Α.Π. 167/2020 (τμήμα Δ΄ Πολιτικές) ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΖΗΜΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΡΙΤΩΝ. ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΤΥΧΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΘΕΡΙΖΟΑΛΩΝΙΣΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟΥ.

Α.Π. 167/2020 (τμήμα Δ΄ Πολιτικές)

---

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ. ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΚΑΛΥΨΗ ΖΗΜΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΡΙΤΩΝ. ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΤΥΧΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΘΕΡΙΖΟΑΛΩΝΙΣΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟΥ. Εν προκειμένω, η θεριζοαλωνιστική μηχανή κατά το χρόνο του ατυχήματος λειτουργούσε ως εργαλείο, θερίζοντας, με ακινητοποιημένους τους τροχούς της, σε αγρό,

χρησιμοποιώντας προς τούτο αναγκαστικά τον κινητήρα της, η λειτουργία του οποίου είναι απαραίτητη, όχι μόνο για την αυτοδύναμη κίνηση αυτής επί των τροχών της, αλλά και για την εκπλήρωση του λειτουργικού σκοπού της, και συνεπώς, η ζημία δεν συνδέεται με τους ειδικούς τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου, αφού το προέχον εδώ είναι η λειτουργία του εν λόγω μηχανήματος ως εργαλείου και όχι ως αυτοκινήτου. Εσφαλμένα  το Εφετείο δέχτηκε ότι η θεριζοαλωνιστική μηχανή αποτελεί αυτοκίνητο και όχι εργαλείο, και συνακόλουθα ότι ο ενάγων - αναιρεσίβλητος έχει ευθεία από τη σύμβαση ασφαλίσεως αξίωση έναντι της αναιρεσείουσας ασφαλιστικής εταιρείας, την οποία και υποχρέωσε να καταβάλει σ' αυτόν κατά τα αναφερόμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση χρηματικά ποσά, εφαρμόζοντας τις ουσιαστικές διατάξεις των άρθρων 1α', 6 § 3α', και 10 § 1 Ν. 489/1976 και 2 εδ. α' Ν. ΓπΝ/1911. Δεκτή. (άρθ. 914 ΑΚ, Νόμοι: άρθ. 2 ΓΠΝ/1911, άρθ. 10 ν. 489/1976, άρθ. 1, 2, 6 ΠΔ 237/1986)

---

Απόφαση 167 / 2020    (Δ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ)

Αριθμός 167/2020

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Δ' Πολιτικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ειρήνη Καλού, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Μαρία Τζανακάκη, Αντώνιο Τσαλαπόρτα, Ελένη Φραγκάκη και Θεόδωρο Μαντούβαλο, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του, στις 5 Απριλίου 2019, με την παρουσία και του Γραμματέα Αθανασίου Λιάπη, για να δικάσει μεταξύ:

Της αναιρεσείουσας: Ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία "... ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ", που εδρεύει στη ... και εκπροσωπείται νόμιμα, ως καθολικής διαδόχου λόγω συγχωνεύσεως δι' απορροφήσεως της ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία "... ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΕ", η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Αρνέλλο με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Του αναιρεσιβλήτου: Γ. Δ. του Ε., κατοίκου ..., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ευθύμιο Καραΐσκο με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 1-12-2015 αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Λαμίας. Εκδόθηκαν οι αποφάσεις: 23/2016 οριστική του ίδιου Δικαστηρίου και 49/2018 του Μονομελούς Εφετείου Λαμίας. Την αναίρεση της τελευταίας απόφασης ζητεί η αναιρεσείουσα με την από 30-6-2018 αίτησή της.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής, με Εισηγητή τον Αρεοπαγίτη Θεόδωρο Μαντούβαλο, που εκφωνήθηκε από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τη διάταξη του άρθρου 559 αριθ. 1 ΚΠολΔ προκύπτει, ότι ο λόγος αναίρεσης για ευθεία παράβαση ουσιαστικού κανόνα δικαίου ιδρύεται, αν αυτός δεν εφαρμοστεί, ενώ συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις της εφαρμογής του, ή αν εφαρμοστεί, ενώ δεν έπρεπε, καθώς και αν εφαρμοστεί εσφαλμένα, αντίστοιχα δε, όταν στην ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού δεν εκτίθενται καθόλου τα πραγματικά περιστατικά ή όταν τα εκτιθέμενα δεν καλύπτουν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται με βάση το πραγματικό κανόνα δικαίου για την επέλευση της έννομης συνέπειας, που απαγγέλθηκε ή την άρνησή της. Στην περίπτωση, που το δικαστήριο έκρινε κατ' ουσίαν την υπόθεση, η παραβίαση κανόνα ουσιαστικού δικαίου κρίνεται ενόψει των πραγματικών περιστατικών, που ανελέγκτως δέχτηκε ότι αποδείχθηκαν το δικαστήριο της ουσίας και της υπαγωγής αυτών στο νόμο, και ιδρύεται ο λόγος αυτός αναίρεσης, αν οι πραγματικές παραδοχές της απόφασης καθιστούν φανερή την παραβίαση (ΟλομΑΠ 9/2013). Εξάλλου, στο Ν. 489/1976, όπως έχει κωδικοποιηθεί με το ΠΔ 237/1986, και όπως συμπληρώθηκε με μεταγενέστερους νόμους, ορίζονται τα εξής: Άρθρο 1. Κατά την έννοια του παρόντος α) Αυτοκίνητο όχημα είναι το επί του εδάφους και όχι επί τροχιών με μηχανική δύναμη ή με ηλεκτρική ενέργεια κινούμενο όχημα, ανεξάρτητα αριθμού τροχών.

Ως αυτοκίνητο θεωρείται και κάθε ρυμουλκούμενο όχημα συζευγμένο μετά του κυρίως αυτοκινήτου ή μη, ως και ποδήλατο εφοδιασμένο με βοηθητικό κινητήρα. Άρθρο 2 § 1. Ο κύριος ή κάτοχος αυτοκινήτου που κυκλοφορεί μέσα στην Ελλάδα επί οδού υποχρεούται να έχει καλύψει με ασφάλιση την εκ τούτου έναντι τρίτων αστική ευθύνη, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος. Η κυκλοφορία επί γηπέδου προσιτού στο κοινό ή σε κάποιο αριθμό προσώπων που δικαιούνται να συχνάζουν σ' αυτό εξομοιώνεται με την κυκλοφορία επί οδού. Άρθρο 6 § 3α. Ο ασφαλιστής ευθύνεται έναντι των τρίτων που ζημιώθηκαν από την κυκλοφορία αυτοκινήτου. Άρθρο 10 § 1. Το πρόσωπο που ζημιώθηκε έχει από την ασφαλιστική σύμβαση και μέχρι το ποσό αυτής ιδία αξίωση κατά του ασφαλιστή. Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό και με το άρθρο 2 εδ. α' Ν. ΓπΝ/1911 κατά το οποίο αυτοκίνητο κατά την έννοια του παρόντος νόμου είναι το δια μηχανικής δυνάμεως και ουχί επί τροχιών κινούμενο όχημα ή τροχήλατο, συνάγεται ότι σε περίπτωση τροχαίου αυτοκινητικού ατυχήματος, για τη θεμελίωση ευθύνης είτε με βάση το Ν. ΓπΝ/1911, είτε με βάση το κοινό δίκαιο (ΑΚ 914 επ.), καθώς και για τη θεμελίωση ευθύνης της ασφαλιστικής εταιρείας με βάση τα άρθρα 6 § 3α' και 10 § 1 Ν. 489/1976, βασική προϋπόθεση είναι ότι το ατύχημα προκαλείται "κατά τη λειτουργία" του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο είναι σε λειτουργία και όταν είναι ακίνητο, αλλά λειτουργεί η μηχανή του, καθώς και όταν κινείται χωρίς να λειτουργεί η μηχανή. Πάντως δεν αποτελεί ατύχημα κατά τη λειτουργία του αυτοκινήτου, το προερχόμενο από σύνθετο όχημα (εκ της συνθέσεως αυτοκινήτου και εργαλείου), όταν τούτο είναι ακινητοποιημένο και για την κίνηση του εργαλείου ευρίσκεται αναγκαίως σε λειτουργία ο κινητήρας του αυτοκινήτου, εφόσον το ατύχημα δεν συνδέεται με τους ειδικούς τυπικούς κινδύνους που γεννώνται από τη λειτουργία του αυτοκινήτου και δεν έχει ως αίτιο το αυτοκίνητο.
Συνεπώς, δεν αποτελεί ατύχημα κατά τη λειτουργία του αυτοκινήτου, αυτό που προέρχεται από θεριζοαλωνιστική μηχανή, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της ως εργαλείου, ήτοι, όταν αυτή, ευρισκόμενη ακινητοποιημένη επί των τροχών της σε αγρό, θεριζοαλωνίζει, χρησιμοποιώντας προς τούτο αναγκαστικά τον κινητήρα της, η λειτουργία του οποίου είναι απαραίτητη, όχι μόνο για την αυτοδύναμη κίνηση αυτής επί των τροχών της, αλλά και για την εκπλήρωση του λειτουργικού σκοπού της, γιατί η ζημία δεν συνδέεται με τους ειδικούς τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου, αφού το προέχον εδώ είναι η λειτουργία του εν λόγω μηχανήματος ως εργαλείου, οπότε δεν νοείται ως αυτοκίνητο κατά την έννοια των άρθρων 2 εδ. α' Ν. ΓπΝ/1911 και 1α' Ν. 489/1976 (ΑΠ 646/2014, ΑΠ 504/2012, ΑΠ 1168/2007, πρβλ. αντιθ. ΑΠ 209/2017, ΑΠ 238/2015, ΑΠ 519/1963 ΝοΒ 16'98, ΑΠ 1031/2018 όλες οι οποίες κρίνουν το εκεί σύνθετο μηχάνημα ως αυτοκίνητο, αλλά τούτο σε κάθε περίπτωση κινείται επί των τροχών του).
Συνεπώς, στην περίπτωση αυτή, κατά της ασφαλιστικής εταιρίας που έχει ασφαλίσει την αστική ευθύνη του μηχανήματος για την περίπτωση ατυχήματος κατά τη λειτουργία του ως αυτοκίνητο, σύμφωνα με την υποχρεωτική ασφάλιση του Ν. 489/1976, αφού δεν πρόκειται περί αυτοκινήτου, ο ζημιωθείς τρίτος δεν έχει ευθεία αξίωση έναντι αυτής με βάση το νόμο τούτο, παρά μόνο κατά του λήπτη της ασφάλισης από τις υπαίτιες πράξεις ή παραλείψεις του οποίου γεννήθηκαν οι αξιώσεις του, κατά τις γενικές διατάξεις (ΑΚ 914 επ). Ο τρίτος μπορεί να στραφεί κατά του ασφαλιστή μόνο πλαγιαστικώς επί προαιρετικής ασφαλίσεως, όπως είναι αυτή της αστικής ευθύνης για την περίπτωση ατυχήματος κατά τη λειτουργία ενός μηχανήματος ως εργαλείου.

Όπως προκύπτει από την παραδεκτή, κατ' άρθρ. 561 § 2 ΚΠολΔ, επισκόπηση, για τις ανάγκες του αναιρετικού ελέγχου, των σχετικών διαδικαστικών εγγράφων, ο ενάγων - αναιρεσίβλητος, με την από 1-12-2015 αγωγή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαμίας που δίκασε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητα (ΚΠολΔ 614 επ.) εξέθεσε ότι στις 22-10-2012 κατά την πραγματοποίηση συγκομιδής - θερισμού αραβοσίτου σε χωράφι, υπέστη τραυματισμό κατά τη στιγμή που έριπτε με τα χέρια του στάχυα αραβοσίτου στη θεριζοαλωνιστική μηχανή που οδηγούσε ο Δ. Τ., ιδιοκτησίας του Ε. Τ., ο οποίος είχε ασφαλίσει την αστική ευθύνη του προς τρίτους στην εναγομένη - αναιρεσείουσα ασφαλιστική εταιρία. Ζήτησε δε ως αποζημίωση για τον τραυματισμό του αυτό να αναγνωριστεί ότι η εναγομένη οφείλει να του καταβάλει τα εκεί αναφερόμενα χρηματικά ποσά. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε εν μέρει την αγωγή και μετά την άσκηση έφεσης από την αναιρεσείουσα και αντέφεσης από τον αναιρεσίβλητο εκδόθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση 49/2018 του Μονομελούς Εφετείου Λαμίας η οποία δέχθηκε τυπικά και κατ' ουσίαν αυτές, εξαφάνισε την εκκαλούμενη απόφαση και δέχθηκε εν μέρει την αγωγή. Ως προς το κρίσιμο ζήτημα των συνθηκών του επίδικου ατυχήματος δέχθηκε τα ακόλουθα: "Στις 22-10-2012 και περί ώρα 12.00' δηλαδή υπό συνθήκες ημέρας, ο ενάγων βρισκόταν στο αγρόκτημα ιδιοκτησίας του Α. Δ. του Ε., που βρίσκεται στη θέση "Σ." της κτηματικής περιφέρειας της τέως Κοινότητας Κ. Δ., όπου και ασχολούνταν με τη συγκομιδή -θερισμό αραβοσίτου.... Ειδικότερα ο ενάγων, όπως και ο Ε. Τ., συγκέντρωναν τα θερισθέντα στάχυα από το έδαφος και στη συνέχεια με τα χέρια τους τα έριχναν μέσα στον κάδο της θεριζοαλωνιστικής μηχανής με αριθμό κυκλοφορίας ..., εργοστασίου κατασκευής "...", τύπου ...., κατασκευής 1999. Η μηχανή αυτή στο μπροστινό μέρος της αποτελείται από μαχαίρια, που ουσιαστικά είναι μυτεροί βραχίονες σε σχήμα κώνου, που κινούνται με εσωτερικό μηχανισμό από περιστρεφόμενες καδένες, ο οποίος (μηχανισμός) τροφοδοτείται από τον κινητήρα της κεντρικής μηχανής. Πίσω ακριβώς από το μηχανισμό των μαχαιριών και σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 2 μέτρα υπάρχει η καμπίνα του χειριστή, η οποία είναι υπερυψωμένη σε σχέση με τα μαχαίρια... Στο πίσω μέρος της θεριζοαλωνιστικής μηχανής βρίσκεται μεγάλης διάστασης περίκλειστος χώρος (αποθήκη καρπού 7.500 λίτρων), όπου γίνεται ο διαχωρισμός του καρπού, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης... Στο συγκεκριμένο είδος και μοντέλο μηχανής τα μαχαίρια λειτουργούν και κατ' επέκταση μπορεί να γίνει διαχωρισμός του συλλεγόμενου καρπού μόνο όταν λειτουργεί ο κινητήρας της, ο οποίος και την τροφοδοτεί με ενέργεια (πετρελαιοκινητήρας)... Η χρήση του κινητήρα δεν είναι απαραίτητη μόνο για την κίνηση και κυκλοφορία της θεριζοαλωνιστικής μηχανής, αλλά είναι αλληλένδετη με την ίδια τη λειτουργία της ως αγροτικού μηχανήματος, έτσι ώστε αν δε λειτουργεί ο κινητήρας της να είναι παντελώς αδύνατη η εκπλήρωση του λειτουργικού της σκοπού... Περαιτέρω η θεριζοαλωνιστική αυτή μηχανή είναι ιδιοκτησίας του Ε. Τ., την οδηγούσε κατά την ως άνω ημέρα και ώρα ο Δ. Τ. και ήταν ασφαλισμένη για τυχόν ζημίες που θα προκαλούνταν σε τρίτους από τη λειτουργία της στην εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία δυνάμει της με αριθμό ...69081 ασφαλιστικής συμβάσεως (αριθμός ασφαλιστηρίου ...44259/12) κατά τις διατάξεις του Ν. 489/1976 περί υποχρεωτικής ασφάλισης της εξ ατυχημάτων αυτοκινήτων αστικής ευθύνης. Μετά την πραγματοποίηση του θερισμού είχαν μείνει πεσμένα στο έδαφος καλαμπόκια, γεγονός το οποίο μπορεί να συμβεί ειδικά στα εξωτερικά όρια του χωραφιού, όπου και δεν είναι δυνατή η αποτελεσματική λειτουργία της μηχανής.

Ο ενάγων (μαζί με τον Ε. Τ.) συγκέντρωνε με τα χέρια του τα πεσμένα στο έδαφος θερισμένα φυτά (στάχυα) αραβοσίτου και τα έριχνε στον κάδο της θεριζοαλωνιστικής μηχανής για να τύχουν αυτά περαιτέρω επεξεργασίας (διαχωρισμός καρπού). Η ενέργεια αυτή, γνωστή και ως "τάισμα" μηχανής, συνηθίζεται από τους ασχολούμενους με αγροτικές εργασίες, αλλά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη καθώς γίνεται ενόσω τα μαχαίρια της μηχανής είναι σε λειτουργία. Η θεριζοαλωνιστική μηχανή, ενόσω γινόταν η ως άνω εργασία, ήταν εν στάσει, με τον κινητήρα της όμως σε πλήρη λειτουργία ώστε να λειτουργούν τα μαχαίρια της μηχανής και να ολοκληρωθεί η διαδικασία του αλωνισμού με την επεξεργασία και των σταχιών αραβοσίτου που είχαν απομείνει στο έδαφος. Ενώ λοιπόν ο ενάγων πραγματοποιούσε τις ρίψεις αυτές, ορισμένα από τα καλαμπόκια έμειναν πάνω στην τριγωνική εξωτερική επιφάνεια των μαχαιριών και στην προσπάθειά του να τα απομακρύνει πλησίασε υπερβολικά κοντά στα μαχαίρια της μηχανής με αποτέλεσμα η περιελισσόμενη οδοντωτή αλυσίδα που βρίσκεται κάτω από αυτά να "γραπώσει" το παντελόνι του δεξιού του ποδιού και εν συνεχεία να τον "τραβήξει μέσα' Ο ενάγων ενεπλάκη δηλαδή στο μηχανισμό των μαχαιριών (μεταξύ του τέταρτου και πέμπτου κώνου των μαχαιριών), υπέστη ακρωτηριασμό του δεξιού ποδιού στο ύψος του μηρού και εν συνεχεία κατά την περιστροφή του κοχλία ενεπλάκη και πάλι το ίδιο πόδι μεταξύ των μαχαιριών, ενώ υπήρξε και εμπλοκή του αριστερού του ποδιού, το οποίο τραυματίστηκε μεν διασώθηκε όμως λόγω της διακοπής της λειτουργίας της μηχανής...".

Μετά ταύτα, το Εφετείο δέχτηκε ότι υπό τα ως άνω περιστατικά η θεριζοαλωνιστική μηχανή αποτελεί αυτοκίνητο και όχι εργαλείο, και συνακόλουθα ότι ο ενάγων - αναιρεσίβλητος έχει ευθεία από τη σύμβαση ασφαλίσεως αξίωση έναντι της αναιρεσείουσας ασφαλιστικής εταιρείας, την οποία και υποχρέωσε να καταβάλει σ' αυτόν κατά τα αναφερόμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση χρηματικά ποσά, εφαρμόζοντας τις ουσιαστικές διατάξεις των άρθρων 1α', 6 § 3α', και 10 § 1 Ν. 489/1976 και 2 εδ. α' Ν. ΓπΝ/1911. Ωστόσο, όπως προκύπτει από τις παραπάνω παραδοχές του Εφετείου, η θεριζοαλωνιστική μηχανή κατά το χρόνο του ατυχήματος λειτουργούσε ως εργαλείο, θερίζοντας, με ακινητοποιημένους τους τροχούς της, σε αγρό, χρησιμοποιώντας προς τούτο αναγκαστικά τον κινητήρα της, η λειτουργία του οποίου είναι απαραίτητη, όχι μόνο για την αυτοδύναμη κίνηση αυτής επί των τροχών της, αλλά και για την εκπλήρωση του λειτουργικού σκοπού της, και συνεπώς, η ζημία δεν συνδέεται με τους ειδικούς τυπικούς κινδύνους του αυτοκινήτου, αφού το προέχον εδώ είναι η λειτουργία του εν λόγω μηχανήματος ως εργαλείου και όχι ως αυτοκινήτου.

Επομένως, στην προκείμενη περίπτωση, δεν εφαρμόζονται οι ως άνω διατάξεις ουσιαστικού δικαίου και εσφαλμένα το Εφετείο τις εφάρμοσε, ενώ δεν έπρεπε, αφού όπως προελέχθη προϋπόθεση της εφαρμογής τους είναι το ατύχημα να συνδέεται με τους ειδικούς τυπικούς κινδύνους που γεννώνται από τη λειτουργία του αυτοκινήτου και να έχει ως αίτιο το αυτοκίνητο, πράγμα που δεν συμβαίνει, αφού η θεριζοαλωνιστική μηχανή κατά το χρόνο του ατυχήματος λειτουργούσε ως εργαλείο και όχι ως αυτοκίνητο, οπότε, κατά της αναιρεσείουσας ασφαλιστικής εταιρίας που έχει ασφαλίσει την αστική ευθύνη του μηχανήματος για την περίπτωση ατυχήματος κατά τη λειτουργία του ως αυτοκίνητο, σύμφωνα με την υποχρεωτική ασφάλιση του Ν. 489/1976, δεν εφαρμόζονται οι ως άνω διατάξεις και ο ζημιωθείς αναιρεσίβλητος ως τρίτος δεν έχει την ευθεία αξίωση έναντι αυτής, του άρθρου 10 § 1 Ν. 489/1976. Επομένως, ο πρώτος από τον αριθμ. 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο αποδίδεται στο Εφετείο η σχετική πλημμέλεια, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος, μη ερευνωμένων των λοιπών (λόγων), καθόσον η αναιρετική εμβέλεια του πρώτου που έγινε δεκτός στο σύνολο της προσβαλλόμενης με την αναίρεση απόφασης καθιστά αλυσιτελή την εξέταση αυτών.

Μετά ταύτα, ενόψει του ότι η υπόθεση δεν χρειάζεται άλλη διευκρίνιση, πρέπει να κρατηθεί και να δικαστεί από το Τμήμα τούτο, να γίνουν τυπικά δεκτές η από 30-5-2016 έφεση της εναγομένης-εκκαλούσας-αναιρεσείουσας κατά της 23/2016 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαμίας και η από 26-10-2016 αντέφεση, να απορριφθεί η αντέφεση, να γίνει δεκτή και κατ' ουσίαν η έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και αφού κρατηθεί η υπόθεση και δικαστεί η αγωγή, να απορριφθεί. Ακόμη πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου, που έχει καταθέσει η αναιρεσείουσα (άρθρο 495 § 3 περ. Β' δ' ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί ο αναιρεσίβλητος στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της αναιρεσείουσας του πρώτου και του δευτέρου βαθμού δικαιοδοσίας και της προκειμένης δίκης, κατά παραδοχή σχετικού αιτήματος αυτής, όπως ορίζεται στο διατακτικό (ΚΠολΔ 176, 183, 189 § 1, 191 § 2).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί την 49/2018 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Λαμίας.

Κρατεί και δικάζει την υπόθεση.

Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ' ουσίαν την από 26-10-2016 αντέφεση.

Δέχεται τυπικά και κατ' ουσίαν την από 8-1-2015 έφεση.

Εξαφανίζει την εκκαλούμενη 23/2016 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαμίας.

Δικάζει την αγωγή.

Απορρίπτει αυτή. Και Επιβάλλει σε βάρος της αναιρεσίβλητου τα δικαστικά έξοδα της αναιρεσείουσας του πρώτου και του δευτέρου βαθμού δικαιοδοσίας και της προκειμένης δίκης, τα οποία ορίζει στο ποσό των τεσσάρων χιλιάδων πεντακοσίων (4.500) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 22 Νοεμβρίου 2019.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 17 Φεβρουαρίου 2020.
H ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