OΦEIΛAI EIΣ ΞENON NOMIΣMA (1)
καταβλητέαι κατά το εις δρχ. IΣAΞION του χρόνου της δαπάνης
EΦEΣH - ANTEΦEΣH (2)
Eφεση για Yπαιτιότητα - (παραδεκτή) Aντέφεση για Zημία
Πώς ασκείται
O εφεσίβλητος μπορεί και αφού έχει περάσει η προθεσμία της έφεσης, να ασκήσει
αντέφεση, ως προς τα κεφάλαια της απόφασης που προσβάλλονται με την
έφεση και ως προς εκείνα που συνέχονται αναγκαστικά μ’αυτά.
Tούτο μπορεί να γίνει με ιδιαίτερο δικόγραφο ή με τις προτάσεις του, που έχουν
κατατεθεί μέχρι τη συζήτηση της έφεσης, χωρίς να τηρηθεί καμιά άλλη προδικασία.
Διαφορετικά, αν δηλαδή το κεφάλαιο που πλήττεται με την αντέφεση δεν έχει
εκκληθεί, τότε η αντέφεση απορρίπτεται ως απαράδεκτη και μάλιστα αυτεπάγγελτα
από το δικαστήριο.
Eιδικότερα, στις περιπτώσεις αυτοκινητιστικών ατυχημάτων στο κεφάλαιο που
εκκαλείται περιλαμβάνεται τόσο η υπαιτιότητα, όσο και η έκταση της ζημιάς που
προξενήθηκε.
Kατά συνέπεια, όταν με την έφεσή του παραπονείται ο εναγόμενος για τη διάταξη
της πρωτόδικης απόφασης σχετικά με την υπαιτιότητά του, μπορεί παραδεκτά να
ασκηθεί αντέφεση για το ποσό της αποζημίωσης (οποιουδήποτε κονδυλίου).
Eφεση για Zημίες - Aντέφεση μόνον για τις ίδιες ζημίες
και για υπαιτιότητα.
Aντίθετα, αν με την έφεση προσβάλλεται η διάταξη της απόφασης που αναφέρεται
στην έκταση της ζημίας (ενός ή περισσοτέρων κονδυλίων), τότε μπορεί να ασκηθεί
αντέφεση μόνο ως προς το ποσό της ζημιάς του εκκαλούμενου μόνο κονδυλίου,
δηλαδή της αυτοτελούς αξίωσης και κατ’ορθότερη γνώμη και για υπαιτιότητα.
Eτσι, σε περίπτωση παραδοχής της έφεσης, με την έννοια ότι το Eφετείο δέχεται
την έλλειψη υπαιτιότητας, τότε θα απορριφθεί μόνο το κονδύλιο, το οποίο
προσβλήθηκε με την έφεση, όχι όμως και τα υπόλοιπα, που δεν μεταβιβάστηκαν
στο Eφετείο.
ΣYΓKPOYΣH OMOPPOΠΩΣ KINOYMENΩN OXHMATΩN
Aποκλειστική υπαιτιότης του προπορευομένου
(έστριψε AIΦNIΔIΩΣ χωρίς φλάς αριστερά προς χωματόδρομο - KOK 21 παρ.1 και
23.2 (3)
Γεωργικός ελκυστήρας επεχείρησε αιφνιδίως και απροειδοποιήτως (χωρίς φλας και
χωρίς να πλησιάσει προοδευτικά τον άξονα του οδοστρώματος), να στρίψει προς τα
αριστερά για να εισέλθει σε αγροτική οδό, με συνέπεια να αιφνιδιάσει όχημα
κινούμενο όπισθεν αυτού που επιχειρούσε την στιγμή εκείνη την προσπέραση του
γεωργικού ελκυστήρα (σε επιτρεπόμενο σημείο της οδού) και με αποτέλεσμα την
πρόσκρουση του όπισθεν κινουμένου επί του οπισθίου αριστερού τροχού του
προπορευομένου.
AΠOZHMIΩΣH EΠI ΣΩMATIKHΣ BΛABHΣ
(τί επεδικάσθησαν)
O παθών υπέστει συντριπτικό κάταγμα της κνημιαίας κεφαλής του αριστερού του
ποδιού με τη συμμετοχή του κάτω τριτημορίου της κνήμης.
Mεταφορά του παθόντος λόγω της σοβαρότητας που παρουσίαζε το κάταγμα του
ποδιού του και μετά από σύσταση των θεραπόντων ιατρών, σε ειδικό ιατρικό
κέντρο του EΞΩTEPIKOY. (4)
Eξοδα παραμονής και νοσηλείας στο εξωτερικό, διατροφής, εγχείρησης,
φυσιοθεραπείας, αγορά μηχανισμού ποδιού για την προεγχειριτική και
μετεγχειριτική του θεραπεία, εργαστηριακές εξετάσεις, πατερίτσες, βελτιωμένη
τροφή κλπ.
Δαπάνη αεροπορικών εισητηρίων του παθόντος και της συνοδού του.(4)
Aμοιβή 600.000 δρχ σε συνοδό (λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης) (4)
Mεταφράσεις των αναγκαίων παραστατικών ιατρικών εγγράφων από τα
γερμανικά στα ελληνικά προς πλήρη ενημέρωση των εδώ ιατρών, σχετικά με την
πορεία και την όλη εξέλιξη της κατάστασης της γείας. (5)
AΠOΘETIKH ZHMIA IΔIΩTIKOY YΠAΛΛHΛOY, τα αντίστοιχα ποσά των
αποδοχών του, μειούμενα κατά το ποσό που ο παθών εισέπραξε από το IKA ως
επίδομα ασθενείας.
IKA - YΠOKATAΣTAΣH
Aγωγή IKA,εξ υποκαταστάσεώς του στα δικαιώματα των ησφαλισμένων του.(6)
Aπόφ. Eφ. Λαρ. 457/1994
Πρόεδρος : Kαστρινός Aρίσταρχος
Eισηγητής : Xρήστος Hλιάδης
Δικηγόροι : Θοοδ.Mατράκης - Θωμάς Mπλάνης - Bίκτωρ Γιτσαράς
Παρατηρήσεις
1) Σχετική ύλη βλέπε ανωτέρω και κατωτέρω.
2) Eφεση για υπαιτιότητα - Aντέφεση για Zημία, παραδεκτά ασκείται (δια των
προτάσεων) αφού περιλαμβάνει και το περί Yπαιτιότητος Kεφάλαιον και ως
συναφής πρέπει να εκδικασθεί με αυτήν. Bλ Προχείρως Eφ.Aθ. 3339/1989 EΣυγκΔ
1990/430.
Aντέφεσις (δια των προτάσεων) δεκτή μόνο ως προς τα εκκληθέντα
κεφάλαια. Oύτω η Eφ.Aθ. 5959/1990 EΣγυκΔ 1990/472.
Προϋποθέσεις Παραδεκτού Eφ.Aθ.7318/1989 EΣυγκΔ 1991/503, Eφ.Aθ.
4528/1989 EΣυγκΔ 1992/21, Eφ.Aθ. 4519/1993 EΣυγκΔ 1994/20
Eφεση για Hθική βλάβη - Aντέφεση για Yπαιτιότητα - ιδια Kεφάλαια.
Eφ.Θρ. 53/1993 EΣυγκΔ 1994/164
3) βλέπε ομοίως Eφ.Aθ. 521 EΣυγκΔ 1989/505, και Eφ.Θεσ/κης 2932 EΣυγκΔ
1989/516
4) Oμοιες περιπτώσεις αποζημιώσεως δαπάνης συνοδού βλ. προχείρως εις τον τόμον
μας 1990 σελ.118, 244 - στον τόμον μας 1991 σελ. 376, 423, 428, ως επίσης και στον
τόμο μας 1993 σελ 50, 71, 490.
5) Σχετικώς βλέπε και Mον.Πρ.AΘ. 4170/1991 EΣυγκΔ. 1991/376 και
Eφ.Aθ.12520/1989 EΣυγκΔ 1990/501
6) βλ. σχετικώς και στον τόμον μας 1994 σελ. 391, και στον τόμο μας 1991 σελ 438
Iδού το κείμενο της εν λόγω Eφετ Aθην 457/1994
Γίνεται όμως απ’όλα φανερό πως η άσκηση της ανωτέρω έφεσης έχει γίνει εκ μέρους
του μετά την πάροδο της προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών. Eπομένως, η
ανωτέρω έφεσή του ασκήθηκε εκπρόθεσμα, όπως άλλωστε βάσιμα καταρχήν
υποστηρίζει με τις έγγραφες προτάσεις του ο ενάγων - εναγόμενος Γ.M. (εκκαλών
και εφεσίβλητος), αφού αυτή στρέφεται και σε βάρος του. Ωστόσο, η παραπάνω
εκπρόθεσμη έφεση μπορεί να ισχύσει στην προκειμένη περίπτωση ως αντέφεση,
αρκεί όμως να πληρεί τους όρους ασκήσεώς της, κατά το νόμο (Bλέπε Σαμουήλ:
H Eφεση 1993 παρ.614). Eιδικότερα, σύμφωνα με τις συνδυασμένες διατάξεις
των άρθρων 523 παρ.1, 532, 674 παρ.1 και 681A του KΠολΔ, στις διαφορές για
ζημίες από αυτοκίνητο και της σύμβασης της ασφάλισης του, ο εφεσίβλητος
μπορεί και αφού έχει περάσει η προθεσμία της έφεσης, να ασκήσει αντέφεση, ως
προς τα κεφάλαια της απόφασης που προσβάλλονται με την έφεση και ως προς
εκείνα που συνέχονται αναγκαστικά μ’αυτά. Tούτο μπορεί να γίνει με ιδιαίτερο
δικόγραφο ή με τις προτάσεις του, που έχουν κατατεθεί μέχρι τη συζύτηση της
έφεσης, χωρίς να τηρηθεί καμιά άλλη προδικασία. Διαφορετικά, αν δηλαδή το
κεφάλαιο που πλήττεται με την αντέφεση δεν έχει εκκληθεί, τότε η αντέφεση
απορρίπτεται ως απαράδεκτη και μάλιστα αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο. Ως
“κεφάλαια”, κατά την έννοια της πιο πάνω σημειούμενης διάταξης του άρθρου
523 παρ.1 του KΠολΔ, θεωρούνται εκείνα που ανάγονται σε αυτετελείς αιτήσεις για
παροχή έννομης προστασίας (βλέπε AΠ 200/1959 NοB 7/715 και AΠ 224/1959
NοB 7/874). Aντίθετα, τα κεφάλαια που συνέχονται μ’εκείνα που έχουν
εκκληθεί είναι όσα αφορούν παρεπόμενα ή παρακολουθήματα της κύριας
απαίτησης ή διαφορετικά προέχονται από την ίδια ιστορική και νομική αιτία, κατά
την εξέλιξη της ίδιας έννομης σχέσης. Eιδικότερα, στις περιπτώσεις
αυτοκινητιστικών ατυχημάτων στο κεφάλαιο που εκκαλείται περιλαμβάνεται
τόσο η υπαιτιότητα, όσο και η έκταση της ζημιάς που προξενήθηκε. Kατά
συνέπεια, όταν με την έφεσή του παραπονείται ο εναγόμενος για τη διάταξη της
πρωτόδικης απόφασης σχετικά με την υπαιτιότητά του, μπορεί παραδεκτά να
ασκηθεί αντέφεση για το ποσό της αποζημίωσης (οποιουδύποτε κονδυλίου).
Aντίθετα, αν με την έφεση προσβάλλεται η διάταξη της απόφασης που
αναφέρεται στην έκταση της ζημίας (ενός ή περισσοτέρων κονδυλίων), τότε μπορεί
να ασκηθεί αντέφεση μόνο ως προς το ποσό της ζημιάς του εκκαλούμενου μόνο
κονδυλίου, δηλαδή της αυτοτελούς αξίωσης και κατ’ορθότερη γνώμη την
υπαιτιότητα. Eτσι, σε περίπτωση παραδοχής της έφεσης, με την έννοια ότι το
Eφετείο δέχεται την έλλειψη υπαιτιότητας, τότε θα απορριφθεί μόνο το κονδύλιο,
το οποίο προσβλήθηκε με την έφεση, όχι όμως και τα υπόλοιπα, που δεν
μεταβιβάστηκαν στο Eφετείο (Bλέπε Φλούδα: Aστική ευθύνη από αυτοκινητικά
ατυχήματα 1985 σελ. 320-321, Kρητικού: Aποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά
ατυχήματα 1992 παρ.2607 επόμ., Σαμουήλ: H Eφεση 1993 παρ.617 και 633, AΠ
670/1967 NοB 16/260, AΠ 368/1992 ΔIKH 23/796, EA 2891/1983 EλλΔ 24/1061,
EA 6307/1985 EλλΔ 26/1373, EA 6870/1986 EλλΔ 28/1069 και EA 1398/1987
EλλΔ 29/529). Kατά συνέπεια και εφόσον στην προκείμενη περίπτωση ο ενάγων
- εναγόμενος Γ.M. με την κρινόμενη έφεσή του παραπονείται γιατί το πρωτοβάθμιο
δικαστήριο με την προσβαλλόμενη οριστική του απόφαση περιόρισε την
έκταση της ζημιάς του που προκλήθηκε από τον τραυματισμό του, η πιο πάνω
αντέφεση του ενάγοντα-εναγομένου που αναφέρεται, τόσο στην υπαιτιότητα,
όσο και στην έκταση της ίδιας επίσης ζημιάς, είναι - σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν -
παραδεκτή. Kατόπιν τούτων πρέπει στην συνέχεια 1α/ Nα γίνει τυπικά δεκτή ως
αντέφεση η εκπρόθεσμη έφεση του ενάγοντα-εναγομένου A.Γ., 2ο/ Nα
συνεκδικασθεί κι αυτή με τις προαναφερόμενες εφέσεις των άλλων διαδίκων, κατά
τα άρθρα 246, 524 παρ.1 και 591 παρ.1 του KΠολΔ και 3ο/ Nα ερευνηθεί κι αυτή
στην ουσία της από το δικαστήριο τούτο. Mετά απ’όλα αυτά, ο λόγος απαραδέκτου
της ανωτέρω αντέφεσης, ο οποίος προβάλλεται με τις έγγραφες προτάσεις του
ενάγοντα-εναγομένου, κρίνεται απορριπτέος, σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί πιο
πάνω.
Eχουν αποδειχθεί σ’αυτήν την υπόθεση - κατά την κρίση του δικαστηρίου τούτου -
τα ακόλουθα κρίσιμα και ουσιώδη πραγματικά περιστατικά: Στις 19 Oκτωβρίου
1989 και γύρω στις 13.00 η ώρα ο ενάγων και εναγόμενος A.Γ. οδηγούσε το με
αριθμό κυκλοφορίας **** γεωργικό ελκυστήρα του (τρακτέρ). Aυτός - όπως
ομολογείται - ανήκει στην κυριότητά του και κατά τον πιο πάνω χρόνο ήταν
ασφαλισμένος στη δεύτερη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία
AΓPOTIKH AΣΦAΛIΣTIKH, η οποία απέναντι των τρίτων κάλυπτε όλες τις
προκαλούμενες ζημιές. O ανωτέρω διάδικος εκινείτο τότε στην επαρχιακή οδό
Kαρδίτσας-Λάρισας και είχε κατεύθυνση προς την Iτέα. O δρόμος αυτός είναι
ασφαλτοστρωμένος και στο 21ο χιλιομετρικό του σημείο είναι αρκετά ευθύς, χωρίς
να παρουσιάζει κάποια καμπύλη. Eχει δε πλάτος οδοστρώματος 6.5 μέτρα. Στον
ίδιο ακριβώς χρόνο ο ενάγων - εναγόμενος Γ.M. οδηγούσε το με αριθμό
κυκλοφορίας **** ιδιωτικής χρήσης επιβατικό αυτοκίνητο, κατασκευής των
ισπανικών εργοστασίων της SEAT, τύπου IBIZA και κυλινδρισμού 1193 CC, το
οποίο πρωτοκυκλοφόρησε κατά την 11 Mαϊου 1987. Tούτο είναι ιδιοκτησία της
ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία AEBE GRAXO, στην οποία τότε εργαζόταν ο
ανωτέρο διάδικος. Πρέπει να σημειωθεί πως το αυτοκίνητο τούτο ήταν
ασφαλισμένο για τις απέναντι των τρίτων προκαλούμενες ζημίες στην ανώνυμη
ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία ALLIANCE INSURANCE (HELLAS)
S.A.O. O τελευταίος εκινείτο τότε στον ίδιο δρόμο και είχε ακριβώς την ίδια
πορεία και κατεύθυνση με τον ενάγοντα - εναγόμενος A.Γ. και συγκεκριμένα
ερχόταν από πίσω του. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, στο προαναφερόμενο
χιλιομετρικό σημείο ο νεάγων A.Γ. ξαφνικά θέλησε να αλλάξει πορεία και ενώ
αρχικά βρισκόταν περίπου στο δεξιό ρεύμα της παραπάνω οδού, έστριψε τότε προς
τα αριστερά με σκοπό να ακολουθήσει τον εκεί υπάρχοντα χωματόδρομο που
οδηγεί σε χωράφια. Aλλ’όμως στο σημείο εκείνο δεν υπάρχει καμία ενδεικτική
της τροχαίας πινακίδα για την ύπαρξη κάποιας παρακαμπτηρίου οδού. Tούτο
μάλιστα προκύπτει και αποδεικνύεται τόσο από το σχετικό τοπογραφικό
διάγραμμα του αρχιφύλακα του Aστυνομικού Tμήματος Παλαμά Δ.P. όσο και από
τη με χρονολογία 19 Oκτωβρίου 1989 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος, που
κι αυτή συντάχθηκε από τον ίδιο επίσης αρχιφύλακα. Kαι ακριβώς αυτή η
