Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012
Αναιρείται Εφετειακή απόφαση κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολΔ αναφορικά με το κρίσιμο ζήτημα της συνυπαιτιότητας εκ 40% του αναιρεσείοντος οδηγού ...
ΙΧΕ αυτοκινήτου ο οποίος παρέσυρε τον εν μέθη (1,48 ο/οο) πεζό, που επιχειρούσε τρέχοντας να διασχίσει την οδό από αριστερά προς τα δεξιά ως προς την πορεία του ανωτέρω ΙΧΕ, έχοντας διαχύσει ήδη το αντίθετο ρεύμα κατεύθυνσης. Η συνυπαιτιότητα του οδηγού του οχήματος κατά την κρίση του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, έγκειτο στο ότι ενώ αντελήφθηκε τον πεζό προσπάθησε ανεπιτυχώς να αποφύγει τη σύγκρουση του με τον πεζό τροχοπεδώντας και εκτελώντας αποφευκτικό ελιγμό προς τα δεξιά, ενώ όφειλε να ενεργήσει ελιγμό προς τα αριστερά.Κρίνοντας όμως έτσι το Εφετείο διέβαλε στην απόφασή του ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες καθόσον ενώ δέχεται ότι στο σημείο που έλαβε χώρα το ατύχημα υπήρχε πυκνή κυκλοφορία οχημάτων, στη συνέχεια δέχεται αντιφατικά ότι στο επίμαχο αυτό σημείο δεν κινούνταν άλλα οχήματα, και συνεπώς ο οδηγός του ζημιογόνου ΙΧΕ αυτοκινήτου θα μπορούσε να ενεργήσει ελιγμό προς τα αριστερά προκειμένου να αποφύγει τον ως άνω πεζό.
Επιπρόσθετα δεν προσδιορίζονται :
Α) από πόση απόσταση ο οδηγός του ΙΧΕ αυτοκινήτου αντελήφθηκε την κίνηση του πεζού που επιχειρούσε να διασχίσει το οδόστρωμα,
Β) Ποια ήταν η ταχύτητα του ΙΧΕ αυτοκινήτου και ειδικότερα τη στιγμή που ο οδηγός του επιχείρησε τον ανεπιτυχή ελιγμό προς τα δεξιά,
Γ) Πόσα μέτρα του ρεύματος κυκλοφορίας της μιας κατεύθυνσης είχε ήδη διανύσει ο ανωτέρω πεζός,
Δ) Ποιο ήταν το ακριβές σημείο του οδοστρώματος στο οποίο σημειώθηκε η πρόσκρουση του οχήματος επί του σώματος του πεζού..
Απόφ. ΑΠ 1014/2011
Πρόεδρος : Σπυρίδων Ζιάκας
Εισηγητής : Βασίλειος Λαμπρόπουλος
Μέλη : Γεωργία Λαλούση - Βασιλική Θάνου – Χριστοφίλου
Δημητρούλα Υφαντή
Δικηγόροι : Δημήτριος Κρεμεζής - Μιχαήλ Μιχόπουλος
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1) Παράσυρση πεζού
Η κρατούσα άποψη του Ακυρωτικού μας Δικαστηρίου δέχεται ως αναιρετέα την απόφαση όταν μεταξύ των άλλων δεν διευκρινίζονται σ΄αυτή, από πόση απόσταση ο οδηγός του ΙΧΕ αυτοκινήτου είχε την δυνατότητα να αντιληφθεί την κίνηση του πεζού που επιχειρεί να διασχίσει το οδόστρωμα, ως επίσης ποια είναι η ταχύτητα του οχήματος, πόσα μέτρα του πλάτους του οδοστρώματος είχε ήδη διανύσει ο πεζός και τέλος ποιο ήταν το ακριβές σημείο του οδοστρώματος που έλαβε χώρα η παράσυρση του πεζού, όλα τα ανωτέρω στοιχεία απαραίτητα για τον καταλογισμό της υπαιτιότητας.
Βλ. ομοίως :
· Ο ακριβής καθορισμός της απόστασης , την οποία είχε διανύσει ο πεζός κινούμενος στο ρεύμα πορείας αυτού που τον παρέσυρε και ο εντεύθεν ακριβής προσδιορισμός του σημείου όπου έλαβε χώρα η πρόσκρουση ενός οχήματος επί του πεζού, είναι αναγκαίος για τον καταλογισμό της υπαιτιότητας , αφού από την απόσταση αυτή εξαρτάται το κατά πόσο θα ήταν δυνατό να γίνει αντιληπτός ο πεζός. ΑΠ 29/2004 ΣΕΣυγκΔ 2004/485, ΑΠ 527/2009 ΕΣυγκΔ 2010/374
· Συνυπαιτιότητα 60% οδηγού οχήματος ο οποίος κινείτο με ταχύτητα μεγαλύτερη της επιτρεπόμενης εντός κατοικημένης περιοχής (65-70 χ/ω αντί 50 χ/ω), χωρίς να λάβει υπόψη του τις επικρατούσες στην περιοχή συνθήκες (σκοτάδι, συχνή διέλευση οχημάτων - πεζών, ύπαρξη καταστημάτων και οικιών). Αποτέλεσμα της ανωτέρω αμελούς συμπεριφοράς του οδηγού ήταν να μην αντιληφθεί την αντικανονική λοξή κίνηση του πεζού από αριστερά προς τα δεξιά, προ 50 τουλάχιστον μέτρων και να τον παρασύρει τραυματίζοντας αυτόν θανασίμως. Συνυπαιτιότητα 40% του πεζού, γιατί επιχείρησε να διασχίσει λοξά το οδόστρωμα σε σημείο όπου δεν υπάρχει διάβαση πεζών, τελώντας υπό την επήρεια οινοπνεύματος (0,50 g/l αίματος), παραβιάζοντας τη διάταξη του άρθρου 38 παράγραφος 4ε' του ΚΟΚ. Σημειώνεται και ότι ο ανωτέρω πεζός έπασχε από χρόνια ψυχωτική διαταραχή και από αλκοολισμό, τα οποία νοσήματα, σε συνδυασμό με το ως άνω οινόπνευμα, δικαιολογούν και την ανεξέλεγκτη κάθοδό του στο οδόστρωμα, καθώς και τη λοξή διέλευσή του μέσω αυτού. ΑΠ 520/2009 ΕΣυγκΔ 2009/560
· Αναιρείται Εφετειακή απόφαση που έκρινε ως αποκλειστικό υπαίτιο τον πεζό, ο οποίος ευρισκόμενος σε κατάσταση μέθης (1,82‰) κατήλθε ανέλεγκτα και βιαστικά (τρέχοντας) στο οδόστρωμα, μέσα στη νύκτα, εκτός διαβάσεων πεζών, προκειμένου να σταματήσει το αυτοκίνητο του εναγομένου οδηγού για να τον μεταφέρει, χωρίς να λάβει υπόψη την απόσταση και την ταχύτητα του αυτοκινήτου αυτού. Ο εναγόμενος οδηγός, αντιλήφθηκε τον πεζό μόλις σε απόσταση 10-15 μέτρων, λόγω της αιφνίδιας και βιαστικής, εμφάνισής του, και ενόψει του επικρατούντος σκότους. Εκρίθη δε ότι η υπέρβαση του ορίου ταχύτητας, κατά τρία μόλις χιλιόμετρα, (έτρεχε 93 χιλιόμετρα την ώρα, αντί 90), σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και ενόψει όλων των ως άνω συνθηκών δεν συνετέλεσε στην πρόκληση του ατυχήματος, το οποίο άλλωστε δεν ήταν δυνατόν ν΄ αποφευχθεί.
· Αντιθέτως, αποδείχθηκε, ότι ο εναγόμενος οδηγός αντέδρασε με τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο, αφού, μόλις αντιλήφθηκε τον πεζό, ανέκοψε ταχύτητα και πραγματοποίησε ελιγμό προς τα δεξιά, διότι εκείνο το τμήμα της οδού ήταν ελεύθερο. Παρά ταύτα το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο αναίρεσε την απόφαση του δευτεροβαθμίου κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολΔ για ανεπαρκείς αιτιολογίες σε σχέση με την έλλειψη αιτιώδους συναφείας, μεταξύ της προηγηθείσας του ατυχήματος συμπεριφοράς του άνω οδηγού και του επελθόντος ατυχήματος που καθιστούν ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο περί της ορθής η μη εφαρμογής των διατάξεων (ΚΟΚ 19 παρ.1-3) και των διδαγμάτων της κοινής πείρας. ΑΠ 605/2006 ΣΕΣυγκΔ 2007/24
Κείμενο Απόφ. ΑΠ. 1014/2011
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 559 αριθ.19 ΚΠολΔ, λόγος αναίρεσης για έλλειψη νόμιμης βάσης της απόφασης ιδρύεται, όταν δεν προκύπτουν σαφώς από το αιτιολογικό της τα περιστατικά που συγκροτούν το πραγματικό του κανόνα ουσιαστικού δικαίου ο οποίος εφαρμόστηκε (υπαγωγικός συλλογισμός), ώστε καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής της διάταξης, καθώς και όταν η απόφαση έχει ελλιπείς ή αντιφατικές αιτιολογίες στο νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών, τα οποία έγιναν δεκτά και έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης. Αντίθετα δεν υπάρχει έλλειψη νόμιμης βάσης, όταν πρόκειται για ελλείψεις αναγόμενες στην εκτίμηση των αποδείξεων και μάλιστα στην ανάλυση, στάθμιση και αιτιολόγηση του εξαγομένου απ' αυτές πορίσματος, γιατί στην κρίση του αυτή το δικαστήριο προβαίνει ανέλεγκτα κατά το άρθρο 561 παρ.1 ΚΠολΔ, εκτός αν δεν είναι σαφές το πόρισμα και για το λόγο αυτό γίνεται αδύνατος ο αναιρετικός έλεγχος. Περαιτέρω, για να ιδρυθεί ο λόγος αναίρεσης του άρθρου 559 αριθ.1 περ.α ΚΠολΔ πρέπει να παραβιαστεί κανόνας ουσιαστικού δικαίου. Η παραβίαση εκδηλώνεται, είτε με ψευδή ερμηνεία, είτε με κακή εφαρμογή, δηλαδή εσφαλμένη υπαγωγή. Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 399, 330 και 914 ΑΚ συνάγεται, ότι προϋπόθεση της ευθύνης για αποζημίωση από αδικοπραξία είναι η υπαιτιότητα του υποχρέου, η οποία υπάρχει και στην περίπτωση της αμελείας, δηλαδή όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, η παράνομη συμπεριφορά του υπόχρεου σε αποζημίωση έναντι εκείνου που ζημιώθηκε και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της ζημίας. Η παράνομη συμπεριφορά ως όρος της αδικοπραξίας μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη, αλλά και σε παράλειψη, εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωση εκείνος που υπέπεσε στην παράλειψη ήταν υποχρεωμένος σε πράξη από το νόμο ή τη δικαιοπραξία, είτε από την καλή πίστη, κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη. Αιτιώδης δε συνάφεια υπάρχει, όταν η πράξη ή η παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου, ήταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων, το επιζήμιο αποτέλεσμα. Η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, ότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε ως αποδειχθέντα επιτρέπουν το συμπέρασμα να θεωρηθεί κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ορισμένο γεγονός ως πρόσφορη αιτία της ζημίας υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου γιατί είναι κρίση νομική, αναγόμενη στην ορθή ή μη υπαγωγή από το δικαστήριο της ουσίας των διδαγμάτων της κοινής πείρας στην αόριστη νομική έννοια της αιτιώδους συνάφειας. Τα ανωτέρω έχουν εφαρμογή και στην περίπτωση του άρθρου 10 του Ν.ΓΠΝ/1911, ως προς την υπαιτιότητα των οδηγών των συγκρουσθέντων αυτοκινήτων, κατά το οποίο είναι εφαρμοστέα η διάταξη του άρθρου 914 ΑΚ. Τέλος, η παράβαση διατάξεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) δεν θεμελιώνει αυτή καθεαυτή υπαιτιότητα στην επέλευση αυτοκινητικού ατυχήματος, αποτελεί όμως στοιχείο, η στάθμιση του οποίου από το δικαστήριο της ουσίας θα κριθεί σε σχέση με την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συγκεκριμένης πράξης και του επελθόντος αποτελέσματος.
Στην προκειμένη περίπτωση το Εφετείο με τη προσβαλλόμενη απόφαση, ύστερα από αξιολόγηση του όλου αποδεικτικού υλικού, δέχθηκε ανέλεγκτα τα ακόλουθα κρίσιμα για την τύχη της αναίρεσης πραγματικά περιστατικά:
Στις 30-12-2005 και περί ώρα 16.30 ο Χ1 (συγγενείς των ήδη αναιρεσιβλήτων), οδηγώντας το υπ' αριθ. κυκλ. ... ΙΧΦ αυτοκίνητο, και με συνεπιβάτη τη σύζυγό του (πρώτη αναιρεσίβλητη) εκινείτο επί της Ν.Ε.Ο. Πατρών - Πύργου με κατεύθυνση προς Πύργο Ηλείας. Όταν έφθασε στο 68ο χιλιόμετρο και λίγα μέτρα προ της διασταύρωσης προς Γαστούνη, ακινητοποίησε το ως άνω όχημα του στο δεξιό άκρο του οδοστρώματος (εν μέρει επί του ερείσματος και εν μέρει επί της λωρίδας κυκλοφορίας) και αφού άναψε τους δείκτες στάθμευσης (αλάρμ), εξήλθε του οχήματος του, και πέρασε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, όπου ήταν σταθμευμένα δύο οχήματα, προκειμένου να ζητήσει πληροφορίες για τον προορισμό του (Πύργο Ηλείας). Στο σημείο εκείνο η Ν.Ε.Ο. Πατρών-Πύργου είναι ευθεία σε μεγάλη απόσταση, με καλή ορατότητα, μια λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, πλάτους 3,9 μ η καθεμία, καθώς και έρεισμα στην κατεύθυνση προς Πύργο πλάτους δύο (2) μέτρων. Στο σημείο εκείνο και του ρεύματος κυκλοφορίας προς Πύργο, άρχιζε ειδική διαγράμμιση επί του οδοστρώματος, τριγωνικού σχήματος, αποτελουμένου από παράλληλες λοξές λωρίδες πλαισιωμένες από συνεχόμενη λευκή λωρίδα, εντός της οποίας δεν επιτρέπεται η είσοδος οχημάτων και η οποία περιόριζε ελαφρώς το πλάτος της λωρίδος κυκλοφορίας. Το οδόστρωμα ήταν υγρό, λόγω ψιλόβροχου με πυκνή κυκλοφορία οχημάτων και στο ρεύμα κυκλοφορίας προς Πύργο υπάρχουν οι ενδεικτικές πινακίδες Κ-27 και Π-32 που η τελευταία έχει όριο ταχύτητας 60 χιλιόμετρα ανά ώρα. Περαιτέρω, ότι όταν ο ανωτέρω οδηγός του ΙΧΦ αυτοκινήτου Χ1 έλαβε τις πληροφορίες που ήθελε επιχείρησε να επιστρέψει στο σταθμευμένο όχημά του τρέχοντας και χωρίς προηγουμένως να σταματήσει και να ελέγξει την τυχόν ύπαρξη κινουμένων οχημάτων στην ως άνω οδό, παρά μόνο από αριστερά του (ρεύμα πορείας από Πύργο προς Πάτρα), με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία του υπ' αριθ. κυκλ. ... ΙΧΕ αυτοκινήτου, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία "VICTORIA Α.Α.Ε.Ζ." (ήδη πρώτη αναιρεσείουσα), και το οποίο οδηγούσε ο Ψ1. (ήδη δεύτερος αναιρεσείων), με συνεπιβάτη τη σύζυγο του Ψ2 και με κατεύθυνση από Πάτρα προς Πύργο. Ο ανωτέρω οδηγός παρά το γεγονός ότι αντελήφθηκε την ως άνω κίνηση του πεζού, δεν ακινητοποίησε εγκαίρως το όχημά του, αλλά προσπάθησε ανεπιτυχώς να αποφύγει τη σύγκρουση του με τον πεζό με τροχοπέδηση του οχήματος του και με αποφευκτικό ελιγμό προς τα δεξιά, οι ενέργειες όμως αυτές δεν επέφεραν αποτέλεσμα, καθόσον το όχημα του (ΙΧΕ) προσέκρουσε (σύρθηκε) κατά μήκος της πλάγιας αριστερής πλευράς του ως άνω ακινητοποιημένου ΙΧΦ αυτοκινήτου του πεζού Χ1 και στη συνέχεια, με το εμπρόσθιο αριστερό τμήμα του παρέσυρε και τον εκτίναξε σε απόσταση είκοσι πέντε (25) μέτρων, με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος του. Επίσης, αποδείχθηκε από την υπό ημερομηνία 28-1-2006 έκθεση τοξικολογικής ανάλυσης, η περιεκτικότητα του αίματος του ως άνω θανόντος σε αλκοόλ ήταν 1.51 γραμμάρια ανά λίτρο αίματος, ενώ σύμφωνα με την υπό ημερομηνία 29-3-2006 έκθεση, κατόπιν σχετικού αιτήματος επανεξέτασης των συγγενών του θανόντος ήταν 1.48 γραμ/λίτρο αίματος. Τέλος, ότι, βάσει των ανωτέρω, ο οδηγός του ΙΧΕ αυτοκινήτου και ήδη δεύτερος αναιρεσείων, παρά το γεγονός ότι αντελήφθηκε την κίνηση του ως άνω πεζού, άλλως μπορούσε να αντιληφθεί, καθόσον η ορατότητα του δεν εμποδιζόταν και ο πεζός είχε ήδη διασχίσει το πλάτους 3,90 μ. αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και το μεγαλύτερο μέρος του ρεύματος κυκλοφορίας προς Πύργο, όφειλε να μην ενεργήσει ελιγμό προς τα δεξιά, αλλά προς τα αριστερά για να τον αποφύγει, καθόσον στο σημείο αυτό δεν κινούνταν άλλα οχήματα. Στο ένδικο αυτό ατύχημα συνέβαλε και η αμελής συμπεριφορά του θανατωθέντος, ο οποίος ευρισκόμενος υπό την επίδραση οινοπνεύματος και στην προσπάθεια του να διασχίσει ανέλεγκτα το οδόστρωμα εκτός διάβασης πεζών, χωρίς προηγουμένως να βεβαιωθεί ότι δεν διήρχοντο οχήματα και δεν θα παρεμποδίσει την κυκλοφορία, με συνέπεια να παρεμβληθεί στην πορεία του ως άνω ΙΧΕ αυτοκινήτου και να τραυματισθεί θανάσιμα. Με βάση τα ανωτέρω ο ανωτέρω θανατωθείς πεζός κρίνεται συνυπαίτιος κατά 40% στη επέλευση του ατυχήματος και του θανάσιμου τραυματισμού του, ο δε οδηγός του ΙΧΕ αυτοκινήτου συνυπαίτιος κατά 60%.
Κρίνοντας έτσι το Εφετείο διέλαβε στην απόφαση του ασαφείς, ανεπαρκείς και αντιφατικές, κατά ένα μέρος, αιτιολογίες στο κρίσιμο εδώ ζήτημα της συνυπαιτιότητας του δευτέρου αναιρεσείοντος και οδηγού του ΙΧΕ αυτοκινήτου Ψ1. στην παράσυρση και εν συνεχεία θανάσιμο τραυματισμό του πεζού Χ1. Ειδικότερα α) ενώ δέχεται ότι στο σημείο που έλαβε χώρα το ατύχημα το οδόστρωμα ήταν υγρό, λόγω ψιλόβροχου, με πυκνή κυκλοφορία οχημάτων, στην συνέχεια δέχεται αντιφατικά ότι στο επίμαχο αυτό σημείο δεν κινούνταν άλλα οχήματα, και ότι ο οδηγός του ΙΧΕ αυτοκινήτου θα μπορούσε να ενεργήσει ελιγμό προς τα αριστερά προκειμένου να αποφύγει τον ως άνω πεζό, β) Δεν προσδιορίζεται από πόση απόσταση ο οδηγός του ΙΧΕ αυτοκινήτου αντελήφθηκε την κίνηση του πεζού που επιχειρούσε να διασχίσει κάθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας της ως άνω οδού προς Πύργο με κατεύθυνση από αριστερά προς τα δεξιά, γ) Ποία ήταν η ταχύτητα του ΙΧΕ αυτοκινήτου κατά τον χρόνο διέλευσης του στο σημείο που συνέβη το ατύχημα και ειδικότερα τη στιγμή που ο οδηγός του επιχείρησε τον ανεπιτυχή ελιγμό προς τα δεξιά, σε σχέση με την πορεία του, και εν συνεχεία παράσυρση του θανατωθέντος πεζού, δ) Πόσα μέτρα του ρεύματος κυκλοφορίας προς Πύργο, κινούμενος από αριστερά προς τα δεξιά, είχε διανύσει ο ανωτέρω πεζός και ε) Το ακριβές σημείο του οδοστρώματος επί του οποίου έγινε η παράσυρση του πεζού σε σχέσει με τη θέση στάθμευσης του ανωτέρω ΙΧΦ αυτοκινήτου.
Επομένως, οι πρώτος και τέταρτος λόγοι αναιρέσεως κατά το μέρος τους που προσάπτονται στην προσβαλλόμενη απόφαση αιτιάσεις από τον αριθμό 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ είναι βάσιμοι.
Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, και παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων αναιρέσεως, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, να παραπεμφθεί η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο, εφόσον είναι δυνατή η σύνθεση του από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 580 παρ.3 ΚΠολΔ) και να καταδικαστούν οι αναιρεσίβλητοι, λόγω της ήττας τους, στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων (αρθρ.176, 183 ΚΠολΔ), σύμφωνα με το διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ' αριθμ. 6874/2009 απόφαση του Εφετείου Αθηνών.
Παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση στο ίδιο Εφετείο συγκροτούμενο από άλλους δικαστές. Και
Καταδικάζει τους αναιρεσίβλητους στα δικαστικά έξοδα των αναιρεσειόντων τα οποία ορίζει στο ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ.
Κρίθηκε
www.esd.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου