Συμπεριφορές παρενοχλητικής παρακολούθησης και Stalking - ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ ΚΛΠ

....

Συμπεριφορές παρενοχλητικής παρακολούθησης και Stalking

Ο όρος Stalking καλύπτει μία σειρά από συμπεριφορές, οι οποίες εμπίπτουν στις εξής 5 κατηγορίες:

1) Επικοινωνία: Με το θύμα μέσω τηλεφώνου ή σε έγγραφη ή ηλεκτρονική μορφή, συμπεριλαμβανομένων των γραπτών μηνυμάτων, email και χρήση διαδικτύου.

2) Εισβολή (με φυσική παρουσία) στην ζωή ενός προσώπου: Παρακολούθηση, επιτήρηση, άμεση προσέγγιση, διάρρηξη οικίας, παρακολούθηση στο χώρο εργασίας, προσέγγιση συγγενών και φίλων.

3) Πλαστοπροσωπία: Πράξεις που τέλεσε ο δράστης στο όνομα του θύματος, όπως ακύρωση υπηρεσιών, παραγγελία αγαθών, υποβολή παραίτησης από την εργασία ή αποστολή κακόβουλων επιστολών ή ηλεκτρονικών μηνυμάτων (emails) σε άλλους.

4) Χρήση πληρεξουσίων: Η στρατολόγηση άλλων για να παρενοχλούν το θύμα, για παράδειγμα μέσω ψευδών κατηγοριών στην αστυνομία και επαγγελματικούς φορείς ή πλαστών νομικών ενεργειών, ή με το να στρατολογούν άλλους για να συμμετάσχουν ως αναπληρωτές στις δραστηριότητες του Stalking.

5) Καμπάνιες δυσφήμησης: Διάδοση ψευδών και κακόβουλων κατηγοριών ή κουτσομπολιών, μέσω της χρήσης αφισών, φυλλαδίων, διαφημίσεων, και όλο και περισσότερο, η δημοσίευση του υλικού στο διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα (Twitter & Facebook) με δηλητηριώδη ή ντροπιαστικό περιεχόμενο (σεξουαλικές φωτογραφίες).

Το Stalking είναι ένα πρότυπο, αποτελείται από πράξεις που παρεισφρύουν στην ιδιωτική ζωή ενός ατόμου και οι οποίες αυξάνονται σε ένταση με την πάροδο του χρόνου και μπορούν να οδηγήσουν σε σωματική βία. Συχνά δεν είναι μόνο το κύριο θύμα που καταδιώκεται, αλλά και οι στενοί του φίλοι και η οικογένεια.[Πηγή: http://www.assembly.coe.int/Communication/24062013_Stalking_E.pdf]

Σύμφωνα με το άρθρο 34 (Παρενοχλητική Παρακολούθηση) της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σειρά Συνθηκών Συμβουλίου της Ευρώπης, CETS Αριθ.210, Κωνσταντινούπολη, 11.5.2011) την οποία έχει υπογράψει η χώρα μας,«Τα Μέρη θα λάβουν τα απαραίτητα νομοθετικά ή άλλα μέτρα για να διασφαλίσουν ότι η σκόπιμη επαναλαμβανόμενη ενασχόληση με απειλητική ενέργεια που απευθύνεται προς κάποιο άλλο άτομο,προκαλώντας του φόβο για την ασφάλειά του, ποινικοποιείται.»  

Έρωτας, αγάπη ή εμμονή; (Η ψυχολογική οπτική του Stalking)

Συνέντευξη της ψυχολόγου – ψυχοθεραπεύτριας κ. Μαρίας Πυρουνάκη – Λιωνή για το θέμα του Stalking    

Στεφανία Σουλή: Πώς φτάνει στο σημείο κάποιος ή κάποια να γίνειStalker και να παρενοχλεί, να παρακολουθεί και να καταδιώκει πρώην ερωτικό σύντροφο;

Μαρία Πυρουνάκη – Λιωνή: Το πώς φτάνει κάποιος στο σημείο να παρενοχλεί είναι σύνθετη ερώτηση και απαιτεί σύνθετη και μακροσκελή απάντηση. Ας περιοριστούμε εδώ να επισημάνουμε ότι όπως περιληπτικά αναφέρεται στα ευρήματα μιας έρευνας,* φαίνεται να υπάρχει ένα ευρύ φάσμα κινήτρων σε αυτή τη συμπεριφορά. Από την ανάκτηση εξουσίας σε σύντροφο που τον ή την απέρριψε, ως την αναζήτηση μιας σχέσης αγάπης. Οι περισσότεροι stalkers (ελληνική μετάφραση: κυνηγοί με ενέδρα) είναι μοναχικοί και κοινωνικά ανεπαρκείς, αλλά όλοι έχουν την ικανότητα να τρομοκρατούν και να καταπονούν έως εξάντλησης τα πρόσωπα που παρενοχλούν, θύματα αποκαλούνται συνήθως. Για να σταματήσει αυτή η κατάσταση, είναι απαραίτητα και τα νομικά αποτρεπτικά μέσα -κυρώσεις- και οι θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Η παραπάνω ερώτηση μπορεί να αναδιατυπωθεί στο «πώς φτάνει στο σημείο κάποιος να ταυτίζει την αγάπη με την επιβολή εξουσίας, με το να θέλει πάση θυσία αυτόν ή αυτή που τον κρατά σε απόσταση και δεν την/τον επιθυμεί, σε ένα διαρκές κυνήγι ανεκπλήρωτης αποδοχής;»

Βαθειά ριζωμένες ακάλυπτες ανάγκες και «μαθημένοι» από τη ζωή, στρεβλοί ορισμοί της αγάπης και του σχετίζεσθαι, σιγά-σιγά διαμορφώνουν στάσεις ζωής και συμπεριφορές που συχνά είναι και καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές.

ΣΣ: Γνωρίζουμε ότι η άσκηση βίας σε ερωτικό σύντροφο πραγματώνεται κυρίως από ψυχικά υγιείς ανθρώπους. Συμβαίνει το ίδιο με την εξακολουθητική παρενόχληση; Είναι ο/η Stalker ψυχικά υγιής;

Μ.Π-Λ: Η Επιστημονική Κοινότητα αναφέρεται στην Ψυχοπαθολογία του Stalking. Οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν από παραισθητικές διαταραχές και διαταραχές προσωπικότητας. Χρειάζονται Ψυχοθεραπεία σε συνδυασμό με φαρμακευτική υποστήριξη.  

Σ.Σ: Είναι το Stalking αγάπη, ερωτική εμμονή ή και τα δύο;

Μ.Π-Λ: Για να απαντηθεί η ερώτηση αυτή χρειάζεται να ορίζονται οι λέξεις αυτές, από όποιον τις χρησιμοποιεί κάθε φορά, που είναι αδύνατον. Αρκεί να θυμηθούμε το ρητό "εν ονόματι της αγάπης έχουν γίνει και γίνονται τα χειρότερα γενικά, ας μην πούμε εγκλήματα". Οι ψυχολογικές «ζημιές» των τρόπων που υπάρχουν για να δείχνει κάποιος «αυτό που το λένε αγάπη» είναι αμέτρητες, αρχίζοντας από τους πολλούς αντιπαιδαγωγικούς τρόπους της αγάπης προς τα παιδιά. Θα υποστήριζα ότι η εξακολουθητική παρενόχληση, είναι ένα είδος στρεβλής ή αλλιώς δυσλειτουργικής αγάπης, που εκφράζεται με εμμονή. Ο άνθρωπος που την ασκεί, μπορεί να την ονομάζει ή και να την αισθάνεται, ερωτική.                

Σ.Σ: Έχω παρατηρήσει ότι οι νομικές διαδικασίες σταματούν τοStalking και στέφονται με επιτυχία, όταν το θύμα συνεργάζεται και δεν σαμποτάρει (ασυνείδητα) το αποτέλεσμα. Υπάρχουν συμπεριφορές των θυμάτων που θα μπορούσαν να «τροφοδοτήσουν» την εξακολουθητική παρενόχληση;

Μ.Π-Λ: Πριν γίνουν αυτοί, που ευρέως χαρακτηρίζονται ως «θύματα», ας τους ονομάσουμε εδώ παρενοχλούμενους για να αποφύγουμε τις ετικέτες, οι άνθρωποι αυτοί ή είχαν μια ερωτική σχέση ή συχνά έχουν ακόμα μια σχέση συναδέλφου, γείτονα, ακόμα και συμβούλου, λογιστή, κλπ. με αυτούς που ονομάζονται «θύτες». Η συναλλαγή κατά συνέπεια, ακόμα και στη μορφή της απλής καλημέρας είναι σχεδόν αυτόματη. Το πρόβλημα είναι ότι όσο μηχανικό, αυτόματο, ανώδυνο, συνηθισμένο δείγμα κοινωνικότητας και απλής ανθρωπιάς θεωρείται από το θύμα πλέον, το «γεια», το «καλημέρα» ή απωθητικό και με θέση, το «άφησέ με ήσυχο ή ήσυχη», όποιος ή όποια παρενοχλεί, το ερμηνεύει εύνοια, ενδιαφέρον, ανταπόκριση, νάζι. Έτσι ενθαρρύνεται, πάντα σύμφωνα με την υποκειμενική του αντίληψη, να συνεχίσει. Άλλωστε είναι σύνηθες σε όλους τους ανθρώπους να ερμηνεύουμε τον άλλον σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες μας. Στην προκειμένη περίπτωση δε, έχουμε τα στοιχεία της εμμονής και άρα της υπερβολής, καθώς και της δεδομένηςμονομερούς επιθυμίας για σύνδεση ή επανασύνδεση. Από ό,τι γνωρίζω ενδεδειγμένη αντιμετώπιση είναι αυτή της αγνόησης. Χρειάζεται όμως προσοχή, έτσι ώστε η αγνόηση να μην είναι επιδεικτική όπως π.χ «δεν σε ξέρω» ή με τη μορφή της «κόντρας», όπως έντονες διαχύσεις με κάποιον συνοδό, πραγματικό ή «δήθεν» σύντροφο, γιατί και τότε εισπράττει προσοχή, ας είναι με αρνητικό τρόπο σε αυτή την περίπτωση. Η συνεπής στάση της «επίπεδης» ή αλλιώς ψύχραιμης αγνόησης, συνοδευόμενη από νομικά μέτρα ή κινήσεις που τις γνωρίζει ο «θύτης» μεν, αλλά μόνοαπό τον νομικό σύμβουλο του παρενοχλούμενου προσώπου, αποφέρουν συνήθως σε βάθος χρόνου, καλά αποτελέσματα.

Σ.Σ: Σε δικαστήριο ασφαλιστικών μέτρων για προστασία του θύματος (επιβολή περιοριστικών όρων στον δράστη), διάδικος σε άλλη υπόθεση και θεατής της δίκης, σχολίαζε μεγαλόφωνα την ώρα που κατέθετε ο μάρτυρας του θύματος, ότι «κάποια πράγματα δεν γίνονται τυχαία σε κάποιους ανθρώπους». Μπορεί κάποιος/α να ελκύει συστηματικά τέτοιες συμπεριφορές ή και μία επαναλαμβανόμενη βία στις σχέσεις του;  

Μ.Π-Λ: Υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας σε αυτή τη φράση, όμως δεν εξηγεί όλες τις περιπτώσεις. Η υπεραπλούστευση είναι επικίνδυνη. Μπορεί κάποιος άνθρωπος να έχει την ανάγκη να αισθάνεται αρεστός και να τον ή την πολιορκούν ή και να της κάνουν σκηνές ζηλοτυπίας ως απόδειξη αγάπης. Αυτή η ανάγκη μπορεί να ελκύσει κάποιον που με υπερβολικό τρόπο δείχνει την αγάπη του, τόσο υπερβολικό, τόσο χωρίς όρια, ώστε να παρενοχλεί. Από την άλλη, ένας άλλος άνθρωπος που απλά δείχνει ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον ούτε καν από ρόλο συντρόφου, αλλά από άλλο ρόλο όπως φίλου ή ακόμα και γιατρού ή ψυχολόγου, μπορεί να εκληφθεί το ενδιαφέρον αυτό ως «κάλεσμα» προς αυτόν ή αυτή που έχει απεγνωσμένη ανάγκη να προσκολληθεί σε ένα πρόσωπο που της ενεργοποιεί μία ανεξήγητη έλξη.  

Σ.Σ: Πολύ συχνά τα συγγενικά πρόσωπα των θυμάτων ή και τα θύματα τα ίδια, κάποιες φορές, σκέφτονται να χτυπήσουν το δράστη, να βάλουν ανθρώπους να τον/την τρομάξουν κ.ο.κ. Μπορεί η αυτοδικία να είναι λύση σε αυτές τις περιπτώσεις;  

Μ.Π-Λ: Ο άνθρωπος που παρενοχλεί με εμμονή, συνήθως αισθάνεται ανασφάλεια και ρέπει προς εξαρτητικές σχέσεις. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι όσο διαρκεί αυτή η παρενόχληση, ο άνθρωπος αυτός, αισθάνεται ένα είδος ασφάλειας από τη δομή, το «πρόγραμμα» που του παρέχει η επαναλαμβανόμενη αυτή συμπεριφορά. Παρ’ όλο που ελπίζουν τα κοντινά πρόσωπα του θύματος παρενόχλησης, να τον κάνουν να σταματήσει μέσω της βίας πάλι, αλλά άλλης μορφής, περισσότερο εκτονώνεται ο δικός τους θυμός ή και του θύματος όπως και η αίσθηση του εγκλωβισμού από την παραβίαση, παρά αποτρέπεται αυτός που παρενοχλεί από το να επαναλάβει την συμπεριφορά του. Άλλωστε και η ίδια η συμπεριφορά της παρενόχλησης αποτελεί ένα είδος εθισμού, τόσο που η παρενόχληση γίνεται υποκατάστατο του νοήματος ζωής, ας ελπίσουμε πρόσκαιρο.

* 1) Paul E. Mullen, M.B.B.S., D.Sc., F.R.C.Psych., Michele Pathé, M.B.B.S., F.R.A.N.Z.C.P.,Rosemary Purcell, B.A., M.Psych., and Geoffrey W. Stuart, B.A., B.Sc.(Hons.), Ph.D. Study of Stalkers, in American  Journal of  Psychiatry 1999; 156:1244–1249, 2)www.antistalking.com/vctim.htm  

Η κ. Μαρία Πυρουνάκη-Λιωνή PhD, είναι Κοινωνική Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια και Σύμβουλος. Επίσης είναι Εκπαιδεύτρια και Επόπτρια Ψυχοθεραπευτών στο Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων. Ασκεί την ψυχοθεραπεία και την Συμβουλευτική στο ιδιωτικό της γραφείο στην Αθήνα. Περισσότερες πληροφορίες για την κ. Πυρουνάκη- Λιωνή μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Πέμπτη, 11 Δεκεμβρίου 2014

Η χωρίς συναίνεση φωτογράφηση, κινηματογράφηση, μαγνητοφώνηση, αναπαραγωγή φωνής ή παρουσίαση της εικόνας προσώπου σε τρίτους

Ποινικό αδίκημα η αθέμιτη παρακολούθηση με τεχνικά μέσα ή αποτύπωση σε υλικό φορέα. Προσβολή προσωπικότητας της ενάγουσας από τον εναγόμενο, που την εξύβρισε και απείλησε, παρακολούθησε κινήσεις της, μαγνητοσκόπησε σκηνές από ερωτική τους συνεύρεση, κατέγραψε τηλεφωνικές συνδιαλέξεις της σε κασέτες διά ιδιωτικού ερευνητή (ντετέκτιβ) και προέβη σε παράνομη επεξεργασία προσωπικών της δεδομένων με χρήση βιντεοκασέτας και κασετών ήχου σε επιστολές του και εικονομηνύματα.

Παρατίθεται κατωτέρω απόσπασμα της υπ.αρ. 299/2013 απόφασης του Εφετείου Λαρίσης, δημοσιευμένης στην τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ

«… Από τα άρθρα 57 και 59 του ΑΚ συνάγεται ότι όποιος παράνομα προσβάλλεται στην προσωπικότητά του, νοουμένη ως το προστατευόμενο από το Σύνταγμα (άρθρ. 2 § 1) σύνολο των αξιών που απαρτίζουν την ουσία του ανθρώπου, έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Σε περίπτωση δε που η παράνομη προβολή της προσωπικότητας υπήρξε και υπαίτια, το δικαστήριο μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον προσβολέα να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη, που τυχόν έχει επέλθει, ιδίως με πληρωμή χρηματικού ποσού. Προσβολή της προσωπικότητας δημιουργείται με οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη τρίτου με την οποία διαταράσσεται η κατάσταση που υπάρχει σε μια ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτομένου κατά τη στιγμή της προσβολής. Η προσβολή είναι παράνομη όταν η επέμβαση στην προσωπικότητα του άλλου δεν είναι επιτρεπτή από το δίκαιο ή γίνεται σε ενάσκηση δικαιώματος, το οποίο είναι από άποψη έννομης τάξης μικρότερης σπουδαιότητας είτε ασκείται καταχρηστικά. Τα έννομα αγαθά που περικλείονται στο δικαίωμα της προσωπικότητας (η τιμή, η ιδιωτική ζωή, η εικόνα, η φωνή, η σφαίρα του απορρήτου κλπ) δεν αποτελούν αυτοτελή δικαιώματα αλλά επιμέρους εκδηλώσεις, εκφάνσεις ή πλευρές του ενιαίου δικαιώματος επί της ιδίας προσωπικότητας, έτσι ώστε η προσβολή οποιασδήποτε εκφάνσεως της προσωπικότητας να σημαίνει και προσβολή της συνολικής έννοιας προσωπικότητας (βλ. ΑΠ 385/2011 ΝοΒ 2011, 1213). Η εικόνα και η φωνή του προσώπου, αποτελούν έκφανση της προσωπικότητας. Η εικόνα του ανθρώπου ανήκει όχι στο κοινό αλλά μόνο σε εκείνον που παριστάνει, και γι’ αυτό η από άλλον, χωρίς τη συναίνεση του προσώπου, λήψη και αποτύπωση με φωτογράφηση, κινηματογράφηση ή κατ’ άλλον τρόπο της εικόνας του ή παρουσίαση της εικόνας σε τρίτους ή αναπαραγωγή ή διάδοση προς το κοινό είτε με έκθεση στην κοινή θέα είτε δια του εντύπου ή ηλεκτρονικού τύπου, αποτελεί καθεαυτή παράνομη προσβολή της προσωπικότητας και δεν απαιτείται να προσβάλλεται συγχρόνως και άλλο αγαθό της προσωπικότητας του εικονιζομένου, όπως η τιμή του, με την κατά μειωτικό τρόπο εμφάνιση της φυσιογνωμίας του, ή το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής του, με την εμφάνιση σκηνών από αυτήν. Αν όμως συμβεί το εικονιζόμενο πρόσωπο να εμφανίζεται κάτω από συνθήκες που μειώνουν την τιμή και την υπόληψή του (όπως π.χ. γυμνό ή ημίγυμνο ή με κάποια σωματική μειονεξία κλπ) ή που παραβιάζουν το απόρρητο της ιδιωτικής του ζωής, τότε προσβάλλονται περισσότερες εκφάνσεις της προσωπικότητας και η προσβολή είναι σημαντικότερη (βλ. ΑΠ 385/2011 ΝοΒ 2011, 1213, ΑΠ 1010/2002 ΝοΒ 2003, 248, ΑΠ 411/2002 Δνη 2002, 1693, ΕΔωδ 36/2011 ΝΟΜΟΣ, ΕΘ 2/2006 Αρμ. 2006,23). 

Εξάλλου, και η φωνή του προσώπου ως στοιχείο που εξατομικεύει το πρόσωπο προστατεύεται και αυτή από κάθε μαγνητοφώνηση και αναπαραγωγή της με οποιοδήποτε τεχνικό μέσο, χωρίς τη συναίνεση του ομιλούντος, είτε ως αυτοτελές αγαθό είτε στο πλαίσιο της προστασίας της σφαίρας του απορρήτου (βλ. Απ. Γεωργιάδη, Γεν.Αρχ., Αστ.Δικ., εκδ. 3η § 12, αριθ. 10, σελ. 150). Η δε αθέμιτη παρακολούθηση με τεχνικά μέσα ή αποτύπωση σε υλικό φορέα προφορικής συνομιλίας μεταξύ τρίτων ή αποτύπωση σε υλικό φορέα μη δημόσιας πράξης άλλου, συνιστά ποινικό αδίκημα, το οποίο προβλέπεται και τιμωρείται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 370 Α § 2 του ΠΚ. Περαιτέρω, στις επί μέρους εκδηλώσεις του ενιαίου δικαιώματος της προσωπικότητας, εκτός από τη φυσική υπόσταση του προσώπου (στην οποία περιλαμβάνεται η ζωή, η σωματική ακεραιότητα και η υγεία), την ψυχική υπόσταση, την ηθική υπόσταση (στην οποία περιλαμβάνεται κυρίως η τιμή, η υπόληψη και η αξιοπρέπεια), την ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας (στην οποία περιλαμβάνεται το δικαίωμα να διαθέτει κανείς τον εαυτό του κατά βούληση, η ελευθερία κίνησης, εγκατάστασης, επικοινωνίας κλπ), τα μέσα προσδιορισμού του προσώπου (στα οποία περιλαμβάνονται το όνομα, η εικόνα, η φωνή κλπ), τα προϊόντα της διανοίας και την σφαίρα του απορρήτου της ιδιωτικής ζωής, συγκαταλέγονται και τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα (βλ. Απ. Γεωργιάδη, οπ § 12, αριθ. 5-14, σελ. 147-151). Σύμφωνα με το άρθρο 2α του Ν. 2472/1997 «Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα», ως δεδομένο προσωπικού χαρακτήρα νοείται κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο υποκείμενο των δεδομένων. Σύμφωνα δε με το άρθρο 3 § 1 του ιδίου νόμου οι διατάξεις τούτου εφαρμόζονται στην εν όλω ή εν μέρει αυτοποιημένη επεξεργασία, καθώς και στη μη αυτοποιημένη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, τα οποία περιλαμβάνονται ή πρόκειται να περιληφθούν σε αρχείο. Ως αρχείο, κατά το εδ. ε του άρθρου 2 του εν λόγω νόμου, νοείται κάθε διαρθρωμένο σύνολο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, τα οποία είναι προσιτά με γνώμονα συγκεκριμένα κριτήρια. Ως επεξεργασία δε, κατά το εδ. δ του αυτού άρθρου 2 του ιδίου νόμου, νοείται κάθε εργασία ή σειρά εργασιών που πραγματοποιείται από το Δημόσιο ή από νομικό πρόσωπο δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου ή φυσικό πρόσωπο με ή χωρίς τη βοήθεια αυτοματοποιημένων μεθόδων και εφαρμόζονται σε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως η συλλογή, η καταχώρηση, η οργάνωση, η διατήρηση ή αποθήκευση, η τροποποίηση, η εξαγωγή, η χρήση, η διαβίβαση, η διαδοχή ή κάθε άλλης μορφής διάθεση, η συσχέτιση ή ο συνδυασμός, η διασύνδεση, η δέσμευση (κλείδωμα), η διαγραφή, η καταστροφή. Τέλος, κατά το άρθρο 23 του νόμου αυτού, φυσικό ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που κατά παράβαση του παρόντος νόμου προκαλεί περιουσιακή βλάβη υποχρεούται σε πλήρη αποζημίωση. Αν προκάλεσε ηθική βλάβη υποχρεούται σε χρηματική ικανοποίηση. Η κατά το άρθρο 932 ΑΚ χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ορίζεται κατ’ ελάχιστο στο ποσόν των 2.000.000 δρχ., εκτός αν ζητήθηκε από τον ενάγοντα μικρότερο ποσόν ή η παράβαση οφείλεται σε αμέλεια. Οι απαιτήσεις του παρόντος άρθρου εκδικάζονται κατά τα άρθρα 664-676 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ανεξάρτητα από τυχόν έκδοση ή μη απόφασης της Αρχής ή τυχόν άσκηση ποινικής δίωξης, καθώς και από την αναστολή ή αναβολή της για οποιονδήποτε λόγο. 

Στην προκειμένη περίπτωση, η ενάγουσα με την υπό κρίση αγωγή ζήτησε χρηματική ικανοποίηση, ύψους 200.000 ευρώ, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη συνεπεία προσβολής της προσωπικότητάς της εκ μέρους του εναγομένου, αναφέροντας πλείονες πράξεις προσβολής, τις οποίες αυτός διέπραξε υπαιτίως σε βάρος της. Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε, όπως προεκτέθηκε, ότι αυτός την εξύβριζε, την απειλούσε, παρακολουθούσε τις κινήσεις της, παραβιάζοντας την ελευθερία της και το απόρρητο της ιδιωτικής της ζωής, χωρίς τη συναίνεσή της μαγνητοσκόπησε σκηνές από ερωτική τους συνεύρεση και τις κατέγραψε σε βιντεοκασέτα, της οποίας έκανε χρήση, αποστέλλοντας αποσπάσματα από τις μαγνητοσκοπημένες ερωτικές σκηνές, με εικονομηνύματα, στο κινητό της τηλέφωνο, και τέλος, ομοίως, χωρίς τη συναίνεσή της, παρακολουθούσε με ιδιωτικό ντετέκτιβ την τηλεφωνική της σύνδεση και κατέγραφε τις τηλεφωνικές της συνδιαλέξεις σε κασέτες ήχου, των οποίων έκανε χρήση, απομαγνητοφωνώντας τις συνδιαλέξεις, και αποσπάσματα τούτων παρέθεσε σε επιστολές που της απέστειλε. Επομένως, ανέφερε πράξεις προσβολής πλειόνων εκφάνσεων της προσωπικότητας της ενάγουσας και όχι μόνον παράνομη επεξεργασία των άνω δεδομένων προσωπικού της χαρακτήρα, στην οποία ο ενάγων, κατά τους ισχυρισμούς της, προέβη, κάνοντας χρήση, καθ’ ον τρόπο προεκτέθηκε, της βιντεοκασέτας και των κασετών ήχου που απέκτησε με τις προεκτεθείσες παράνομες πράξεις της μαγνητοσκόπησης της ερωτικής τους συνεύρεσης και της παρακολούθησης της τηλεφωνικής της σύνδεσης, αντίστοιχα (δεδομένου ότι οι εν λόγω πράξεις συνιστούν παράβαση του άρθρου 370 Α § 2 του ΚΠ και όχι παράνομη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που προβλέπεται και τιμωρείται στο άρθρο 22 του Ν. 2472/1997, καθόσον προ της μαγνητοσκόπησης και μαγνητοφώνησης, αντίστοιχα τα επίμαχα προσωπικά δεδομένα της ενάγουσας δεν ήταν σε αρχείο, που αποτελεί στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης του εν λόγω ποινικού αδικήματος (βλ. και ΑΠ 2079/2007 ΝΟΜΟΣ, ΕΑ 3202/2007 ΝΟΜΟΣ)…» 

Στεφανία Σουλή

Δικηγόρος