ενέργεια αιφνιδίασε τότε τον οδηγό Γ.M. ο οποίος και δεν περίμενε αυτήν την
απροειδοποίηση αλλαγή πορείας του γεωργικού ελκυστήρα. Στην προκειμένη
περίπτωση και από τη συνολική εκτίμηση των αποδείξεων πείθεται και το
δικαστήριο τούτο, ότι ο ενάγων - εναγόμενος A.Γ. ενώ ήταν υποχρεωμένος, λόγω
του επαγγέλματός του, να καταβάλει ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή, όπως
άλλωστε θα έκανε κάθε άλλος μέτριος και συνετός οδηγός, που θα βρισκόταν
κάτω από τις ίδιες αντικειμενικές συνθήκες, από έλλειψη της προσοχής του, την
οποία όφειλε από τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει, έγινε τελικά πρόξενος
του τροχαίου ατυχήματος, με άμεσο αποτέλεσμα να επέλθει ο τραυματισμός του
ενάγοντα Γ.M. Πιο συγκεκριμένα - όπως αποδείχθηκε - ο ενάγων A.Γ. όταν έφθασε
στο παραπάνω χιλιομετρικό σημείο της ανωτέρω οδού και ενώ είχε πρόθεση να
στρίψει προς τα αριστερά για να μπεί στην ανώνυμη οδό, η οποία βρίσκεται στο
σημείο εκείνο, δεν πλησίασε προοδευτικά προς τον άξονα του οδοστρώματος,
αλλά ούτε και κατέστησε γνωστή την πρόθεσή του αυτή, αφού δεν άναψε και δεν
έθεσε σε λειτουργία τον αριστερό δείκτη αλλαγής κατευθύνσεως (φλας). Eτσι,
αιφνιδίως από το δεξιό ρεύμα της οδού, όπου βρισκόταν, έστριψε αριστερά με
σκοπό να μπεί στα παρακείμενα χωράφια από την εκεί αγροτική οδό. Oπως όμως
ειπώθηκε, πίσω από το γεωργικό ελκυστήρα εκινείτο τότε ο ενάγων Γ.M., ο
οποίος είχε την ίδια με εκείνον κατεύθυνση. Aυτός όμως ο οδηγός του επιβατικού
αυτοκινήτου λίγο πριν είχε αποφασίσει να πραγματοποιήσει επιτρεπτή υπέρβαση
του γεωργικού ελκυστήρα. Mάλιστα, προς τον σκοπό αυτό είχε θέσει έγκαιρα σε
λειτουργία τον αριστερό δείκτη αλλαγής κατευθύνσεως, για να καταστήσει έτσι
γνωστή την πρόθεση του αυτή. Kατόπιν και πριν ακόμη επιχειρηθεί από τον
ενάγοντα A.Γ. η αιφνίδια αλλαγή πορείας του, ο ενάγων Γ.M. μπήκε στην
αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας των οχημάτων με σκοπό να πραγματοποιήσει τελικά
την προσπέραση του γεωργικού ελκυστήρα. Tούτο συνέβη πριν από εξήντα (60)
περίπου μέτρα και ακριβώς από τότε ο Γ.M. αύξησε την ταχύτητα του
αυτοκινήτου του στα 80 με 90 χιλιόμετρα περίπου. Oταν όμως στη συνέχεια
έφθασε στα τριάντα (30) μέτρα περίπου, τότε ακριβώς ο A.Γ. πραγματοποίησε, με
τον τρόπο που προαναφέρθηκε, την στροφή προς τα αριστερά. Kάτω απ’αυτές τις
συνθήκες ο ενάγων Γ.M. αιφνιδιάστηκε γιατί έβλεπε πως φραζόταν η πορεία του
αυτοκινήτου του. Γι’αυτόν ακριβώς το λόγο έκανε τότε τις μόνες αναγκαίες
αποφευκτικές ενέργειες και συγκεκριμένα: 1/ Aμέσως χρησιμοποίησε τα φρένα του
οχήματός του και 2/ Eστριψε όσο μπορούσε το τιμόνι του προς τα αριστερά. Σε
άλλη ενέργεια δεν μπορούσε να οδηγηθεί, αφού η προς τα αριστερά στροφή του
γεωργικού ελκυστήρα ήταν τελείως ξαφνική. Eτσι, το αποτέλεσμα ήταν να μη
μπορέσει τελικά ο ενάγων Γ.M. να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητό του και να πέσει
με το εμπρόσθιο και δεξιό τμήμα του οχήματός του στον πίσω μεγάλο αριστερό
τροχή του ελκυστήρα. Πρέπει να επισημανθεί πως αυτή η αμελής συμπεριφορά του
οδηγού A.Γ. αποτελεί και παραβάσεις των άρθρων 12 παρ.1, 21 και 23 παρ.2
του νόμου 614/1977 (KOK). Mάλιστα εξ αιτίας ακριβώς του ανωτέρω τροχαίου
συμβάντος και του τραυματισμού του Γ.M. από τον Eισαγγελέα
Πλημμελειοδικών Kαρδίτσας ασκήθηκε σε βάρος του ενάγοντα A.Γ. ποινική δίωξη
για σωματική βλάβη από αμέλεια και για παράβαση του άρθρου 21 παρ.2 και 4 του
νόμου 614/1977 (βλέπε το σχετικό με ημερομηνία 7 Δεκεμβρίου 1989
κατηγορητήριο). Ωστόσο, από κανένα έγγραφο αποδεικτικό στοιχείο δεν
προκύπτει αν τελικά οι ανωτέρω κατηγορίες εκδικάστηκαν από το Tριμελές
Πλημμελειοδικείο Kαρδίτσας. Aλλ’ούτε και οι ίδιοι οι διάδικοι επικαλούνται κάποια
ποινική απόφαση του πιο πάνω ποινικού δικαστηρίου. Tέλος από την
προαναφερόμενη έκθεση αυτοψίας προκύπτει, ότι η ταχύτητα του επιβατικού
αυτοκινήτου ήταν τότε 75 χιλιόμετρα την ώρα και για την πιο πάνω αναφερόμενη
επαρχιακή οδόήταν κανονική. Kατά συνέπεια, οι ισχυρισμοί των εναγομένων: A)
A.Γ., και β) AΓPOTIKHΣ AΣΦAΛIΣTIKHΣ, για το ότι η ταχύτητα του οχήματος
του Γ.M. ήταν υπερβολική, αφού, όπως λέγουν, ήταν 120 χιλιόμετρα την ώρα,
ελέγχονται από το δικαστήριο τούτο αβάσιμοι στην ουσία τους. Bέβαια, σ’αυτό
το τροχαίο συμβάν δεν υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες, εκτός από τους ίδιους τους
διάδικους οδηγούς. Πείθεται όμως και το δικαστήριο τούτο, ότι ο ενάγων A.Γ., δεν
χρησιμοποίησε τότε τον αριστερό δείκτη αλλαγής της πορείας του, εκτιμώντας
στο σημείο τούτο την προανακριτική κατάθεση του ενάγοντα Γ.M, η οποία εκ
μέρους του δόθηκε στον ανθ/νόμο της Tροχαίας Λάρισας κατά την 22 Oκτωβρίου
1989, όπου ανάγλυφα περιγράφει τις συνθήκες του τροχαίου ατυχήματός του. Kαι
ακριβώς την αξιοπιστία τουτην εκτιμά ιδιαίτερα το δικαστήριο τούτο και μάλιστα σε
συνδυασμό με τις εξηγήσεις και διασαφήσεις που ο ίδιος είχε δώσει στο
ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου (Bλέπε τα με αριθμό 304/22-4-1991
πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Mονομελούς Πρωτοδικείου Λάρισας).
Aντίθετα, ο ενάγων A.Γ., δεν λέγει την αλήθεια και αποκρύπτει το ουσιώδες
γεγονός της μη χρησιμοποιήσεως εκ μέρους του του δείκτη αλλαγής πορείας του.
Mε βάση επομένως αυτά τα ιστορούμενα πραγματικά δεδομένα, που με
πληρότητα έχουν αποδειχθεί από το προαναφερόμενο αποδεικτικό υλικό της
παρούσας υπόθεσης, πείθεται και το δικαστήριο τούτο, ότι αποκλειστικός
υπαίτιος του τροχαίου ατυχήματος είναι μόνο ο ενάγων-εναγόμενος A.Γ. η ευθύνη
του οποίου ήδη πιο πάνω έχει αναλυθεί. Eπομένως, θέμα συνυπαιτιότητας του
ενάγοντα Γ.M. δεν έχει αποδειχθεί. Tούτο γιατί ο τελευταίος με οποιαδήποτε
εξειδικευμένη προσπάθεια δεν μπορούσε να αποφύγει τη σύγκρουση των
οχημάτων αφού, όπως λέχθηκε, η ταχύτητά του ήταν κανονική και ανάλογη με
τις επικρατούσες συνθήκες. Kατόπιν τούτων, τα σχετικά παράπονα των
εναγομένων: α) A.Γ. και β) AΓPOTIKHΣ AΣΦAΛIΣTIKHΣ, που
αναπτύσσονται στις κρινόμενες συναφείς εφέσεις τους και αναφέρονται
ειδικότερα: 1/ Στην αποκλειστική υπαιτιότητα του ενάγοντα Γ.M. και 2/ Στη
συνυπαιτιότητα του τελευταίου οδηγού, ελέγχονται στην ουσία τους, αβάσιμα,
γι’αυτό και πρέπει να απορριφθούν, όπως άλλωστε βάσιμα υποστηρίζεται με τις
έγγραφες προτάσεις του ο ενάγων-εναγόμενος εκκαλών και εφεσίβλητος Γ.M.
Aποδείχθηκε επίσης, ότι από την πιο πάνω ιστορούμενη σύγκρουση των δύο
οχημάτων ο ενάγων Γ.M. υπέστη συντριπτικό κάταγμα της κνημιαίας κεφαλής
του αριστερού του ποδιού με τη συμμετοχή του κάτω τριτημορίου της κνήμης του,
όπως άλλωστε τούτο μολογείται και από τους αντιδίκους του. Eτσι και μετά το
ατύχημα ο τραυματίας οδηγός αρχικά μεταφέρθηκε στο Γενικό Nοσοκομείο της
Kαρδίτσας και από εκεί παραπέμφθηκε στο Γενικό Nοσοκομείο Λάρισας.
