάμως ή σε συνεργασία με αυτούς), υπό την προϋπόθεση όμως να καθορίζεται κατά τρόπο σαφή και συγκεκριμένο το είδος των επιτρεπομένων επαγγελματικών πράξεων και να προκύπτει, από τα στοιχεία που συνοδεύουν την έκδοση του νόμου, ότι τα κριτήρια, με βάση τα οποία γίνεται ο καθορισμός αυτός, είναι αμιγώς γνωστικά, τελούν δηλαδή σε αντιστοιχία με τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που οι εν λόγω απόφοιτοι έχουν πράγματι αποκομίσει από τις σπουδές τους. Μειοψήφησε ο Σύμβουλος Κ. Κουσούλης, ο οποίος υποστήριξε τα εξής: Κατά την έννοια των άρθρων 5 παρ. 1 και 16 του Συντάγματος κριτήριο για την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων αποτελεί η κατοχή ενός ελαχίστου επιπέδου θεωρητικών γνώσεων και πρακτικών δεξιοτήτων, οι οποίες καθιστούν δυνατή την άρτια άσκηση συγκεκριμένου επαγγέλματος, με βάση το περιεχόμενο σπουδών, ανεξαρτήτως του είδους ή της βαθμίδας ή γενικής ή επαγγελματικής εκπαίδευσης, στο πλαίσιο της οποίας αποκτήθηκαν οι γνώσεις αυτές. Η αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων συνιστά, εφόσον συντρέχουν οι κατά τα ανωτέρω προϋποθέσεις, οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια, η δε διαπίστωση της κατοχής των αναγκαίων προσόντων για την άσκηση αντιστοίχων επαγγελματικών δραστηριοτήτων έχει τεχνικό χαρακτήρα και, ως εκ τούτου, υπόκειται σε περιορισμένο δικαστικό έλεγχο.
10. Επειδή, με το π.δ. 318/1994 (Α΄ 167), που εκδόθηκε κατ΄ εξουσιοδότηση του άρθρου 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 (Α΄173), με τον οποίο ο νομοθέτης οργάνωσε τα Τ.Ε.Ι. ως σχηματισμούς της προβλεπόμενης στο άρθρο 16 παρ. 7 του Συντάγματος ανώτερης επαγγελματικής εκπαίδευσης, καθορίσθηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των Τμημάτων α) Πολιτικών Δομικών Έργων, β) Πολιτικών Έργων Υποδομής και γ) Τοπογραφίας, της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Τ.Ε.Ι.). Όμως, με την 678/2005 απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, ακυρώθηκε η παρ. 2 του άρθρου 1 του ως άνω π.δ/τος, με τις διατάξεις του οποίου είχαν απονεμηθεί στους εν λόγω πτυχιούχους Τ.Ε.Ι. επαγγελματικά δικαιώματα αναφερόμενα και στα τρία στάδια της κατασκευαστικής διαδικασίας (μελέτη, επίβλεψη, κατασκευή). Και τούτο, για το λόγο ότι ο καθορισμός των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων είχε γίνει με τρόπο που ερχόταν σε αντίθεση με τη διάταξη του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος (με απλή παραπομπή στις διατάξεις που καθορίζουν το πρόγραμμα σπουδών των οικείων τμημάτων ή με αόριστη αναφορά στην ειδικότητα των αποφοίτων των σχολών αυτών ή με βάση την επαγγελματική εμπειρία, δηλαδή με μη αμιγώς γνωστικά κριτήρια). Παρέμεινε δε σε ισχύ, μόνο η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 1 του π.δ. 318/1994 στην οποία ορίζεται ότι: «1. Οι Πτυχιούχοι Μηχανικοί Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων, Πολιτικών Έργων Υποδομής και Τοπογραφίας, της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, με βάση τις εξειδικευμένες επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις τους, ασχολούνται είτε αυτοδύναμα, είτε σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με τη μελέτη, έρευνα και εφαρμογή της τεχνολογίας πάνω σε σύγχρονους και ειδικούς τομείς έργων και εργασιών της ειδικότητάς τους». Η διάταξη όμως αυτή, όπως έκρινε το Δικαστήριο με την 4917/2012 απόφασή του, δεν μπορούσε να αποτελέσει, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν ανωτέρω για το περιεχόμενο του εκτελεστικού του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος νόμου, επαρκές έρεισμα καθορισμού επαγγελματικών δικαιωμάτων των εν λόγω κατηγοριών πτυχιούχων των Τ.Ε.Ι. Μετά την ακύρωση, με την 678/2005 απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, των διατάξεων της παρ. 2 του άρθρου 1 του π.δ/τος 318/1994 δεν εκδόθηκε νεότερο προεδρικό διάταγμα, με το οποίο να καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων, Πολιτικών Έργων Υποδομής, και Τοπογραφίας, της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι., ούτε με βάση την εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 ούτε με βάση την, εν τω μεταξύ, θεσπισθείσα διάταξη του άρθρου 18 παρ. 2 του ν. 3794/2009-Α΄156 (η οποία όριζε ότι τα ζητήματα τα σχετικά με την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων ήδη υφισταμένων Τμημάτων Τ.Ε.Ι., στους οποίους δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμη μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού επαγγελματικά δικαιώματα με τα διατάγματα, που προβλέπονται στην περίπτωση γ΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 25 του ν. 1404/1983, ρυθμίζονται με διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, μετά από γνώμη του Συμβουλίου Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης [Σ.Α.Π.Ε.] και του Συμβουλίου Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης [ΣΑΤΕ]). Ενόψει του γεγονότος αυτού, και του ότι τα διατάγματα καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων των Τ.Ε.Ι. αποτελούν, όπως έχει ήδη κριθεί (ΣτΕ Ολομ. 678/2005), τον εκτελεστικό της διάταξης του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος νόμο, με αποτέλεσμα να καθίσταται υποχρεωτική για τη Διοίκηση η έκδοσή τους, το Δικαστήριο, με την 4917/2012 απόφασή του, ακύρωσε την παράλειψη της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση του προβλεπομένου από τις διατάξεις των άρθρων 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 και του άρθρου 18 παρ. 2 του ν. 3794/2009 προεδρικού διατάγματος με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής της Σχολής Τεχνικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι. Και τούτο, διότι η παράλειψη αυτή αφενός μεν συνιστά παράβαση του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος, αφετέρου δε συνιστά παράβαση και του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος, διότι εμποδίζει τους ως άνω πτυχιούχους των Τ.Ε.Ι. να συμμετάσχουν ελεύθερα στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας βάσει των νομίμων προσόντων που απέκτησαν μετά από επιτυχή φοίτηση στα Ιδρύματα αυτά.
11. Επειδή, με το άρθρο 1 του ν.δ/τος 3971/1959 (Α΄187) «Περί Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως, οργανώσεως της Μέσης Εκπαιδεύσεως και Διοικήσεως της Παιδείας» ιδρύθηκαν, με την παρ. 1, στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, Δημόσιες Τεχνικές Σχολές Υπομηχανικών, υπό την εποπτέια του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, προβλέφθηκε δε, με την παρ. 2 του ιδίου άρθρου, ότι εκάστη των σχολών αυτών δύναται να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τμήματα Δομικών έργων και Τοπογράφων, ενώ στη συνέχεια, με το άρθρο 3 του ν.δ/τος 4564/1966 (Α΄ 212) ορίστηκε ότι οι Δημόσιες Σχολές Υπομηχανικών εντάσσονται «εις την Ανωτέραν Τεχνικήν Εκπαίδευσιν». Με το β.δ. 769/1972 (Α’ 223) «Περί καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των Πτυχιούχων Πολιτικών Υπομηχανικών» ορίστηκε ότι στους πτυχιούχους των Ανωτέρων Σχολών Υπομηχανικών, επιτρέπεται η εκπόνηση μελετών «μετά αυτοδυνάμου υπογραφής τούτων» και η επίβλεψη έργων, μεταξύ άλλων, κατηγοριών οικοδομικών κατασκευών, αρχιτεκτονικών μελετών και τοπογραφικών εργασιών (άρθρο μόνο). Εν τω μεταξύ, με το ν.δ. 652/1970 (Α΄180) ιδρύθηκαν πέντε «Κέντρα Ανωτέρας Τεχνικής Εκπαιδεύσεως» (Κ.Α.Τ.Ε.), σε αντίστοιχες πόλεις της χώρας, έκαστο εκ των οποίων περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, Ανωτέρα Σχολή Τεχνολόγων Μηχανικών, στο οποίο λειτουργούσε Τμήμα Τεχνολόγων Πολιτικών Μηχανικών δύο κατευθύνσεων: α) Δομικών Έργων και β) Συγκοινωνιακών και Υδραυλικών Έργων. Με το ν. 298/1976 (Α΄ 86) ορίστηκε ότι τα πτυχία, μεταξύ άλλων, των Τμημάτων Τεχνολόγων Πολιτικών Μηχανικών των Κ.Α.Τ.Ε. είναι ισότιμα με τα πτυχία των αντίστοιχων Τμημάτων των Ανωτέρων Σχολών Υπομηχανικών (άρθρο 1), καθώς και ότι οι πτυχιούχοι των Τμημάτων αυτών των Κ.Α.Τ.Ε. έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα που ασκούν οι πτυχιούχοι των αντίστοιχων Τμημάτων των Ανωτέρων Σχολών Υπομηχανικών (άρθρο 2). Στη συνέχεια ο κοινός νομοθέτης, εξειδικεύοντας τους ορισμούς του άρθρου 16 παρ. 7 του Συντάγματος, ίδρυσε με το ν. 576/1977 (Α΄ 102) τα «Κέντρα Ανωτέρας Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως» (Κ.Α.Τ.Ε.Ε.), τα οποία συγκροτούσαν περισσότερες Ανώτερες Τεχνικές και Επαγγελματικές Σχολές (άρθρο 27), ενώ τα ήδη λειτουργούντα Κ.Α.Τ.Ε. μετασχηματίσθηκαν σε Κ.Α.Τ.Ε.Ε. (άρθρο 69). Τα Κέντρα αυτά καταργήθηκαν με το άρθρο 35 παρ. 1 του ν. 1404/1983 (Α΄ 173), ιδρύθηκαν δε τα Τ.Ε.Ι. ως σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (άρθρο 1 παρ. 1). Περαιτέρω, με το άρθρο 37 παρ. 4 του ως άνω ν. 1404/1983 προβλέφθηκε ότι με προεδρικά διατάγματα, εκδιδόμενα με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και του κατά περίπτωση αρμοδίου Υπουργού, μετά από γνώμη του Συμβουλίου Τεχνολογικής Εκπαιδεύσεως, καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων των καταργηθέντων με το νόμο αυτό Κ.Α.Τ.Ε.Ε. Εξάλλου, με το άρθρο 25 παρ. 2 εδ. γ΄ του ίδιου ν. 1404/1983 ορίσθηκε ότι «στους πτυχιούχους των ΤΕΙ αναγνωρίζονται επαγγελματικά δικαιώματα, που καθορίζονται με προεδρικά διατάγματα, τα οποία εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού μετά από γνώμη του ΣΤΕ [Συμβουλίου Τεχνολογικής Εκπαίδευσης]…». Στη συνέχεια, τέλος, δημοσιεύθηκε ο ν. 1865/1989 ( Α΄ 210), στο άρθρο 5 παρ. 1 του οποίου ορίσθηκε ότι «τα πτυχία ΚΑΤΕ, ΚΑΤΕΕ και τα ισότιμα προς αυτά, που αποκτήθηκαν μετά από σπουδές 3 ετών (6 εξαμήνων), είναι ισότιμα προς τα πτυχία των ΤΕΙ αντίστοιχων ειδικοτήτων».
12. Επειδή, με τον μοναδικό λόγο ακυρώσεως που περιέχεται στην κρινόμενη αίτηση προβάλλονται τα εξής: Η παράνομη, όπως έχει ήδη κριθεί με την απόφαση 4917/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, παράλειψη κανονιστικής ρυθμίσεως των επαγγελματικών δικαιωμάτων της κατηγορίας των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι., στην οποία ανήκει ο αιτών, τον εμποδίζει να δραστηριοποιηθεί αυτοδυνάμως επαγγελματικά στο αντικείμενο της ειδικότητάς του. Το γεγονός, μάλιστα, αυτό συνεπάγεται, κατά τους ισχυρισμούς του αιτούντος, άνιση διακριτική μεταχείρισή του, παραβιάζουσα την αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 Σ), έναντι των πτυχιούχων αντίστοιχων ειδικοτήτων της προϋφιστάμενης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι. ανώτερης επαγγελματικής εκπαίδευσης, τα πτυχία των οποίων, δυνάμει των νομοθετικών διατάξεων που εκτέθηκαν στην προηγούμενη σκέψη, έχουν καθορισθεί ισότιμα με εκείνα των αποφοίτων Τ.Ε.Ι. Η αντίθεση προς την αρχή της ισότητας, προβάλλει ο αιτών, έγκειται, ειδικότερα, στο ότι, ενώ οι μεν πτυχιούχοι της αντίστοιχης με τον ίδιο ειδικότητας της παλαιάς ανώτερης τεχνικής εκπαίδευσης (Κ.Α.Τ.Ε., Κ.Α.Τ.Ε.Ε., Σχολές Υπομηχανικών) έχουν αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, οι πτυχιούχοι των αντίστοιχων ειδικοτήτων των Τ.Ε.Ι. -προς τα πτυχία των οποίων έκρινε ο νομοθέτης (με το άρθρο 5 παρ. 1του ν. 1865/1989) ότι εξομοιώνονται τα πτυχία των παλαιότερων σχολών τεχνικής εκπαίδευσης- δεν έχουν, τουλάχιστον, τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα των παλαιότερων συναδέλφων τους. Επιβάλλεται, επομένως, ισχυρίζεται ο αιτών, κατ΄εφαρμογή των άρθρων 16 παρ. 7 και 4 παρ. 1 του Συντάγματος, το κενό ρυθμίσεως που υφίσταται, λόγω της παράνομης παράλειψης καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων των Τ.Ε.Ι., για μια μεταβατική περίοδο, δηλαδή, εωσότου εκδοθεί νέο προεδρικό διάταγμα καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων τους, να καλυφθεί δια της αναλογικής εφαρμογής των διατάξεων που ισχύουν για τους πτυχιούχους στις ίδιες ειδικότητες των παλαιοτέρων σχολών της ανώτερης τεχνικής εκπαιδεύσεως (Κ.Α.Τ.Ε., Κ.Α.Τ.Ε.Ε., Σχολών Υπομηχανικών), έτσι ώστε οι πτυχιούχοι των Τ.Ε.Ι. της ανωτέρω κατηγορίας, όπου ανήκει και ο αιτών, να μπορούν να ασκούν «κάθε» επαγγελματικό δικαίωμα που ασκούν και οι πτυχιούχοι των αντίστοιχων ειδικοτήτων των σχολών αυτών. Εν προκειμένω, όμως, προβάλλει εν κατακλείδι, ο αιτών, δια της εκδόσεως της προσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας εκδηλώθηκε η παράνομη άρνηση της Διοικήσεως να αναγνωρίσει ότι ο ίδιος, πτυχιούχος μηχανικός Τ.Ε.Ι. ειδικότητας πολιτικών δομικών έργων, δύναται να ασκεί, για την ως άνω μεταβατική περίοδο, «κάθε» επαγγελματικό δικαίωμα που έχει αναγνωρισθεί στους πτυχιούχους αντίστοιχων ειδικοτήτων της, προϋφιστάμενης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι., ανώτερης επαγγελματικής-τεχνικής εκπαίδευσης (Κ.Α.Τ.Ε., Κ.Α.Τ.Ε.Ε. Σχολές Υπομηχανικών), και ειδικότερα, το δικαίωμα να συντάξει το επίμαχο τοπογραφικό διάγραμμα για το μελετηθέν από τον ίδιο οικοδομικό έργο, και, ως εκ τούτου, η πράξη αυτή αντίκειται στο άρθρο 16 παρ. 7 και 4 παρ. 1 του Συντάγματος, είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί.
13. Επειδή, όπως έχει ήδη κριθεί για το περιεχόμενο του εκτελεστικού της διατάξεως της παρ. 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος εκτελεστικό νόμο (βλ. ΣτΕ 678/2005 Ολ., ΣτΕ 4917/2012, βλ. ανωτέρω ένατη σκέψη), τα επαγγελματικά δικαιώματα που απονέμονται στους αποφοίτους των Τ.Ε.Ι. καθορίζονται κανονιστικώς και με τρόπο ώστε να προσδιορίζεται σαφώς και συγκεκριμένα το είδος των επιτρεπομένων επαγγελματικών πράξεων και να προκύπτει, από τα στοιχεία που συνοδεύουν την κανονιστική ρύθμιση, ότι τα κριτήρια, με βάση τα οποία γίνεται ο καθορισμός αυτός, είναι αμιγώς γνωστικά, τελούν δηλαδή σε αντιστοιχία με τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που οι εν λόγω απόφοιτοι έχουν πράγματι αποκομίσει από τις σπουδές τους. Τούτο ισχύει είτε τα επαγγελματικά δικαιώματα των ανωτέρω πτυχιούχων καθορίζονται με πάγιες είτε με μεταβατικές ρυθμίσεις -για ορισμένη, δηλαδή, χρονική περίοδο, εν αναμονή θέσπισης των παγίων κανονιστικών διατάξεων. Ειδικότερα, ανάγκη περί απονομής δικαιωμάτων πρόσβασης σε επαγγελματικές δραστηριότητες για μια μεταβατική, υπό την ανωτέρω έννοια, περίοδο, ανακύπτει σε περιπτώσεις όπου έχει παρέλθει ο εύλογος χρόνος κανονιστικής ρύθμισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων πτυχιούχων Τ.Ε.Ι., όπως συμβαίνει εν προκειμένω –όπου, δηλαδή, κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης, που είναι και ο κρίσιμος εν προκειμένω χρόνος, έχει ήδη στοιχειοθετηθεί παράλειψη της νομίμου υποχρεώσεως της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση νεότερου προεδρικού διατάγματος, με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής, των Σχολών Τεχνικών Εφαρμογών των Τ.Ε.Ι. (βλ. ΣτΕ 4917/2012, σκ. 11). Στις περιπτώσεις αυτές, κατ’ αρχήν, τόσο η Διοίκηση, κατ’ ενάσκηση της κανονιστικής της αρμοδιότητας, όσο και ο κοινός νομοθέτης, μπορούν να επιτρέπουν την πρόσβαση σε επαγγελματικές δραστηριότητες για μια μεταβατική περίοδο, εξ αρχής, όμως, και υποχρεωτικώς, χρονικά προσδιορισμένης (ώστε να μην καθίστανται οι μεταβατικές ρυθμίσεις, δια της τυχόν συνεχιζόμενης αδράνειας της διοικήσεως ή του νομοθέτη, de facto πάγιες) εωσότου εκδοθεί το πάγιο κανονιστικό πλαίσιο άσκησης των σχετικών επαγγελματικών δραστηριοτήτων. Και τούτο, προς αποτροπή του κινδύνου να περιέλθουν, κατά παράβαση του άρθρου 16 παρ. 7 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος, κατηγορίες πτυχιούχων Τ.Ε.Ι. σε επαγγελματική απραξία. Ο καθορισμός δε των σχετικών, για μια μεταβατική περίοδο, επαγγελματικών δικαιωμάτων και δραστηριοτήτων μπορεί να συντελεσθεί είτε δια της απαριθμήσεως ορισμένων επαγγελματικών πράξεων είτε δια της παραπομπής, εν όλω ή εν μέρει, στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο δυνάμει του οποίου ασκούν επαγγελματικές δραστηριότητες πτυχιούχοι, αντίστοιχων ειδικοτήτων, της προϋφισταμένης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι. ανώτερης επαγγελματικής εκπαίδευσης. Σε κάθε όμως περίπτωση τέτοιου είδους προσωρινά επαγγελματικά δικαιώματα δεν απονέμονται ad hoc, σε κάθε, δηλαδή, συγκεκριμένη ατομική περίπτωση, αλλά μόνο κανονιστικώς και, σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ. 5 και 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος, υπό τους όρους που ήδη εκτέθηκαν ανωτέρω στην αρχή της παρούσας σκέψεως, δηλαδή, θα πρέπει να προηγείται της κανονιστικής ρυθμίσεως βεβαίωση του αρμοδίου επιστημονικού οργάνου ότι τα χορηγούμενα για μια μεταβατική περίοδο δικαιώματα διενέργειας επαγγελματικών πράξεων τελούν σε αντιστοιχία με τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που οι εν λόγω πτυχιούχοι των Τ.Ε.Ι. έχουν πράγματι αποκομίσει από τις σπουδές τους, δεδομένου, μάλιστα, ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα στον τομέα της μελέτης, επίβλεψης και κατασκευής δομικών έργων, ιδιωτικών ή δημόσιων, συνάπτονται, εξ αντικειμένου, με τη δημόσια ασφάλεια και υγεία. Εν προκειμένω, όμως, η πολεοδομική υπηρεσία του Δήμου Νάουσας δεν διέθετε κανονιστική αρμοδιότητα για τον καθορισμό επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τ.Ε.Ι. Η κανονιστική αυτή αρμοδιότητα, σύμφωνα με τις ισχύουσες (βλ. ανωτέρω σκ.10) κατά το χρόνο εκδόσεως της προσβαλλόμενης πράξης διατάξεις, ασκείται (κατ’ εξουσιοδότηση των διατάξεων των άρθρων 25 παρ. 2 περ. γ΄ του ν. 1404/1983 και 18 παρ. 2 του ν. 3794/2009) δια της εκδόσεως προεδρικών διαταγμάτων, ύστερα από πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων που εκδίδεται μετά από γνώμη επιστημονικών οργάνων (Σ.Α.Π.Ε. και Σ.Α.Τ.Ε.). Ούτε, περαιτέρω, κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης, υφίστατο στην έννομη τάξη τέτοιου περιεχομένου κανονιστική ρύθμιση περί απονομής του δικαιώματος στους πτυχιούχους Τ.Ε.Ι., της ειδικότητας στην οποία ανήκει ο αιτών, διενέργειας εν όλω ή εν μέρει, των επαγγελματικών πράξεων που έχουν αναγνωρισθεί στους πτυχιούχους αντίστοιχων ειδικοτήτων της προϋφιστάμενης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι. ανώτερης επαγγελματικής-τεχνικής εκπαίδευσης (Κ.Α.Τ.Ε., Κ.Α.Τ.Ε.Ε., Σχολές Υπομηχανικών). Ως εκ τούτου, με την έκδοση της υπ’ αριθμ. 2071/29.11.2011 πράξης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας, αντιθέτως με όσα ισχυρίζεται ο αιτών, δεν εκδηλώθηκε, παράνομη άρνηση της Διοικήσεως, κατά παράβαση των άρθρων 16 παρ. 7 και 4 παρ. 1 του Συντάγματος, να επιτρέψει στον αιτούντα, πτυχιούχο μηχανικό Τ.Ε.Ι. ειδικότητας πολιτικών δομικών έργων, να ασκεί, εωσότου εκδοθεί νέο προεδρικό διάταγμα καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων της κατηγορίας των πτυχιούχων Τ.Ε.Ι. στην οποία ανήκει, «κάθε» επαγγελματικό δικαίωμα που έχει αναγνωρισθεί στους πτυχιούχους αντίστοιχων ειδικοτήτων της, προϋφιστάμενης της ιδρύσεως των Τ.Ε.Ι., ανώτερης τεχνικής εκπαίδευσης (ΚΑΤΕ, ΚΑΤΕΕ, Σχολές Υπομηχανικών) και ειδικότερα, εν προκειμένω, το δικαίωμα να συντάσσει τοπογραφικό διάγραμμα για μελετηθέν από τον ίδιο οικοδομικό έργο, εφαρμόζοντας αναλογικώς τις διατάξεις του β.δ/τος 769/1972 που προέβλεπαν το επαγγελματικό δικαίωμα της διενέργειας τοπογραφικών εργασιών από τους πολιτικούς υπομηχανικούς. Συνεπώς, ο ανωτέρω λόγος ακυρώσεως του αιτούντος είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Μειοψήφησε ο Σύμβουλος Κ. Κουσούλης, ο οποίος υποστήριξε τα εξής: Με την 4917/2012 απόφαση του Δ΄ Τμήματος του Δικαστηρίου (ημερομηνία δημοσίευσης 18.12.2012) α) αναγνωρίστηκε η υποχρέωση της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση προεδρικού διατάγματος, με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, β) διαπιστώθηκε ότι κατά το χρόνο ασκήσεως της σχετικής αιτήσεως ακυρώσεως (25.1.2012) είχε ήδη συντελεσθεί η παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας του Υπουργείου Παιδείας να κινήσει την διαδικασία της εκδόσεως του ως άνω προεδρικού διατάγματος, εν όψει του ότι είχε παρέλθει ο εύλογος χρόνος μετά την έκδοση της 678/2005 απόφασης της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, με την οποία είχαν ακυρωθεί οι σχετικές διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 1 του π.δ/τος 318/1994, και γ) ακυρώθηκε η παράλειψη της Διοικήσεως να προβεί στην έκδοση του ανωτέρω διατάγματος. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η εν λόγω ακυρωθείσα παράλειψη οφειλομένης νόμιμης ενέργειας, με την οποία (παράλειψη) συναρτάται το κύρος της προσβαλλομένης πράξεως, εξακολουθεί να συντρέχει και κατά το χρόνο συζητήσεως της παρούσης υποθέσεως (6.5.2014), με αποτέλεσμα την, συνταγματικώς μη ανεκτή, κατάσταση οι εν λόγω πτυχιούχοι, κατά παράβαση των άρθρων 16 παρ. 7, 5 παρ. 1, αλλά και του άρθρου 4 παρ. 1 του Συντάγματος, να αδυνατούν να ασκήσουν το επάγγελμα, για την άσκηση του οποίου καταρτίσθηκαν. Υπό τα δεδομένα αυτά, κατά την μειοψηφήσασα γνώμη, επιβάλλεται να εφαρμοσθούν αναλογικά οι διατάξεις του άρθρου 22 του ν. 4274/2014 (Α΄ 147), με τις οποίες προστέθηκαν παράγραφοι 3α, 3β και 3γ στο άρθρο 50 του π.δ. 18/1989, να αναβληθεί η έκδοση οριστικής απόφασης και να ταχθεί στη Διοίκηση (περιλαμβανομένων των καθ’ ύλην συναρμοδίων Υπουργών Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων) τρίμηνη προθεσμία από την κοινοποίηση της αποφάσεως προκειμένου αυτή να προβεί στην ως άνω οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια, δηλαδή στην έκδοση προεδρικού διατάγματος, με το οποίο θα καθορίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων μηχανικών Τεχνολογικής Εκπαίδευσης των Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
14. Επειδή, κατόπιν τούτων, πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της και η με αριθμό καταθέσεως 723/2013 αίτηση.
15. Επειδή, το Δικαστήριο, εκτιμώντας τις περιστάσεις, απαλλάσσει τους αιτούντες α) από τη δικαστική δαπάνη του καθ’ ού η υπ’ αριθμ. 670/2012 αίτηση ακυρώσεως Δημοσίου, και β) από τη δικαστική δαπάνη του παρεμβαίνοντος Τ.Ε.Ε. (άρθρο 39 παρ. 1 του π.δ.18/1989).
Δ ι ά τ α ύ τ α
Συνεκδικάζει τις υπ’ αριθ. καταθέσεως 670/2012 και 723/2013 αιτήσεις ακυρώσεως.
Απορρίπτει την υπ’ αριθ. καταθέσεως 670/2012 αίτηση ακυρώσεως κατά το υπολειπόμενο, μετά την 4917/2012 απόφαση του Δικαστηρίου, μέρος της.
Απαλλάσσει τους αιτούντες από την δικαστική δαπάνη του Δημοσίου.
Απορρίπτει την υπ’ αριθ. καταθέσεως 723/2013 αίτηση ακυρώσεως.
Διατάσσει την κατάπτωση του καταβληθέντος για την αίτηση αυτή παραβόλου.
Δέχεται την παρέμβαση του Τ.Ε.Ε.
Απαλλάσσει τους αιτούντες από τη δικαστική δαπάνη του Τ.Ε.Ε.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 15 Μαΐου 2014 και στις 5 Μαΐου 2015
Η Προεδρεύουσα Αντιπρόεδρος Ο Γραμματέας
Ε. Σαρπ Ν. Αθανασίου
και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 26ης Ιανουαρίου 2016.
Ο Πρόεδρος του Δ' Τμήματος Η Γραμματέας
Δημοσθένης Π. Πετρούλιας Ι. Παπαχαραλάμπους
=================================
Σημείωμα επί της με αριθ.
267/2016 απόφασης
Με
τη με αριθ. 267/2016 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (Δ’ Τμήμα) έγινε
δεκτή η παρέμβαση που είχε ασκηθεί εκ μέρους του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας
προς υποστήριξη των συμφερόντων των μελών του, διπλωματούχων Πολιτικών
Μηχανικών και Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών αποφοίτων Α.Ε.Ι., υπέρ της
νομιμότητας της Πράξης του Προϊστάμενου
της Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας με την οποία επεστράφη φάκελος οικοδομικής
άδειας, που αφορούσε στην έγκριση εργασιών για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκού
σταθμού, τον οποίο είχε υποβάλει, για λογαριασμό πελάτη του, πτυχιούχος
μηχανικός Τεχνολογικής Εκπαίδευσης του Τμήματος Πολιτικών Δομικών Έργων της
Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών του Τ.Ε.Ι. Σερρών. Η αιτιολογία δυνάμει της
οποίας επεστράφη ο φάκελος ήταν ότι το τοπογραφικό διάγραμμα που τον συνόδευε είχε
συνταχθεί από τον ανωτέρω πτυχιούχο μηχανικό Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, ο
οποίος, όμως, δεν είχε το επαγγελματικό δικαίωμα συντάξεώς του, καθώς δεν έχουν
εκδοθεί ακόμη τα σχετικά προεδρικά διατάγματα που καθορίζουν τα επαγγελματικά τους
δικαιώματα.
Το
Συμβούλιο της Επικρατείας, αποδεχόμενο τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς του ΤΕΕ απέρριψε
το αίτημα του αιτούντος πτυχιούχου ΤΕΙ για αναλογική εφαρμογή των διατάξεων που
ισχύουν για τους πτυχιούχους στις ίδιες ειδικότητες των παλαιοτέρων σχολών της
ανώτερης τεχνικής εκπαιδεύσεως (Κ.Α.Τ.Ε., Κ.Α.Τ.Ε.Ε., Σχολών Υπομηχανικών),
έτσι ώστε οι πτυχιούχοι των Τ.Ε.Ι. να μπορούν να ασκούν «κάθε» επαγγελματικό
δικαίωμα που ασκούν και οι πτυχιούχοι των αντίστοιχων ειδικοτήτων των σχολών
αυτών, μέχρι την έκδοση των προβλεπόμενων προεδρικών διαταγμάτων από το αρμόδιο
υπουργείο.
Το Δικαστήριο τόνισε ότι τέτοιου είδους
προσωρινά επαγγελματικά δικαιώματα δεν απονέμονται ad hoc, σε κάθε, δηλαδή,
συγκεκριμένη ατομική περίπτωση, αλλά μόνο κανονιστικώς και αφού προηγείται της
κανονιστικής ρυθμίσεως βεβαίωση του αρμοδίου επιστημονικού οργάνου ότι τα
χορηγούμενα για μια μεταβατική περίοδο δικαιώματα διενέργειας επαγγελματικών
πράξεων τελούν σε αντιστοιχία με τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που οι εν
λόγω πτυχιούχοι των Τ.Ε.Ι. έχουν πράγματι αποκομίσει από τις σπουδές τους
επισημαίνοντας ότι επαγγελματικά δικαιώματα στον τομέα της μελέτης,
επίβλεψης και κατασκευής δομικών έργων, ιδιωτικών ή δημόσιων, συνάπτονται, εξ
αντικειμένου, με τη δημόσια ασφάλεια και υγεία και ως εκ τούτου δεν νοείται
αναλογική έστω και μεταβατική εφαρμογή, χωρίς προηγούμενο έλεγχο του γνωστικού
πεδίου.
===============================================
ΔΙΚΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΤΕΕ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ..
ΕΝΩΠΙΟΝ
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
(Τμήμα Δ’)
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
- Του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ), με την επωνυμία Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (Τ.Ε.Ε), που εδρεύει στην Αθήνα, επί της οδού Νίκης, αρ. 4, όπως νόμιμα εκπροσωπείται.
ΥΠΕΡ
- Του Υπουργού Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα
- Του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα
- Του Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα
- Του Δήμου Νάουσας Ημαθίας, που εδρεύει στη Νάουσα και εκπροσωπείται νόμιμα
ΓΙΑ
ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΣΕ ΙΣΧΥ
Της
με αριθ. 2071/29.11.2011 πράξης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του
Δήμου Νάουσας Ημαθίας.
ΚΑΤΑ
- Του Κων/ντίνου Σακελλάρη του Χρήστου, πτυχιούχου εργοδηγού κτιριακών έργων, τομέα Δομικού και πτυχιούχου μηχανικού έργων υποδομής, κατοίκου Νάουσας Ημαθίας (Δ. Σολωμού 1)
- Του Δημητρίου Δίσκου του Γερωργίου, πτυχιούχου μηχανικού έργων υποδομής, κατοίκου Κοπανού Ημαθίας, οδός Μιέζης, αρ. 21
- Του Βασιλείου Τζουβάρα του Γεωργίου, πτυχιούχου μηχανικού δομικών έργων, κατοίκου Νάουσας, οδός Δημαρχίας, αρ. 16
- Του Στέφανου Λαζαρίδη του Συμεών, πτυχιούχου μηχανικού έργων υποδομής, κατοίκου Κοπανού Νάουσας
- Της Φωτεινής Μηλιώνη του Γεωργίου, πτυχιούχου μηχανικού έργων υποδομής, κατοίκου Αμπελώνα Λάρισας
----------------------------------------------
Συζητείται
ενώπιον του Δ’ τμήματος του Δικαστηρίου σας κατά τη δικάσιμο της 4.3.2014,
κατόπιν αναβολής (Εισηγητής: κ. Νικόλαος Μαρκόπουλος) και μετά την έκδοση της
με αριθ. 4917/2012 απόφασης του ίδιου τμήματος, η με αριθ. Καταθέσεως 670/2012 αίτηση
των αντιδίκων για την ακύρωση της με αριθ. 2071/29.11.2011 πράξης του
Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του Δήμου Νάουσας Ημαθίας με την οποία
επεστράφη στον τρίτο εκ των αιτούντων φάκελος έκδοσης οικοδομικής άδειας χωρίς αυτή
να εκδοθεί, καθώς είχε υποβάλει, μεταξύ των απαιτούμενων δικαιολογητικών
τοπογραφικό διάγραμμα υπογεγραμμένο από τον ίδιο, αν και πτυχιούχος μηχανικός
των ΤΕΙ, (Τμήμα δομικών έργων) χωρίς να έχει, σύμφωνα με τις ισχύουσες
διατάξεις, το σχετικό επαγγελματικό δικαίωμα.
Ι. ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
1.Το
Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (Τ.Ε.Ε.) είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με
μέλη τους διπλωματούχους του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, των πολυτεχνικών
σχολών της χώρας και των ισοτίμων σχολών του εξωτερικού μετά τη λήψη της άδειας
ασκήσεως επαγγέλματος. Σκοπός του Τ.Ε.Ε. είναι η προαγωγή της επιστήμης στους
τομείς που σχετίζονται με την ειδικότητα των μελών του και εν γένει της
τεχνικής και της τεχνολογίας. Στο πλαίσιο του σκοπού αυτού το Τ.Ε.Ε. είναι ο
τεχνικός σύμβουλος της Κυβερνήσεως και έχει, μεταξύ άλλων, την ευθύνη για την
ανάπτυξη της έρευνας και της τεχνολογίας, καθώς και για την αξιοποίηση,
ανάπτυξη, προγραμματισμό και διάρθρωση του τεχνικού δυναμικού, σύμφωνα με τις
αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας. Το Τ.Ε.Ε. επίσης μεριμνά για την απασχόληση,
την κοινωνική ασφάλιση, την προαγωγή και την προστασία του κύρους των μελών του
(βλ. άρθρα 1, 2 και 4 του π.δ. της 27.11/14.12.1926, Α 430, όπως τροποποιήθηκαν
με τα αντίστοιχα άρθρα του ν. 1486/1984, Α 161 και το άρθρο 2 του π.δ.
512/1991, Α 190).
2. Ως
φορέας οργάνωσης του επαγγέλµατος του µηχανικού και ως τεχνικός σύµβουλος της
Πολιτείας, έχουν αναταθεί στο ΤΕΕ
ορισµένες δηµοσίου δικαίου υποχρεώσεις,
µεταξύ άλλων, η τήρηση µητρώου
των µελών του, ο έλεγχος επάρκειας των
µηχανικών, η διαρκής επιµόρφωσή τους, η
άσκηση πειθαρχικού ελέγχου επ’ αυτών κλπ .
Προσθέτως, ο νόμος, για να περιβάλει τους διπλωματούχους μηχανικούς με τις
εγγυήσεις που είναι αναγκαίες για την άσκηση του επαγγέλματός τους ανήγαγε το
Τ.Ε.Ε στο οποίο μετέχουν ως μέλη υποχρεωτικώς όλοι οι διπλωματούχοι μηχανικοί
σε νομικό πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Η αναγωγή της επαγγελματικής οργάνωσης των
μηχανικών σε ν.π.δ.δ. -λαμβάνοντας
υπόψη ότι ασκεί και δημόσια εξουσία δηλαδή έχει διφυή χαρακτήρα -και η
υποχρεωτική σε αυτό συμμετοχή δεν είναι ασύμβατες προς το Σύνταγμα, καθώς
συνοδεύονται από ορισμένες εγγυήσεις, αναφερόμενες κυρίως στην εκλογή της
διοίκησης του νομικού προσώπου από τα μέλη του και στη φύση και το εύρος των
καθοριζομένων από τον νόμο αρμοδιοτήτων του, στις οποίες δεν μπορεί να μην
συμπεριλαμβάνεται η προστασία των επαγγελματικών συμφερόντων των μηχανικών, ορισμένα εκ των οποίων, καθίστανται δημοσίου συμφέροντος εξαιτίας της
φύσης του επαγγέλματος.
Το γεγονός άλλωστε ότι το Τ.Ε.Ε
είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου αποτελεί τη θεσμική εγγύηση για την
άσκηση συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων που του παρέχει η Ελληνική Πολιτεία στο
πλαίσιο της άσκησης δημόσιας εξουσίας.
Το Τ.Ε.Ε καθώς είναι επιφορτισμένο με την άσκηση δημόσιας
εξουσίας, ως ν.π.δ.δ οφείλει να επιδιώκει και να διασφαλίζει το δημόσιο
συμφέρον που συνάπτεται με την άσκηση του επαγγέλματος του μηχανικού στη χώρα προς
όφελος και για προστασία των πολιτών και για την ασφάλεια των κατασκευών, έργων
και δραστηριοτήτων.
Ως εκ τούτου με έννομο συμφέρον το Τ.Ε.Ε
παρεμβαίνει στην παρούσα δίκη για τη διατήρηση σε ισχύ της προσβαλλόμενης
πράξης, που είναι άμεσα συνυφασμένη με την άσκηση των επαγγελματικών
δικαιωμάτων των μελών του και ειδικότερα των μελών που νομιμοποιούνται να
συντάσσουν τοπογραφικά διαγράμματα καθώς και για την προστασία του δημόσιου
συμφέροντος που οφείλει να υπηρετεί.
ΙΙ. ΕΠΙ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΑΚΥΡΩΣΗΣ
1. Στο άρθρο 16 του Συντάγματος ορίζεται
ότι «1. ... 2. Η παιδεία αποτελεί βασική
αποστολή του Κράτους ... 5. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από
ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση.
... 6. Οι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι
λειτουργοί. Το υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό τους επιτελεί επίσης δημόσιο
λειτούργημα ... Οι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν μπορούν
να παυθούν προτού λήξει σύμφωνα με το νόμο ο χρόνος υπηρεσίας τους παρά μόνο με
τις ουσιαστικές προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 88 παράγραφος 4 και
ύστερα από απόφαση συμβουλίου που αποτελείται κατά πλειοψηφία από ανώτατους
δικαστικούς λειτουργούς, όπως νόμος ορίζει. ... 7. Η επαγγελματική και κάθε
άλλη ειδική εκπαίδευση παρέχεται από το Κράτος και με σχολές ανώτερης βαθμίδας
για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, όπως προβλέπεται
ειδικότερα από το νόμο, που ορίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων
αποφοιτούν από τις σχολές αυτές. 8. ...». Όπως έχει ήδη κριθεί (βλ. ΣτΕ
1958/2000, Ολ.), από τις διατάξεις αυτές του Συντάγματος προκύπτει ότι και η
ανώτατη εκπαίδευση και η ανώτερη επαγγελματική εκπαίδευση ανήκουν μεν στην ίδια
τρίτη βαθμίδα, διακρίνονται όμως σαφώς μεταξύ τους ως προς την αποστολή και την
οργάνωση. Βασική αποστολή των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (Α.Ε.Ι.) είναι η
καλλιέργεια της επιστήμης, που αναλύεται σε έρευνα και διδασκαλία. Αντιθέτως, η
επαγγελματική εκπαίδευση που χορηγείται από σχολές ανώτερης βαθμίδας αποσκοπεί
στη μετάδοση ειδικών γνώσεων και εμπειριών καταλλήλων για την άσκηση ορισμένου
επαγγέλματος και αντιστοίχως στη δημιουργία στελεχών απαραιτήτων για τη
λειτουργία της σύγχρονης οικονομίας. Διαφορετική είναι και η οργανωτική
διάρθρωση, αφού η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικώς σε ιδρύματα, υπό
τη μορφή Ν.Π.Δ.Δ., με πλήρη αυτοδιοίκηση, από καθηγητές που απολαύουν
προσωπικής ανεξαρτησίας ανάλογης με εκείνη των δικαστικών λειτουργών, ενώ η
επαγγελματική εκπαίδευση παρέχεται από «σχολές ανώτερης βαθμίδας» χωρίς συνταγματική
κατοχύρωση της κρατικής νομικής μορφής των σχολών και του υπηρεσιακού
καθεστώτος του διδακτικού προσωπικού. Παραλλήλως ο συντακτικός νομοθέτης έκρινε
σκόπιμο να ενισχύσει τη διαφοροποίηση των δύο οργανωτικών σχημάτων, με τον
περιορισμό της διάρκειας των σπουδών της ανώτερης επαγγελματικής εκπαίδευσης
στα τρία έτη. Ο διαχωρισμός αυτός των Α.Ε.Ι. από τις σχολές ανώτερης
βαθμίδας, που παρέχουν επαγγελματική ή άλλη ειδική εκπαίδευση, δεν μπορεί ούτε
να ματαιωθεί αμέσως από τον κοινό νομοθέτη, με την εξίσωση αυτών, ούτε να
καταστρατηγηθεί, με την παράταση του χρόνου σπουδών πέραν της συνταγματικώς
οριζόμενης τριετίας και την ταυτόχρονη αλλοίωση του προγράμματος σπουδών, ώστε
να μη παρέχεται σε αυτές η επιτασσόμενη από το Σύνταγμα επαγγελματική ή άλλη ειδική
εκπαίδευση, αλλά εκπαίδευση προσομοιάζουσα προς την παρεχόμενη από τα Α.Ε.Ι
(ΣτΕ Ολ. 678/2005).
Η
κατά τα ανωτέρω επιβαλλόμενη από το Σύνταγμα ποιοτική διαφοροποίηση της
παρεχόμενης εκπαίδευσης μεταξύ των αποφοίτων ΑΕΙ και σχολών ανώτερης βαθμίδας
και η πρόβλεψη για την έκδοση νόμου περί καθορισμού των επαγγελματικών
δικαιωμάτων μόνο για τους τελευταίους αποφοίτους έχει ως συνέπεια το ότι, όταν
κατά την κείμενη νομοθεσία για την άσκηση ορισμένου επαγγέλματος απαιτείται ως
τυπικό προσόν η κατοχή πτυχίου ΑΕΙ οι κάτοχοι του πτυχίου αυτού
δραστηριοποιούνται, κατ’αρχήν, σε όλο το
εύρος του αντίστοιχου επαγγέλματος διεξάγοντας όλες τις δυνατές επαγγελματικές
πράξεις. Αντίθετα, ο προβλεπόμενος στο
άρθρο 16 παρ. 7 του Συντάγματος νόμος δεν μπορεί να ορίσει τα επαγγελματικά
δικαιώματα των αποφοίτων σχολών ανώτερης βαθμίδας κατά πλήρη εξομοίωση με τα
αντίστοιχα δικαιώματα των αποφοίτων ΑΕΙ που δραστηριοποιούνται στον ίδιο
επαγγελματικό τομέα διότι η εξομοίωση
αυτή θα αναιρούσε την ανωτέρω ποιοτική διάκριση μεταξύ ανώτατης και ανώτερης
εκπαίδευσης και θα καθιστούσε τα χορηγούμενα πτυχία ουσιαστικώς ισότιμα, ως
αναγκαίους τίτλους για την άσκηση ορισμένου επαγγέλματος (ΣτΕ Ολ
678/2005).
Άλλωστε,
η διαφοροποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.
επιτάσσεται, κατά τα ανωτέρω, από τις ειδικές διατάξεις του άρθρου 16 του
Συντάγματος και δεν είναι δυνατόν να καταστρατηγηθεί με την εξομοίωση, δυνάμει
του μη εφαρμοζομένου εν προκειμένω άρθρου 4 του Συντάγματος, όπως εσφαλμένα
ισχυρίζονται οι αντίδικοι.
2.Με την πρόσφατη
μάλιστα απόφαση του Δικαστηρίου Σας (ΣτΕ
Δ’4917/2012), κρίθηκε ως απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση
επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων ΤΕΙ η έκδοση σχετικού Προεδρικού
Διατάγματος, που αποτελεί εκτελεστικό της διάταξης του άρθρου 16 παρ. 7 νόμο,
χωρίς τη θέσπιση του οποίου δεν είναι δυνατή η άσκηση αυτών. Κρίνοντας το
Δικαστήριό Σας ως απαραίτητη την έκδοση του σχετικού Π.Δ απορρίπτεται τελικά
όλη η συλλογιστική που αναπτύσσεται από τους αντιδίκους περί εξομοίωσης καθώς
επιδιώκουν τελικά την καταστρατήγηση του Συντάγματος: δηλαδή να ασκούν κατ’
ουσίαν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα που ασκούν οι διπλωματούχοι μηχανικοί
χωρίς να έχουν την απαραίτητη επιστημονική κατάρτιση και χωρίς να έχουν λάβει
την απαραίτητη εκπαίδευση προς τούτο.
Η
έκδοση άλλωστε των νόμων 3549/2007 (Α΄ 69) και
3794/2009 σε καμία περίπτωση δεν επιφέρει εξομοίωση των αποφοίτων ΑΕΙ και ΤΕΙ
καθώς ρητά αναφέρεται ότι απαιτείται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος για τις
προϋποθέσεις άσκησης επαγγελματικών δικαιωμάτων, ενώ επαναλαμβάνεται η
υποχρέωση έκδοσης σχετικών προεδρικών διαταγμάτων για τη ρύθμιση ζητημάτων που
αφορούν την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων ήδη υφισταμένων τμημάτων
ΤΕΙ, για τους οποίους δεν έχουν εκδοθεί σχετικά διατάγματα δυνάμει του άρθρου
25 παρ. 2 (γ) του ν. 1404/1983, (ΣτΕ Δ 4917/12).
3.Ειδικότερα
για τη δυνατότητα σύνταξης τοπογραφικών διαγραμμάτων ισχύουν τα εξής: Οι διατάξεις
των άρθρων 3 και 4 του N.
4663/1930 [(ΦΕΚ Α΄) «Περί εξασκήσεως του
επαγγέλματος του πολιτικού μηχανικού, αρχιτέκτονος και τοπογράφου]», όπως
ισχύει, ορίζουν, μεταξύ άλλων, ότι: «Η
ελευθέρα άσκησις του επαγγέλματος του τοπογράφου επιτρέπεται μόνον: α) Εις τους
κεκτημένους δίπλωμα τοπογράφους της ανωτάτης σχολής των τοπογράφων του Ε.Μ.
Πολυτεχνείου ή ομοταγών σχολών της αλλοδαπής. Μόνον οι διπλωματούχοι των
ανωτάτων τεχνικών σχολών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου ή ομοταγών σχολών της αλλοδαπής
δικαιούνται να φέρωσι τον τίτλον του διπλωματούχου μηχανικού. Εν τη ασκήσει του
επαγγέλματος του διπλωματούχου πολιτικού μηχανικού νοείται συνυπάρχουσα και η
εξάσκησις του επαγγέλματος του αρχιτέκτονος και τοπογράφου, της ασκήσεως του
επαγγέλματος του αρχιτέκτονος περιοριζομένης εις καθαρώς αρχιτεκτονικάς και
οικοδομικός εργασίας του δε τοπογράφου εις καθαρώς τοπογραφικάς εργασίας. Οι
διπλωματούχοι γενικών τεχνικών σχολών της αλλοδαπής ομοταγών ταις ανωτάταις του
Ε.Μ.Π. κατατάσσονται εις ειδικότητας, κατά την κρίσιν της συγκλήτου».
Με
το Β.Δ. 769/1972 της 08/12.12.1972 «Περί
καθορισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων των Πτυχιούχων Πολιτικών
Υπομηχανικών» (ΦΕΚ τ. Α΄223/1972). καθορίστηκαν τα επαγγελματικά δικαιώματα
των Πτυχιούχων Πολιτικών Υπομηχανικών, στο άρθρο μόνο του οποίου ορίζεται,
μεταξύ άλλων, ότι: «Εις τους πτυχιούχους
των Ανωτέρων Σχολών Υπομηχανικών και τους εξομοιουμένους προς αυτούς κατά τας
διατάξεις του άρθρου 3 παρ. 1 του Ν.Δ.4564/1966 επιτρέπεται η εκπόνησις μελετών
μετά αυτοδυνάμου υπογραφής τούτων, ως και η επίβλεψις έργων ως ακολούθως: ……5. Τοπογραφικών
εργασιών, αφορωσών, εις τα, κατά τας προηγουμένας παραγράφους μελετώμενα
υπό των περί ών το παρόν άρθρον πολιτικών υπομηχανικών, έργα ως και απλών -
Τοπογραφικών αποτυπώσεων Πόλεων μέχρι εκτάσεως εκατόν πεντήκοντα (150)
στρεμμάτων και απλών επίσης τοπογραφικών αποτυπώσεων υπαίθρου μέχρι Εκτάσεως
χιλίων πεντακοσίων (1.500) στρεμμάτων, εξαιρέσει των περιπτώσεων, καθ άς
απαιτείται αυτοτελής τριγωνισμός ή διορθώσεις σφαλμάτων δια της μεθόδου των
ελαχίστων τετραγώνων.(…)».
Όπως
προκύπτει από τις προαναφερόμενες διατάξεις, δικαίωμα σύνταξης εν γένει
τοπογραφικών διαγραμμάτων έχουν οι αγρονόμοι τοπογράφοι μηχανικοί και οι
πολιτικοί μηχανικοί των πολυτεχνικών σχολών της χώρας, που δραστηριοποιούνται,
κατ' αρχήν σε όλο το εύρος του αντιστοίχου επαγγέλματος, διεξάγοντας όλες τις
δυνατές επαγγελματικές πράξεις.
Προσθέτως,
δικαίωμα σύνταξης απλών τοπογραφικών διαγραμμάτων έχουν οι πολιτικοί
υπομηχανικοί που υπάγονται στις διατάξεις του Β.Δ/γματος 769/1972, υπό τους
περιορισμούς ωστόσο που θέτει το ως άνω Β.Δ/γμα, δηλαδή τη σύνταξη τοπογραφικών
διαγραμμάτων πόλεων έκτασης έως 150 στρεμμάτων και απλών τοπογραφικών
αποτυπώσεων υπαίθρου έκτασης έως 1500 στρεμμάτων. (Γνωμοδότηση ΝΣΚ 451/2010).
Κατά
συνέπεια ορθά εξεδόθη η προσβαλλόμενη πράξη, διότι όπως προκύπτει από τις
ισχύουσες διατάξεις δεν είναι δυνατή η έκδοση τοπογραφικών διαγραμμάτων από
τους αποφοίτους ΤΕΙ Πολιτικών Δομικών Έργων και Πολιτικών Έργων Υποδομής, όπως
είναι οι αντίδικοι. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπήρχε εκ μέρους της Διοίκησης
ανεπίτρεπτη εξομοίωση των Διπλωματούχων Πολιτικών Μηχανικών και Αγρονόμων Τοπογράφων
Μηχανικών αποφοίτων του ΕΜΠ και των άλλων Πολυτεχνικών Σχολών της χώρας με τους
αποφοίτους Τ.Ε.Ι των συγκεκριμένων σχολών και τμημάτων αυτών.
4. Με την έκδοση του
ν. 2916/2001(ΦΕΚ Α΄114): «Διάρθρωση της
ανώτατης εκπαίδευσης και ρύθμιση θεμάτων του τεχνολογικού τομέα αυτής»..,
όπως ισχύει, τα Τ.Ε.Ι υπήχθησαν στην ανώτατη εκπαίδευση. Στο εδάφιο β΄ της παρ. 6 του άρθρου 6 του εν λόγω νόμου ορίζεται ότι β)
Τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων αποφοιτούν από τα Τ.Ε.Ι. μετά την έναρξη
ισχύος του νόμου αυτού είναι τα ίδια με αυτά που καθορίζονται με τα προεδρικά
διατάγματα, που έχουν εκδοθεί κατά ειδικότητα, σύμφωνα με τις διατάξεις του
στοιχείου γ΄ της παρ. 2 του άρθρου 25 του Ν. 1404/1983. Τα προεδρικά
διατάγματα, που θα εκδοθούν με τις αυτές διατάξεις μετά την έναρξη ισχύος του
παρόντος νόμου και θα αφορούν σε ειδικότητες για τις οποίες δεν έχουν εκδοθεί
σχετικά προεδρικά διατάγματα, θα ισχύουν για όλους τους αποφοίτους Τ.Ε.Ι. του
οικείου Τμήματος, ανεξάρτητα από το χρόνο αποφοίτησής τους». Με τις
διατάξεις δε του άρθρου 18 του ν. 3794/2009(ΦΕΚ
Α’ 156): «Ρύθμιση θεμάτων του πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα της
ανώτατης εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις», καθορίστηκε το νομικό πλαίσιο
για την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων τμημάτων ΤΕΙ που θα ιδρυθούν
μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων του ως άνω νόμου, καθώς και η
επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων ήδη υφιστάμενων Τμημάτων ΤΕΙ, στους οποίους δεν έχουν αναγνωριστεί έως την
ημερομηνία έναρξης ισχύος των διατάξεων του ν. 3794/2009 επαγγελματικά
δικαιώματα με διατάγματα, όπως προβλεπόταν στην περίπτωση γ΄ της
παραγράφου 2 του άρθρου 25 του ν. 1404/1983. Πράγματι, σύμφωνα με το άρθρο 18
του νόμου προβλέπεται ότι : «1. Από την
έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, τα σχετικά με την επαγγελματική κατοχύρωση των
πτυχιούχων νεοϊδρυόμενων Τμημάτων ΤΕΙ καθορίζονται με τα διατάγματα ίδρυσής
τους. Στο πλαίσιο των διαταγμάτων του προηγούμενου εδαφίου, οι κατ’ ιδίαν όροι
και προϋποθέσεις ασκήσεως των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται με
τα διατάγματα αυτά εξειδικεύονται εκάστοτε με αποφάσεις των καθ’ ύλην αρμόδιων
Υπουργών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του ν. 3549/2007. 2. Με
διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και
Θρησκευμάτων, ύστερα από γνώμη του ΣΑΤΕ και του ΣΑΠΕ, μπορεί να καθορίζονται
επίσης και τα σχετικά με την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων ήδη
υφιστάμενων Τμημάτων ΤΕΙ, στους οποίους δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμη μέχρι την
έναρξη ισχύος του νόμου αυτού επαγγελματικά δικαιώματα με διατάγματα, που
προβλέπονται στην περίπτωση γ΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 25 του ν. 1404/1983,
καθώς και οι όροι και προϋποθέσεις ασκήσεως των δικαιωμάτων αυτών με αποφάσεις
των καθ’ ύλην αρμόδιων Υπουργών, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του ν.
3549/2007.3.(…)».
Όπως
προκύπτει από τις προαναφερόμενες διατάξεις, η χορήγηση επαγγελματικών
δικαιωμάτων σε πτυχιούχους τμημάτων ΤΕΙ υφισταμένων πριν από την θέση σε ισχύ
του ν. 3794/2009, προϋποθέτει την ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας από την
κανονιστικώς δρώσα διοίκηση, δηλαδή από το Υπουργείο Παιδείας, για την έκδοση
των προβλεπομένων Π.Δ. από τις διατάξεις του ν. 1404/1983 και των κατ’
εφαρμογήν αυτών Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων. Τα εν λόγω Π.Δ. εκδίδονται υπό την
προϋπόθεση της εξασφάλισης προηγούμενης γνώμης του ΣΑΤΕ (Συμβούλιο Ανώτατης
Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) και του ΣΑΠΕ (Συμβούλιο Ανώτατης Πανεπιστημιακής
Εκπαίδευσης).
5. Κατά συνέπεια,
σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και τη νομολογία του Δικαστηρίου Σας, η οποία
επιβεβαιώθηκε πρόσφατα με την 4917/2012
απόφαση, προκειμένου να καθοριστούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων
των ΤΕΙ απαιτείται πάντοτε η έκδοση προεδρικού διατάγματος, εκτός από τους
πτυχιούχους των νεοϊδρυόμενων, μετά την έκδοση του ν. 3794/2009 Τμημάτων ΤΕΙ
που τα επαγγελματικά τους δικαιώματα καθορίζονται
με τα διατάγματα ίδρυσής τους.
Ενόψει
τούτου και καθώς δεν υπάρχει προγενέστερο νομοθετικό πλαίσιο που να ρυθμίζει τα
συναφή επαγγελματικά δικαιώματα, μόνη η
έκδοση προεδρικού διατάγματος μπορεί να καθορίσει αυτά. Και τούτο διότι, πέραν
των ανωτέρω ναι μεν εξακολουθεί να ισχύει η παρ. 1 του άρθρου 1 του ΠΔ 318/94, στην
οποία ορίζεται ότι οι ως άνω πτυχιούχοι, με βάση τις εξειδικευμένες
επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις τους ασχολούνται είτε αυτοδύναμα είτε σε συνεργασία
με άλλους επιστήμονες, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα με τη μελέτη, έρευνα και
εφαρμογή της τεχνολογίας σε σύγχρονους και ειδικούς τομείς της ειδικότητάς
τους, πλην όμως η ρύθμιση αυτή είναι ατελής καθώς δεν προσδιορίζει κατά τρόπο
ειδικό και συγκεκριμένο στα επαγγελματικά δικαιώματά τους ειδικότερα
αντικείμενα και δραστηριότητες, όπως το είδος των μελετών τις οποίες οι
πτυχιούχοι των ΤΕΙ έχουν δικαίωμα να εκπονούν και να επιβλέπουν είτε ως
μεμονωμένοι τεχνικοί είτε ως μέλη μελετητικού γραφείου. (Γνωμοδότηση ΝΣΚ
451/2010).
Με
τα δεδομένα αυτά πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι και μη νόμιμοι οι σχετικοί
ισχυρισμοί των αντιδίκων και να απορριφθεί στο σύνολό της η υπό κρίση αίτηση
ακυρώσεως.
----------------
Επειδή
η παρέμβασή μας ασκείται νόμιμα, εμπρόθεσμα και με προφανές έννομο συμφέρον.
Επειδή
μόνο ο τρίτος των αντιδίκων με έννομο συμφέρον ασκεί την υπό κρίση αίτηση
ακύρωσης καθώς είναι ο μόνος που εμπλέκεται επαγγελματικά με τον φάκελο
οικοδομικής άδειας, ο οποίος και του επεστράφη με την προσβαλλόμενη πράξη.
Επειδή
είναι νόμιμη η άρνηση της Πολεοδομίας να αναγνωρίσει την ύπαρξη επαγγελματικών
δικαιωμάτων των πτυχιούχων ΤΕΙ καθώς διαφορετική στάση της θα ισοδυναμούσε με
κατάχρηση εξουσίας.
Επειδή
είναι αναρμόδια η Πολεοδομία να αναγνωρίσει επαγγελματικά δικαιώματα στους
αποφοίτους ΤΕΙ αντίστοιχα με αυτά που έχουν αναγνωρισθεί στους πτυχιούχους
αντίστοιχων παλαιών σχολών ανώτερης εκπαίδευσης των Τμημάτων Τεχνολόγων
Πολιτικών Δομικών Έργων και Συγκοινωνιακών / Υδραυλικών Έργων των άλλοτε
ΚΑΤΕ/ΚΑΤΕΕ μέχρι εκδόσεως των ΠΔ που θα καθορίζουν τα επαγγελματικά δικαιώματα
των πτυχιούχων ΤΕΙ Τμημάτων Πολιτικών Δομικών Έργων, Πολιτικών ΄Εργων Υποδομής
και Τοπογραφίας.
Επειδή
η Διεύθυνση Πολεοδομίας δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσει την κανονιστικώς
δρώσα Διοίκηση, η οποία είναι και η μόνη αρμόδια να εκδώσει τα προεδρικά
διατάγματα δυνάμει των οποίων θα ασκούνται τα επαγγελματικά δικαιώματα των
αποφοίτων ΤΕΙ.
Επειδή
σε περίπτωση που το Δικαστήριό Σας κάνει δεκτή την υπό κρίση αίτηση ακύρωσης, σύμφωνα
με τα υποστηριζόμενα από τους αντιδίκους, κατ’ ουσίαν, θα είναι το Δικαστήριο αυτό
που θα υποκαταστήσει την κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση.
Επειδή
σε περίπτωση που το Δικαστήριό Σας κάνει δεκτή την υπό κρίση αίτηση ακύρωσης θα
θεωρηθεί ότι οι διπλωματούχοι Πολιτικοί Μηχανικοί και Αγρονόμοι Τοπογράφοι
Μηχανικοί απόφοιτοι ΑΕΙ εξομοιώνονται ανεπίτρεπτα με τους πτυχιούχος ΤΕΙ,
ειδικότερα ως προς τη σύνταξη
τοπογραφικών διαγραμμάτων κατά παράβαση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Επειδή
δεν συντρέχει παραβίαση των άρθρων του Συντάγματος σχετικά με την προστασία των
αρχών για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και της ισότητας, εξαιτίας
της φερόμενης ως παράνομης παράλειψης της Διεύθυνσης Πολεοδομίας να κάνει εκτό
τοπογραφικό διάγραμμα από πτυχιούχο μηχανικό δομικών έργων απόφοιτο ΤΕΙ, καθώς
ενήργησε σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.
Επειδή
οι ισχυρισμοί των αντιδίκων είμαι αβάσιμοι και μη νόμιμοι.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Και για όσους
νόμιμα, εμπρόθεσμα και με ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας επιφυλασσόμασθε
να προσθέσουμε.
ΖΗΤΑΜΕ
Να
γίνει δεκτή η παρέμβαση μας. Να απορριφθεί η υπό κρίση αίτηση ακυρώσεως των
αντιδίκων. Να διατηρηθεί σε ισχύ η προσβαλλόμενη πράξη και κάθε συναφή πράξη,
στο μέτρο που δεν παραβλάπτει τα δικαιώματα των μελών μας διπλωματούχων
μηχανικών και το δημόσιο συμφέρον που συνάπτεται με την ασφάλεια των κατασκευών.
Να καταδικαστούν οι αντίδικοι στη δικαστική μας δαπάνη.
Αντίκλητο
και Πληρεξούσιο Δικηγόρο διορίζουμε τον Δικηγόρο Αθηνών Θεόδωρο Σχινά, δικηγόρο
Αθηνών (ΑΜ 9026 ΔΣΑ, Σίνα 15 Αθήνα)
Αθήνα, 24 Φεβρουαρίου 2014
Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου