ΑΠ Αριθμός 2/2017 - ΚΛΗΣΗ άρθρο 576 παρ.2 ΚΠολΔ - Προϋπόθεση της εγκυρότητας της κλήτευσης, συνεπεία της αναβολής της υπόθεσης και της εγγραφής της στο πινάκιο, είναι ότι ο απολειπόμενος κατά τη μετ’ αναβολή δικάσιμο διάδικος, είτε είχε επισπεύσει εγκύρως τη συζήτηση, είτε είχε νομίμως και εμπροθέσμως κλητευθεί να παραστεί στη δικάσιμο κατά την οποία, αναβλήθηκε η συζήτηση

Αριθμός 2/2017
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές της πλήρους Ολομέλειας: Βασιλική Θάνου - Χριστοφίλου, Πρόεδρο Αρείου Πάγου, Ιωάννη Γιαννακόπουλο, Ευφημία Λαμπροπούλου, Ασπασία ..

Καρέλλου, Γεράσιμο Φουρλάνο, Ειρήνη Κιουρκτσόγλου - Πετρουλάκη, Δήμητρα Μπουρνάκα, Αντιπροέδρους του Αρείου Πάγου, Χριστόφορο Κοσμίδη, Αντώνιο Ζευγώλη, Γεώργιο Σακκά, Χρυσούλα Παρασκευά, Μαρία Γαλάνη - Λεοναρδοπούλου, Ελένη Διονυσοπούλου, Ιωσήφ Τσαλαγανίδη, Ευγενία Προγάκη, Αριστείδη Πελεκάνο, Βασίλειο Πέππα, Χαράλαμπο Καλαματιανό, Γεώργιο Λέκκα, Μαρία Χυτήρογλου, Ειρήνη Καλού, Χαράλαμπο Μαχαίρα, Απόστολο Παπαγεωργίου, Αλτάνα Κοκκοβού, Σοφία Ντάντου, Παναγιώτη Κατσιρούμπα, Δημήτριο Γεώργα, Δημήτριο Τζιούβα, Γεώργιο Αναστασάκο - Εισηγητή, Ιωάννη Μαγγίνα, Δήμητρα Κοκοτίνη, Διονυσία Μπιτζούνη, Γεώργιο Χοϊμέ, Ιωάννη Φιοράκη, Ιωάννη Μπαλιτσάρη, Γεώργιο Παπαηλιάδη, Γεώργιο Μιχολιά, Αλεξάνδρα Κακκαβά, Αγγελική Τζαβάρα, Παρασκευή Καλαϊτζή, Νικόλαο Τσάκο, Ναυσικά Φράγκου, Θωμά Γκατζογιάννη, Μιλτιάδη Χατζηγεωργίου, Θεόδωρο Τζανάκη, Μαρία Γκανιάτσου, Μαρία Τζανακάκη, Μαρία Παπασωτηρίου, Νικόλαο Πιπιλίγκα και Γεώργιο Αποστολάκη, Αρεοπαγίτες (κωλυομένων των λοιπών δικαστών της σύνθεσης).
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 22 Σεπτεμβρίου 2016, με την παρουσία της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου - Βασιλοπούλου και της Γραμματέως Aγγελικής Ανυφαντή, για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του αναιρεσείοντος - καλούντος: Νομίμου Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία "Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ)", που εδρεύει στην … και εκπροσωπείται νόμιμα, ως καθολικού διαδόχου των καταργηθέντων ΝΠΔΔ με την επωνυμία "Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ)" και "Οργανισμός Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ)", υπεισελθόντος σ’ όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους σύμφωνα με το άρθρο 35 παρ. 1 και 2 του Ν. 4144/2013, το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ευάγγελο Κάσσο, με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ., που κατέθεσε προτάσεις.
Του αναιρεσιβλήτου - καθού η κλήση: Γ. Φ. του Δ., κατοίκου ..., ο οποίος δεν παραστάθηκε, ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Κοινοποιούμενες η αίτηση αναίρεση και η κλήση στις: 1)Ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία "...") και το διακριτικό τίτλο "...", που εδρεύει στην … και εκπροσωπείται νόμιμα. 2)Ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία "... ΑΕ", που εδρεύει στην … και εκπροσωπείται νόμιμα.
Η πρώτη δεν παραστάθηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο και η δεύτερη εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Νικόλαο Μόσχο, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., που κατέθεσε προτάσεις.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 10-10-2012 αίτηση του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Σπάρτης.
Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 17/2013 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 420/2014 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης.
Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζήτησε το αναιρεσείον με την από 2-1-2015 αίτησή του, επί της οποίας εκδόθηκε 1017/2015 απόφαση του Δ’ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, η οποία παρέπεμψε στην πλήρη Ολομέλεια του Αρείου Πάγου τον εκ του αριθμού 1 άρθ. 559 Κ.Πολ.Δ λόγο της αίτησης αναίρεσης, ως θέμα γενικότερου ενδιαφέροντος, προκειμένου να κριθεί, αν, τα στεγαστικά δάνεια που χορήγησε ο Ο.Ε.Κ. σε δανειολήπτες, εξαιρούνται ή όχι της ρύθμισης που προβλέπεται στην διάταξη του άρθ. 1 παρ. 2 ν. 3869/2010 όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 15 άρθ. 20 ν. 4019/2011 μετά την υποκατάσταση του αναιρεσείοντα οργανισμού (Ο.Α.Ε.Δ) στα δικαιώματα και υποχρεώσεις του (άρθ. 35 ν. 4144/2013), ως δάνεια, οφειλόμενα σε φορέα κοινωνικής ασφάλισης, κατά την έννοια των άρθ. 15-16 ν. 3586/2007. Mε την από 9/10/2015 κλήση του καλούντος - αναιρεσείοντος, η προκείμενη υπόθεση φέρεται στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου τούτου. Κατά τη συζήτηση της αιτήσεως αυτής, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο παραστάθηκε μόνο το αναιρεσείον νομικό πρόσωπο και η πρώτη τράπεζα προς την οποία κοινοποιήθηκε η αίτηση αναίρεσης και η κλήση, όπως σημειώνεται πιο πάνω.
Ο Εισηγητής Αρεοπαγίτης Γεώργιος Αναστασάκος ανέγνωσε την από 18/2/2016 έκθεσή του, με την οποία εισηγήθηκε την απόρριψη του παραπεμφθέντος στην πλήρη ολομέλεια του Αρείου Πάγου τρίτου λόγου της αίτησης για αναίρεση της απόφασης 420/2014 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης.
Η Εισαγγελέας ακολούθως, αφού έλαβε τον λόγο από την Πρόεδρο, πρότεινε να απορριφθεί ο παραπεμφθείς στην Πλήρη Ολομέλεια του Αρείου Πάγου τρίτος λόγος της αίτησης για αναίρεση της απόφασης 420/2014 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης.
Κατά την 12η Ιανουαρίου 2017, ημέρα που συγκροτήθηκε το Δικαστήριο αυτό προκειμένου να διασκεφθεί για την ανωτέρω υπόθεση, ήταν απόντες ο Αντιπρόεδρος Γεράσιμος Φουρλάνος και οι Αρεοπαγίτες Ελένη Διονυσοπούλου, Ευγενία Προγάκη, Ειρήνη Καλού, Παναγιώτης Κατσιρούμπας, Διονυσία Μπιτζούνη, Θωμάς Γκατζογιάννης και Γεώργιος Αποστολάκης, οι οποίοι είχαν δηλώσει κώλυμα αρμοδίως.
Παρά ταύτα, παρισταμένων, πλην αυτών, πλέον των είκοσι εννέα (29) μελών εκ των συμμετασχόντων στη συζήτηση την υπόθεσης, κατ’ άρθρο 23 παρ.2 του ν. 1756/1988, όπως ισχύει με την τροποποίηση με το άρθρο 44 του ν. 3659/2008, το Δικαστήριο είχε την εκ του νόμου απαρτία για να διασκεφθεί.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Με την ομόφωνη απόφαση 1017/2015 του Δ’ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου παραπέμφθηκε στην Πλήρη Ολομέλεια του δικαστηρίου τούτου, κατ’ άρθρο 563 § 2 εδ. β’ ΚΠολΔ και 23 § 2 εδ. γ’ και δ’ του ν. 1756/1988 (Οργανισμού Δικαστηρίων), ο τρίτος λόγος της από 2-1-2015 αίτησης για αναίρεση της απόφασης 420/2014 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης, ως αναφερόμενος σε ζήτημα γενικοτέρου ενδιαφέροντος, προκειμένου να κριθεί αν, τα στεγαστικά δάνεια που χορήγησε ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) σε δανειολήπτες, εξαιρούνται ή όχι της ρύθμισης που προβλέπεται στη διάταξη του άρθρου 1 § 2 του ν. 3869/2010 (όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 20 § 15 του ν. 4019/2011), μετά την υποκατάσταση του αναιρεσείοντος οργανισμού (ΟΑΕΔ) στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του (άρθρο 35 Ν. 4144/2013), ως δάνεια οφειλόμενα σε φορέα κοινωνικής ασφάλισης, κατά την έννοια των άρθρων 15-16 του ν. 3586/2007).
II. Κατά το άρθρο 576 παρ.2 ΚΠολΔ, αν ο αντίδικος εκείνου που επέσπευσε τη συζήτηση δεν εμφανιστεί ή εμφανιστεί αλλά δεν λάβει μέρος σ’ αυτή με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος, ο Άρειος Πάγος εξετάζει αυτεπαγγέλτως αν κλητεύθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα και σε καταφατική περίπτωση προχωρεί στη συζήτηση παρά την απουσία εκείνου που έχει κλητευθεί. Επίσης, κατά τη διάταξη του άρθρου 226§4 εδάφ. β’ και γ’ του ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται και στην αναιρετική δίκη σύμφωνα με το άρθρο 575 εδάφ. β’ ίδιου Κώδικα, αν η συζήτηση αναβληθεί, ο γραμματέας είναι υποχρεωμένος αμέσως, μετά το τέλος της συνεδρίασης, να μεταφέρει την υπόθεση στη σειρά των υποθέσεων που πρέπει να συζητηθούν κατά τη δικάσιμο που ορίσθηκε. Κλήση του διαδίκου για εμφάνιση στη δικάσιμο αυτή, δεν χρειάζεται και η αναγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων. Κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διάταξης, η αναβολή της υπόθεσης και η εγγραφή αυτής στο πινάκιο του δικαστηρίου για τη μετ’ αναβολή δικάσιμο, ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων για τη δικάσιμο αυτή και συνεπώς δεν χρειάζεται νέα κλήτευση τους. Προϋπόθεση της εγκυρότητας της κλήτευσης, συνεπεία της αναβολής της υπόθεσης και της εγγραφής της στο πινάκιο, είναι ότι ο απολειπόμενος κατά τη μετ’ αναβολή δικάσιμο διάδικος, είτε είχε επισπεύσει εγκύρως τη συζήτηση, είτε είχε νομίμως και εμπροθέσμως κλητευθεί να παραστεί στη δικάσιμο κατά την οποία, αναβλήθηκε η συζήτηση. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την έκθεση επιδόσεως ...28.2.2016 του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Σπάρτης Π. Ζ., που προσκομίζει και επικαλείται ο αναιρεσείων, ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση κλήσης, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αρχική δικάσιμο της 21.4.2016, κατά την οποία αναβλήθηκε η συζήτηση της υπόθεσης για την ανωτέρω στην αρχή της παρούσας αναφερόμενη δικάσιμο της 22.9.2016, επιδόθηκε νομίμως, μετά από παραγγελία του πληρεξουσίου Δικηγόρου του αναιρεσείοντος, που παραστάθηκε και έχει προς τούτο πληρεξουσιότητα, προς τον αναιρεσίβλητο. Ο αναιρεσίβλητος όμως αυτός δεν εμφανίσθηκε κατά την εκφώνηση της προκειμένης υποθέσεως από τη σειρά του οικείου πινακίου στην ως άνω δικάσιμο, ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο, κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ. Επομένως πρέπει, σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 576 παρ.2 ΚΠολΔ, να προχωρήσει η συζήτηση παρά την απουσία του.
ΙΙΙ. Κατά την διάταξη του άρθ.1 παρ, 1 και 2 ν. 3869/2010 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 20 § 15 ν. 4019/2011) φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει χωρίς δόλο σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπροθέσμων χρηματικών οφειλών τους, (εφεξής οφειλέτες), δικαιούνται να υποβάλουν στο αρμόδιο δικαστήριο την αίτηση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 4 για την ρύθμιση "των οφειλών τους" και απαλλαγή. Την ύπαρξη δόλου αποδεικνύει ο πιστωτής. Δεν επιτρέπεται η ρύθμιση οφειλών οι οποίες: α) έχουν αναληφθεί το τελευταίο έτος πριν την υποβολή της αίτησης για την έναρξη της διαδικασίας της παραγράφου 1 του άρθρου 4, είτε β) προέκυψαν από αδικοπραξία που διαπράχθηκε με δόλο, από διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, φόρους και τέλη προς το Δημόσιο και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού, τέλη προς νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και εισφορές προς οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης, είτε γ) προέκυψαν από χορήγηση δανείων από φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθ. 15 και 16 του ν. 3586/2007 (θεσμικό πλαίσιο επενδύσεων - αξιοποίησης περιουσίας Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης), όπως ισχύουν. Κατά τη σαφή έννοια της πιο πάνω διάταξης, στο ρυθμιστικό πεδίο εφαρμογής της υπάγονται, κατ’ αρχήν, όλα τα χρέη έναντι οποιουδήποτε δανειστή. Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένα χρέη που αναφέρονται στις συνθήκες εν γένει θεμελίωσης τους, από πλευράς χρόνου και τρόπου, για τα οποία ο νομοθέτης έκρινε ότι ο οφειλέτης δεν κρίνεται άξιος να επωφεληθεί των ευνοϊκών ρυθμίσεων του νόμου και για το λόγο αυτό τα εξαιρεί. Στην τελευταία περίπτωση υπάγονται από το νόμο, μεταξύ άλλων και οι οφειλές που προέκυψαν από χορήγηση δανείων από "Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης "(Φ.Κ.Α.). Περαιτέρω, ΦΚΑ που υπάγονται στις διατάξεις του ν. 3586/2007, είναι, σύμφωνα με το άρθρο 1§1 του νόμου, όλοι οι Φ.Κ.Α. αρμοδιότητας της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, που λειτουργούν με τη μορφή Ν.Π.Δ.Δ. και Ν.Π.Ι.Δ., καθώς και κάθε άλλος φορέας, ανεξαρτήτως ονομασίας και νομικής μορφής, που χορηγεί περιοδικές παροχές υπό τύπο κύριων και επικουρικών συντάξεων, βοηθημάτων ή μερισμάτων ή παροχές ασθένειας, εφόσον καταβάλλεται εργοδοτική εισφορά ή κοινωνικός πόρος. Κριτήριο, συνεπώς, του χαρακτηρισμού των πιο πάνω νομικών προσώπων ως Φ.Κ.Α. είναι η καταβολή περιοδικών παροχών και η προηγούμενη καταβολή εργοδοτικής εισφοράς ή κοινωνικών πόρων. Επομένως, στην έννοια του Φ.Κ.Α. υπάγεται και ο "Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού" (ΟΑΕΔ), ο οποίος από τον ιδρυτικό του νόμο (ν. 2961/1951), λειτουργεί ως ΝΠΔΔ και έχει ως σκοπό τη διαχείριση και λειτουργία του κλάδου ασφάλισης κατά της ανεργίας, αφού χορηγεί, μεταξύ άλλων ασφαλιστικών παροχών και περιοδικές παροχές υπό τον τύπο βοηθημάτων και καταβάλλονται σ’ αυτόν εργοδοτικές εισφορές και κοινωνικοί πόροι (άρθρα 26 ν. 2020/1992 και 27§1α ν. 4144/13). Τέλος, τα δάνεια των Φ.Κ Α. τα οποία εξαιρεί, όπως προαναφέρθηκε, ο νόμος, είναι εκείνα τα οποία χορηγούνται, με αποφάσεις των διοικητικών συμβουλίων τους, ως "προσωπικά δάνεια εκτάκτων αναγκών" σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους, καθώς και στους υπαλλήλους του "Φορέα", προς αντιμετώπιση εξόδων σε περιπτώσεις γάμου, τοκετού, σοβαρής ασθένειας, θανάτου, έκτακτης στεγαστικής ανάγκης και σε κάθε άλλη περίπτωση που προβλέπεται από το καταστατικό των Φ.Κ.Α. (άρθρα 15-16 ν. 3586/2007).
Συνεπώς, από τη σαφή διατύπωση του νόμου προκύπτει ότι τα στεγαστικά δάνεια που χορήγησε ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του οποίου υποκαταστάθηκε ο αναιρεσείων οργανισμός (ΟΑΕΔ), εφόσον δεν καλύπτουν έκτακτες στεγαστικές ανάγκες, δεν υπάγονται στις εξαιρέσεις του άρθρου 1 §2 περ. γ’ ν. 3869/2010 (όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 20§15 ν. 4019/2011). Και τούτο γιατί ο νόμος αυτός δεν έχει καμία επιφύλαξη μη ισχύος του σε άλλες περιπτώσεις, πλην εκείνων που ρητώς αναφέρθηκαν πιο πάνω. Ούτε, εξάλλου, ο ειδικός τρόπος εξόφλησης των στεγαστικών δανείων του ΟΕΚ, σε περίπτωση που αυτό καταστεί ληξιπρόθεσμο (άρθρο 19 ν. 4019/2011) παρέχει κανένα στήριγμα περί μη εφαρμογής του νόμου στην περίπτωση του στεγαστικού δανείου που χορηγήθηκε στον αιτούντα οφειλέτη και ήδη αναιρεσίβλητο από τον ΟΕΚ στα πλαίσια κρατικού προγράμματος στεγαστικής πολιτικής με πλήρη εγγύηση και επιδότηση του επιτοκίου από το Ελληνικό Δημόσιο. Τέλος, να σημειωθεί ότι, εξαιτίας των ερμηνευτικών προβλημάτων που δημιουργήθηκε για το θέμα αυτό στη νομολογία των δικαστηρίων ουσίας, καταργήθηκε, ήδη, η επίμαχη διάταξη του άρθρου 1 §2 του ν.3869/2010, (όπως είχε αντικατασταθεί από το άρθρο 20§15 του ν.4019/2011), με τους εφαρμοστικούς νόμους του Γ’ Μνημονίου (άρθρα 2, ν.4336/2015, Μέρος Β και 14 ν. 4346/15, που ρυθμίζουν την προστασία της πρώτης κατοικίας) και συνεπώς, το νομοθετικό πλαίσιο του άρθρου 1 §2 του ν.3869/2010 επανήλθε στην αρχική του διατύπωση. Δηλαδή, να υπάγονται στην ευνοϊκή ρύθμιση του νόμου, όλα ανεξαιρέτως, τα χρέη των δανειοληπτών, πλην εκείνων που ρητά εξαιρούνται (τόσο με το προϊσχύσαν νομοθετικό καθεστώς, όσο και με το ισχύον) και για τα οποία δεν υπήρξε ερμηνευτικό ζήτημα. Κρίνοντας, συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης, που δίκασε σε έφεση κατά απόφασης ειρηνοδικείου, ότι το στεγαστικό δάνειο που χορήγησε ο Ο.Ε.Κ. στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του οποίου υποκαταστάθηκε ο αναιρεσείων οργανισμός (Ο.Α.Ε.Δ.), δεν εξαιρείται της εφαρμογής του άρθρου 1 §2 ν. 3869/2010 (όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 20§15 ν. 4019/2011) και ακολούθως, μετ’ εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης, δεχόμενο μερικά την αίτηση του αναιρεσιβλήτου, δεν παραβίασε με εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή, τη διάταξη του άρθρου 1 §2 ν. 3869/2010.
Συνεπώς, είναι αβάσιμος ο τρίτος λόγος αναίρεσης, με τον οποίο προσάπτεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια από το άρθρο 560 αρ. 1 ΚΠολΔ. και κατ’ ακολουθία, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης, ως προς τον λόγο αυτόν. Δεδομένου δε ότι οι λοιποί λόγοι του αναιρετηρίου έχουν ήδη απορριφθεί από το Τμήμα, πρέπει η υπό κρίση αίτηση αναίρεσης να απορριφθεί στο σύνολό της.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 2.1.2015 αίτηση για αναίρεση της απόφασης 420/2014 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου 2017.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 16 Μαρτίου 2017.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