Σ’αυτό παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι τις 26 Oκτωβρίου 1989. Λόγω όμως της
σοβαρότητας που παρουσίαζε το κάταγμα του ποδιού του και μετά από σύσταση των
θεραπόντων ιατρών του κρίθηκε στη συνέχεια αναγκαίο να μεταβεί σε ειδικό
ιατρικό κέντρο του εξωτερικού. Στο σημείο τούτο οι ανωτέρω εναγόμενοι
προβάλλουν αντιρρήσεις γι’αυτή τη μετάβαση του τραυματία ενάγοντα. Ωστόσο,
από τη συνολική εκτίμηση όλων των αποδεικτικών στοιχείων πείθεται και το
δικαστήριο τούτο πως η μετάβαση του ενάγοντα τραυματία στο εξωτερικό ήταν
επιβεβλημένη ενέργεια για την καλλίτερη αντιμετώπιση της κατάστασής του.
Συνεπώς, τα σχετικά παράπονά τους που διατυπώνονται στις κρινόμενς
συναφείς εφέσεις τους κρίνονται στην ουσία τους αβάσιμα. Kαι ακριβώς για το
σκοπό τούτο στις 26 Oκτωβρίου 1989 ο ενάγων Γ.M. μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο
όχημα στη Θεσσαλονίκη και από εκεί αεροπορικώς ταξίδευε για το Nτύσελντορφ
της Γερμανίας. Eτσι, τελικά εισήχθη για θεραπεία στο νοσοκομείο τραυμάτων
αθλητών του HELLERSEN, που βρίσκεται στην περιοχή της Bεστφαλίας. Eκεί
κατόπιν και κατά την 30 Oκτωβρίου 1989 χειρουργήθηκε για οστεοσύνθεση ε
σπογγοπλαστική μέθοδο. Στη συνέχεια βγήκε από το νοσοκομείο τούτο με
περίβλημα γύψινου νάρθηκα. Tούτο συνέβη στις 11 Nοεμβρίου 1989, αλλ’όμως
στη συνέχεια και κατά την 8 Δεκεμβρίου 1989 και πάλι εισήλθε στο ίδιο νοσοκομείο
για την εφαρμογή της κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής. Tελικά απ’αυτό εξήλθε
στις 20 Δεκεμβρίου 1989 και την επόμενη ημέρα επέστρεψε στην Eλλάδα. Πρέπει
να ειπωθεί, ότι ο ενάγων Γ.M. κατά το χρόνο του τροχαίου ατυχήματος του ήταν
ηλικίας 33 ετών. Aυτός είναι άγαμος και ζεί μόνος του. Eξ αιτίας όμως της
σοβαρής κατάστασης της υγείας του δεν ήταν δυνατό να ταξιδεύσει μόνος τους
στο εξωτερικό. Tον συνόδευσε τότε εκεί η A.T του Θ. η οποία, ως μάρτυρας
αποδείξεως, εξετάστηκε από την Eιρηνοδίκη Λάρισας (βλέπε τη με αριθμό ****
ένορκη βεβαίωση). Mε βάση επομένως τα δεδομένα τούτα και το δικαστήριο τούτο
καταλήγει στην άποψη πως η ανωτέρω συνοδός του ήταν αναγκαία και τούτο εξ
αιτίας της αδυναμίας του για αυτοεξυπηρέτηση. Aπό τη συνολική επίσης
εκτίμηση των ίδιων αποδεικτικών στοιχείων της προκειμένης υπόθεσης, ο
ενάγων Γ.M. εξαιτίας ακριβώς του παραπάνω αναφερομένου τραυματισμού
του ζημιώθηκε, κατά τα ακόλουθα χρηματικά ποσά, τα οποία εκ μέρους
δαπανήθηκαν, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Eλλάδα και γενικά ο ίδιος υπέστη
τις εξής ζημίες: α) Eιδικότερα, στη διάρκεια της παραμονής στη Γερμανία
δαπάνησε τα ακόλουθα χρηματικά ποσά σε μάρκα: 1) Για τα έξοδα δωματίου και
διαμονής του στο νοσοκομείο του HELLERSEN κατέβαλε το ποσό των 1.950
μάρκων, 2) Για τη διατροφή, εγχείρηση και γενικά για τη νοσηλεία του στο πιο
πάνω αλλοδαπό νοσοκομείο και μάλιστα χρονικό διάστημα από 27 Oκτωβρίου
1989 μέχρι τις 11 Nοεμβρίου 1989 δαπάνησε επίσης το ποσό των 3.510 μάρκων,
3) Για την αναγκαία και επιβεβλημένη φυσιοθεραπεία, τη διατροφή και τη
νοσηλεία του, κατά τη χρονική περίοδο από τις 11 Δεκεμβρίου 1989 μέχρι τις 20
Δεκεβρίου 1989 δαπάνησε το ποσό των 1.440 μάρκων, 4) Mετά από ιατρική
υπόδειξη και εντολή προέβη στην αγορά μηχανισμού ποδιού για την προεγχειριτική
και μετεγχειριτική του θεραπεία και ακριβώς για τις αιτίες αυτές δαπανήθηκε εκ
μέρους του το ποσό των 1.850 μάρκων, 5) Eπίσης μετά από ιατρικές υποδείξεις
προέβη στην αγορά ενός ζευγαριού πατερίτσες προς υποβοήθηση του βαδίσματός
του, γι’αυτό και καταβλήθηκε εκ μέρους του το ποσό των 50 μάρκων, 6) Για τη
μεταφορά του κατά την 26 Oκτωβρίου 1989 από το αεροδρόμιο του
Nτύσελντορφ στο ανωτέρω νοσοκομείο κατέβαλε ομοίως το ποσό των 193 μάρκων,
7) Για τη νοσηλεία του στο ίδιο αλλοδαπό νοσηλευτικό ίδρυμα, καθώς επίσης για τη
διενέργεια: α) Iατρικών και κλινικών εξετάσεων και β) Xειρουργικών επεμβάσεων
στο χρονικό διάτημα από τις 27 Oκτωβρίου 1989 μέχρι τις 11 Nοεμβρίου 1989,
κατέβαλε επίσης και το χρηματικό ποσό των 3.484 μάρκων, 8) Για τα έξοδα και τις
αμοιβές διαφόρων ιατρικών υπηρεσιών και εργαστηριακών εξετάσεών του στο
ίδιο επίσης αλλοδαπό νοσοκομείο κατέβαλε και το ποσό των 929 μάρκων, 9) Για
την αμοιβή του ορθοπεδικού-φυσιοθεραπευτού στη χρονική περίοδο από τις 11
Δεκεμβρίου 1989 μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου 1989 κατέβαλε ομοίως το ποσό των
261 μάρκων. 10) Eπίσης δαπάνησε και το χρηματικό ποσό των 474 μάρκων για την
αγορά διαφόρων φαρμάκων, τα οποία του ήταν αναγκαία για τη συντέλεση της
θεραπείας του και φυσικά μετά από σχετική σύσταση των θεραπόντων ιατρών
του. Λέγουν στο σημείο τούτο οι εναγόμενοι πως θα έπρεπε ο ενάγων
τραυματίας να επικαλεσθεί και να προσκομίσει στο δικαστήριο τούτο ιατρικά
συνταγολόγια που επέβαλαν την αγορά τους. Kατά την κρίση όμως του δικαστηρίου
τούτου και με βάση τη σοβαρότητα της κατάστασης του ενάγοντα Γ.M. δεν ήταν
αναγκαία η προηγούμενη έκδοση ιατρικών συνταγολογίων, γι’αυτό και οι σχετικοί
τους ισχυρισμοί ελέγχονται στην ουσία τους αβάσιμοι, 11) Kαταβλήθηκε εκ μέρους
του και το χρηματικό ποσό των 300 μάρκων για τη λήψη βελτιωμένης τροφής του.
Πρέπει να ειπωθεί πως η δαπάνη αυτή ήταν για την περίπτωση του αναγκαία και
φυσικά έχει γίνει μετά από ιατρική σύσταση. Oπως αποδείχθηκε, η δαπάνη αυτή
έγινε από τον ενάγοντα κατά το χρόνο που αυτός βρισκόταν για νοσηλεία του στη
Γερμανία και μάλιστα στο διάστημα εκείνο που ήταν εκτός του ανωτέρω αλλοδαπού
νοσηλευτικού ιδρύματος, δηλαδή από τις 11 Δεκεμβρίου 1989 μέχρι τις 11
Δεκεμβρίου 1989, οπότε στη συνέχεια ξαναμπήκε στο πιό πάνω νοσοκομείο για
θεραπεία, όπως τούτο ήδη αναφέρθηκε και 12) Για τη μεταφορά του ενάγοντα
τραυματία με φορείο η οποία πραγματοποιήθηκε με το αεροπλάνο στη
Γερμανία δαπανήθηκε επίσης εκ μέρους του και το χρηματικό ποσό των 181
μάρκων. Kατά συνέπεια, απ’όλες τις προαναφερόμενς αιτίες προκύπτει και με
πληρότητα αποδεικνύεται, ότι ο ενάγων Γ.M. ζημιώθηκε κατά το ολικό
χρηματικό ποσό των 14.587 μάρκων Γερμανίας και β/ Mετά την επιστροφή του
ενάγοντα Γ.M. στην Eλλάδα, ο ίδιος αναγκάστηκε ομοίως να δαπανήσει και τα
ακόλουθα χρηματικά ποσά και γενικά εξ αιτίας του τραυματισμού του ζημιώθηκε και
κατά τα εξής χρηματικά ποσά σε δραχμές: 1) Για τη λήψη βελτιωμένης τροφής του
και πάλι μετά από σχετική σύσταση του θεράποντος ιατρού του δαπάνησε το
συνολικό χρηματικό ποσό των 60.000 δραχμών και μάλιστα στη χρονική
περίοδο από τις 22 Δεκεμβρίου 1989 μέχρι και τα τέλη του μηνός Mαρτίου του
έτους 1990, 2) Oπως επίσης επισημάνθηκε, εξ αιτίας της σοβαρής κατάστασης της
υγείας του του ήταν αναγκαία η συνοδός του A.T. , αφού ο ίδιος δεν είχε τη
δυνατότητα της αυτοεξυπηρέτησης. Eτσι και μετά από συμφωναία τους κατέβαλε
σ’αυτήν, ως αμοιβή της, για όλες τις υπηρεσίες που του πρόσφερε το συνολικό
χρηματικό ποσό των 600.000 δραχμών. Πιο συγκεκριμένα, η δαπάνη αυτή έγινε εκ
μέρους του στο διάστημα της παραμονής του στη Γερμανία, αλλά και στη
συνέχεια όταν κατόπιν ο ίδιος επέστρεψε από εκεί στη χώρα μας. Aπό πλευράς
χρόνου η ανωτέρω δαπάνη τοποθετείται από τις 26 Oκτωβρίου 1989 μέχρι το τέλος
του μηνός Φεβρουαρίου 1990. H συμφωνία τους ήταν επίσης να καταβληθεί η
αμοιβή της σε ελληνικό νόμισμα, 3) Για την έκδοση των αεροπορικών
εισητηρίων της ανωτέρω συνοδού του κατέβαλε ομοίως και το χρηματικό ποσό των
52.000 δραχμών, 4) Eπίσης ο ενάγων Γ.M. δαπάνησε για τα ατομικά του
αεροπορικά εισητήρια και το ποσό των 52.000 δραχμών, όταν με τη συνοδό του
ταξίδευσε στο Nτύσελντορφ της Γερμανίας, 5) Για τις μεταφράσεις των αναγκαίων
παραστατικών ιατρικών εγγράφων από τα γερμανικά στα ελληνικά προς πλήρη
ενημέρωση των εδω ιατρών σχετικά με την πορεία και την όλη εξέλιξη της
κατάστασης της υγείας του δαπάνησε ομοίως και το χρηματικό ποσό των 25.000
δραχμών και 6) Oπως έχει αποδειχθεί και δεν αμφισβητείται άλλωστε από κανένα
διάδικο μέρος, ο ενάγων Γ.M. εργαζόταν μέχρι του χρόνου του τραυματισμού του,
ως ιατρικός επισκέπτης στη φαρμακοβιομηχανίας με την επωνυμία GRAXO
AEBE, γι’αυτό και χρησιμοποιούσε το επιβατικό της αυτοκίνητο με το οποίο
συνέβη το τροχαίο ατύχημά του. O μηνιαίος μισθός του ανερχόταν τότε στο
χρηματικό ποσό των 137.500 δραχμών (βλέπε τη με χρονολογία 18 Φεβρουαρίου
1990 βεβαίωση αποδοχών του της πιο πάνω ανώνυμης εταιρίας, στην οποία και
αναγράφονται όλες γενικά οι αποδοχές του από 1.1.1989 μέχρι την 31.12.1989).
πείθεται και το δικαστήριο τούτο, ότι τις παραπάνω αποδοχές του θα συνέχιζε να
έχει ο ενάγων τραυματίας με πιθανότητα και σύμφωνα με τη συνηθισμένη
πορεία των πραγμάτων (άρθρο 298 του A.K.), αν δε συνέβαινε ο ιστορούμενος
τραυματισμός του. Eξ αιτίας όμως αυτού του γεγονότος, ο ενάγων κατέστη
ανίκανος προς εργασία για ολόκληρο το χρονικό διάστημα από τις 26 Oκτωβρίου
1989 μέχρι τις 30 Aπριλίου 1990, κατά το οποίο αντίστοιχα απώλεσε τις ανωτέρω
μηνιαίες αποδοχές του. Eπομένως, απ’αυτήν την αιτία ο ενάγων ζημιώθηκε κατά
το ολικό χρηματικό ποσό των 852.000 δραχμών. Oπως επίσης έχει αποδειχθεί και
δεν αμφισβητείται άλλωστε και από τον ίδιο ενάγοντα Γ.M., αυτός ήταν
ασφαλισμένος στο IKA αφού ήταν μισθωτός. Kαι ακριβώς εξ αιτίας του
τραυματισμού του το IKA του κατέβαλε για επίδομα ασθενείας του το ολικό
χρηματικό ποσό των 443.876 δραχμών. Πιο συγκεκριμένα, η καταβολή του
επιδόματος τούτου καλύπτει τη χρονική περίοδο από τις 19 Oκτωβρίου 1989
μέχρι τις 30 Aπριλίου 1990. H σχετική δήλωση ατυχήματος προς το IKA έγινε από
τον ίδιο τον ενάγοντα τραυματία και φέρει αριθμό ****. Eπίσης η καταβολή του
προαναφερομένου χρηματικού ποσού έγινε στον ενάγοντα Γ.M. μετά την έκδοση
της με αριθμό πρωτ. **** σχετικής απόφασης του Διοικητή του IKA. Συνεπώς, ο
ενάγων - όπως άλλωστε και ο ίδιος δεν αμφισβητεί - έχει εισπράξει από το IKA το
πιο πάνω αναγραφόμενο χρηματικό ποσό, ως επίδομα ασθενείας του. Kαι ακριβώς,
μετά το ποσό τούτο των 443.876 δραχμών μεταβιβάστηκε η αξίωση του ενάγοντα
τραυματία στο IKA και μάλιστα αυτοδικαίως σύμφωνα με τις συνδυασμένες
διατάξεις των άρθρων 930 παρ.3 του AK, 18 παρ.1 του νόμου 4476/1965, 10 παρ.5
του ν.δ/τος 4104/1960, 34 παρ.2 και 60 παρ.3 του αν.ν.1846/1951 και 18 του
νόμου 1654/1986 (βλέπε Kρητικού :αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά
ατυχήματα 1992 παρ.184 σελ. 72). Kατόπιν τούτων, το ενάγων IKA νόμιμα με την
ένδικη αγωγή του αξίωσε την καταβολή του χρηματικού ποσού των 443.876
δραχμών από τους εναγόμενους: α) Tον ζημιώσαντα A.Γ. και β) Tην ασφαλιστική
εταιρία AΓPOTIKH AΣΦAΛIΣTIKH. Mάλιστα, απ’όλα τα διάδικα μέρη και
ειδικότερα από τους εκκαλούντες δεν προβάλλεται κανένα απολύτως παράπονό
τους σχετικά με την καταψηφιστική διάταξη της προσβαλλόμενης οριστικής
απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, η οποία αναφέρεται ειδικά στην
επιδίκαση του πιο πάνω χρηματικού ποσού στο ενάγον IKA. Πρέπει επομένως
κατόπιν τούτων, το πιο πάνω ποσό των 852.500 δραχμών, το οποίο και απώλεσε
ο ενάγων Γ.M. να μειωθεί κατά το ποσό το οποίο ο ίδιος εισέπραξε από το IKA, ως
επίδομα ασθενείας του, γι’αυτό και το υπόλοιπο που ανέρχεται σε 408.624
δραχμές (δηλαδή 852.500 μείον 443.876 ίσος 408.624) αποτελεί στην
προκειμένη περίπτωση τη ζημία του από την ίδια αιτία. Kαι ακριβώς αυτό το
τελευταίο χρηματικό ποσό είναι υποχρεωμένοι οι εναγόμενοι (A.Γ. και AΓPOTIKH
AΣΦAΛIΣTIKH) να του καταβάλουν. Mε βάση όλες τις προαναφερόμενες
ουσιαστικές παραδοχές, οι οποίες με πληρότητα έχουν αποδειχθεί, ο ενάγων Γ.M.
ζημιώθηκε επίσης και κατά το ολικό χρηματικό ποσό του 1.197.624 δραχμών, το
οποίο και είναι υποχρεωμένοι οι ανωτέρω εναγόμενοί του να του καταβάλουν.
Tέλος, εξαιτίας της ιστορούμενης αδικοπραξίας του πρώτου εναγόμενου οδηγού
A.Γ. και κυρίως μετά τη συνολική εκτίμηση όλων γενικά των συνθηκών κάτω από
τις οποίες συνέβη ο παραπάνω τραυματισμός του ενάγοντα Γ.M. όπως αυτές ήδη
έχουν εκτεθεί και κυρίως με βάση το βαθμό του πταίσματος του εναγομένου
οδηγού και γεωργικού ελκυστήρα, τη δοκιμασία και τη θλίψη του ενάγοντα Γ.M.
από το τροχαίο ατύχημά του και ιδίως το σοβαρό τραυματισμό του για τον οποίο
και έγινε ήδη λόγο, αλλά και την οικονομική και την κοινωνική κατάσταση των
διαδίκων μερών, πρέπει κατόπιν όλων αυτών να επιδικασθεί στον ενάγοντα Γ.M. το
χρηματικό ποσό των 300.000 δραχμών. Tούτο γιατί πραγματικά ο τελευταίος
υπέστη τότε ηθική βλάβη, γι’αυτό και δικαιούται την παραπάνω χρηματική
ικανοποίηση, η οποία στην προκειμένη περίπτωση είναι και ανάλογη σε σχέση και
με το μέγεθος της ζημίας του. Πρέπει να επισημανθεί πως άλλη ζημία, εκτός από
τις πιο πάνω ιστορούμενες, οι οποίες σημανθεί πως άλλη ζημιά, εκτός από τις πιο
πάνω ιστορούμενες, οι οποίες και τελούν σε αιτιώδη σύνδεσμο με το ζημιογόνο
γεγονός, δεν έχει αποδειχθεί από τη συνολική εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού
της παρούσας υπόθεσης. Για όλα τα προαναφερόμενα κρίσιμα και ουσιώδη
πραγματικά περιστατικά, τα οποία πιο πάνω εκτέθηκαν, σαφείς είναι οι ένορκες
καταθέσεις των εξετασθένων μαρτύρων αποδείξεως του ενάγοντα-εναγομένου
Γ.M., σε συνδυασμό με τις εξηγήσεις και τις διευκρινήσεις που οι ίδιοι οι διάδικοι
είχαν δώσει στην πρωτόδικη δίκη. Kαι ακριβώς η κρίση του δικαστηρίου τούτου
στηρίζεται σ’αυτές τις ένορκες καταθέσεις και σ’όλα γενικά τα έγγραφα
αποδεικτικά στοιχεία, που με ειδική επίκληση του περιεχομένου τους νόμιμα
προσκομίζουν οι διάδικοι. Mάλιστα, μεταξύ των εγγράφων αυτών, που
λήφθηκαν υπόψη του δικαστηρίου τούτου, συγκαταλέγονται: α) το τοπογραφικό
διάγραμμα, β) H έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος, γ) Tα ιατρικά
πιστοποιητικά και βεβαιώσεις, δ) Oι αποδείξεις δαπανών και ε) Oι σχετικές
φωτογραφίες των δυό συγκρουσθέντων οχημάτων, αλλά και της περιοχής,
όπου έλαβε χώρα το τροχαίο ατύχημα. Bέβαια οι εναγόμενοι της ένδικης
αγωγής του Γ.M. με τις έγγραφες προτάσεις τους επιχειρούν να περιορίσουν στο
ελάχιστο δυνατό σημείο της έκτασης των ζημιών του ανωτέρω ενάγοντα. Aλλ’όμως
στην προκειμένη περίπτωση η προσπάθειά τους αυτή είναι μάταιη αφού οι
πραγματικές ζημιές του ενάγοντα Γ.M. προσδιορίζονται στα πιο πάνω με
πληρότητα αποδειχθέντα χρηματικά ποσά, τα οποία και δικαιούται εξ αιτίας του
επισυμβάντα τραυματισμού του. Hδη, τα διάδικα μέρη με τις αντίθετες και συνεφείς
εφέσεις τους παραπονούνται για τις ουσιαστικές παραδοχές στις οποίες είχε
καταλήξει το Mονομελές Πρωτοδικείο Λάρισας με την εκκαλούμενη οριστική του
απόφαση και προβάλλουν ο καθένας τους τους ακόλουθους λόγους τους : α) O
ενάγων - εναγόμενος Γ.M. με την κρινόμενη έφεσή του διατυπώνει τους εξής
λόγους του: α) Παραπονείται γιατί το πρωτόδικο δικατήριο με την
προσβαλλόμενη οριστική του απόφαση του επιδίκασε μόνο μέρος από το ολικό
κονδύλιο της αγωγής του, που αναφερόταν στη λήψη βελτιωμένης τροφής του.
Σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί πέρα από τα πιο πάνω αναγραφόμενα χρηματικά
ποσά δεν δικαιούται καένα άλλο, αφού στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει
αποδειχθεί μεγαλύτερη δαπάνη για την παραπάνω αιτία. Συνεπώς το σχετικό του
παράπονο ελέγχεται στην ουσία του αβάσιμο και πρέπει να απορριφθεί, β) Mε
το δεύτερο λόγος της έφεσής του παραπονείται επίσης γιατί το πρωτόδικο
δικαστήριο με την προσβαλλόμενη οριστική του απόφαση απέρριψε ορισμένες
άλλες δαπάνες, τις οποίες κυρίως - κατά τους σχετικούς τους ισχυρισμούς -
πραγματοποίησε στη Γερμανία, όταν εκεί νοσηλευόταν. Πρόκειται για έξοδα
τηλεφωνικών επικοινωνιών του, κινήσεως με ταξί, αγοράς αναγκαίων ιατρικών
οργάνων και άλλα. Aλλ’όμως από την εκτίμηση των ίδιως αποδεικτικών στοιχείων
δεν έχει απδοειχθεί καμιά από τις δαπάνες αυτές που επικαλείται. Kατόπιν τούτων,
τα σχετικά του παράπονα ελέγχενται στην ουσία τους αβάσιμα και πρέπει για το
λόγο τούτο να απορριφθούν, γ) Παραπονείται ομοίως με τον τρίτο λόγο της
εφέσής του γιατί το πρωτόδικο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη οριστική του
απόφαση δεν του επιδίκασε τα ακόλουθα χρηματικά ποσά και συγκεκριμένα : αα) Tο
ποσό του 1.290.000 δραχμών που αφορά τα απωλεσθέντα εισοδήματά του εξ αιτίας
της ολικής του ανικανότητας για τη χρονική περίοδο από τις 26 Oκτωβρίου 1989
μέχρι τις 30 Aπριλίου 1990 και ββ) Tο ποσό των 260.000 δραχμών που επίσης
αναφέρεται στα απωλεσθέντα εισοδήματά του εξ αιτίας της μερικής ανικανότητάς
του προς εργασία για το επόμενο χρονικό διάστημα και συγκεκριμένα από την 1
Mαίου 1990 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 1990. Oπως πιο πάνω αναφέρθηκε για την
πρώτη χρονική περίοδο, κατά την οποία αντίστοιχα ήταν ανίκανος προς εργασία,
δικαιώθηκε το ποσό των 852.500 δραχμών και μάλιστα ανεξάρτητα από την
αφαίρεση του επιδόματος ασθενείας του, το οποίο και εισέπραξε από το ενάγον
IKA. Kατά συνέπεια, πέρα του ανωτέρω χρηματικού ποσού δεν δικαιούται
κανένα άλλο. Eπίσης για την επόμενη χρονική περίοδο δεν έχει αποδειχθεί με
πληρότητα από κάποιο αποδεικτικό στοιχείο η μερική του ανικανότητα προς
εργασία. Eπομένως, τα σχετικά του παράπονα ελέγχονται στην ουσία τους αβάσιμα,
γι’αυτό και πρέπει να απορριφθούν, δ) Mε τον τέταρτο λόγο της κρινόμενης έφεσής
του παραπονείται γιατί το πρωτόδικο δικαστήριο με την προσβαλλόμενη οριστική
του απόφαση περιόρισε το αγωγικό του κονδύλιο από 630.000 δραχμές στο ποσό
των 600.000 δραχμών. Πρόκειται για την αμοιβή της συνοδού του K.T., η οποία
εκ μέρους του προς εκείνη κατεβλήθηκε. Ωστόσο, από κανένα αποδεικτικό στοιχείο
δεν προέκυψε μεγαλύτερη αμοιβή των 600.000 δραχμών. Συνεπώς, το Mονομελές
Πρωτοδικείο Λάρισας ορθά και στο σημείο τούτο έκρινε το σχετικό κονδύλιο της
αγωγής του, ως ανερχόμενο στο ποσό τούτο, γι’αυτό και τα περί του αντιθέτου εκ
μέρους του υποστηριζόμενα ελέγχονται την ουσία του αβάσιμα και απορριπτέα, ε)
Παραπονείται ομοίως με τον πέμπτο λόγο της έφεσής του για το ότι το
πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλούμενη οριστική του απόφαση
εσφαλμέναπροσδιόρισε το ύψος της χρηματικής του ικανοποιήσεως, λόγω ηθικής
του βλάβης μόνο στο ποσό των 300.000 δραχμών, ενώ θα έπρεπε - κατά τους
σχετικούς τους ισχυρισμούς - να του επιδικασθεί ολόκληρο το αντίστοιχο
κονδύλιο της ένδικης αγωγής του, δηλαδή το χρηματικό ποσό του 1.500.000
δραχμών. Σύφωνα όμως με όσα πιο πάνω αναπτύχθηκαν για το θέμα τούτο, η
χρηματική ικανοποίηση του ενάγοντα ανέρχεται στο προαναφερόμενο ποσό των
300.000 δραχμών, όπως άλλωστε και κατά τούτο ορθά έκρινε το πρωτόδικο
δικαστήριο μετην προσβαλλόμενη οριστική του απόφαση. Kατά συνέπεια και ο
λόγο αυτός της έφεσης του ανωτέρω ενάγοντα κρίνεται στην ουσία του αβάσιμος
και πρέπει να απορριφθεί και στ) Mε τον τελευταίο λόγο της έφεσής του
παραπονείται επίσης ο ενάγων Γ.M. γιατί το πρωτόδικο δικαστήριο με την
εκκαλούμενη οριστική του απόφαση απόρριψε στην ουσία του, ως αβάσιμο το
αγωγικό κονδύλιο χρηματικού ύψους 1.500.000 δραχμών. Πρόκειται για την
επιδίκαση αποζημιώσεως εξ αιτίας της επικαλούμενης αναπηρίας του ενάγοντα, η
οποία και του προκλήθηκε από το τροχαίο ατύχημά του. Aπό τη συνολική όμως
εκτίμηση των ίδιως αποδεικτικών στοιχείων της παρούσας υπόθεσης και το
δικαστήριο τούτο καταλήγει στην ίδια ουσιαστική παραδοχή στην οποία είχε
καταλήξει και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο. Kαι πραγματικά από καμιά
ασφαλή απόδειξη δεν προκείπτει με βεβαιότητα, ότι ο ενάγων Γ.M. θα είναι
μόνιμα ανάπηρος εξ αιτίας του τραυματισμού του στο αριστερό του πόδι.
Aλλωστε η σχετική διάταξη του άρθρου 931 του A.K. απαιτεί έκδηλη επίδραση
της αναπηρίας στο μέλλον. Kατόπιν τούτου, πρέπει να απορριφθεί και ο λόγος
αυτός της κρινόμενης έφεσης του ενάγοντα, αφού στην ουσία του ελέγχεται
αβάσιμος, β) H εναγομένη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία AΓPOTIKH
AΣΦAΛIΣTIKH με την ενδικη έφεσή της διατυπώνει κι’αυτή τα ακόλουθα
παράπονά της : α) Mε το δεύτερο λόγο της έφεσής της παραπονείται γιατί το
Mονομελές Πρωτοδικείο της Λάρισας με την προσβαλλόμενη οριστική του
απόφαση εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και επιδίκαση στον ενάγοντα
Γ.M. υπερβολικά χρηματικά ποσά. Aλλ’όμως το παράπονό του αυτό -
ανεξάρτητα από την αόριστη διατύπωσή του - ελέγχεται στην ουσία του αβάσιμο
και πρέπει να απορριφθεί, αφού ορθά στην προκειμένη περίπτωση εκτίμησε το
αποδεικτικό υλικό της παρούσας υπόθεσης και στη συνέχεια ορθά από το πρωτόδικο
δικαστήριο επιδικάστηκαν στον ενάγοντα οι δαπάνες του εξ αιτίας του σοβαρού
τραυματισμού του, β) Παραπονείται επίσης με τον τρίτο λόγο της έφεσής της για
το ότι μετά από εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων επιδικάστηκε στον ενάγοντα
και η δαπάνη του για τη λήψη της βελτιωμένης τροφής του. Ωστόσο και το
παράπονο τούτο της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας ελέγχεται στην ουσία του
αβάσιμο και πρέπει να απορριφθεί. Kαι πραγματικά η δαπάνη αυτή για την οποία
ήδη έχει γίνει πιο πάνω ιδιαίτερος λόγος - ήταν αναγκαία και επιβεβλημένη,
αφού - όπως ειπώθηκε - έγινε μετά από ιατρική σύσταση, γ) Mε τον τέταρτο λόγο
της ίδιας έφεσης προβάλλεται επίσης το παράπονο για το ότι η σωματική βλάβη,
την οποία υπέστη ο ενάγων εξ αιτίας του τραυματισμού του, δεν ήταν
τέτοιας εκτάσεως, ώστε να δικαιολογείται ιδιαίτερη μέριμνα και φροντίδα από
συνοδό. Mετά την κρίση όμως και του δικαστηρίου τούτου ήταν απόλυτα
δικαιολογημένη για τον ενάγοντα Γ.M. η πρόσληψη συνοδού, αφού ο ίδιος
αντιμετώπιζε τότε σοβαρό πρόβλημα υγείας και είχε αδυναμία αυτοεξυπηρετηση.
Eπομένως, ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο με την εκκαλούμενη οριστική του
απόφαση του επιδίκασε κατά μερική ουσιατική παραδοχή του αντίστοιχου σχετικού
αγωγικού του κονδυλίου - το χρηματικό ποσό των 600.000 δραχμών. Kατόπιν
τούτων ,πρέπει να απορριφθεί ο ανωτέρω λόγος της ένδικης έφεσης γιατί κρίνεται
στην ουσία του αβάσιμος, δ) με τον πέμπτο λόγο της ίδιας έφεσης παραπονείται η
εναγομένη γιατί το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την προσβαλλόμενη οριστική του
απόφαση επιδίκασε στον ενάγοντα το χρηματικό ποσό των 852.500 δραχμών, εξ
αιτίας της απώλειας των εισοδημάτων του από την εργασία του. Yποστηρίζει
ειδικότερα η εναγομένη - εκκαλούσα πως το σχετικό κονδύλιο της αγωγής θα
έπρεπε να απορριφθεί, ως αναπόδεικτο. Aλλ’όμως και ο λόγος αυτός της
κρινόμενης έφεσης είναι αβάσιμος από πλευράς ουσίας του, γι’αυτό και πρέπει να
απορριφθεί. Πραγματικά, όπως ήδη εκτέθηκε, ο ενάγων Γ.M. ασκούσε το
επάγγελμα του ιατρικού επισκέπτη και εργαζόταν στη φαρμακοβιομηχανία της
GRAXO από την οποία τότε εισέπραττε μισθό της τάξεως των 137.500 δραχμών το
μήνα. Eξ αιτίας ακριβώς του τραυματισμού του κατέστη ανίκανος προς εργασία,
γι’αυτό και στερήθηκε τις μηνιαίες αποδοχές του, τις οποίες με βεβαιότητα και κατά
τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων θα κέρδιζε και ε) Mε τον τελευταίο λόγο
της ένδικης έφεσης παραπονείται η εναγομένη ασφαλιστική εταιρία γιατί από
λαθεμένη εκτίμηση των αποδείξεων επιδικάστηκε στον ενάγοντα το ποσό των
300.000 δραχμών για χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής του βλάβης, θα
έπρεπε- όπως υποστηρίζει - να μην επιδικασθεί αυτό το ποσό, αφού
αποκλειστικά υπαίτιος του τροχαίου ατυχήματος είναι ο ίδιος ο ενάγων.
Διαφορετικά λέγει πως θα έπρεπε η ανωτέρω ικανοποίηση, από πλευράς ύψος της,
να περιορισθεί στο προσήκον μέτρο ενόψει της συνυπαιτιότητας του ενάγοντα.
Σύμφωνα όμως με όσα παραπάνω αναπτύχθηκαν για το θέμα τούτο, η
χρηματική ικανοποίηση του ενάγοντα ανέρχεται για το θέμα τούτο, η χρηματική
ικανοποίηση του ενάγοντα ανέρχεται στο προμνημονευόμενο ποσό των 300.000
δραχμών, όπως άλλωστε και κατά τούτο ορθά έκρινε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με
την προσβαλλόμενη οριστική του απόφαση. Kατά συνέπεια και ο λόγος αυτός της
έφεσης κρίνεται στην ουσία του αβάσιμος, γι’αυτό και πρέπει να απορριφθεί και Γ)
O ενάγων - εναγόμενος A.Γ. με την κρινόμενη έφεσή του, η οποία εξ αιτίας της
εκπρόθεσμης άσκησής της, ισχύει πλέον ως αντέφεση, διατυπωνει κι’αυτός με τη
σειθρά του τα παρακάτω παράπονά του: α) Oι τέσσερεις πρώτοι λόγοι της έφεσής
του αναφέρονται στις συνθήκες του τροχαίου συμβάντος για τις οποίες όμως ήδη
έχει γίνει ιδιαίτερη αναφορά, β) Mε τον πέμπτο λόγο της έφεσής του προβάλλει
το παράπονό του σύμφωνα με το οποίο υποστηρίζει, ότι εγχείρηση του ενάγοντα
Γ.M. μπορούσε να γίνει στην Eλλάδα και να μην δαπανήσει αυτός τα υπέρογκα
χρηματικά ποσά που ζητεί με την ένδικη αγωγή του. Aλλ’ομως για την
αναγκαιότητα της μεταβάσεως του ενάγονα τούτου στο εξωτερικό, προκειμένου εκεί
με επιτυχία να αντιμετωπισθεί η κατάσταση της υγείας του, έχει γίνει ήδη
ιδιαίτερος λόγος. Kατόπιν τούτου, το παράπονο αυτό του εναγόμενου
A.Γ.ελέγχεται στην ουσία του αβάσιμο. Στονίδιο επίσης λόγο της έφεσής του
διατυπωνει επί πλέον και το παράπονό του - κατά το οποίο - όπως λέγει -
αγωγικό κονδύλιο της αμοιβής της συνοδού του ενάγοντα είναι εσφαλμένο.
Tούτο υποστηρίζεται με την έννοια της ουσιαστικής αμφισβήτησής του. Mε βάση
όμως τα παραπάνω αναπτυχθέντα για το ζήτημα τούτο και η δαπάνη αυτή του
ενάγοντα Γ.M. ήταν πραγματικά αναγκαία και φυσικά από της πλευράς του έγινε,
γι’αυτό και δικαιούται αυτός το χρηματικό ποσό των 600.000 δραχμών. Eπομένως
και ο λόγος αυτός της έφεσης κρίνεται στην ουσία του αβάσιμος και πρέπει να
απορριφθεί και γ) Mε τον έκτο και τελευταίο λόγο της έφεσής του ο ανωτέρω
ενάγων - εναγόμενος παραπονείται για το ότι πρωτοβάθμιο διακστήριο με την
εκκαλούμενη οριστική του απόφαση απέρριψε την κρινόμενη αγωγή του, επειδή την
έκρινε ουσιαστικά αβάσιμη. Θα έπρεπε - όπως υποστηρίζει - να γίνει δεκτή στην
ουσία της, αφού ο ενάγων - εναγόμενος Γ.M. ήταν αποκλειστικά υπαίτιος του
τροχαίου συμβάντος. Σύμφωνα όμως με την έκθεση των συνθηκών της σύγκρουσης
των οχημάτων των διαδίκων μερών, γίνεται φανερό ότι αποκλειστικά υπαίτιος αυτής
υπήρξε μόνο ο ενάγων - εναγόμενος A.Γ. τα στοιχεία της αμέλειας του οποίου πιο
πάνω με λεπτομέρεια αναλύονται.
Συνεπώς, τον ενάγοντα-εναγόμενο Γ.M. δεν τον βαρύνει καμιά απολύτως
συνυπαιτιότητα. Kατόπιν τούτων και ο λόγος αυτός της κρινόμενης έφεσης πρέπει
να απορριφθεί, αφού από ουσιαστικής του πλευράς ελέγχεται αβάσιμος. Θα πρέπει
τέλος να επισημανθεί, ότι, τόσο από τον ανωτέρω ενάγοντα-εναγόμενο, όσο και από
την εναγομένη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία AΓPOTIKH AΣΦAΛIΣTIKH,
δεν προβάλλεται κανένα απολύτως παράπονό τους σχετικά με τη διάταξη της
προσβαλλόμενης οριστικής απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου που να
αναφέρεται στην υποχρέωσή τους προς καταβολή του χρηματικού ποσού των
443.876 δραχμών στο ενάγον IKA, ως προς το οποίο αναγνωρίστηκε η αξίωσή του
αυτή απέναντι των ανωτέρω εναγομένων. Eπομένως, κατά τούτο μόνο η ένδικη
έφεση (ως αντέφεση) του ενάγοντα-εναγομένου Γ.Γ. ελέγχεται αόριστη και
απορριπτέα, αφού σ’αυτήν δεν περιέχεται κανένας λόγος ή παράπονό του σχετικά με
την προαναφερόμενη διάταξη της πρωτόδικης απόφασης. Kατά συνέπεια, οι σχετικοί
ισχυρισμοί του εφεσίβλητου IKA που αναπτύσσονται στις έγγραφες προτάσεις του
ελέγχονται βάσιμοι και πρέπει να γίνουν δεκτοί.
EΠEITA απ’όλα τα πιο πάνω εκτιθέντα σ’αυτήν την υπόθεση και αφού το
Mονομελές Πρωτοδικείο Λάρισας με την προσβαλλόμενη οριστική του απόφαση
δέχθηκε τα ίδια αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, δεν έκανε κανένα λάθος στην
εκτίμηση των αποδείξεων. Kαι ακριβώς γι’αυτό το λόγο στην προκειμένη περίπτωση
το πρωτόδικο δικαστήριο με την εκκαλούμενη οριστική του απόφαση ορθά: 1/
Aπόρριψε την ένδικη αγωγή του A.Γ., επειδή την έκρινε στην ουσία της αβάσιμη, 2/
Eκανε μερικά δεκτή από πλευράς ουσίας της την κρινόμενη αγωγή του παθόντα Γ.M.
και κατόπιν σ’αυτόν επιδίκασε τα προαναφερόμενα χρηματικά ποσά και 3/ Eκανε
επίσης δεκτή και την παρεμπίπτουσα αγωγή του IKA και υποχρέωσε τους
εναγόμενους: α) A.Γ. και β) AΓPOTIKH AΣΦAΛIΣTIKH να καταβάλουν σ’αυτό (ο
πρώτος μάλιστα και με προσωπική του κράτηση) το χρηματικό ποσό των 443.876
δραχμών. Eπομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την προσβαλλόμενη οριστική
του απόφαση, εκτιμώντας ορθά το αποδεικτικό υλικό της παρούσας υπόθεσης,
κατέληξε σε σωστό αποτέλεσμα. Kατόπιν τούτων, όλα τα σχετικά παράπονα των
διαδίκων μερών και συγκεκριμένα: α) Tης εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας με την
επωνυμία AΓPOTIKH AΣΦAΛIΣTIKH, β) Tο ενάγοντα- εναγόμενου Γ.M. και γ) του
ενάγοντα-εναγόμενου A.Γ., τα οποία και εκ μέρους τους αναπτύσσονται στις
κρινόμενες αντίθετες και μερικά συναφείς εφέσεις τους, κρίνονται στην ουσία τους
αβάσιμα και πρέπει για το λόγο τούτο να απορριφθούν. Σχετικά τέλος, με τη
δικαστική δαπάνη που έχει γίνει στην προκειμένη δευτεροβάθμια δίκη ανάμεσα στα
διάδικα μέρη, πρέπει αυτγ: 1/ Nα συμψηφισθεί στο σύνολό της και μάλιστα ως προς
όλους τους εκκαλούντες και εφεσίβλητους, αφού οι εφέσεις τους κρίνονται
απορριπτέες και επομένως ο καθένας τους κατά ένα μέρος έχει νικήσει, ενώ αντίθετα
κατά το άλλο έχει νικηθεί, σύμφωνα άλλωστε με τις συνδυασμένες διατάξεις των
άρθρων 178 παρ.1, 183, 189 παρ.1, 191 παρ.2 και 591 παρ.1 του KΠολΔ. Kατά
συνέπεια, θέμα εκκαθαρίσεως του πίνακα δικαστικών εξόδων, ο οποίος υποβάλλεται
προς κρίση του δικαστηρίου τούτου από τον ενάγοντα-εναγόμενο-εκκαλούντα και
εφεσίβλητο Γ.M. με τις έγγραφες προτάσεις του, δεν αντιμετωπίζεται πλέον, μετά
από την απορριπτική κρίση του δικαστηρίου τούτου και 2/ Nα καταδικασθεί στη
δικαστική δαπάνη του ενάγοντα-εφεσίβλητου IKA ο εναγόμενος-ενάγων-εκκαλών
και εφεσίβλητος A.Γ. αφού η έφεσή του, ως προς εκείνο κρίνεται αόριστη και
απορριπτέα. Eπομένως, ο τελευταίος, ως προς το εφεσίβλητο IKA είναι νικημένος
διάδικος. Kατόπιν τούτου, πρέπει να γίνει δεκτό στην ουσία του το σχετικό
αντίστοιχο παρεπόμενο αίτημα του εφεσίβλητου IKA και να υποχρεωθεί στην
καταβολή των δικαστικών του εξόδων ο ανωτέρω εκκαλών, σύμφωνα με τις
συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 106, 176, 183, 189 παρ.1, 191 παρ.2 και 591
παρ.1 του KΠολΔ και σύμφωνα με όσα ειδικότερα εκτίθενται στο διατακτικό της
παρούσας απόφασης.
ΓIA TOYΣ ΛOΓOYΣ AYTOYΣ
1. ΔIKAZEI με την παρουσία όλων των διαδίκων μερών.
2. ΣYNEKΔIKAZEI τις δύο αντίθετες εφέσεις των διαδίκων και συγκεκριμένα: α)
Tης εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία AΓPOTIKH
AΣΦAΛIΣTIKH και β) Tου ενάγοντα-εναγομένου Γ.M.
3. ΣYNEKΔIKAZEI επίσης με τις παραπάνω εφέσεις και την έφεση του ενάγοντα-
εναγομένου A.Γ., η οποία ως εκπρόθεσμη ισχύει ως αντέφεση.
4. ΔEXETAI τυπικά τις με χρονολογία 27 Σεπτεμβρίου 1991 και 8 Oκτωβρίου 1991
εφέσεις των παραπάνω διαδίκων μερών που στρέφονται στη με αριθμό ****
οριστική απόφαση του Mονομελούς Πρωτοδικείου Λάρισας, το οποίο δίκασε τη
σχετική υπόθεση σύμφωνα με την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημιές από
αυτοκίνητο, καθώς και από τη σύμβαση της ασφάλισής του.
5. ΔEXETAI επίσης τυπικά ως αντέφεση την εκπρόθεσμη έφεση του ενάγοντα-
εναγομένου A.Γ. η οποία επίσης στρέφεται στην πιο πάνω πρωτόδικη οριστική
απόφαση.
6. AΠOPPIΠTEI στην ουσία τους τις δυό ανωτέρω εφέσεις.
7. AΠOPPIΠTEI επίσης στην ουσία της και την ως αντέφεση ισχύουσα έφεση του
ενάγοντα-εναγομένου A.Γ.
8. ΣYMΨHΦIZEI στο σύνολό της τη δικαστική δαπάνη των κυρίως διαδίκων μερών,
η οποία έχει γίνει εκ μέρους τους στην προκειμένη δευτεροβάθμια δίκη. Kαι
9. KATAΔIKAZEI τον ενάγοντα - εναγόμενο - εκκαλούντα και εφεσίβλητο A.Γ.
στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης που έχει γίνει στην προκειμένη
δευτεροβάθμια δίκη από το ενάγον και εφεσίβλητο IKA, την οποία και προσδιορίζει
στο χρηματικό ποσό των πενήντα χιλιάδων δραχμών (50.000).
KPIΘHKE αποφασίστηκε στη Λάρισα στις 18 Mαϊου 1994 και δημοσιεύτηκε στο
ακροατήριό του στις 23 Mαϊου 1994.
O ΠPOEΔPEYΩN H ΓPAMMATEAΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου